Vrijdag, 11 - dinsdag, 15 mei ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Huahine behoort tot één van de Genootschapseilanden/Society Islands/Les Isles de la Societé. Deze worden onderverdeelt in ‘Bovenwindse en Benedenwindse’. De Benedenwindse Eilanden (Frans: Îles Sous-le-Vent) zijn de westelijke eilandengroep van de Archipel. Deze eilandengroep omvat de eilanden: “Huahine, Raiatea (grootste eiland van de groep), Taha'a, Bora Bora, Maupiti, Tupai, Manuae, Maupihaa & Motu One”. De eilanden zijn bergachtig en bestaan vanwege de vulkanische oorsprong uit de gesteentes: trachiet, doleriet en basalt. Het totale landoppervlak van de negen benedenwindse eilanden bedraagt 395 km² en er wonen ruim 33.000 inwoners. Op de eilanden vindt je broodvruchtbomen, schroef- en kokospalmen. De weinige aanwezige fauna bestaat uit: wilde zwijnen, kippen & hanen, ratten en kleine hagedissen. In de beekjes op de eilanden leeft wat zoetwatervis, maar in de koraalriffen rond de eilanden vindt men een grote verscheidenheid aan tropische zoutwatervissen. Op de eilanden wordt: kopra, suiker, rum, parelmoer en vanille geproduceerd. Toerisme is een zeer belangrijke drijfveer van de economie.
Dit is de laatste archipel die we bezoeken van Frans Polynesië. Van de ‘Bovenwindse’ eilandengroep bezochten we reeds ‘Mo’orea & uiteraard ‘Tahiti’. “Huahine” is het eerste eiland van de ‘Benedenwindse’ eilandengroep, dat we aan doen. Huahine, wordt uitgesproken als “Hoo-ah-hee-nay” of “Whai-nay” voor de Frans sprekende locals. Niemand weet waarom de oude naam «Matairea» (=Happy Wind) veranderd werd.
‘Hua’ betekent «sex» & ‘Hine’ «woman», zoals in ‘Vahine’ (Tahitiaans voor ‘vrouw’). Het eiland wordt ook wél het ‘Vrouweneiland’ genoemd. Is het door haar vorm? De berg ‘Tavahiura’ zou het hoofd weergeven van een liggende zwangere vrouw. Vanop onze ankerplaats in het dorp Fare, op een luchtfoto of een kaart en met een beetje verbeelding, zie je ze liggen 😉. Of is het door de belangrijkheid van vrouwen in de geschiedenis? Het eiland wordt ook wél het ‘Geheime’, ‘Authentieke’ of ‘Besloten’ eiland genoemd. Ook heeft het de bijnaam: "Eiland van de baaien", doordat het bezaaid is met afgelegen baaien en beschikt over een aantal van de beste surfspots in de Genootschapseilanden.
Op 30 januari 1769, ontdekte James Cook het eiland en noemde het: «Hermosa».
Huahine was ooit één eiland tot de god ‘Hiro’ zijn kano in het midden plantte en het eiland splitste.
Het bestaat uit twee heuvelachtige eilanden, nml.: “Huahine Nui” (=groot) & “Huahine Iti” (=klein), die in het midden met elkaar verbonden zijn door een smalle landengte en een brug (->zoals Tahiti). Een kanaal verbindt de baaien van ‘Maroe & Port Bourayne’ met elkaar. Het eiland is omgeven door een lagune met witte stranden dat afgeschermd is, dat omgeven wordt door een rif met motu’s. Het is ontstaan door drie vulkaanuitbarstingen door de reeds uitgedoofde vulkaan, de 669 meter hoge ‘Mont Turi’ op Nui.
De totale landoppervlak is 75km² en de 6400 bewoners kennen elkaar allemaal! Huahine telt acht dorpen of “gemeenten”, vier op ‘Nui’: ‘Fare, Maeva, Faie, Fitii’; en vier op ‘Iti’: ‘Haapu, Parea, Tefarerii, Maroe’.
Het eiland is héél groen en vruchtbaar, agricultuur zorgt voor de grootste inkomsten. De locals verbouwen: taro, yam, komkommer, seizoensgroenten & -fruit & vanille. Zelfs op enkele motu’s, die zich op de koraalring bevinden, worden er watermeloenen en cantaloupes gekweekt. Vissen is een geïntegreerde familietraditie, sommige vissers verkopen hun vangst ‘s morgensvroeg.
Ondanks de vooruitgang, is de tijd hier blijven stilstaan. Huahine is met haar bossen & ongetemde landschap het best bewaarde geheim van ‘Tahiti en haar eilanden’... een diepe, crystal heldere lagoon, beschermt door een omliggend rif, omringt de twee eilanden. Wonderbaarlijke baaien met witte stranden zijn een ‘lust voor het oog’ 😍!
Volgens de ‘Lonely Planet’ & ‘Tahiti Guide’ is Huahine "the most laid-back” eiland in Frans Polynesië. Na bijna een jaar in Frans-Polynesië te vertoeven, vragen we ons af hoe 'laid-back' dat dan wel moet zijn. De eilanden op de vijf archipels, die we reeds bezochten, staat het woord ‘stress’ niet bij de locals in hun ‘woordenboek’: op week-/(werk-)dagen ligt het tempo ‘lentement’, op zaterdag schakelen ze nog enkele versnellingen terug en op zondag is er na de mis geen enkele activiteit of levende ziel meer te bespeuren. Hoe kan dan een eiland in dit ontspannen werelddeel, bestaande uit vijf archipels met 118 eilanden, dan het ‘meest ontspannen’ van alle eilanden zijn?! We willen het graag ontdekken... even als de véél belovende omschrijvingen!
We ontwaken inderdaad in een heldere lagoon met uitzicht op een groen bergachtig landschap. Aan de andere kant zien we de eilanden Tahaa & Raiatea liggen. De ene na de andere charterboot, meestal met schipper, komen toe. In de Genootschapseilanden bevinden zich enkele chartermaatschappijen en het leent zich tot een ideaal vaargebeid tussen de verschillende eilanden van de archipel die maximum een nacht zeilen van elkaar verwijderd liggen. Aan het dinghydok zien we een visser zijn vangst van de dag, enkele octopussen, spoelen in de lagoon. Meteen lopen we op het terras van de aangrenzende ‘Huahine Yacht Club’. In het dorpje ‘Fare’ heerst er een gezellig drukte. Groenten- & fruitstalletjes staan naast de weg en er bevinden zich veel kleine winkeltjes met snuisterijen, kleding, Pareo’s & juwelen. Wat een cultuurschok! Zoveel winkeltjes hebben we enkel nog maar in Tahiti gezien. Bijna elk kraampje heeft een grote koelbox staan met een plaatje ‘coco glacé’ erop. Hierin zitten gekoelde kokosnoten, die ze ter plaatse voor je openen en je het verse kokosnootwater met een rietje kan opslurpen: heerlijk verfrissend & lekker 🥥. Een grote supermarkt: ‘Super U’ heeft een hele ruime aanbieding aan producten 🛒 👍🏽. Alle locals zijn vriendelijk: zwaaien & begroeten.
Om af te koelen snorkelen we bij het rif. Tijdens zonsondergang zien we locals in hun va’a spelen in de golven en ervan afglijden.
Bij de ‘Yacht Club’ is het dagelijks Happy Hour en het eten is er TOP 😋.
De wind veranderd, de ligplaats wordt shoppy. Door de windgolven en deining is het een hele klus om weer aan boord te geraken.
De volgende dag varen we, met tegenstroom, de lagoon door naar het zuiden naar Baai ‘Avea’, in Huahine Iti. Hier pikken we een moering op aan Hotel ‘Relais Mahana’, waar ook hier weer een mooie dinghysteiger is voorzien. Op hun terras hebben we een mooi uitzicht op onze dame.
We strekken onze benen. De huisjes & hun tuintjes zijn netjes, aan de weg hebben ze bijna allemaal een lange brievenbussen staan, die dienstdoen als baguette-depot, waarin de rondrijdende bakker ‘s morgens de lekkere lange verse stokbroden in kan stoppen... lekker handig toch 🥖. Dit zagen we reeds op Mo’orea & Tubuai.
Aangezien we zelf niet over zo’n brievenbus beschikken en 5u30 toch wél héél vroeg is om naast de weg te staan wachten op de voorbijrijdende bakker en de regen met bakken uit de lucht valt, zijn de mannen héél blij met het alternatief: pannekoeken 🥞! Al snel zijn de opvangbakken en de watertank vol. Pas iets voor de middag zien we een kleine opklaring en gaan we weer op wandel. Een wegwijzer leidt ons naar de overblijfselen van ‘Marae Anini’, dat gelegen is aan de lagoonkant. In een tuin staat wél een hele aparte versiering, nml.: een gestrande Catamaran. Deze is enkele maanden geleden hier op het rif gelopen 😱 en doet nu dienst als tuinhuis! Onderweg zijn er enkele artiesten die hun creaties thuis maken & verkopen, vooral het beschilderen van de ‘paru’/‘Pareo’ is hier populair. De pareo is een basis kledingstuk van de Polynesiërs en is ook een belangrijk strandaccessoire. De vrouwen aanbidden dit lichte lapje textiel en dragen het als: jurk, rok, sjaal of handdoek. Maar ook de mannen, niet alleen het derde geslacht (de Māhu & RaeRae), dragen het als rok. Deze lap katoen wordt versierd door handgeschilderd decoratieve designs of geverfd met een kleurenmengeling en in de zon gedroogd. Bij ‘Maison du Pareo’ zijn we helemaal weg van de prachtige kleurrijke creaties van de kunstenares Namiri, die de ‘Tiaré de Tahiti’ bloem in de ‘picture’ zet. Ze toont ons hoe de twee meter lange stof op verschillende manieren om, rond en over mijn lichaam drapeert. Ze verplicht the Captian om het allemaal te filmen, zodat we het kunnen afkijken en nadoen met mijn eigen, gesigneerde & gepersonaliseerde, aangekochte pareo. Omdat de verf nog niet helemaal droog is en het ondertussen weer flink is gaan regenen, staat ze erop om ons terug te brengen naar het hotel. Op de koop toe geeft ze ons nog enkele handen bananen uit eigen tuin mee 🍌.
Aan boord maken we het gezellig en warmen we ons op met een tas soep en enkele spelletjes ‘UNO’. En wat blijkt... in’t geniep starten zo onze vrienden de muiterij om ons van boord te spelen 🃏😜.
De volgende dag varen we terug naar ‘Huahine Nui’, naar het dorp Fare. Een lange wandeling brengt ons tot bij het schelpenmuseum: ‘Motu Tresor’. De eigenaar is een Fransman die zijn privé collectie tentoon stelt en vol passie vertelt over de meer dan 500 lokale schelpen . Hierdoor leren we over zeeslakken 🐌🐚 die giftige dodelijke stekels hebben 😱. Vanaf nu denken we twee keer na voor we een schelpje oprapen!
De volgende dag worden Zensation en haar ienimieni vriendinnetje ‘Sensation’-tje voorzien van extra benzine & diesel door de mannen. De vrouwen ontdekken de lokale artisanale markt en snuisteren rond tussen de vele mooie creaties.
Na een nacht met regen & onweer vertrekken we de volgende ochtend. Net voor we de lagoon uitvaren, zie ik dat de originele documenten van de douane & immigratie ontbreken. De tankstationbediende is deze vergeten terug te geven. Zensation wordt omgekeerd en even stil gelegd aan een aanlegponton. Door de regen loop ik naar het benzinestation. Zonder een verontschuldiging krijg ik onze documenten terug mee. Druipnat en hijgend wordt ik weer opgepikt en zetten Zensation weer koers naar de pas.
