Woensdag, 28 december '16
Iedereen heeft de nacht op anker goed verteerd. Eric miste wél de randanimatie 😉
Beetje bij beetje worden de reistassen leeggemaakt en komen er kadootjes boven. Dozen Leonidas pralines, bubbels en gin vullen de koelkast 😜
Het wordt een cocoon-dagetje aan boord, in het water,... deze trend zetten we door naar de hoteltuin, het zwembad,... en sluiten af met een hapje in de stad.
zaterdag 31 december 2016
Aruba, Oranjestad, Reanaissance Marina - Surfside Bay(Caraïben)
Dinsdag, 27 december '16
De stadsgeluiden hebben ons niet wakker kunnen houden en Eric werd getrakteerd op extra randanimatie en heeft enkele nieuwsgierige voorbijgangers doen schrikken. En de struiken naast de steiger lokten ook wat behoeften uit...Hi, hi, hi,...😂 dat hebben we nog niet meegemaakt!
Net als de stad, ontwaken we langzaam.
De haven behoort tot twee hotels(één voor gezinnen en één voor volwassenen(adults only), een privé-eiland met flamingo's en faciliteiten: WiFi, zwembaden, handdoeken, douche met krachtige waterstraal en oneindig zoet water, animatie,...
Een tweepersoons hotelkamer bedraagt hier min. 580US$ (zonder eten of drinken)/nacht. Een ligplaats in de Marina kost per nacht 1US$/voet + tax = net géén 50US$ voor Zensation, inclusief gebruik van alle LUXE.
We laten de luxe en decadentie smaken en nemen het bootje naar het privé-eiland, 'Renaissance Island', een 40-acrenaissance Island, a 40-acre (=0,1618... km2) rustige omgeving met witte zandstranden en crystal helder water, bestaande uit twee baaien/stranden, één voor gezinnen en één voor 'volwassenen'(adults only), nml. 'Flamingo Beach' waar de flamingo's tussen de mensen lopen en leven...
Snorkelen, zwemmen, afkoelen, relaxen op een strandstoel, drinken aan de bar, lunchen in het restaurant,... het lijkt wél vakantie 😎
In theorie wordt teenager Louka niet toegelaten in de 'adults only' area, maar ze is groter dan mij, wat niet moeilijk is met mijn lengte! En dus gaan we met z'n vijven een kijkje nemen op het 'adults only' strand, 'Flamingo Beach'. Niemand houdt haar tegen of kijkt ons buiten. Het is er stil, geen joelende kinderen of strandspeelgoed, maar flamingo's die er rustig staan of rondlopen...voorzichtig ga ik dichterbij, ik wil ze niet storen of afschrikken, ze blijven rustig maar waakzaam.
Aan de mangroven zijn er ook en één komt er naar me toe, denkt dat ik wat te eten voor hem heb, maar draait net voor me af! Ongelooflijk om deze prachtige sierlijke vogels van zo dichtbij te kunnen observeren in de vrije natuur 😍 Wat een ervaring! Pas bij het verlaten van de Beach, zien we een draaikastje met flamingo-korrels...had ik dat geweten... Dat zal voor een volgende keer zijn.
Het taxibootje brengt ons terug naar de haven en de mannen haasten zich naar de vissers om een verse vis te scoren.
Patricia bewaakt de boot terwijl Louka & ik naar het hotel zijn. Bij terugkeer zien we haar gebaren en horen haar roepen. De mannen stuiven weg...wat is er aan de hand? Zijn we bestolen? Een slipper van Patricia is weg! Ze stonden op de steiger en ze zag enkele jongeren voorbij komen en één zich bukken en iets pakken! Ze snelt van boord en ziet dat ze een slipper mist en roept de dader achterna, die rustig verdwijnt...
Ik kijk onder de steiger en zie de slipper drijven tegen de rotswand. Snel probeer ik met de pikhaak hem te redden, alvorens ie verder wegdrijft...het lukt. De slipper is gered! De mannen komen terug met de dader!!! Na een flinke uitbrander, aanbieden van excuses en zich voor schut te hebben gezet voor zijn volk, druipt ie af. Tja, echte kwajongensstreek, hé. De locals van de excursie- & vissersboten zijn zwaar teleurgesteld in hem en hij zal zich daar niet snel nog vertonen of dit nog een keertje overdoen!
De onderhandelingen voor een vis gaan verder en een gefileerde 'Big Eye Jack' ligt even later in onze koelkast. Het liggeld wordt afgerekend. Tijd om de trossen los te gooien en de vrijheid van het open water op te zoeken.
De vissers en excursieverhuurders zwaaien ons uit. Ze zijn een communitie op hun eigen en extra bewakende ogen voor elkaars eigendommen.
Een kleine mijl van dit alles, haakt ons anker zich weer vast in Surfside Bay.
Heerlijk: rust, meer circulatie, wind in ons gezicht, geen muggen of nachtleven of felle neonlichten, gapende mensen, maar privacy, lekker dobberen en wiegen op ons ontelbare liters natuurlijk waterbed, genieten van de geluiden van de natuur om ons heen en het observeren van de tijdelijke huisdieren, zwemmetje in ons grote openlucht zwembad, enz...Deze luxe is 'ONBETAALBAAR'!!!
Hopelijk verteren onze vrienden dit goed. Achter het rif liggen we rustig. En onze dame doet haar best om haar stabilisatoren te laten werken 😂😂😂
Eric is kok van dienst en de Big Eye Jack smaakt heerlijk. Er gaat niets boven een vers visje!
In de verte klinkt vuurwerk en nu en dan zien we enkele lichtflitsen. Hey, waar is ons lichtje? We missen een licht...ik dacht gisteren al tijdens de zeiltrip: 'wat vliegt daar nu over boord?!' Ach ja, lichtjes genoeg op de wereld...
De dag was weer veel te snel voorbij... moe en voldaan gaan we te kooi.
De stadsgeluiden hebben ons niet wakker kunnen houden en Eric werd getrakteerd op extra randanimatie en heeft enkele nieuwsgierige voorbijgangers doen schrikken. En de struiken naast de steiger lokten ook wat behoeften uit...Hi, hi, hi,...😂 dat hebben we nog niet meegemaakt!
Net als de stad, ontwaken we langzaam.
De haven behoort tot twee hotels(één voor gezinnen en één voor volwassenen(adults only), een privé-eiland met flamingo's en faciliteiten: WiFi, zwembaden, handdoeken, douche met krachtige waterstraal en oneindig zoet water, animatie,...
Een tweepersoons hotelkamer bedraagt hier min. 580US$ (zonder eten of drinken)/nacht. Een ligplaats in de Marina kost per nacht 1US$/voet + tax = net géén 50US$ voor Zensation, inclusief gebruik van alle LUXE.
We laten de luxe en decadentie smaken en nemen het bootje naar het privé-eiland, 'Renaissance Island', een 40-acrenaissance Island, a 40-acre (=0,1618... km2) rustige omgeving met witte zandstranden en crystal helder water, bestaande uit twee baaien/stranden, één voor gezinnen en één voor 'volwassenen'(adults only), nml. 'Flamingo Beach' waar de flamingo's tussen de mensen lopen en leven...
Snorkelen, zwemmen, afkoelen, relaxen op een strandstoel, drinken aan de bar, lunchen in het restaurant,... het lijkt wél vakantie 😎
In theorie wordt teenager Louka niet toegelaten in de 'adults only' area, maar ze is groter dan mij, wat niet moeilijk is met mijn lengte! En dus gaan we met z'n vijven een kijkje nemen op het 'adults only' strand, 'Flamingo Beach'. Niemand houdt haar tegen of kijkt ons buiten. Het is er stil, geen joelende kinderen of strandspeelgoed, maar flamingo's die er rustig staan of rondlopen...voorzichtig ga ik dichterbij, ik wil ze niet storen of afschrikken, ze blijven rustig maar waakzaam.
Aan de mangroven zijn er ook en één komt er naar me toe, denkt dat ik wat te eten voor hem heb, maar draait net voor me af! Ongelooflijk om deze prachtige sierlijke vogels van zo dichtbij te kunnen observeren in de vrije natuur 😍 Wat een ervaring! Pas bij het verlaten van de Beach, zien we een draaikastje met flamingo-korrels...had ik dat geweten... Dat zal voor een volgende keer zijn.
Het taxibootje brengt ons terug naar de haven en de mannen haasten zich naar de vissers om een verse vis te scoren.
Patricia bewaakt de boot terwijl Louka & ik naar het hotel zijn. Bij terugkeer zien we haar gebaren en horen haar roepen. De mannen stuiven weg...wat is er aan de hand? Zijn we bestolen? Een slipper van Patricia is weg! Ze stonden op de steiger en ze zag enkele jongeren voorbij komen en één zich bukken en iets pakken! Ze snelt van boord en ziet dat ze een slipper mist en roept de dader achterna, die rustig verdwijnt...
Ik kijk onder de steiger en zie de slipper drijven tegen de rotswand. Snel probeer ik met de pikhaak hem te redden, alvorens ie verder wegdrijft...het lukt. De slipper is gered! De mannen komen terug met de dader!!! Na een flinke uitbrander, aanbieden van excuses en zich voor schut te hebben gezet voor zijn volk, druipt ie af. Tja, echte kwajongensstreek, hé. De locals van de excursie- & vissersboten zijn zwaar teleurgesteld in hem en hij zal zich daar niet snel nog vertonen of dit nog een keertje overdoen!
De onderhandelingen voor een vis gaan verder en een gefileerde 'Big Eye Jack' ligt even later in onze koelkast. Het liggeld wordt afgerekend. Tijd om de trossen los te gooien en de vrijheid van het open water op te zoeken.
De vissers en excursieverhuurders zwaaien ons uit. Ze zijn een communitie op hun eigen en extra bewakende ogen voor elkaars eigendommen.
Een kleine mijl van dit alles, haakt ons anker zich weer vast in Surfside Bay.
Heerlijk: rust, meer circulatie, wind in ons gezicht, geen muggen of nachtleven of felle neonlichten, gapende mensen, maar privacy, lekker dobberen en wiegen op ons ontelbare liters natuurlijk waterbed, genieten van de geluiden van de natuur om ons heen en het observeren van de tijdelijke huisdieren, zwemmetje in ons grote openlucht zwembad, enz...Deze luxe is 'ONBETAALBAAR'!!!
Hopelijk verteren onze vrienden dit goed. Achter het rif liggen we rustig. En onze dame doet haar best om haar stabilisatoren te laten werken 😂😂😂
Eric is kok van dienst en de Big Eye Jack smaakt heerlijk. Er gaat niets boven een vers visje!
In de verte klinkt vuurwerk en nu en dan zien we enkele lichtflitsen. Hey, waar is ons lichtje? We missen een licht...ik dacht gisteren al tijdens de zeiltrip: 'wat vliegt daar nu over boord?!' Ach ja, lichtjes genoeg op de wereld...
De dag was weer veel te snel voorbij... moe en voldaan gaan we te kooi.
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay & Renaissance Marina(Caraïben)
Maandag, 26 december '16
Regen is reeds voor ons wakker... Kan de zeiltrip doorgaan? Gisteren heeft het na de annulatie, geen druppel meer geregend.
Vandaag varen we naar een ligplaats voor één nacht in de Renaissance Marina, zo kunnen we onze vrienden en hun bagage makkelijker aan boord ontvangen.
Het klaart op en het Amerikaanse gezin komt aan boord. Er is genoeg wind en golven. Met gereefde zeilen maken we een indrukwekkende start langs de drie afgemeerde cruiseschepen. Achter het rif worden de golven hoger en met een mooie helling varen we met halve wind tot aan de highrise hotels. De terugtocht heeft hogere golfslag en nog meer wind in petto, met tot 34 knopen. Een gratis deckwash overspoelt onze dame en ze is helemaal in haar sas en zeilt soepel tegen de windgolven in. Iedereen geniet, of toch niet...de zoon wordt wat bleker en begint te geeuwen, hij voelt zich niet zo lekker, tijd dus om koers te zetten naar de haven. Achter het koraalrif kalmeert het water en komt er weer kleur op zijn gezicht. De familie vondt het geweldig en we krijgen nog een extraatje van hen 😎
Ons dobberend huisje en wij zelf zijn klaar om onze vrienden te ontvangen. De luchthaven is vlakbij en we besluiten de twee kilometer te wandelen. The Captain denkt een kortere weg te weten...maar na een hele tijd zien we nog steeds geen luchthaven of enige wegwijzer. Een dode grote dikke slang ligt langs de weg, het is of beter was een boa!
Na bijna een uur lopen zien we eindelijk de controletoren en vliegtuigen landen en opstijgen. Daar komt KLM aangevlogen. Daar zitten ze in!
Even later staan we in de aankomsthal, van de Internationale Luchthaven Koningin Beatrix , hen op te wachten. Na een tijdje zien we Patricia & Eric en hun dochter Louka achter de glazen deuren en verschijnen ze door de automatische deuren! Joehoe!!!
Een taxi brengt ons tot aan het Renaissance Hotel, waar de bagage en wijzelf in een groot golfkarretje tot aan de boot worden gebracht. Bubbels bezegelen onze toost op elkaar, Aruba en een fijne vakantie samen 🍾
Nog een kleinigheid gaan eten en dan zijn de kaarsjes uit.
Zensation ligt in de stad, naast het casino. De vele lichtjes van de stad en het nachtleven zijn net wat anders dan een sterrenhemel en een volle maan en de geluiden ook.
Eric verbouwt de kuip tot zijn slaapplek 😴💤
Regen is reeds voor ons wakker... Kan de zeiltrip doorgaan? Gisteren heeft het na de annulatie, geen druppel meer geregend.
Vandaag varen we naar een ligplaats voor één nacht in de Renaissance Marina, zo kunnen we onze vrienden en hun bagage makkelijker aan boord ontvangen.
Het klaart op en het Amerikaanse gezin komt aan boord. Er is genoeg wind en golven. Met gereefde zeilen maken we een indrukwekkende start langs de drie afgemeerde cruiseschepen. Achter het rif worden de golven hoger en met een mooie helling varen we met halve wind tot aan de highrise hotels. De terugtocht heeft hogere golfslag en nog meer wind in petto, met tot 34 knopen. Een gratis deckwash overspoelt onze dame en ze is helemaal in haar sas en zeilt soepel tegen de windgolven in. Iedereen geniet, of toch niet...de zoon wordt wat bleker en begint te geeuwen, hij voelt zich niet zo lekker, tijd dus om koers te zetten naar de haven. Achter het koraalrif kalmeert het water en komt er weer kleur op zijn gezicht. De familie vondt het geweldig en we krijgen nog een extraatje van hen 😎
Ons dobberend huisje en wij zelf zijn klaar om onze vrienden te ontvangen. De luchthaven is vlakbij en we besluiten de twee kilometer te wandelen. The Captain denkt een kortere weg te weten...maar na een hele tijd zien we nog steeds geen luchthaven of enige wegwijzer. Een dode grote dikke slang ligt langs de weg, het is of beter was een boa!
Na bijna een uur lopen zien we eindelijk de controletoren en vliegtuigen landen en opstijgen. Daar komt KLM aangevlogen. Daar zitten ze in!
Even later staan we in de aankomsthal, van de Internationale Luchthaven Koningin Beatrix , hen op te wachten. Na een tijdje zien we Patricia & Eric en hun dochter Louka achter de glazen deuren en verschijnen ze door de automatische deuren! Joehoe!!!
Een taxi brengt ons tot aan het Renaissance Hotel, waar de bagage en wijzelf in een groot golfkarretje tot aan de boot worden gebracht. Bubbels bezegelen onze toost op elkaar, Aruba en een fijne vakantie samen 🍾
Nog een kleinigheid gaan eten en dan zijn de kaarsjes uit.
Zensation ligt in de stad, naast het casino. De vele lichtjes van de stad en het nachtleven zijn net wat anders dan een sterrenhemel en een volle maan en de geluiden ook.
Eric verbouwt de kuip tot zijn slaapplek 😴💤
dinsdag 27 december 2016
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay 3(Caraïben)
Zondag, 25 december '16
Regen is alweer de spelbreker...de zeiltrip gaat niet door en wordt uitgesteld naar morgen.
De achterkajuiten worden leeggemaakt en klaargemaakt voor onze vrienden die morgenavond arriveren. Joepie!!!
Ondertussen krijgen we een mail van Nieuw-Zeelanders Lesley & Stu van SY Sula, die we in Carriacou leerden kennen. Ze staan op de werf met een gebroken roer en nodigen ons uit voor kerstbubbels. Dat moet je ons geen twee keer vragen 😉
Met hapjes en een fles bubbels dinghieën we naar de werf. Kerstvrouw Lesley & kerstman Stu verwelkomen ons. De uren vliegen weer te snel en het is weer véél te gezellig wanneer we net voor het donker afscheid nemen om zonder lampje tijdig ons huisje bereiken.
De Amberjack wordt klaargemaakt en voortreffelijk gevonden. Deze vis hopen we ook aan onze vishaak te treffen!
Regen is alweer de spelbreker...de zeiltrip gaat niet door en wordt uitgesteld naar morgen.
De achterkajuiten worden leeggemaakt en klaargemaakt voor onze vrienden die morgenavond arriveren. Joepie!!!
Ondertussen krijgen we een mail van Nieuw-Zeelanders Lesley & Stu van SY Sula, die we in Carriacou leerden kennen. Ze staan op de werf met een gebroken roer en nodigen ons uit voor kerstbubbels. Dat moet je ons geen twee keer vragen 😉
Met hapjes en een fles bubbels dinghieën we naar de werf. Kerstvrouw Lesley & kerstman Stu verwelkomen ons. De uren vliegen weer te snel en het is weer véél te gezellig wanneer we net voor het donker afscheid nemen om zonder lampje tijdig ons huisje bereiken.
De Amberjack wordt klaargemaakt en voortreffelijk gevonden. Deze vis hopen we ook aan onze vishaak te treffen!
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay 2(Caraïben)
Zaterdag, 24 december '16
Via videogesprekken worden kerstwensen gedeeld met familie & vrienden en schuiven we hier en daar letterlijk mee aan de feesttafel en zien allerlei lekkers passeren 😍
In de haven hopen we de binnenvarende vissers te treffen en een visje te kunnen kopen. We treffen slechts één man die in een razend tempo drie vissen nauwkeurig fileert. De Mahi Mahi, tonijn en Amberjack blijken gevangen door een Amerikaanse dame, Robyn, die voor de vistrip betaald heeft. Ze wil ons wél een stuk 'Amberjack' verkopen. Na een praatje komen we tot een overeenkomst en krijgen de vis in ruil voor een zeiltripje met haar gezin voor twee uur. Afspraak morgenvroeg.
In de stad is het druk en enkele uren voor ons kerstdiner besluiten we alvast met het dessert te beginnen: een Italiaans ijsje en milkshake.
Bij zonsondergang kraken we een fles Portugese Rozé bubbels.
The Captain dekt de feesttafel, maar een bui is de spelbreker van het moment. Gelukkig blijft die slechts enkele minuten en kunnen we de feestelijkheden hervatten en het voorgerecht bereiden. Mijn kerstoutfit bestaat uit the Captain zijn sexy six-pack schort 😜
We genieten van scampi op een bedje Wakamé.
Het stoofvlees wordt opgewarmd en de frietketel met vet opgezet.
Stoofvlees, friet, witloofsla op een bedje van rucola...het smaakt verrukkelijk 😋
The Captain zijn lievelingsgerecht is er 'niet zonder slag of stoot' gekomen, maar al doende leert men, hé. En hoe gaat het gezegde? 'Wat vrouwke gaarne mag, eet ventje elke dag'. Nou, op Zensation zijn de huisregels omgedraaid... hi, hi, hi,...😂
Fijne Kerstdagen, succes met jullie kookkunsten en smakelijk.
Via videogesprekken worden kerstwensen gedeeld met familie & vrienden en schuiven we hier en daar letterlijk mee aan de feesttafel en zien allerlei lekkers passeren 😍
In de haven hopen we de binnenvarende vissers te treffen en een visje te kunnen kopen. We treffen slechts één man die in een razend tempo drie vissen nauwkeurig fileert. De Mahi Mahi, tonijn en Amberjack blijken gevangen door een Amerikaanse dame, Robyn, die voor de vistrip betaald heeft. Ze wil ons wél een stuk 'Amberjack' verkopen. Na een praatje komen we tot een overeenkomst en krijgen de vis in ruil voor een zeiltripje met haar gezin voor twee uur. Afspraak morgenvroeg.
In de stad is het druk en enkele uren voor ons kerstdiner besluiten we alvast met het dessert te beginnen: een Italiaans ijsje en milkshake.
Bij zonsondergang kraken we een fles Portugese Rozé bubbels.
The Captain dekt de feesttafel, maar een bui is de spelbreker van het moment. Gelukkig blijft die slechts enkele minuten en kunnen we de feestelijkheden hervatten en het voorgerecht bereiden. Mijn kerstoutfit bestaat uit the Captain zijn sexy six-pack schort 😜
We genieten van scampi op een bedje Wakamé.
Het stoofvlees wordt opgewarmd en de frietketel met vet opgezet.
Stoofvlees, friet, witloofsla op een bedje van rucola...het smaakt verrukkelijk 😋
The Captain zijn lievelingsgerecht is er 'niet zonder slag of stoot' gekomen, maar al doende leert men, hé. En hoe gaat het gezegde? 'Wat vrouwke gaarne mag, eet ventje elke dag'. Nou, op Zensation zijn de huisregels omgedraaid... hi, hi, hi,...😂
Fijne Kerstdagen, succes met jullie kookkunsten en smakelijk.
zaterdag 24 december 2016
Aruba, Oranjestad: Kerstwensen (Caraïben)
KERSTWENSEN:
We wensen jullie allen fijne feestdagen & eindejaar en een SPETTEREND 'Nieuw' jaar.
Dat je elke dag dankbaar mag zijn voor iets, wees goed en behulpzaam voor elkaar en vind niets 'vanzelfsprekend'!
Geniet van elkaar, de natuur en het leven. Probeer het positieve in iets negatiefs te vinden en imperfectie te waarderen en accepteren en als 'mooi' te beschouwen...
Het leven is een wonder. Het is bijzonder en speciaal...niet vanzelfsprekend.
You only live once: live life at it's fullest!!!
Bedankt trouwe lezers voor het volgen en lezen van onze avonturen xxx
Véél liefs uit het zonnige, warme Aruba,
Cindy & Geert en Zensation ⛵️
Klik op deze link voor onze kerstkaarten:
http://zensationsailing.tumblr.com/
Klik op foto's om ze in ware grootte te zien 📸
We wensen jullie allen fijne feestdagen & eindejaar en een SPETTEREND 'Nieuw' jaar.
Dat je elke dag dankbaar mag zijn voor iets, wees goed en behulpzaam voor elkaar en vind niets 'vanzelfsprekend'!
Geniet van elkaar, de natuur en het leven. Probeer het positieve in iets negatiefs te vinden en imperfectie te waarderen en accepteren en als 'mooi' te beschouwen...
Het leven is een wonder. Het is bijzonder en speciaal...niet vanzelfsprekend.
You only live once: live life at it's fullest!!!
Bedankt trouwe lezers voor het volgen en lezen van onze avonturen xxx
Véél liefs uit het zonnige, warme Aruba,
Cindy & Geert en Zensation ⛵️
Klik op deze link voor onze kerstkaarten:
http://zensationsailing.tumblr.com/
Klik op foto's om ze in ware grootte te zien 📸
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay (Caraïben)
Vrijdag, 23 december 16
Al vroeg stappen we de weg naar het stadion, waarachter zich de wasserij 'Easy Wash' bevind. Hier wordt ons Spaans op de proef gesteld...nada, nienté,... De dame begrijpt géén woord Nederlands of Engels. Gelukkig schiet één van de andere klanten ons ter hulp en kan er van het Nederlands naar het Spaans gecommuniceerd worden. De wasjes kunnen gedraaid worden en wanneer de droogkast opstart gaan we even de buurt verkennen. We merken een koffiebar op die in een boekenwinkel gevestigd is. Na een 'tea for one' en een warme choco en een speculaasje wandelen we door de gezellige winkel.
We vinden een sobere houten kerstboom met lichtjes en we gaan dan toch overstag...met de boom en een set lichtjes zullen we morgenavond een beetje kerstsfeer op Zensation brengen.
Ondertussen wordt het Kerstgerecht al klaargemaakt: 'Stoofvlees' met een donkere Leffe! Jawél, de supermarkt hier heeft een heel rek aan Belgische bieren.
De snelkookpan staat klaar, de blokjes vlees worden aangebraden en verwijdert, een uitje en wat knoflook erin, blussen met het bier, vlees er weer bij, kruiden met peper & zout, tijm en laurier erin, boterham met graanmosterd en alles net onderzetten met water. Deksel erop en stomen maar. Al snel komen de lekkere geuren tot in de kuip...het drukventiel komt maar niet naar boven en plots ruiken we een verbrande geur! O, ooo...dat is geen goed teken. Vuur uit, stoom eraf laten en deksel openen...ja hoor, de onderkant is aangekoekt 😏 Wat is er misgegaan? Het recept en de werkwijze zijn feilloos opgevolgd...De stoomindicator lijkt defect.
Een reddingspoging wordt ingezet: andere pot, harde stukjes eraf snijden en laten pruttelen op een laag vuurtje. Ook hier gaat het zelfs bij regelmatig roeren mis: al snel koekt het weer aan en tijdens het roeren spetterd er hete saus op mijn buik en bil 😱
Tja, veiligheidsregel nummer één: 'koken met kleren aan' is niet in acht genomen, aangezien de outfit 'bikini' hier de garderobe overheerst en koken in een sauna niet meer om het lijf vraagt...😉 Les geleerd en de keukenschort wordt gezocht en voorgebonden...
Pot nummer drie krijgt de laatste kans!
Het ruikt en smaakt heerlijk. We zullen wél zien morgen en anders hebben we nog spaghetti van deze avond over om als alternatief gerecht op te eten.
Al vroeg stappen we de weg naar het stadion, waarachter zich de wasserij 'Easy Wash' bevind. Hier wordt ons Spaans op de proef gesteld...nada, nienté,... De dame begrijpt géén woord Nederlands of Engels. Gelukkig schiet één van de andere klanten ons ter hulp en kan er van het Nederlands naar het Spaans gecommuniceerd worden. De wasjes kunnen gedraaid worden en wanneer de droogkast opstart gaan we even de buurt verkennen. We merken een koffiebar op die in een boekenwinkel gevestigd is. Na een 'tea for one' en een warme choco en een speculaasje wandelen we door de gezellige winkel.
We vinden een sobere houten kerstboom met lichtjes en we gaan dan toch overstag...met de boom en een set lichtjes zullen we morgenavond een beetje kerstsfeer op Zensation brengen.
Ondertussen wordt het Kerstgerecht al klaargemaakt: 'Stoofvlees' met een donkere Leffe! Jawél, de supermarkt hier heeft een heel rek aan Belgische bieren.
De snelkookpan staat klaar, de blokjes vlees worden aangebraden en verwijdert, een uitje en wat knoflook erin, blussen met het bier, vlees er weer bij, kruiden met peper & zout, tijm en laurier erin, boterham met graanmosterd en alles net onderzetten met water. Deksel erop en stomen maar. Al snel komen de lekkere geuren tot in de kuip...het drukventiel komt maar niet naar boven en plots ruiken we een verbrande geur! O, ooo...dat is geen goed teken. Vuur uit, stoom eraf laten en deksel openen...ja hoor, de onderkant is aangekoekt 😏 Wat is er misgegaan? Het recept en de werkwijze zijn feilloos opgevolgd...De stoomindicator lijkt defect.
Een reddingspoging wordt ingezet: andere pot, harde stukjes eraf snijden en laten pruttelen op een laag vuurtje. Ook hier gaat het zelfs bij regelmatig roeren mis: al snel koekt het weer aan en tijdens het roeren spetterd er hete saus op mijn buik en bil 😱
Tja, veiligheidsregel nummer één: 'koken met kleren aan' is niet in acht genomen, aangezien de outfit 'bikini' hier de garderobe overheerst en koken in een sauna niet meer om het lijf vraagt...😉 Les geleerd en de keukenschort wordt gezocht en voorgebonden...
Pot nummer drie krijgt de laatste kans!
Het ruikt en smaakt heerlijk. We zullen wél zien morgen en anders hebben we nog spaghetti van deze avond over om als alternatief gerecht op te eten.
Aruba, Secu Di Coco - Eagle Beach - Oranjestad(Caraïben)
Donderdag, 22 december '16
Na het ontwaken verleggen we ons nog een stukje verderop, bij Eagle Beach en de lowrise hotels.
Al vroeg beginnen de jetski's om ons heen te snorren!
Tegen de middag schuiven we over de rollers het strand op, nabij de jetski's. Één van de werknemers komt ons tegemoet en maakt een praatje. Hij is zoals zo velen onder de indruk over ons plan/avontuur. Hier kunnen we ons Dinghietje wél leggen. Boom, steiger of dergelijke is er niet om aan vast te maken!
Een strandwandeling door het mulle zand met brandende kuiten en billen is eenvoudiger dan in de branding op de steile schuine helling te stappen. Het is een eindje tot aan de landpunt, van daar stappen we langs de weg terug. Daar ontdekken we de grote supermarkt 'Super Food'. Het moment om het feestmenu voor de komende dagen te bepalen en de ingrediënten aan te kopen. Een kerstkalkoen gaat het niet worden en een kerstvis hebben we ook nog niet gevangen. Wat willen we graag eten en nog belangrijker: wat kunnen we hier kopen?!
Het is gelijk aan de Nederlandse 'Jumbo' en er is een restaurant, drogist, speelgoedwinkel 'Intertoys' en interieurwinkel 'Casa'(Belgisch) aanwezig. Nou, daar wil ik wél een kijkje gaan nemen ;-)
De supermarkt is netjes en heeft een ruime keuze. De bakkerij met patisserie wordt uitgebreid bezocht door the Captain! Hij houdt niet van winkelen, maar als de toetjes naar hem lachten is hij happy en kan hij ze niet weerstaan, hi, hi, hi,...
Met onze boodschappentassen bereiken we het strand en laden alles in de bijboot. Onze enthousiaste nieuwe vriend komt ons helpen weer te water te gaan...wou wat heeft hij een power en snelheid! We vliegen de helling af...de zee in...
Alé hop, anker op en terug naar de ankerplek in Oranjestad, Surfside Bay, aan het vliegveld.
Nog net voor het donker kunnen we een verkenningswandeling maken naar de wasserij. Een eindje wandelen van het strand, maar ze bestaat (Google weet toch véél, hé) en is morgen open, dat is goed nieuws.
Voor zonsondergang zijn we weer aan boord...
Na het ontwaken verleggen we ons nog een stukje verderop, bij Eagle Beach en de lowrise hotels.
Al vroeg beginnen de jetski's om ons heen te snorren!
Tegen de middag schuiven we over de rollers het strand op, nabij de jetski's. Één van de werknemers komt ons tegemoet en maakt een praatje. Hij is zoals zo velen onder de indruk over ons plan/avontuur. Hier kunnen we ons Dinghietje wél leggen. Boom, steiger of dergelijke is er niet om aan vast te maken!
Een strandwandeling door het mulle zand met brandende kuiten en billen is eenvoudiger dan in de branding op de steile schuine helling te stappen. Het is een eindje tot aan de landpunt, van daar stappen we langs de weg terug. Daar ontdekken we de grote supermarkt 'Super Food'. Het moment om het feestmenu voor de komende dagen te bepalen en de ingrediënten aan te kopen. Een kerstkalkoen gaat het niet worden en een kerstvis hebben we ook nog niet gevangen. Wat willen we graag eten en nog belangrijker: wat kunnen we hier kopen?!
Het is gelijk aan de Nederlandse 'Jumbo' en er is een restaurant, drogist, speelgoedwinkel 'Intertoys' en interieurwinkel 'Casa'(Belgisch) aanwezig. Nou, daar wil ik wél een kijkje gaan nemen ;-)
De supermarkt is netjes en heeft een ruime keuze. De bakkerij met patisserie wordt uitgebreid bezocht door the Captain! Hij houdt niet van winkelen, maar als de toetjes naar hem lachten is hij happy en kan hij ze niet weerstaan, hi, hi, hi,...
Met onze boodschappentassen bereiken we het strand en laden alles in de bijboot. Onze enthousiaste nieuwe vriend komt ons helpen weer te water te gaan...wou wat heeft hij een power en snelheid! We vliegen de helling af...de zee in...
Alé hop, anker op en terug naar de ankerplek in Oranjestad, Surfside Bay, aan het vliegveld.
Nog net voor het donker kunnen we een verkenningswandeling maken naar de wasserij. Een eindje wandelen van het strand, maar ze bestaat (Google weet toch véél, hé) en is morgen open, dat is goed nieuws.
Voor zonsondergang zijn we weer aan boord...
Aruba, Secu Di Coco(Caraïben)
Woensdag, 21 december '16
Met de verrekijker hebben we de kust afgespeurd op zoek naar een landingsplaats met de bijboot. Ook hier zien we de golven met grote krulslagen het strand oprollen! Gaan we de natte landing droog houden?! Het niveauverschil tussen zee en strand bedraagt enkele meters steile zandmuur. Vandaar de brekers! Naast een Beachbar die op palen tot in de zee loopt, varen we het strand op en slepen ons Dhingietje naar boven. Landing gelukt :-))
Er loopt hier security rond, dus kunnen we de dinghy veilig achterlaten. En vastmaken aan de houten palen van de Beachbar. Langs de mega hotelcomplexen loopt een wandelpad. We merken op dat er weinig of geen controle is en je zo een hoteltuin zou kunnen binnenwandelen en aan het zwembad gaan liggen... Gaan we hotelcrashen?!
Achter de hotels zijn enkele openlucht winkelcentra met tientallen horecagelegenheden, vooral gericht op het uitgaansleven. Nu is het hier rustig, straks zal het tot leven komen. Dat willen we wél zien.
We verkiezen een drankje op het strand aan één van de beachbars. En gelijk ga ik even hotelcrashen, weliswaar voor een toiletbezoek en op doorverwijzing van de Beachbar. The Captain probeert het even later in een ander hoteltuin(zonder doorverwijzing van een Beachbar), hi, hi, hi,... Zo makkelijk gaat dat. Volgende keer brengen we onze zwemspullen mee ;-)
Enkele uren later keren we terug naar de boulevard. Er begint meer beweging te komen en we kiezen een restaurantje uit. Na het etentje en zonsondergang wandelen we terug langs verlichte zaken en kraampjes. Muziek, bands en andere artiesten zorgen voor entertainment.
Het echte nachtleven laten we aan ons voorbij gaan, aan boord horen we tot in de vroege uurtjes de weerklanken er van ;-)
Met de verrekijker hebben we de kust afgespeurd op zoek naar een landingsplaats met de bijboot. Ook hier zien we de golven met grote krulslagen het strand oprollen! Gaan we de natte landing droog houden?! Het niveauverschil tussen zee en strand bedraagt enkele meters steile zandmuur. Vandaar de brekers! Naast een Beachbar die op palen tot in de zee loopt, varen we het strand op en slepen ons Dhingietje naar boven. Landing gelukt :-))
Er loopt hier security rond, dus kunnen we de dinghy veilig achterlaten. En vastmaken aan de houten palen van de Beachbar. Langs de mega hotelcomplexen loopt een wandelpad. We merken op dat er weinig of geen controle is en je zo een hoteltuin zou kunnen binnenwandelen en aan het zwembad gaan liggen... Gaan we hotelcrashen?!
Achter de hotels zijn enkele openlucht winkelcentra met tientallen horecagelegenheden, vooral gericht op het uitgaansleven. Nu is het hier rustig, straks zal het tot leven komen. Dat willen we wél zien.
We verkiezen een drankje op het strand aan één van de beachbars. En gelijk ga ik even hotelcrashen, weliswaar voor een toiletbezoek en op doorverwijzing van de Beachbar. The Captain probeert het even later in een ander hoteltuin(zonder doorverwijzing van een Beachbar), hi, hi, hi,... Zo makkelijk gaat dat. Volgende keer brengen we onze zwemspullen mee ;-)
Enkele uren later keren we terug naar de boulevard. Er begint meer beweging te komen en we kiezen een restaurantje uit. Na het etentje en zonsondergang wandelen we terug langs verlichte zaken en kraampjes. Muziek, bands en andere artiesten zorgen voor entertainment.
Het echte nachtleven laten we aan ons voorbij gaan, aan boord horen we tot in de vroege uurtjes de weerklanken er van ;-)
Aruba, Oranjestad - Malmok Beach - Secu Di Coco(Caraïben)
Dinsdag, 20 december '16
Op voorzeil varen we langs de drie afgemeerde cruiseschepen, tussen het koraalrif en hen in. Best indrukwekkend en dat zullen een aantal passagiers ook denken, want we zien dat onze dame op tientallen camera's/smartphones wordt vastgelegd. 't Blijft een gat in de markt: per foto van Zensation een kleine bijdrage ontvangen! Dit zou een goede aanvulling zijn voor de boordkas ;-)
Langst de kust zeilen we naar Westpunt, of eerder varen op motor, want na de landpunt krijgen we de wind van voor. De gebouwen van de hotels worden hoger, dit geeft ons een Belgisch kustgevoel of Canarisch, daar heb je ook eilanden met plaatsen aan de kust waar zulke mastodonten staan. Onze voorkeur gaat naar de laagbouw met palmbomen op het strand. Er wordt hier gesproken van highrise en lowrise hotels en zo staan ze ook vermeld op de map van het eiland.
Het is slechts een kleine vier mijl varen en binnen het uur zijn we bij Boca Catalina Beach bij Malmok Beach. Een populaire snorkelplek/-en, dat is duidelijk door het aantal aanwezige excursieboten/-catamarans.
Er staat hier een hevige branding en aan land gaan zal geen sinecure zijn!
Na ons ontbijt worden de snorkels opgezet. Zo ontdekken we dat de bodem uit verharde koraalgrond bestaat en het anker niet is ingegraven, maar op het gewicht van de ketting en zichzelf onze dame op haar plek houdt. Het waait hier constant tussen de 25 en 30 knopen. Vandaag iets minder... kunnen we zo de nacht in gaan?
We besluiten een stukje terug te varen en onze kans te wagen voor de highrise hotels. Ik zie nog net iets groot donker onder water gaan...een dolfijn of een griende? Bij het strand Secu Di Coco kunnen we het anker in het zand droppen. Het is hier druk met verscheidene watersporten voor het uitgerekte zandstrand. Surfers, kiters, jetski's, parasail, enz... komen langs ons. Maar al snel valt de avond en keert de rust op het water weer, de lichten van de grote gebouwen gaan aan en muziek weerklinkt in de verte.
Op voorzeil varen we langs de drie afgemeerde cruiseschepen, tussen het koraalrif en hen in. Best indrukwekkend en dat zullen een aantal passagiers ook denken, want we zien dat onze dame op tientallen camera's/smartphones wordt vastgelegd. 't Blijft een gat in de markt: per foto van Zensation een kleine bijdrage ontvangen! Dit zou een goede aanvulling zijn voor de boordkas ;-)
Langst de kust zeilen we naar Westpunt, of eerder varen op motor, want na de landpunt krijgen we de wind van voor. De gebouwen van de hotels worden hoger, dit geeft ons een Belgisch kustgevoel of Canarisch, daar heb je ook eilanden met plaatsen aan de kust waar zulke mastodonten staan. Onze voorkeur gaat naar de laagbouw met palmbomen op het strand. Er wordt hier gesproken van highrise en lowrise hotels en zo staan ze ook vermeld op de map van het eiland.
Het is slechts een kleine vier mijl varen en binnen het uur zijn we bij Boca Catalina Beach bij Malmok Beach. Een populaire snorkelplek/-en, dat is duidelijk door het aantal aanwezige excursieboten/-catamarans.
Er staat hier een hevige branding en aan land gaan zal geen sinecure zijn!
Na ons ontbijt worden de snorkels opgezet. Zo ontdekken we dat de bodem uit verharde koraalgrond bestaat en het anker niet is ingegraven, maar op het gewicht van de ketting en zichzelf onze dame op haar plek houdt. Het waait hier constant tussen de 25 en 30 knopen. Vandaag iets minder... kunnen we zo de nacht in gaan?
We besluiten een stukje terug te varen en onze kans te wagen voor de highrise hotels. Ik zie nog net iets groot donker onder water gaan...een dolfijn of een griende? Bij het strand Secu Di Coco kunnen we het anker in het zand droppen. Het is hier druk met verscheidene watersporten voor het uitgerekte zandstrand. Surfers, kiters, jetski's, parasail, enz... komen langs ons. Maar al snel valt de avond en keert de rust op het water weer, de lichten van de grote gebouwen gaan aan en muziek weerklinkt in de verte.
woensdag 21 december 2016
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay 3(Caraïben)
Maandag, 19 december '16
Caya G.F. Betico Croes is een winkelstraat met een laan gevormd door palmbomen, waar tussen een tramspoor loopt en trams/trolleys doorheen rijden. Een gezellige straat met low-budget winkels, alsook Mango, Zara, Nike, enz...
Langs de boulevard en in het Renaissance hotel bevinden zich de duurdere winkels, o.a.: Dolce & Gabbana, Michael Kors, Gucci, enz...
Aan de waterkant in de buurt van de cruiseterminal staan houten kraampjes gevuld met allerlei souvenirs. Wanneer er geen cruiseboten zijn is het hier stilletjes en zijn er weinige kraampjes gevuld.
In de stad merkten we reeds op verschillende plaatsen beelden op van blauw gekleurde paarden. Daar moet een verhaal achter zitten, toch?! Het gaat namelijk over de 'Paardenbaai' of 'Horse Bay', deze naam verwierf de natuurlijke haven omdat er op die locatie veel paardenhandel werd bedreven wat heel belangrijk was voor de economie en daardoor het centrum van het eiland werd. Er werden op het eiland duizenden paarden gefokt om te verkopen aan andere Caribische eilanden. Deze paarden werden daar gebruikt voor het werk op de suikerrietplantages.
Dit dateerde vanaf de Spaanse Kolonisatie gedurende 1500 en zou bijna vier eeuwen standhouden, alsook onder het West-Indische en Nederlandse bewind.
Het belang van de Caraïbische Zee en de Horse Bay/Paardenbaai wordt gesymboliseerd door de blauwe kleur en wijst op het vervoer van de paarden van en naar het eiland.
De acht paarden staan verspreid over de stad en hebben elk een naam. Zo kan je Rosalinda, Saturnina, Escapia, Sinforosa, Eufrosina, Ambrosia, Bonifacia & Celestina bewonderen, fotograferen en de betekenis van hun namen achterhalen.
Bij de haven gaan we op zoek naar vissers. Maar volgens één van hen zijn we te laat om nog een visje te kopen moeten we tegen de middag er zijn, dan komen de meeste vissers binnen.
Dan wordt het maar een visje uit de diepvriezer van de kleine Chinese buurtwinkel, die ons heerlijk smaakt na een bezoekje aan het kookvuur vergezeld van heerlijke kruiden en knoflook ;-)
Caya G.F. Betico Croes is een winkelstraat met een laan gevormd door palmbomen, waar tussen een tramspoor loopt en trams/trolleys doorheen rijden. Een gezellige straat met low-budget winkels, alsook Mango, Zara, Nike, enz...
Langs de boulevard en in het Renaissance hotel bevinden zich de duurdere winkels, o.a.: Dolce & Gabbana, Michael Kors, Gucci, enz...
Aan de waterkant in de buurt van de cruiseterminal staan houten kraampjes gevuld met allerlei souvenirs. Wanneer er geen cruiseboten zijn is het hier stilletjes en zijn er weinige kraampjes gevuld.
In de stad merkten we reeds op verschillende plaatsen beelden op van blauw gekleurde paarden. Daar moet een verhaal achter zitten, toch?! Het gaat namelijk over de 'Paardenbaai' of 'Horse Bay', deze naam verwierf de natuurlijke haven omdat er op die locatie veel paardenhandel werd bedreven wat heel belangrijk was voor de economie en daardoor het centrum van het eiland werd. Er werden op het eiland duizenden paarden gefokt om te verkopen aan andere Caribische eilanden. Deze paarden werden daar gebruikt voor het werk op de suikerrietplantages.
Dit dateerde vanaf de Spaanse Kolonisatie gedurende 1500 en zou bijna vier eeuwen standhouden, alsook onder het West-Indische en Nederlandse bewind.
Het belang van de Caraïbische Zee en de Horse Bay/Paardenbaai wordt gesymboliseerd door de blauwe kleur en wijst op het vervoer van de paarden van en naar het eiland.
De acht paarden staan verspreid over de stad en hebben elk een naam. Zo kan je Rosalinda, Saturnina, Escapia, Sinforosa, Eufrosina, Ambrosia, Bonifacia & Celestina bewonderen, fotograferen en de betekenis van hun namen achterhalen.
Bij de haven gaan we op zoek naar vissers. Maar volgens één van hen zijn we te laat om nog een visje te kopen moeten we tegen de middag er zijn, dan komen de meeste vissers binnen.
Dan wordt het maar een visje uit de diepvriezer van de kleine Chinese buurtwinkel, die ons heerlijk smaakt na een bezoekje aan het kookvuur vergezeld van heerlijke kruiden en knoflook ;-)
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay 2(Caraïben)
Zondag, 18 december '16
In de stad treffen we vele gesloten zaken aan, het is ten slotte zondag, maar dat er zoveel horecazaken gesloten zijn, verbaast ons.
Bij de Nederlandse zaak ' doen we ons te goed aan een ijscoupe en portie poffertjes, hi, hi, hi,...
Aan de kano-club, waar ons Dinghietje ligt, staat het strand vol wagens met aanhangwagens en zien we tientallen jetskiërs door het water sjezen! Voor de locals is zondag=stranddag.
Weer aan boord staat er een 'Belgische specialiteit' op het menu. Hiervoor wordt er een nieuwe aankoop uitgetest, nml. een frietketeltje, d.w.z. een kookpot met draagmand in. Tja, als 'echte Belgen' kunnen we toch niet de wereld omzeilen zonder een frietpot zeker! Het heeft lang geduurd voor we één aangeschaft hebben en we hebben er ontelbare keren om gelachen, wanneer deze vraag gesteld werd of over gesproken werd. Het is er geen op elektriciteit geworden, maar een keteltje die we op het gasfornuis kunnen gebruiken. Pluspunt: sneller dan in de oven. Minpunt: niet te gebruiken tijdens het zeilen/varen natuurlijk!
The Captain ontpopt zich als frituurist...het branddeken in handbereik... De frietjes beginnen langzaamaan te kleuren en een krokant korstje te vormen. Goudbruin worden ze met de nodige zorg en voorzichtigheid uitgeschud en geserveerd.
Toppie! Njam njam :-))
In de stad treffen we vele gesloten zaken aan, het is ten slotte zondag, maar dat er zoveel horecazaken gesloten zijn, verbaast ons.
Bij de Nederlandse zaak ' doen we ons te goed aan een ijscoupe en portie poffertjes, hi, hi, hi,...
Aan de kano-club, waar ons Dinghietje ligt, staat het strand vol wagens met aanhangwagens en zien we tientallen jetskiërs door het water sjezen! Voor de locals is zondag=stranddag.
Weer aan boord staat er een 'Belgische specialiteit' op het menu. Hiervoor wordt er een nieuwe aankoop uitgetest, nml. een frietketeltje, d.w.z. een kookpot met draagmand in. Tja, als 'echte Belgen' kunnen we toch niet de wereld omzeilen zonder een frietpot zeker! Het heeft lang geduurd voor we één aangeschaft hebben en we hebben er ontelbare keren om gelachen, wanneer deze vraag gesteld werd of over gesproken werd. Het is er geen op elektriciteit geworden, maar een keteltje die we op het gasfornuis kunnen gebruiken. Pluspunt: sneller dan in de oven. Minpunt: niet te gebruiken tijdens het zeilen/varen natuurlijk!
The Captain ontpopt zich als frituurist...het branddeken in handbereik... De frietjes beginnen langzaamaan te kleuren en een krokant korstje te vormen. Goudbruin worden ze met de nodige zorg en voorzichtigheid uitgeschud en geserveerd.
Toppie! Njam njam :-))
maandag 19 december 2016
Aruba, Oranjestad, Surfside Bay(Caraïben)
Zaterdag, 17 december '16
Buitjes zijn ook hier aanwezig... Tja, onze plantjes houden er wél van en hebben reeds nood aan een knipbeurt ;-)
Na 't ontbijt dinghieën we naar het strand. Waar kunnen we de dinghy achterlaten? Gisteren hebben we een andere bijboot in de gaten gehouden en we varen dezelfde kant op, die leidt ons naar een kanaaltje met een bruggetje voorzien van lage doorvaarbogen. Maar we worden teruggefloten door iemand! De twee bars/restaurants op peilers boven het water zijn ook geen optie. Dan maar op het strand en vastmaken aan een boom.
Aruba, het derde en laatste eiland van de ABC-eilanden, de Nederlandse Antillen, dat we gaan ontdekken. Het is het kleinste van de drie eilanden met zijn 193 km2 en ligt het meest westelijk. Geologisch gezien behoord Aruba tot een uitloper van een bergketen van de Venezolaanse kust, die bestaat uit kalsteenplateaus en stollingsgesteentes. Het hoogste punt is de 'Jamonota' 189m.
Tot in 1985 was de belangrijkste inkomst de olieraffinaderij. Met de sluiting ervan kelderde de economie. De laatste decennia heeft de toeristenindustrie een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt, waardoor er nog maar weinig 'Holland' op het eiland overblijft. Door de talloze hotels en resorts langs de kilometers witte zandstranden, winkels, juweliers, bars, nachtclubs, discotheken, casino's, restaurants, enz... behoort Aruba tot één van de populairste vakantie-/cruisebestemmingen van de Caraïben, vooral voor de Amerikanen. Waaraan ook de opvallend vriendelijke bevolking (+_113000) hun bijdrage leveren. Hun positieve instelling is af te lezen aan de slogan 'One Happy Island', die de nummerborden van de auto's siert. De hoofdtaal is Nederlands, maar ook hier wordt Papiamento, Spaans en Engels gesproken. Engels is ook de taal waar iedereen je eerst mee aanspreekt: Toeristen, remember... Het betaalmiddel is hier AWG of AFL, de Arubaanse Florin (1€ = +_1,8AWG), maar ook de US$ wordt aanvaard en veelal als prijsaanduiding afgebeeld.
Het centrum van 'Oranjestad' is op loopafstand vanaf ons dinghy-stallingsplekje. De gebouwen ogen groot en modern. Vele winkels & -ketens en merknamen schreeuwen vanop hun gevels.
Na wat rondslenteren in de stad, zoeken we een strandbar op met zicht op ons dobberend huisje en het mooie blauw-groene water.
Buitjes zijn ook hier aanwezig... Tja, onze plantjes houden er wél van en hebben reeds nood aan een knipbeurt ;-)
Na 't ontbijt dinghieën we naar het strand. Waar kunnen we de dinghy achterlaten? Gisteren hebben we een andere bijboot in de gaten gehouden en we varen dezelfde kant op, die leidt ons naar een kanaaltje met een bruggetje voorzien van lage doorvaarbogen. Maar we worden teruggefloten door iemand! De twee bars/restaurants op peilers boven het water zijn ook geen optie. Dan maar op het strand en vastmaken aan een boom.
Aruba, het derde en laatste eiland van de ABC-eilanden, de Nederlandse Antillen, dat we gaan ontdekken. Het is het kleinste van de drie eilanden met zijn 193 km2 en ligt het meest westelijk. Geologisch gezien behoord Aruba tot een uitloper van een bergketen van de Venezolaanse kust, die bestaat uit kalsteenplateaus en stollingsgesteentes. Het hoogste punt is de 'Jamonota' 189m.
Tot in 1985 was de belangrijkste inkomst de olieraffinaderij. Met de sluiting ervan kelderde de economie. De laatste decennia heeft de toeristenindustrie een stormachtige ontwikkeling doorgemaakt, waardoor er nog maar weinig 'Holland' op het eiland overblijft. Door de talloze hotels en resorts langs de kilometers witte zandstranden, winkels, juweliers, bars, nachtclubs, discotheken, casino's, restaurants, enz... behoort Aruba tot één van de populairste vakantie-/cruisebestemmingen van de Caraïben, vooral voor de Amerikanen. Waaraan ook de opvallend vriendelijke bevolking (+_113000) hun bijdrage leveren. Hun positieve instelling is af te lezen aan de slogan 'One Happy Island', die de nummerborden van de auto's siert. De hoofdtaal is Nederlands, maar ook hier wordt Papiamento, Spaans en Engels gesproken. Engels is ook de taal waar iedereen je eerst mee aanspreekt: Toeristen, remember... Het betaalmiddel is hier AWG of AFL, de Arubaanse Florin (1€ = +_1,8AWG), maar ook de US$ wordt aanvaard en veelal als prijsaanduiding afgebeeld.
Het centrum van 'Oranjestad' is op loopafstand vanaf ons dinghy-stallingsplekje. De gebouwen ogen groot en modern. Vele winkels & -ketens en merknamen schreeuwen vanop hun gevels.
Na wat rondslenteren in de stad, zoeken we een strandbar op met zicht op ons dobberend huisje en het mooie blauw-groene water.
Curacao, Santa Cruz - Aruba, Oranjestad(Caraïben)
Vrijdag, 16 december '16
Aangezien er weinig wind voorspelt wordt, besluiten we net voor zonsopkomst Curacao te verlaten en de 55NM naar Aruba af te leggen. De zeilen worden uitgevlinderd (elk naar een andere kant gezet), Maar er is te weinig wind en ze klapperen, ondanks dat het voorzeil is uitgeboomd m.b.v. de spiboom. Ik lig weer in de kajuit en kan het kletsen en klapperen boven me goed waarnemen.
Zodra ik de eerste lichtstraal zie sta ik in de kuip. We zijn nog niet veel opgeschoten en besluiten de spinnaker te zetten. En een uur later neemt de wind toe en zeilen we rustig aan een mooi tempo... gemiddelde van 8 knopen. Mooi zo!
Ik soes nog wat na in de kooi.
Al snel komt Aruba in zicht, alsook, aan bakboordzijde, Venezuela. Aan de punt van Aruba moeten we gijpen en halen de spinnaker neer. De windrichting wijzigt naar noordoost en met halve wind zeilen we gestaag verder.
Een halve mijl voor de ingang van 'Oranjestad' roepen we op VHF 16 de portcontrole/havencontrole op om toestemming te vragen om binnen te varen en in te klaren.
Iets voor 14u arriveren we aan de doorgang van het rif. Ik sta aan het roer, met een oog op de plotter en een oog op het wateren, zie ik plots donkere vlekken in het water naast de boot, wat is dat?! Rif? Koraalbommen/-rotsen? En dan...dan steken ze rustig hun kopje boven water en laten hun rugvin zien! Dolfijnen...ze begeleiden ons en heten ons welkom in Aruba. Wat een welkomstcomité. Jammer dat ik op dat moment handen en ogen te kort kom!
Dus geen foto's of extra aandacht voor onze vrienden, die heel rustig dichtbij ons blijven voor even...
Dan is het zoeken naar de nieuwe plek om in te klaren. De vorige aanlegplaats was ruw en zou veel boten beschadigd hebben! Tegen de kademuur zijn wit geschilderde houten plaaten bevestigd en de ligplaats is rustig van golven. Stootkussens/fenders hangen in grote getale naast de romp en beschermen ze.
Tijdens het aanleggen arriveert een wagen van de havencontrole en douane.
De dames stappen uit hun wagen. Portcontrole noteert de bootsnaam en douane overhandigd een formulier dat we moeten invullen aan boord en weer naar haar wagen brengen. Dan rijdt ze weg en komt even later terug met het afgestempeld formulier. Dan is het wachten op immigratie. We wachten rustig aan boord en portcontrole blijft in de wagen mee wachten. Ook immigratie arriveert met de wagen en er volgt dezelfde procedure. Papier afhalen aan de wagen, invullen aan boord, afgeven, wegrijden en gestempeld terug brengen...weer een heel andere procedure, manier van werking, dan dat we tot nu toe al ervaren hebben. Lekker makkelijk zo, kunnen rustig aan boord wachten tot alles in orde is.
Na een dik uur zijn alle documenten in orde en zijn we vriendelijk ontvangen op dit 'nieuwe' eiland. Op zoek naar een ankerplek dan op deze nieuwe bestemming.
Achter het koraalrif, aan de start- en landingsbaan van de luchthaven leggen we onze dame. Ja, de vliegtuigen in alle soorten en maten komen weer héél dichtbij. Blijft toch indrukwekkend om ze net bij ons te zien toekomen en landen. Het lawaai nemen we er gratis bij ;-)
Pelikanen zweven net boven de waterlijn en komen meermaals een visje vangen.
Hier kunnen we uren naar kijken...
We blijven lekker aan boord chillen. Nog dagen genoeg om op verkenning te gaan.
De avond valt en muziek en gezang neemt de bovenhand, het is ten slotte vrijdagavond, begin van het weekend!
Aangezien er weinig wind voorspelt wordt, besluiten we net voor zonsopkomst Curacao te verlaten en de 55NM naar Aruba af te leggen. De zeilen worden uitgevlinderd (elk naar een andere kant gezet), Maar er is te weinig wind en ze klapperen, ondanks dat het voorzeil is uitgeboomd m.b.v. de spiboom. Ik lig weer in de kajuit en kan het kletsen en klapperen boven me goed waarnemen.
Zodra ik de eerste lichtstraal zie sta ik in de kuip. We zijn nog niet veel opgeschoten en besluiten de spinnaker te zetten. En een uur later neemt de wind toe en zeilen we rustig aan een mooi tempo... gemiddelde van 8 knopen. Mooi zo!
Ik soes nog wat na in de kooi.
Al snel komt Aruba in zicht, alsook, aan bakboordzijde, Venezuela. Aan de punt van Aruba moeten we gijpen en halen de spinnaker neer. De windrichting wijzigt naar noordoost en met halve wind zeilen we gestaag verder.
Een halve mijl voor de ingang van 'Oranjestad' roepen we op VHF 16 de portcontrole/havencontrole op om toestemming te vragen om binnen te varen en in te klaren.
Iets voor 14u arriveren we aan de doorgang van het rif. Ik sta aan het roer, met een oog op de plotter en een oog op het wateren, zie ik plots donkere vlekken in het water naast de boot, wat is dat?! Rif? Koraalbommen/-rotsen? En dan...dan steken ze rustig hun kopje boven water en laten hun rugvin zien! Dolfijnen...ze begeleiden ons en heten ons welkom in Aruba. Wat een welkomstcomité. Jammer dat ik op dat moment handen en ogen te kort kom!
Dus geen foto's of extra aandacht voor onze vrienden, die heel rustig dichtbij ons blijven voor even...
Dan is het zoeken naar de nieuwe plek om in te klaren. De vorige aanlegplaats was ruw en zou veel boten beschadigd hebben! Tegen de kademuur zijn wit geschilderde houten plaaten bevestigd en de ligplaats is rustig van golven. Stootkussens/fenders hangen in grote getale naast de romp en beschermen ze.
Tijdens het aanleggen arriveert een wagen van de havencontrole en douane.
De dames stappen uit hun wagen. Portcontrole noteert de bootsnaam en douane overhandigd een formulier dat we moeten invullen aan boord en weer naar haar wagen brengen. Dan rijdt ze weg en komt even later terug met het afgestempeld formulier. Dan is het wachten op immigratie. We wachten rustig aan boord en portcontrole blijft in de wagen mee wachten. Ook immigratie arriveert met de wagen en er volgt dezelfde procedure. Papier afhalen aan de wagen, invullen aan boord, afgeven, wegrijden en gestempeld terug brengen...weer een heel andere procedure, manier van werking, dan dat we tot nu toe al ervaren hebben. Lekker makkelijk zo, kunnen rustig aan boord wachten tot alles in orde is.
Na een dik uur zijn alle documenten in orde en zijn we vriendelijk ontvangen op dit 'nieuwe' eiland. Op zoek naar een ankerplek dan op deze nieuwe bestemming.
Achter het koraalrif, aan de start- en landingsbaan van de luchthaven leggen we onze dame. Ja, de vliegtuigen in alle soorten en maten komen weer héél dichtbij. Blijft toch indrukwekkend om ze net bij ons te zien toekomen en landen. Het lawaai nemen we er gratis bij ;-)
Pelikanen zweven net boven de waterlijn en komen meermaals een visje vangen.
Hier kunnen we uren naar kijken...
We blijven lekker aan boord chillen. Nog dagen genoeg om op verkenning te gaan.
De avond valt en muziek en gezang neemt de bovenhand, het is ten slotte vrijdagavond, begin van het weekend!
Curacao, Santa Cruz 2(Caraïben)
Donderdag, 15 december '16
Dat het hier een populair 'oefengebied' is van de Marine zal niet aan ons voorbij gaan. We zagen gisteren in de verte reeds twee verschillende Marineschepen varen gedurende de dag. Gisterenavond vloog er een helikopter en even later nog één. Ging het om een reddingsoperatie, controle van ons of oefening? Wie zal het zeggen. Ze keerden terug naar hun schip...
Vanmorgen wordt onze dame extra geswanjeerd, haar heupen krijgen een extra sop-beurt, waardoor haar romp nog harder blinkt en de polierwerken hun vruchten afwerpen. Het heldere water spiegelt zichzelf in haar romp!
Na de werken is het tijd voor ontspanning. In de baai zou zich een 'Blue Room' bevinden. Wat is de 'Blauwe Kamer'?
Het een grot die mooi verlicht wordt door de zon. Deze grot ligt aan het water en enkel de ingang ligt een paar centimeter onder water, in de open ruimte achter de ingang is er een hoge grot. Doordat de zon niet direct in de grot kan schijnen, reflecteert het water dit zonlicht, waardoor dit een mooie blauwe gloed in de grot geeft.
In deze grot kan je zwemmen en niet alleen heeft de blauwe kamer een mooie kleur, ook de onderwaterwereld in de grot is mooi om te zien, veel vissen zoeken de beschutte plek op, zo kan je hier regelmatig grote groepen zien zwemmen.
We hangen ons Dinghietje aan een boei vast, naast enkele kajaks. De mensen komen net van de 'Blue Room' terug gezwommen en wijzen ons waar precies de ingang van de kamer zich bevind. Vanop het water is het onmogelijk te zien onder of achter welke rots de grot is. Als je goed oplet kan je het water er zien onderuit spuiten. Wanneer je voor de ingang in het water ligt, heb je geen idee wat er zich daar achter afspeelt.
De tip is heel simpel: de eerste meters raakt de grot het water, door in dit gedeelte onderwater te zwemmen voorkomt je een botsing met deze harde rotsen.
HOUDT ALTIJD EEN HAND BOVEN U HOOFD. Dit is de belangrijkste tip die gegeven wordt. Door je hand zal je het hoofd niet stoten, op het moment dat de hand de rots raakt zal deze automatisch het hoofd onderwater duwen.
Is de zee heel rustig, dan is het soms mogelijk om de grot in te zwemmen zonder onder water te moeten gaan. Maar houdt er rekening mee dat er een stuk onderwater gezwommen moet worden.
We zwemmen tot aan de ingang en duiken onder water en zwemmen achter elkaar aan een stukje onder de rots. Komen weer boven water en bewonderen dit natuurverschijnsel. Veel vissen zijn er op dat moment niet, maar we merken wél een bijzonder exemplaar op, nml.: de 'Lion Fish' of ook 'Koraalduivel' of 'Leeuwenvis' genoemd. Een prachtige vis met giftige stekels (tot 40cm lang) en strepen die zwierig bewegen in het water.
Toch vormt deze vis een grote bedreiging voor de Caraïbische wateren:
De koraalduivel is een tropische vis die oorspronkelijk alleen in de wateren van de Indische en Grote Oceaan voorkwam, maar vermoedelijk door uitgezette huisdieren ook in de Caribische Zee en Noord-Atlantische kust van de Verenigde Staten zijn terechtgekomen. Hier vormen ze een groot gevaar voor andere vissen aangezien de koraalduivel alle jonge vissen eet, wél honderden op één dag! Er zijn zelfs speciale programma's opgesteld om op dit dier te jagen in de gebieden waar hij van oorsprong niet thuishoort. De vis heeft geen natuurlijke vijanden en eet langzaam de zee leeg... Enkele restaurants bieden zelfs de 'Lionfish' op de kaart aan. En de smaak is voortreffelijk kunnen we je vertellen ;-)
Deze Koraalduivel zal binnenkort zeker gevangen worden, aangezien zijn aanwezigheid reeds gemeld is bij de plaatselijke duikclub, door de kajakkers.
Voor het strand 'Santa Pretu' (het zwarte strand) ligt een wrak. Even een kijkje nemen dus...altijd een beetje creepy!
Weer aan boord bedenken we ons dat we nog wat geld hebben, de lokale NAF. Daar kunnen we op Aruba niks mee kopen. En hier in de baai is enkel een barretje voor de kajakverhuur en bootexcursie naar de 'Blue Room'. Een baai verder is een resort, misschien vinden we daar een leuk restaurantje.
Anker op dus en een mijl veder weer droppen. De baai, 'Playa Lagun', heeft een een smalle inham, te smal om in te ankeren en daardoor liggen we ervoor, waar we flink rollen... Hier blijven we niet voor de nacht!
Weer anker op en droppen tussen Santa Cruz en Playa Lagun. Hier liggen we goed en kunnen we makkelijk per dinghy naar de baai varen. Het is een mooie baai en bovenop de heuvel bevind zich een bar/restaurant/duik/appartementen verhuur 'Bahia'. Met zicht op de baai en een prachtige zonsondergang genieten we van lekkere gerechten.
Afrekenen: NAFjes op, buikjes vol en zo keren we tevreden weer naar huis...
Dat het hier een populair 'oefengebied' is van de Marine zal niet aan ons voorbij gaan. We zagen gisteren in de verte reeds twee verschillende Marineschepen varen gedurende de dag. Gisterenavond vloog er een helikopter en even later nog één. Ging het om een reddingsoperatie, controle van ons of oefening? Wie zal het zeggen. Ze keerden terug naar hun schip...
Vanmorgen wordt onze dame extra geswanjeerd, haar heupen krijgen een extra sop-beurt, waardoor haar romp nog harder blinkt en de polierwerken hun vruchten afwerpen. Het heldere water spiegelt zichzelf in haar romp!
Na de werken is het tijd voor ontspanning. In de baai zou zich een 'Blue Room' bevinden. Wat is de 'Blauwe Kamer'?
Het een grot die mooi verlicht wordt door de zon. Deze grot ligt aan het water en enkel de ingang ligt een paar centimeter onder water, in de open ruimte achter de ingang is er een hoge grot. Doordat de zon niet direct in de grot kan schijnen, reflecteert het water dit zonlicht, waardoor dit een mooie blauwe gloed in de grot geeft.
In deze grot kan je zwemmen en niet alleen heeft de blauwe kamer een mooie kleur, ook de onderwaterwereld in de grot is mooi om te zien, veel vissen zoeken de beschutte plek op, zo kan je hier regelmatig grote groepen zien zwemmen.
We hangen ons Dinghietje aan een boei vast, naast enkele kajaks. De mensen komen net van de 'Blue Room' terug gezwommen en wijzen ons waar precies de ingang van de kamer zich bevind. Vanop het water is het onmogelijk te zien onder of achter welke rots de grot is. Als je goed oplet kan je het water er zien onderuit spuiten. Wanneer je voor de ingang in het water ligt, heb je geen idee wat er zich daar achter afspeelt.
De tip is heel simpel: de eerste meters raakt de grot het water, door in dit gedeelte onderwater te zwemmen voorkomt je een botsing met deze harde rotsen.
HOUDT ALTIJD EEN HAND BOVEN U HOOFD. Dit is de belangrijkste tip die gegeven wordt. Door je hand zal je het hoofd niet stoten, op het moment dat de hand de rots raakt zal deze automatisch het hoofd onderwater duwen.
Is de zee heel rustig, dan is het soms mogelijk om de grot in te zwemmen zonder onder water te moeten gaan. Maar houdt er rekening mee dat er een stuk onderwater gezwommen moet worden.
We zwemmen tot aan de ingang en duiken onder water en zwemmen achter elkaar aan een stukje onder de rots. Komen weer boven water en bewonderen dit natuurverschijnsel. Veel vissen zijn er op dat moment niet, maar we merken wél een bijzonder exemplaar op, nml.: de 'Lion Fish' of ook 'Koraalduivel' of 'Leeuwenvis' genoemd. Een prachtige vis met giftige stekels (tot 40cm lang) en strepen die zwierig bewegen in het water.
Toch vormt deze vis een grote bedreiging voor de Caraïbische wateren:
De koraalduivel is een tropische vis die oorspronkelijk alleen in de wateren van de Indische en Grote Oceaan voorkwam, maar vermoedelijk door uitgezette huisdieren ook in de Caribische Zee en Noord-Atlantische kust van de Verenigde Staten zijn terechtgekomen. Hier vormen ze een groot gevaar voor andere vissen aangezien de koraalduivel alle jonge vissen eet, wél honderden op één dag! Er zijn zelfs speciale programma's opgesteld om op dit dier te jagen in de gebieden waar hij van oorsprong niet thuishoort. De vis heeft geen natuurlijke vijanden en eet langzaam de zee leeg... Enkele restaurants bieden zelfs de 'Lionfish' op de kaart aan. En de smaak is voortreffelijk kunnen we je vertellen ;-)
Deze Koraalduivel zal binnenkort zeker gevangen worden, aangezien zijn aanwezigheid reeds gemeld is bij de plaatselijke duikclub, door de kajakkers.
Voor het strand 'Santa Pretu' (het zwarte strand) ligt een wrak. Even een kijkje nemen dus...altijd een beetje creepy!
Weer aan boord bedenken we ons dat we nog wat geld hebben, de lokale NAF. Daar kunnen we op Aruba niks mee kopen. En hier in de baai is enkel een barretje voor de kajakverhuur en bootexcursie naar de 'Blue Room'. Een baai verder is een resort, misschien vinden we daar een leuk restaurantje.
Anker op dus en een mijl veder weer droppen. De baai, 'Playa Lagun', heeft een een smalle inham, te smal om in te ankeren en daardoor liggen we ervoor, waar we flink rollen... Hier blijven we niet voor de nacht!
Weer anker op en droppen tussen Santa Cruz en Playa Lagun. Hier liggen we goed en kunnen we makkelijk per dinghy naar de baai varen. Het is een mooie baai en bovenop de heuvel bevind zich een bar/restaurant/duik/appartementen verhuur 'Bahia'. Met zicht op de baai en een prachtige zonsondergang genieten we van lekkere gerechten.
Afrekenen: NAFjes op, buikjes vol en zo keren we tevreden weer naar huis...
donderdag 15 december 2016
Curacao, Santa Cruz(Caraïben)
Woensdag, 14 december '16
Gisterenavond rolden we behoorlijk...het zou een bewogen nacht worden ;-)
Al bij al genoten we een redelijke nachtrust en is de ankerplek tegen het ochtendgloren gekalmeerd.
Nog enkele uren worden gespendeerd aan het herschikken, intasten en invoeren van alle proviand en laatste boodschappen. De inventarislijsten zijn compleet en zo hebben we weer een duidelijk overzicht van wat we kunnen nuttigen.
The Captain maakt ondertussen aan dek schoon schip en maakt gebruik van een waterrijke regenbui die het dek uitbundig spoelt. De bijboot wordt met een wonderproduct weer als nieuw.
Een snorkeltocht komt er niet van...de ene moment is het te warm, de andere te bewolkt en dan zijn we te druk met iets bezig. De verfrissende dompelingen aan de zwemtrap zijn alvast heerlijk en van harte welkom.
Een school geelvintonijnen die rond de boot jagen zorgen voor een ontspannend tussendoortje vol spektakel!
We lijken weer even alleen op de wereld: geen mens op het strand en geen andere boten... heerlijk :-)
Gisterenavond rolden we behoorlijk...het zou een bewogen nacht worden ;-)
Al bij al genoten we een redelijke nachtrust en is de ankerplek tegen het ochtendgloren gekalmeerd.
Nog enkele uren worden gespendeerd aan het herschikken, intasten en invoeren van alle proviand en laatste boodschappen. De inventarislijsten zijn compleet en zo hebben we weer een duidelijk overzicht van wat we kunnen nuttigen.
The Captain maakt ondertussen aan dek schoon schip en maakt gebruik van een waterrijke regenbui die het dek uitbundig spoelt. De bijboot wordt met een wonderproduct weer als nieuw.
Een snorkeltocht komt er niet van...de ene moment is het te warm, de andere te bewolkt en dan zijn we te druk met iets bezig. De verfrissende dompelingen aan de zwemtrap zijn alvast heerlijk en van harte welkom.
Een school geelvintonijnen die rond de boot jagen zorgen voor een ontspannend tussendoortje vol spektakel!
We lijken weer even alleen op de wereld: geen mens op het strand en geen andere boten... heerlijk :-)
Curacao, Spaanse Water - Santa Cruz(Caraïben)
Dinsdag, 13 december '16
We maken nog een keer gebruik van de gratis winkelbus van supermarkt 'Vreugdenhil' om de laatste boodschapjes te halen.
Nog even 'dag zeggen' bij enkele cruisersvrienden, schoon schip maken en om 13u anker ophalen.
Met een boot vol lekkere Nederlandse producten, frisgeurende was en Duvel verlaten we het Spaanse Water.
Op voorzeil vertrekken we richting Willemstad. De grote kleurrijke gebouwen en de drie bezoekende cruiseboten zien we reeds van ver. Eens daar voorbij neemt de wind af en zetten we het grootzeil bij.
In de verte zien we dolfijnen in grote getale, voor ons, jagen op opspringende visjes. Ze hebben geen tijd om met de boeg van onze dame te komen spelen. Toch zit er hier en daar nog een tuimelaar bij die even enkele meters boven water een kunstje toont :-))
Na een fijn zeiltochtje van vier uurtjes, droppen we het anker in helder turquoise blauw water van de baai Santa Cruz, aan de westkant van Curacao.
Hier gaan we nog enkele dagen vertoeven, alvorens door te varen naar Aruba.
We maken nog een keer gebruik van de gratis winkelbus van supermarkt 'Vreugdenhil' om de laatste boodschapjes te halen.
Nog even 'dag zeggen' bij enkele cruisersvrienden, schoon schip maken en om 13u anker ophalen.
Met een boot vol lekkere Nederlandse producten, frisgeurende was en Duvel verlaten we het Spaanse Water.
Op voorzeil vertrekken we richting Willemstad. De grote kleurrijke gebouwen en de drie bezoekende cruiseboten zien we reeds van ver. Eens daar voorbij neemt de wind af en zetten we het grootzeil bij.
In de verte zien we dolfijnen in grote getale, voor ons, jagen op opspringende visjes. Ze hebben geen tijd om met de boeg van onze dame te komen spelen. Toch zit er hier en daar nog een tuimelaar bij die even enkele meters boven water een kunstje toont :-))
Na een fijn zeiltochtje van vier uurtjes, droppen we het anker in helder turquoise blauw water van de baai Santa Cruz, aan de westkant van Curacao.
Hier gaan we nog enkele dagen vertoeven, alvorens door te varen naar Aruba.
Curacao, Spaanse Water 11(Caraïben)
Maandag, 12 december '16
Ons plantenbakje wordt eindelijk weer bevestigd met een nieuwe bieslook- & muntplant. Ze krijgen een mooie plaats onder de zonnepanelen. Altijd lekker verse kruiden, hopelijk overleven ze deze weersomstandigheden!
Tegen de middag nemen we de bus naar Willemstad. Aan het busstation, aan het Waaigat, willen we bij de overdekte, open keukens van 'Plasa Bieu' een lekker lokaal soepje eten. Jammergenoeg zijn we weer net te laat, de lunch is al volop aan de gang en de soep is uitverkocht bij alle keukens... :-(
Een verse fruitsmoothie, met extra bijvullen (de mixbeker met de overschot wordt naast je beker gezet, zodat je na enkele slurpen je beker weer kan vol schenken!) vult onze buikjes.
Eerst langs de verschillende autoriteiten om uit te klaren en dan de kerstversiering in de stad vastleggen met de camera.
We willen in de wijk 'Pietermaai' nog enkele bar/restaurants bezoeken die tot de 'must-see' plaatsen behoren volgens vrienden. Vanaf Punda is het een kleine wandeling.
Vroeger was 'Pietermaai' een gevaarlijke buurt en nu is het de 'Place to Be'! Wanneer je met locals praat over Pietermaai, vertellen ze je al gauw dat je er een paar jaar terug echt niet wilde komen. Het was er gevaarlijk, ’s nachts kon je er niet veilig over straat lopen en er stonden veel vervallen huizen. Nu, zijn we een paar jaar verder en zijn heel wat panden opgeknapt. Je slaapt er in hippe design hotels als Pietermaai Appartments of luxere hotels als Avila Beach Hotel en ’s avonds kun je er uit eten bij Ginger, Mundo Bizarro, BijBlauw of Restaurant No5. Live muziek of BBQ’s vind je in Pietermaai ook volop, ga bijvoorbeeld eens naar Rock Beach, 27 of naar Miles Jazz Cafe. Zwemmen kun je in Pietermaai bij Saint Tropez in het zwembad of je loopt wat verder door naar de stranden van het Avila Beach Hotel. De gebouwen hebben een prachtige bouwstijl en een kleurrijke uitstraling.
En zo gaan we nog even wat drinken bij 'Saint Tropez, BijBlauw en 27'.
In Punda dineren we bij de Surinamer en daarna gaan we nog even de aangestoken kerstverlichting bewonderen. De Koningin Emmabrug of pontjesbrug kreeg een extra lichtgordijn bovenaan gespannen. Mooi. Klik, klik,... een laatste blik op deze stad en dan met de bus terug naar het Spaanse Water en naar huis dinghieën.
Ons plantenbakje wordt eindelijk weer bevestigd met een nieuwe bieslook- & muntplant. Ze krijgen een mooie plaats onder de zonnepanelen. Altijd lekker verse kruiden, hopelijk overleven ze deze weersomstandigheden!
Tegen de middag nemen we de bus naar Willemstad. Aan het busstation, aan het Waaigat, willen we bij de overdekte, open keukens van 'Plasa Bieu' een lekker lokaal soepje eten. Jammergenoeg zijn we weer net te laat, de lunch is al volop aan de gang en de soep is uitverkocht bij alle keukens... :-(
Een verse fruitsmoothie, met extra bijvullen (de mixbeker met de overschot wordt naast je beker gezet, zodat je na enkele slurpen je beker weer kan vol schenken!) vult onze buikjes.
Eerst langs de verschillende autoriteiten om uit te klaren en dan de kerstversiering in de stad vastleggen met de camera.
We willen in de wijk 'Pietermaai' nog enkele bar/restaurants bezoeken die tot de 'must-see' plaatsen behoren volgens vrienden. Vanaf Punda is het een kleine wandeling.
Vroeger was 'Pietermaai' een gevaarlijke buurt en nu is het de 'Place to Be'! Wanneer je met locals praat over Pietermaai, vertellen ze je al gauw dat je er een paar jaar terug echt niet wilde komen. Het was er gevaarlijk, ’s nachts kon je er niet veilig over straat lopen en er stonden veel vervallen huizen. Nu, zijn we een paar jaar verder en zijn heel wat panden opgeknapt. Je slaapt er in hippe design hotels als Pietermaai Appartments of luxere hotels als Avila Beach Hotel en ’s avonds kun je er uit eten bij Ginger, Mundo Bizarro, BijBlauw of Restaurant No5. Live muziek of BBQ’s vind je in Pietermaai ook volop, ga bijvoorbeeld eens naar Rock Beach, 27 of naar Miles Jazz Cafe. Zwemmen kun je in Pietermaai bij Saint Tropez in het zwembad of je loopt wat verder door naar de stranden van het Avila Beach Hotel. De gebouwen hebben een prachtige bouwstijl en een kleurrijke uitstraling.
En zo gaan we nog even wat drinken bij 'Saint Tropez, BijBlauw en 27'.
In Punda dineren we bij de Surinamer en daarna gaan we nog even de aangestoken kerstverlichting bewonderen. De Koningin Emmabrug of pontjesbrug kreeg een extra lichtgordijn bovenaan gespannen. Mooi. Klik, klik,... een laatste blik op deze stad en dan met de bus terug naar het Spaanse Water en naar huis dinghieën.
Curacao, Spaanse Water 10(Caraïben)
Zondag, 11 december ' 16
De oude buitenboordmotor moet opgeborgen worden. Hiervoor moet de tank leeg en wordt de schroef in een diepe emmer met zoetwater gedraaid.
Een heel gedoe om dit alles aan boord te kunnen uitvoeren en hem dan op zijn nieuwe plekje in onze 'garage' te plaatsen.
The Captain maakt een takelsysteem om de nieuwe, zwaardere motor op de steun aan de reling te krijgen. De motor kan er net tussen en op...oef, dat is een meevaller.
In de namiddag gaan we naar KoKoMo Beach waar een 'Woodstock' festival is van verschillende bands van het eiland, waaronder die van onze vriend Antoine, 'Caribbean Courage'. Het thema 'Flower Power' is bij vele bezoekers aanwezig a.d. h.v. hun kleding en haartooi... volgende keer gaan we ook een bloemenkransje of haarlintje op ons voorhoofd binden ;-)
Een hippiemarktje zorgt voor extra sfeer. De muziek is top en we genieten...
De oude buitenboordmotor moet opgeborgen worden. Hiervoor moet de tank leeg en wordt de schroef in een diepe emmer met zoetwater gedraaid.
Een heel gedoe om dit alles aan boord te kunnen uitvoeren en hem dan op zijn nieuwe plekje in onze 'garage' te plaatsen.
The Captain maakt een takelsysteem om de nieuwe, zwaardere motor op de steun aan de reling te krijgen. De motor kan er net tussen en op...oef, dat is een meevaller.
In de namiddag gaan we naar KoKoMo Beach waar een 'Woodstock' festival is van verschillende bands van het eiland, waaronder die van onze vriend Antoine, 'Caribbean Courage'. Het thema 'Flower Power' is bij vele bezoekers aanwezig a.d. h.v. hun kleding en haartooi... volgende keer gaan we ook een bloemenkransje of haarlintje op ons voorhoofd binden ;-)
Een hippiemarktje zorgt voor extra sfeer. De muziek is top en we genieten...
Curacao, Spaanse Water 9(Caraïben)
Zaterdag 10 december '16
De nieuwe buitenboordmotor is toegekomen en met behulp van vrienden met een wagen, kunnen we onze nieuwste aanwinst naar het dinghydok krijgen en in ons Dinghietje leggen en vervoeren. Er staat behoorlijk wat wind en gepekeld komen we aan boord. Volgens the Captain gaat dit vanaf nu NIET meer voorkomen, met onze 9.8Pk. Snel wordt ons nieuwe renpaard geïnstalleerd en ingewijd...we scheuren over het Spaanse Water! Captain 'Schumacher' is HAPPY :-)) Welle weg!!! Wauw...wat gaan we snel!
Tegen de avond hebben we een afspraak met vrienden in Willemstad: nml. de gezellige buurt/wijk 'Pietermaai'. Hier is een kerstmarkt. Net zoals in België staan er kraampjes met leuke spulletjes die wél al dan niet met kerst te maken hebben en met eten & drank. Jenever, glühwein of vuurkorven zijn ver zoek... maar de sfeer is er wél. De vele leuke bars/restaurants, die hier gevestigd zijn, zijn extra sfeervol aangekleed. Wanneer de zon ondergaat, zorgt de kerstverlichting voor een extra kerstgevoel. Mooi <3
Weer aan het Spaanse Water, sjezen we in het donker terug naar huis tegen de wind en -golfjes in en...we houden het droog! Leuk zo'n zwaardere, snellere motor waar we met z'n tweeën mee in plané gaan ;-)
De nieuwe buitenboordmotor is toegekomen en met behulp van vrienden met een wagen, kunnen we onze nieuwste aanwinst naar het dinghydok krijgen en in ons Dinghietje leggen en vervoeren. Er staat behoorlijk wat wind en gepekeld komen we aan boord. Volgens the Captain gaat dit vanaf nu NIET meer voorkomen, met onze 9.8Pk. Snel wordt ons nieuwe renpaard geïnstalleerd en ingewijd...we scheuren over het Spaanse Water! Captain 'Schumacher' is HAPPY :-)) Welle weg!!! Wauw...wat gaan we snel!
Tegen de avond hebben we een afspraak met vrienden in Willemstad: nml. de gezellige buurt/wijk 'Pietermaai'. Hier is een kerstmarkt. Net zoals in België staan er kraampjes met leuke spulletjes die wél al dan niet met kerst te maken hebben en met eten & drank. Jenever, glühwein of vuurkorven zijn ver zoek... maar de sfeer is er wél. De vele leuke bars/restaurants, die hier gevestigd zijn, zijn extra sfeervol aangekleed. Wanneer de zon ondergaat, zorgt de kerstverlichting voor een extra kerstgevoel. Mooi <3
Weer aan het Spaanse Water, sjezen we in het donker terug naar huis tegen de wind en -golfjes in en...we houden het droog! Leuk zo'n zwaardere, snellere motor waar we met z'n tweeën mee in plané gaan ;-)
Curacao, Spaanse Water 8(Caraïben)
Vrijdag, 9 december '16
Regen, onweer, regen, onweer, regen... de voorspellingen kloppen! Sinds gisterenavond horen we het rustgevende geluid van regendruppels op de luiken... het geeft ons een cocoongevoel en nostalgie van België & Nederland.
Tegen de morgen lopen de regenopvangbakken alweer over!
Bij de weerberichten lezen we dat het 'slechts' 30°C wordt... Hi, hi, hi,...
Inventaris wordt verder gemaakt en producten gesorteerd.
The Captain experimenteert met de nieuwe externe harde schijven. De andere harde schijven zijn toe aan wat sorteerwerk. Je zet er maar dingen bij op, leent uit, krijgt er nog extra dingen op en zo staan: kaarten, pilots, muziek, series, films, foto's e.d. allemaal door elkaar, op alle schijven van alles iets...
Technisch hebben we toch nog een probleem: Met dit grijze weer en de vriezer in werking komen we wat energie te kort, daarom draait de motor...maar the Captain is niet tevreden over het percentage waarmee de batterijen worden bijgeladen! Dan toch maar voorlopig de nieuwe diodebrug met slechts 'twee' uitgangen installeren, in afwachting van diegene met 'drie' uitgangen, die binnen enkele weken meekomt vanuit België. En ja hoor, zo is de laadenergie weer perfect!
Tussen de regenbuien geraken we tegen Happy Hour bij 'Pirates Nest'. Maar ook daar houden we het niet droog en valt de live-music letterlijk in het water, alsook ons geplande etentje. Een alternatief stilt onze behoeften en alsnog eten we lekker in een aangename sfeer.
Regen, onweer, regen, onweer, regen... de voorspellingen kloppen! Sinds gisterenavond horen we het rustgevende geluid van regendruppels op de luiken... het geeft ons een cocoongevoel en nostalgie van België & Nederland.
Tegen de morgen lopen de regenopvangbakken alweer over!
Bij de weerberichten lezen we dat het 'slechts' 30°C wordt... Hi, hi, hi,...
Inventaris wordt verder gemaakt en producten gesorteerd.
The Captain experimenteert met de nieuwe externe harde schijven. De andere harde schijven zijn toe aan wat sorteerwerk. Je zet er maar dingen bij op, leent uit, krijgt er nog extra dingen op en zo staan: kaarten, pilots, muziek, series, films, foto's e.d. allemaal door elkaar, op alle schijven van alles iets...
Technisch hebben we toch nog een probleem: Met dit grijze weer en de vriezer in werking komen we wat energie te kort, daarom draait de motor...maar the Captain is niet tevreden over het percentage waarmee de batterijen worden bijgeladen! Dan toch maar voorlopig de nieuwe diodebrug met slechts 'twee' uitgangen installeren, in afwachting van diegene met 'drie' uitgangen, die binnen enkele weken meekomt vanuit België. En ja hoor, zo is de laadenergie weer perfect!
Tussen de regenbuien geraken we tegen Happy Hour bij 'Pirates Nest'. Maar ook daar houden we het niet droog en valt de live-music letterlijk in het water, alsook ons geplande etentje. Een alternatief stilt onze behoeften en alsnog eten we lekker in een aangename sfeer.
Curacao, Spaanse Water 7(Caraïben)
Donderdag, 8 december '16
Uitstap van de dag: met de gratis winkelbus van 'Vreugdenhil' naar de Supermarkt Vreugdenhil. Een mooi initiatief van de winkel en slim bekeken om de tientallen zeilers en 'live-a-boards' bij hen te krijgen en die voor extra inkomsten zorgen ;-) Dagelijks, uitgezonderd op zondag, komt de bus om 8u30 naar de vissershaven en neemt je mee. Om 10u pikt de chauffeur de klanten met boodschappen weer op en zet ze weer netjes af aan de vissershaven waar alle bijbootjes aan het dinghydok liggen.
Het is de eerste keer dat we van deze service gebruik maken, aangezien we geen wagen hebben, één kunnen lenen of met iemand kunnen meerijden. In Bonaire maakten we hier ook een keer gebruik van, maar dat was dan van en naar 'Albert Heijn/Van den Tweel'. Toen kreeg ik al stress bij de gedachte slechts één uur de tijd te hebben in de winkel! Tja, deze winkel kennen we ondertussen al en veel hebben we niet nodig. Van de 1u15' tijd, blijken we al snel een klein uur over te hebben! Ni te geloven, voor mij, hé, maar echt waar ;-)
Tijd genoeg om in de cafetaria te vertoeven, waar we wat drinken en met andere cruisers praten tot we gaan afrekenen. Ja, een extra pluspunt van deze uitstap is het sociaal evenement: je leert weer andere cruisers kennen of tatert bij met bekenden.
In afwachting van de nieuwe buitenboordmotor wordt er gedacht aan een opbergplek voor de oude. De garage wordt helemaal uitgeladen en bekeken welke spullen eventueel een andere plek kunnen krijgen om ruimte te creëren voor de motor. De dinghy wordt aan dek gehesen om de juiste afmetingen te hebben van de buitenboordmotor en hem af te tuigen om te passen op z'n nieuwe plekje.
Druk bezig, even niet opletten en een vreemd geluid...is er iets in het water gevallen? Achter de boot zien we een leeg vat drijven richting de mangroven en de eilandjes! De bijboot is geen optie, want die ligt zonder motor op het dek. Ik spring meteen het water in en zet de reddingsactie in. Het lege gewichtloze vat wordt door de wind snel verder van me weg geblazen... Zonder zwemvliezen is het best zwaar en al snel voel ik gras aan mijn lijf, het is vrij ondiep aan de mangroven en de eilandjes en vind het creepy om de bodem te raken. Ik geef op en zwem terug, ondertussen is ons Dinghietje weer opgetuigd en laten we hem snel te water en varen naar het vat, dat ondertussen tussen twee rotsen ligt te dobberen. Voorzichtig varen we over de ondiepte en met de pikhaak kan ik hem binnenhalen! Reddingsactie gelukt ;-)
Ja, die vaten zijn van levensbelang: voor extra water, diesel, benzine en...RUM!
Terwijl The Captain voor de bootspullen zorgt, controleer ik de proviand in de bilge, pas de lijst aan en probeer extra ruimte te toveren.
Met de komende oversteek (Stille Oceaan) en de weken die we op de San Blas Eilanden gaan vertoeven in het achterhoofd, is het tijd om wat blikvoer uit te testen.
Wat schaft de pot: Hongaarse Goulash van 'Unox' met frietjes. De diepvriesfrietjes worden als experiment in de omnia-oven gelegd. Er wordt zwaar onweer voorspeld, dus wil ik geen oververhitte oven om ons elektronisch apparatuur te beschermen! Na 15' en geen enkel merkbaar resultaat gooi ik de frietjes in een pan. Dat gaat beter, ze krijgen een kleurtje en worden krokant. De smaak van de goulash is heel lekker, wél ontbreekt er wat vulling: meer vlees. Maar als je je inbeeld dat je na enkele weken zonder winkel, verse producten of een zelfgevangen visje, dit op je bord krijgt...dan zullen we zeker NIET klagen!
Resultaat Bliktest één: geslaagd ;-)
Uitstap van de dag: met de gratis winkelbus van 'Vreugdenhil' naar de Supermarkt Vreugdenhil. Een mooi initiatief van de winkel en slim bekeken om de tientallen zeilers en 'live-a-boards' bij hen te krijgen en die voor extra inkomsten zorgen ;-) Dagelijks, uitgezonderd op zondag, komt de bus om 8u30 naar de vissershaven en neemt je mee. Om 10u pikt de chauffeur de klanten met boodschappen weer op en zet ze weer netjes af aan de vissershaven waar alle bijbootjes aan het dinghydok liggen.
Het is de eerste keer dat we van deze service gebruik maken, aangezien we geen wagen hebben, één kunnen lenen of met iemand kunnen meerijden. In Bonaire maakten we hier ook een keer gebruik van, maar dat was dan van en naar 'Albert Heijn/Van den Tweel'. Toen kreeg ik al stress bij de gedachte slechts één uur de tijd te hebben in de winkel! Tja, deze winkel kennen we ondertussen al en veel hebben we niet nodig. Van de 1u15' tijd, blijken we al snel een klein uur over te hebben! Ni te geloven, voor mij, hé, maar echt waar ;-)
Tijd genoeg om in de cafetaria te vertoeven, waar we wat drinken en met andere cruisers praten tot we gaan afrekenen. Ja, een extra pluspunt van deze uitstap is het sociaal evenement: je leert weer andere cruisers kennen of tatert bij met bekenden.
In afwachting van de nieuwe buitenboordmotor wordt er gedacht aan een opbergplek voor de oude. De garage wordt helemaal uitgeladen en bekeken welke spullen eventueel een andere plek kunnen krijgen om ruimte te creëren voor de motor. De dinghy wordt aan dek gehesen om de juiste afmetingen te hebben van de buitenboordmotor en hem af te tuigen om te passen op z'n nieuwe plekje.
Druk bezig, even niet opletten en een vreemd geluid...is er iets in het water gevallen? Achter de boot zien we een leeg vat drijven richting de mangroven en de eilandjes! De bijboot is geen optie, want die ligt zonder motor op het dek. Ik spring meteen het water in en zet de reddingsactie in. Het lege gewichtloze vat wordt door de wind snel verder van me weg geblazen... Zonder zwemvliezen is het best zwaar en al snel voel ik gras aan mijn lijf, het is vrij ondiep aan de mangroven en de eilandjes en vind het creepy om de bodem te raken. Ik geef op en zwem terug, ondertussen is ons Dinghietje weer opgetuigd en laten we hem snel te water en varen naar het vat, dat ondertussen tussen twee rotsen ligt te dobberen. Voorzichtig varen we over de ondiepte en met de pikhaak kan ik hem binnenhalen! Reddingsactie gelukt ;-)
Ja, die vaten zijn van levensbelang: voor extra water, diesel, benzine en...RUM!
Terwijl The Captain voor de bootspullen zorgt, controleer ik de proviand in de bilge, pas de lijst aan en probeer extra ruimte te toveren.
Met de komende oversteek (Stille Oceaan) en de weken die we op de San Blas Eilanden gaan vertoeven in het achterhoofd, is het tijd om wat blikvoer uit te testen.
Wat schaft de pot: Hongaarse Goulash van 'Unox' met frietjes. De diepvriesfrietjes worden als experiment in de omnia-oven gelegd. Er wordt zwaar onweer voorspeld, dus wil ik geen oververhitte oven om ons elektronisch apparatuur te beschermen! Na 15' en geen enkel merkbaar resultaat gooi ik de frietjes in een pan. Dat gaat beter, ze krijgen een kleurtje en worden krokant. De smaak van de goulash is heel lekker, wél ontbreekt er wat vulling: meer vlees. Maar als je je inbeeld dat je na enkele weken zonder winkel, verse producten of een zelfgevangen visje, dit op je bord krijgt...dan zullen we zeker NIET klagen!
Resultaat Bliktest één: geslaagd ;-)
donderdag 8 december 2016
Curacao, Spaanse Water 6(Caraïben)
Woensdag, 7 december '16
Gisterenavond hebben we de diepvriezer weer opgezet om te kijken hoeveel energie ie nodig heeft nu dat ie voorzien werd van het extra ventilatierooster.
Vanmorgen de motor gestart om te kijken hoe de nieuwe dynamo/alternator het doet en hoe de batterijmonitor hierop reageert nu de batterijen wat meer ontladen zijn door de diepvriezer. Alles blijkt gelukkig naar behoren te werken, behalve één van de drie uitgangen van de diodebrug(zoals we reeds op Bonaire hadden ontdekt). Een nieuwe diodebrug komt binnenkort mee met onze vrienden vanuit België.
Door het nieuwe ventilatierooster hebben we nu vloerverwarming aan de navigatietafel! Hadden we nu echt nodig, hi, hi, hi,... ;-) Ongelooflijk wat voor warmte er door komt van de diepvriezer.
De schaduwdoeken worden verplaats naar de voorste stang van de hekbeugel, zo heeft de vlaggenstok weer ruimte en kan onze driekleur weer wapperen. Een nieuwe plek wordt gezocht voor het opbergen van borstel, pikhaak, vishaak, e.d. die onderaan de hekbeugel hingen.
Inox wordt gepoetst en roestvlekken verwijderd.
Tip: OSPHO: wondermiddel om vliegroest te verwijderen van inox.
Bij gebruik van dit product moet er goed worden nagespoeld.
Daar zorgen de regendruppels nog extra voor. Ook al zijn het er maar tien, twintig, dertig of net wat meer...
De hele dag plagen de druppels ons en worden de luiken meerdere malen open en toe gedaan! Zo hebben we extra beweging, niet slecht ;-)
Het regenzeil wordt weer opgehangen. En wat denk je? Inderdaad, sindsdien géén druppel meer...
Bij het zoeken naar iets in de koelkast, vinden we een extra verrassing van Sint & Piet, nml. een doosje Leonidas pralines, met name: de witte 'met en zonder noot'! De enige chocolade die ik lust! Toevallig ook the Captains lievelingen! Danki S&P :-)) Menige cruisersvrienden zijn hier jaloers op, we gaan ze NIET delen, sorry...
P.S.: een vogeltje heeft me ingefluisterd dat je ze kan kopen op Curacao. Dus niet getreurd.
Gisterenavond hebben we de diepvriezer weer opgezet om te kijken hoeveel energie ie nodig heeft nu dat ie voorzien werd van het extra ventilatierooster.
Vanmorgen de motor gestart om te kijken hoe de nieuwe dynamo/alternator het doet en hoe de batterijmonitor hierop reageert nu de batterijen wat meer ontladen zijn door de diepvriezer. Alles blijkt gelukkig naar behoren te werken, behalve één van de drie uitgangen van de diodebrug(zoals we reeds op Bonaire hadden ontdekt). Een nieuwe diodebrug komt binnenkort mee met onze vrienden vanuit België.
Door het nieuwe ventilatierooster hebben we nu vloerverwarming aan de navigatietafel! Hadden we nu echt nodig, hi, hi, hi,... ;-) Ongelooflijk wat voor warmte er door komt van de diepvriezer.
De schaduwdoeken worden verplaats naar de voorste stang van de hekbeugel, zo heeft de vlaggenstok weer ruimte en kan onze driekleur weer wapperen. Een nieuwe plek wordt gezocht voor het opbergen van borstel, pikhaak, vishaak, e.d. die onderaan de hekbeugel hingen.
Inox wordt gepoetst en roestvlekken verwijderd.
Tip: OSPHO: wondermiddel om vliegroest te verwijderen van inox.
Bij gebruik van dit product moet er goed worden nagespoeld.
Daar zorgen de regendruppels nog extra voor. Ook al zijn het er maar tien, twintig, dertig of net wat meer...
De hele dag plagen de druppels ons en worden de luiken meerdere malen open en toe gedaan! Zo hebben we extra beweging, niet slecht ;-)
Het regenzeil wordt weer opgehangen. En wat denk je? Inderdaad, sindsdien géén druppel meer...
Bij het zoeken naar iets in de koelkast, vinden we een extra verrassing van Sint & Piet, nml. een doosje Leonidas pralines, met name: de witte 'met en zonder noot'! De enige chocolade die ik lust! Toevallig ook the Captains lievelingen! Danki S&P :-)) Menige cruisersvrienden zijn hier jaloers op, we gaan ze NIET delen, sorry...
P.S.: een vogeltje heeft me ingefluisterd dat je ze kan kopen op Curacao. Dus niet getreurd.
Curacao, Spaanse Water 5(Caraïben)
Dinsdag, 6 december '16
Ze zijn geweest!!! Sint en Piet! Speculoos, chocolade, letterkoekjes,... wat een zoete lekkere verwennerij! We zijn blij :-))
Een nieuw busavontuur moet ons naar Punda, Willemstad voeren en hopelijk van daar naar Zeelandia. Doel: met de MacBook naar het Apple Servicecenter. Hij weigert sinds tweede gebruik, na de vliegreis van Nederland naar Curacao, om 'op te starten'!
Bus één is een beetje in retard, maar heeft WiFi! Ja, echt waar! Hadden hier al van gehoord, maar dachten dat het we het gedroomd hadden, aangezien op de vorige busrit dit niet zo bleek te zijn... Door de vertraging missen we onze aansluiting. Dus op zoek naar een kleinere bus, in de vorm van een mini-busje/camionette. Die rijden naar plaatsen waar de grote bussen niet komen en wanneer er op hun bord, dat op het dashbord ligt, 'ROND' met 'D' of 'RONT' met 'T' staat, kan je vragen om je ergens naar toe te rijden, zoals bij een taxi, maar dan aan goedkoper tarief. En zo geraken we in een busje 'RONT' en voert de vrouwelijke chauffeuse ons naar onze eindbestemming.
In het Servicecenter leggen we ons probleem uit en wordt de MacBook opengeklapt en meteen zien we het 'Apple'-icoon oplichten van het moment dat de technieker de start-knop aanraakt!!! Hoe kan dit nu?! We kunnen het niet geloven dat dit ons overkomt... Na talloze pogingen aan boord, doet ie het nu meteen! De vriendelijke, behulpzame jongeman checkt voor alle zekerheid enkele dingen, maar volgens hem is er niets aan de hand en werk ie perfect! Nou, nou,... dat is een meevaller.
Blij wandelen we naar 'Van den Tweel/AH'. Een bakje kibbelingen en een broodje haring/maatje worden gekocht aan het kraampje op de parking. En eten dit lekker op in de grote koffiehoek vooraan in de supermarkt bij een frisje en gratis WiFi. De winkelrekken worden niet bezocht, hebben geen kleine onbederfbare boodschappen nodig.
In de buurt zijn nog enkele leuke grote Chinese winkels waar we wat rondlopen, alvorens we weer naar de bushalte stappen aan de grote baan. En meteen komt er een bus aan, dat is boffen.
In Punda, Willemstad is het gezellig druk. Plots horen we zingende stemmen... Aan de 'Dushi Curacao' letters staan en dansen allemaal kleurrijke Pieten en Sinterklaas. Zo leuk om hen te zien feesten en om hen in eigen persoon te kunnen bedanken voor al het lekkers ;-)
Nog een terrasje bezoeken en wat drinken met vrienden.
Tegen zonsondergang brengt de bus ons terug naar de 'Caracasbaai' en smullen we van een stukje tonijn in 'Piratesnest'.
Ons Sinterklaasfeest zit er alweer op voor dit jaar...
Tot volgend jaar Sinterklaas x
Ze zijn geweest!!! Sint en Piet! Speculoos, chocolade, letterkoekjes,... wat een zoete lekkere verwennerij! We zijn blij :-))
Een nieuw busavontuur moet ons naar Punda, Willemstad voeren en hopelijk van daar naar Zeelandia. Doel: met de MacBook naar het Apple Servicecenter. Hij weigert sinds tweede gebruik, na de vliegreis van Nederland naar Curacao, om 'op te starten'!
Bus één is een beetje in retard, maar heeft WiFi! Ja, echt waar! Hadden hier al van gehoord, maar dachten dat het we het gedroomd hadden, aangezien op de vorige busrit dit niet zo bleek te zijn... Door de vertraging missen we onze aansluiting. Dus op zoek naar een kleinere bus, in de vorm van een mini-busje/camionette. Die rijden naar plaatsen waar de grote bussen niet komen en wanneer er op hun bord, dat op het dashbord ligt, 'ROND' met 'D' of 'RONT' met 'T' staat, kan je vragen om je ergens naar toe te rijden, zoals bij een taxi, maar dan aan goedkoper tarief. En zo geraken we in een busje 'RONT' en voert de vrouwelijke chauffeuse ons naar onze eindbestemming.
In het Servicecenter leggen we ons probleem uit en wordt de MacBook opengeklapt en meteen zien we het 'Apple'-icoon oplichten van het moment dat de technieker de start-knop aanraakt!!! Hoe kan dit nu?! We kunnen het niet geloven dat dit ons overkomt... Na talloze pogingen aan boord, doet ie het nu meteen! De vriendelijke, behulpzame jongeman checkt voor alle zekerheid enkele dingen, maar volgens hem is er niets aan de hand en werk ie perfect! Nou, nou,... dat is een meevaller.
Blij wandelen we naar 'Van den Tweel/AH'. Een bakje kibbelingen en een broodje haring/maatje worden gekocht aan het kraampje op de parking. En eten dit lekker op in de grote koffiehoek vooraan in de supermarkt bij een frisje en gratis WiFi. De winkelrekken worden niet bezocht, hebben geen kleine onbederfbare boodschappen nodig.
In de buurt zijn nog enkele leuke grote Chinese winkels waar we wat rondlopen, alvorens we weer naar de bushalte stappen aan de grote baan. En meteen komt er een bus aan, dat is boffen.
In Punda, Willemstad is het gezellig druk. Plots horen we zingende stemmen... Aan de 'Dushi Curacao' letters staan en dansen allemaal kleurrijke Pieten en Sinterklaas. Zo leuk om hen te zien feesten en om hen in eigen persoon te kunnen bedanken voor al het lekkers ;-)
Nog een terrasje bezoeken en wat drinken met vrienden.
Tegen zonsondergang brengt de bus ons terug naar de 'Caracasbaai' en smullen we van een stukje tonijn in 'Piratesnest'.
Ons Sinterklaasfeest zit er alweer op voor dit jaar...
Tot volgend jaar Sinterklaas x
Curacao, Spaanse Water 4(Caraïben)
Maandag, 5 december '16
De schaduwdoeken moeten nog voorzien worden van ringen en bevestigd worden aan de achterkant van het schip, onder de beugel. Al het materiaal ligt klaar. Één voor één worden er gaten in de stof geponst m.b.v. een hamer en een bout voorzien van een rond gat(=pons). Telkens er een tik gegeven wordt op de pons, davert de kuiptafel, trilt alles wat erop staat of ligt en weerklinkt het geluid in de baai... tientallen gaten later en mooie koperkleurige ringen verder, hangen de doeken op. Prachtig! Hier gaan we veel geniet van hebben en hoeven we niet weg te kruipen van de hete brandende ondergaande zon. Zo kunnen we ze tot de laatste minuut en seconde bewonderen in haar 'pracht & praal' vergezeld van de mooie kleuren om haar heen...
Na een drankje in 'Piratesnest' en een spaghetti à la Zensation, is het tijd voor een jaarlijkse traditie: de schoen zetten voor Sinterklaas... In deze warme oorden zijn het sandalen. Hi, hi, hi,... En een worteltje voor het paard hebben we kunnen scoren en nog wat extra's... Benieuwd?! Kijk dan maar snel op de link van 'tumblr' voor de foto's ervan (en anderen natuurlijk) ;-)
Link:
http://zensationsailing.tumblr.com/
(Tik op de foto's om ze in ware grootte te zien)
Nu maar hopen dat we braaf zijn geweest en hij langskomt met één van zijn leuke Pieten en we morgenvroeg iets vinden!
De schaduwdoeken moeten nog voorzien worden van ringen en bevestigd worden aan de achterkant van het schip, onder de beugel. Al het materiaal ligt klaar. Één voor één worden er gaten in de stof geponst m.b.v. een hamer en een bout voorzien van een rond gat(=pons). Telkens er een tik gegeven wordt op de pons, davert de kuiptafel, trilt alles wat erop staat of ligt en weerklinkt het geluid in de baai... tientallen gaten later en mooie koperkleurige ringen verder, hangen de doeken op. Prachtig! Hier gaan we veel geniet van hebben en hoeven we niet weg te kruipen van de hete brandende ondergaande zon. Zo kunnen we ze tot de laatste minuut en seconde bewonderen in haar 'pracht & praal' vergezeld van de mooie kleuren om haar heen...
Na een drankje in 'Piratesnest' en een spaghetti à la Zensation, is het tijd voor een jaarlijkse traditie: de schoen zetten voor Sinterklaas... In deze warme oorden zijn het sandalen. Hi, hi, hi,... En een worteltje voor het paard hebben we kunnen scoren en nog wat extra's... Benieuwd?! Kijk dan maar snel op de link van 'tumblr' voor de foto's ervan (en anderen natuurlijk) ;-)
Link:
http://zensationsailing.tumblr.com/
(Tik op de foto's om ze in ware grootte te zien)
Nu maar hopen dat we braaf zijn geweest en hij langskomt met één van zijn leuke Pieten en we morgenvroeg iets vinden!
Curacao, Spaanse Water 3(Caraïben)
Zondag, 4 december '16
Bij de 'finishing touch' van het kapsel van The Captain loopt het in de kapperstoel mis... Ik vergeet dat de 6mm begeleider niet meer op de tondeuse staat en teken zo een streepje achteraan op het hoofd! Oeps... maar voor de rest ziet mijn ventje er weer knap en fris uit met het 'Nieuwe Zensation-kapsel' ;-)
Reinhilde & Frits (SY Bella Ciao) komen langs en we worden zo naar Colombia gekatapulteerd door hun verhalen over hun ervaringen en reis in dat land. Binnen enkele maanden zullen we gretig gebruik maken van hun schatten aan informatie. We kijken er al naar uit om dit land te bezoeken!
Om ons erop voor te bereiden zijn we gestart met het bekijken van de serie 'Narcos'.
Bij de 'finishing touch' van het kapsel van The Captain loopt het in de kapperstoel mis... Ik vergeet dat de 6mm begeleider niet meer op de tondeuse staat en teken zo een streepje achteraan op het hoofd! Oeps... maar voor de rest ziet mijn ventje er weer knap en fris uit met het 'Nieuwe Zensation-kapsel' ;-)
Reinhilde & Frits (SY Bella Ciao) komen langs en we worden zo naar Colombia gekatapulteerd door hun verhalen over hun ervaringen en reis in dat land. Binnen enkele maanden zullen we gretig gebruik maken van hun schatten aan informatie. We kijken er al naar uit om dit land te bezoeken!
Om ons erop voor te bereiden zijn we gestart met het bekijken van de serie 'Narcos'.
maandag 5 december 2016
Curacao, Spaanse Water 2(Caraïben)
Zaterdag, 3 december '16
Al voor het ontbijt is Frits aan boord, neemt een kijkje en de nieuwe dynamo wordt meteen gemonteerd. Dan motor starten, alles extra uitmeten en het lijkt allemaal OK! Joepie :-))
Duimen maar!!!
Na het ontbijt wordt het weer druk met surfers om ons huisje... Tijd om anker op te gaan en te verhuizen naar ons oude plekje van onze vorige verblijven hier.
De elektrische ankerlier werkt perfect en nergens gaan piepjes of lichtjes branden!
Het manueel droppen van het anker is nog even wennen voor me, maar het lukt.
Hier liggen we rustiger voor de wind, andere boten en ver van de vaargeul van de surf- & zeilclub.
Ook Humberto heeft al weken problemen met zijn motoren en dynamo's (heeft een catamaran en dus twee stuks van deze onderdelen). Vandaag is ook eindelijk bij hem alles gemaakt en omdat te vieren is er een bijeenkomst bij hem en zijn moeder Tilly aan boord. Met enkele andere cruisers toosten we op het herstelsucces en onze komende bestemmingen. Sommige van het clubje liggen hier nog en weer een heel aantal nieuwe mensen/zeilboten.
Al voor het ontbijt is Frits aan boord, neemt een kijkje en de nieuwe dynamo wordt meteen gemonteerd. Dan motor starten, alles extra uitmeten en het lijkt allemaal OK! Joepie :-))
Duimen maar!!!
Na het ontbijt wordt het weer druk met surfers om ons huisje... Tijd om anker op te gaan en te verhuizen naar ons oude plekje van onze vorige verblijven hier.
De elektrische ankerlier werkt perfect en nergens gaan piepjes of lichtjes branden!
Het manueel droppen van het anker is nog even wennen voor me, maar het lukt.
Hier liggen we rustiger voor de wind, andere boten en ver van de vaargeul van de surf- & zeilclub.
Ook Humberto heeft al weken problemen met zijn motoren en dynamo's (heeft een catamaran en dus twee stuks van deze onderdelen). Vandaag is ook eindelijk bij hem alles gemaakt en omdat te vieren is er een bijeenkomst bij hem en zijn moeder Tilly aan boord. Met enkele andere cruisers toosten we op het herstelsucces en onze komende bestemmingen. Sommige van het clubje liggen hier nog en weer een heel aantal nieuwe mensen/zeilboten.
Curacao, Spaanse Water(Caraïben)
Vrijdag, 2 december '16
6u45: dinghieën we naar de kant en zitten om 6u55 reeds op de bus te wachten.
Wanneer komt ie? Bij de bustijden staan enkel de vertrekuren vanuit Punda vermeld. Een halfuur tot een uur moet je hier bijtellen...hoe lang de bus onderweg is naar hier, is afhankelijk van het verkeer. Tussen 7u en 7u30 zou ie kunnen toekomen...
7u15: de bus is er en meteen staan we in de file richting Willemstad. Tijd genoeg om de omgeving te bekijken. De meeste woningen zijn al gedecoreerd met kerstversiering en -verlichting.
7u55: zijn we bij de busterminale in Punda.
De stad ademt kerst uit: overal lachen kerstmannen, weliswaar van plastiek of stof, ons toe. Kerstverlichting en -versiering hangen op aan en in de vele zaken.
Even een verse fruitsmoothie voor ontbijt kopen en snel opdrinken onderweg naar de douane. Iets over 8u staan we aan het loket van een aardige, grappige ambtenaar. Dan weer de pontjesbrug over en naar immigratie in Otrabanda. Met reeds ingevulde documenten (hadden ons huiswerk gisterenavond reeds gemaakt) zijn we in 'now time' weer voorzien van de nodige stempels.
Bij 'Digicel' (provider) wordt de simkaart met extra data opgeladen. Zo kunnen we aan boord weer online zijn :-)
De pontjesbrug is open en voor het eerst nemen we de overzetboot van de ene oever in Willemstad naar de andere, van Otrabanda naar Punda.
Bij de stoffenzaak Ackerman halen we de bestelde schaduwdoeken op.
9u55: op het terras van 'Iguana Bar' aan de pontjesbrug.
We zitten al aan een warm drankje wanneer onze vrienden arriveren.
Maaike & Leo hebben aangeboden om ons terug te voeren met hun huurwagen en een stop te maken bij de watersportwinkel.
Hier informeren we naar een nieuwe, zwaardere, vooral snellere buitenboordmotor. Dit staat op mijn Captain zijn Sinterklaaslijstje...
Na wat overwegingen wordt de bestelling geplaatst!
Ondertussen heeft Antoine gebeld, de dynamo is aangekomen en afgehaald!
Nog even wat lekkers kopen bij 'Vreugdenhil' en dan worden we met al onze boodschappen weer naar de vissershaven gevoerd, waar ons Dinghietje ligt.
Wat een service! 'Masha Danki' Maaike & Leo x
Snel een hapje eten en dan naar de Kima Kalki Marina varen, waar Antoine reeds staat te wachten met ons pakket. Ja, dat is hem: de nieuwe 'dynamo/alternator'!
Geert wil hem meteen monteren.
Frits, SY Bella Ciao, komt polshoogte nemen en wil alles toch nog een keer uitmeten, om zeker te zijn dat er nergens geen slecht contact is, alvorens de nieuwe dynamo wordt gemonteerd. Morgen komt hij helpen, dus nog even wachten.
Rondom Zensation is het druk van heen & weer varende zeilbootjes en surfers die het beste van zichzelf geven en kunstjes maken op hun board. Wauw...die kunnen het wél! Een jonge dame in een dinghy komt naar ons toe, ze is van de surfclub en komt ons vragen of we willen verhuizen. Blijkbaar liggen we in de vaargeul van de surf- & zeilclub. Tuurlijk willen we dat, met veel plezier, maar... ja, we hebben één probleem, het anker kan niet op, hopelijk morgen... Ze begrijpt dit en hoopt dat het ons lukt, want volgende week zijn er wedstrijden gepland.
Andere boten om ons heen beginnen aan de verhuis, behalve de buurman die heeft ook motorprobleem...
6u45: dinghieën we naar de kant en zitten om 6u55 reeds op de bus te wachten.
Wanneer komt ie? Bij de bustijden staan enkel de vertrekuren vanuit Punda vermeld. Een halfuur tot een uur moet je hier bijtellen...hoe lang de bus onderweg is naar hier, is afhankelijk van het verkeer. Tussen 7u en 7u30 zou ie kunnen toekomen...
7u15: de bus is er en meteen staan we in de file richting Willemstad. Tijd genoeg om de omgeving te bekijken. De meeste woningen zijn al gedecoreerd met kerstversiering en -verlichting.
7u55: zijn we bij de busterminale in Punda.
De stad ademt kerst uit: overal lachen kerstmannen, weliswaar van plastiek of stof, ons toe. Kerstverlichting en -versiering hangen op aan en in de vele zaken.
Even een verse fruitsmoothie voor ontbijt kopen en snel opdrinken onderweg naar de douane. Iets over 8u staan we aan het loket van een aardige, grappige ambtenaar. Dan weer de pontjesbrug over en naar immigratie in Otrabanda. Met reeds ingevulde documenten (hadden ons huiswerk gisterenavond reeds gemaakt) zijn we in 'now time' weer voorzien van de nodige stempels.
Bij 'Digicel' (provider) wordt de simkaart met extra data opgeladen. Zo kunnen we aan boord weer online zijn :-)
De pontjesbrug is open en voor het eerst nemen we de overzetboot van de ene oever in Willemstad naar de andere, van Otrabanda naar Punda.
Bij de stoffenzaak Ackerman halen we de bestelde schaduwdoeken op.
9u55: op het terras van 'Iguana Bar' aan de pontjesbrug.
We zitten al aan een warm drankje wanneer onze vrienden arriveren.
Maaike & Leo hebben aangeboden om ons terug te voeren met hun huurwagen en een stop te maken bij de watersportwinkel.
Hier informeren we naar een nieuwe, zwaardere, vooral snellere buitenboordmotor. Dit staat op mijn Captain zijn Sinterklaaslijstje...
Na wat overwegingen wordt de bestelling geplaatst!
Ondertussen heeft Antoine gebeld, de dynamo is aangekomen en afgehaald!
Nog even wat lekkers kopen bij 'Vreugdenhil' en dan worden we met al onze boodschappen weer naar de vissershaven gevoerd, waar ons Dinghietje ligt.
Wat een service! 'Masha Danki' Maaike & Leo x
Snel een hapje eten en dan naar de Kima Kalki Marina varen, waar Antoine reeds staat te wachten met ons pakket. Ja, dat is hem: de nieuwe 'dynamo/alternator'!
Geert wil hem meteen monteren.
Frits, SY Bella Ciao, komt polshoogte nemen en wil alles toch nog een keer uitmeten, om zeker te zijn dat er nergens geen slecht contact is, alvorens de nieuwe dynamo wordt gemonteerd. Morgen komt hij helpen, dus nog even wachten.
Rondom Zensation is het druk van heen & weer varende zeilbootjes en surfers die het beste van zichzelf geven en kunstjes maken op hun board. Wauw...die kunnen het wél! Een jonge dame in een dinghy komt naar ons toe, ze is van de surfclub en komt ons vragen of we willen verhuizen. Blijkbaar liggen we in de vaargeul van de surf- & zeilclub. Tuurlijk willen we dat, met veel plezier, maar... ja, we hebben één probleem, het anker kan niet op, hopelijk morgen... Ze begrijpt dit en hoopt dat het ons lukt, want volgende week zijn er wedstrijden gepland.
Andere boten om ons heen beginnen aan de verhuis, behalve de buurman die heeft ook motorprobleem...
Klein Curacao - Curacao, Spaanse Warter(Caraïben)
Donderdag, 1 december '16
Nog even een duik in het aquarium-heldere water en de bewoners begroeten, . Nog even chillen en genieten van het 'alleen op de wereld zijn'...
Dan komen de excursieboten, de passagiers vullen meteen een deel van het strand en het water.
Tijd om door te varen. Enkele zeeschildpadden laten hun kopje zien om ons uit te zwaaien.
Met een kleine 10knopen wind varen we rustig naar Curacao.
Aan de ingang van het 'Spaanse Water' wordt het voorzeil opgerold en gaat de motor aan. Het anker wordt klaargemaakt. Maar, de elektrische ankerlier het werkt niet! Dit is de oorzaak van de dynamo, hij geeft niks meer. Nochtans was dit nog eens extra gecontroleerd in Bonaire. Wat The Captain ook probeert, het helpt niet, de ankerlier blijft dienst weigeren. Dat wordt manueel ankeren. Wat reeds gepland was vanaf nu, om het ankerlier te ontlasten, met het idee dat we het wél elektrisch kunnen ophalen natuurlijk. D.w.z. dat het ankermanoeuver van de eerste keer moet goed zijn, want dertig meter ankerketting ophalen met een anker van 33kg eraan is gene kado!!!
Een ruimere plek wordt uitgezocht en dan laten we het anker aan de ketting in het water donderen...even er aan trekken...op het eerste zicht is het ankeren gelukt.
De wind neemt toe en we krabben niet! Nu maar hopen dat de nieuwe dynamo er snel is...volgens de laatste berichtgevingen zal ie morgen toegekomen op Curacao en opgehaald worden.
Meer wind = weg muggen! Fantastisch! Alleen is er hier een vliegenplaag op het 'Spaanse Water' volgens de andere cruisers. En ja hoor, al snel vliegen er een tiental zwartrijders in onze dame rond! En even snel plakken er enkele aan onze ouderwetse vliegenvanger. Hi, hi, hi,... wie het laatst lacht... :-))
Tegen Happy Hour(HH) dinghieën we naar 'The Pier'. Al snel zien we ons bezoek: Maaike & Leo van SY Chimo. Ze zijn hier op vakantie en Chimo ligt in Grenada. De zeilershap op donderdag bij 'The Pier' is de ideale plek om hen kennis te laten maken met andere zeilers en de live-aboards van het eiland.
Samen genieten we van het weerzien, elkaars gezelschap, bijkletsen van een half jaar, een drankje en de pasta met scampi...
Wat vliegt de avond weer!
Nog even een duik in het aquarium-heldere water en de bewoners begroeten, . Nog even chillen en genieten van het 'alleen op de wereld zijn'...
Dan komen de excursieboten, de passagiers vullen meteen een deel van het strand en het water.
Tijd om door te varen. Enkele zeeschildpadden laten hun kopje zien om ons uit te zwaaien.
Met een kleine 10knopen wind varen we rustig naar Curacao.
Aan de ingang van het 'Spaanse Water' wordt het voorzeil opgerold en gaat de motor aan. Het anker wordt klaargemaakt. Maar, de elektrische ankerlier het werkt niet! Dit is de oorzaak van de dynamo, hij geeft niks meer. Nochtans was dit nog eens extra gecontroleerd in Bonaire. Wat The Captain ook probeert, het helpt niet, de ankerlier blijft dienst weigeren. Dat wordt manueel ankeren. Wat reeds gepland was vanaf nu, om het ankerlier te ontlasten, met het idee dat we het wél elektrisch kunnen ophalen natuurlijk. D.w.z. dat het ankermanoeuver van de eerste keer moet goed zijn, want dertig meter ankerketting ophalen met een anker van 33kg eraan is gene kado!!!
Een ruimere plek wordt uitgezocht en dan laten we het anker aan de ketting in het water donderen...even er aan trekken...op het eerste zicht is het ankeren gelukt.
De wind neemt toe en we krabben niet! Nu maar hopen dat de nieuwe dynamo er snel is...volgens de laatste berichtgevingen zal ie morgen toegekomen op Curacao en opgehaald worden.
Meer wind = weg muggen! Fantastisch! Alleen is er hier een vliegenplaag op het 'Spaanse Water' volgens de andere cruisers. En ja hoor, al snel vliegen er een tiental zwartrijders in onze dame rond! En even snel plakken er enkele aan onze ouderwetse vliegenvanger. Hi, hi, hi,... wie het laatst lacht... :-))
Tegen Happy Hour(HH) dinghieën we naar 'The Pier'. Al snel zien we ons bezoek: Maaike & Leo van SY Chimo. Ze zijn hier op vakantie en Chimo ligt in Grenada. De zeilershap op donderdag bij 'The Pier' is de ideale plek om hen kennis te laten maken met andere zeilers en de live-aboards van het eiland.
Samen genieten we van het weerzien, elkaars gezelschap, bijkletsen van een half jaar, een drankje en de pasta met scampi...
Wat vliegt de avond weer!
Bonaire, Kralendijk - Klein Curacao(Caraïben)
Woensdag, 30 november '16
Dinghy vastsjorren en om 7u30 gaan de landvasten los. Loes & Leen zwaaien ons vanop de kade uit...
Voorbij Klein Bonaire zetten we spinnaker. Dat is een hele tijd geleden dat die nog eens uit zijn slurf mocht komen. Prachtig om hem nog eens te zien in zijn vrolijke kleuren en bolheid. Van 2,3 gaan we plots naar 4,5knopen snelheid! Zalig... Zensation en haar crew genieten :-))
Tegen de middag liggen we aan een meerboei voor het mooie eiland 'Klein Curacao'.
Snorkels op en op zoek naar zeeschildpadden. Extra schillen van de mango, papaya en ananas zijn bewaard om hen te lokken. Maar...waar zijn de schildpadden? Ze zijn niet te zien :-(
Een extra kado voor de kleurrijke vissen die ze met plezier opsmullen!
Tegen zonsondergang zijn alle andere boten weg. Het eiland is nu van ons alleen ;-)
Rust, stilte, een eindeloze sterrenhemel en in de verte een donkere lucht en bliksemschichten...
Dinghy vastsjorren en om 7u30 gaan de landvasten los. Loes & Leen zwaaien ons vanop de kade uit...
Voorbij Klein Bonaire zetten we spinnaker. Dat is een hele tijd geleden dat die nog eens uit zijn slurf mocht komen. Prachtig om hem nog eens te zien in zijn vrolijke kleuren en bolheid. Van 2,3 gaan we plots naar 4,5knopen snelheid! Zalig... Zensation en haar crew genieten :-))
Tegen de middag liggen we aan een meerboei voor het mooie eiland 'Klein Curacao'.
Snorkels op en op zoek naar zeeschildpadden. Extra schillen van de mango, papaya en ananas zijn bewaard om hen te lokken. Maar...waar zijn de schildpadden? Ze zijn niet te zien :-(
Een extra kado voor de kleurrijke vissen die ze met plezier opsmullen!
Tegen zonsondergang zijn alle andere boten weg. Het eiland is nu van ons alleen ;-)
Rust, stilte, een eindeloze sterrenhemel en in de verte een donkere lucht en bliksemschichten...
Bonaire, Kralendijk 21(Caraïben)
Dinsdag, 29 november '16
Wind...waar is de wind???
Om terug te varen naar Curacao hebben we wind nodig, want we willen de motor zo min mogelijk gebruiken om de kapotte dynamo en diodebrug te sparen.
Wanneer kunnen we weg?
Vanmorgen leken de vissen wél piranha's! Vooral de schil van een mango en papaya wordt gesmaakt en levert een onderling gevecht op, waarbij zelfs de Franse Keizervis aan deel neemt.
Loes & Leen komen al zwemmend op bezoek. De oude snorkels worden opgedoken, uitgeleend en al proestend uitgeprobeerd. Een nieuwe wereld gaat voor hen open, ze genieten ervan en er wordt een extra eetfestijn gehouden met toastjes voor onze onderwaterbewoners. Dit levert een fantastische ervaring en leuke foto's op :-))
Klustijd gaat verder: the Captain maakt een groot gat in de wand onder de navigatietafel, die uitkomt onder de bank. Hier komt een nieuw extra rooster, dat gisteren een laatste vernislaag kreeg, dat moet zorgen voor extra verluchting voor de diepvriezer. Pas- & meetwerk, extra stukken isolatie voor de lege ruimtes op te vullen en dan kan de diepvriezer weer op zijn plaats onder de bank gemonteerd worden.
In de namiddag wordt een nieuw weerbericht opgehaald en ontleed. Er wordt een beetje wind voorspelt voor de komende dagen. Net genoeg, dat moet lukken, desnoods op spinnaker.
Snel nog spullen opruimen en dingen regelen: mooring afrekenen en uitklaren.
Net op tijd klaar voor een laatste keer HH bij Karel's met Loes & Leen.
Als afscheid nog samen een patatje/frietje steken bij 'Wattaburger' en dan scheiden onze wegen: zij vliegen morgen weer naar Nederland en wij zeilen naar Klein Curacao. Fijne mensen waar we weer een gezellige tijd mee beleefden.
Ooit zal Zensation tot in Makkum varen en gaan we bij hen in de haven op bezoek. Maak dat ligplaatsje al maar klaar voor deze passanten ;-)
Wind...waar is de wind???
Om terug te varen naar Curacao hebben we wind nodig, want we willen de motor zo min mogelijk gebruiken om de kapotte dynamo en diodebrug te sparen.
Wanneer kunnen we weg?
Vanmorgen leken de vissen wél piranha's! Vooral de schil van een mango en papaya wordt gesmaakt en levert een onderling gevecht op, waarbij zelfs de Franse Keizervis aan deel neemt.
Loes & Leen komen al zwemmend op bezoek. De oude snorkels worden opgedoken, uitgeleend en al proestend uitgeprobeerd. Een nieuwe wereld gaat voor hen open, ze genieten ervan en er wordt een extra eetfestijn gehouden met toastjes voor onze onderwaterbewoners. Dit levert een fantastische ervaring en leuke foto's op :-))
Klustijd gaat verder: the Captain maakt een groot gat in de wand onder de navigatietafel, die uitkomt onder de bank. Hier komt een nieuw extra rooster, dat gisteren een laatste vernislaag kreeg, dat moet zorgen voor extra verluchting voor de diepvriezer. Pas- & meetwerk, extra stukken isolatie voor de lege ruimtes op te vullen en dan kan de diepvriezer weer op zijn plaats onder de bank gemonteerd worden.
In de namiddag wordt een nieuw weerbericht opgehaald en ontleed. Er wordt een beetje wind voorspelt voor de komende dagen. Net genoeg, dat moet lukken, desnoods op spinnaker.
Snel nog spullen opruimen en dingen regelen: mooring afrekenen en uitklaren.
Net op tijd klaar voor een laatste keer HH bij Karel's met Loes & Leen.
Als afscheid nog samen een patatje/frietje steken bij 'Wattaburger' en dan scheiden onze wegen: zij vliegen morgen weer naar Nederland en wij zeilen naar Klein Curacao. Fijne mensen waar we weer een gezellige tijd mee beleefden.
Ooit zal Zensation tot in Makkum varen en gaan we bij hen in de haven op bezoek. Maak dat ligplaatsje al maar klaar voor deze passanten ;-)