Woensdag, 15 juni '16
St. Vincent en de Grenadines horen samen en is een onafhankelijk land dat deel uitmaakt van het Britse Gemenebest en een monarchie is met Koningin Elizabeth II als staatshoofd, net zoals de andere Caraïbische eilanden: St. Lucia, Antigua & Barbuda, Belize, Saint Kitts, Nevis, Grenada, Barbados, Jamaica, de Bahama's. Nou, nou, die dame heeft het niet slecht voor en dan hebben we nog niet de andere landen vermeld, want het zijn er zestien in totaal! Daarom dat ze haar kroon niet wil doorgeven aan haar zoon. Op de EC$-biljetten en -munten prijkt dan ook haar afbeelding.
De Grenadines bestaan uit een aantal kleine eilanden, waarvan er een deel bij St. Vincent horen en een deel ervan bij Grenada. Bequia, Mustique, Mayreau, Canouan, the Tobago Cays, Union Island, Palm Island en Petit St. Vincent zijn de bekendste die bij St. Vincent horen.
Met een kaart in de hand en een stevige klim wandelen we naar de volgende baai, waar we een mooi zicht hebben op de baai en op het privé-eiland Young Island, waarop een resort staat.
Daar stappen we op één van de lokale taxibusjes naar de hoofdstad Kingstown, 2EC$/p.p.p.r. De chauffeur denkt dat hij Shumacher is en scheurt door de bochten. Tijdens de rit krijgen we een mooi zicht op de Grenadines, met het grootste eiland Bequia dat eruit springt.
Aan de markt eindigt de rit. Overal staan marktkramen langs de straat, op een plein en in een overdekte markthal met groenten, fruit en specerijen.
In de straten zijn verscheidene kleding- en schoenwinkels en staan er ook vele marktkraampjes met voornamelijk onderbroeken, boxers en slips. Aan enkele winkels zitten mensen met een megafoon reclame te maken voor de waar die ze aanbieden of galt het door luidsprekers. Nieuwe 'Chinese' autobanden en ook fietsbanden staan voor een winkel uitgestald. Maar wie fietst hier? Er zijn in de verste verte geen fietsers te bekennen...
De oude kathedraal St. Mary's staat tegenover een nieuwe en doet ook dienst als school en op het moment heeft er een dienst plaats.
We zijn op zoek naar een chandlery voor bootbenodigdheden, er zijn veel doe-het-zelf-zaken, maar vinden daar niet het nodige.
Pas als we langs een groot parkeerterrein lopen en door enkele mannen/jongens worden aangesproken met een naamplaats, krijgen we door dat het busorganisators zijn, die passagiers ronselen en het geld ontvangen voor de chauffeur. Dit was op de andere eilanden niet, daar deed de chauffeur alles zelf. En zo komen we enkele uren later in het juiste busje terecht en wachten we aan de foodtrucks en -standjes tot de begeleider het busje vol heeft...propvol zeg maar! Grappig, we zitten als 'haringen in een ton' ;-) Ondertussen worden we getrakteerd op de luide beats van de typisch Caraïbische muziek, die we vanop de Carnavals kennen. Ook hier wordt er volop naar dit evenement, dat volgende maand plaats heeft, toe geleefd. Als we later aan boord de plaatselijke radiozender opzetten, moeten we ook hartelijk lachen om de toepasselijke naam: 'Radio Carnaval!'
Het leven hier is toch anders dan bij ons. Alles wordt voorzien van wielen, zodat ze hun koopwaar overal naar toe kunnen rijden en zo zien we raar in elkaar getimmerde kruiwagens, gigantische koelboxen op wielen, rijdende marktkramen, enz... Iedereen verkoopt ook wél iets, maar het lijkt moderner en georganiseerder dan in St. Lucia.
Wat we reeds gezien hebben van het eiland, vanop het water en op het land, bevalt ons. Het is ook een vulkanisch eiland met vulkanen en -kraters, regenwoud, rivieren, tropische bloemen en bomen en vogels, wandelroutes, zwarte en lichte zandstranden, enz...
donderdag 16 juni 2016
St. Lucia, Marigot Bay - St. Vincent, Blue Lagoon(Caraïben)
Dinsdag, 14 juni '16
Om 5u30 laten we de meerboei los, the Captain en onze dame popelen om weer te zeilen! We pikken ons nomale leven weer op.
Er is te weinig wind en we zetten even de motor bij. Voorbij de puntige vulkaantoppen van de Pitons komen we in een acceleratiezone en kunnen we fijn zeilen met een wind tot 25 knopen. Met een knik in de schoot lopen we 8 knopen en al snel komt St. Vincent in zicht. Een hele school dolfijnen komt achter ons aangezwommen.
We kiezen om langs de oostkant van het eiland te varen omdat daar meer wind is, maar zodra we naast St. Vincent zijn, neemt de wind af en krijgen we meer dan twee knopen stroom tegen. Toch zijn we zoals gepland iets over 15u aan de doorvaart tussen de koraalriffen naar de lagoon. Een rode en een groene boei, geven de doorgang aan aan de zuidwest kant. Op de plotter en Navionics zien we aan de zuidwest kant meer diepte en ook een doorgang zonder boeien. Welke kiezen we? Kunnen we wél of niet door de beboeide ingang met onze 2m diepte(misschien nog dieper door het gewicht van al die proviand en andere spullen aanboord!). Ik probeer tevergeefs om assistentie te vragen aan de haven, maar geen antwoord op 16 of 68... Dan zien we een dinghie die komt aangevaren. Mike leidt ons door het beboeide kanaal en het is volgens hem geen probleem voor onze diepgang en het is net opkomend water. Toch verschijnt er 1m90 op de dieptemeter en voelen we niks!
Oef we zijn er door. Hij helpt ons met de lijnen door de meerboei te steken en onderhandeld dan over de prijs...
Dinghie optuigen en snel naar douane en immigratie. Op de deur staan de openingsuren: van 9AM till 6PM(=9-18u). Toch moeten we extra fee van 35EC$ betalen omdat we na 16u inklaren!!! 'Maar géén probleem, we klaren je nu in!', zegt hij. En het is nog niet eens 17u! Euh...staat er weer op ons voorhoofd: stomme Belg?! We zijn te verslagen om te reageren en te braaf en betalen het bedrag bovenop de tax(70EC$: 35/pers.) Ook de buurvrouw van immigratie rekend ons nog eens 35EC$ aan voor de stempels in onze reispaspoorten! We mogen hiermee tot 13 juli '16 op St. Vincent & the Grenadines verblijven.
Dan maar ons ongeloof wegdrinken in de marinebar alvorens we weer naar huis dinghieën...
Om 5u30 laten we de meerboei los, the Captain en onze dame popelen om weer te zeilen! We pikken ons nomale leven weer op.
Er is te weinig wind en we zetten even de motor bij. Voorbij de puntige vulkaantoppen van de Pitons komen we in een acceleratiezone en kunnen we fijn zeilen met een wind tot 25 knopen. Met een knik in de schoot lopen we 8 knopen en al snel komt St. Vincent in zicht. Een hele school dolfijnen komt achter ons aangezwommen.
We kiezen om langs de oostkant van het eiland te varen omdat daar meer wind is, maar zodra we naast St. Vincent zijn, neemt de wind af en krijgen we meer dan twee knopen stroom tegen. Toch zijn we zoals gepland iets over 15u aan de doorvaart tussen de koraalriffen naar de lagoon. Een rode en een groene boei, geven de doorgang aan aan de zuidwest kant. Op de plotter en Navionics zien we aan de zuidwest kant meer diepte en ook een doorgang zonder boeien. Welke kiezen we? Kunnen we wél of niet door de beboeide ingang met onze 2m diepte(misschien nog dieper door het gewicht van al die proviand en andere spullen aanboord!). Ik probeer tevergeefs om assistentie te vragen aan de haven, maar geen antwoord op 16 of 68... Dan zien we een dinghie die komt aangevaren. Mike leidt ons door het beboeide kanaal en het is volgens hem geen probleem voor onze diepgang en het is net opkomend water. Toch verschijnt er 1m90 op de dieptemeter en voelen we niks!
Oef we zijn er door. Hij helpt ons met de lijnen door de meerboei te steken en onderhandeld dan over de prijs...
Dinghie optuigen en snel naar douane en immigratie. Op de deur staan de openingsuren: van 9AM till 6PM(=9-18u). Toch moeten we extra fee van 35EC$ betalen omdat we na 16u inklaren!!! 'Maar géén probleem, we klaren je nu in!', zegt hij. En het is nog niet eens 17u! Euh...staat er weer op ons voorhoofd: stomme Belg?! We zijn te verslagen om te reageren en te braaf en betalen het bedrag bovenop de tax(70EC$: 35/pers.) Ook de buurvrouw van immigratie rekend ons nog eens 35EC$ aan voor de stempels in onze reispaspoorten! We mogen hiermee tot 13 juli '16 op St. Vincent & the Grenadines verblijven.
Dan maar ons ongeloof wegdrinken in de marinebar alvorens we weer naar huis dinghieën...
St. Lucia, Marigot Bay8(Caraïben)
Maandag, 13 juni '16
Morgen varen we al vroeg door. Uitklaren dan maar: alweer een document in viervoud met tussen elk blad nog een klassiek zwart karbonpapier(Pelikan) om door te drukken. Vorige week kreeg ik steeds van de beambte te horen dat ik harder moest drukken op de balpen tijdens het schrijven. Nu mag Geert het invullen. De beambte van dienst is een andere man en is net als zijn collega van immigratie aan het wrijven op zijn smartphone, terwijl we al het nodige invullen. Daarna overloopt hij met een rode balpen het document, lijken wél een examen af te leggen ;-)
Een exemplaar en reispaspoorten naar de dame van immigratie en dan met een extra exemplaar naar het even kleine kantoortje ernaast voor de havenautoriteiten. De ene keer moeten we hier langs, de andere keer niet. Elk eiland is anders. Even betalen, slechts 40 EC$, omdat we slechts met zijn twee zijn op een klein bootje, volgens de man, die terwijl een lunch-date probeert te versieren aan de telefoon! Hi, hi, hi,...toch altijd raar die formele momenten. Pfff...men lange kleren uit en dan bij het havenkantoor binnen en afrekenen voor de meerboei en bedanken voor de verjaardagsattentie en dan zijn we klaar.
Tijd om de laatste uren te genieten van de luxe van het resort. Een hapje proeven, een kokosnoot, nog een flesje water, propere zachte dikke badhanddoek, nog wat ijs, nog eens onder de douche gaan staan, dipje in het zwembad, en alles nog eens... En dan WiFi á volenté, ook aan boord! Moeten we echt al door??? Ik ga het allemaal wel missen :-(
Terwijl Geert naar 'Doolittles' gaat om de openingsmatch van België-Italië te gaan kijken voetbal, geniet ik verder aan het zwembad... Elke laatste minuut haal ik eruit...
Wat een fijne verjaardagsweek was dit!!! Een adresje om te onthouden voor binnen enkele jaren, als we hier weer passeren. Wie gaat er komen en mee genieten van het 5*resort? Reserveer maar snel je plekje op Zensation, want vol is vol, hi, hi, hi,... ;-)
Morgen varen we al vroeg door. Uitklaren dan maar: alweer een document in viervoud met tussen elk blad nog een klassiek zwart karbonpapier(Pelikan) om door te drukken. Vorige week kreeg ik steeds van de beambte te horen dat ik harder moest drukken op de balpen tijdens het schrijven. Nu mag Geert het invullen. De beambte van dienst is een andere man en is net als zijn collega van immigratie aan het wrijven op zijn smartphone, terwijl we al het nodige invullen. Daarna overloopt hij met een rode balpen het document, lijken wél een examen af te leggen ;-)
Een exemplaar en reispaspoorten naar de dame van immigratie en dan met een extra exemplaar naar het even kleine kantoortje ernaast voor de havenautoriteiten. De ene keer moeten we hier langs, de andere keer niet. Elk eiland is anders. Even betalen, slechts 40 EC$, omdat we slechts met zijn twee zijn op een klein bootje, volgens de man, die terwijl een lunch-date probeert te versieren aan de telefoon! Hi, hi, hi,...toch altijd raar die formele momenten. Pfff...men lange kleren uit en dan bij het havenkantoor binnen en afrekenen voor de meerboei en bedanken voor de verjaardagsattentie en dan zijn we klaar.
Tijd om de laatste uren te genieten van de luxe van het resort. Een hapje proeven, een kokosnoot, nog een flesje water, propere zachte dikke badhanddoek, nog wat ijs, nog eens onder de douche gaan staan, dipje in het zwembad, en alles nog eens... En dan WiFi á volenté, ook aan boord! Moeten we echt al door??? Ik ga het allemaal wel missen :-(
Terwijl Geert naar 'Doolittles' gaat om de openingsmatch van België-Italië te gaan kijken voetbal, geniet ik verder aan het zwembad... Elke laatste minuut haal ik eruit...
Wat een fijne verjaardagsweek was dit!!! Een adresje om te onthouden voor binnen enkele jaren, als we hier weer passeren. Wie gaat er komen en mee genieten van het 5*resort? Reserveer maar snel je plekje op Zensation, want vol is vol, hi, hi, hi,... ;-)
St. Lucia, Marigot Bay7(Caraïben)
Zondag, 12 juni '16
Het is een wisselvallige voormiddag en de buien houden ons in beweging: luiken open, luiken toe, luiken weer open en even later weer toe...enz...
De auto hebben we gisterenmorgen weer afgeleverd en we denken terug aan de ritjes en bezienswaardigheden. Het was wennen om het stuur rechts te hebben en aan de linkerkant van de weg te moeten rijden. Regelmatig stonden we aan de verkeerde kant van de wagen om weer in te stappen en moest ik zeggen: 'links rijden' bij vertrek. Ook de ruitenwissers gingen telkens aan, wanneer de richtingaanwijzer moest aan gaan. Hi, hi, hi,...we hebben er plezier in gehad. Enkele paarden kwamen plots de rijbaan opgerend! Tja, de dieren staan hier niet achter een omheining, maar slechts met een touwtje rond hun nek hangen ze aan een paaltje of lopen los. Sinds ons vertrek is dit het eerste land waar we zoveel koeien en stieren zien.
De bandencentrales hier zijn slechts hokjes naast de baan met het uithangbord: 'used tires for sale'. Rijdt iedereen hier met gebruikte/tweedehands banden rond?! Misschien zijn er bij die uit Lier komen. Oh, neen, onze Afrikaanse vriend Jambo stak er zoveel mogelijk in elkaar en in zijn buske om naar zijn Afrikaanse vrienden in Afrika te sturen. 'Recycleren' heet dat, hi, hi, hi,...
Ja, het is een mooi eiland en de Caraïbische sfeer is volop aanwezig.
Elke dag komen er enkele boatboys langs met hun waar: fruit, manden, hoeden, enz... Al vroeg zijn ze op pad. The Captain is ook al vroeg op en gebaart dan dat ze stil moeten zijn, vooral Noël, Sante Claus komt al zingend aangepeddeld om 6u30! Ze blijven allen vriendelijk, ook al kopen we niets meer, omdat we eerst onze voorraad op willen, alvorens vers te kopen en hun fruit is meestal rijp, dus kan je niet lang bewaren.
Ondertussen probeert the Captain zijn laptop te reanimeren, die van mij heeft volledig de geest gegeven...maar met die van Geert en de goede WiFi(ook aan boord) lukt het me om nog wat foto's op Tumblr te downloaden.
Tegen de middag trekken we naar het resort en settelen we ons bij het zwembad. De namiddag is droger, maar de zon heeft moeite om er door te komen en toch is het zwoel en warm en nemen we enkele verfrissende duikjes. Ondertussen kennen we al enkele hotelgasten en -personeel en zijn we ook al lang geen onbekende meer...
Enkele uren later jaagt een bui iedereen weg bij het zwembad en zet Geert me af aan de boot alvorens hij naar 'Doolittles' vaart, om voetbal te kijken. Ik nestel me in de kuip en schuil ik af en toe voor een buitje.
De avond is aangenaam en droog.
Het is een wisselvallige voormiddag en de buien houden ons in beweging: luiken open, luiken toe, luiken weer open en even later weer toe...enz...
De auto hebben we gisterenmorgen weer afgeleverd en we denken terug aan de ritjes en bezienswaardigheden. Het was wennen om het stuur rechts te hebben en aan de linkerkant van de weg te moeten rijden. Regelmatig stonden we aan de verkeerde kant van de wagen om weer in te stappen en moest ik zeggen: 'links rijden' bij vertrek. Ook de ruitenwissers gingen telkens aan, wanneer de richtingaanwijzer moest aan gaan. Hi, hi, hi,...we hebben er plezier in gehad. Enkele paarden kwamen plots de rijbaan opgerend! Tja, de dieren staan hier niet achter een omheining, maar slechts met een touwtje rond hun nek hangen ze aan een paaltje of lopen los. Sinds ons vertrek is dit het eerste land waar we zoveel koeien en stieren zien.
De bandencentrales hier zijn slechts hokjes naast de baan met het uithangbord: 'used tires for sale'. Rijdt iedereen hier met gebruikte/tweedehands banden rond?! Misschien zijn er bij die uit Lier komen. Oh, neen, onze Afrikaanse vriend Jambo stak er zoveel mogelijk in elkaar en in zijn buske om naar zijn Afrikaanse vrienden in Afrika te sturen. 'Recycleren' heet dat, hi, hi, hi,...
Ja, het is een mooi eiland en de Caraïbische sfeer is volop aanwezig.
Elke dag komen er enkele boatboys langs met hun waar: fruit, manden, hoeden, enz... Al vroeg zijn ze op pad. The Captain is ook al vroeg op en gebaart dan dat ze stil moeten zijn, vooral Noël, Sante Claus komt al zingend aangepeddeld om 6u30! Ze blijven allen vriendelijk, ook al kopen we niets meer, omdat we eerst onze voorraad op willen, alvorens vers te kopen en hun fruit is meestal rijp, dus kan je niet lang bewaren.
Ondertussen probeert the Captain zijn laptop te reanimeren, die van mij heeft volledig de geest gegeven...maar met die van Geert en de goede WiFi(ook aan boord) lukt het me om nog wat foto's op Tumblr te downloaden.
Tegen de middag trekken we naar het resort en settelen we ons bij het zwembad. De namiddag is droger, maar de zon heeft moeite om er door te komen en toch is het zwoel en warm en nemen we enkele verfrissende duikjes. Ondertussen kennen we al enkele hotelgasten en -personeel en zijn we ook al lang geen onbekende meer...
Enkele uren later jaagt een bui iedereen weg bij het zwembad en zet Geert me af aan de boot alvorens hij naar 'Doolittles' vaart, om voetbal te kijken. Ik nestel me in de kuip en schuil ik af en toe voor een buitje.
De avond is aangenaam en droog.