Zondag, 22 - woensdag, 25april ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Het atol Toau, ook wél Pakuria of Taha-a-titi genoemd, behoort samen met de atollen: Aratika, Raraka, Kauehi, Niau, Raraka & Taiaro tot de gemeenschap van Fakarava, dat sinds 1971 door UNESCO een beschermd natuur-biosfeer vormt. Het heeft een lagoon van 35km lang en 18km breed. Waardoor de grootte van de lagoon 561 km² bedraagt en het land/koraalring 12 km². In totaal wonen er 16 mensen. Er is geen landingsbaan/vliegveld en er komt géén bevoorradingschip. Voor proviand of dergelijke moeten de bewoners met hun kleine speedbootjes enkele mijlen verder naar Fakarava of Apataki.
Kaptein James Cook was de eerste Europaan die het atol zag, in April 1774. Op sommige oude kaarten wordt Toau genaamd als "Elizabeth".
We hebben al veel over dit eiland gelezen en gehoord, meer bepaald over de valse pas en het koppel ‘Valentine & Gaston’, die op de motu ‘Anse Amyot’ wonen met z’n tweetjes. Valentine werd hier geboren, Gaston is een Tahitiaan met een Franse vader, hun dochter woont met haar gezin in Nieuw Caledonië. Tussen honderden visboeien op het land, staat een telefooncel 📞😉. Gaston heeft hun eigen kerkje ⛪️ gebouwd, waarin hij leek zondag een mis opdraagt. Hun neef Philippe woont aan de andere kant van de motu en hun ander familielid, Registe woont op de buurmotu. De mannen zijn met de speedboot naar Fakarava om hun ‘copra’ weg te brengen.
Al achtentwintig jaar zorgen ze voor de jachties die hier passeren. Vanaf 1 mei start het langoesten-seizoen, dan openen ze weer hun restaurant en gaat Gaston op langoesten-jacht.
Achter ons zien we visvallen, gemaakt van stokken en draad. Tijdens het snorkelen merken we héél wat haaien 🦈🦈🦈: zwarte- & witte puntrif- & grijze haaien op. Ze zwemmen achter de vallen en ze gedragen zich vrij nerveus.
We liggen met nog twee andere boten in de baai, toevallig bekenden. Aan land houden met de gastheer & -vrouw een potluck. Gaston zorgt voor lekkere vissen uit zijn visvallen.
Ze hebben héél wat huisdieren die er wonen of dagelijks langskomen voor hun hapje. Zo hebben ze drie honden & twee poezen, varkens, drie grote Napoleonvissen, ontelbare vissen & haaien en twee fregatvogels. Mo-Mo de fregatvogel laat zich uit de hand voederen, zijn vrouwtje zit een beetje verder te wachten op wat lekkers. We hebben de fregatvogel nog nooit van zo dicht bij kunnen bewonderen en hij laat het allemaal toe, terwijl hij rustig op zijn stok zit. Jammer dat hij rode huig niet opblaast tot een hart ❤️.
Natuurlijk worden er enkele wedstrijden petanque gespeeld, waarbij de zeilers steeds de verliezers zijn 🙃
Dagelijks controleert Gaston zijn visvallen en krijgt hij wat hulp van de aanwezige snorkelaars bij het herstellen van zijn netten.
Onderwater zien we de ‘benetier’ schelpen open & dicht gaan. Nog steeds hebben we het vruchtvlees niet geproefd. Valentine beloofd het voor ons klaar te maken, wanneer we misschien terugkeren begin mei...
We nemen nog geen afscheid, maar zeggen tot ziens 🤗 aan deze ‘chill-out’ mooie plek en haar bijzondere bewoners.
