Woensdag, 27 april '16
Beiden worden we wakker met krampen in de buik en voelen we ons niet zo lekker. Zouden we iets verkeerd gegeten hebben gisteren? Ik hoor the Captain nog zeggen: 'Hier zit veel volk, dan zijn we zeker dat het vers is omdat er veel verzet wordt'!
Geert voelt zich al snel beter, maar ik voel me misselijk en beroerd. De boordapotheek wordt aangesproken, Motilium en Domperidone instant helpen me telkens even tegen de misselijkheid.
Onze dag bestaat vooral uit 'Socializen': vele Nederlandse vlaggen en een Vlaamse Leeuw in het wand en bekende bootsnamen, zwaaiende en hartelijk begroetende welkoms vragen voor een dinghytochtje in de baai en even een praatje maken en borrels inplannen...ook aan land wonen nog enkele bekende waar we langsgaan.
En dan zijn er nog de werfbezoeken en offertes om onze dame te verzorgen...haar moustache blijft groeien ;-)
Ik weet met mezelf geen blijf en hoop dat ik me morgen weer kip-lekker voel ;-)
vrijdag 29 april 2016
Anguilla, Road Bay - Saint Martin, Marigot(Caraïben)
Dinsdag, 26 april '16
In het douane- en immigratiekantoor treffen we aan elke bureau een netjes in uniform geklede ambtenaren, vrouwen en mannen. Vijf om precies te zijn: kantoortje vol! Dit is even anders dan de twee dames die hier op zondag zaten. Maar iedereen is even vriendelijk en al snel staan we weer buiten met het nodige uitklaarformulier en de vraag en het afscheid: 'Did you enjoy your stay and will we see you again soon? Have safe trip.' En dit alles voor O US$! Snappen jullie dit nu?!
Als het de twee dames waren geweest zou ik hen om duidelijkheid i.v.m. de nieuwe regels(in de pilot van twee jaar geleden zijn er nog vijf baaien die gratis zijn en is de permit/dag goedkoper) gevraagd hebben. En waarom je wél per land elke baai gratis mag bezoeken? Energie gaan we er maar niet aan verspillen, zij hebben ook de regels en prijzen niet bepaald!
Tijd om door te varen...
Langs de kust zien we prachtige roest-bruinkleurige kalkrotsen met inhammen, die ons doen denken aan de Portugese kust in de Algarve. Wanneer we richting het zuidwestelijke punt varen, wordt het ons allemaal duidelijk: prachtige hotels en resorts hebben zich in de baaien gevestigd. Ze hebben hier ons arme cruisertjes niet nodig. De landtoeristen brengen veel meer geld in het laadje! En die hotels/resorts zullen onze hobbelende boten niet voor hun strand en baai willen...denken we.
Dit bevestigd althans wat we in een vakantiegids lezen en letterlijk citeren:
"Lange tijd was Anguilla 'het best bewaarde geheim van de Caraïben': een eiland met ongerepte natuur en maar een paar kleine hotels. Intussen heeft het internationale toerisme het droomeiland ontdekt. Er zijn langs de schitterende witte zandstranden een aantal van de duurste hotels en resorts van het Caribisch gebied verrezen. Maar gelukkig kunnen de cruiseschepen er niet aanmeren en zijn er geen fastfoodketens of casino's. De omringende zee is glashelder en de koraalriffen voor de kust met de rijke schakering van tropische vissen en koralen zijn een mekka voor de duik- en snorkelliefhebber. Veel meer spannends hoef je niet te verwachten op het 'prijzige' Anguilla, maar voor wie rust zoekt op een klein tropisch eiland is dit het paradijs: 'Tranquillity wrapped in blue'." Bron: Dominicus_Caribische Eilanden.
Jammer, jammer, jammer dat we die baaien en snorkelparadijsjes niet hebben ontdekt...maar het is nu eenmaal zo en er zullen er nog vele volgen die wél voor ons vrij toegankelijk zijn en anders huren de volgende keer toch maar een auto ;-) Of zijn we te braaf? En hadden we ons voor het inklaren, afgelopen zondag, gewoon aan een eiland moeten leggen en doen of we van niks wisten, als er controle zou langskomen?! Er zijn er die dat risico nemen...
De zeiltocht naar Marigot gaat vlot met een aan de windse koers en een glijdende Zensation.
In de baai van Marigot is het drukker dan enkel weken geleden. Vele nationaliteitsvlaggen zijn aanwezig. Naast een prachtige zeester, droppen we het anker. Met de snorkel check ik het anker en ga de zeester even van dichterbij bewonderen.
Nog net voor sluitingstijd kunnen we op de computer, in de winkel van Island Water World, ons inklaren. Geen bureaucratie en slecht 2€ of$ tegen de 5€ bij de douane zelf.
Voilá, we zijn weer in Saint Martin/Sint Maarten, aan de Franse kant. Een beetje bekend terrein.
Het witte wolkendek heeft alweer heel de dag haar best gedaan om de zon er achter te houden, maar de vochtigheid en drukkende warmte maakt het benauwd.
Rond de binnenhaven bevinden zich heel wat winkeltjes en horecazaken. Hier kiezen we er twee uit: één voor Happy Hour en één om iets te eten. We kiezen de suggestie van de dag: een vissersbord voor twee personen. De zaak zit vol een een muzikant/zanger zorgt voor entertainment. Na een heerlijke vismaaltijd is het zoeken naar ons huisje tussen alle andere wiegende sterretjes.
In het douane- en immigratiekantoor treffen we aan elke bureau een netjes in uniform geklede ambtenaren, vrouwen en mannen. Vijf om precies te zijn: kantoortje vol! Dit is even anders dan de twee dames die hier op zondag zaten. Maar iedereen is even vriendelijk en al snel staan we weer buiten met het nodige uitklaarformulier en de vraag en het afscheid: 'Did you enjoy your stay and will we see you again soon? Have safe trip.' En dit alles voor O US$! Snappen jullie dit nu?!
Als het de twee dames waren geweest zou ik hen om duidelijkheid i.v.m. de nieuwe regels(in de pilot van twee jaar geleden zijn er nog vijf baaien die gratis zijn en is de permit/dag goedkoper) gevraagd hebben. En waarom je wél per land elke baai gratis mag bezoeken? Energie gaan we er maar niet aan verspillen, zij hebben ook de regels en prijzen niet bepaald!
Tijd om door te varen...
Langs de kust zien we prachtige roest-bruinkleurige kalkrotsen met inhammen, die ons doen denken aan de Portugese kust in de Algarve. Wanneer we richting het zuidwestelijke punt varen, wordt het ons allemaal duidelijk: prachtige hotels en resorts hebben zich in de baaien gevestigd. Ze hebben hier ons arme cruisertjes niet nodig. De landtoeristen brengen veel meer geld in het laadje! En die hotels/resorts zullen onze hobbelende boten niet voor hun strand en baai willen...denken we.
Dit bevestigd althans wat we in een vakantiegids lezen en letterlijk citeren:
"Lange tijd was Anguilla 'het best bewaarde geheim van de Caraïben': een eiland met ongerepte natuur en maar een paar kleine hotels. Intussen heeft het internationale toerisme het droomeiland ontdekt. Er zijn langs de schitterende witte zandstranden een aantal van de duurste hotels en resorts van het Caribisch gebied verrezen. Maar gelukkig kunnen de cruiseschepen er niet aanmeren en zijn er geen fastfoodketens of casino's. De omringende zee is glashelder en de koraalriffen voor de kust met de rijke schakering van tropische vissen en koralen zijn een mekka voor de duik- en snorkelliefhebber. Veel meer spannends hoef je niet te verwachten op het 'prijzige' Anguilla, maar voor wie rust zoekt op een klein tropisch eiland is dit het paradijs: 'Tranquillity wrapped in blue'." Bron: Dominicus_Caribische Eilanden.
Jammer, jammer, jammer dat we die baaien en snorkelparadijsjes niet hebben ontdekt...maar het is nu eenmaal zo en er zullen er nog vele volgen die wél voor ons vrij toegankelijk zijn en anders huren de volgende keer toch maar een auto ;-) Of zijn we te braaf? En hadden we ons voor het inklaren, afgelopen zondag, gewoon aan een eiland moeten leggen en doen of we van niks wisten, als er controle zou langskomen?! Er zijn er die dat risico nemen...
De zeiltocht naar Marigot gaat vlot met een aan de windse koers en een glijdende Zensation.
In de baai van Marigot is het drukker dan enkel weken geleden. Vele nationaliteitsvlaggen zijn aanwezig. Naast een prachtige zeester, droppen we het anker. Met de snorkel check ik het anker en ga de zeester even van dichterbij bewonderen.
Nog net voor sluitingstijd kunnen we op de computer, in de winkel van Island Water World, ons inklaren. Geen bureaucratie en slecht 2€ of$ tegen de 5€ bij de douane zelf.
Voilá, we zijn weer in Saint Martin/Sint Maarten, aan de Franse kant. Een beetje bekend terrein.
Het witte wolkendek heeft alweer heel de dag haar best gedaan om de zon er achter te houden, maar de vochtigheid en drukkende warmte maakt het benauwd.
Rond de binnenhaven bevinden zich heel wat winkeltjes en horecazaken. Hier kiezen we er twee uit: één voor Happy Hour en één om iets te eten. We kiezen de suggestie van de dag: een vissersbord voor twee personen. De zaak zit vol een een muzikant/zanger zorgt voor entertainment. Na een heerlijke vismaaltijd is het zoeken naar ons huisje tussen alle andere wiegende sterretjes.
Anguilla, Road Bay 2(Caraïben)
Maandag, 25 april '16
Tjiep tjiep tjiep, tjirp, tjirp, wiete wiete, wiet... Reeds vroeg zijn de verschillende vogels actief aan het zingen, vliegen en op jacht naar hun ontbijt of ruzie aan het maken om de vangst of om het leukste vrouwtje misschien. Doordat er hier enkele kleine vissersboten liggen en enkele zoutmeren en lagunes vlakbij bevinden, zijn er vele vogels.
Anguilla is een plat koraaleiland dat bestaat uit kalksteen. Het heeft een langgerekte vorm en Columbus heeft de Spaanse naam gegeven dat betekend: 'aal'. In de strandmeren wordt nog steeds zout gewonnen. Er is weinig tot niks vegetatie op het eiland, maar dankzij de ligging van Anguilla in één van de beste viswateren van het Caribisch gebied, is er wel een belangrijke visindustrie. Er wordt vooral veel kreeft gevangen, die in grote hoeveelheden naar toeristenbestemming op de naburige eilanden wordt vervoerd. De warmwaterkreeft of langouste heeft, in tegenstelling tot de koudwaterkreeft zoals wij ze kennen, geen scharen. We hebben ze al enkele malen geproefd en ze zijn lekker! Ook nu weer loopt het water in onze mond...straks een lobsterke?
Door het gebrek aan werkgelegenheid, zijn vele eilandbewoners gedwongen om werk in andere landen of op andere eilanden te zoeken en dan geld op te sturen naar hun familie.
In de baai liggen nog enkele andere nationaliteitsvlaggen. Hey, ze voeren ze weer! In de USVI's zagen we zelden een vlag of vlaggenstok... Ook de charterschepen zijn terug!
Amerika ligt even achter ons en de foodtrucks die naast de weg stonden, zien we hier niet meer, wél een tentje en een soort BBQ waar ze kip of zo op grillen. De wagens rijden hier ook links zoals in de US, maar het stuur staat weer rechts.
In de baai vertrekken enkel excursieboten en duikers. Vrachtschepen komen containers leveren en opladen. Toch is het hier rustig en op het strand en in de beachbars is weinig beweging.
Even wat klussen en poetsen en dan een zwemmetje, chillen, limen(=gebruikte woord i/d Caraïb voor niks doen), relaxen,...op zijn Caraïbisch...de temperatuur verplicht ons ertoe om het tempo aan te passen. Ons plan om een wagen te gaan huren laten we varen...we hebben te lang gewerkt! Het verhuurbedrijf is nog een stukje wandelen en hoe snel hebben we dan een wagen? Op dit tempo vliegen de uren en dagen ook voorbij.
In de late namiddag bestellen we een panini met vis en tegen zonsondergang is de temperatuur aangenaam voor een wandeling... The Captain heeft geen last meer van zijn kuit. De lagune/zoutmeer is groot. Enkele winkeltjes en horecazaken bevinden zich naast de weg. Heerlijk even een briesje voelen en de benen strekken. De langouste zal voor een andere keer zijn, want onze lunch zit nog in de weg.
Op de steiger treffen we enkele vissers met hun vangst: barracuda's en kingfish. Volgens de visser zijn deze barracuda's vrij van de Ciguatera-ziekte, omdat ze op de juiste plaats gevangen zijn en de vliegen er naar toe komen=een goed teken. Nog even het lokaas bekijken en extra tips en we zijn weer hoopvol in het vangen van een visje vanop ons bootje. 'Of we een vis van hem willen kopen?' Nou neen, hebben zelf al enkele barracuda's weer de vrijheid gegeven en we blijven proberen om een ander eetbare/ziekte-vrije vis aan de haak te slaan!
Een kreeft willen we wél kopen, maar die kunnen we hier niet kopen, misschien enkele baaien verder in te vissersdorp 'Island Harbour', waar we enkel met een taxi of wagen geraken :-(
Tjiep tjiep tjiep, tjirp, tjirp, wiete wiete, wiet... Reeds vroeg zijn de verschillende vogels actief aan het zingen, vliegen en op jacht naar hun ontbijt of ruzie aan het maken om de vangst of om het leukste vrouwtje misschien. Doordat er hier enkele kleine vissersboten liggen en enkele zoutmeren en lagunes vlakbij bevinden, zijn er vele vogels.
Anguilla is een plat koraaleiland dat bestaat uit kalksteen. Het heeft een langgerekte vorm en Columbus heeft de Spaanse naam gegeven dat betekend: 'aal'. In de strandmeren wordt nog steeds zout gewonnen. Er is weinig tot niks vegetatie op het eiland, maar dankzij de ligging van Anguilla in één van de beste viswateren van het Caribisch gebied, is er wel een belangrijke visindustrie. Er wordt vooral veel kreeft gevangen, die in grote hoeveelheden naar toeristenbestemming op de naburige eilanden wordt vervoerd. De warmwaterkreeft of langouste heeft, in tegenstelling tot de koudwaterkreeft zoals wij ze kennen, geen scharen. We hebben ze al enkele malen geproefd en ze zijn lekker! Ook nu weer loopt het water in onze mond...straks een lobsterke?
Door het gebrek aan werkgelegenheid, zijn vele eilandbewoners gedwongen om werk in andere landen of op andere eilanden te zoeken en dan geld op te sturen naar hun familie.
In de baai liggen nog enkele andere nationaliteitsvlaggen. Hey, ze voeren ze weer! In de USVI's zagen we zelden een vlag of vlaggenstok... Ook de charterschepen zijn terug!
Amerika ligt even achter ons en de foodtrucks die naast de weg stonden, zien we hier niet meer, wél een tentje en een soort BBQ waar ze kip of zo op grillen. De wagens rijden hier ook links zoals in de US, maar het stuur staat weer rechts.
In de baai vertrekken enkel excursieboten en duikers. Vrachtschepen komen containers leveren en opladen. Toch is het hier rustig en op het strand en in de beachbars is weinig beweging.
Even wat klussen en poetsen en dan een zwemmetje, chillen, limen(=gebruikte woord i/d Caraïb voor niks doen), relaxen,...op zijn Caraïbisch...de temperatuur verplicht ons ertoe om het tempo aan te passen. Ons plan om een wagen te gaan huren laten we varen...we hebben te lang gewerkt! Het verhuurbedrijf is nog een stukje wandelen en hoe snel hebben we dan een wagen? Op dit tempo vliegen de uren en dagen ook voorbij.
In de late namiddag bestellen we een panini met vis en tegen zonsondergang is de temperatuur aangenaam voor een wandeling... The Captain heeft geen last meer van zijn kuit. De lagune/zoutmeer is groot. Enkele winkeltjes en horecazaken bevinden zich naast de weg. Heerlijk even een briesje voelen en de benen strekken. De langouste zal voor een andere keer zijn, want onze lunch zit nog in de weg.
Op de steiger treffen we enkele vissers met hun vangst: barracuda's en kingfish. Volgens de visser zijn deze barracuda's vrij van de Ciguatera-ziekte, omdat ze op de juiste plaats gevangen zijn en de vliegen er naar toe komen=een goed teken. Nog even het lokaas bekijken en extra tips en we zijn weer hoopvol in het vangen van een visje vanop ons bootje. 'Of we een vis van hem willen kopen?' Nou neen, hebben zelf al enkele barracuda's weer de vrijheid gegeven en we blijven proberen om een ander eetbare/ziekte-vrije vis aan de haak te slaan!
Een kreeft willen we wél kopen, maar die kunnen we hier niet kopen, misschien enkele baaien verder in te vissersdorp 'Island Harbour', waar we enkel met een taxi of wagen geraken :-(