maandag 13 juli 2015

San Vincente de la Barquera-Ribadesella(ESP)

Zondag, 12 juli '15

The Captains varen alweer naar het strand en gaan in het dorpje naar de bakker. Deze keer houden ze het bij hun baguette. Na het ontbijt worden de dames in gereedheid gebracht voor vertrek. De hekankers hebben zich goed ingegraven en het is een heus karwei om ze los te maken en aan boord te slepen, maar met elkaar te helpen gaat het goed. We nemen afscheid van deze mooie, rustige ankerplek en op naar een andere bestemming. Hiermee verlaten we ook het deel van Cantabrië(het smalste deel aan de Noordkust, t.o.v. het Baskenland, Asturië & Galicië) en gaan we nu een aantal stops maken in Asturië.
Er staat weinig wind en we zetten meteen SPI, om na 10 minuten deze weer te strijken en motor aan te zetten. Na een tijdje proberen we terug. De vislijnen hangen uit op Anastasia en Zensation. Wie zorgt er voor een vis voor de apo en wie voor het diner?! Eerst horen we via VHF gejuich vanop Anastasia: 2 makrelen. Vijf minuten later. Hebben wij ook één gevangen en de ene is nog maar net binnengehaald, of we vangen al een tweede. Ze zijn redelijk groot, de grootste die we ooit al gevangen hebben. Die van op de Noordzee waren veel kleiner. Tussenstand Anastasia-Zensation= 2-2. Hopelijk is de visvangst-frustratie bij Anastasia-crew gepasseerd. Zouden wij hen geluk brengen met de vangst? Vis hebben we alvast genoeg voor vanavond ;-)
Toch vangen ze op Anastasia nog een makreel! 3-2. Proficiat!
De wind zakt weer in. We hebben nog 10NM te varen naar onze bestemming en we moeten er enkele uren vóór LW toekomen. Dus vervangen we de zeilen door de motor, zo kunnen de batterijen ondertussen ook wat bijladen. Wanneer we toekomen in Ria de  Ribadesella krijgen we al een mooi zicht op het strand, met enkele sprookjesachtige gebouwen. In Castro Uldriales hebben we ook van die mooie sprookjesachtige gebouwen gezien, met torentjes en kleurrijk. We zien een enorme branding staan op het strand en wanneer we hoekje om willen draaien, rolt er net een gigantische golf binnen. Het lijkt wel of we het strand op geduwd worden...we draaien terug. Pfff, dat ziet er tricky uit en het is bijna LW, veel water onder de kiel hebben we zowiezo niet over om binnen te varen. We moeten tussen een muur en het strand de ria invaren. Anastasia wordt via VHF opgeroepen en we overleggen...en ze informeren bij de vissers die voor de baai liggen. Volgens hen is het geen probleem en Anastasia wil het wél proberen. Vanop afstand varen ze precies op het strand en tegen de golfsurfers. Ook de visser die voor hen passeert lijkt wél op het strand te varen! Oké, wé willen het ook wagen. Maar het is toch met een extra voorzichtigheid en oplettendheid. Onze twee paar ogen moeten verschillende dingen gelijktijdig in de gaten houden: uitkijken naar de muur, de stenen die er naast liggen, de dieptemeter en de golven. We beginnen net na een grote golf aan de invaart en met behulp van de aanwijzingen van Anastasia, die voor ons varen, worden we binnen geloodst.
Het dorp dat verschijnt achter de muur is idyllisch. Langs de kade zijn vele mensen en bij het aanleggen aan de kade krijgen we veel bekijks, maar ook hulp, want de muur is hoog en de bolders staan bovenop de kade. Met wrijfhout(planken) van Anastasia, tussen de romp en de kademuur, ligt Zensation veilig voor de wrijving met de muur en kan Anastasia komen bijliggen. De dames komen ondertussen heel goed overeen en de 10tonner wil de 7,5tonner wel opvangen. Wel, wel, het was spannend om hier te geraken, maar we zijn blij dat we het hebben bereikt, want het zicht is hier prachtig! Meer dan de moeite waard! We krijgen ook een héél mooie zonsondergang tussen de ingang van de ria, van waar we liggen.
L'heure de l'apero is onderweg reeds gepasseerd en de makrelen liggen in de vriezer voor morgen. Het is al laat en kiezen een restaurant vlak aan de kade, met zicht op de masten van onze dames en smullen van een vis en schaaldieren schotel. Yam ;-)
We zitten nu in de streek van de cider. Er staat op het terras een soort grote spuugbak, waar de garçon met véél show de glazen cider inschenkt, door de cider uit de fles in het glas te mikken vanuit een meter hoogte. De bak is om het morsen op te vangen, want het is een spetterende, plakkerige bedoening en de cider is heel zoet. Enkele dagen terug, bestelde ik een cava op een terras. De ober bekeek me raar en herhaalde enkele keren het woord en wist niet wat ik bedoelde. Gelukkig hadden we er WiFi en kon ik hem om de tablet een afbeelding van een glas en fles cava tonen. Ah, toen wist hij wat ik wou... Ik weet dat mijn Spaans zich beperkt tot enkele woorden, maar 'cava' is toch géén Chinees woord, hé! Ook al is cava van Spaanse oorsprong, deze bubbels zijn hier niet in, dat is duidelijk. Dus bestel ik maar vino blanco en drink cava op mijn privé-terras ;-)

San Vincente de la Barquera 2 (ESP)

Zaterdag, 11 juli '15

Vannacht is alles goed verlopen. De dames zijn op hun plekje blijven liggen en hun ankers hebben het ook goed gedaan. Ook the Captains zijn blijven liggen en hebben een goede, rustige nachtrust achter de rug. 
Tegen de middag varen we met twee dinghy's naar het dorp, aan de andere kant van de ria, aan de tussen de twee bruggen. Het oogt heel mooi en pittoresk. Heel anders dan het stuk aan het strand waar we liggen. Dit is heel toeristisch. Er is hier een camping en twee stranden: één aan de ria en één aan de Golf/zee, waar het een golfsurf-paradijs is, omwille van de branding. Het is opletten geblazen met ons dinghietje, dat we niet over de zandplaten varen en vastvaren, ook al is het bijna HW. Het is markt in het dorp en we lopen met onze trolley er door. Het is zoals een markt bij ons, maar met zeker 90% kleding en accessoires. We stappen door naar de supermarkt voor onze proviand en met volgeladen trolley's en zakken varen the Captains met de brommer naar de boten om de boodschappen te lossen, terwijl de ladies iets gaan drinken en WiFi opzoeken. We hebben nog even tijd, want we wachten tot de visboer weer opengaat, voor een vers viske voor op de BBQ vanavond. De mannen blijven redelijk lang weg...zouden ze stilgevallen zijn met de brommer en moeten roeien? Of zijn ze aan boord een aperitiefje aan't drinken? Natuurlijk het laatste...
Het stadje is gezellig met allemaal smalle straatjes met winkels, barretjes en de plaatselijke bevolking, die een samenhorige sfeer uitstralen.
Wanneer we terugvaren, met de vis, naar de dames op de ankerplek, is het bijna LW. We moeten echt slalommen rond de droge zandbanken, maar het water is hier helder en we geraken zonder problemen thuis.
L' heur de l'apero gaat verder aan boord en de Big Green Egg bakt onze visjes. Na nog een spelleke UNO, waar de verliezer van de vorige avond de winnaar(en daar SUPER happy door is) wordt en a nightcap, zoeken we allen voldaan onze kooi op.