Lanzarote, Arrieta, Playa de la Gareta-Arrecife(ES_Canarische)

Zaterdag, 31 oktober '15

Ondanks het rollen, hebben we redelijk geslapen. We verorberen onze laatste stukjes van de speciale banaan-ananas vrucht, of was het ananas-banaan? De maïsvormige vrucht verloor zijn maïs-achtige groen korrels bij het rijpen en daarachter kwam het wit gekleurd vruchtvlees, ook in de vorm van maïsblokjes te voorschijn en de smaak ervan is heerlijk,
exotisch...mmm...jammer dat ze op zijn. Misschien vinden we ze nog wél op één van de Canarische eilanden.
Ondertussen regent al de hele voormiddag en de deining en het rollen nemen toe. Tegen de middag is het droog en is het rollen te erg...anker ophalen is niet evident en aangenaam, met mijn hoofd in de ankerbak en elke meter netjes opbergen...ik kom bijna groen terug in de kuip!  Snel zeilen hijsen maar. 
Er staat een stevig windje en met ruime wind varen we met gereefd voor- en grootzeil richting de hoofdstad van Arrecife. Ik ben zo trots op mijn Captain dat hij eindelijk les 1 van kustvaart van de VVW, na acht jaar, wil aannemen:  dat gereefd zeilen weinig of geen inpakt heeft op de snelheid, maar wél comfortabeler is.   We surfen op surfgolven die ons langs achter verder stuwen en we halen tot 11,6 knopen op zo'n golf. Fantastisch! De 11 knopen krijg ik net op de gevoelige lens gezet ;-)
Tijdens onze laatste oversteek hadden we deze tijdens mijn nachtwacht ook, waardoor the Captain de kuip in kwam met de vraag of we in de 'Volvo Ocean Race' zaten!
Het gaat lekker en snel, maar tijdens het gijpen knakt de neerhouder: katrol is uit elkaar gedraaid, maar dat is niet erg en meteen wordt ze vervangen door een andere katrol.
De hotel-gebouwen, cruiseschepen en de industrie-haven komen in zicht. We zien ook ontzettend veel bootjes op de AIS en als we dichterbij komen zien we tientallen zeiltjes: het is de 'mini-transat', single-handed steken deze zeilers de oceaan over in allemaal dezelfde kleine zeilbootjes, nml. Pogo 6.50. Wie dacht dat wij zot zijn...nou, deze zijn nog zotter ;-) Hier zou je ons niet inkrijgen om naar de overkant te zeilen! Wél leuk om ze zo allemaal samen te zien en ze te zien starten.
Het anker valt tussen stenen in een kom, achter een pier aan het 'Castillo de San Gabriel'. In de vroege avond varen we met ons Dinghietje onder bruggetjes onderdoor, langs de boulevard en komen zo in de natuurlijke lagune, waar we kunnen afmeren. Het lijkt wél klein-Venetië met al die bruggetjes en waterstraatjes, althans denken we dat, ook al zijn we er nog nooit geweest. Of zoals Brugge of Lier, vooral dat laatste kennen we beter...hi, hi, hi,... Het is  alleszins very cosy.
We wandelen naar de nieuwe Marina van Lanzarote, met zijn commercieel centrum. Aan de andere kant van de stad, rond de lagune zijn verschillende horeca-zaken en terrasjes en verder richting onze ankerplaats, is het commerciële centrum met zijn winkelstraten. Doordat de Canarische tot Spanje behoren, hanteren ze ook hier de siësta. Dit is na Portugal toch weer even aanpassen, vooral als je naar de winkel wil, of 's avonds voor 20u30 à 21 u wil eten. Ook op zondag is hier alles gesloten, dus moeten we maandag zeker terug gaan naar de Orange-store, om onze SIM-kaart op te laden voor mobiel-internet ;-)
In het donker zoeken, we onder begeleding van onze plotter op de IPad, onze weg terug naar Zensation. Morgen gaan we verder op verkenning.

La Graciosa-Lanzarote, Arrieta, Playa de la Gareta(ES_Canarische)

Vrijdag, 30 oktober '15

Hier liggen we dan aan het kleinste bewoonde eiland van het Canarisch archipel. We gaan in de komende weken de andere zeven bewoonde vulkanische eilanden trachten te bereiken en te bezoeken. We staan versteld van het door brut geweld, met véél gedonder, gebulder en hete stromende  lava, op natuurlijke wijze ontstaande vulkanische eilanden. Het blijft een natuurlijk wonder en wetende dat zich onder ons nog steeds kokende vloeiende massa bevind, ook al slapen de vulkanen hier al honderde jaren... Na het Madeira Archipel, gaan we dus nog meer vulkanisch moois mogen bekijken en ontdekken.
Na ons ochtendzwemmetje en ontbijt halen we het anker op en varen we naar de oostkust van Lanzarote, via El Rio, de zeeëngte tussen La Graciosa en Lanzarote. De El Rio is op het smalste gedeelte slechts 1km breed. Lanzarotte is het meest noordoostelijke Canarische eiland en ligt slechts 125km van de Afrikaanse kust. 
Al snel zien we één van de vele vulkaankraters en passeren ook de lavagrotten. De kleuren van zwart, bruin, rood tot purper en groen tot oker glansen in de zon. Geert is hier een twintigtal jaar geleden op vakantie geweest en heeft ze beide reeds bezocht, inclusief een eilandtour.
We hebben al sinds La Graciosa een beetje een Noord-Afrikaans gevoel door de huizen. Ook hier zien we dezelfde witte gevels en platte daken of wit gekalkte puntige daken en hier en daar een blauwe ramen, deuren en slagvensters of blauwe omlijningen. 
Wanneer we Arrieta naderen merken we al snel opvallend rood-blauwe huis op, dat een land-kenmerk is voor het vissersdorpje. In het helder appelblauwzeegroene water, in de baai van Playa de la Gareta, droppen we ons anker. We rollen hier wél een beetje, maar volgens the Captain zou de deining afnemen. We liggen hier helemaal alleen voor het okerkleurig sahara zandstrand, met een aantal zonnekloppers, zwemmers en twee beach-bars.
Via onze WiFi-versterker, zien we het signaal van één van de barretjes. Met onze tabs in de dry-bag stappen we onze Dinghietje in en varen we naar het strand...tijd voor een natje en een droogje in de WiFi-beach-bar ;-)
De tapa's en racione's zijn lekker en de internet goed en snel! 
In het dorp doen we nog enkele aankopen in de plaatselijke winkel en met verse groenten en fruit varen we weer richting Zensation.
Met de laptop aan de versterker en met de WiFi-code van de Beach-bar, hebben we internet tot 22u, dan sluit de bar en wordt onze connectie verbroken...jammer :-(
Ondertussen rollen we nog wat heen en weer op de deining, maar dit wiegt ons snel in slaap.