Woensdag, 25 mei '16
Een klopgeest verstoorde onze nachtrust. De meerboei tikte tegen de romp en the Captain tracht dit in het midden van de nacht op te lossen.
Mekkerende geiten en hun lammen klinken vanop de wal. In alle vroegte dinghieën we naar de kant, bij het stilleggen van de motor voelt Geert de hendel het 'weer' begeven! Dat wordt roeien straks. Even ontbijten, boodschappen en uitklaren...
De planning valt in duigen: het LSM-kantoor is gesloten tot 14u. Tja, dat zijn de Caraïben, ook al behoort dit eiland tot Frankrijk. Dit zal zeker niet de laatste keer zijn dat we onze planning moeten aanpassen.
Met elk aan een kant en een roeispaan in de hand, peddelen we terug. The Captain neemt zijn Mc Guyver-spullen en begint aan de reparatie van de hendel. Ondertussen schuif ik een plattekaastaart in de oven en doe de afwas. Samen deppen we het vocht in de bilge en motorruimte, dat binnengelopen is langs de aanzuigleiding van de motor in het vloerluik in de kuip, enkele dagen geleden bij onze zijdelingse aankomst in Deshaies ;-) Op het eerste zicht was toen alles droog.
Al snel zijn de uren gevuld met allerlei klusjes en is de taart klaar en wagen we een tweede poging om uit te klaren en de schakelhendel te testen.
Check, check, dubbel check. Dinghy aftuigen en net voor 15u maken we ons los. En nemen met rondfladderende vlinders het vlinder-/moedereiland Guadeloupe en haar zustereilanden achter ons.
Het is een prachtige vlotte zeiltocht naar Dominica en onderweg krijgen we het gezelschap van vier walvissen die ons pad kruisen en hoge spuitende fonteinen blazen.
Nog voor de zeilen ingerold zijn, komt er een bootje naar ons toe gevaren. Het is Albert een gids van de PAYS-vereniging die een aantal tours verzorgen en voor de veiligheid in de baai zorgen. Vorige keer kwamen we al in contact met enkele van hen. Nu willen we graag van hun diensten gebruik maken en meer van Dominica leren en zien.
Hij laat ons rustig ankeren en komt dan weer langs. Reeds drieëndertig jaar doet hij dit werk. Morgen neemt hij ons mee voor de Indian River Tour en eerst naar de douane om in te klaren.
Met een rumpunch achter de kiezen neemt hij vrolijk afscheid ;-)
vrijdag 27 mei 2016
Îles des Saintes, Terre de Haut - Pain de Sucre - Terre de Haut(Caraïben)
Dinsdag, 24 mei '15
Deze morgen vonden we de was reeds in de kuip: een zak (beddengoed & handdoeken) gewassen en gedroogd en een zak (kleding) enkel gewassen. Wat een service! Meteen wordt de was opgehangen en kan de zon, die reeds volop aanwezig is, de rest doen, dankzij 'LSM'= Les Saintes Multiservices. Deze organisatie biedt de cruisers allerlei services aan, waar onder: wassen en drogen, water, boodschappen leveren, internet tegen betaling en uitklaren in hun vestiging. Zij verzorgen ook de meerboeien en komen het liggeld ontvangen. In de pilot van enkele jaren gelden, wordt hier nog niks over vermeld en zou je gewoon kunnen ankeren op de plaats waar we nu liggen, het uitklaren zou enkel in het gemeentehuis gebeuren en even tijd inbeslag nemen, omdat de papieren zouden doorgefaxed moeten worden naar Guadeloupe. De tijd gaat snel en ook de modernisering vindt hier zijn weg, want ondertussen is het dus verboden te ankeren, lig het vol meerboeien en uitklaren doe jezelf door op hun systeem alles, op een computer, in te vullen en af te printen in het LSM-lokaal. Makkelijk.
Door de eilandtour gisteren, zijn alle baaien bekeken en gekeurd. Even verhuizen nu. Meerboei los en zonder motor te starten zeilt Zensation de baai uit naar 'Pain de Sucre'. Genoemd naar de bolvormige hoge uitstekende rots die onderaan wit gekleurd is en dus lijkt op suikerbrood...mmm...krijg ik daar weer zin in... Gaan die Fransen mij veranderen in een zoetekauw?! Hi, hi, hi,...
Volgens the Captain zou ik mee met Columbus op ontdekkingsreis moeten gegaan hebben, omdat ik net als hij in elke steen/rots/wolk/enz...een figuur ofzo zie en zo mee leuke namen voor eilanden zou kunnen bedenken ;-)
De meerboei pak ik deze keer op een andere manier, want de 'gesofisticeerde' pikhaak heeft de afgelopen dagen en pogingen gefaald! Hij draaide niet door en dus geen landvast in het oog van de boei. Plat op de buik aan de dikste en laagste kant van onze dame lig ik klaar met het touw in mijn hand. M.b.v. de vaardige manoeuvreer- en vaarkunsten van de schipper, kan ik met mijn korte armen het touw door het oog steken. Maar dan: proberen recht te geraken en mijn hoofd tussen de reling uitwringen en naar de voorste kikker gaan en beleggen...no problem! We liggen weer.
De baai is hier mooi en rustig, of toch niet?! Enkele duikers zijn onderwater aan het werk en de kompressor maakt een vervelend aanhoudend lawaai. Onder water horen we steeds een getik. Maar wat we zien geeft ons rust: helder water, vissen en koraal. Onder de rare punt van 'Pain de Sucre' liggen grote blokken stenen, het lijken wél de 'Baths' onder water. Als ik de zwemtrap weer bestijg voel ik iets aan mijn keel, het is een iniemienie krabbetje dat me in haar greep houdt!
Tegen de late namiddag varen we weer naar de andere baai om te overnachten, daar kunnen we makkelijk aan land en is er meer te beleven. Morgenvroeg kunnen we dan nog wat boodschappen doen alvorens uit te klaren en door te varen.
Het is onze laatste avond hier op Les Saintes en als afsluiter gaan we proeven van de locale culinaire specialiteiten in een kleurrijk restaurant 'Couleur du Monde'. Creoolse pensen/boudains van het huis en een bord met alle visspecialiteiten worden gekozen. Alles is lekker en tevreden vinden we in het donker met ons nieuw Dinghie-lichtje, dat Geert op de motorkap heeft gemonteerd, ons dobberend huisje.
Deze morgen vonden we de was reeds in de kuip: een zak (beddengoed & handdoeken) gewassen en gedroogd en een zak (kleding) enkel gewassen. Wat een service! Meteen wordt de was opgehangen en kan de zon, die reeds volop aanwezig is, de rest doen, dankzij 'LSM'= Les Saintes Multiservices. Deze organisatie biedt de cruisers allerlei services aan, waar onder: wassen en drogen, water, boodschappen leveren, internet tegen betaling en uitklaren in hun vestiging. Zij verzorgen ook de meerboeien en komen het liggeld ontvangen. In de pilot van enkele jaren gelden, wordt hier nog niks over vermeld en zou je gewoon kunnen ankeren op de plaats waar we nu liggen, het uitklaren zou enkel in het gemeentehuis gebeuren en even tijd inbeslag nemen, omdat de papieren zouden doorgefaxed moeten worden naar Guadeloupe. De tijd gaat snel en ook de modernisering vindt hier zijn weg, want ondertussen is het dus verboden te ankeren, lig het vol meerboeien en uitklaren doe jezelf door op hun systeem alles, op een computer, in te vullen en af te printen in het LSM-lokaal. Makkelijk.
Door de eilandtour gisteren, zijn alle baaien bekeken en gekeurd. Even verhuizen nu. Meerboei los en zonder motor te starten zeilt Zensation de baai uit naar 'Pain de Sucre'. Genoemd naar de bolvormige hoge uitstekende rots die onderaan wit gekleurd is en dus lijkt op suikerbrood...mmm...krijg ik daar weer zin in... Gaan die Fransen mij veranderen in een zoetekauw?! Hi, hi, hi,...
Volgens the Captain zou ik mee met Columbus op ontdekkingsreis moeten gegaan hebben, omdat ik net als hij in elke steen/rots/wolk/enz...een figuur ofzo zie en zo mee leuke namen voor eilanden zou kunnen bedenken ;-)
De meerboei pak ik deze keer op een andere manier, want de 'gesofisticeerde' pikhaak heeft de afgelopen dagen en pogingen gefaald! Hij draaide niet door en dus geen landvast in het oog van de boei. Plat op de buik aan de dikste en laagste kant van onze dame lig ik klaar met het touw in mijn hand. M.b.v. de vaardige manoeuvreer- en vaarkunsten van de schipper, kan ik met mijn korte armen het touw door het oog steken. Maar dan: proberen recht te geraken en mijn hoofd tussen de reling uitwringen en naar de voorste kikker gaan en beleggen...no problem! We liggen weer.
De baai is hier mooi en rustig, of toch niet?! Enkele duikers zijn onderwater aan het werk en de kompressor maakt een vervelend aanhoudend lawaai. Onder water horen we steeds een getik. Maar wat we zien geeft ons rust: helder water, vissen en koraal. Onder de rare punt van 'Pain de Sucre' liggen grote blokken stenen, het lijken wél de 'Baths' onder water. Als ik de zwemtrap weer bestijg voel ik iets aan mijn keel, het is een iniemienie krabbetje dat me in haar greep houdt!
Tegen de late namiddag varen we weer naar de andere baai om te overnachten, daar kunnen we makkelijk aan land en is er meer te beleven. Morgenvroeg kunnen we dan nog wat boodschappen doen alvorens uit te klaren en door te varen.
Het is onze laatste avond hier op Les Saintes en als afsluiter gaan we proeven van de locale culinaire specialiteiten in een kleurrijk restaurant 'Couleur du Monde'. Creoolse pensen/boudains van het huis en een bord met alle visspecialiteiten worden gekozen. Alles is lekker en tevreden vinden we in het donker met ons nieuw Dinghie-lichtje, dat Geert op de motorkap heeft gemonteerd, ons dobberend huisje.
