Donderdag, 11 augustus '16
Zensation en haar crew hebben een rollende nacht achter de rug en de regen is alweer aanwezig. Ik maak gretig gebruik van het te veel aan water en doe een handwasje.
Op het strand wacht onze dinghyoppasser ons al op...maar de gevonden frietjes in onze bijboot gisterenavond, zijn ook voor hem een raadsel! Zo goed heeft hij dan ook weer niet gelet op onze bijboot en ontslaan hem van zijn diensten!
Bus nummer 11 brengt ons naar het noord/-oosten van het eiland, naar Windward. Hier hopen we de traditionele houten botenbouwers aan het werk te zien, die het geleerd hebben van hun Schotse voorouders en verantwoordelijk zijn voor de authentieke zeilboten zonder kiel die we in de regatta zagen racen. Onderweg zien we mooie huizen/villa's, maar ook vele houten hutjes/kotjes. Koeien met hun kalveren en geiten met hun kleintjes versperren hier en daar de weg. Het noorden is dichter begroeid en nog groener dan het zuiden, maar niet zoals Grenada.
Langs het strand vinden we veel afval en een verlaten scheepswerf, waar een oude boot wordt hersteld. Een beetje verder vinden we enkele mannen langs het strand, bij een vissersboot in wording. Prachtig hout veranderd in een boot, die gestud wordt door houten dikke takken! De ambacht bloeit stilletjes aan dood, er is weinig interesse bij de nieuwe generatie en opvolgers zijn dan ook schraal... Jammer.
PSV (Petit St. Vincent) en Petit Martinique zien we vanop deze kant van het eiland goed liggen, alsook het wrak en het rif waarvoor we moesten uitwijken tijdens de race.
Na een kleine wandeling rijdt bus 11 langs en kunnen we meerijden naar de hoofdstad, althans met enkele omwegen... Tot drie maal toe rijden we even dezelfde weg op en neer naar de scheepswerf. Een passagier stapt op met enkele watermeloenen die bij een winkeltje worden weggebracht en stapt weer in. Andere passagiers stappen op en moeten richting werf,... Grappig en de drie jonge locals op een bankje zien ons telkens weer verschijnen en zwaaien geamuseerd ;-) Voor dezelfde prijs, met extra afstand en tijd, komen we tegen de middag weer toe in de hoofdstad. Eerst wat drinken, internetten en eten. Het weervenster om naar Curacao te varen schuift op...we dachten zondag te vertrekken, nu lijkt maandag beter...we houden het in de gaten. Om ons vertrek wat voor te bereiden, slaan we alvast nog wat drinken en groenten en fruit in en stouwen het in de bijboot. De oppasser is er nog steeds, maar al ons klein geld hebben we aan de busritten uitgegeven...
Het anker gaat weer op en even verder pikken we een meerboei op en maken hem achteraan vast i.p.v. vooraan, 'stern' zoals ze het noemen. Zo hebben we wat wind in de kuip en het geklots achteraan i.p.v. vooraan.
The Captain doet nog eens een poging om de speciale pikhaak 'Hook & Moor' te repareren, zodat ie weer van dienst kan zijn bij het oppikken van de volgende meerboeien.
Squalls om ons heen zorgen voor een luchtspektakel en even later voor een nat geschenk.
zaterdag 13 augustus 2016
Carriacou, Sandy Island - Hillsborough(Caraïben)
Woensdag, 10 augustus '16
Sandy Island is niet meer dan een smal lang stukje onbewoond eiland, dat je een 'Bounty'- en 'Robinson Crusoë'-gevoel geven. Het is beschermd gebied en heeft de enkele jaren geleden enorm geleden door een orkaan die alle palmbomen wegveegde en aan de westkant van het eiland een muur van dood koraal op de rand vormde. Mensen hebben weer bomen aangeplant en de muur van dood koraal vormt nu een bescherming voor het smalle kwetsbare eiland. En in het midden zijn er natuurlijke plassen die door hoge golven, die over de koraalmuur botsen, gevuld worden.
Het water is rustig vanmorgen en al snorkelend bereiken we het eiland. Het zand heeft een roze kleur, zoals we reeds zagen op Barbuda. We wandelen langs de zandstrook en snorkelen naar de noordpunt van het eiland waar we een indrukwekkend groot, hoog koraal aantreffen, wat ons doet terug denken aan Buck Island (St. Croix, USVI), maar ook net weer anders... Onze hoofden draaien weer alle kanten op en onze ogen worden groter en groter achter onze duikbril. Vissen zwemmen in allerlei vormen en kleuren in grote getalen om ons heen. Talrijke egelvissen passeren de revue. Meestal zien we maar een enkeling van hen, die zich schuw onder een steen verstopt. Alsook de koffervissen en vijlvissen zijn in grotere hoeveelheden aanwezig. En nog zo véél andere soorten! Prachtige snorkelplek, ook al ontbreken de zonnestralen en voelen we de regendruppels onze rug masseren... De gehele lengte van het eiland snorkelen we af en weer terug tot aan onze dame.
Emmers en bakken worden vandaag goed gevuld en het opvangzeiltje doet zijn best om de watertank te vullen. Apparatuur worden in de oven gelegd tijdens donder en bliksem. Gevleugelde zwarte insecten overspoelen Zensation, ze werpen hun vleugels af en kruipen rond! Vliegende mieren?! Zwarte vleugels, zwarte kruipende insecten zo ver we kunnen zien! Met zeewater proberen we ze uit de kuip weg te spoelen, maar zelfs binnen vinden ze hun weg! Baaah!!!
Het opgevangen regenwater wordt m.b.v. een zift gefilterd en over het zeiltje gegoten. De zwarte vleugels en insecten blijven achter in de zift en plots zie ik water over het gangboord lopen...de watertank is vol. Ja, de watertank met een inhoud van 400L is vol! Het zeiltje werkt beter dan gedacht...en wij zijn kei blij! En dat te denken dat we gisteren nog even water wilden tanken en er voor betalen, alvorens naar hier te varen. Geweldig gewoon. The Captain kan het niet geloven! Hij heeft een goed zeiltje gemaakt, my handy-man ;-)
Tussen de buien door wordt de lunch opgediend en hierbij schuif ik met mijn natte voetzolen uit op de trap en verlies hierbij mijn grip van de strapleuning, schuif de treden af en donder pardoes met mijn linker bil en rechter elleboog met een knal op de vloer! Aaaaaawch... De gevoeligste plek voor mijn versleten tachtig jarige rug en heupen! Een koud bierblikje brengt verkoeling en ik sidder op mijn gevoelloze elastiekje beentjes... Even bekomen en rusten, de ene wonde is nog niet geheeld en er zijn alweer nieuwe gevoelige, blauwe plekken die hun opwachting maken! Ach ja, zo worden we groot zeker...alhoewel dan zou ik ondertussen over de drie meter moeten komen met mijn stommiteiten en niet blijven steken op slechts 1m58 en ondertussen zelfs gekrompen naar 1m56,5! Het gaat de omgekeerde richting uit bij mij ;-)
Enige tijd later haalt Geert het anker op en varen naar de schuin tegenover liggende hoofdstad Hillsborough. Een dinghydok is hier niet aanwezig en dus maken we een natte landing op het strand. Een dakloze zegt ons op ons Dinghietje te letten, maar dat vinden we niet nodig aangezien ze met een vastgemaakt is aan een palmboom. Bij onze terugkeer, enkele uren later, is de zon net onder en zit de man ach ja, we er nog steeds en vraagt twee dollar (=minder dan 0,70€).
Onder een prachtige roze rode gloed dinghieën we weer naar huis en genieten we van wat lekkers en een fijne avond in de kuip.
Sandy Island is niet meer dan een smal lang stukje onbewoond eiland, dat je een 'Bounty'- en 'Robinson Crusoë'-gevoel geven. Het is beschermd gebied en heeft de enkele jaren geleden enorm geleden door een orkaan die alle palmbomen wegveegde en aan de westkant van het eiland een muur van dood koraal op de rand vormde. Mensen hebben weer bomen aangeplant en de muur van dood koraal vormt nu een bescherming voor het smalle kwetsbare eiland. En in het midden zijn er natuurlijke plassen die door hoge golven, die over de koraalmuur botsen, gevuld worden.
Het water is rustig vanmorgen en al snorkelend bereiken we het eiland. Het zand heeft een roze kleur, zoals we reeds zagen op Barbuda. We wandelen langs de zandstrook en snorkelen naar de noordpunt van het eiland waar we een indrukwekkend groot, hoog koraal aantreffen, wat ons doet terug denken aan Buck Island (St. Croix, USVI), maar ook net weer anders... Onze hoofden draaien weer alle kanten op en onze ogen worden groter en groter achter onze duikbril. Vissen zwemmen in allerlei vormen en kleuren in grote getalen om ons heen. Talrijke egelvissen passeren de revue. Meestal zien we maar een enkeling van hen, die zich schuw onder een steen verstopt. Alsook de koffervissen en vijlvissen zijn in grotere hoeveelheden aanwezig. En nog zo véél andere soorten! Prachtige snorkelplek, ook al ontbreken de zonnestralen en voelen we de regendruppels onze rug masseren... De gehele lengte van het eiland snorkelen we af en weer terug tot aan onze dame.
Emmers en bakken worden vandaag goed gevuld en het opvangzeiltje doet zijn best om de watertank te vullen. Apparatuur worden in de oven gelegd tijdens donder en bliksem. Gevleugelde zwarte insecten overspoelen Zensation, ze werpen hun vleugels af en kruipen rond! Vliegende mieren?! Zwarte vleugels, zwarte kruipende insecten zo ver we kunnen zien! Met zeewater proberen we ze uit de kuip weg te spoelen, maar zelfs binnen vinden ze hun weg! Baaah!!!
Het opgevangen regenwater wordt m.b.v. een zift gefilterd en over het zeiltje gegoten. De zwarte vleugels en insecten blijven achter in de zift en plots zie ik water over het gangboord lopen...de watertank is vol. Ja, de watertank met een inhoud van 400L is vol! Het zeiltje werkt beter dan gedacht...en wij zijn kei blij! En dat te denken dat we gisteren nog even water wilden tanken en er voor betalen, alvorens naar hier te varen. Geweldig gewoon. The Captain kan het niet geloven! Hij heeft een goed zeiltje gemaakt, my handy-man ;-)
Tussen de buien door wordt de lunch opgediend en hierbij schuif ik met mijn natte voetzolen uit op de trap en verlies hierbij mijn grip van de strapleuning, schuif de treden af en donder pardoes met mijn linker bil en rechter elleboog met een knal op de vloer! Aaaaaawch... De gevoeligste plek voor mijn versleten tachtig jarige rug en heupen! Een koud bierblikje brengt verkoeling en ik sidder op mijn gevoelloze elastiekje beentjes... Even bekomen en rusten, de ene wonde is nog niet geheeld en er zijn alweer nieuwe gevoelige, blauwe plekken die hun opwachting maken! Ach ja, zo worden we groot zeker...alhoewel dan zou ik ondertussen over de drie meter moeten komen met mijn stommiteiten en niet blijven steken op slechts 1m58 en ondertussen zelfs gekrompen naar 1m56,5! Het gaat de omgekeerde richting uit bij mij ;-)
Enige tijd later haalt Geert het anker op en varen naar de schuin tegenover liggende hoofdstad Hillsborough. Een dinghydok is hier niet aanwezig en dus maken we een natte landing op het strand. Een dakloze zegt ons op ons Dinghietje te letten, maar dat vinden we niet nodig aangezien ze met een vastgemaakt is aan een palmboom. Bij onze terugkeer, enkele uren later, is de zon net onder en zit de man ach ja, we er nog steeds en vraagt twee dollar (=minder dan 0,70€).
Onder een prachtige roze rode gloed dinghieën we weer naar huis en genieten we van wat lekkers en een fijne avond in de kuip.
