San Vincente de la Barquera(ESP)

Vrijdag, 10 juli '15

Om 5u horen we geklop...we springen uit bed en nemen polshoogte. Naast de stuurboordkant van Anastasia en onze bakboordkant is het droog, het is bijna LW en Anastasia hangt ook wat scheef, ze helt naar ons toe. Hun roer kan niet meer bewegen en onze masten en zalingen gaan bijna 'crosteren'! Anastasia kan droog vallen doordat ze een kimkiel hebben, maar op één kiel of op het roer alleen droogvallen, is niet zo goed voor de boot. Er is wat ongerustheid en er worden ankers verlegd en aangetrokken of gelost. Uiteindelijk komen ze weer recht te liggen en de masten en zalingen zijn weer op veilige afstand van elkaar verwijderd. De kooien worden alweer opgezocht. De vorige LW's hebben ze op Anastasia hier geen problemen gehad, maar ja, ze wilden Zensation ook maar naast hun leggen, hé ;-)

Enkele tijd later horen we weer geklop! Oei, dit komt niet goed. Geert staat direct in de kuip, maar er is geen tweede Captain of wat dan ook te zien... Alles is nog in orde en hebben net genoeg diepte, het was het anker dat wat trok en zeurde.

We ontwaken later dan normaal en the Captains varen met zijn twee met de brommer naar het strand. Ze gaan baguettes kopen...eens aan boord wordt er door de twee zoetebekken een zakje vol van de bakker in de koelkast gestopt: een dessertje voor later.

Er komt meer en meer wind en deining en stroming opzetten en de zandplaten naast ons worden kleiner en aan stuurboordkant verdwijnt zelfs volledig. Echt graaf wat een tijverschil je hier hebt en hoe je plots weer veel of weinig water rondom en onder je boot hebt. Het oogt ook spectaculair! Het plan om aan wal te gaan moeten we door de hevige wind en deining laten varen, dit halen we nooit droog! We krijgen stoten van 28kn wind, dit was voorspeld tot vannacht. De mensen op het strandje, voor ons deur, worden gezandstraald en al snel loopt het strand leeg. L'heure de l'apero begint al vroeg...of gaat de hele dag door ;-)  Het wordt weer laag water en weer worden er hek- en ankers verlegd, aangetrokken of gelost. The Captains zijn constant met de 4 ankers bezig om Anastasia en Zensation van voldoende water te voorzien onder de kielen. 

Gelukkig kunnen ze als beloning genieten van hun gebakjes die ze meegebracht hebben van de bakker: 3 soorten en in totaal 4 stuks. Voor elk één, maar ze weten dat the Captain ladies dat niet zo graag eten, dus ze verorberen het met véél goesting en smaak allemaal zelf, begeleid met Duvel ;-) De twee zoete Captains hebben elkaar hierin goed gevonden!

Bij LW neemt de deining en wind af. We wagen het erop om de dames achter te laten en met z'n vieren aan land te gaan m.b.v. de brommer. Anastasia en Zensation liggen mooi te wezen naast elkaar en komen goed overeen. We nemen foto's van op de wal van beide dames en riskeren het om even rond te lopen. Op het strand aan zee is het druk, hier lig je beschut voor de wind, die de mensen op het andere strandje zandstraalt. Buiten enkele barretjes, een bakker en kleine buurtwinkel, is hier weinig te zien.

Dan is het alweer apo-time en we varen terug naar onze privé-terrassen en wagen ons aan een zwemmetje. Onze ducky(eend)-thermometer, die we eergisteren gekocht hebben, drijft in het water en geeft 21°C aan. Het water is hier helder en voelt verfrissend. Onze tweede gevangen bonito wordt op de Big Green Egg klaar gemaakt en we genieten met z'n vieren van het lekkers. De wind steekt weer op en we verhuizen naar binnen voor nog enkele spelletjes UNO, wat véél leute(op z'n Anastasia's gezegd) meebrengt! De dag is alweer voorbij gevlogen...

Castro Urdiales-Sanoña-San Vincente de la Barquera(ESP)

Donderdag, 9 juli '15

We hadden hier best nog even kunnen vertoeven, maar verlaten het mooie stadje Castro Urdiales en varen op motor(geen wind) naar Santoña. De gebergten langs de kust zijn gigantische en er komt geen einde aan, de ene loopt in de andere en oogt mooi. De ene is robuust en kaal en de andere groen en egaal. De invaart naar de ria is fantastisch, met indrukwekkende oude forten gebouwd op de heuvels van de gebergten. We ankeren en bezoeken het stadje. De stierenvechtersarena is echter niet toegankelijk, jammer... 

Er is wind en we zetten zeil richting Santander. Het gaat heel vlot en we besluiten om deze industriehaven letterlijk en figuurlijk links te laten liggen en door te varen naar San Vicente de la Barquera. We hebben op Vessel Finder gezien dat onze vrienden van Anastasia er nog liggen en willen ze verrassen met onze komst. We hoppen sinds Frankrijk achter elkaar aan, eerst zij achter ons en nu wij achter hun. Gaat het ons eindelijk lukken om elkaar te treffen? En hun te kunnen laten meegenieten van onze tweede bonito, om de vissenvangst-frustratie op de Anastasia wat proberen te verzachten ;-)

De zon gaat bijna onder, wanneer we de zeilen strijken en op motor aan de aanloop van de Ria beginnen. We sturen Anastasia een bericht of de Duvel en bubbels koud staan, want dat we er zijn. Via VHF roepen we elkaar op en met hun brommer(dinghy) komt the Captain ons tegemoet gevaren. Het stroomt hier hard, tot 3kn, dus we moeten goed opletten met manoeuvreren. We leggen ons naast Anastasia neer, net in het diepste stuk van de ria, waar maar net genoeg water blijft staan. Bij LW. We liggen aan elkaar vast en de 2 ankers en 2 hekankers liggen uit, zodat we niet rond draaien. Het feest kan beginnen. We hebben al héél wat verhalen met elkaar te delen. De Duvels en de bubbels worden vergezeld door de paprika-chips(is nog op bestelling van België meegekomen ;-) ) en veel gebabbel en al snel is het 2u!

Bilbao-Castro Urdiales(ESP)

Woensdag, 8 juli '15

Oei, vanmorgen zijn er grijze wolken en wat motregen... Maar al snel is het droog en drukkend. Tegen de middag halen we ons anker op en varen naar de tanksteiger om even wat diesel en water bij te vullen, dan kunnen we er weer even tegen.

Zonder wind vertrekken we richting het westen. We willen een tussenstop maken in Castro Urdiales en daarna doorvaren naar Santoña. In de zomer is het aan deze kant(verder naar het westen, vanaf Santander, veranderd het) vaak zo: 's Morgens en 's avonds windstil of weinigwind en vanaf de (na)middag komt er meestal wind. Dit kennen we van in Griekenland. Hier zijn langs de kust vele ria's= diepe inhammen, die ontstaan zijn door het voortdurende gebeuk van de zware branding op deze kusten. Op de meeste plaatsen zijn daardoor in zee uitmondende rivieren en rivierdalen uitgesleten tot brede, niet al te diepe trechtervormige rieviermondingen, met geleidelijk oplopende heuvels erachter. Deze zijn intens groen door de overvloedige regenval en relatief warme temperatuur van het zeewater. Het achterland is knalgroen en vruchtbaar. De baaien worden omringd door een berglandschap. De natuur is overweldigend! We gaan proberen zoveel mogelijk van deze ria's te bezoeken, indien de toegang en de ria diep genoeg of met HW kan aangelopen worden, want er zijn er een aantal die droogvallen.

We zetten zeil wanneer we de haven uitvaren, maar er is te weinig wind en door de deining vallen we stil, dus varen we op motor door. Het is maar 7NM naar Castro Urdiales. En we zijn nog niet halfweg of...trrrr... Daar gaat onze vislijn. Bonito numero duo aan onze lijn! Hij is zelfs nog iets groter(49,5cm) en dikker dan de eerste.

Onze eerste werk, als we toekomen in Castro Urdiales, is de bonito kuisen. Gelukkig hebben we gisteren nog even een filmpje bekeken, op YouTube, van het kuisen van een bonito. Deze keer zijn onze filets nog mooier. Het is mooi, maar zacht en fragiel vlees. Vanavond eten we onze eerste bonito op en leggen deze in zijn plaats de vriezer in.

Het is hier een havenstadje om verliefd op te worden. We liggen hier schitterend in de havenkom met een prachtige gotische kerk en een kasteel met vuurtoren als zicht. Ook de gebouwen rondom zijn knap en indrukwekkend. Wanneer we aan wal gaan is het rustig, we merken niks van de beschreven drukte op de kade en in de stad. We gaan op zoek naar pintxos en wandelen rond in de stad. Wanneer we even later terug toekomen aan de promenade, is het er een gezellige drukte. De Spanjaarden hun siësta is voorbij en zij en de stad komen tot leven. De wind blijft uit en we besluiten niet meer door te varen vandaag, maar te genieten van het mooie gezellige stadje.

Op Zensation bereiden en verorberen we onze eerste bonito en dat bevalt ons héél goed. Daarna keren we weer terug met ons dinghietje naar de wal en vermengen ons in de gezellige sfeer.

Bilbao(ESP)

Dinsdag, 7 juli '15

Gisterenavond, na onze siësta, zijn we nog op verkenning gegaan in de havenbuurt. De plage lag nog goed vol, het is nog heet en zonnig. Rond de haven zijn verscheidene bars en eetgelegenheden. Het doet ons van opbouw een beetje denken aan Brighton, zuidkust van Engeland. Je vind hier ook een cinema, aquariumcenter en andere animatie. Het wemelt hier van jeugd. We bevinden ons hier in het Baskenland en de mensen komen hier pas laat tot leven en dat zorgt voor een gezellige drukte en sfeer. 

Het eten en drinken is hier duidelijk goedkoper dan in Frankrijk. We zijn hier als toerist/buitenlander in de minderheid. En Spaans?! Dat kunnen we niet echt. De mensen hier kunnen ook geen enkele andere taal, als hun Baskisch en/of Spaans, uitgezonderd hier en daar een jonger iemand.

We ondervinden dit alweer, wanneer we vanmorgen op zoek gaan naar het metrostation. Zonder plan, op omschrijving en zelfgetekende schets van de Vaarwijzer en Reeds, trekken we er op uit. We komen in een woonbuurt met kleine winkeltjes, bars en veel mensen die daar zitten, rondwandelen en flaneren. Veel oudere mensen. We kopen ons in een fruitwinkel een paar nectarines en proberen met behulp van ons woordenboek de weg te vragen naar de metro. Want we zijn al langer op weg, dan dat er beschreven staat. De winkelier probeert met hand en tand(idem in ons geval) uit te leggen waar we naar toe moeten en al snel zijn we aan het station. En nu? We willen naar Bilbao-city en de stop die we gelezen en opgeschreven hebben, staat nergens op de metrolijn vermeld. Dan maar weer onze handen en voeten gebruiken en aan het loket de bestemming 'Guggenheim Museum' vragen. We worden vriendelijk geholpen en even later zitten we met plan en metrokaartjes te wachten op de metro. Het is zoals de tram 2 nemen in Antwerpen-centraal, alleen zijn de namen van de bestemmingen net iets anders. We stappen in de juiste metro en krijgen even later twee muzikanten erbij, die de wagon vullen met een prachtig streepje muziek en gezang. Schitterend! Wanneer we bovengronds rijden, zien we verscheidene woonwijken, industrie en landschappen passeren.

De rit verloopt comfortabel en vlot. We worden meteen gedropt in het centrum, met vele drukke winkelstraten en smalle straatjes vol tapasbars. Eerst gaan we langs de toeristische dienst voor een stadsplan en een Orange-Store, voor een simkaart voor de IPad. Zo zijn we weer gerust, dat we steeds het weer kunnen binnenhalen via 3/4G.

Het gebouw van het Guggenheim Museum is enorm imposant. Ook de brug die ernaast ligt heeft een kunstige en indrukwekkende verschijning. We wandelen langs de oevers van de Nervión rivier, die prachtig en verzorgd zijn, en over de sierlijke wandelbrug Zubizuri.

Wanneer we terug richting Getxo Marina rijden, stappen we enkele haltes verder af, zodat we aan het populaire, gouden zandstrand Ereaga toekomen. Daar trakteren we onszelf op een terras met iets fris en enkele 'pintxos'(kleine borrelhapjes zoals tapas, maar voornamelijk op een stukje stokbrood geserveerd en worden in de bars uitgestald achter een lange, smalle toog). In Benidorm had ik hier al kennis mee gemaakt in enkele tapasbars. Je hebt er verschillende keuzes in, bvb. met: kroket van ham, krabsla, ansjovis, scampi, enz... Leuk gepresenteerd en lekker vingerfood, als tussengerecht of aperitiefhapje of voorgerecht. De Spanjaarden zie je hier constant zulke pintxos eten en in vele bars wordt het voor een speciale prijs aangeboden met een tas koffie. Zoals bij ons een pannenkoek, hé, maar dit is een hartige hap.

Het is reeds donker wanneer we weer naar ons drijvend huisje varen. Bilbao is groot en heeft voor ieder wat te bieden.