Zaterdag, 9 april '16
Vandaag zeilen we eerst een stuk van de noord- naar de zuidkant van het eiland. Daar maken we een snorkelstop in 'Waterlemon Bay'(mooie naam, hé), er ligt gelijknamige Cay/rots in de baai. Daar is het te doen, volgens onze informatie. Vanaf onze dame zwemmen we naar de rots, die een klein wit streepje strand heeft aan één kant, dat als een tong boven water steekt. Rondom het strand bevindt zich een prachtige blauwe kleur van water. We snorkelen rond de rots en treffen prachtig groot kleurrijk koraal net onder de waterlijn. Het is opletten waar we overzwemmen en geen koraal raken met onze zwemvliezen, of één van de honderden grote zwarte zeeëgels, met giftige stekels aanraken. Er wonen hier heel wat vissen en we zien weer andere exemplaren. Een prachtige snorkelplek, de mooiste tot nu toe...we krijgen er niet genoeg van en blijven meermaals roerloos hangen boven enkele bewoners. Hen zien zwemmen, drijven, spelen en nieuwsgierig dichterbij komen...dit is een 'echt' aquarium!
Op voorzeil laten we de mooring los en varen verder. De tweede stop ligt tussen 'Francis' en 'Maho Bay' twee prachtige baaien met witte stranden waarvoor ze een pot appelblauwzeegroene verf hebben uitgegoten! Hoe doet moedertje natuur dat toch? De kleuren van het water blijven ons verbazen... Ze zijn ook zo veranderlijk door de ondergrond, de zon, de wolken,... Oogverblindend om te zien! Sorry, dat we steeds weer in herhaling vallen, maar het zijn allemaal 'plaatjes' en het blijft ons elke keer weer opnieuw bekoren ;-)
We zwemmen naar 'Maho Point', dat vooruitsteekt tussen de twee baaien. Hier zien we mooi koraal en vissen, maar het water is wat troebel en het zicht is matig. Komt dit door de stroming of de zon die af en toe achter de wolken verdwijnt.
Een houten vlot met groene vlag, een bord en een bak met een gleuf op, doet dienst als 'fee-depo' voor de moorings. Hier moet je je enveloppe met gegevens en verschuldigde dollars instoppen voor je overnachting(en) in het park. Zou iedereen zo eerlijk zijn om dit te doen?
Opspringende vissen die opgejaagd worden en verschillende vogelsoorten, waaronder pelikanen, die gretig mee jagen, zorgen voor spektakel rond Zensation.
Op het strand van Maho Bay staan enkele gebouwen en volgens onze pilot zijn er drie horecazaken. Voor we het strand bereiken, met ons Dinghietje, zien we een zeeschildpad die enkele keren zijn kopje boven water steekt. Er staat geen branding op het strand en onze natte landing verloopt goed en gemoedelijk.
Een idyllisch mooi lang wit strand met struiken en palmbomen, wat mensen, een pick-nick plaats en enkele tsunami vluchtroute-borden...Ja, zulke borden komen we steeds weer tegen, sinds Martinique staan ze op de meeste eilanden...blijft raar om er mee geconfronteerd te worden...laat staan dat we het zouden meemaken...minder idyllisch, maar daar denken we niet aan!
De horecazaken zijn niet aanwezig, wél enkele gebouwen met gesloten slagvensters...
Een wezel, wret of dergelijks loopt door de struiken en over het zand en verschuilt zich in een holletje. Terug aan de dinghy, zien we tussen de struiken een hert en enkele meters verder nog één. Ongelooflijk hoe rustig ze blijven staan en poseren voor de foto. Deze prachtige dieren hadden we hier niet verwacht! De natuur heeft hier duidelijk verschillende schatten... Weer wat anders dan al die levende wezens die we door onze duikbril zien, hi, hi, hi,...
Net voor zonsondergang besluiten we nog een klein stukje verder te varen naar 'Cinnamon Bay'(alweer een mooie naam of lekker of hoe dat je het zelf vindt als je het vertaald). Hier zou een camping zijn en ook een zaak. Maar door de verrekijker zien we enkele bungalows met mensen in hangmatten en stoelen en een groter gebouw met alsook gesloten slagvensters! Aan de westkant van de baai, ver van de camping, is de heuvelvlank en top weer volgebouwd met koninklijke villa's, we dachten deze in het Nationaal Park niet meer aan te treffen. Staan die wél op zijn plaats? Zijn het ecologisch verantwoorde gebouwen? Prachtig zijn ze alleszins!
Het eilandje/rots 'Cinnamon Cay' ligt vlakbij en zou een mooie snorkelplaats zijn...morgen als de weer zon op is kunnen we een kijkje gaan nemen.
Ondertussen zakt de zon achter een heuvel. Het is tijd: bar/restaurant 'Zensation' opent haar deuren met 'VIP-All Inn'-arrangement voor de opvarende ;-)
maandag 11 april 2016
USVI's, St. John, Rendezvous Bay, Klein Bay - Lamshure Bay - Salt Pond Bay, Ram Head - Coral Harbor(Caraïben)
Vrijdag, 8 april '16
De stilte en rust in de baai wordt begeleid door het natuurlijke geruis van de golfjes die op en af het kiezelstrand rollen. Een rustgevend geluid, waar een natuur-cd niet tegenop kan ;-) Zensation en haar crew hebben zalig geslapen.
Een stukje brood gaat na het ontbijt overboord en meteen hapt er een zandhaai naar!
Ik zie liever elke dag een zeeschildpad als water-huisdier dan deze beesten!
De wandel -/hikeroutes laten we voor wat ze zijn en we starten aan onze Tour langs het Nationale Park en de vele snorkelplekken langs de kustlijn en talrijke baaien. Over het water kunnen we met Zensation het hele eiland rond zeilen en kiezen welke baai en snorkelplek we willen ontdekken, wat een vrijheid en luxe!
Als eerste stop, nemen we een meerboei bij 'Little Lameshur Bay'. Onder de boot zien we twee roggen die wat zand doen opwaaien door het op en neer bewegen van hun vleugels(of hoe heten die fladderende vinnen?). Toch een indrukwekkende vis om gade te slaan. Er zwemmen ook wat vissen en een Baracuda van 70cm zwemt voor ons langs, maar er is weinig koraal en ook kleur is de grootste afwezige. Voor het aan boord gaan probeer ik nog een pok van het roer te prutsen en beschadig mijn eigen wijsvinger aan de scherpe bovenkant van de pok...een stuk vel mist mijn vinger nu..auwtch!
Voorzeil op en zeilen naar de volgende baai. The Captain denkt een fontein van een walvis te zien en even de rug...
'Salt Pont Bay' is onze volgende snorkelstop. Hoe verder we naar de punt van 'Ram Head' zwemmen, hoe rijker en kleurrijker het koraal, alsook het aantal en soorten vissen. We zwemmen heel wat af op een dag: van de boot naar het rif, het koraalrif op en af en weer naar de boot. Onze wereld speelt ons de laatste tijd grotendeels onder water af, of ter verbetering: onze avonturen en belevenissen. Met gebaren proberen we onder water met elkaar te communiceren. The Captain draagt voor alle 'veiligheid' zijn duikmes en we blijven dicht bij elkaar...'Safety First'! Hi, hi, hi,...
The Captain merkt een grote bewegende vlek voor ons op en het lijkt wél een kleine bultrug die dichter bij komt...ik knijp hem in z'n arm, maar dan zie ik dat het een grote school donkerblauwe vissen zijn ;-) Ook mooi en indrukwekkend...
Onze overnachtingsplek ligt buiten het Nationaal park en dus zoeken we tussen de vele privé-moorings een geschikte ankerplek. In de baai van 'Coral Harbor' liggen veel verlaten boten, verwaarloosde gedrochten met een baard onderaan van hier tot in Tokyo of overgevulde gangboorden en dekken die fungeren als woonboten...hier liggen héél wat boten met een verhaal...of net niet...who will tell?! Wél jammer. Dachten dat het hier wél anders zou zijn met het Nationaal park, maar spijtig genoeg zien we ook hier wrakken aan de kant liggen te vergaan en op te roesten! En dan hebben we het nog niet gehad over de gigantische terreinwagens waar ze hier nog met rondrijden met grote motoren die liters benzine slikken en uitstoten... Toch niet zo natuurvriendelijk :-(
We hebben een beetje een 'Spooky'-gevoel bij de baai. Er is weinig leven te bespeuren om ons heen.
Dan maar even naar de andere kant van de baai dinghieën, ondertussen is het vier uur en we treffen een overvolle dinghysteiger aan. Al snel wordt duidelijk dat iedereen zich in de bar 'Skinny Legs' bevindt. The 'place to be' voor yachtsmen. De zoveelste typische bar die door gestrande zeilers wordt gekleurd en opgevrolijkt door souvenirs aan de houten balken van het dak met: vlaggetjes, t-shirts, opschriften, schoeisel, enz... Het geeft een gezellige 'doe maar gewoon'-sfeer en iedereen praat met iedereen. Het enige minpunt is het ontbreken van WiFi.
Dan maar naar de ander kant van de baai dinghieën, naar de straatkant. Eerder zagen we vanop Zensation,met de verrekijker, dat daar ook bars zijn. Deze staan ook beschreven in de pilot. Alleen missen we een dinghysteiger en moeten we landen op het kiezelstrand en de dinghy er verderop dragen naar boven..auw, auw, auw, zo pijnlijk aan onze blote voeten!
Daar treffen we wél een bar/restaurant met WiFi en een goede twee-koppige band die met een mondharmonica, gitaren en mooie stemmen, een prachtig optreden brengen. Maar ook de andere bars hebben vanavond een muziekband te gast.
Terug aan boord genieten we in de kuip van de muziek en het gezang dat de verschillende muzikanten brengen...vrijdagavond=de start van het weekend!
De stilte en rust in de baai wordt begeleid door het natuurlijke geruis van de golfjes die op en af het kiezelstrand rollen. Een rustgevend geluid, waar een natuur-cd niet tegenop kan ;-) Zensation en haar crew hebben zalig geslapen.
Een stukje brood gaat na het ontbijt overboord en meteen hapt er een zandhaai naar!
Ik zie liever elke dag een zeeschildpad als water-huisdier dan deze beesten!
De wandel -/hikeroutes laten we voor wat ze zijn en we starten aan onze Tour langs het Nationale Park en de vele snorkelplekken langs de kustlijn en talrijke baaien. Over het water kunnen we met Zensation het hele eiland rond zeilen en kiezen welke baai en snorkelplek we willen ontdekken, wat een vrijheid en luxe!
Als eerste stop, nemen we een meerboei bij 'Little Lameshur Bay'. Onder de boot zien we twee roggen die wat zand doen opwaaien door het op en neer bewegen van hun vleugels(of hoe heten die fladderende vinnen?). Toch een indrukwekkende vis om gade te slaan. Er zwemmen ook wat vissen en een Baracuda van 70cm zwemt voor ons langs, maar er is weinig koraal en ook kleur is de grootste afwezige. Voor het aan boord gaan probeer ik nog een pok van het roer te prutsen en beschadig mijn eigen wijsvinger aan de scherpe bovenkant van de pok...een stuk vel mist mijn vinger nu..auwtch!
Voorzeil op en zeilen naar de volgende baai. The Captain denkt een fontein van een walvis te zien en even de rug...
'Salt Pont Bay' is onze volgende snorkelstop. Hoe verder we naar de punt van 'Ram Head' zwemmen, hoe rijker en kleurrijker het koraal, alsook het aantal en soorten vissen. We zwemmen heel wat af op een dag: van de boot naar het rif, het koraalrif op en af en weer naar de boot. Onze wereld speelt ons de laatste tijd grotendeels onder water af, of ter verbetering: onze avonturen en belevenissen. Met gebaren proberen we onder water met elkaar te communiceren. The Captain draagt voor alle 'veiligheid' zijn duikmes en we blijven dicht bij elkaar...'Safety First'! Hi, hi, hi,...
The Captain merkt een grote bewegende vlek voor ons op en het lijkt wél een kleine bultrug die dichter bij komt...ik knijp hem in z'n arm, maar dan zie ik dat het een grote school donkerblauwe vissen zijn ;-) Ook mooi en indrukwekkend...
Onze overnachtingsplek ligt buiten het Nationaal park en dus zoeken we tussen de vele privé-moorings een geschikte ankerplek. In de baai van 'Coral Harbor' liggen veel verlaten boten, verwaarloosde gedrochten met een baard onderaan van hier tot in Tokyo of overgevulde gangboorden en dekken die fungeren als woonboten...hier liggen héél wat boten met een verhaal...of net niet...who will tell?! Wél jammer. Dachten dat het hier wél anders zou zijn met het Nationaal park, maar spijtig genoeg zien we ook hier wrakken aan de kant liggen te vergaan en op te roesten! En dan hebben we het nog niet gehad over de gigantische terreinwagens waar ze hier nog met rondrijden met grote motoren die liters benzine slikken en uitstoten... Toch niet zo natuurvriendelijk :-(
We hebben een beetje een 'Spooky'-gevoel bij de baai. Er is weinig leven te bespeuren om ons heen.
Dan maar even naar de andere kant van de baai dinghieën, ondertussen is het vier uur en we treffen een overvolle dinghysteiger aan. Al snel wordt duidelijk dat iedereen zich in de bar 'Skinny Legs' bevindt. The 'place to be' voor yachtsmen. De zoveelste typische bar die door gestrande zeilers wordt gekleurd en opgevrolijkt door souvenirs aan de houten balken van het dak met: vlaggetjes, t-shirts, opschriften, schoeisel, enz... Het geeft een gezellige 'doe maar gewoon'-sfeer en iedereen praat met iedereen. Het enige minpunt is het ontbreken van WiFi.
Dan maar naar de ander kant van de baai dinghieën, naar de straatkant. Eerder zagen we vanop Zensation,met de verrekijker, dat daar ook bars zijn. Deze staan ook beschreven in de pilot. Alleen missen we een dinghysteiger en moeten we landen op het kiezelstrand en de dinghy er verderop dragen naar boven..auw, auw, auw, zo pijnlijk aan onze blote voeten!
Daar treffen we wél een bar/restaurant met WiFi en een goede twee-koppige band die met een mondharmonica, gitaren en mooie stemmen, een prachtig optreden brengen. Maar ook de andere bars hebben vanavond een muziekband te gast.
Terug aan boord genieten we in de kuip van de muziek en het gezang dat de verschillende muzikanten brengen...vrijdagavond=de start van het weekend!
BVI's, Little Tatcher Island - Tortola, West End/Soper's Hole - USVI's, St. John, Cruz Bay - Rendezvous Bay, Klein Bay(Caraïben)
Donderdag, 7 april '16
Het is een zwoele, hete nacht en the Captain zoekt na wat keren en draaien de koelte in de kuip op. Na een tijdje kruipt hij weer naast me en even later rollen we tegen elkaar. Een plotse deining laat ons huisje stevig rollen...gedaan met de rustige baai en zalige nachtrust...
Iets over zeven liggen we al aan de overkant, terug in Soper's Hole, Tortola, aan een meerboei. Deze keer zonder strijd te leveren of wachten op een vrije meerboei, want er waren er zelfs nog enkele vrij. Dat was twee weken geleden wel anders en moesten we bij de pinken zijn...
Nog enkele uren tijd voor we gaan uitklaren en de BVI's verlaten. Dus even aan wal om WiFi te zoeken, maar de zaak(waar we altijd internet hadden) heeft door dat alle cruisers 's morgens, wanneer ze nog gesloten zijn, er al komen internetten...jammer! Plan B: naar een andere zaak. Hier bestellen we een gezonde verse fruitsmoothie.
Lekker, alleen hebben ze er bovenop een grote toef slagroom gespoten...wouw, wat een caloriebom als ontbijt!
Een verse baguette en twee croissants nemen we mee voor onderweg.
De douane en immigratie is onze laatste stop, om uit te klaren van de BVI's. Na enkele vragen en naar ons te kijken, krijgen we een bedrag van $6 opgeplakt! Even naar een ander kantoor afreken en weer terug naar het eerste kantoor voor betalingsbewijs af te leveren en klaar is Kees. Meerboei los en op voorzeil nr USVI's. 'America here we come'.
De drie grootste eilanden van de USVI's liggen in een driehoek vlakbij de BVI's samen vormen ze de Virgin Islands, toch behoren de ene tot Engeland en de andere tot Amerika, wat enkel lastig is i.v.m. in- en uitklaren, omdat je het ene land verlaat en een ander inkomt...
In 1917 kocht Amerika de Maagdeneilanden van Denemarken. Ze behoren tot de mooiste van het Caribisch gebied. De archipel bestaat uit ontelbare kleine eilandjes. Vandaag varen we naar de kleinste van de drie belangrijkste eilanden, nml. naar St. John, 50 km2 groot. Het is vooral heuvelachtig en bedekt met tropische bossen. Dit heeft de mooiste natuur van de drie en twee derde van het eiland wordt in beslag genomen door het Virgin Islands National Park. Er is een overvloed aan verschillende boomsoorten en door het park leiden verscheidene wandelroutes. Maar ook snorkelroutes, maken deel uit van het park, waar zeldzame koralen en tropische vissen te zien zijn.
Na slechts 7NM varen zijn we er al en zoeken we een ankerplek in de buurt van Cruz Bay in St. John.
Eerst rusten we nog even uit en vangen we een uiltje. Fris en monter dinghieën we naar het dinghydok. Het verplichte nummertje: douane en immigratie. Het verloopt gemoedelijk en deze keer kosteloos(zie kosten die we reeds voor visum, ferry en portkosten hadden betaald), staan we voor we het weten alweer buiten. Op dezelfde plek als met paasmaandag, toen we ons visum in orde brengen hebben gebracht.
Deze keer hebben we geen tijdsdruk om de ferry te halen...
Dus brengen we eerst een bezoek aan het Virgin Islands National Park Visitors Center. Hier krijgen we een plannetje en meer informatie over de beschermde kustlijn, nml. het 'Nationaal Park'. Bijna heel de kust rond het eiland St. John is natuurgebied en daar mag NIET geankerd worden. Meerboeien aan 26$/nacht(om het park, koraal en meerboeien te onderhouden) zijn de enige opties, uitgezonderd slechts enkele schaarse ankerplaatsen buiten het park. Zo proberen ze het koraal te beschermen en verdere beschadiging tegen te gaan. We krijgen ook nog een lijstje met de leukste snorkelplekken.
Dat wordt even lezen, puzzelen en plannen...
Na wat rondslenteren en een terrasje, halen we om 17u het anker op en varen we langs de zuidkust op zoek naar een overnachtingsplek. Mooie, beschutte baaien met op de bergflanken en -toppen mega grote chique villa's, komen we tegen en varen we in, maar we treffen enkel privé-meerboeien, die de hele baai vullen! Geen plaats voor passanten of om te ankeren. Pas bij de vierde baai: 'Rendezvous Bay', Klein Bay, 3mijl verder, is het raak...geen levende ziel te bespeuren en slechts twee mooringbols. Ankerplaats genoeg ons alleen, buiten het 'Nationaal Park'. We kijken uit op lege zand- en kiezelstranden en villa's, de ene nog groter en knapper dan de andere, this is America!
Voor een nacht zonder deining en slapen als roosjes, daar gaan we voor ;-)
Het is een zwoele, hete nacht en the Captain zoekt na wat keren en draaien de koelte in de kuip op. Na een tijdje kruipt hij weer naast me en even later rollen we tegen elkaar. Een plotse deining laat ons huisje stevig rollen...gedaan met de rustige baai en zalige nachtrust...
Iets over zeven liggen we al aan de overkant, terug in Soper's Hole, Tortola, aan een meerboei. Deze keer zonder strijd te leveren of wachten op een vrije meerboei, want er waren er zelfs nog enkele vrij. Dat was twee weken geleden wel anders en moesten we bij de pinken zijn...
Nog enkele uren tijd voor we gaan uitklaren en de BVI's verlaten. Dus even aan wal om WiFi te zoeken, maar de zaak(waar we altijd internet hadden) heeft door dat alle cruisers 's morgens, wanneer ze nog gesloten zijn, er al komen internetten...jammer! Plan B: naar een andere zaak. Hier bestellen we een gezonde verse fruitsmoothie.
Lekker, alleen hebben ze er bovenop een grote toef slagroom gespoten...wouw, wat een caloriebom als ontbijt!
Een verse baguette en twee croissants nemen we mee voor onderweg.
De douane en immigratie is onze laatste stop, om uit te klaren van de BVI's. Na enkele vragen en naar ons te kijken, krijgen we een bedrag van $6 opgeplakt! Even naar een ander kantoor afreken en weer terug naar het eerste kantoor voor betalingsbewijs af te leveren en klaar is Kees. Meerboei los en op voorzeil nr USVI's. 'America here we come'.
De drie grootste eilanden van de USVI's liggen in een driehoek vlakbij de BVI's samen vormen ze de Virgin Islands, toch behoren de ene tot Engeland en de andere tot Amerika, wat enkel lastig is i.v.m. in- en uitklaren, omdat je het ene land verlaat en een ander inkomt...
In 1917 kocht Amerika de Maagdeneilanden van Denemarken. Ze behoren tot de mooiste van het Caribisch gebied. De archipel bestaat uit ontelbare kleine eilandjes. Vandaag varen we naar de kleinste van de drie belangrijkste eilanden, nml. naar St. John, 50 km2 groot. Het is vooral heuvelachtig en bedekt met tropische bossen. Dit heeft de mooiste natuur van de drie en twee derde van het eiland wordt in beslag genomen door het Virgin Islands National Park. Er is een overvloed aan verschillende boomsoorten en door het park leiden verscheidene wandelroutes. Maar ook snorkelroutes, maken deel uit van het park, waar zeldzame koralen en tropische vissen te zien zijn.
Na slechts 7NM varen zijn we er al en zoeken we een ankerplek in de buurt van Cruz Bay in St. John.
Eerst rusten we nog even uit en vangen we een uiltje. Fris en monter dinghieën we naar het dinghydok. Het verplichte nummertje: douane en immigratie. Het verloopt gemoedelijk en deze keer kosteloos(zie kosten die we reeds voor visum, ferry en portkosten hadden betaald), staan we voor we het weten alweer buiten. Op dezelfde plek als met paasmaandag, toen we ons visum in orde brengen hebben gebracht.
Deze keer hebben we geen tijdsdruk om de ferry te halen...
Dus brengen we eerst een bezoek aan het Virgin Islands National Park Visitors Center. Hier krijgen we een plannetje en meer informatie over de beschermde kustlijn, nml. het 'Nationaal Park'. Bijna heel de kust rond het eiland St. John is natuurgebied en daar mag NIET geankerd worden. Meerboeien aan 26$/nacht(om het park, koraal en meerboeien te onderhouden) zijn de enige opties, uitgezonderd slechts enkele schaarse ankerplaatsen buiten het park. Zo proberen ze het koraal te beschermen en verdere beschadiging tegen te gaan. We krijgen ook nog een lijstje met de leukste snorkelplekken.
Dat wordt even lezen, puzzelen en plannen...
Na wat rondslenteren en een terrasje, halen we om 17u het anker op en varen we langs de zuidkust op zoek naar een overnachtingsplek. Mooie, beschutte baaien met op de bergflanken en -toppen mega grote chique villa's, komen we tegen en varen we in, maar we treffen enkel privé-meerboeien, die de hele baai vullen! Geen plaats voor passanten of om te ankeren. Pas bij de vierde baai: 'Rendezvous Bay', Klein Bay, 3mijl verder, is het raak...geen levende ziel te bespeuren en slechts twee mooringbols. Ankerplaats genoeg ons alleen, buiten het 'Nationaal Park'. We kijken uit op lege zand- en kiezelstranden en villa's, de ene nog groter en knapper dan de andere, this is America!
Voor een nacht zonder deining en slapen als roosjes, daar gaan we voor ;-)
BVI's, Peter Island, Great Harbour - Tortola, Road Town - Little Tatcher Island(Caraïben)
Woensdag, 6 april '16
Mekkerende geitjes, kraaiende hanen en kakelende kippen laten zich al vroeg horen. We horen en zien ze op elk eiland en ook kleine kuikens trippelen in de buurt van moeder kip...we zien ze sinds onze aankomst hier op de BVI's...schattig en toch een beetje thuis gevoel. Daar hebben mijn ouders kippen en met Pasen waren er vaak kleine kuikens(meestal gekocht).
Het is een rustige, stille baai, weinig of geen charterboten en dus ook meestal maar twee personen aan boord. De charterschepen zijn vaak volgestouwd om de kosten te drukken en brengen ook meer lawaai en drukte mee!
Een drukke voormiddag met heel wat klussen en werkjes op onze lijst. Geert duikt onder de boot m.b.v. een duikfles en lange slang met mondstuk, maakt hij de schroef en schroefas weer pokkenvrij. Ja, die schelpjes zijn een pest en groeien steeds meer en meer aan Zensation. Met een schuurspons krijgt hij ze niet verwijderd, dus gaat hij ze met een beitel te lijf! Zo, dat scheelt alweer een knoop in snelheid ;-)
Spinakker wordt ook weer in de slurf(trechtervormige hoes die over de SPI zit, waarmee we hem makkelijk kunnen optrekken, openen en weer dicht kunnen trekken en neerhalen) gestopt. Enz... Alles wordt klaargemaakt voor ons vertrek naar de U.S. Virgin Islands, Hullu Poro verlaat reeds de baai, wanneer wij onze handen nog uit de mouwen steken.
Van al het werken in de tropische temperaturen is een zwemmetje een welgekomen verkoeling. Daarna wordt de dinghy aan dek gehesen en wat komt er onderuit gezwommen...een zandhaai! Brrr...daarnet zat ik nog in het water... En hij ook!!!
Klaar zijn we. Zeilen op naar Tortola, naar hoofdstad van de BVI's: Road Town. The Captain gooit zijn vislijntje uit, en zoef...als een weervind komt de zandhaai van onder de boot naar het lokaas gestoven! Maar bijt er niet in... Heeft hij nu een lift met onze dame genomen...wat hebben die haaien toch! Waarom blijven ze bij ons?!
Onderweg halen we onze vrienden in en even later liggen we naast de cruiseschepen in de stad. De prachtige Disney cruiseboot ligt er ook!
Eerst brengen we een bezoek aan een grote supermarkt voor nog wat verse proviand. We treffen goed gevulde rekken, maar geen prijskaartjes...vervelend, maar gelukkig hangt er in bijna elke gang wel een barcodescanner. Zo lopen we heel wat op en af de gang door met een product of meerdere, om te scannen. Dat is een goede oefening, de stappenteller zou zijn werk hebben ;-)
Prijzen blijven ons doen slikken en schrikken, maar toch is het nog steeds goedkoper dan ergens iets te gaan drinken of eten.
Met de dinghy leveren we de proviand af aan boord en varen nog even naar de haven, om door de stad te slenteren. Waar is het Caraïbisch gevoel en de sfeer hier? Mooie, grote gebouwen, maar we hebben hier niks verloren...
Daar gaan we dan...Tijd voor een knuffelmoment met Lia & Remco. Hier scheiden onze wegen, of liggen straks onze dames weer naast elkaar in de USVI's of Puerto Rico of was dit voor hen de laatste keer en ziet de crew elkaar weer ergens in België of Nederland? We zeggen: 'tot ziens en tot gauw', dat geeft een fijner gevoel. Al zwaaiend verdwijnen we uit elkaars zicht :-(
Ons privé-eiland Little Tatcher Island, dat tegenover Soper's Hole, Tortola ligt, is al sinds twee weken een aantrekkingsplaats van the Captian. Nu is het weer gunstig en het moment daar dat we onze dame placeren voor het mooie witte strandje met palmbomen en enkele prachtige bungalows met hangmatten... Zensation ligt hier helemaal alleen in alle rust en in het geluid van de zachte branding.
Sinds lang liggen we ergens alleen, het geeft ons een vrij gevoel, maar voelt toch raar. Hoe lang is dat geleden? Andere boten om ons heen geven toch een beetje een veiligheidsgevoel...
Voor het eerst sluiten we de deur en de grote luiken...leggen oude tablet, gsms en gevulde geldbeugels met oude kredietkaarten in handbereik...je weet maar nooit, ook al hebben we nog niet van overvallen hier gehoord.
Mekkerende geitjes, kraaiende hanen en kakelende kippen laten zich al vroeg horen. We horen en zien ze op elk eiland en ook kleine kuikens trippelen in de buurt van moeder kip...we zien ze sinds onze aankomst hier op de BVI's...schattig en toch een beetje thuis gevoel. Daar hebben mijn ouders kippen en met Pasen waren er vaak kleine kuikens(meestal gekocht).
Het is een rustige, stille baai, weinig of geen charterboten en dus ook meestal maar twee personen aan boord. De charterschepen zijn vaak volgestouwd om de kosten te drukken en brengen ook meer lawaai en drukte mee!
Een drukke voormiddag met heel wat klussen en werkjes op onze lijst. Geert duikt onder de boot m.b.v. een duikfles en lange slang met mondstuk, maakt hij de schroef en schroefas weer pokkenvrij. Ja, die schelpjes zijn een pest en groeien steeds meer en meer aan Zensation. Met een schuurspons krijgt hij ze niet verwijderd, dus gaat hij ze met een beitel te lijf! Zo, dat scheelt alweer een knoop in snelheid ;-)
Spinakker wordt ook weer in de slurf(trechtervormige hoes die over de SPI zit, waarmee we hem makkelijk kunnen optrekken, openen en weer dicht kunnen trekken en neerhalen) gestopt. Enz... Alles wordt klaargemaakt voor ons vertrek naar de U.S. Virgin Islands, Hullu Poro verlaat reeds de baai, wanneer wij onze handen nog uit de mouwen steken.
Van al het werken in de tropische temperaturen is een zwemmetje een welgekomen verkoeling. Daarna wordt de dinghy aan dek gehesen en wat komt er onderuit gezwommen...een zandhaai! Brrr...daarnet zat ik nog in het water... En hij ook!!!
Klaar zijn we. Zeilen op naar Tortola, naar hoofdstad van de BVI's: Road Town. The Captain gooit zijn vislijntje uit, en zoef...als een weervind komt de zandhaai van onder de boot naar het lokaas gestoven! Maar bijt er niet in... Heeft hij nu een lift met onze dame genomen...wat hebben die haaien toch! Waarom blijven ze bij ons?!
Onderweg halen we onze vrienden in en even later liggen we naast de cruiseschepen in de stad. De prachtige Disney cruiseboot ligt er ook!
Eerst brengen we een bezoek aan een grote supermarkt voor nog wat verse proviand. We treffen goed gevulde rekken, maar geen prijskaartjes...vervelend, maar gelukkig hangt er in bijna elke gang wel een barcodescanner. Zo lopen we heel wat op en af de gang door met een product of meerdere, om te scannen. Dat is een goede oefening, de stappenteller zou zijn werk hebben ;-)
Prijzen blijven ons doen slikken en schrikken, maar toch is het nog steeds goedkoper dan ergens iets te gaan drinken of eten.
Met de dinghy leveren we de proviand af aan boord en varen nog even naar de haven, om door de stad te slenteren. Waar is het Caraïbisch gevoel en de sfeer hier? Mooie, grote gebouwen, maar we hebben hier niks verloren...
Daar gaan we dan...Tijd voor een knuffelmoment met Lia & Remco. Hier scheiden onze wegen, of liggen straks onze dames weer naast elkaar in de USVI's of Puerto Rico of was dit voor hen de laatste keer en ziet de crew elkaar weer ergens in België of Nederland? We zeggen: 'tot ziens en tot gauw', dat geeft een fijner gevoel. Al zwaaiend verdwijnen we uit elkaars zicht :-(
Ons privé-eiland Little Tatcher Island, dat tegenover Soper's Hole, Tortola ligt, is al sinds twee weken een aantrekkingsplaats van the Captian. Nu is het weer gunstig en het moment daar dat we onze dame placeren voor het mooie witte strandje met palmbomen en enkele prachtige bungalows met hangmatten... Zensation ligt hier helemaal alleen in alle rust en in het geluid van de zachte branding.
Sinds lang liggen we ergens alleen, het geeft ons een vrij gevoel, maar voelt toch raar. Hoe lang is dat geleden? Andere boten om ons heen geven toch een beetje een veiligheidsgevoel...
Voor het eerst sluiten we de deur en de grote luiken...leggen oude tablet, gsms en gevulde geldbeugels met oude kredietkaarten in handbereik...je weet maar nooit, ook al hebben we nog niet van overvallen hier gehoord.
BVI's, Norman Island, the Bight-Indians & Pelicans Islands-Peter Island, Great Harbour(Caraïben)
Dinsdag, 5 april '16
Op voorzeil vaart ons meisje ons naar de 'Indians & Pelicans Island'. De onbewoonde eilanden en rotsen zijn onderwater verbonden met elkaar door koraal. Een prachtige snorkelplek waar we een hele tijd in rond snorkelen en helemaal rond de drie rotsen van de 'Indians' palmen... Het koraal is hier rijk aan grote buis- en vaassponsen, skeletbladeren, hersenkoraal, enz...in allerlei kleuren en rijkelijk bewoond door vele vissen in allerlei groten en kleuren. Echt één van de grootste, mooiste en rijkste snorkelplekken tot nu toe.
Onze vingers en tenen zijn helemaal verrimpeld, wanneer we weer aan boord komen...hi, hi, hi, hebben we te lang in bad gelegen? Yep, in het natuurzwembad ergens op de Caraïben! Heerlijk vinden we het snorkelen en de onderwaterwereld...we krijgen er niet genoeg van en die verrimpelde ledenmaten nemen we er graag bij ;-)
Rond dit natuur-/Marinepark liggen slechts enkele moorings. Er liggen of dobberen steeds andere jachten geduldig rond om ook een kijkje onderwater te kunnen nemen. En dus laten we de moering weer snel los, na onze snorkeltocht en vertrekken op voorzeil naar Peter Island, de baai: Great Harbour, met glashelder water en een turquoise blauwe lijn.
Een grote rustige baai, waar geen charterboten te zien zijn. De bar in de baai is bijna doodgebloed en het personeel stuurt ons vanuit hun lege bar, voor WiFi(blijft een probleem en is in de Caraïben nog slechter en moeilijker te vinden...en het zal alleen nog maar slechter en onvindbaarder worden hoe meer we naar het westen varen!) naar het chique Peter Island Resort, in de andere baai. Een kleine wandeling langs het kiezelstrand en we zijn er. De WiFi en de drankjes zijn goed, maar prijzig om iets te nuttigen!
Weer aan boord merken we dat de wind gaan liggen is, dit is het moment om het grootzeil te vervangen. Een klus die met ons tweetjes redelijk goed en vlot verloopt...maar de scheuren die we opmerken en fotograferen aan het achterlijk...stemt ons triest...het zijn er vier! Drie kleintjes en één van zeker 10cm!!! Hopelijk kan het laminaatzeil nog hersteld worden door de zeilmaker.
Het oude grootzeil gaat er weer op en ondertussen zeilen onze vrienden van Hullu Poro ook de baai binnen. Rond de boot springen er scholen vissen net boven het water...de jacht is geopend...wie is de jager?!
Lia & Remco komen klinken op een leuke tijd samen en smullen van de zelfgemaakte tortilla-pizza's.
Een prachtige zonsondergang, sterren, fijn gezelschap en een stille, rustige baai...ons recept voor alweer een fantastische avond ;-)
Op voorzeil vaart ons meisje ons naar de 'Indians & Pelicans Island'. De onbewoonde eilanden en rotsen zijn onderwater verbonden met elkaar door koraal. Een prachtige snorkelplek waar we een hele tijd in rond snorkelen en helemaal rond de drie rotsen van de 'Indians' palmen... Het koraal is hier rijk aan grote buis- en vaassponsen, skeletbladeren, hersenkoraal, enz...in allerlei kleuren en rijkelijk bewoond door vele vissen in allerlei groten en kleuren. Echt één van de grootste, mooiste en rijkste snorkelplekken tot nu toe.
Onze vingers en tenen zijn helemaal verrimpeld, wanneer we weer aan boord komen...hi, hi, hi, hebben we te lang in bad gelegen? Yep, in het natuurzwembad ergens op de Caraïben! Heerlijk vinden we het snorkelen en de onderwaterwereld...we krijgen er niet genoeg van en die verrimpelde ledenmaten nemen we er graag bij ;-)
Rond dit natuur-/Marinepark liggen slechts enkele moorings. Er liggen of dobberen steeds andere jachten geduldig rond om ook een kijkje onderwater te kunnen nemen. En dus laten we de moering weer snel los, na onze snorkeltocht en vertrekken op voorzeil naar Peter Island, de baai: Great Harbour, met glashelder water en een turquoise blauwe lijn.
Een grote rustige baai, waar geen charterboten te zien zijn. De bar in de baai is bijna doodgebloed en het personeel stuurt ons vanuit hun lege bar, voor WiFi(blijft een probleem en is in de Caraïben nog slechter en moeilijker te vinden...en het zal alleen nog maar slechter en onvindbaarder worden hoe meer we naar het westen varen!) naar het chique Peter Island Resort, in de andere baai. Een kleine wandeling langs het kiezelstrand en we zijn er. De WiFi en de drankjes zijn goed, maar prijzig om iets te nuttigen!
Weer aan boord merken we dat de wind gaan liggen is, dit is het moment om het grootzeil te vervangen. Een klus die met ons tweetjes redelijk goed en vlot verloopt...maar de scheuren die we opmerken en fotograferen aan het achterlijk...stemt ons triest...het zijn er vier! Drie kleintjes en één van zeker 10cm!!! Hopelijk kan het laminaatzeil nog hersteld worden door de zeilmaker.
Het oude grootzeil gaat er weer op en ondertussen zeilen onze vrienden van Hullu Poro ook de baai binnen. Rond de boot springen er scholen vissen net boven het water...de jacht is geopend...wie is de jager?!
Lia & Remco komen klinken op een leuke tijd samen en smullen van de zelfgemaakte tortilla-pizza's.
Een prachtige zonsondergang, sterren, fijn gezelschap en een stille, rustige baai...ons recept voor alweer een fantastische avond ;-)