Lastres-Gijon(ESP)

Dinsdag, 14 juli '15

Vanmorgen krijgen we bezoek. De man heeft een klipbord waarop papieren hangen en doet teken dat we het moeten invullen. Het is de havenmeester. Terwijl we de papieren invullen proberen we met hem een praatje te maken, maar hij spreekt geen ander taal dan Spaans...maar wil wel een sigaret opsteken. Ik vraag hem om dit aub niet te doen aan boord... Hij blijft vriendelijk kijken en steekt zijn sigaret weer weg en gaat tevreden met zijn papieren weg. Hoe? En betalen? Alleen maar administratie, zonder opbrengst?! Strange, maar zo willen we altijd wel papieren invullen ;-)

We trekken het dorp in en in de haven ligt een kilometers lang visnet, dat door vissers hersteld wordt. Het is een serieuze beklimming naar het dorp en het zicht op, de haven en onze dos chica's is de moeite. We lunchen nog samen aan boord en eten de laatste zelf gevangen makreeltjes op...en dan is het tijd om afscheid van elkaar te nemen. De Anastasia vaart naar een andere bestemming en hun Duvel-voorraad is uitgeput...(op Zensation ligt er nog wat in de bilge verstopt ;-) ), maar we treffen elkaar wél weer ergens onderweg. We wensen elkaar een goede vaart en maken de chica's van elkaar los.

Tijdens het varen zien we Anastasia nog en via VHF wordt er gecommuniceerd. Ze zitten met een elektrisch probleem. De mannen hadden er hier vanmorgen al aan geklust, maar ze hebben het niet kunnen oplossen blijkt nu. Dus er wordt heel wat over en weer gepraat en advies gegeven.

Gijon heeft enorme buildings vanaf de zee te zien. We zien ook veel vlaggen aan de masten van de boten wapperen, er is hier duidelijk iets te doen, hopelijk is er nog een plekje vrij voor ons. De havenmeesteres komt ons reeds tegemoet gevaren en wijst ons een plek aan en neemt ons lijntje aan. We liggen niet in de passantenhaven, maar duidelijk wél tussen passanten: Engelsen, Fransen, Ieren en nog een Belg op de volgende steiger. Wanneer we van de capitaineria komen, zien we de tweemaster liggen. Is het de Antwerpenaar, Viking of the Redhills? We kunnen het niet goed zien en krijgen met onze kaart geen toegang tot die steiger. Wanneer we terugkeren om te douchen, komen we hem onderweg tegen. Hij is vandaag toegekomen van Port-Médoc, waar we hem ontmoet hebben en van waar ook wij zijn overgestoken.

Na de douche trekken we de stad nog in voor een hapje. Het is hier alweer een gezellige Spaanse sfeer. De Spanjaarden komen nu pas tot leven en vullen alle terrassen om te eten en/of te drinken. Morgen gaan we verder op ontdekking in deze stad.

Ribadesella-Lastres(ESP)

Maandag, 13 juli '15

Wanneer we wakker worden, horen we het vuil vanop de kade op ons dek vallen en daarna water...de straatvegers zijn aan het werk. Ons Zensation krijgt een vuilstraling over haar heen :-( Maar de zon schijnt en we genieten van onze mooie ligging in dit alweer mooie stadje. We zien voor ons een strandje, dat bijna tot aan onze bootjes komt met LW. In de stad zijn gezellige leuke smalle straatjes met winkels en terrassen. Bij de bakker doen de mannen zich al te goed aan een éclair/choeke ;-) alvorens we met ons baguette de boten bereiken en nog aan ons ontbijt/brunch moeten beginnen. In de stad zien we ook enkele Compostella-wandelaars, te herkennen aan hun wandelschoenen, rugzak met nog schoeisel aan en een schelp. We bewonderen de mensen die deze tocht ondernemen. Een vriend van ons heeft dit enkele jaren geleden ook volbracht. Knappe prestatie! 

We zijn nog niet lang aan boord of we krijgen bezoek: douane. We laten onze controlepapieren zien van in Bilbao en hij is tevreden, ook bij onze buren is het voldoende om die papieren te laten zien. Dat is snel afgehandeld.

Nadat onze buikjes wat opgevult zijn en L'Heur de l'apero ingeluid is, trekken we terug het dorp in. Wanneer we de brug overwandelen, komen we aan het toeristisch-recreatieve gedeelte van Ribadesella: stranden, hotels, souvenierwinkels,... We lazen in de Vaarwijzer dat hier grotten zijn en willen die wél bezoeken, slechts één probleem: gesloten op maandag&dinsdag en vooraf te boeken, dus niet voor vandaag! Jammer. We besluiten dan om vandaag alweer door te varen, i.p.v. morgen. Het is nu HW, dus hebben we wat meer reserve onder de kiel en is hopelijk de terugvaart door de aanloop een beetje rustiger en veiliger. Na nog wat aankopen en een ijsje achter de kiezen(van the Captains), kunnen we weer even verder en zijn we klaar om dit mooie stadje te verlaten.

Wanneer we terug keren naar de dames, liggen ze bijna boven de kademuur...het gaat hier zoals bij een schutting in een sluis, alleen duurt het omhoog en omlaag gaan zes uur. We kunnen nu wél makkelijker aan boord gaan. Onze landvasten, fenders en het wrijfhout, alsook ons gangboord, zijn vies van het zeewier dat hier ronddrijft. Straks wat emmers zeewater eroverheen kappen en dat is goed voor de teak.

Wanneer we de aanloop willen nemen, vaart er net een rib voorbij van het Rode Kruis. De man vertelt ons dat we na de derde golf moeten gas geven en doorvaren, om de aanloop veilig door te komen. We kijken en tellen en ja, we gaan...net dan komt er een zeiljacht net om de hoek binnengelopen, maar we kunnen elkaar goed en veilig passeren. Voilá, dat ging met een rustiger gevoel dan gisteren. Die begeleiding hadden we toen ook kunnen gebruiken. Maar we gaan dit zeker onthouden!

De trip naar Lastres is kort, maar de moeite. We worden getrakteerd op een kustlijn met bergflanken, die zowel ruw als groen zijn. Daarachter zien we de 'Picos' met hun besneeuwde bergtoppen. We hadden de eerste morgen in San Vincente de la Barquera er al een glimp op kunnen werpen. Bij helder weer kan je de Picos zien tot 30 mijl vanaf zee. Het lijkt wél of we in Oostenrijk of een ander ski-oord varen. Echt magnifiek!

We bereiken onze bestemming, maar door de zon is de haven en de invaart moeilijk te zien. Het is een kleine vissershaven, waar geen  plek is voor passanten, enkel aan de kademuur, maar daar ligt een grote vissersboot, gelukkig kunnen we er nog voor. Anastasia komt tegen Zensation liggen en we kunnen onze vangst van de de dag ervoor beginnen klaarmaken en opeten. De huizen van het dorp zijn op de heuvel gebouwd en kijken op ons neer. We horen door de kademuur de zee die er tegen botst, een rustgevend geluid. De avond valt en de vissersboot vertrekt volgeladen met lege bakken en kilo's ijs. De kade wordt ingepalmd door vissers die voor en achter ons het ene na het andere lijntje de haven ingooien. Sommige kijken maar raar op dat we hun visplek verstoren en verkleinen... Ze zullen hier niet dagelijks bezoek krijgen langs hun kade. Wanneer we de avond afsluiten zijn de vissers nog volop aanwezig en we vallen in slaap met hun stemmen, het sssss-geluid van hun lijntjes die uitgegooid worden of trrrrr...ingehaald worden en de zee die door de muur heen zingt....