Donderdag, 25 augustus '16
Shoke op, tank ontluchten, benzine toevoer open, gashendel voluit: check, check, check, check en dan starten en...ja, ik krijg hem weer in zijn vooruit en weg zijn we. Zelfs tussen de vele palen navigeer ik deze keer zonder botsingen en landen goed aan de steiger.
Even een stokbrood kopen bij de Chinese supermarkt 'TOP', het rek van de paprika chips is leeg! Tjien, hoe zou dat komen?!
En, weer terug dinghieën. Ook nu verloopt het redelijk goed. Ikke blij :-))
Poetsen, koken en even afkoelen in het water. Een manta, ja een manta zwemt/zweeft sierlijk onder ons heen. Ook enkele grote tarpons en barracuda's entertainen ons tussen de talrijke visjes.
Wél missen we iemand vandaag. Dagelijks zorgt ie voor spektakel en opspringende vissen, maar vandaag zien we onze reuze geelvintonijn niet jagen...zou ie gevangen zijn?
Nou, jammergenoeg niet door ons, maar de Mahi Mahi op ons bord smaakt ook voortreffelijk.
zaterdag 27 augustus 2016
Baonaire, Kralendijk 7(Caraïben)
Woensdag, 24 augustus '16
Nou, na een dagje rust en een verbrand neusje, is Geert klaar voor zijn tweede lesdag. Als deze tenminste kan doorgaan, want na de eerste pogingen met véél zoutwater als ongewilde drank, is het nog te bekijken of er nog water in de zee is!
Al vroeg zijn Fritz en Geert naar de kite-plaats.
Na een kleine twee uur hoor ik plots onze dinghy. Oei, iets gebeurt of vergeten? Neen, de les gaat niet door wegens te weinig wind.
Jammer, maar zo kunnen we samen gaan snorkelen.
Eerst even naar het havenkantoor de mooring gaan betalen (moet vooraf gebeuren en hadden slechts voor enkele dagen betaald omdat we niet wisten hoe lang we zouden blijven).
Een klein schildpadje vergezeld de vissen en ons en schrikt niet op van een grote baracuda. Een nog grotere tarpon komt plots héél dreigend op ons af...we houden ons stil en knijpen in elkaars hand, maar hij slaat net voor onze ogen af! Nou, nou, dat was een kanjer.
Na twee snorkelplekken, dinghieën we terug richting Zensation. De vishengel is mee en de lijn wordt afgerold. Ik probeer in de juiste richting te sturen en krijg het voor mekaar om hem in zijn 'voorruit' te zetten! Yep, weer een 'pluspunt' erbij voor mij :-))
Zonder vis komen we thuis...
Nou, na een dagje rust en een verbrand neusje, is Geert klaar voor zijn tweede lesdag. Als deze tenminste kan doorgaan, want na de eerste pogingen met véél zoutwater als ongewilde drank, is het nog te bekijken of er nog water in de zee is!
Al vroeg zijn Fritz en Geert naar de kite-plaats.
Na een kleine twee uur hoor ik plots onze dinghy. Oei, iets gebeurt of vergeten? Neen, de les gaat niet door wegens te weinig wind.
Jammer, maar zo kunnen we samen gaan snorkelen.
Eerst even naar het havenkantoor de mooring gaan betalen (moet vooraf gebeuren en hadden slechts voor enkele dagen betaald omdat we niet wisten hoe lang we zouden blijven).
Een klein schildpadje vergezeld de vissen en ons en schrikt niet op van een grote baracuda. Een nog grotere tarpon komt plots héél dreigend op ons af...we houden ons stil en knijpen in elkaars hand, maar hij slaat net voor onze ogen af! Nou, nou, dat was een kanjer.
Na twee snorkelplekken, dinghieën we terug richting Zensation. De vishengel is mee en de lijn wordt afgerold. Ik probeer in de juiste richting te sturen en krijg het voor mekaar om hem in zijn 'voorruit' te zetten! Yep, weer een 'pluspunt' erbij voor mij :-))
Zonder vis komen we thuis...
Bonaire, Kralendijk 6(Caraïben)
Dinsdag, 23 augustus '16
Een cruiseschip meert al vroeg af in Kralendijk. De stad oogt meteen levendiger dan de voorbije dagen. Op het Whileminapark staan kraampjes met allerlei souvenirs en plots rijdt er een toeristentreintje rond... En eerlijk is eerlijk, overal zijn de prijzen niet hoger of lager dan anders. En wij genieten mee van de geopende winkels, kraampjes en een beetje extra leven in de brouwerij. Er zijn heel wat mensen van de bijna vierduizend passagiers en tweeduizend werknemers die een dagje genieten van Bonaire en die voor goede inkomsten zorgen. 'Everybody Happy!'
De dinghy-lessen zijn eindelijk gestart! Hoezo, lessen om met zo 'n rubberen bootje te varen?! Ja, zei het niet dat onze buitenboordmotor al enkele keren gereanimeerd is en komt met een Mac Guyver-handleiding... Doordat de schakelhendel (zie vorige blogs) niet meer origineel is en nu bestaat uit een ijzeren staaf en bouten, werkt dit niet zo soepel en met mijn 'kiekemacht' (geen spierkracht), krijg ik deze niet verzet. Dit is ook de reden dat ik na 14 maanden onderweg te zijn, nog steeds ons Dinghietje niet kan besturen...ik wil het al lang, want vind het best stoer, een vrouw die dinghiet! Neen, het euvel is er niet van het begin, dus geen excuus daar, maar is wél op het moment dat ik het zou gaan leren opgetreden. De motor krijg ik zo goed als meteen, lees: na maximum drie pogingen, gestart. Joehoe! Het varen zelf, heum...draaien gaat tegenovergesteld dan waar je naar toe moet. Dus dat is nadenken, heb nauwelijks met een helmstok gevaren, een stuurwiel is me bekender. En dan die gas...telkens ik de boot stuur, brengt mijn hand ook de gashendel in beweging. Nou, de synkinesieën (meebewegingen) of is het mijn oog-hand coördinatie, hebben nog wat training nodig. Maar ik kan al starten en een beetje varen, als we de botsing tegen een paal niet meetellen ;-) hi, hi, hi,... Nog wat spieren kweken en de rest komt wél zeker.
Om 17u staan we bij 'Karel's bar' met andere cruisers te wachten op het gratis busje (op dinsdag en vrijdag), dat ons naar Van der Tweel, of m.a.w. AH, nml. Albert Heijn brengen! Joepie de poepie! Maar we zijn met teveel en kunnen niet met z'n allen mee. Komt goed uit voor de heren en voor mij: ik rij met de eerste lading mee en kan al exploreren en de heren nemen de tweede rit en kunnen alsnog van de Happy Hour (17-19u) profiteren en drinken ondertussen een biertje.
AH is een grote, mooie supermarkt met veel bekende Nederlandse producten, mijn hart maakt een sprongetje bij het zien van een aantal lekkere herkenbare dingen. Toch hou ik me in en let op de prijs, want in Curacao is er ook een AH en daar gaan we volgende week naar toe en zouden de prijzen lager liggen. Winkelen onder tijdsdruk is toch niet mijn dada, ook al krijg je een uur de tijd, wij zelfs 15' langer, doordat er twee terugritten zijn. Van die tijdsdruk krijg ik stress...mijn lijstje heb ik afgewerkt, maar toch vergeet ik naar andere dingen te zien, al is het vooral prospectie onderzoek voor de volgende bezoeken. Geen ramp. Met Nederlandse lekkernijen, het maandelijkse kook-tijdschrift 'Allerhande'(heb ze wél digitaal op mijn tablet, maar een 'echt' boekske in je handen is toch nog net wat anders!) en een warm curryworstenbroodje achter mijn kiezen verlaten we de winkel.
Aan boord nuttigen we wat van de gekochte goederen. Ook the Captain is tevree met een 'mokka gebakje' van den 'Heijn' (Beire) ;-)
Wat wil je nog meer in het 'Paradijs'?! Met een Belgisch wafelhuis (nog niet uitgetest), Italiaans Ijssalon met lekkere ijsjes en milkshake (reeds twee maal bezocht en uitgetest door the Captain) en nen Heijn!
Een cruiseschip meert al vroeg af in Kralendijk. De stad oogt meteen levendiger dan de voorbije dagen. Op het Whileminapark staan kraampjes met allerlei souvenirs en plots rijdt er een toeristentreintje rond... En eerlijk is eerlijk, overal zijn de prijzen niet hoger of lager dan anders. En wij genieten mee van de geopende winkels, kraampjes en een beetje extra leven in de brouwerij. Er zijn heel wat mensen van de bijna vierduizend passagiers en tweeduizend werknemers die een dagje genieten van Bonaire en die voor goede inkomsten zorgen. 'Everybody Happy!'
De dinghy-lessen zijn eindelijk gestart! Hoezo, lessen om met zo 'n rubberen bootje te varen?! Ja, zei het niet dat onze buitenboordmotor al enkele keren gereanimeerd is en komt met een Mac Guyver-handleiding... Doordat de schakelhendel (zie vorige blogs) niet meer origineel is en nu bestaat uit een ijzeren staaf en bouten, werkt dit niet zo soepel en met mijn 'kiekemacht' (geen spierkracht), krijg ik deze niet verzet. Dit is ook de reden dat ik na 14 maanden onderweg te zijn, nog steeds ons Dinghietje niet kan besturen...ik wil het al lang, want vind het best stoer, een vrouw die dinghiet! Neen, het euvel is er niet van het begin, dus geen excuus daar, maar is wél op het moment dat ik het zou gaan leren opgetreden. De motor krijg ik zo goed als meteen, lees: na maximum drie pogingen, gestart. Joehoe! Het varen zelf, heum...draaien gaat tegenovergesteld dan waar je naar toe moet. Dus dat is nadenken, heb nauwelijks met een helmstok gevaren, een stuurwiel is me bekender. En dan die gas...telkens ik de boot stuur, brengt mijn hand ook de gashendel in beweging. Nou, de synkinesieën (meebewegingen) of is het mijn oog-hand coördinatie, hebben nog wat training nodig. Maar ik kan al starten en een beetje varen, als we de botsing tegen een paal niet meetellen ;-) hi, hi, hi,... Nog wat spieren kweken en de rest komt wél zeker.
Om 17u staan we bij 'Karel's bar' met andere cruisers te wachten op het gratis busje (op dinsdag en vrijdag), dat ons naar Van der Tweel, of m.a.w. AH, nml. Albert Heijn brengen! Joepie de poepie! Maar we zijn met teveel en kunnen niet met z'n allen mee. Komt goed uit voor de heren en voor mij: ik rij met de eerste lading mee en kan al exploreren en de heren nemen de tweede rit en kunnen alsnog van de Happy Hour (17-19u) profiteren en drinken ondertussen een biertje.
AH is een grote, mooie supermarkt met veel bekende Nederlandse producten, mijn hart maakt een sprongetje bij het zien van een aantal lekkere herkenbare dingen. Toch hou ik me in en let op de prijs, want in Curacao is er ook een AH en daar gaan we volgende week naar toe en zouden de prijzen lager liggen. Winkelen onder tijdsdruk is toch niet mijn dada, ook al krijg je een uur de tijd, wij zelfs 15' langer, doordat er twee terugritten zijn. Van die tijdsdruk krijg ik stress...mijn lijstje heb ik afgewerkt, maar toch vergeet ik naar andere dingen te zien, al is het vooral prospectie onderzoek voor de volgende bezoeken. Geen ramp. Met Nederlandse lekkernijen, het maandelijkse kook-tijdschrift 'Allerhande'(heb ze wél digitaal op mijn tablet, maar een 'echt' boekske in je handen is toch nog net wat anders!) en een warm curryworstenbroodje achter mijn kiezen verlaten we de winkel.
Aan boord nuttigen we wat van de gekochte goederen. Ook the Captain is tevree met een 'mokka gebakje' van den 'Heijn' (Beire) ;-)
Wat wil je nog meer in het 'Paradijs'?! Met een Belgisch wafelhuis (nog niet uitgetest), Italiaans Ijssalon met lekkere ijsjes en milkshake (reeds twee maal bezocht en uitgetest door the Captain) en nen Heijn!
woensdag 24 augustus 2016
Bonaire, Kralendijk 5(Caraïben)
Maandag, 22 augustus '16
Fritz en Geert trekken er samen op uit. Ze gaan kitesurfen. En Reinhilde en ik zoeken de wasserij op. Een moderne grote wasserij met airco en internet, wat een luxe. Altijd leuker om in gezelschap dit klusje te klaren. Aan boord doet de zon de rest.
De dag gaat voorbij en het is net voor zonsondergang wanneer de sportievelingen arriveren. Onder het genot van een glaasje aanhoren we hun kunsten.
The Captain heeft zijn eerste drie uur lessen erop zitten (10j geleden had ie er ook al eens kennis meegemaakt) en heeft een schurend keeltje van al het zoute zeewater dat ie ongewild gedronken heeft ;-)
Moe en enthousiast denkt hij reeds aan de volgende lessen en stappen...will be continued.
Fritz en Geert trekken er samen op uit. Ze gaan kitesurfen. En Reinhilde en ik zoeken de wasserij op. Een moderne grote wasserij met airco en internet, wat een luxe. Altijd leuker om in gezelschap dit klusje te klaren. Aan boord doet de zon de rest.
De dag gaat voorbij en het is net voor zonsondergang wanneer de sportievelingen arriveren. Onder het genot van een glaasje aanhoren we hun kunsten.
The Captain heeft zijn eerste drie uur lessen erop zitten (10j geleden had ie er ook al eens kennis meegemaakt) en heeft een schurend keeltje van al het zoute zeewater dat ie ongewild gedronken heeft ;-)
Moe en enthousiast denkt hij reeds aan de volgende lessen en stappen...will be continued.
Bonaire, Kralendijk 4(Caraïben)
Zondag, 21 augustus '16
De wateren om Zensation worden regelmatig verkend en haar romp is weer helemaal schoon. Alle pokken/schelpjes zijn er afgestoken. Hopelijk blijft ze zo!
Opspringende scholen kleine visjes zorgen voor een waar spektakel op sommige momenten. Boven hen proberen enkele fregatvogels één van de opgejaagde visjes te scoren en de jager zelf zien we soms gedeeltelijk uit het water komen en laat onze monden van verbazing openvallen. Een gigantische grote dikke, lekker uitziende geelvintonijn toont af en toe zijn lijf en laat ons lekkerbekken! Konden we die maar aan onze vislijn krijgen! Maar ofwel zou de lijn dit niet aankunnen, ofwel zouden we hem nooit binnenkrijgen, want hij is echt mega en weegt waarschijnlijk héél veel...
Het is een prachtige dag en aan wal is er een gezellige zondagse drukte, waar we tussen vertoeven en ook een terrasje meepikken. Pelikanen wachten ons daar reeds op en blijven rustig op het terras, aan de dinghy aanlegplaats, zitten en peddelen onder de houten terraspalen door. Ze zijn absoluut niet mensenschuw en geven graag een demonstratie van hun zweeftechnieken, met hun wijde vleugels, net boven het wateroppervlak en het vangen van een visje. Leuke entertainment.
's Avonds blijft de luide muziek uit en genieten we van de rust op ons privé-terras.
De wateren om Zensation worden regelmatig verkend en haar romp is weer helemaal schoon. Alle pokken/schelpjes zijn er afgestoken. Hopelijk blijft ze zo!
Opspringende scholen kleine visjes zorgen voor een waar spektakel op sommige momenten. Boven hen proberen enkele fregatvogels één van de opgejaagde visjes te scoren en de jager zelf zien we soms gedeeltelijk uit het water komen en laat onze monden van verbazing openvallen. Een gigantische grote dikke, lekker uitziende geelvintonijn toont af en toe zijn lijf en laat ons lekkerbekken! Konden we die maar aan onze vislijn krijgen! Maar ofwel zou de lijn dit niet aankunnen, ofwel zouden we hem nooit binnenkrijgen, want hij is echt mega en weegt waarschijnlijk héél veel...
Het is een prachtige dag en aan wal is er een gezellige zondagse drukte, waar we tussen vertoeven en ook een terrasje meepikken. Pelikanen wachten ons daar reeds op en blijven rustig op het terras, aan de dinghy aanlegplaats, zitten en peddelen onder de houten terraspalen door. Ze zijn absoluut niet mensenschuw en geven graag een demonstratie van hun zweeftechnieken, met hun wijde vleugels, net boven het wateroppervlak en het vangen van een visje. Leuke entertainment.
's Avonds blijft de luide muziek uit en genieten we van de rust op ons privé-terras.
Bonaire, Kralendijk 3(Caraïben)
Zaterdag, 20 augustus '16
Klein Bonaire ligt vlakbij en na een mijltje varen, ligt Zensation bij het kleine eiland. Wit zand en verschillende tinten blauw omringen het eiland. Vanaf de boot snorkelen we naar het strand. Van een diepte van 50m verandert plots het zicht onder ons, van een donker gat naar een steile wand naar boven, naar enkele meters tot niks met koraal en vissen. Enkele grote soorten omcirkelen ons, kijken ons recht in de ogen, maar bevinden ons toch niet eetbaar en zwemmen weer door.
De papegaaivissen met hun mooie kleuren zijn weer talrijk aanwezig en lachen hun geblokte tanden bloot. Sommige hebben nood aan een tandarts om het koraal/tandplak van hun gebit te verwijderen ;-) Een reuze papegaaivis trekt onze aandacht. Wouw, die is zeker een halve meter groot!
Het is indrukwekkend om het koraalrif te zien en dan de diepte er vlak naast. Het lijkt wel of je vanop de top van een berg recht het dal inkijkt! Moeilijk te beschrijven...
In de namiddag varen we terug naar Kralendijk en nemen de boeien dichter bij Karel's Bar. Mensen met een dinghy houden halt en waarschuwen ons voor de luide muziek op sommige avonden/nachten. Grappig! Nou, we kunnen wél wat hebben en we hebben er de eerste nacht, bij aankomst, al kennis mee gemaakt. Nu, liggen we lekker dicht bij het dinghydok en het centrum. Bespaart ons brandstofverbruik van de buitenboordmotor.
Enkele reeds gekende Nederlands cruisers liggen hier ook en Johan, SY Aurora (Milly is in NL)) komt op de koffie en Reinhilde & Fritz, SY Bella Ciao treffen we op het terras bij Karel's Beach Bar.
Het is nog een aanpassing al dat Nederlands dat in onze oren klinkt, onze hoofden draaien nog steeds om, als we het horen... En ook weer wennen om gewoon in het Nederlands/Vlaams te kunnen praten met iedereen. En...even opletten wat we zeggen, want de meeste verstaan ons nu...hi, hi, hi,... ;-)
We trakteren onszelf op frietjes, curryworst (frikandel) speciale en een goulashkroket. Njammie!
Klein Bonaire ligt vlakbij en na een mijltje varen, ligt Zensation bij het kleine eiland. Wit zand en verschillende tinten blauw omringen het eiland. Vanaf de boot snorkelen we naar het strand. Van een diepte van 50m verandert plots het zicht onder ons, van een donker gat naar een steile wand naar boven, naar enkele meters tot niks met koraal en vissen. Enkele grote soorten omcirkelen ons, kijken ons recht in de ogen, maar bevinden ons toch niet eetbaar en zwemmen weer door.
De papegaaivissen met hun mooie kleuren zijn weer talrijk aanwezig en lachen hun geblokte tanden bloot. Sommige hebben nood aan een tandarts om het koraal/tandplak van hun gebit te verwijderen ;-) Een reuze papegaaivis trekt onze aandacht. Wouw, die is zeker een halve meter groot!
Het is indrukwekkend om het koraalrif te zien en dan de diepte er vlak naast. Het lijkt wel of je vanop de top van een berg recht het dal inkijkt! Moeilijk te beschrijven...
In de namiddag varen we terug naar Kralendijk en nemen de boeien dichter bij Karel's Bar. Mensen met een dinghy houden halt en waarschuwen ons voor de luide muziek op sommige avonden/nachten. Grappig! Nou, we kunnen wél wat hebben en we hebben er de eerste nacht, bij aankomst, al kennis mee gemaakt. Nu, liggen we lekker dicht bij het dinghydok en het centrum. Bespaart ons brandstofverbruik van de buitenboordmotor.
Enkele reeds gekende Nederlands cruisers liggen hier ook en Johan, SY Aurora (Milly is in NL)) komt op de koffie en Reinhilde & Fritz, SY Bella Ciao treffen we op het terras bij Karel's Beach Bar.
Het is nog een aanpassing al dat Nederlands dat in onze oren klinkt, onze hoofden draaien nog steeds om, als we het horen... En ook weer wennen om gewoon in het Nederlands/Vlaams te kunnen praten met iedereen. En...even opletten wat we zeggen, want de meeste verstaan ons nu...hi, hi, hi,... ;-)
We trakteren onszelf op frietjes, curryworst (frikandel) speciale en een goulashkroket. Njammie!
zondag 21 augustus 2016
Bonaire, Kralendijk2 (Caraïben)
Vrijdag, 19 augustus '16
Na een prachtige zonsondergang en het bewonderen van de volle maan tijdens het beluisteren van de muziek en Nederlandse stemmen op de radio van 'Dolfijn FM', vielen we gisterenavond in de kuip in slaap...
Ook vanochtend zit de moeheid nog in ons lijf. Met een snorkeltripje om de boot proberen we energie te creëeren. Maar 'Niks moet, Alles mag!'. Toch! Dus forceren we niks en chillen verder.
In de namiddag brengen we een bezoek aan het duikcentrum en kopen de verplichte 'Marine Park Tags', waardoor we toelating hebben om te snorkelen. We nemen meteen diegene met de natuurparken op het land erbij. Nu kunnen we een jaar lang overal in Bonaire snorkelen(10US$) en onbeperkt de natuurparken bezoeken(15US$)(samen dus 25US$). Er zijn hier vele duikcentra en deze bieden allen ook duikcursussen aan. Jaren geleden genoten we een initiatieduik in de Maladiven! Extra informatie winnen we over de aangeboden cursussen i.v.m. de duiksport.
Op een terrasje WiFi-en we, even in de 'Blokker' rondsnuisteren en daarna een kijkje nemen in de plaatselijke Chinese supermarkt, ja, ook hier zijn ze aanwezig... AH zal voor een andere dag zijn, deze ligt een stukje buiten het centrum. In de supermarkt ontdekken we een reeks bekende Nederlandse en Belgische producten en tot grote blijdschap van mijn man verkopen ze paprika chips! Ja en nog aan een klein prijsje ook (t.o.v. de andere smaken en soorten). Met echte 'Chocomel', krentenbollen, Hollandse kaas, vers 'Caraïbisch' fruit en zoveel zakken paprika chips als we kunnen dragen, keren we tevreden terug naar huis.
En wat verschijnt er op tafel als aperitiefhapje? Inderdaad...paprika chips ;-)
Na een alweer adembenemende zonsondergang achter Klein Bonaire, die een rozige lucht nalaat, eten we even later in het licht van de maan ons avondmaal, bestaande uit Mahi Mahi van eigen vangst.
Ondertussen verschijnen er lichtjes en bubbels in het water om ons heen. Duikers ontdekken de wereld onder ons!
Na een prachtige zonsondergang en het bewonderen van de volle maan tijdens het beluisteren van de muziek en Nederlandse stemmen op de radio van 'Dolfijn FM', vielen we gisterenavond in de kuip in slaap...
Ook vanochtend zit de moeheid nog in ons lijf. Met een snorkeltripje om de boot proberen we energie te creëeren. Maar 'Niks moet, Alles mag!'. Toch! Dus forceren we niks en chillen verder.
In de namiddag brengen we een bezoek aan het duikcentrum en kopen de verplichte 'Marine Park Tags', waardoor we toelating hebben om te snorkelen. We nemen meteen diegene met de natuurparken op het land erbij. Nu kunnen we een jaar lang overal in Bonaire snorkelen(10US$) en onbeperkt de natuurparken bezoeken(15US$)(samen dus 25US$). Er zijn hier vele duikcentra en deze bieden allen ook duikcursussen aan. Jaren geleden genoten we een initiatieduik in de Maladiven! Extra informatie winnen we over de aangeboden cursussen i.v.m. de duiksport.
Op een terrasje WiFi-en we, even in de 'Blokker' rondsnuisteren en daarna een kijkje nemen in de plaatselijke Chinese supermarkt, ja, ook hier zijn ze aanwezig... AH zal voor een andere dag zijn, deze ligt een stukje buiten het centrum. In de supermarkt ontdekken we een reeks bekende Nederlandse en Belgische producten en tot grote blijdschap van mijn man verkopen ze paprika chips! Ja en nog aan een klein prijsje ook (t.o.v. de andere smaken en soorten). Met echte 'Chocomel', krentenbollen, Hollandse kaas, vers 'Caraïbisch' fruit en zoveel zakken paprika chips als we kunnen dragen, keren we tevreden terug naar huis.
En wat verschijnt er op tafel als aperitiefhapje? Inderdaad...paprika chips ;-)
Na een alweer adembenemende zonsondergang achter Klein Bonaire, die een rozige lucht nalaat, eten we even later in het licht van de maan ons avondmaal, bestaande uit Mahi Mahi van eigen vangst.
Ondertussen verschijnen er lichtjes en bubbels in het water om ons heen. Duikers ontdekken de wereld onder ons!
zaterdag 20 augustus 2016
Bonaire, Kralendijk(Caraïben)
Donderdag, 18 augustus '16
Ontwaken samen in onze kooi. Fijn om weer wat langer dan drie uur te kunnen slapen!
Pas bij het aanwezige ochtendlicht krijgen we meer zicht op de omgeving. Helder blauw water kabbelt om ons huisje, huizen op de kant met palmbomen en achter ons de contouren van 'Klein Bonaire'. Meteen plonsen we met snorkel het water in. Kleurrijke vissen heten ons welkom in hun land met koraal. Enkele meters achter de boot wordt het water donker en zien we een enorme diepe put... Het eiland staat bekend om zijn kleurrijke visrijke 300 km koraalriffen en is een waar duikersparadijs! Niet voor niets staat het eiland op de nummerplaten van de wagens aangeprezen als een 'Diver's Paradise'. Al snorkelend hopen we hier wat van te kunnen meepikken.
Bonaire, komt van de woorden 'bon aire' en betekend goede lucht. En deze gaat gepaard met wind, de krachte passaatwind, die over het vrij vlakke eiland raast. Er staat hier altijd een goede bries, waardoor het ook geliefd is door wind- en kitesurfers. Het eiland heeft een boemerang-vorm en is 288km2 groot (op één na de grootste van de ABC-eilanden en ligt het meest oostelijk van de drie) en bestaat voor het grootste deel uit beschermd Marine Park en heeft aan land: mangroven, zoutmeren en -winningen met vogels o.a. de flamingo's er zijn ook ezels, enz...
Ik sta te popelen om aan land te gaan. We vertoeven ten slotte in Nederland nu, ja echt waar! De ABC-eilanden (Aruba, Bonaire & Curacao) horen net als St. Maarten, Saba & St. Eustasius bij het Nederlandse koninkrijk en worden ook wél de 'Nederlandse Antillen' genoemd. Er wordt hier Nederlands gesproken, maar ook Engels en Spaans en de locale taal 'Papiamento', dit is een mengeling van: Engels, Spaans, Portugees, Frans en Nederlands. De ongeveer 15 000 inwoners zijn van Hollandse, Afrikaanse en Indiaanse afkomst, maar ook Venezolanen.
Waar ik vooral voor sta te springen is om naar de supermarkt 'Albert Heijn' AH te kunnen gaan! Ja, de meeste onder jullie weten dat ik graag boodschappen doe in een buitenlandse supermarkt en dat AH één van mijn favorieten is. Dus... O ja, en ook bitterballen en curryworsten (frikandel voor de Nederlanders) te kunnen eten in één of andere tent en misschien ook wél Zeeuwse mosselen. Missen we iets?!
Maar eerst de formaliteiten afhandelen. We dinghieën naar de Haven, maar hier zijn geen douane, zoals Geert dacht. Dus na het betalen van onze moering, dinghieën we de andere kant uit, richting het centrum van de stad. De pastelkleurige grote prachtige gebouwen zijn een blikvanger voor het oog. Nederlandse driekleur wapperen overal, evenals de eigen Bonaire vlag.
Het inklaren gaat vriendelijk, vlot en in het Nederlands, althans de conversatie, de formulieren blijven in het Engels.
Op zoek naar een bar wandelen we langs de kleurrijke gebouwen en leuke winkeltjes, met héél wat roze flamingo producten: kleding, schoenen, interieur, gadgets, enz... Ja, Bonaire wordt ook het 'eiland van de flamingo's' genoemd, van daar. We houden halt bij 'Karel's bar', met een terras en bar op een houten steiger in zee en beschikt over een groot dinghy-dok en bekend staat onder de zeilers voor de dagelijkse 'Happy Hour'. Nou, daarvoor zijn we vijf uur te vroeg, maar een verfrissend drankje kan er wél in. De WiFi is echter niet zo goed en dus zoeken we al snel een ander terras op en genieten van de bries, de schaduw, WiFi en een drankje en snackje. Wél raar dat iedereen ons weer verstaat en er zoveel Nederlands door onze oren klinken...moeten een beetje opletten wat we zeggen, hé ;-)
Al likkend van een ijsje en drinkend van een milkshake, flaneren we nog even door de straten en zie ik de 'Blokker'! Maar het is reeds sluitingstijd, dus die zal even op mijn bezoek moeten wachten ;-) Toch gek om in deze omgeving een bekende naam/winkel te zien. Zou er ook een Xenos en Action zijn?!
De moeheid zit nog in ons lijf en we keren weer naar ons huisje. De rest is voor...
De eerste indruk is althans een 'ander' Caraïben, dan dat we reeds gezien hebben. We zijn er nog steeds en het hoort erbij, maar het is toch niet hetzelfde. Of vergissen we ons, is het binnenland en de dorpjes wél typisch? Wordt vervolgd...
Ontwaken samen in onze kooi. Fijn om weer wat langer dan drie uur te kunnen slapen!
Pas bij het aanwezige ochtendlicht krijgen we meer zicht op de omgeving. Helder blauw water kabbelt om ons huisje, huizen op de kant met palmbomen en achter ons de contouren van 'Klein Bonaire'. Meteen plonsen we met snorkel het water in. Kleurrijke vissen heten ons welkom in hun land met koraal. Enkele meters achter de boot wordt het water donker en zien we een enorme diepe put... Het eiland staat bekend om zijn kleurrijke visrijke 300 km koraalriffen en is een waar duikersparadijs! Niet voor niets staat het eiland op de nummerplaten van de wagens aangeprezen als een 'Diver's Paradise'. Al snorkelend hopen we hier wat van te kunnen meepikken.
Bonaire, komt van de woorden 'bon aire' en betekend goede lucht. En deze gaat gepaard met wind, de krachte passaatwind, die over het vrij vlakke eiland raast. Er staat hier altijd een goede bries, waardoor het ook geliefd is door wind- en kitesurfers. Het eiland heeft een boemerang-vorm en is 288km2 groot (op één na de grootste van de ABC-eilanden en ligt het meest oostelijk van de drie) en bestaat voor het grootste deel uit beschermd Marine Park en heeft aan land: mangroven, zoutmeren en -winningen met vogels o.a. de flamingo's er zijn ook ezels, enz...
Ik sta te popelen om aan land te gaan. We vertoeven ten slotte in Nederland nu, ja echt waar! De ABC-eilanden (Aruba, Bonaire & Curacao) horen net als St. Maarten, Saba & St. Eustasius bij het Nederlandse koninkrijk en worden ook wél de 'Nederlandse Antillen' genoemd. Er wordt hier Nederlands gesproken, maar ook Engels en Spaans en de locale taal 'Papiamento', dit is een mengeling van: Engels, Spaans, Portugees, Frans en Nederlands. De ongeveer 15 000 inwoners zijn van Hollandse, Afrikaanse en Indiaanse afkomst, maar ook Venezolanen.
Waar ik vooral voor sta te springen is om naar de supermarkt 'Albert Heijn' AH te kunnen gaan! Ja, de meeste onder jullie weten dat ik graag boodschappen doe in een buitenlandse supermarkt en dat AH één van mijn favorieten is. Dus... O ja, en ook bitterballen en curryworsten (frikandel voor de Nederlanders) te kunnen eten in één of andere tent en misschien ook wél Zeeuwse mosselen. Missen we iets?!
Maar eerst de formaliteiten afhandelen. We dinghieën naar de Haven, maar hier zijn geen douane, zoals Geert dacht. Dus na het betalen van onze moering, dinghieën we de andere kant uit, richting het centrum van de stad. De pastelkleurige grote prachtige gebouwen zijn een blikvanger voor het oog. Nederlandse driekleur wapperen overal, evenals de eigen Bonaire vlag.
Het inklaren gaat vriendelijk, vlot en in het Nederlands, althans de conversatie, de formulieren blijven in het Engels.
Op zoek naar een bar wandelen we langs de kleurrijke gebouwen en leuke winkeltjes, met héél wat roze flamingo producten: kleding, schoenen, interieur, gadgets, enz... Ja, Bonaire wordt ook het 'eiland van de flamingo's' genoemd, van daar. We houden halt bij 'Karel's bar', met een terras en bar op een houten steiger in zee en beschikt over een groot dinghy-dok en bekend staat onder de zeilers voor de dagelijkse 'Happy Hour'. Nou, daarvoor zijn we vijf uur te vroeg, maar een verfrissend drankje kan er wél in. De WiFi is echter niet zo goed en dus zoeken we al snel een ander terras op en genieten van de bries, de schaduw, WiFi en een drankje en snackje. Wél raar dat iedereen ons weer verstaat en er zoveel Nederlands door onze oren klinken...moeten een beetje opletten wat we zeggen, hé ;-)
Al likkend van een ijsje en drinkend van een milkshake, flaneren we nog even door de straten en zie ik de 'Blokker'! Maar het is reeds sluitingstijd, dus die zal even op mijn bezoek moeten wachten ;-) Toch gek om in deze omgeving een bekende naam/winkel te zien. Zou er ook een Xenos en Action zijn?!
De moeheid zit nog in ons lijf en we keren weer naar ons huisje. De rest is voor...
De eerste indruk is althans een 'ander' Caraïben, dan dat we reeds gezien hebben. We zijn er nog steeds en het hoort erbij, maar het is toch niet hetzelfde. Of vergissen we ons, is het binnenland en de dorpjes wél typisch? Wordt vervolgd...
Dag 3: Trip Carriacou - Bonaire(Caraïben)
Carriacou - Bonaire
Dag 3
Woensdag, 17 augustus '16
Waar blijft de wind? Waarom kloppen de weersvoorspellingen nu wél? Meestal is er minstens 5kn 'meer' wind, dan dat ze voorspellen...alleen deze dagen niet! Tja en door deze ervaringen, heeft the Captain hiermee rekening gehouden in de berekening van deze tocht. Maar de extra windsnelheid blijft uit, waardoor we ook niet aan meer afgelegde mijlen komen en waardoor de tocht dus langer zal duren dan gepland... Aankomst zal in het donker plaatsvinden. We zetten het grootzeil bij. Lopen we harder?
Plots neemt de wind toch toe. We breken de boom af van de kotterfok en halen hem naar beneden. Uitgevlinderd met voor- en grootzeil gaat de tocht verder. We hebben hoop, maar de wind neemt al snel weer af...
Een eiland, Los Aves, voor Bonaire is nog een optie. Maar is het veilig, het behoort tot Venezuela en we zouden er illegaal vertoeven. Gaan we even een kijkje nemen of er andere boten liggen? Enkel overnachten, effe slapen en verder varen? Het is een half uur omvaren.
Neen, we gaan door naar Bonaire. Wanneer de zon ondergaat, zien we in de verte lichtpolutie: Bonaire. De bijna volle maan verlicht ons pad en we ruiken land. Neen, serieus, we ruiken het! Het stinkt wat... Industrie misschien?
Ook al zien we de lichten al lang, toch lijkt het nog een eeuwigheid te duren alvorens we het bereiken, deining en stroming werken tegen! De wind neemt toe en axellereert aan de zuidpunt. George, de stuurautomaat mag, Voorde laatste mijlen, het roer overnemen van Selfie, de Hydrovane. De spiboom gaat uit het voorzeil en rollen deze in. Alleen op voorzeil halen we tussen de zeven en acht knopen snelheid!
We zijn er bijna... Meer licht en muziek dagen op. Kralendijk, de hoofdstad ligt voor ons. Het is net middernacht! Nu nog een vrije meerboei (verboden te ankeren in Bonaire= beschermd Marine park) zoeken in het donker. De wolken verstoppen onze verstraler en een hoofdlamp moet ons begeleiden.
Na een kwartiertje zoeken en onze lijnen aan de meerboeien (één voor elke kant van de boeg) vast te maken, zijn we blij. Oef...ons doel is bereikt, nu kunnen we gaan slapen!
Om 00.00u klokken we onze trip af voor de afgelopen 14u:
Afgelegde afstand op log: 93NM
Afgelegde afstand over de grond: 99NM
Gemiddelde snelheid: 7,1kn
Aantal knopen wind: 10-20kn op het einde 25-30kn
We zijn in Bonaire na 62 gevaren uren!
Afgelegde afstand op log: 374NM
Afgelegde afstand over de grond: 415NM
Gemiddelde snelheid: 6,7kn
Aantal knopen wind: 10-20kn op het einde 25-30kn
Dag 3
Woensdag, 17 augustus '16
Waar blijft de wind? Waarom kloppen de weersvoorspellingen nu wél? Meestal is er minstens 5kn 'meer' wind, dan dat ze voorspellen...alleen deze dagen niet! Tja en door deze ervaringen, heeft the Captain hiermee rekening gehouden in de berekening van deze tocht. Maar de extra windsnelheid blijft uit, waardoor we ook niet aan meer afgelegde mijlen komen en waardoor de tocht dus langer zal duren dan gepland... Aankomst zal in het donker plaatsvinden. We zetten het grootzeil bij. Lopen we harder?
Plots neemt de wind toch toe. We breken de boom af van de kotterfok en halen hem naar beneden. Uitgevlinderd met voor- en grootzeil gaat de tocht verder. We hebben hoop, maar de wind neemt al snel weer af...
Een eiland, Los Aves, voor Bonaire is nog een optie. Maar is het veilig, het behoort tot Venezuela en we zouden er illegaal vertoeven. Gaan we even een kijkje nemen of er andere boten liggen? Enkel overnachten, effe slapen en verder varen? Het is een half uur omvaren.
Neen, we gaan door naar Bonaire. Wanneer de zon ondergaat, zien we in de verte lichtpolutie: Bonaire. De bijna volle maan verlicht ons pad en we ruiken land. Neen, serieus, we ruiken het! Het stinkt wat... Industrie misschien?
Ook al zien we de lichten al lang, toch lijkt het nog een eeuwigheid te duren alvorens we het bereiken, deining en stroming werken tegen! De wind neemt toe en axellereert aan de zuidpunt. George, de stuurautomaat mag, Voorde laatste mijlen, het roer overnemen van Selfie, de Hydrovane. De spiboom gaat uit het voorzeil en rollen deze in. Alleen op voorzeil halen we tussen de zeven en acht knopen snelheid!
We zijn er bijna... Meer licht en muziek dagen op. Kralendijk, de hoofdstad ligt voor ons. Het is net middernacht! Nu nog een vrije meerboei (verboden te ankeren in Bonaire= beschermd Marine park) zoeken in het donker. De wolken verstoppen onze verstraler en een hoofdlamp moet ons begeleiden.
Na een kwartiertje zoeken en onze lijnen aan de meerboeien (één voor elke kant van de boeg) vast te maken, zijn we blij. Oef...ons doel is bereikt, nu kunnen we gaan slapen!
Om 00.00u klokken we onze trip af voor de afgelopen 14u:
Afgelegde afstand op log: 93NM
Afgelegde afstand over de grond: 99NM
Gemiddelde snelheid: 7,1kn
Aantal knopen wind: 10-20kn op het einde 25-30kn
We zijn in Bonaire na 62 gevaren uren!
Afgelegde afstand op log: 374NM
Afgelegde afstand over de grond: 415NM
Gemiddelde snelheid: 6,7kn
Aantal knopen wind: 10-20kn op het einde 25-30kn
Dag 2: Trip Carriacou - Bonaire(Caraïben)
Carriacou - Bonaire
Dag 2
Dinsdag, 16 augustus '16
De zeiltocht verloopt aangenaam, de zeilen staan nog steeds hetzelfde. Makkelijk zo en relaxerend. Selfie stuurt onze dame moeiteloos door het water en de vishengel hangt weer uit.
Waar blijft die vis? Eindelijk zien we de hengel nog eens buigen, de ratel van de vismolen is stuk en dus is de hengel onze verrader! Zou het eindelijk lukken nu? Blijft de vis eraan? En is het derde keer, goede keer? Ja, hoor, een Mahi Mahi sparteld even later in ons visnet! Joepie! Ook al is ie wat kleiner dan zijn voorgangers, toch belanden er prachtige filets van dit negentig centimeter beestje in de vriezer. Vriezertje weer vol met dit lekker visje en wij blij ;-)
Nog blijer maken onze vrienden ons met hun bezoek en hun dol-fij-ne kunstjes!!! Alleen al voor hen zou je willen zeilen. Ze zijn weer met veel en blijven lang met onze dame haar punt spelen, terwijl onze benen boven hen uit bengelen en onze mondhoeken steeds breder en breder worden :-))
Na een rozige avondlucht, steigt de zaklamp weer boven ons en verlicht het wateroppervlak, hierdoor is de zichtbaarheid tijdens de nacht héél goed. Was de maan bij elke nachttocht maar zo... Meer vrachtschepen en enkele vissers kruisen ons pad, wat dichter bij en zichtbaar met het oog, maar op veilige afstand. Ze houden ons allert tijdens de wacht.
De wachten verlopen goed, drie uur op en drie uur af. The Captain geraakt moeilijk in het ritme en kan de slaap moeilijk vatten...
Om 10u klokken we de tweede vierentwintig uur af van de 415NM
Afgelegde afstand op log: 146
Afgelegde afstand over de grond: 157
Gemiddelde snelheid: 6,5
Aantal knopen wind: 10-20knopen
Dag 2
Dinsdag, 16 augustus '16
De zeiltocht verloopt aangenaam, de zeilen staan nog steeds hetzelfde. Makkelijk zo en relaxerend. Selfie stuurt onze dame moeiteloos door het water en de vishengel hangt weer uit.
Waar blijft die vis? Eindelijk zien we de hengel nog eens buigen, de ratel van de vismolen is stuk en dus is de hengel onze verrader! Zou het eindelijk lukken nu? Blijft de vis eraan? En is het derde keer, goede keer? Ja, hoor, een Mahi Mahi sparteld even later in ons visnet! Joepie! Ook al is ie wat kleiner dan zijn voorgangers, toch belanden er prachtige filets van dit negentig centimeter beestje in de vriezer. Vriezertje weer vol met dit lekker visje en wij blij ;-)
Nog blijer maken onze vrienden ons met hun bezoek en hun dol-fij-ne kunstjes!!! Alleen al voor hen zou je willen zeilen. Ze zijn weer met veel en blijven lang met onze dame haar punt spelen, terwijl onze benen boven hen uit bengelen en onze mondhoeken steeds breder en breder worden :-))
Na een rozige avondlucht, steigt de zaklamp weer boven ons en verlicht het wateroppervlak, hierdoor is de zichtbaarheid tijdens de nacht héél goed. Was de maan bij elke nachttocht maar zo... Meer vrachtschepen en enkele vissers kruisen ons pad, wat dichter bij en zichtbaar met het oog, maar op veilige afstand. Ze houden ons allert tijdens de wacht.
De wachten verlopen goed, drie uur op en drie uur af. The Captain geraakt moeilijk in het ritme en kan de slaap moeilijk vatten...
Om 10u klokken we de tweede vierentwintig uur af van de 415NM
Afgelegde afstand op log: 146
Afgelegde afstand over de grond: 157
Gemiddelde snelheid: 6,5
Aantal knopen wind: 10-20knopen
Dag 1: Trip van Carriacou - Bonaire(Caraïben)
Carriacou - Bonaire
Dag 1
Maandag, 15 augustus '16
Het is 10u en Zensation wordt stilgelegd voor Tyrrel Bay. Neen, we keren niet terug, ook al zouden we wél willen... Het roer van 'Selfie' wordt gemonteerd en zo is onze Hydrovane klaar om het roer in handen te nemen en te starten aan de afstand van ongeveer 415NM.
Het voorzeil wordt uitgeboomd en het kotterzeil wordt gezet en ook uitgeboomd, maar hoe was dat nu allemaal weer. Met de dubbele schoten en twee bomen, één voor het voor- en één voor het kotterzeil...zien dat er geen knopen ontstaan en ja, daar staat ons 'melkmeisje' dan. De twee zeilen naast elkaar en zo vangen ze de wind van achter ons op, 'voor de windse'-koers genaamd. Ook de deining komt van achter ons en onze dame danst, glijdt en surft al snel over en van de golven van een kleine anderhalve meter.
Het log zit nog vast! Oeps vergeten los te maken (komst steeds weer vast te zitten, als we even niet varen) en dus log eruit, stop erin, proper maken en weer erin. Eum...veel me een beetje 'niet zo lekker'. Even niet meer naar beneden of met mijn hoofd in de bilge hangen. Het log draait en we zeilen west.
De vishengel wordt uitgerold en een zalmsalade wordt geprepareerd. Hopelijk kunnen één van de volgende dagen verse tonijnsalade maken i.p.v. uit blik! Na de lunch zien we vogels en even snel buigt de hengel stevig door. Voorzeil inrollen, motor in achteruit en... Niks meer! Opnieuw alles uitrollen en weer zeilen. En...daar gaat de hengel weer. En ook nu weer is onze vangst gaan zwemmen! Maar we geven niet op.
Een plons trekt onze aandacht: dolfijnen! Hun gezelschap stellen we steeds op prijs en we zitten met z'n twee vooraan op het dek te genieten van hun gekke kunstjes :-)) Er zijn er enkele die proberen zoals een walvis met hun staart in het water te slaan en op hun zij weer in het water te belanden. Hier krijgen we NOOIT genoeg van!
Ondertussen glijdt onze boeg tussen onze vrienden door.
Al snel valt de avond en zorgt de maan voor veel verlichting, een verstraler is er niks tegen.
Na het avondeten gaan de wachten in. Het is een rustige nacht met slechts twee vrachtschepen die enkel op AIS te bespeuren zijn. De zon komt op en om tien uur begint onze nieuwe dag.
Om 10u klokken we de eerste vierentwintig uur af van de 415NM
Afgelegde afstand op log: 144NM
Afgelegde afstand over de grond: 159NM
Gemiddelde snelheid: 6,6 kn
Aantal knopen wind: 10-20knopen
Dag 1
Maandag, 15 augustus '16
Het is 10u en Zensation wordt stilgelegd voor Tyrrel Bay. Neen, we keren niet terug, ook al zouden we wél willen... Het roer van 'Selfie' wordt gemonteerd en zo is onze Hydrovane klaar om het roer in handen te nemen en te starten aan de afstand van ongeveer 415NM.
Het voorzeil wordt uitgeboomd en het kotterzeil wordt gezet en ook uitgeboomd, maar hoe was dat nu allemaal weer. Met de dubbele schoten en twee bomen, één voor het voor- en één voor het kotterzeil...zien dat er geen knopen ontstaan en ja, daar staat ons 'melkmeisje' dan. De twee zeilen naast elkaar en zo vangen ze de wind van achter ons op, 'voor de windse'-koers genaamd. Ook de deining komt van achter ons en onze dame danst, glijdt en surft al snel over en van de golven van een kleine anderhalve meter.
Het log zit nog vast! Oeps vergeten los te maken (komst steeds weer vast te zitten, als we even niet varen) en dus log eruit, stop erin, proper maken en weer erin. Eum...veel me een beetje 'niet zo lekker'. Even niet meer naar beneden of met mijn hoofd in de bilge hangen. Het log draait en we zeilen west.
De vishengel wordt uitgerold en een zalmsalade wordt geprepareerd. Hopelijk kunnen één van de volgende dagen verse tonijnsalade maken i.p.v. uit blik! Na de lunch zien we vogels en even snel buigt de hengel stevig door. Voorzeil inrollen, motor in achteruit en... Niks meer! Opnieuw alles uitrollen en weer zeilen. En...daar gaat de hengel weer. En ook nu weer is onze vangst gaan zwemmen! Maar we geven niet op.
Een plons trekt onze aandacht: dolfijnen! Hun gezelschap stellen we steeds op prijs en we zitten met z'n twee vooraan op het dek te genieten van hun gekke kunstjes :-)) Er zijn er enkele die proberen zoals een walvis met hun staart in het water te slaan en op hun zij weer in het water te belanden. Hier krijgen we NOOIT genoeg van!
Ondertussen glijdt onze boeg tussen onze vrienden door.
Al snel valt de avond en zorgt de maan voor veel verlichting, een verstraler is er niks tegen.
Na het avondeten gaan de wachten in. Het is een rustige nacht met slechts twee vrachtschepen die enkel op AIS te bespeuren zijn. De zon komt op en om tien uur begint onze nieuwe dag.
Om 10u klokken we de eerste vierentwintig uur af van de 415NM
Afgelegde afstand op log: 144NM
Afgelegde afstand over de grond: 159NM
Gemiddelde snelheid: 6,6 kn
Aantal knopen wind: 10-20knopen
dinsdag 16 augustus 2016
Carriacou, afscheid van Tyrrel Bay(Caraïben)
Maandag, 15 augustus '16
Op het netje melden we, tijdens de rubriek 'new arravels or leaving the bay', ons vertrek en bedanken iedereen voor de 'fantastische' tijd samen. Het is dus definitief!
Geert haalt nog snel een fles glasfiber propaangas en aansluiting, omdat we onze campinggas-flessen in de ABC-eilanden niet kunnen vullen en de combuis moet kunnen blijven draaien, hé.
Met havermoutpannenkoeken en gewone pannenkoeken achter de kiezen en nog enkele in de koelkast, om tijdens de tocht verder te verorberen, kunnen we er tegenaan.
Ons Dinghietje wordt afgetuigd en vastgesnoerd op het dek. Russ staat ons al op te wachten aan de tanksteiger met 'Steward Little'. Dit wordt ons nieuwste bemanningslid en heeft regelmatig onze verzorging nodig...we stoppen hem in zijn bokaaltje in de koelkast en hopen er binnenkort wat lekkers van te kunnen bakken. 'Steward Little' is nml. een zuurdesemdeeg, dat je levend moet houden. We zullen ons best doen. 'Wordt vervolgd' ;-)
De diesel en benzine worden aangevuld terwijl ik onszelf uitklaar bij douane en immigratie. Vier dagen geleden is onze cruiserstoelating voor Grenada vervallen, maar de douane beambte houdt woord(had hierover vorige week bij hem over geïnformeerd, aangezien we gepland hadden te vertrekken, maar niet konden door het weer...) en we moeten niet extra betalen! Super! Met de verkregen douane-stempel krijgen we de vloeistof 'tax-free' bij het verlaten van het land en dat levert ons een mooie deal op. Nog even een brood en eieren kopen tijdens het afrekenen in de havenwinkel en we zijn er klaar voor. Nog enkele vrienden stevig knuffelen op de steiger en dan trossen los... Tijdens het buitenvaren van de baai van Tyrrel worden we uitgezwaaid en getoeterd! Deze plek en mensen hebben weer een stuk van ons hart veroverd...
Op het netje melden we, tijdens de rubriek 'new arravels or leaving the bay', ons vertrek en bedanken iedereen voor de 'fantastische' tijd samen. Het is dus definitief!
Geert haalt nog snel een fles glasfiber propaangas en aansluiting, omdat we onze campinggas-flessen in de ABC-eilanden niet kunnen vullen en de combuis moet kunnen blijven draaien, hé.
Met havermoutpannenkoeken en gewone pannenkoeken achter de kiezen en nog enkele in de koelkast, om tijdens de tocht verder te verorberen, kunnen we er tegenaan.
Ons Dinghietje wordt afgetuigd en vastgesnoerd op het dek. Russ staat ons al op te wachten aan de tanksteiger met 'Steward Little'. Dit wordt ons nieuwste bemanningslid en heeft regelmatig onze verzorging nodig...we stoppen hem in zijn bokaaltje in de koelkast en hopen er binnenkort wat lekkers van te kunnen bakken. 'Steward Little' is nml. een zuurdesemdeeg, dat je levend moet houden. We zullen ons best doen. 'Wordt vervolgd' ;-)
De diesel en benzine worden aangevuld terwijl ik onszelf uitklaar bij douane en immigratie. Vier dagen geleden is onze cruiserstoelating voor Grenada vervallen, maar de douane beambte houdt woord(had hierover vorige week bij hem over geïnformeerd, aangezien we gepland hadden te vertrekken, maar niet konden door het weer...) en we moeten niet extra betalen! Super! Met de verkregen douane-stempel krijgen we de vloeistof 'tax-free' bij het verlaten van het land en dat levert ons een mooie deal op. Nog even een brood en eieren kopen tijdens het afrekenen in de havenwinkel en we zijn er klaar voor. Nog enkele vrienden stevig knuffelen op de steiger en dan trossen los... Tijdens het buitenvaren van de baai van Tyrrel worden we uitgezwaaid en getoeterd! Deze plek en mensen hebben weer een stuk van ons hart veroverd...
maandag 15 augustus 2016
Carriacou, Tyrrel Bay2(Caraïben)
Zondag, 14 augustus '16
Het lijkt wél een zondag in België of Nederland. Maar dan met squalls i.p.v. buien. De ene squall na de andere volgt zich op en de emmers en bakken aan boord lopen over. De wind is vlagerig en er zitten windstoten tot 40kn/uur bij! De vissersboot naast ons is plots weg en drijft richting het rif. We zien vrienden hun anker ophalen en herankeren. De boot achter ons komt langzaam dichterbij: ons anker krabt! En dus halen ook wij het anker op en zoeken een andere plek. Onze afspraak aan land wordt uitgesteld tot ons Rocna-anker haar neus weer ingegraven is en we na enkele uren eindelijk een droog moment vinden om snel naar het dinghydok te varen.
Weerberichten en gribfiles worden binnengehaald. Het staat vast: morgen verlaten we Carriacou!
Nog even langs Shavora om onze nieuwe kussenovertrekken, handtas, stabilisatiezeil en Hydrovane-hoes op te halen bij Jacqui & Freddie en elkaar ter afscheid knuffelen.
Bij Chris op Skabenga laten we nog enkele externe-harddiscs achter en spreken morgenvroeg af om ze weer te bezorgen.
Weer aan boord, stijgt de temperatuur in de combuis: spaghetti, soep en ander lekkers wordt bereid voor onze drie daagse/nachten trip. In de leefruimte wordt het bed klaar gemaakt. The Captain maakt Zensation vaarklaar en zet reeds de kotterstag en legt de kotterfok klaar, alsook de Hydrovane, Selfie.
Tegen zonsondergang dinghieën we tussen een squall door naar Manx Goose. Ali & Steven hebben ons en Sandra & Chris (Deep Blue) uitgenodigd. Al snel neemt de wind toe en komt er dikke squall over de baai heen. We turen allen in het donker om te kijken of onze dames Deep Blue & Zensation ok zijn en of we hun sterretje en ander herkennende lichtjes kunnen vinden. Motoren horen we draaien en lichten zien we aan gaan. Ook nu zitten er hevige windstoten in! We merken dat De motor van Uproar draait en de lichten branden. Russ is alleen aan boord (Lisa is voor enkele weken naar haar familie). Geert & Steven dinghieën naar hem toe om polshoogte te nemen en of er eventueel hulp nodig is. Met hun hulp kan Russ anker ophalen en weer herankeren. Hij is blij met hun hulp, want door de wind en het donker is het niet evident om deze klus in je eentje te klaren!
Zo snel als de squall en wind gekomen zijn, zo snel keert ook de rust weer in de baai. Zo kunnen we toch nog met een gerust hart genieten van de avond en elkaar. Ook hier borrelt weer dat gemengd gevoel op...
Zo'n leuke plek, zoveel fijne mensen,... Hadden graag wat langer gebleven en meer tijd met hen doorgebracht...
Maar er is een tijd van komen en gaan en ons weergat is te goed om te weerstaan! Op 1 september landen onze vrienden op Curacao en de komende tien dagen zit er geen nieuwe kans in, dus gaan we morgen.
Het lijkt wél een zondag in België of Nederland. Maar dan met squalls i.p.v. buien. De ene squall na de andere volgt zich op en de emmers en bakken aan boord lopen over. De wind is vlagerig en er zitten windstoten tot 40kn/uur bij! De vissersboot naast ons is plots weg en drijft richting het rif. We zien vrienden hun anker ophalen en herankeren. De boot achter ons komt langzaam dichterbij: ons anker krabt! En dus halen ook wij het anker op en zoeken een andere plek. Onze afspraak aan land wordt uitgesteld tot ons Rocna-anker haar neus weer ingegraven is en we na enkele uren eindelijk een droog moment vinden om snel naar het dinghydok te varen.
Weerberichten en gribfiles worden binnengehaald. Het staat vast: morgen verlaten we Carriacou!
Nog even langs Shavora om onze nieuwe kussenovertrekken, handtas, stabilisatiezeil en Hydrovane-hoes op te halen bij Jacqui & Freddie en elkaar ter afscheid knuffelen.
Bij Chris op Skabenga laten we nog enkele externe-harddiscs achter en spreken morgenvroeg af om ze weer te bezorgen.
Weer aan boord, stijgt de temperatuur in de combuis: spaghetti, soep en ander lekkers wordt bereid voor onze drie daagse/nachten trip. In de leefruimte wordt het bed klaar gemaakt. The Captain maakt Zensation vaarklaar en zet reeds de kotterstag en legt de kotterfok klaar, alsook de Hydrovane, Selfie.
Tegen zonsondergang dinghieën we tussen een squall door naar Manx Goose. Ali & Steven hebben ons en Sandra & Chris (Deep Blue) uitgenodigd. Al snel neemt de wind toe en komt er dikke squall over de baai heen. We turen allen in het donker om te kijken of onze dames Deep Blue & Zensation ok zijn en of we hun sterretje en ander herkennende lichtjes kunnen vinden. Motoren horen we draaien en lichten zien we aan gaan. Ook nu zitten er hevige windstoten in! We merken dat De motor van Uproar draait en de lichten branden. Russ is alleen aan boord (Lisa is voor enkele weken naar haar familie). Geert & Steven dinghieën naar hem toe om polshoogte te nemen en of er eventueel hulp nodig is. Met hun hulp kan Russ anker ophalen en weer herankeren. Hij is blij met hun hulp, want door de wind en het donker is het niet evident om deze klus in je eentje te klaren!
Zo snel als de squall en wind gekomen zijn, zo snel keert ook de rust weer in de baai. Zo kunnen we toch nog met een gerust hart genieten van de avond en elkaar. Ook hier borrelt weer dat gemengd gevoel op...
Zo'n leuke plek, zoveel fijne mensen,... Hadden graag wat langer gebleven en meer tijd met hen doorgebracht...
Maar er is een tijd van komen en gaan en ons weergat is te goed om te weerstaan! Op 1 september landen onze vrienden op Curacao en de komende tien dagen zit er geen nieuwe kans in, dus gaan we morgen.
Carriacou, Tyrrel Bay(Caraïben)
Zaterdag, 13 augustus '16
Het weervenster voor onze tocht naar het westen wordt concreter. Maandag zou het ons vertrekmoment kunnen zijn.
Dus gaan we nog even op groenten- en fruitjacht in het dorp, maar de twee plaatselijke kraampjes hebben weinig keuze. Ach, drie dagen en nachten kunnen we, met het beetje dat we hebben, wél overbruggen en we zijn creatief met de locale producten en kunnen met weinig toch veel en gevarieerde gerechten maken.
Vanavond zijn we uitgenodigd bij Chris, aan boord van SY Skabenga. Ieder brengt wat mee: Russ (Uproar) zelf gevangen Mahi Mahi (de ster van de avond), Jacqui & Freddie (Shavora) een bananencake met custerdsaus, Chris (Skabenga) een aardappelgratin en ikzelf een uien-kaastaart.
De mannen gaan nog vissen om eventueel nog andere sterren op de BBQ te kunnen leggen.
Terwijl de uien-kaastaart in de oven staat, probeer ik nog wat te experimenteren en maak popcorn. Niet moeilijk toch? Zeker als je het jaren geleden enkel in de microgolfoven maakte en deze nu niet van dienst is.
De pot gaat op het gasvuur en al snel hoor ik de maïs poppen onder het deksel. Njammie, alweer gelukt. Een kommetje natuur, eentje met bloemsuiker en één met paprika-curry kruiden. Voilá een extraatje voor bij de apo.
De mannen komen zonder extra vis weer toe en met zijn allen toasten we bij ondergaande zon op onze vriendschap. Misschien zien we elkaar weer ergens terug...maar voorlopig is dit ons laatste avondmaal samen.
Het eten is verrukkelijk en het gezelschap optimaal! Het gevoel hier nog niet weg te willen borrelt op... :-(
Het weervenster voor onze tocht naar het westen wordt concreter. Maandag zou het ons vertrekmoment kunnen zijn.
Dus gaan we nog even op groenten- en fruitjacht in het dorp, maar de twee plaatselijke kraampjes hebben weinig keuze. Ach, drie dagen en nachten kunnen we, met het beetje dat we hebben, wél overbruggen en we zijn creatief met de locale producten en kunnen met weinig toch veel en gevarieerde gerechten maken.
Vanavond zijn we uitgenodigd bij Chris, aan boord van SY Skabenga. Ieder brengt wat mee: Russ (Uproar) zelf gevangen Mahi Mahi (de ster van de avond), Jacqui & Freddie (Shavora) een bananencake met custerdsaus, Chris (Skabenga) een aardappelgratin en ikzelf een uien-kaastaart.
De mannen gaan nog vissen om eventueel nog andere sterren op de BBQ te kunnen leggen.
Terwijl de uien-kaastaart in de oven staat, probeer ik nog wat te experimenteren en maak popcorn. Niet moeilijk toch? Zeker als je het jaren geleden enkel in de microgolfoven maakte en deze nu niet van dienst is.
De pot gaat op het gasvuur en al snel hoor ik de maïs poppen onder het deksel. Njammie, alweer gelukt. Een kommetje natuur, eentje met bloemsuiker en één met paprika-curry kruiden. Voilá een extraatje voor bij de apo.
De mannen komen zonder extra vis weer toe en met zijn allen toasten we bij ondergaande zon op onze vriendschap. Misschien zien we elkaar weer ergens terug...maar voorlopig is dit ons laatste avondmaal samen.
Het eten is verrukkelijk en het gezelschap optimaal! Het gevoel hier nog niet weg te willen borrelt op... :-(
Carriacou, Sandy Island - Tyrrel Bay(Caraïben)
Vrijdag, 12 augustus '16
Na een fijne nachtrust liggen we al vroeg in het water. Met de weerkaatsing van de zon lijkt de onderwaterwereld weer kleurrijker en sprookjesachtig. Doorschijnende mini-kwalletjes strelen onze lichamen en we worden prikkelingen en jeuk gewaar. Duizenden vissen vergezellen ons. Opspringende kleine visjes die door een school tonijn worden opgejaagd en bovenwater worden gegrepen door verschillende soorten kirrende en duikende vogels, zorgen voor een uniek schouwspel. We blijven ter plaatse hangen en onze ogen achter de duikbril worden met de minuut groter. De 'cirkel of life' speelt zich voor onze neus af! Hadden we nu maar een lijntje ofzo mee, om één van de tonijntjes te kunnen vangen.
In de namiddag zeilen we terug naar Tyrrel Bay. Uproar is er ook weer en we vernemen dat ook Deep Blue & Manx Goose onderweg zijn. De baai groeit weer aan, alsook onze cruiserskring en -activiteiten.
Geert duikt nog even onder Zensation om haar onderkant wat proper te maken, alsook de verder groeiende baard op de schroef. We zijn niet blij om al terug pokken aan te treffen op haar romp, zo kort na de nieuwe anti-fouling!!!
Tegen de avond gaan we met enkele vrienden wat eten bij 'Mavis' en nog iets drinken in 'Lambie Queen', voor een optreden bij te wonen. Maar de verwachte live Music blijft uit tot we weer aan boord zijn en de luide beat van de Caraïbische Soca muziek door de hele baai weerklinkt ;-)
Na een fijne nachtrust liggen we al vroeg in het water. Met de weerkaatsing van de zon lijkt de onderwaterwereld weer kleurrijker en sprookjesachtig. Doorschijnende mini-kwalletjes strelen onze lichamen en we worden prikkelingen en jeuk gewaar. Duizenden vissen vergezellen ons. Opspringende kleine visjes die door een school tonijn worden opgejaagd en bovenwater worden gegrepen door verschillende soorten kirrende en duikende vogels, zorgen voor een uniek schouwspel. We blijven ter plaatse hangen en onze ogen achter de duikbril worden met de minuut groter. De 'cirkel of life' speelt zich voor onze neus af! Hadden we nu maar een lijntje ofzo mee, om één van de tonijntjes te kunnen vangen.
In de namiddag zeilen we terug naar Tyrrel Bay. Uproar is er ook weer en we vernemen dat ook Deep Blue & Manx Goose onderweg zijn. De baai groeit weer aan, alsook onze cruiserskring en -activiteiten.
Geert duikt nog even onder Zensation om haar onderkant wat proper te maken, alsook de verder groeiende baard op de schroef. We zijn niet blij om al terug pokken aan te treffen op haar romp, zo kort na de nieuwe anti-fouling!!!
Tegen de avond gaan we met enkele vrienden wat eten bij 'Mavis' en nog iets drinken in 'Lambie Queen', voor een optreden bij te wonen. Maar de verwachte live Music blijft uit tot we weer aan boord zijn en de luide beat van de Caraïbische Soca muziek door de hele baai weerklinkt ;-)
zaterdag 13 augustus 2016
Carriacou, Hillsborough - Sandy Island(Caraïben)
Donderdag, 11 augustus '16
Zensation en haar crew hebben een rollende nacht achter de rug en de regen is alweer aanwezig. Ik maak gretig gebruik van het te veel aan water en doe een handwasje.
Op het strand wacht onze dinghyoppasser ons al op...maar de gevonden frietjes in onze bijboot gisterenavond, zijn ook voor hem een raadsel! Zo goed heeft hij dan ook weer niet gelet op onze bijboot en ontslaan hem van zijn diensten!
Bus nummer 11 brengt ons naar het noord/-oosten van het eiland, naar Windward. Hier hopen we de traditionele houten botenbouwers aan het werk te zien, die het geleerd hebben van hun Schotse voorouders en verantwoordelijk zijn voor de authentieke zeilboten zonder kiel die we in de regatta zagen racen. Onderweg zien we mooie huizen/villa's, maar ook vele houten hutjes/kotjes. Koeien met hun kalveren en geiten met hun kleintjes versperren hier en daar de weg. Het noorden is dichter begroeid en nog groener dan het zuiden, maar niet zoals Grenada.
Langs het strand vinden we veel afval en een verlaten scheepswerf, waar een oude boot wordt hersteld. Een beetje verder vinden we enkele mannen langs het strand, bij een vissersboot in wording. Prachtig hout veranderd in een boot, die gestud wordt door houten dikke takken! De ambacht bloeit stilletjes aan dood, er is weinig interesse bij de nieuwe generatie en opvolgers zijn dan ook schraal... Jammer.
PSV (Petit St. Vincent) en Petit Martinique zien we vanop deze kant van het eiland goed liggen, alsook het wrak en het rif waarvoor we moesten uitwijken tijdens de race.
Na een kleine wandeling rijdt bus 11 langs en kunnen we meerijden naar de hoofdstad, althans met enkele omwegen... Tot drie maal toe rijden we even dezelfde weg op en neer naar de scheepswerf. Een passagier stapt op met enkele watermeloenen die bij een winkeltje worden weggebracht en stapt weer in. Andere passagiers stappen op en moeten richting werf,... Grappig en de drie jonge locals op een bankje zien ons telkens weer verschijnen en zwaaien geamuseerd ;-) Voor dezelfde prijs, met extra afstand en tijd, komen we tegen de middag weer toe in de hoofdstad. Eerst wat drinken, internetten en eten. Het weervenster om naar Curacao te varen schuift op...we dachten zondag te vertrekken, nu lijkt maandag beter...we houden het in de gaten. Om ons vertrek wat voor te bereiden, slaan we alvast nog wat drinken en groenten en fruit in en stouwen het in de bijboot. De oppasser is er nog steeds, maar al ons klein geld hebben we aan de busritten uitgegeven...
Het anker gaat weer op en even verder pikken we een meerboei op en maken hem achteraan vast i.p.v. vooraan, 'stern' zoals ze het noemen. Zo hebben we wat wind in de kuip en het geklots achteraan i.p.v. vooraan.
The Captain doet nog eens een poging om de speciale pikhaak 'Hook & Moor' te repareren, zodat ie weer van dienst kan zijn bij het oppikken van de volgende meerboeien.
Squalls om ons heen zorgen voor een luchtspektakel en even later voor een nat geschenk.
Zensation en haar crew hebben een rollende nacht achter de rug en de regen is alweer aanwezig. Ik maak gretig gebruik van het te veel aan water en doe een handwasje.
Op het strand wacht onze dinghyoppasser ons al op...maar de gevonden frietjes in onze bijboot gisterenavond, zijn ook voor hem een raadsel! Zo goed heeft hij dan ook weer niet gelet op onze bijboot en ontslaan hem van zijn diensten!
Bus nummer 11 brengt ons naar het noord/-oosten van het eiland, naar Windward. Hier hopen we de traditionele houten botenbouwers aan het werk te zien, die het geleerd hebben van hun Schotse voorouders en verantwoordelijk zijn voor de authentieke zeilboten zonder kiel die we in de regatta zagen racen. Onderweg zien we mooie huizen/villa's, maar ook vele houten hutjes/kotjes. Koeien met hun kalveren en geiten met hun kleintjes versperren hier en daar de weg. Het noorden is dichter begroeid en nog groener dan het zuiden, maar niet zoals Grenada.
Langs het strand vinden we veel afval en een verlaten scheepswerf, waar een oude boot wordt hersteld. Een beetje verder vinden we enkele mannen langs het strand, bij een vissersboot in wording. Prachtig hout veranderd in een boot, die gestud wordt door houten dikke takken! De ambacht bloeit stilletjes aan dood, er is weinig interesse bij de nieuwe generatie en opvolgers zijn dan ook schraal... Jammer.
PSV (Petit St. Vincent) en Petit Martinique zien we vanop deze kant van het eiland goed liggen, alsook het wrak en het rif waarvoor we moesten uitwijken tijdens de race.
Na een kleine wandeling rijdt bus 11 langs en kunnen we meerijden naar de hoofdstad, althans met enkele omwegen... Tot drie maal toe rijden we even dezelfde weg op en neer naar de scheepswerf. Een passagier stapt op met enkele watermeloenen die bij een winkeltje worden weggebracht en stapt weer in. Andere passagiers stappen op en moeten richting werf,... Grappig en de drie jonge locals op een bankje zien ons telkens weer verschijnen en zwaaien geamuseerd ;-) Voor dezelfde prijs, met extra afstand en tijd, komen we tegen de middag weer toe in de hoofdstad. Eerst wat drinken, internetten en eten. Het weervenster om naar Curacao te varen schuift op...we dachten zondag te vertrekken, nu lijkt maandag beter...we houden het in de gaten. Om ons vertrek wat voor te bereiden, slaan we alvast nog wat drinken en groenten en fruit in en stouwen het in de bijboot. De oppasser is er nog steeds, maar al ons klein geld hebben we aan de busritten uitgegeven...
Het anker gaat weer op en even verder pikken we een meerboei op en maken hem achteraan vast i.p.v. vooraan, 'stern' zoals ze het noemen. Zo hebben we wat wind in de kuip en het geklots achteraan i.p.v. vooraan.
The Captain doet nog eens een poging om de speciale pikhaak 'Hook & Moor' te repareren, zodat ie weer van dienst kan zijn bij het oppikken van de volgende meerboeien.
Squalls om ons heen zorgen voor een luchtspektakel en even later voor een nat geschenk.
Carriacou, Sandy Island - Hillsborough(Caraïben)
Woensdag, 10 augustus '16
Sandy Island is niet meer dan een smal lang stukje onbewoond eiland, dat je een 'Bounty'- en 'Robinson Crusoë'-gevoel geven. Het is beschermd gebied en heeft de enkele jaren geleden enorm geleden door een orkaan die alle palmbomen wegveegde en aan de westkant van het eiland een muur van dood koraal op de rand vormde. Mensen hebben weer bomen aangeplant en de muur van dood koraal vormt nu een bescherming voor het smalle kwetsbare eiland. En in het midden zijn er natuurlijke plassen die door hoge golven, die over de koraalmuur botsen, gevuld worden.
Het water is rustig vanmorgen en al snorkelend bereiken we het eiland. Het zand heeft een roze kleur, zoals we reeds zagen op Barbuda. We wandelen langs de zandstrook en snorkelen naar de noordpunt van het eiland waar we een indrukwekkend groot, hoog koraal aantreffen, wat ons doet terug denken aan Buck Island (St. Croix, USVI), maar ook net weer anders... Onze hoofden draaien weer alle kanten op en onze ogen worden groter en groter achter onze duikbril. Vissen zwemmen in allerlei vormen en kleuren in grote getalen om ons heen. Talrijke egelvissen passeren de revue. Meestal zien we maar een enkeling van hen, die zich schuw onder een steen verstopt. Alsook de koffervissen en vijlvissen zijn in grotere hoeveelheden aanwezig. En nog zo véél andere soorten! Prachtige snorkelplek, ook al ontbreken de zonnestralen en voelen we de regendruppels onze rug masseren... De gehele lengte van het eiland snorkelen we af en weer terug tot aan onze dame.
Emmers en bakken worden vandaag goed gevuld en het opvangzeiltje doet zijn best om de watertank te vullen. Apparatuur worden in de oven gelegd tijdens donder en bliksem. Gevleugelde zwarte insecten overspoelen Zensation, ze werpen hun vleugels af en kruipen rond! Vliegende mieren?! Zwarte vleugels, zwarte kruipende insecten zo ver we kunnen zien! Met zeewater proberen we ze uit de kuip weg te spoelen, maar zelfs binnen vinden ze hun weg! Baaah!!!
Het opgevangen regenwater wordt m.b.v. een zift gefilterd en over het zeiltje gegoten. De zwarte vleugels en insecten blijven achter in de zift en plots zie ik water over het gangboord lopen...de watertank is vol. Ja, de watertank met een inhoud van 400L is vol! Het zeiltje werkt beter dan gedacht...en wij zijn kei blij! En dat te denken dat we gisteren nog even water wilden tanken en er voor betalen, alvorens naar hier te varen. Geweldig gewoon. The Captain kan het niet geloven! Hij heeft een goed zeiltje gemaakt, my handy-man ;-)
Tussen de buien door wordt de lunch opgediend en hierbij schuif ik met mijn natte voetzolen uit op de trap en verlies hierbij mijn grip van de strapleuning, schuif de treden af en donder pardoes met mijn linker bil en rechter elleboog met een knal op de vloer! Aaaaaawch... De gevoeligste plek voor mijn versleten tachtig jarige rug en heupen! Een koud bierblikje brengt verkoeling en ik sidder op mijn gevoelloze elastiekje beentjes... Even bekomen en rusten, de ene wonde is nog niet geheeld en er zijn alweer nieuwe gevoelige, blauwe plekken die hun opwachting maken! Ach ja, zo worden we groot zeker...alhoewel dan zou ik ondertussen over de drie meter moeten komen met mijn stommiteiten en niet blijven steken op slechts 1m58 en ondertussen zelfs gekrompen naar 1m56,5! Het gaat de omgekeerde richting uit bij mij ;-)
Enige tijd later haalt Geert het anker op en varen naar de schuin tegenover liggende hoofdstad Hillsborough. Een dinghydok is hier niet aanwezig en dus maken we een natte landing op het strand. Een dakloze zegt ons op ons Dinghietje te letten, maar dat vinden we niet nodig aangezien ze met een vastgemaakt is aan een palmboom. Bij onze terugkeer, enkele uren later, is de zon net onder en zit de man ach ja, we er nog steeds en vraagt twee dollar (=minder dan 0,70€).
Onder een prachtige roze rode gloed dinghieën we weer naar huis en genieten we van wat lekkers en een fijne avond in de kuip.
Sandy Island is niet meer dan een smal lang stukje onbewoond eiland, dat je een 'Bounty'- en 'Robinson Crusoë'-gevoel geven. Het is beschermd gebied en heeft de enkele jaren geleden enorm geleden door een orkaan die alle palmbomen wegveegde en aan de westkant van het eiland een muur van dood koraal op de rand vormde. Mensen hebben weer bomen aangeplant en de muur van dood koraal vormt nu een bescherming voor het smalle kwetsbare eiland. En in het midden zijn er natuurlijke plassen die door hoge golven, die over de koraalmuur botsen, gevuld worden.
Het water is rustig vanmorgen en al snorkelend bereiken we het eiland. Het zand heeft een roze kleur, zoals we reeds zagen op Barbuda. We wandelen langs de zandstrook en snorkelen naar de noordpunt van het eiland waar we een indrukwekkend groot, hoog koraal aantreffen, wat ons doet terug denken aan Buck Island (St. Croix, USVI), maar ook net weer anders... Onze hoofden draaien weer alle kanten op en onze ogen worden groter en groter achter onze duikbril. Vissen zwemmen in allerlei vormen en kleuren in grote getalen om ons heen. Talrijke egelvissen passeren de revue. Meestal zien we maar een enkeling van hen, die zich schuw onder een steen verstopt. Alsook de koffervissen en vijlvissen zijn in grotere hoeveelheden aanwezig. En nog zo véél andere soorten! Prachtige snorkelplek, ook al ontbreken de zonnestralen en voelen we de regendruppels onze rug masseren... De gehele lengte van het eiland snorkelen we af en weer terug tot aan onze dame.
Emmers en bakken worden vandaag goed gevuld en het opvangzeiltje doet zijn best om de watertank te vullen. Apparatuur worden in de oven gelegd tijdens donder en bliksem. Gevleugelde zwarte insecten overspoelen Zensation, ze werpen hun vleugels af en kruipen rond! Vliegende mieren?! Zwarte vleugels, zwarte kruipende insecten zo ver we kunnen zien! Met zeewater proberen we ze uit de kuip weg te spoelen, maar zelfs binnen vinden ze hun weg! Baaah!!!
Het opgevangen regenwater wordt m.b.v. een zift gefilterd en over het zeiltje gegoten. De zwarte vleugels en insecten blijven achter in de zift en plots zie ik water over het gangboord lopen...de watertank is vol. Ja, de watertank met een inhoud van 400L is vol! Het zeiltje werkt beter dan gedacht...en wij zijn kei blij! En dat te denken dat we gisteren nog even water wilden tanken en er voor betalen, alvorens naar hier te varen. Geweldig gewoon. The Captain kan het niet geloven! Hij heeft een goed zeiltje gemaakt, my handy-man ;-)
Tussen de buien door wordt de lunch opgediend en hierbij schuif ik met mijn natte voetzolen uit op de trap en verlies hierbij mijn grip van de strapleuning, schuif de treden af en donder pardoes met mijn linker bil en rechter elleboog met een knal op de vloer! Aaaaaawch... De gevoeligste plek voor mijn versleten tachtig jarige rug en heupen! Een koud bierblikje brengt verkoeling en ik sidder op mijn gevoelloze elastiekje beentjes... Even bekomen en rusten, de ene wonde is nog niet geheeld en er zijn alweer nieuwe gevoelige, blauwe plekken die hun opwachting maken! Ach ja, zo worden we groot zeker...alhoewel dan zou ik ondertussen over de drie meter moeten komen met mijn stommiteiten en niet blijven steken op slechts 1m58 en ondertussen zelfs gekrompen naar 1m56,5! Het gaat de omgekeerde richting uit bij mij ;-)
Enige tijd later haalt Geert het anker op en varen naar de schuin tegenover liggende hoofdstad Hillsborough. Een dinghydok is hier niet aanwezig en dus maken we een natte landing op het strand. Een dakloze zegt ons op ons Dinghietje te letten, maar dat vinden we niet nodig aangezien ze met een vastgemaakt is aan een palmboom. Bij onze terugkeer, enkele uren later, is de zon net onder en zit de man ach ja, we er nog steeds en vraagt twee dollar (=minder dan 0,70€).
Onder een prachtige roze rode gloed dinghieën we weer naar huis en genieten we van wat lekkers en een fijne avond in de kuip.
vrijdag 12 augustus 2016
Carriacou, Tyrell Bay - Sandy Island(Caraïben)
Dinsdag, 9 augustus '16
Na het ontbijt maken we onze dame vaarklaar. Nog even langs de tanksteiger en de douane voor wat informatie i.v.m. Tax-free tanken en ons cruiserspermit. En dan anker op...
Meer en meer lijkt ons anker zich vast te roesten op een bepaalde plaats, of zijn het wij die ergens moeilijker kunnen weggaan? Zensation is blij dat ze haar romp weer tegen het bewegende water en golven kan schuren en haar zeilen kan spreiden. Ook wij genieten van de extra wind die over onze snoeten kriebelt. Het is slechts voor enkele mijlen...we zeilen hoekje om naar het mooie smalle kleine eiland met zandstrand en palmbomen, nml. Sandy Island. Hier willen we de onderwaterwereld bij het rif even exploreren.
Het anker wordt gespoeld door het turquoise water, tijdens het ingraven in het witte zand.
Even later begeven we ons in het heldere water...ooo, wat voelt dit goed. Jammer van de windgolven, de deining en stroming, dit maakt het snorkelen moeilijk. En na een poging om rond onze dame te zwemmen, hou ik het voor bekeken. The Captain probeert de alsmaar langer wordende baard van de schroef te halen!
Heerlijk liggen we hier te dobberen en te genieten van het zicht op dit mooie eilandje!
Na het ontbijt maken we onze dame vaarklaar. Nog even langs de tanksteiger en de douane voor wat informatie i.v.m. Tax-free tanken en ons cruiserspermit. En dan anker op...
Meer en meer lijkt ons anker zich vast te roesten op een bepaalde plaats, of zijn het wij die ergens moeilijker kunnen weggaan? Zensation is blij dat ze haar romp weer tegen het bewegende water en golven kan schuren en haar zeilen kan spreiden. Ook wij genieten van de extra wind die over onze snoeten kriebelt. Het is slechts voor enkele mijlen...we zeilen hoekje om naar het mooie smalle kleine eiland met zandstrand en palmbomen, nml. Sandy Island. Hier willen we de onderwaterwereld bij het rif even exploreren.
Het anker wordt gespoeld door het turquoise water, tijdens het ingraven in het witte zand.
Even later begeven we ons in het heldere water...ooo, wat voelt dit goed. Jammer van de windgolven, de deining en stroming, dit maakt het snorkelen moeilijk. En na een poging om rond onze dame te zwemmen, hou ik het voor bekeken. The Captain probeert de alsmaar langer wordende baard van de schroef te halen!
Heerlijk liggen we hier te dobberen en te genieten van het zicht op dit mooie eilandje!
Carriacou, Tyrell Bay15(Caraïben)
Maandag, 8 augustus '16
Een heerlijk rustige dag in Teryll Bay. Wat zwemmen, lezen, koken,...
Tegen 17u trekken Freddie en the Captain er op uit met hun vishengels. Jacqui en ikzelf zorgen voor iets voor bij de vis, als ze die kunnen vangen natuurlijk. Tagliatelle en vissaus staat klaar. Indien de mannen géén succes hebben en met het hoofdingrediënt thuiskomen hebben we een alternatief: de vissaus wordt dan een gazpacho met verse groentjes en het groentenstoofpotje van Jacqui kan met kip uit blik bij de tagliatelle. Maar we kijken alle vier uit naar een vers visje of twee of drie of...
Net voor het donker komen ze aangedinghiet en een smile on there face. Drie beestjes hebben ze gevangen: twee Jacks en een geep. Joepie! Let's eat.
Met de gerechten en nog wat apo dinghieën we even later naar SY Shavora.
Eerst een witte sangria met een touch á la Zensation om op de goede vangst te toosten en dan worden de jacks gebakken en opgediend. Njamnjam, fantastisch! Dank je wél heren ;-)
Er is nog over van de begeleidende gerechten en de geep zit in de koelkast. Het lijkt wél een paling binnenin met al die graten. Jacqui gaat hem morgen proberen van de graat te koken.
Moe, voldaan en met gevulde magen verlaten we SY Shavora.
Plots zie ik de thermossen staan met het yoghurtkweeksel. Oeps die was ik even uit het oog verloren. De zelfgemaakte yoghurt wordt nog even uit de thermosflessen gegoten en in potten in de koelkast gezet. Tja, die heeft enkele uren meer kunnen kweken dan voorzien, maar het resultaat ziet er super uit! Nu kan ie verder rijpen in de koelkast. De smaaktest volgt één van de...
Een heerlijk rustige dag in Teryll Bay. Wat zwemmen, lezen, koken,...
Tegen 17u trekken Freddie en the Captain er op uit met hun vishengels. Jacqui en ikzelf zorgen voor iets voor bij de vis, als ze die kunnen vangen natuurlijk. Tagliatelle en vissaus staat klaar. Indien de mannen géén succes hebben en met het hoofdingrediënt thuiskomen hebben we een alternatief: de vissaus wordt dan een gazpacho met verse groentjes en het groentenstoofpotje van Jacqui kan met kip uit blik bij de tagliatelle. Maar we kijken alle vier uit naar een vers visje of twee of drie of...
Net voor het donker komen ze aangedinghiet en een smile on there face. Drie beestjes hebben ze gevangen: twee Jacks en een geep. Joepie! Let's eat.
Met de gerechten en nog wat apo dinghieën we even later naar SY Shavora.
Eerst een witte sangria met een touch á la Zensation om op de goede vangst te toosten en dan worden de jacks gebakken en opgediend. Njamnjam, fantastisch! Dank je wél heren ;-)
Er is nog over van de begeleidende gerechten en de geep zit in de koelkast. Het lijkt wél een paling binnenin met al die graten. Jacqui gaat hem morgen proberen van de graat te koken.
Moe, voldaan en met gevulde magen verlaten we SY Shavora.
Plots zie ik de thermossen staan met het yoghurtkweeksel. Oeps die was ik even uit het oog verloren. De zelfgemaakte yoghurt wordt nog even uit de thermosflessen gegoten en in potten in de koelkast gezet. Tja, die heeft enkele uren meer kunnen kweken dan voorzien, maar het resultaat ziet er super uit! Nu kan ie verder rijpen in de koelkast. De smaaktest volgt één van de...
dinsdag 9 augustus 2016
Carriacou, Tyrrel Bay14(Caraïben)
Zondag, 7 augustus '16
In de combuis gaan de activiteiten verder: platbrooddeeg voor enkele dagen ontbijt wordt bereid en reeds enkele gebakken en opgegeten. Verse melk, alsook yoghurt worden gemaakt.
Zwemmetjes rond onze dame en genieten van de rust.
Aan land is het stilletjes. Iedereen is naar Carnaval in Grenada, naar de kerk of bij familie. De familie geit is alleen op wandel en strooien hun keuteltjes in het rond ;-)
Enkele dagen geleden vertelde een Franse bewoonster/zaakvoerster: 'Elke dag wandel ik langs het strand naar mijn werk en moet ik enkel uitwijken voor geiten. Wie kan dat zeggen?'. Dat is het mooie aan het leven en werken op één van de Caraïbische eilanden! Prachtig toch!
En wij mogen dit alles mee beleven en observeren ;-)
Geert trekt er met de visstok in de dinghy weer op uit. Zou hij deze keer meer geluk hebben? Jammergenoeg wordt er enkele uren later een vervangingsmaaltijd gekookt en geserveerd en even wél gesmaakt, ook al is het géén verse gevangen vis!
In de combuis gaan de activiteiten verder: platbrooddeeg voor enkele dagen ontbijt wordt bereid en reeds enkele gebakken en opgegeten. Verse melk, alsook yoghurt worden gemaakt.
Zwemmetjes rond onze dame en genieten van de rust.
Aan land is het stilletjes. Iedereen is naar Carnaval in Grenada, naar de kerk of bij familie. De familie geit is alleen op wandel en strooien hun keuteltjes in het rond ;-)
Enkele dagen geleden vertelde een Franse bewoonster/zaakvoerster: 'Elke dag wandel ik langs het strand naar mijn werk en moet ik enkel uitwijken voor geiten. Wie kan dat zeggen?'. Dat is het mooie aan het leven en werken op één van de Caraïbische eilanden! Prachtig toch!
En wij mogen dit alles mee beleven en observeren ;-)
Geert trekt er met de visstok in de dinghy weer op uit. Zou hij deze keer meer geluk hebben? Jammergenoeg wordt er enkele uren later een vervangingsmaaltijd gekookt en geserveerd en even wél gesmaakt, ook al is het géén verse gevangen vis!
Carriacou, Tyrrel Bay13(Caraïben)
Zaterdag, 6 augustus '16
The Captain wil al vroeg aan het werk! Er is bijna geen wind en nog niet te heet, dus het moment om het voorzeil weer af te halen en het oude er weer op te zetten. Bij het opplooien ervan gaat het mis...hij voelt een flinke pijnscheut in zijn rug! Even bekomen en met pijn aan een rustig tempo de taak afmaken...
Na het ontbijt komen er donkere wolken opzetten en deze keer valt er eindelijk wat regen uit...ja, je zou het niet geloven, maar we zijn blij met deze regen, het is al een week geleden en ons opvangzeiltje hangt al enige tijd op, zonder dat het iets oplevert...de watertank heeft behoefte aan meer inhoud. Alsook de was hangt al enkele dagen op om nat te worden, maar de regenvoorspellingen leken niet te kloppen, of waren het de regenwolken die telkens langs ons heen gingen. De bakken, emmers en zeil vangen de regendruppels op, maar het blijft schaars. Was wordt gesopt, gespoeld en opgehangen. Ondertussen zijn er twee gebroken ruggetjes aan boord! Waarom niet naar de wasserij, hoor ik jullie denken?! Nou, die is hier niet en de was-dame die hier wél is, doet blijkbaar het werk niet goed. Het binnengebracht wasgoed is nog vuil en ruikt muf = weggesmeten geld. En dus: 'wat je zelf doet, doe je meestal beter', is dan van toepassing. No problem, enkele uren later is alles droog en ruikt het weer fris. Vanavond kunnen we weer de geur opsnuiven van de propere lakens in ons bedje ;-)
Het water lonkt en we trekken er op uit voor een snorkeltocht aan het rif en wrak. Een muur van duizenden kleine vissen zweeft in het water. Ongelooflijk, we kunnen niet zien wat er achter deze natuurlijke muur bevind! Wauw... Ook onder ons zien we pas als ze een beetje uit elkaar zwemmen een grote baracuda verschijnen. Tussen het koraal zien we pareltjes als luchtbellen naar boven stijgen. Ze zijn doorschijnend en hebben de kleuren van de regenboog door het prisma-effect. Wat een prachtige luchtbelletjes!
Het is zaterdag en dus trekken we weer met een aantal naar Lucky's voor diner. Maar haar hutje zit vol en besluiten om bij haar overbuurvrouw Mevis te gaan. Ze serveert ons een ongelooflijk verfijnd stukje vis! Njammie! Na het eten gaan we nog een afzakkertje drinken in een bar in de baai. Na vele verhalen, in leuk gezelschap, dinghieën we allen weer naar onze boten.
The Captain wil al vroeg aan het werk! Er is bijna geen wind en nog niet te heet, dus het moment om het voorzeil weer af te halen en het oude er weer op te zetten. Bij het opplooien ervan gaat het mis...hij voelt een flinke pijnscheut in zijn rug! Even bekomen en met pijn aan een rustig tempo de taak afmaken...
Na het ontbijt komen er donkere wolken opzetten en deze keer valt er eindelijk wat regen uit...ja, je zou het niet geloven, maar we zijn blij met deze regen, het is al een week geleden en ons opvangzeiltje hangt al enige tijd op, zonder dat het iets oplevert...de watertank heeft behoefte aan meer inhoud. Alsook de was hangt al enkele dagen op om nat te worden, maar de regenvoorspellingen leken niet te kloppen, of waren het de regenwolken die telkens langs ons heen gingen. De bakken, emmers en zeil vangen de regendruppels op, maar het blijft schaars. Was wordt gesopt, gespoeld en opgehangen. Ondertussen zijn er twee gebroken ruggetjes aan boord! Waarom niet naar de wasserij, hoor ik jullie denken?! Nou, die is hier niet en de was-dame die hier wél is, doet blijkbaar het werk niet goed. Het binnengebracht wasgoed is nog vuil en ruikt muf = weggesmeten geld. En dus: 'wat je zelf doet, doe je meestal beter', is dan van toepassing. No problem, enkele uren later is alles droog en ruikt het weer fris. Vanavond kunnen we weer de geur opsnuiven van de propere lakens in ons bedje ;-)
Het water lonkt en we trekken er op uit voor een snorkeltocht aan het rif en wrak. Een muur van duizenden kleine vissen zweeft in het water. Ongelooflijk, we kunnen niet zien wat er achter deze natuurlijke muur bevind! Wauw... Ook onder ons zien we pas als ze een beetje uit elkaar zwemmen een grote baracuda verschijnen. Tussen het koraal zien we pareltjes als luchtbellen naar boven stijgen. Ze zijn doorschijnend en hebben de kleuren van de regenboog door het prisma-effect. Wat een prachtige luchtbelletjes!
Het is zaterdag en dus trekken we weer met een aantal naar Lucky's voor diner. Maar haar hutje zit vol en besluiten om bij haar overbuurvrouw Mevis te gaan. Ze serveert ons een ongelooflijk verfijnd stukje vis! Njammie! Na het eten gaan we nog een afzakkertje drinken in een bar in de baai. Na vele verhalen, in leuk gezelschap, dinghieën we allen weer naar onze boten.
Carriacou, Tyrrel Bay12(Caraïben)
Vrijdag, 5 augustus '16
Cruisersvrienden varen de baai uit en we zwaaien hen na. Na het netje is het héél stil op de marifoon...geen boten die elkaar op 68 oproepen... De activiteiten vallen een beetje stil doordat de organisatoren vertrokken zijn.
Tijdens de noodle-klas daagt er niemand op, dus snorkel ik even in de baai rond op zoek naar de zeeschildpadden die af en toe hun prachtige kleine koppie laten zien.
Een lekkere verse smoothie wordt geproduceert van het eerste experiment melk en yoghurt experiment. Dit is goed gegaan, maar de yoghurt zelf wil ik nog wat fine-tunen en dikker krijgen. De smaak was dik ok en ook fantastisch in de smoothie.
Stikwerk wordt bij elkaar gezocht en naar Jacqui van SY Shavora gebracht. Zij is voor ons kussenovertrekken en een schoudertas aan het makan van oude zeilen. Het stabilisatiezeil heeft één zijde die omgestikt moet worden en de beschermhoes van de Hydrovane heeft extra versteviging nodig.
De mannen, Freddie (Shavora) en Chris (Skabenga) en the Captain trekken er even later op uit met de dinghies en hun vislijntjes...enkele uren later komen ze in het donker terug met een wél heel opmerkelijke vangst: Geert heeft enkel een viskop bij van een barracuda! Ja, zijn vangst werd tijdens het binnenhalen ervan gestolen door een andere hongerige eter...zijn 50cm (of groter) lijf is van de kop gerukt! Door welke vis? Een haai waarschijnlijk!!! Gelukkig hing ik zelf niet aan de haak ;-)
Cruisersvrienden varen de baai uit en we zwaaien hen na. Na het netje is het héél stil op de marifoon...geen boten die elkaar op 68 oproepen... De activiteiten vallen een beetje stil doordat de organisatoren vertrokken zijn.
Tijdens de noodle-klas daagt er niemand op, dus snorkel ik even in de baai rond op zoek naar de zeeschildpadden die af en toe hun prachtige kleine koppie laten zien.
Een lekkere verse smoothie wordt geproduceert van het eerste experiment melk en yoghurt experiment. Dit is goed gegaan, maar de yoghurt zelf wil ik nog wat fine-tunen en dikker krijgen. De smaak was dik ok en ook fantastisch in de smoothie.
Stikwerk wordt bij elkaar gezocht en naar Jacqui van SY Shavora gebracht. Zij is voor ons kussenovertrekken en een schoudertas aan het makan van oude zeilen. Het stabilisatiezeil heeft één zijde die omgestikt moet worden en de beschermhoes van de Hydrovane heeft extra versteviging nodig.
De mannen, Freddie (Shavora) en Chris (Skabenga) en the Captain trekken er even later op uit met de dinghies en hun vislijntjes...enkele uren later komen ze in het donker terug met een wél heel opmerkelijke vangst: Geert heeft enkel een viskop bij van een barracuda! Ja, zijn vangst werd tijdens het binnenhalen ervan gestolen door een andere hongerige eter...zijn 50cm (of groter) lijf is van de kop gerukt! Door welke vis? Een haai waarschijnlijk!!! Gelukkig hing ik zelf niet aan de haak ;-)
zaterdag 6 augustus 2016
Carriacou, Tyrrel Bay11(Caraïben)
Donderdag, 4 augustus '16
De wandelgroep trekt er weer op uit. Eerst weer langs de ruïnes van het hotel aan de zuidkust, dat enkele jaren geleden door een orkaan getroffen werd! Via het strand, rotsen en bos stappen we westwaarts. Ook nu is het uitkijken voor de talrijke uitwerpselen van geiten, schapen, ezels en koeien die overal verspreid liggen. Het kruipen tussen en onder de machineelbomen blijft een secure onderneming, niemand wil in aanraking komen met het gif. Gelukkig is het droog weer en zijn ze minder dreigend om hun gif af te geven op onze lichaamsdelen.
Voor alle inspanningen en zweet worden we beloond met een immens zicht op de baai.
Weer aan boord worden de stank en zweet weggespoeld tijdens een zwemmetje rond onze dame.
Enige tijd later vertrekken er dinghies richting het rif. We volgen met ons Dinghietje en snorkelen met z'n allen rond op zoek naar pijlstaartinktvissen. Slierten inkt die voorbij drijven onder water verraden hun aanwezigheid. Een grote school zwemt aan ons voorbij, enkele pendelen met hun lijntje voorzien van een speciaal aas en er worden vier inktvisjes gevangen! Dat is niet slecht, zo'n aas willen we ook, want dit lekkers visje willen we ook wél vangen en opeten.
Het vertrek van een aantal cruisers gaat morgen echt door, want Grenada Carnaval is al over enkele dagen. Met een hele groep gaan we, voor de laatste keer, samen eten. Het is pizza-avond in de jachtclub en we palmen alle stoelen en tafels in. Leuke lieve mensen en een zotte gevarieerde bende met verscheidene nationaliteiten en allen dezelfde passie, droom en levensstijl... Vriendschappen die snel ontstaan en intens zijn. Sommige van hen zien we misschien ooit ergens ter wereld weer, andere waarschijnlijk niet... Het blijft raar!
De wandelgroep trekt er weer op uit. Eerst weer langs de ruïnes van het hotel aan de zuidkust, dat enkele jaren geleden door een orkaan getroffen werd! Via het strand, rotsen en bos stappen we westwaarts. Ook nu is het uitkijken voor de talrijke uitwerpselen van geiten, schapen, ezels en koeien die overal verspreid liggen. Het kruipen tussen en onder de machineelbomen blijft een secure onderneming, niemand wil in aanraking komen met het gif. Gelukkig is het droog weer en zijn ze minder dreigend om hun gif af te geven op onze lichaamsdelen.
Voor alle inspanningen en zweet worden we beloond met een immens zicht op de baai.
Weer aan boord worden de stank en zweet weggespoeld tijdens een zwemmetje rond onze dame.
Enige tijd later vertrekken er dinghies richting het rif. We volgen met ons Dinghietje en snorkelen met z'n allen rond op zoek naar pijlstaartinktvissen. Slierten inkt die voorbij drijven onder water verraden hun aanwezigheid. Een grote school zwemt aan ons voorbij, enkele pendelen met hun lijntje voorzien van een speciaal aas en er worden vier inktvisjes gevangen! Dat is niet slecht, zo'n aas willen we ook, want dit lekkers visje willen we ook wél vangen en opeten.
Het vertrek van een aantal cruisers gaat morgen echt door, want Grenada Carnaval is al over enkele dagen. Met een hele groep gaan we, voor de laatste keer, samen eten. Het is pizza-avond in de jachtclub en we palmen alle stoelen en tafels in. Leuke lieve mensen en een zotte gevarieerde bende met verscheidene nationaliteiten en allen dezelfde passie, droom en levensstijl... Vriendschappen die snel ontstaan en intens zijn. Sommige van hen zien we misschien ooit ergens ter wereld weer, andere waarschijnlijk niet... Het blijft raar!
Carriacou, Tyrrel Bay10(Caraïben)
Woensdag, 3 augustus '16
Een aantal vertrekkers stellen hun vertrek enkele dagen uit...tof, kunnen we samen nog wat leuks doen, waaronder 'noodlen'.
De cruisers-noodle-lesgeefster is weg... De vervangende juf heeft het 'Zika-virus'... Toch zijn we met enkele sportievelingen en proberen samen een les op te vullen met de gekende oefeningen en hebben hierbij dolle pret! De Denen hun drone komt overgevlogen en legt de noodleklas vast op beeld: 'Big Brother is watching us!' Hi, hi, hi,... We liggen nog langer in het water en tateren er op los, de uren vliegen voorbij, alsook de dag.
Bij avondval wordt de vishengel uitgehangen naast Zensation, met een stukje varkenskotelet aan de haak. Dit lusten de buurtbewoners wél! Al snel hebben we drie keer beet, maar de twee red snappers en de roze lipvis meten slechts een vijftiental centimeter en worden te klein bevonden en krijgen hun vrijheid terug... No fish for the freezer... Volgende keer beter!
Een aantal vertrekkers stellen hun vertrek enkele dagen uit...tof, kunnen we samen nog wat leuks doen, waaronder 'noodlen'.
De cruisers-noodle-lesgeefster is weg... De vervangende juf heeft het 'Zika-virus'... Toch zijn we met enkele sportievelingen en proberen samen een les op te vullen met de gekende oefeningen en hebben hierbij dolle pret! De Denen hun drone komt overgevlogen en legt de noodleklas vast op beeld: 'Big Brother is watching us!' Hi, hi, hi,... We liggen nog langer in het water en tateren er op los, de uren vliegen voorbij, alsook de dag.
Bij avondval wordt de vishengel uitgehangen naast Zensation, met een stukje varkenskotelet aan de haak. Dit lusten de buurtbewoners wél! Al snel hebben we drie keer beet, maar de twee red snappers en de roze lipvis meten slechts een vijftiental centimeter en worden te klein bevonden en krijgen hun vrijheid terug... No fish for the freezer... Volgende keer beter!
Carriacou, Tyrrel Bay9(Caraïben)
Dinsdag, 2 augustus '16
The Captain heeft bij het ontwaken honger en...nadorst ;-)
Het is een productieve dag in de keuken. Brooddeeg wordt gekneed, melk wordt gemaakt met warm water en melkpoeder en yoghurt, dezelfde ingrediënten plus enkele lepels yoghurt. Ben benieuwd hoe dit alles uitdraait. Terwijl het ene experiment afkoelt, rijst het andere en duik ik in de bilge. Daar ontdek ik dat bijna alle blikjes cola hun inhoud in een bak staat! Hoe kan dit? Van de druk misschien? Ze kunnen niet alle twaalf een fit hebben, toch?! Raar... Nou, het feit blijft dat dit opgeruimd moet worden en dus weer een fantastisch leuk jobke is... Alles gaat uit de bilge en met de bak en isolatie, die de buizen beschermd, plaats ik me achteraan op de boot, op het zwemplatform. Zo wordt alles om de beurt in het water gesopt en afgewassen. Ik verlies mijn evenwicht op het gladde, natte platform en duikel het water in...hierbij scheurt mijn bovenbeen over de opgeplooide beugels van de zwemtrap! Auwtch!!! Geert hoort de plons en opent de zwemtrap. Een koel blikje bier moet pijn en zwelling van de schaafwond, van ongeveer vijftien cm, verlichten... Dat is alweer een mooi versierinkje op mijn been, dat straks alle kleuren van de regenboog gaat krijgen! Stom, maar ach ja, dat geneest wél weer ;-)
Ondertussen in de keuken: het deeg rijst goed en enige tijd later komen er twee prachtig gebakken broden uit de oven. Straks even proeven of ze ook eetbaar zijn.
Meer en meer boten plannen hun vertrek naar Grenada voor Carnaval, dat komend weekend plaatsvindt. Om nog even samen te zijn is er vanavond een 'Braai'. Het brood is goedgekeurd (beste dat ondertussen in bakkerij Zensation geproduceerd is) en dit gaat mee als 'gerecht om te delen'. In nog géén tien minuten tijd is het brood verslonden door de andere cruisers met een zelfgemaakte look-brushetta-boter-smeerseltje erop. Dat was alvast een succes :-)) inclusief de braai! We gaan weer aan aantal van hen missen en ook deze gezellige evenementen...
The Captain heeft bij het ontwaken honger en...nadorst ;-)
Het is een productieve dag in de keuken. Brooddeeg wordt gekneed, melk wordt gemaakt met warm water en melkpoeder en yoghurt, dezelfde ingrediënten plus enkele lepels yoghurt. Ben benieuwd hoe dit alles uitdraait. Terwijl het ene experiment afkoelt, rijst het andere en duik ik in de bilge. Daar ontdek ik dat bijna alle blikjes cola hun inhoud in een bak staat! Hoe kan dit? Van de druk misschien? Ze kunnen niet alle twaalf een fit hebben, toch?! Raar... Nou, het feit blijft dat dit opgeruimd moet worden en dus weer een fantastisch leuk jobke is... Alles gaat uit de bilge en met de bak en isolatie, die de buizen beschermd, plaats ik me achteraan op de boot, op het zwemplatform. Zo wordt alles om de beurt in het water gesopt en afgewassen. Ik verlies mijn evenwicht op het gladde, natte platform en duikel het water in...hierbij scheurt mijn bovenbeen over de opgeplooide beugels van de zwemtrap! Auwtch!!! Geert hoort de plons en opent de zwemtrap. Een koel blikje bier moet pijn en zwelling van de schaafwond, van ongeveer vijftien cm, verlichten... Dat is alweer een mooi versierinkje op mijn been, dat straks alle kleuren van de regenboog gaat krijgen! Stom, maar ach ja, dat geneest wél weer ;-)
Ondertussen in de keuken: het deeg rijst goed en enige tijd later komen er twee prachtig gebakken broden uit de oven. Straks even proeven of ze ook eetbaar zijn.
Meer en meer boten plannen hun vertrek naar Grenada voor Carnaval, dat komend weekend plaatsvindt. Om nog even samen te zijn is er vanavond een 'Braai'. Het brood is goedgekeurd (beste dat ondertussen in bakkerij Zensation geproduceerd is) en dit gaat mee als 'gerecht om te delen'. In nog géén tien minuten tijd is het brood verslonden door de andere cruisers met een zelfgemaakte look-brushetta-boter-smeerseltje erop. Dat was alvast een succes :-)) inclusief de braai! We gaan weer aan aantal van hen missen en ook deze gezellige evenementen...
woensdag 3 augustus 2016
Carriacou, Tyrrel Bay8(Caraïben)
Maandag, 1 augustus '16
Na een pannekoeken-ontbijt verlaten onze buren en mijn ventje Zensation. Ze verwelkomen alle andere crewleden op Uproar en maken zich klaar voor de laatste wedstrijd.
De noodle-les gaat gewoon door en ik krijg een dinghy-pool naar de kant. Na de leuke waterbewegingen kan ik alleen genieten van ons huisje: afwassen, apo-hapjes voorbereiden, blog schrijven en naaien...zal ik deze keer al mijn taakjes kunnen afwerken voor Uproar weer verschijnt?
Neen hoor, the Champions zijn vroegtijdig terug en varen alweer als eerste over de finish. De crew is uitgelaten door hun prestatie en de after-race duurt langer dan de race zelf ;-)
Na een kort recuperatie-tukie zijn ze enkele uren later allen weer op post voor de prijsuitreiking op de kant.
De organisator, tevens deelnemer aan de race heeft niks veranderd aan onze rating! Hij is daar te laf voor en zou dan zijn podiumplaats verloren hebben...het is niet eerlijk, maar het zei zo! Ook al hadden we er onze bonen niet op te week gelegd, toch zijn we teleurgesteld :-(
Als troostprijs krijgen we een stevige tas gevuld met een sjaal, mapje van zeilstof en 'last but not least': een fles rum!
Onze vrienden zijn drie keer op rij de winnaars van de Carriacou-Regatta in hun reeks en het voltallige 'Uproar'-team viert dit uitbundig!
Morgen zullen er weer enkele puzzelstukjes gevonden worden of niet en haarpijn zal aanwezig zijn...het zal stilletjes zijn in de baai en op Zensation ;-)
Na een pannekoeken-ontbijt verlaten onze buren en mijn ventje Zensation. Ze verwelkomen alle andere crewleden op Uproar en maken zich klaar voor de laatste wedstrijd.
De noodle-les gaat gewoon door en ik krijg een dinghy-pool naar de kant. Na de leuke waterbewegingen kan ik alleen genieten van ons huisje: afwassen, apo-hapjes voorbereiden, blog schrijven en naaien...zal ik deze keer al mijn taakjes kunnen afwerken voor Uproar weer verschijnt?
Neen hoor, the Champions zijn vroegtijdig terug en varen alweer als eerste over de finish. De crew is uitgelaten door hun prestatie en de after-race duurt langer dan de race zelf ;-)
Na een kort recuperatie-tukie zijn ze enkele uren later allen weer op post voor de prijsuitreiking op de kant.
De organisator, tevens deelnemer aan de race heeft niks veranderd aan onze rating! Hij is daar te laf voor en zou dan zijn podiumplaats verloren hebben...het is niet eerlijk, maar het zei zo! Ook al hadden we er onze bonen niet op te week gelegd, toch zijn we teleurgesteld :-(
Als troostprijs krijgen we een stevige tas gevuld met een sjaal, mapje van zeilstof en 'last but not least': een fles rum!
Onze vrienden zijn drie keer op rij de winnaars van de Carriacou-Regatta in hun reeks en het voltallige 'Uproar'-team viert dit uitbundig!
Morgen zullen er weer enkele puzzelstukjes gevonden worden of niet en haarpijn zal aanwezig zijn...het zal stilletjes zijn in de baai en op Zensation ;-)
Carriacou, Tyrrel Bay7(Caraïben)
Zondag, 31 juli '16
Om 11u verzamelt de groep zich aan het dinghydok. Vandaag is er een zeilwedstrijd van de lokale houten boten in Hillsborough. De sfeer zit er al goed in wanneer we een busje volledig inpalmen.
Op het strand liggen de prachtige handgemaakte houten boten te wachten voor de start. Zeilen worden opgezet en de start gebeurt vanop het strand, dan worden de boten in het ondiepe water geduwd en springt de crew erop/-in. Deze boten hebben geen kiel, dus geen stabilisatie of gewicht onder de boot. De crew moet voor tegengewicht zorgen en overboord hangen met of zonder trapeze. Gaaf om te zien. Er zijn ook hier verschillende klasses.
In de hoofdstraat staan verschillende kraampjes en wordt er allerlei verkocht. Hutjes worden nog snel ineengetimmerd en een grote hoeveelheid muziekboxen worden opgesteld en al snel komen de Caraïbische tonen eruit!
De jeugd komt tevoorschijn en zijn gekleed in in hun 'Party-outfit', de ene met nog minder aan en meer onthullend als de andere. Ze drummen zich op de ferry ponton en schepen in...de ferry wordt omgetoverd in een 'Party-boot' en vaart de feesters rond het eiland. Je bent jong en je wil wat...;-)
Ondertussen zien we de raceboten dichterbij komen. Russ heeft een plekje als crewlid bemachtigd op één van de deelnemende boten, nml. 'Eclipse' en zijn dinghy ligt op strand, zodat wij hem kunnen gebruiken om foto's van hem te kunnen nemen in actie. Lisa, Jaqui, Geert en ikzelf treken er op uit met de bijboot. We spotten de boot niet meteen. De wolken boven ons worden donkerder en een squall maakt ons op enkele minuten drijfnat, we zien de kustlijn niet meer, laat staan een raceboot. Gelukkig klaart het snel weer op en komt Eclipse dichter bij. Russ zijn lach gaat van oor tot oor...hij heeft de tijd van zijn leven. De fotocamera's klikken erop los.
Na de finish zien we 'Fun Runner', een kleine houten party-boot waar enkele bekende cruisers op zitten. Ze roepen en zwaaien ons en de kapitein nodigt ons uit aan boord voor een drankje. We hangen de bijboot ernaast en gaan aan boord en worden meegesleurd in de opzwepende muziekklanken. Na het kopen van wat drinken, halen ze hun anker op en varen we met de dinghy weer naar het strand.
We zoeken Russ op en zijn crew. Na zijn verhalen keren we terug naar Tyrell Bay met de bus.
De rest van de avond genieten we na in de kuip van onze dame.
Om 11u verzamelt de groep zich aan het dinghydok. Vandaag is er een zeilwedstrijd van de lokale houten boten in Hillsborough. De sfeer zit er al goed in wanneer we een busje volledig inpalmen.
Op het strand liggen de prachtige handgemaakte houten boten te wachten voor de start. Zeilen worden opgezet en de start gebeurt vanop het strand, dan worden de boten in het ondiepe water geduwd en springt de crew erop/-in. Deze boten hebben geen kiel, dus geen stabilisatie of gewicht onder de boot. De crew moet voor tegengewicht zorgen en overboord hangen met of zonder trapeze. Gaaf om te zien. Er zijn ook hier verschillende klasses.
In de hoofdstraat staan verschillende kraampjes en wordt er allerlei verkocht. Hutjes worden nog snel ineengetimmerd en een grote hoeveelheid muziekboxen worden opgesteld en al snel komen de Caraïbische tonen eruit!
De jeugd komt tevoorschijn en zijn gekleed in in hun 'Party-outfit', de ene met nog minder aan en meer onthullend als de andere. Ze drummen zich op de ferry ponton en schepen in...de ferry wordt omgetoverd in een 'Party-boot' en vaart de feesters rond het eiland. Je bent jong en je wil wat...;-)
Ondertussen zien we de raceboten dichterbij komen. Russ heeft een plekje als crewlid bemachtigd op één van de deelnemende boten, nml. 'Eclipse' en zijn dinghy ligt op strand, zodat wij hem kunnen gebruiken om foto's van hem te kunnen nemen in actie. Lisa, Jaqui, Geert en ikzelf treken er op uit met de bijboot. We spotten de boot niet meteen. De wolken boven ons worden donkerder en een squall maakt ons op enkele minuten drijfnat, we zien de kustlijn niet meer, laat staan een raceboot. Gelukkig klaart het snel weer op en komt Eclipse dichter bij. Russ zijn lach gaat van oor tot oor...hij heeft de tijd van zijn leven. De fotocamera's klikken erop los.
Na de finish zien we 'Fun Runner', een kleine houten party-boot waar enkele bekende cruisers op zitten. Ze roepen en zwaaien ons en de kapitein nodigt ons uit aan boord voor een drankje. We hangen de bijboot ernaast en gaan aan boord en worden meegesleurd in de opzwepende muziekklanken. Na het kopen van wat drinken, halen ze hun anker op en varen we met de dinghy weer naar het strand.
We zoeken Russ op en zijn crew. Na zijn verhalen keren we terug naar Tyrell Bay met de bus.
De rest van de avond genieten we na in de kuip van onze dame.
Carriacou, Tyrrel Bay6(Caraïben)
Zaterdag, 30 juli '16
Wentelteefjes worden gebakken en weggewerkt door onze gasten Lisa & Russ SY Uproar en my Captain. De 'full-crew' race start vandaag om 10u. En om Lisa & Russ te sparen van rommel, afwas, stress en om hen te bedanken voor het stabilisatiezeil en dat Geert mag mee racen met hen, hebben we ze uitgenodigd op Zensation voor een stevig ontbijt, zodat ze een stap dichter staan bij de overwinning. Maandag, voor de derde en laatste race, wordt er ook ontbijt geserveerd voor hen op Zensation.
De start vandaag is voor de hoofdstad, Hillsborough, enkele mijlen noordwaarts. Om iets over acht verlaat Uproar en haar zeven-talig crew haar anker en Tyrrel Bay.
Ik blijf op onze dame en probeer wat werkjes te verrichten: afwas, blog en herstelwerk... Net wanneer ik de laatste woorden neertrik op de IPad, verschijnt Uproar alweer in de baai. Ze pikken hun anker op en Lisa pikt me op met de bijboot en we varen de baai af om de andere wederhelften van de crew op te halen.
Zo ontstaat er een gezellig after-race op Uproar. Ze hebben weer schitterend gevaren en gingen ook vandaag weer als eerste over de finish! Vanavond wordt de uitslag opgehangen. My Captain heeft een geweldige race beleefd en is verwonderd hoe makkelijk Uproar, een Beneteau First 42S7, zonder enige moeite of trimwerk snel zeilt!
Alle crewleden varen weer terug naar hun dobberend huis en enkele uren later verzamelen weer om samen wat te gaan eten. Bij een lokaal hutje serveert Lucky BBQ kip & ribbekes met koolsla, patatjes of frietjes voor 10EC$! Ook de rum en rumpunch wordt geproefd en goedgekeurd ;-)
Wanneer we terug in het dorp komen, hangt de wedstrijduitslag uit: Uproar eindigt op nummer 1, met een voorsprong van 40'. Daar wordt op getoost. Iedereen is dolenthousiast!
Wentelteefjes worden gebakken en weggewerkt door onze gasten Lisa & Russ SY Uproar en my Captain. De 'full-crew' race start vandaag om 10u. En om Lisa & Russ te sparen van rommel, afwas, stress en om hen te bedanken voor het stabilisatiezeil en dat Geert mag mee racen met hen, hebben we ze uitgenodigd op Zensation voor een stevig ontbijt, zodat ze een stap dichter staan bij de overwinning. Maandag, voor de derde en laatste race, wordt er ook ontbijt geserveerd voor hen op Zensation.
De start vandaag is voor de hoofdstad, Hillsborough, enkele mijlen noordwaarts. Om iets over acht verlaat Uproar en haar zeven-talig crew haar anker en Tyrrel Bay.
Ik blijf op onze dame en probeer wat werkjes te verrichten: afwas, blog en herstelwerk... Net wanneer ik de laatste woorden neertrik op de IPad, verschijnt Uproar alweer in de baai. Ze pikken hun anker op en Lisa pikt me op met de bijboot en we varen de baai af om de andere wederhelften van de crew op te halen.
Zo ontstaat er een gezellig after-race op Uproar. Ze hebben weer schitterend gevaren en gingen ook vandaag weer als eerste over de finish! Vanavond wordt de uitslag opgehangen. My Captain heeft een geweldige race beleefd en is verwonderd hoe makkelijk Uproar, een Beneteau First 42S7, zonder enige moeite of trimwerk snel zeilt!
Alle crewleden varen weer terug naar hun dobberend huis en enkele uren later verzamelen weer om samen wat te gaan eten. Bij een lokaal hutje serveert Lucky BBQ kip & ribbekes met koolsla, patatjes of frietjes voor 10EC$! Ook de rum en rumpunch wordt geproefd en goedgekeurd ;-)
Wanneer we terug in het dorp komen, hangt de wedstrijduitslag uit: Uproar eindigt op nummer 1, met een voorsprong van 40'. Daar wordt op getoost. Iedereen is dolenthousiast!