Ría de Vigo, Isla San Simón & Isla San Antonio - Cangas(ESP)

Zondag, 16 augustus '15

De kanonschoten maken ons wakker...het feest gaat door. Hier en daar zijn lichte plekjes in het wolkendek. Het wordt stilaan laag water en het standbeeld dat naast ons staat staat hoog boven water en erachter verschijnt een soort rots, maar een tijdje later, wanneer het water nog meer zakt, zien we dat het nog een standbeeld is: een duiker. Knap! Het strand komt dichter en dichter bij. De mensen kunnen bijna tot bij onze boot stappen ;-) en ze zoeken schaal- en schelpdieren.

Na de middag gaan we even aan land. We hoorden en zagen al de hele morgen, vanop Zensation, de beach-volleybal op het strand. We wandelen even langs de beach, maar het is hier tamelijk rustig en weinig te zien of te beleven: geen winkels, twee café's in mensen hun huis en de strandbarretjes/-kraampjes zijn toe.

We besluiten een dorpje verder te varen, in de buurt van een haventje. Daar zien we de flitsen van de kanonschoten aan een kerkje. Misschien is daar wél iets. We zien alvast prachtige villa's en we landen op het strand. Wanneer we ons Dinghietje vastmaken en ik nog even een foto maak van Zensation,...klopt er iets niet. Zensation lijkt wel op de hoek van het eiland te liggen, i.p.v. voor de twee eilanden hun bruggetje. Ze is aan't drijven, het anker moet los zijn of aan't krabben... Zo snel we kunnen rijden we ons Dinghietje weer in't water. Ik duw ze zo ver mogelijk het water in en wordt tot aan m'n middel nat, alvorens de motor start en ik er kan inspringen. Met kloppend hart en natte broek varen we zo snel we kunnen met ons 5pktje richting Zensation. Maar hoe dichter we komen, hoe duidelijker het is dat het gezichtsbedrog was en ze nog steeds met een strakke ankerketting op dezelfde plaats ligt. Oef...stel je voor dat we ons huisje kwijt geraken doordat ze wegdrijft en tegen een rots aankomt! The Captain was er van in het begin wat rustiger in en dacht wél dat ze nog op dezelfde plaats lag, maar je, de foto gaf toch een ander beeld weer...

Met een droge broek halen we ons anker op en proberen we of we al over de ondiepte geraken. Alles gaat goed en we varen op motor richting brug. Eens de brug door zien we dolfijnen. Ze zijn met een vijftal en zwemmen een stukje achter ons. Een halfuurtje later zien we ze terug, aan onze zijkant. Één ervan blijft met z'n rugvin even boven de waterlijn hangen, zoals een haai ;-)

We arriveren gelijktijdig met Ikiro aan het strand voor Cangas, waar we ons anker droppen. De lucht is opgeklaard en het zonnetje komt even piepen. We zijn blij dat het weer eindelijk weer lijkt te beteren. 

We varen met ons Dinghietje naar Ikiro voor apo-time en gaan daarna samen aan land. Er staat een heuse branding op het strand en worden behoorlijk nat. Dat wordt straks weer spannend om te vertrekken ;-)

Het is gezellig druk in het stadje van Cangas. We slenteren langs de boulevard en gaan een tijdje later opzoek voor een tapa-tje, en een droge plaats, want het is alweer gaan zeveren... Maar krijgen overal het deksel op de neus: pas vanaf 20u30. We hebben kou en honger en besluiten dan maar om de branding te trotseren en naar Zensation te varen voor een heerlijke warme kaasfondue! Eindelijk komt het er dan toch van, de uitgestelde kaasfondue van in Muxía. Met brood, tomaten, paprika's, witloof, sla en noten, dippen en smullen we van de kaasfondue. We wanen ons in Oostenrijk of Zwitserland en eindigen met een ijsje met plaatselijke créme-likeur erover ;-) we komen niks te kort!

Ría de Vigo, Vigo-Isla San Simón & Isla San Antonio(ESP)

Zaterdag, 15 augustus '15

We zijn in een hoekje in de haven geduwd, aan de opstapplaats van de vedettes, die naar Isla Cíes varen. Maar het valt mee van lawaai. We openen de bimini om wat privacy in de kuip te hebben. 

De reistassen die terug worden gevuld en klaar staan, brengen ons naar de realiteit. Het is alweer zover...het bezoek van onze vrienden zit erop :-(

We ontbijten nog samen en wisselen foto's uit en dan is het tijd...we brengen hen naar de taxi en nemen afscheid. Het waren alweer fijne dagen en we hebben mooie trips en dingen samen beleefd. Alleen jammer van het weer en de dolfijnen die zich niet hebben laten zien. Maar het zijn zowiezo onvergetelijke dagen geweest...

We wandelen met zijn tweetjes door de stad van Vigo. De kanonschoten horen we sinds vanmorgen weer regelmatig knallen. Het is hier vandaag ook een feestdag. Dus alle winkels zijn toe. 

We geven Zensation nog een poetsbeurt en verlaten de haven van Vigo en varen verder de Ría in en de brug 'Rande' onderdoor. Achteraan in de Ría liggen twee kleine eilandjes, Isla San Simón & Isla de San Antonio, die met een stenen bruggetje met elkaar verbonden zijn. Opeens trekt de wind aan naar 22kn. Wouw, de ankerplek die voorzien was voor de eilanden, ligt niet beschut. We kijken op de plotter en achter de eilanden is er een plekje waar genoeg water blijft staan, maar kunnen we er nog geraken, want het is ondertussen afgaand water en er rond valt het droog of blijft te weinig water staan. We proberen en ja, we geraken er gemakkelijk. Het water is hier glad en van de wind hebben we hier ook geen hinder. We droppen het anker tussen enkele motorbootjes. Het is hier heerlijk rustig en wat een zicht! Er staan enkele mooie huizen op het eiland. We genieten op ons privé-terras. Straks gaan we even naar het vaste land met ons Dinghietje.

Maar enkele uren later begint het te regenen en één voor één vertrekken de motorbootjes en uiteindelijk blijven we alleen over. Het is geen weer om in de dinghy te stappen. Maar we hebben genoeg aan boord en the Captain smult van de resten entrecote, op de grillpan gebakken, met diepvriesfrietjes uit te oven ;-)

Ría de Vigo, Baiona-Isla Cíes-Vigo(ESP)

Vrijdag, 14 augustus '15

Iedereen heeft goed geslapen en ontbeten en enkele bemanningsleden hebben een reispilletje achter de kiezen. We zijn klaar om voor de tweede keer naar Isla Cíes te varen en daar te ankeren. Het zonnetje doet haar best om door de wolken te schijnen en er staat weinig of geen deining en met een zacht briesje zeilen we naar het archipel. Isla Ons is ook zo'n archipel, dat voor Pontevedra ligt, maar het weer was te slecht, toen we er voorbij vaarden enkele dagen geleden en hebben we dit dus links laten liggen. We hebben nog al archipels gezien en bezocht: in Engeland: de Scilly's en in Frankrijk: Îles de Glénan. Isla Cíes is een archipel van drie eilanden, bestaande uit granieten rotsen. Het is beschermd natuurgebied en vogelreservaat. We hebben online toestemming moeten vragen om hier te varen en ankeren. Tussen de eilanden Isla de Faro en Isla de Norte ligt een prachtig zandstrand en bij hoog water komt het water van de Atlantische Oceaan over de smalle strook rotsen tussen de lagoon en het zandstrand en vult zo de lagoon... Dit geeft prachtige kleuren. Het zandstrand is tot één van de mooiste van Galicië bekroond. Het archipel beschermt de Ría de Vigo tegen de westenwind, het hoogste punt is namelijk 197m.

Wanneer we toekomen, liggen er al negen zeilboten, tegen twee gisteren, dat is een groot verschil. Ikiro ligt hier ook nog. We ankeren voor het langgerekte zandstrand van 1,2km en de dinghy kan niet snel genoeg opgetuigd worden...Louka staat te springen om er door vervoert te worden. Het eiland is minder belangrijk, dan de trip met Dinghietje. Ikiro-crew komt reeds aan boord om dinghy ondersteuning te geven en Louka ziet het wél zitten om alvast een proefvaartje te maken met de 15pk motor. Als we klaar zijn voor onze wet-landing kiest ze dan ook snel voor de snelste dinghy en ons Dinghietje brengt ons dan maar veilig tot op de beach.

Het is druk op het eiland. Véél dagjesmensen die met vedettes worden afgezet en straks weer worden opgehaald. Er is ook een grote tenten-camping. Mensen, zelfs met baby's, komen hier voor een midweek of weekend kamperen en komen met héél hun hebben en houden vanaf de vedette gestapt. Je kan kiezen om je eigen tent mee te brengen of één te huren. Er zijn geen auto's op het eiland en slechts enkele mensen wonen hier. Buiten een restaurant/café en een winkeltje is het hier vooral natuurgebied, met mooie wandelpaden. 

We wandelen naar de vuurtoren op het hoogste punt van Isla de Faro. Tijdens de beklimming lijkt het wél of we in de Ardennen zitten: de bomen, het bos, de geuren...alleen het zicht van het water en het strand dat we hier en daar tussen de bomen zien, geeft aan dat we toch wél op een eiland zitten. Boven hebben we een prachtig zicht op de andere twee eilanden: zuidkant-> Isla de San Martin en noordkant-> Isla de Norte. Het is ondertussen beginnen zeveren...maar van die smosregen worden we behoorlijk nat en het ontneemt ons het zicht...wanneer het opklaart zien we de Ría de Vigo zelfs liggen aan de oostkant. We zetten de afdaling weer in. En wandelen naar de lagoon, via een stenen bruggetje kunnen we van Isla de Faro naar Isla de Norte wandelen en het leven in de lagoon bewonderen. We zien een murene zwemmen en een dorade en nog heel veel andere vissen. Maar de murene is toch wél het uniekste. Aan de andere kant, de westkant, zien we de zee op de rotsen beuken. Ongelooflijk en langs de oostkant heb je de rust van de lagoon, het zandstrand en dan de masten van de zeilboten die je er bovenuit ziet steken. Prachtig en dan schijnt de zon nog niet! Dan zou het nog duizend keer mooier en paradijselijker zijn.

Terug aan boord bespreken we de plannen bij een hapje(laatste stukjes pizzabroden van eergisteren) en een drankje. We liggen vrij rustig hier op anker, maar de bemanning wil toch liever in een haven overnachten en dichter bij een taxi zijn om morgenmiddag naar het vliegveld te rijden. Dus we nemen afscheid van Christel & Andy en halen ons anker op. We zijn trots dat onze bemanning de ankermomenten goed hebben ervaren en blij dat we het archipel hebben kunnen bezoeken.

We zetten koers naar Ría de Vigo op motor, want er is bijna geen wind. Louka is kapitein en stuurt Zensation de Ría in. Er is even verwarring aan boord, als we bijna Cangas naderen...dachten dat we naar de stad Vigo gingen...dan maar koers wijzigen. Het is al duister als we haven van Vigo naderen, maar de havenmeester komt ons met zijn dinghy toch nog begeleiden naar een ligplaats. Het is al laat, maar we trekken toch nog de stad in om iets te gaan eten. Eigenlijk is 22u30 toch pas het uur dat de bevolking gaat eten, dus we gaan zeker wél iets vinden.

En ja, wat...entrecote van 500g! Dat is eens iets anders dan tapa's! Het vlees wordt geserveerd...maar wat is dit?! Het is wat gepeld en koud! Dan komt er een zwarte stenen ronde plaat, die op een even groot hout bord ligt en de garçon doet voor dat ze het vlees moeten ronddraaien op de hete plaat en zo bakken=steengrill. De vier bemanningsleden bakken en smullen als carnivoren en ikzelf geniet van een visje. De frietjes zijn ook véél lekkerder als we ze nog even op de steen bakken ;-) De plaatselijke bevolking kijkt wéér met grote ogen naar onze tafel...misschien is zo één portie normaal voor twee personen... Het is inderdaad wat veel en er zijn nog wat stukken vlees over, daar kan the Captain morgen aan boord nog van smullen.

Voldaan keren we naar Zensation en nemen nog een heerlijk plaatselijke créme-likeur als slaapmutsje...