Afgelegde afstand : 168NM , Maar slecht 125NM dichter bij ons doel ( uitgeweken slecht weer )
Gemiddelde snelheid : 7Kn
Knopen wind : 15-25Kn
Positie : 18°57'N 028°57'W
Koers : 268°
Koers : 268°
Ongeveer nog af te leggen mijlen tot Martinique: 1882 NM
Big news! Ja, we waren nog maar net aan ons avondeten
begonnen of trrrrr... Daar ging de vislijn weer. Nog geen half uur nadat de
vorige gelost had en we dag 5 hadden afgesloten voor de blog! Meteen zeilen
inrollen en motor aan en vertragen maar. Rustig ons bord leegeten in de hoop
dat de vis moe wordt en als een lammetje aan boord kan worden gehesen. Bord
twee is voor na het binnenhalen van de vangst. Haak en rum zijn niet meer
nodig, de vis is rustig en laat zich makkelijk binnenhalen. Het is de goudmakreel (Coryphaena hippurus), ook wel mahi-mahi of dorade genoemd, is een straalvinnige vis uit de familie van goudmakrelen(Coryphaenidae), orde baarsachtigen (Perciformes), die in de Grote, Atlantische en Indische Oceaan voorkomt.
zoals we er al eentje gevangen hadden in de Canarische, maar dan
een grotere. Eindelijk hebben we nog eens een vis gevangen! Onze Cherrenstef is
ook in de wolken en trekt meteen zijn koksuitrusting aan en gaat met het
vis-fileermes in de aanslag! Niet makkelijk in het donker op een wiebelende
boot. De filets gaan de vriezer in...bereiden en opeten is voor één van de
komende dagen. We kijken er al naar uit ;-)
Na ons vis-avontuur is het al snel start van de wacht. Mijn
hoestbuien trekken net als de wind aan...vervelend. Neen, niet die wind, wél,
die prikkels! In de loop van mijn wacht komt er nog een bericht binnen van onze
wal-weerman en dus wek ik the Captain en maken we een gijp. Deze koers moeten
we aanhouden tot op de 18de breedte graad.
Ik ben blij dat mijn wacht erop zit en neem nog wat
medicatie en hoop op een goede nachtrust...
Voor de mannen verloopt alles goed. De wind shift tegen de
morgen en de zeilen worden uitgevlinderd of 'melkmeisje' varen, zoals onze
Nederlandse vrienden het noemen(=Elk zeil naar een andere kant).
Mijn verkoudheid speelt me parten en ook de koorts, op
verzoek van mijn ventje krijg ik bedrust! Maar hij roept me nog wél wanneer er
dolfijnen zijn. Zo voel ik me even beter ;-) Johan heeft blijkbaar zijn
beestjes kunnen verdrijven voor ze hem in hun greep hadden!
Net voor apo-time bereiken we de 18de breedte graad en
worden de zeilen gewijzigd. We varen over bakboord en recht op ons doel af, of
zo goed als.
Ik vervoeg me bij de mannen en wordt gebriefd over de dag.
The Captain maakt een controle ronde op het dek en komt met een inie-minie
vliegend visje (dood)dat op het dek lag, terug in de kuip.
