Maandag, 27 juni '16
Een bootje vol hebben we mee, maar dat is niks nieuws voor jullie. Toch wél handig dat we genoeg proviand en reserve materiaal mee hebben.
Zo kon the Captain gisteren een stuk oude elastiek aan Wilbert geven voor zijn buitenboordmotor en maakten we hem blij.
Winkels met lege of half lege schappen zijn ondertussen de 'gewone' taferelen of zelfs een winkeltje en bar in één in een kotje. De producten die er zijn tonen hoge prijzen op het etiket. No problem, we stille have some on board!
Zoals dagelijks is Geert al vroeg in de kuip. Zensation heeft blijkbaar wat gerold vannacht...en dat vreet aan zijn nachtrust. Vanaf dat er beweging is in de kuip, krijg je bezoek!
Ezra komt zijn tourdiensten aanbieden, maar the Captain bedankt hem vriendelijk.
Na het ontbijt zien we af van onze wandeling aan land en besluiten vroeger door te varen. De andere boten zijn ook reeds vertrokken, uitgezonderd een catamaran met een kleine Belgische vlag. Zou het? Of zijn het weer andere nationaliteiten die misbruik maken van onze driekleur? Ze komen met hun dinghy voorbij gevaren en keren om nadat ze onze grote vlag opmerken.
En zo maken we kennis met de Vlamingen Lien & Gi van SY Lazuli. Door het tateren vliegt de tijd en moeten we allen doorvaren. In Curacao zullen we elkaar waarschijnlijk weerzien.
Het is reeds middag als we het anker ophalen en de kleine zes mijl naar de eilandengroep van de Tobago Cays varen.
Bij onze vorige trip liet zowel de windmeter als het log verstek! Het log kwam even later tot leven, maar de windmeter niet. Een slecht contact gepaard met wat te veel regen...
Vandaag is ie weer 'a life'! Dat scheelt alweer een mastklim ;-) Het log daarentegen heeft weer wat tijd nodig om wakker te worden.
The 'Tobago Cays' is een must see-plek in de Caraïben. Deze vijf onbewoonde eilandjes zijn omgeven en beschermd door een enorm groot koraalrif in de vorm van een hoefijzer= 'Horseshoe Reef'. Neen, paarden zijn hier niet ;-) Het rif is de enige barrière tussen de oceaan en de eilandjes. Aan de ene kant beukt de oceaan op het rif. Aan de andere kant ligt een natuurlijke ankerbaai en de eilanden.
Al van ver zijn we hoe het water weer blauwer, groen-blauw, appelblauwzeegroen, turquoise, enz... wordt. Volgens ons bestaan er meer dan vijftig tinten blauw.
De invaart tussen 2 eilanden door is vrij ondiep en riffen lonken aan alle kanten. Terwijl het water steeds ondieper wordt, verandert de diepblauwe kleur van de oceaan in lichtere kleuren. Overal komen schildpaddenkopjes piepen. Ik weet niet waar ik eerst moet kijken. Het wordt met de seconde mooier, het water krijgt nog een lichtere kleur blauw en het zand onder de boot witter en witter. Het is hier adembenemend mooi...het lijkt wél of we in een vakantiebrochure terecht komen...
Maar even aandacht! Eerst een ankerplek zoeken in het zand, want het is een nationaal park en dus verboden om in het gras of op koraal te ankeren. Er liggen heel wat bekende boten in de baai en we vinden een mooie plek in de buurt van het eiland Baradal.
De boatboys hangen meteen om de beurt aan de reling van Zensation en proberen ons allerlei aan te bieden...sorry, hebben niks nodig...dit is 't Paradijs, laat ons genieten. Géén bar, winkel, internet... Hier krijgen we een Robinson Cruzoë-gevoel, zei het niet dat we wél even kunnen overleven met onze inventaris! En anders zijn er nog altijd de boatboys die je het nodige kunnen leveren tegen een aangepast prijskaartje of deelnemen aan hun dagelijks georganiseerde BBQ's (80EC$/p.p.).
De parkrangers komen de dagelijkse park-fee ontvangen: 10EC$/p.p./24u.
Ik kan het niet laten en spring meteen met de snorkel het water in...wauw...een zeeschildpad komt me snel vergezellen.
Even later dinghieën we naar het oogverblindend witte strandtongetje van Baradal en gaan daar de onderwaterwereld in. We lijken in een levensgroot aquarium te zwemmen. Wiegende algen, anemonen, zeegras met zeeëgels zijn omgeven door vissen en schildpadden en pijlstaartroggen zweven ontspannen voorbij... Een baracuda van meer dan een meter verschijnt voor onze duikbril!
Toppie :-)
In de kuip genieten we van het uitzicht. Een vrank zwart vogeltje komt onuitgenodigd mee aperitieven en laat een ongewild souvenier achter. Hi, hi, hi,..
Kiters en een surfer tonen hun kunnen en zoeven tussen de boten heen.
Onder een betoverende sterrenhemel bevinden we ons in dromenland!
dinsdag 28 juni 2016
SVG, Canouan, Charlestown Bay(Caraïben)
Zondag, 26 juni '16
De zon is reeds vroeg van de partij. Alsook de visser, Wilbert, die al om 9u30 langszij Zensation ligt met zijn plankenvloer vol 'red snappers'. We kopen er twee en hij kuist en fileert ze voor ons. Ik bied hem een watertje aan, maar hij opteert een koud biertje. Is het niet een beetje te vroeg daarvoor?! Neen... Tja, we hebben dat op alle eilanden reeds opgemerkt dat er geen uur staat op het beginnen drinken van bier!
Bij enkele rotsen duiken we het water in en snorkelen wat rond tussen de vissen en het koraal, terwijl een pelikaan ons nauwlettend in de gaten houdt vanop een rots. De lobsters zien we niet...terwijl Wilbert ze hier met een lasso is komen vangen...misschien waren het wél de laatste!
Later op de dag gaan we naar de kant en wandelen langs het hotel en het strand naar de ferrysteiger. Coco's strandbar op de hoek is gesloten. Een jongeman, Ezra, de eigenaar spreekt ons aan en heet ons welkom op 'zijn' eiland. Het seizoen duurt hier volgens hem slechts zes maanden, van november tot april. Hij is zijn bar aan het renoveren en leidt ons graag rond in het dorp, opzoek naar een bar die open is en met TV, om het EK-voetbal te zien, nml. de match van de Rode Duivels. Het is zondag en de tweeduizend inwoners limen dan vooral of gaan naar de kerk. De ezels, geiten, kippen, honden en poezen vullen vooral het straatbeeld, het strand en de wegen.
Bij de derde bar hebben we geluk en drinken samen wat om hem te bedanken. De TV is voorzien van een anti-diefstal hek en na een hele sleutelbos te hebben uitgeprobeerd, blijft het slot vast. Dus een scherm met een extra 'touch'.
De match verloopt goed, we winnen met 0-4 van de Hongarije en zijn strots op onze wapperende driekleur!
We wandelen langs het strand terug en de wekelijkse beach-party telt slechts de DJ! In de baai heeft onze dame ondertussen gezelschap gekregen van drie catamarans en op de steiger maken we kennis met een de Franse crew van één van hen.
Wat boten om ons heen en een patrouillerende coastgard geeft ons een veiliger gevoel.
De zon is reeds vroeg van de partij. Alsook de visser, Wilbert, die al om 9u30 langszij Zensation ligt met zijn plankenvloer vol 'red snappers'. We kopen er twee en hij kuist en fileert ze voor ons. Ik bied hem een watertje aan, maar hij opteert een koud biertje. Is het niet een beetje te vroeg daarvoor?! Neen... Tja, we hebben dat op alle eilanden reeds opgemerkt dat er geen uur staat op het beginnen drinken van bier!
Bij enkele rotsen duiken we het water in en snorkelen wat rond tussen de vissen en het koraal, terwijl een pelikaan ons nauwlettend in de gaten houdt vanop een rots. De lobsters zien we niet...terwijl Wilbert ze hier met een lasso is komen vangen...misschien waren het wél de laatste!
Later op de dag gaan we naar de kant en wandelen langs het hotel en het strand naar de ferrysteiger. Coco's strandbar op de hoek is gesloten. Een jongeman, Ezra, de eigenaar spreekt ons aan en heet ons welkom op 'zijn' eiland. Het seizoen duurt hier volgens hem slechts zes maanden, van november tot april. Hij is zijn bar aan het renoveren en leidt ons graag rond in het dorp, opzoek naar een bar die open is en met TV, om het EK-voetbal te zien, nml. de match van de Rode Duivels. Het is zondag en de tweeduizend inwoners limen dan vooral of gaan naar de kerk. De ezels, geiten, kippen, honden en poezen vullen vooral het straatbeeld, het strand en de wegen.
Bij de derde bar hebben we geluk en drinken samen wat om hem te bedanken. De TV is voorzien van een anti-diefstal hek en na een hele sleutelbos te hebben uitgeprobeerd, blijft het slot vast. Dus een scherm met een extra 'touch'.
De match verloopt goed, we winnen met 0-4 van de Hongarije en zijn strots op onze wapperende driekleur!
We wandelen langs het strand terug en de wekelijkse beach-party telt slechts de DJ! In de baai heeft onze dame ondertussen gezelschap gekregen van drie catamarans en op de steiger maken we kennis met een de Franse crew van één van hen.
Wat boten om ons heen en een patrouillerende coastgard geeft ons een veiliger gevoel.
SVG, Bequia, Admiralty Bay - Canouan, Charlestown Bay(Caraïben)
Zaterdag, 25 juni '16
Wouw, wat een regenbui, dit is zeker een squall. Nu zal mijn was wél lekker nat zijn. Meteen maak ik een sopje en even later zorgen de opeenvolgende buien voor extra spoelingen...nu mag het zonnetje weer komen! Het blijft bewolkt en de warme wind zorgt voor een droogkast-effect.
De waterboot laat op zich wachten...de planning om vanmiddag te vertrekken zullen we niet halen. Uiteindelijk komt hij onze watertank bijvullen en dan snel naar het dorp. Met onze lege bus krijgen we geen benzine aan het tankstation. Niet reglementair...daarom dat er enkele locals ons onderweg al vroegen of we 'gaz' nodig hadden...ze wisten dit. Tegen een kleine vergoeding gaat één van hen met jerrycans en the Captain terug naar het tankstation en zo geraakt onze bus alsnog gevuld!
Bij de groenten- en fruitmarkt koop ik terwijl nog wat lekkers en schrik alweer van de hoge prijs. De dame verzekerd mij ervan dat de prijs voor iedereen hetzelfde is, local of toerist. De prijzen zijn te wijten aan het feit dat bijna alles ingevoerd wordt van St. Vincent en door de lange droge periode...na een fijne babbel geeft ze nog wat extra bananen, mango en komkommer mee ;-)
Snel weer naar Zensation. De was afhalen die bijna droog is. Dinghy op het dek, anker op en nog even zwaaien naar onze vrienden en zo zeilen we Admiralty Bay uit.
Een wrak ligt te vergaan bij enkele rotsen voor Bequia.
We hebben hier een fijne tijd gehad en zullen het dagelijkse wandelingen langs de boulevard en langs de charmante 'gingerbread' huisjes missen. De locals die telkens zwaaiden, een goede dag zeiden en een praatje maakten en vroegen of we het naar onze zin hadden op 'hun' eiland.
Mustique stond op ons programma, maar de laatste dagen begonnen we over deze bestemming te twijfelen, omdat het vooral een exclusief eiland is voor de jetset met vooral dure gigantische privé-villa's achter hoge afsluitingen. Er zijn enkel meerboeien en je bent verplicht om gelijk voor drie nachten te betalen, 200EC$. Is het dat waard om proberen een glimp op te vangen van Oprah Winfrey of een andere beroemdheid?! Mmm...toch maar niet dan. Alle eilanden hebben mooie stranden en snorkelplekken.
Onze bestemming is Canouan, een achttien mijl verder. Een aangename tocht en een gemakkelijke inhaalrace met een andere boot, die ruim een half uur of meer voor ons vertrok uit Baquia. The Captain voelt zich weer super als we hen al snel voorbij varen :-)
Al van ver zien we dat Grand Bay leeg is, buiten twee grote en enkele kleinere vissersboten die voor het hotel liggen.
Een dinghy komt ons reeds tegemoet gevaren. John stelt zich voor als beheerder van de meerboeien en andere service. Ook al mindert hij zijn prijs meteen, als we hem laten weten dat we willen ankeren, en we nog geen meerboei willen nemen, blijft hij vriendelijk en komt nog een praatje maken, nadat ons anker gedropt is.
Achter hem ligt de volgende al te wachten en die maakt meteen zijn move, als John doorvaart.
Wilbert, een visser, heeft een bootje gebouwd van het onderstel van waterfietsen, houten planken, een plastiek stoel en een buitenboordmotor. Hij vraagt of we interesse hebben in lobster/kreeft. Euh...het is toch 'verboden' nu?! Sssht...mondje toe ;-) en wat is de prijs? 12EC$/St. Dat is goedkoop en we hebben weer geen vis gevangen, dus gaan we graag op zijn aanbod in.
De presspot wordt alvast klaar gezet voor de bouillon.
Ondertussen ontdekken we dat we WiFi hebben aan boord, in de kuip op de tablets, de max! Het is niet snel of sterk, maar genoeg voor mail & Whatsapp. Met de verrekijker spotten we slechts een tiental hotelgasten. Het is hier stilletjes en verlaten, of toch niet? Plots horen, vanuit de andere kant van de baai, muziek. Ergens is er een feestje. De was hangt weer op om verder te drogen.
Binnen het uur is Wilbert terug met drie kreeftjes, redelijk klein. Het verschuldigde bedrag wordt gegeven met en fris biertje.
Direct wordt de bouillon opgezet en even later droppen we het eerste beestje erin. Aangezien ze geen scharen hebben gaat dit makkelijk met de blote hand, of toch niet?! De volgende slaat zijn lange voelsprieten met stekels naar achter en dat doet toch wél pijn! Dan maar met de BBQ-tang...
Na een kwartiertje worden ze opengesneden, geserveerd en opgesmuld.
Een heerlijk feestmaal voor minder dan 12€!!!
Wouw, wat een regenbui, dit is zeker een squall. Nu zal mijn was wél lekker nat zijn. Meteen maak ik een sopje en even later zorgen de opeenvolgende buien voor extra spoelingen...nu mag het zonnetje weer komen! Het blijft bewolkt en de warme wind zorgt voor een droogkast-effect.
De waterboot laat op zich wachten...de planning om vanmiddag te vertrekken zullen we niet halen. Uiteindelijk komt hij onze watertank bijvullen en dan snel naar het dorp. Met onze lege bus krijgen we geen benzine aan het tankstation. Niet reglementair...daarom dat er enkele locals ons onderweg al vroegen of we 'gaz' nodig hadden...ze wisten dit. Tegen een kleine vergoeding gaat één van hen met jerrycans en the Captain terug naar het tankstation en zo geraakt onze bus alsnog gevuld!
Bij de groenten- en fruitmarkt koop ik terwijl nog wat lekkers en schrik alweer van de hoge prijs. De dame verzekerd mij ervan dat de prijs voor iedereen hetzelfde is, local of toerist. De prijzen zijn te wijten aan het feit dat bijna alles ingevoerd wordt van St. Vincent en door de lange droge periode...na een fijne babbel geeft ze nog wat extra bananen, mango en komkommer mee ;-)
Snel weer naar Zensation. De was afhalen die bijna droog is. Dinghy op het dek, anker op en nog even zwaaien naar onze vrienden en zo zeilen we Admiralty Bay uit.
Een wrak ligt te vergaan bij enkele rotsen voor Bequia.
We hebben hier een fijne tijd gehad en zullen het dagelijkse wandelingen langs de boulevard en langs de charmante 'gingerbread' huisjes missen. De locals die telkens zwaaiden, een goede dag zeiden en een praatje maakten en vroegen of we het naar onze zin hadden op 'hun' eiland.
Mustique stond op ons programma, maar de laatste dagen begonnen we over deze bestemming te twijfelen, omdat het vooral een exclusief eiland is voor de jetset met vooral dure gigantische privé-villa's achter hoge afsluitingen. Er zijn enkel meerboeien en je bent verplicht om gelijk voor drie nachten te betalen, 200EC$. Is het dat waard om proberen een glimp op te vangen van Oprah Winfrey of een andere beroemdheid?! Mmm...toch maar niet dan. Alle eilanden hebben mooie stranden en snorkelplekken.
Onze bestemming is Canouan, een achttien mijl verder. Een aangename tocht en een gemakkelijke inhaalrace met een andere boot, die ruim een half uur of meer voor ons vertrok uit Baquia. The Captain voelt zich weer super als we hen al snel voorbij varen :-)
Al van ver zien we dat Grand Bay leeg is, buiten twee grote en enkele kleinere vissersboten die voor het hotel liggen.
Een dinghy komt ons reeds tegemoet gevaren. John stelt zich voor als beheerder van de meerboeien en andere service. Ook al mindert hij zijn prijs meteen, als we hem laten weten dat we willen ankeren, en we nog geen meerboei willen nemen, blijft hij vriendelijk en komt nog een praatje maken, nadat ons anker gedropt is.
Achter hem ligt de volgende al te wachten en die maakt meteen zijn move, als John doorvaart.
Wilbert, een visser, heeft een bootje gebouwd van het onderstel van waterfietsen, houten planken, een plastiek stoel en een buitenboordmotor. Hij vraagt of we interesse hebben in lobster/kreeft. Euh...het is toch 'verboden' nu?! Sssht...mondje toe ;-) en wat is de prijs? 12EC$/St. Dat is goedkoop en we hebben weer geen vis gevangen, dus gaan we graag op zijn aanbod in.
De presspot wordt alvast klaar gezet voor de bouillon.
Ondertussen ontdekken we dat we WiFi hebben aan boord, in de kuip op de tablets, de max! Het is niet snel of sterk, maar genoeg voor mail & Whatsapp. Met de verrekijker spotten we slechts een tiental hotelgasten. Het is hier stilletjes en verlaten, of toch niet? Plots horen, vanuit de andere kant van de baai, muziek. Ergens is er een feestje. De was hangt weer op om verder te drogen.
Binnen het uur is Wilbert terug met drie kreeftjes, redelijk klein. Het verschuldigde bedrag wordt gegeven met en fris biertje.
Direct wordt de bouillon opgezet en even later droppen we het eerste beestje erin. Aangezien ze geen scharen hebben gaat dit makkelijk met de blote hand, of toch niet?! De volgende slaat zijn lange voelsprieten met stekels naar achter en dat doet toch wél pijn! Dan maar met de BBQ-tang...
Na een kwartiertje worden ze opengesneden, geserveerd en opgesmuld.
Een heerlijk feestmaal voor minder dan 12€!!!
SVG, Bequia, Admiralty Bay 8(Caraïben)
Vrijdag, 24 juni '16
Een flinke regenbui maakt ons al vroeg wakker. Het moment om de vuile was op te hangen, denk ik zo. De rest van de dag is het droog, warm en bewolkt met een zonnetje, dus géén wasdag ;-)
De dag gaat voorbij met een zwemmetje, dagelijkse wandeling langs het smalle padje of boulevard van de dinghysteiger aan de duikclub naar het dorp. Op de weg terug stoppen we voor een ijsje...na een week had the Captain het ijssalonnetje nog niet opgemerkt!
Vanavond hebben we met enkele cruisers afgesproken in bar Coco's, waar de zanger/pianist weer voor entertainment zorgt.
Deze keer zit de zaak bijna vol en geeft de artiest weer het beste van zichzelf, terwijl wij met zijn allen genieten van zijn talent en elkaars gezelschap!
Een flinke regenbui maakt ons al vroeg wakker. Het moment om de vuile was op te hangen, denk ik zo. De rest van de dag is het droog, warm en bewolkt met een zonnetje, dus géén wasdag ;-)
De dag gaat voorbij met een zwemmetje, dagelijkse wandeling langs het smalle padje of boulevard van de dinghysteiger aan de duikclub naar het dorp. Op de weg terug stoppen we voor een ijsje...na een week had the Captain het ijssalonnetje nog niet opgemerkt!
Vanavond hebben we met enkele cruisers afgesproken in bar Coco's, waar de zanger/pianist weer voor entertainment zorgt.
Deze keer zit de zaak bijna vol en geeft de artiest weer het beste van zichzelf, terwijl wij met zijn allen genieten van zijn talent en elkaars gezelschap!