Zaterdag, 9 - dinsdag, 12 juni ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Om 15u besluiten we toch nog te vertrekken naar de oostkant van Raiatea. Bijna alle was is droog, onderweg kan het verder drogen. We varen voorbij het dorp ‘Uturoa’ en het zeilcruiseschip ‘Wind Spirit’ is weer op bezoek.
Net voor zonsondergang bereiken we ‘Opoa’ baai en pikken een meerboei op.
Die avond begint het te regenen en het gaat de hele nacht door.
‘s Morgens horen we kerkgezang, we wachten op een droog moment om naar de wal te dinghieën, want we willen absoluut de grootste & belangrijkste Marae van Frans Polynesië bezoeken, op de archeologische site ‘Taputapuatea’, die sinds 2017 op Unesco’s Wereld Erfgoed lijst staat. Dit was het politieke, culturele & religuese centrum van de “Maohi & Maori” civilisatie. Het zou de meest spectaculaire & eerste internationale Marae zijn van de Polynesische triangel, die strategisch tegenover de ‘Te Ava Moa’ pas gelegen is. Dit is de hartslag van de ‘Eilanden van Tahiti’. Hier zou de uitstroom van Polynesiërs over de Pacific begonnen zijn. Na het brengen van offers, tijdens heilige ceremonies & feesten, werden zegens uitgesproken. De outrigger kano’s werden hier gebouwd en vaarden van hier noord naar Hawaï, west naar Nieuw Zeeland en ook naar Paaseiland, Samoa, Tonga. Dit wordt gesymboliseerd door een ‘octopus’. Zelfs nu nog ontmoeten de gemaanschappen van Hawaï, Nieuw Zeeland & Cook Eilanden elkaar hier op deze pelgrim plaats, welke ze beschouwen als hun ‘thuis’ van hun heilige cultuur.
De ontelbare legendes & mythes zorgen voor een mysterie & magie van de geschiedenis van dit eiland.
We bezoeken de restanten en leren al lezend wat de verschillende plaatsen van de Marae betekenen, a.d.h.v. borden waarop alles uitgelegd wordt in drie talen: Frans, Engels & Tahitiaans. De site is verspreid over 3 hectares. Koraal & vulkanische rotsen vormen de verschillende overblijfselen. Sinds ons verblijf in Frans Polynesië, bezochten we reeds verscheidene Marae op verschillende eilanden, het zijn belangrijke sites voor hun culturele achtergrond. We wandelen over de grote site en daarna nog even langs de kerk. Ondertussen is de mis afgelopen en is er geen mens meer op de weg te bespeuren... een typische zondag.
Het begint weer te miezeren en we zijn kletsnat als we weer aan boord komen. Het blijft de rest van de dag zachtjes aan regenen. We maken er een filmdag van, maar om 15u houden we het voor bekeken en wagen het erop om enkele mijlen terug te varen. Het ziet er daar lichter uit, achter de punt, in de volgende baai, misschien is het daar droger. De ene regenboog na de andere kleurt de grijze lucht. En inderdaad, het is droog wanneer we in ‘Fa’arua’ baai toekomen. Het is een diepe baai, met pittoreske woningen naast de waterkant en op de bergflanken. Voor een villa met een mooie steiger, nemen we een moering. De avond valt.
De volgende ochtend roept iemand ons vanop de steiger in het Duits. We dinghieën er naar toe en worden door de Amerikaanse bewoner Marc geïnviteerd. Hij biedt ons zijn huis met alle comfort & internet aan, alsook wil hij met ons naar het dorp gaan winkelen. Hij heeft interessante verhalen, vooral over het huis, de vorige eigenaar en hoe hij zelf eigenaar is geworden.
Op onze planning staat voor de ochtend een dinghietocht op de ‘Faaroa’ rivier. We nodigen Marc uit, maar hij bedankt hier voor. Het is de langste rivier op het eiland en is de enige rivier in Frans Polynesië die bevaarbaar is. Het water is bruin en we kunnen de bodem en ondieptes niet zien, alleen maar voelen met de schroef van de buitenboordmotor. Langs de oevers liggen vruchtbare akkers. Één van de eigenaars & bewerkers ervan wenkt ons. André leidt ons met trots rond op zijn veld dat rijkelijk begroeid is met verschillende groenten- & plantensoorten en laat ons van allerlei proeven: bananen (verscheidene soorten), citrusvruchten, pakai (ziet er uit als een lange dikke boon, voorzien van zwarte pitten in een zoet wit vruchtvlees), ramboetan (harige lychee), aubergine, taro, enz... We krijgen een hele stam bananen 🍌🍌🍌 & drie soorten pakai mee.
Terug bij de boot, besluiten we nog even op Marc’s uitnodiging in te gaan en bij hem op het terras, met uitzicht op Zensation, wat te internetten. Jammergenoeg werkt het niet. We nemen afscheid van Marc en varen naar het dorp ‘Uturoa’. Hier mag je ‘gratis’ aan de stadskade liggen. Lekker handig & praktisch, met de supermarkt ‘Champion’ tegenover de haven, patisserie, de markt, andere winkels en een leuk stadje voor de deur. We rollen zo de winkelkar tot aan onze dame en kunnen haar zo weer volladen met flessen drinkwater & proviand. Praktisch om zo maar op & af de boot te stappen en gelijk je voeten aan wal te hebben. Daar profiteer ik van en trek er regelmatig in mijn eentje op uit om alle winkeltjes & kraampjes uitgebreid te bekijken 😍. Er heerst overdag een gezellige drukte om de havenkom. Ferrybootjes varen af & aan tussen de verschillende baaien en tussen het zustereiland Tahaa. ‘s avonds loopt de havenkom leeg...
In de verte horen we muziek. Elke avond zijn er op het plein, voor de markt, repetities voor de ‘Heiva’-feesten die eind juni starten. Zangers, dansers & muzikanten laten het beste van zich horen & zien. We genieten van hun uitvoering. Ondertussen wordt er op los getimmerd & gebouwd aan de verschillende hutjes/kraampjes voor het festival.
Over de hele stad bewonderen we prachtige muurschilderingen & grafitti en ‘s avonds gaan we eten bij één van de vele roulottes (foodtrucks).
In het dorp is er gratis internet beschikbaar, deze werkt het best (maar ook nog traag 😕) ‘s morgens & ‘s avonds, voor & na dat alle mensen met de ferry’s toekomen of wegvaren.
