Zondag, 20 - woensdag, 23 mei ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
‘Tahaa’ behoort tot de Benedenwindse Eilanden van de Genootschapseilanden Archipel. Gelegen tussen de eilanden van ‘Bora Bora’ & ‘Huahine’, deelt ‘Tahaa’ haar koraalrif met het nabijgelegen eiland ‘Raiatea’, samen liggen ze beschermd achter dit enorme rif dat als een lus om hen heen ligt. Het eiland bestaat uit een uitgedoofde vulkaan, ‘Mount Ohiri’, van slechts 590m. Het lage eiland is echter héél anders dan haar groter zustereiland ‘Raiatea’. De 5300 inwoners zijn trots op hun eiland en wonen verspreid over acht dorpen langs de kust waar een weg van 67km rond ligt. De belangrijkste plaatsen zijn: ‘Patio, Haamene, Vaitoare & Tiva’. De vele motu’s die zich rondom het eiland in de lagoon bevinden, zouden de mooiste zijn van Polynesië. De diepte van de lagoon is tussen de 10 & 30 meter, perfect om rond het eiland, achter de beschutting van het rif te zeilen. Het lagoonwater is ideaal voor de parelkwekerij en er bevinden zich dan ook enkele parelboerderijen in de lagoon. Het groene eiland herbergt grote kokospalmen, die bescherming en woonplaats bieden voor duizenden tupa (landkrabben), in alle soorten & maten 🦀🦀. Bekend als de ‘vanille’ hoofdstad van Frans-Polynesië, heeft ‘Tahaa’ een economie die niet afhankelijk is van het toerisme zoals de andere eilanden.
Bij onze aankomst is het tijd om eerst onze vangst te fileren. Met zeewater wordt de kuip gespoeld en het verdunde bloed dat het appelblauwzeegroene water inloopt, lokt meteen enkele zwartepuntrifhaaien 🦈🦈🦈. Ze cirkelen om onze dame heen. Hier wil the Captain wél een sensatie-momentje van maken. Het karkas van de skipjack tonijn bindt hij aan een touw en hangt dit aan de pikhaak, alvorens het in’t water te laten, worden er kleine stukje visrestjes uitgegooid. Dit levert spectaculair beeldmateriaal op 😜!
We liggen aan de motu’s ‘Ilot Tautau’, waar het resort Tahaa Private Island & Spa is en ‘Ilot Maharare’. Tussen deze twee eilandjes, in de ‘hoa’, zou er zich onderwater een koraaltuin bevinden. ‘Sensation’-tje leggen we met haar ankertje aan motu ‘Ilot Maharare’. Langs een paadje stappen we richting het buitenrif aan het einde van de motu. Daar trekken we onze palmen aan, zetten de snorkel op en gaan te water. Het is er ondiep en het is even zoeken tussen het hoge koraal naar een doorgang die net diep genoeg is zodat we boven het koraal kunnen zweven. We leggen ons plat op onze buik in het water... Zo laten we ons meedrijven op de stroming tussen de prachtige kleurrijke koralen in de ‘jardin de corail’ en zien het spel van de vissen in hun eigen tuin, het mooiste wat we ooit al gezien hebben!!! Af en toe moet je uitwijken of bijsturen voor een patat waar je niet over geraakt en is het zoeken naar een weg in het hoge kleurrijke koraaldoolhof, een wildwaterglijbaan in een aquapark is er niks tegen! Overal is de waterdiepte max. 1m30 (denk ik, aangezien ik mijn hoofd nog boven water kan houden), maar je flippers op de grond krijgen vraagt héél wat acrobatie.
We zien een diversiteit van de mooiste vissen. Geert roept me voor de onderwatercamera. Wat heeft hij gezien? In mijn ooghoek zie ik een groot beest. Huehhh.... Wat is dat? Het is een octopus! Ik schrik me een ‘bultje’ en hij schrikt net zo van mij als ik van hem! Wauw, wat een gaaf beest. Roodbruinig dikke kop, grote ogen & lange tentakels 🦑. Hij is heel schuw en verstopt zich onder een stuk koraal nog voor ik hem op de gevoelige plaat kan vastleggen. Samen met de duizenden mooie vissen worden we meegevoerd met de stroming door het water. Ongelofelijk wat we zien & ervaren, zo zwevend door de koraaltuin ontdek je veel in de sprookjesachtige spa-rein heldere onderwaterwereld met een horde nieuwsgierige vissen die achter je aan zitten. Hier & daar probeer ik stil te hangen of staan om de vissen beter te bestuderen en te fotograferen of filmen. We zien vissen die we nog nooit gezien hebben of bekende met andere kleuren of patronen. Een geel koffervisje en enkele met licht groene strepen, donker groene cirkels en blauwe stippen met vinnetjes die ronddraaien als propellertjes; de trekkersvis waarvan er één ‘Picasso trekkersvis’ als naam heeft, lijkt inderdaad wél beschilderd te zijn door Picasso en heeft zichtbaar scherpe tanden.
Mijn ogen zijn gefocust op zoek naar één bepaalt soort visje, nml.: de clownvis ‘Nemo’. 71% van het aardoppervlak is bedekt met water, dat is een grote ruimte om één vis in te vinden. ‘Finding Nemo’ is een plezierige opdracht in deze fantastische omgeving met helder warm water dat mijn lichaam streelt. De koraaltuin is niet zo groot en gelukkig heb ik een beeld van de lievelingsanemoon waarin de clownvis graag speelt & woont. Halverwege herken ik de zeeanemoon waar ie graag vertoefd, maar ik zie enkel kleine zwarte visjes met blauwe fluo stippen, het zijn ‘zwarte juffertjes’. Links van me zie ik nog een zeeanemoon en... daar, daar tussen de sierlijk bewegende sprietjes van de mooie zalmrozige anemoon, daar komt een bekend oranje kopje met twee witte fluoriserende streepjes op zijn lijf, afgelijnd met een fijne zwarte lijn, nieuwsgierig een kijkje nemen. Het is Nemo, de clownvis! Yeah! Ik kan mijn geluk niet op en roep naar de anderen: ‘I found NEMO!!!’. The captain & Sandra zijn al aan het einde van de tuin en zitten alweer in de bijboot. Ivo komt achter me aan. Hij gaat met z’n camera zo dicht bij het ienimieni schattige visje, dat ik bang ben dat hij hem wegjaagt of opeet 😱. Maar ‘Nemo’ vindt het allemaal best en laat zich als een echte ster rustig fotograferen en filmen 📸. Geweldig, zo’n lief klein clownvisje, wél zielig zo alleen, waar zijn zijn familieleden en waar zit zijn speelkameraadje Dory? Dory, het doktersvisje uit de film? Gelukkig spelen de zwarte juffertjes met hem verstoppertje tussen de zwierige zeeanemoon. Het is al te laat voor nog een toertje door de koraaltuin...
Maar de volgende ochtend gaan we nog een keert. Deze keer hebben we waterschoenen aangetrokken op onze gevoelige voetzolen te beschermen tegen het harde stekende koraalpad op de motu. Ik heb ook werkhandschoenen aan, zodat ik me hier & daar kan tegenhouden of afduwen aan het scherpe koraal, want het is niet makkelijk navigeren door de sterke stroming, je wordt meegesleurd naar een plek waar je niet door kan of je wil een andere weg inslaan... Het is moeilijk om door het prachtige koraaldoolhof dezelfde weg te vinden en Nemo, waar zijn die wegwijzers🔚🔛🔙⛔️?! Het is even zoeken, maar op een andere plekje vind ik toch weer die favoriete zeeanemoom met een clownvis. Deze heeft een zwart speelkameraadje en ze spelen uitgebreid in & rond de zeeanemoon. The Captain vindt een mureen met witte stippen en een Jack. Deze laatste heeft een vishaak met lijn van enkele meters in zijn bek! The Captain probeert hem te redden, maar het lukt niet, hij zwemt er vandoor...
We krijgen niet genoeg van deze plek & haar bewoners, met volle teugen genieten we van deze natuurlijke attractie. Wat geweldig & adembenemend!
Tegen de middag varen we naar het zuiden en nemen een moering in baai ‘Apu’. Een zeeschildpad steekt z’n kopje even boven water. Is het Nemo’s vriendje, Crush? Met de verrekijker verkennen we lagoonkant van de baai. De mannen hun oog valt op een bordje “Philo ijscrème”. Meteen er op af! De mannen smullen van een likijsje 🍦 en de dames snuffelen rond in ‘t souvenierswinkeltje = een goede compromis. Bij Parelboerderij ‘Champon’ krijgen we nogmaals de uitleg over het proces van het parelkweken. Daarna kunnen we kiezen tussen het grote assortiment parels en creaties met parels. We wandelen een heel stuk verder, op zoek naar een strandbar. Maar het blijft een ‘fata morgana’! Frans Polynesië is niet het terrasje paradijs en al zeker niet op dit rustige eiland ‘Tahaa’. Maar na bijna een jaar in dit land te vertoeven, wisten we dat al, toch blijven we hopen... De vele kilometers die we wandelen komen we amper een wagen, mensen of huizen tegen, noch een magazijn en dan is het nog zondag en een feestdag, nml.: ‘21 mei: Pinkstermaandag’.
De volgende ochtend varen verder naar baai Ha’amene. Het is een diepe baai omgeven met prachtige groene heuvels. De waterkleur veranderd naar groen-bruin, er is hier een riviermonding. We pikken een meerboei op. Alweer bespeuren we geen levende ziel. Tegen de middag komt er beweging en we gaan op verkenning aan wal. Een winkeltje met een redelijk aanbod, gemeentehuis, post, artisanaal marktje met ook wat verse groenten & fruit, een snack, een fruitstalletje en een restaurant ‘Tahaa Maitai’. Bij het fruitstalletje krijg ik van een lieve ‘RaeRae’ enkele locale mango’s mee om te proeven, hij plukt ze speciaal voor me uit zijn tuin! Bij ‘Tahaa Maitai’ drinken we wat met uitzicht op de baai en onze dame. ‘s Avonds hebben we er een tafeltje gereserveerd. Aan boord is het weer even klustijd: the Captain vervangt een kraagbus van één van de twee stuurwielen. Hij moet nog wél wat vijlwerk en schuurwerk verrichten, alvorens het erin past. Er arriveren nog twee boten in de baai en ook zij vinden ‘s avonds de weg naar het restaurant 😉.
Opmerking:
Zin om een clownvisje in huis te halen? Laat het... bekijk een documentaire, foto’s of zet ‘Finding Nemo of Dory’ op en laat de visjes in hun eigen habitat, waar ze het beste leven hebben en de meeste overlevingskansen!
Toelichting:
‘hao’: watergeul tussen elke motu/eiland op de koraalring van een atol
