Nieuw-Zeeland: Noordereiland: ‘Hauraki Gulf Islands’: Great Barrier Island

Maandag, 21 december ‘18 - donderdag, 3 januari ‘19 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

Voor 9u verlaten we ‘Westhaven’ Marina. De Sky Tower & skyline van Auckland zijn nog niet uit ons gezichtsveld verdwenen, of een squall zorgt voor extra wind en regen! Het is frisjes tijdens onze 50NM tocht van 7u30’ naar ‘Great Barrier Island’. De zon is er wél, maar wolken & wind beinvloeden haar kracht. 

Via de ‘Man of War’ passage, varen we Great Barrier Island binnen en droppen het anker in ‘Kiwiriki Bay’.

‘Great Barrier Island’ ligt in het noorden van Nieuw-Zeeland, in de ‘Hauraki Gulf’ en wordt vermeld als één van de mooiste eilanden van Nieuw-Zeeland. De maximale lengte (noord-zuid) van het eiland is ongeveer 35 km, het hoogste punt is Mount Hobson (627m). Great Barriereiland heeft een oppervlakte van 285 km² en is daarmee het vijfde grootste eiland van Nieuw-Zeeland (nà Zuidereiland, Noordereiland, Stewarteiland, de grootste van de Chathameilanden & de Aucklandeilanden). Westelijk ligt het veel kleinere en onbewoonde ‘Little Barriereiland’.

Ongeveer 850 mensen wonen op Great Barrier Island, die merendeels werken in de toerisme-industrie en de landbouw, of een baan hebben op het Noordereiland.

Heb je behoefte om je à la Robinson Crusoe terug te trekken op een back to basic eiland? Dat kan hier. Elektriciteit wordt nog opgewekt door dieselgeneratoren en windmolens, via de daken wordt regen opgevangen voor drinkwater en zijn de meeste wegen zijn onverhard.

Het eiland kent ongerepte stranden, prachtige, inheemse bossen, watervallen en heetwaterbronnen. Het beheer van het eiland valt onder het ministerie van natuurbescherming (Department of Conservation, DOC). Er bevinden zich allerlei voorzieningen voor op de natuur gerichte recreatie zoals gemarkeerde paden voor wandelaars en mountainbikers. Maar véél toeristen komen hier niet, vooral locals die tijdens het weekend, zomer-/kerstvakantie & Pasen met hun boot hierheen varen.

Helemaal alleen liggen we in de baai, er worden stukjes spek aan de vishaak geprikt en gaat de lijn te water. Meteen hebben we beet: een snapper van 37cm 🎣.

Bij het ontwaken de volgende ochtend, zien we enkele bekende boten, onze Nederlandse (SY Nok: Anneke & Heinze) & Vlaamse vrienden (SY Vaguebond: An & Ivan) zijn gearriveerd. Met zijn zessen gaan we de feestdagen rondom het eiland doorbrengen. 

Het vissen lukt aardig, alhoewél de visjes soms buiten de matentabel vallen en dan weer hun vrijheid krijgen om nog een beetje te groeien. De sancties voor het houden van vis die ondermaats is zijn groot: tot uitwijzing uit het land toe! Dus dat willen we niet en volgen netjes de regels. 

Plots gaat de lijn er als een speer van door... dat moet een grote vangst zijn! De lijn wordt onder de boot getrokken, bij het inhalen zien we dat er pijlstaartrog aanhangt. De haak zit achteraan in zijn vin! Waarschijnlijk zwom ie even uit nieuwsgierigheid langs de boot en raakte hij hiermee verstrikt in de haak. We knippen de lijn door en hopen dat de haak geen verdere schade aanricht. Sorry, mooi dier 😳.

We proberen wat te bewegen en peddelen regelmatig rond in de baai. Met de dinghy varen we naar ‘Kaikoura Island’ om te wandelen. Bij het beginpunt van de meeste wandelingen, in Nieuw-Zeeland, staat een ton gevuld met desinfectie-vloeistof met spuit en schoenenborstels, om je schoenzolen proper te maken voor & na de wandeling als preventie, om geen schimmels te verspreiden die andere plantensoorten zouden kunnen aantasten. ‘Kaikoura Island’ is eigendom van de overheid en wordt onderhouden door een parkwachter, Will Scarlett. Hij woont op zijn boot aan een steigertje, dat we gebruiken om te landen en om onze bijbootjes aan vast te maken. Er staan enkele lodges, voor zijn familie en werkers, met een moestuin. We wandelen tot aan de landingsstrip, die (zoals we reeds eerder zagen (Las Perlas)) bestaat uit kortgemaaid grasveld en een windvlaggetje. De natuur is mooi, alsook de uitzichten over enkele baaien van Great Barrier Island. 

In het dorpje ‘Fitzroy’, is er een snackbar, winkeltje, toeristendienst (mini tuinhuisje) & clubhuis. De wandeling die we hier maken naar het uitzichtpunt doet ons meerdere malen zuchten & blazen! De kuiten branden en de zuurstof in de lucht lijkt wél op, terwijl de hartslag de hoogte inschiet. 

De volgende dagen pikt de wind op, maar we liggen goed beschut, ondertussen liggen er meer dan 30 boten in de baai. Het grappige is dat er enkele pakketjes gevormd worden, met twee, drie, zelfs tot vijf boten ankeren naast elkaar maken en de rompen aan elkaar vast. Achter ons, tegen de kant, ligt er een pakketje van vijf boten, ze hebben extra lijnen naar de kant gebracht en vastgemaakt aan bomen. 

Kerstavond is nat & winderig, maar we zitten droog en warm op Vaguebond. Op de ‘Cobb’-BBQ wordt er wat lekkers gebakken, alsook verse snapper & kahawai (Australische zalm) in papillot (gevangen door the Captain vanop Zensation).  

Kerstverlichting, kerst crackers (rolletje/pakje met verrassing & spreuk in), goed gezelschap, lekker drinken & eten en de bloeiende ‘Puhutukawa’ boom (= Nieuw-Zeelandse Kerstboom) die over het hele eiland staan te pronken🎄. Een beetje ‘Kerst’ in Great Barrier Island.

Wanneer we weer naar de boot dinghieën is er heel wat bedrijvigheid in de baai, we zien verschillende navigatielichten & boten in het donker manoeuvreren... de sterke wind heeft enkele boten doen krabben! Onze dames blijven gespaard van aanvaringen en ‘liggen als een huis’. 

De volgende ochtend is de wind afgenomen en is de hemel blauw. We horen een bel 🔔 en ‘HO HO HO’. De kerstman 🎅🏽 komt in een bijboot langsgevaren. We verhuizen naar ‘Parohara Bay’, dichter bij het dorpje ‘Fitzroy’. Een haai 🦈 zwemt voorbij, de drie kleine eendjes die bij Zensation liggen te drijven, laat hij ongemoeid! De eenden zijn ‘pateekes’, ja echt, zo worden ze genoemd! Grappig, hé. Bij dat woord denken wij aan andere lekkernijen. Misschien daarom dat de haai hen niet wil...

Voor tweede kerstdag hebben een wagen gehuurd, maar dit loopt even mis. Onze reservatie is niet genoteerd: ‘eiland-mentaliteit’, volgens onze Vlaamse-Kiwi vrienden en dus héél normaal. Relax... Enkele telefoontjes later en na wat geduld wordt er nog een wagen boven getoverd. Later dan gepland starten we de eilandtoer, door tijdsgebrek kunnen we de wandeling naar de warmwaterbron niet uitvoeren, maar het uitzicht dat we na wat trappen klimmen in ‘Windy Canyon’ krijgen is adembenemend. Veel wegen telt het eiland niet, dus navigeren is hier niet zo moeilijk en verloren rijden nihil. Aan de oostkust zien we brede, door hevige winden gevormde, duinen & uitgerekte zandstranden met een sterke branding. De westkust ligt in de luwte en daar bevinden zich veel beschutte baaien. Daar tussenin ligt een heuvelrug waarop struikgewas en heide groeien, diepe valleien en coniferenbossen met de oorspronkelijke kauribomen (zie link voor meer info: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kauri_(plant)). We zien leuke potentiële ankerplekken. Het is een mooie zonnige dag en het schepijs-winkeltje heeft een drukke dag 🍦. We sluiten de rit af met een bezoek aan het clubhuis. 

De volgende dag varen we langs de ‘Needles’. Hey, zijn we bijna weer in België? Neen, het zijn niet de Engelse ‘the Needles’ bij het Isle of Wight, maar van Great Barrier Island. De puntige rotsformaties hebben niet de kleur wit, maar grijs, maar des al niet te min ook indrukwekkend. Aan de oostkant ankeren we bij één van de lange zandstranden, in ‘Tapuwai Point’. Er staat geen deining en de wind is gunstig, maar die nacht valt de wind weg en rollen we heftig heen & weer... de nachtrust moet er aan geloven. Maar we hadden toch een mooi zicht voor een dag. Dan maar weer naar de westkant van het eiland uitwijken en beschutting zoeken. 

‘Smokehouse Bay’ ligt ei vol, dit is de populairste ankerplaats, omwille van de van de faciliteiten die hier voor the boaties zijn: vers water, een buitenbad (zelf met water vullen & warm stoken), visrookhuis, BBQ’s, speeltuigen, enz... deze laten we voor wat het is en zoeken een rustigere plek op. 

Voor oud- & nieuwjaar varen we naar ‘Karaka Bay’. 

Dolfijnen, moeder met kind 🐬🐬, komen even onze dames bekijken. Met oudjaar start de dag, naar Nederlandse traditie, met oliebollen à la Nok. Hier werd vooraf over gesproken & gepland. De Vlamingen onder ons hadden er hun twijfels over: smoutebollen met appels & rozijnen en dan ‘koud’ eten! We zagen er niet echt naar uit... om eerlijk te zijn. Maar, het moet gezegd, Anneke & Heinze hun Nederlandse ‘warme’ versgebakken rijkelijk bebloemde oliebollen waren om duimen & vingers af te likken 😋! 

Buikjes vol en tijd om de calorieën & conditie op pijl te houden. De uitgekozen wandeling duurt meer dan dubbel zo lang dan aangegeven. Meermaals wordt ‘Maps.me’ erbij geraadpleegd, maar de route is juist. Halen we ons Vlaams-Nederlands oudjaarsfeestje? Of vieren we nieuwjaar in ‘t bos? Moeten we een rescue-team laten komen? We hebben niet eens telefoonsignaal... Hadden we nu toch maar alvast een fles bubbels meegebracht... na meer dan drie uur komen we eindelijk op een weg uit en verlaten het wandelpad, om zo weer naar de baai te keren. We zijn opgelucht & blij wanneer we deze bereiken, wat later dan verwacht. De baai telt slechts zes boten. 

Het oudejaarsfeestje op Zensation kan starten met kaaskrokketten & kippenworst (bij gebrek aan curryworst) speciale. Op de ‘Cobb’-BBQ wordt nog meer lekkers gebakken en als toetje is er ‘Hookie Pokie’ ijs met zelf gekarameliseerde nootjes, karamel & slagroom. Voor we het weten tellen we af... 10, 9, 8, 7,... 1,... en glijden zonder het te voelen het ‘Nieuwe jaar: 2019’ in. HAPPY NEWYEAR  🎉! De flessen bubbels worden gekraakt 🍾🥂🍾🥂 🎉

Geen vuurwerk... neen, dat is verboden op het eiland omwille van de vogels en een vuurpijl durven niet aan te steken in geval er alsnog een reddingsteam op ons wordt afgestuurd.

Op nieuwjaarsdag, om 12u ‘s middags, zijn we solidair met onze landgenoten. Nu is het ook bij hen ‘2019.! We vieren dit met een glaasje bubbels en verse warme versgebakken oliebollen à la Nok, die we met veel plezier & goesting verorberen. Anneke & Ivan wagen het erop en springen als echte ‘ijsberen’ in het koude water! De nieuwjaarsduik is een feit 💦. De andere vier onthouden zich! Volgens de buren hun apparatuur is het water 21°C... zo warm voelt het niet... ons eendjes-thermometer vergeten we te water te laten 🌡. 

‘s Avonds wandelen we tegen zonsondergang naar een uitkijkpunt. Hier genieten we van een picknick-sundowner met kaas & zelfgebakken brood, terwijl de zon zakt. 

Onze laatste dag brengen we een bezoek aan een waterval en springt the Captain alsnog het water in, om het onderwaterschip schoon te maken. De temperatuur valt wél mee, eens je er even inzit, volgens hem. Onze dame haar buik is bedekt met een langharig groen tapijt en pokken... om te huilen & weer een heel karwei!

Onze tijd in Great Barrier Island loopt ten einde... we moeten weer door, want een haul-out staat op de planning waarvoor nog wat voorbereidend werk nodig is. Hiervoor varen we terug naar Whangarei en nemen afscheid van ons leuk Vlaams-Nederlands feestgezelschap...

Gelukkig Nieuwjaar ‘2019’

We wensen jullie ‘ALLES’ toe!!!

Zensations creaties

(een leuke hobby: collages & kaarten maken & personaliseren met foto-apps)

Let op de details en Nieuw-Zeelandse elementen die op de kerstkaart aanwezig zijn. 

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: Auckland

Maandag, 17 - vrijdag, 21 december ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

Al van ver kan je de ‘Sky Tower’ (zie * voor meer info) aan de skyline van de stad ‘Auckland’ zien. Zensation en haar crew naderen de stad. Masten, overal zien we zeilboten op en neer dobberen en masten die hoog in de lucht steken. De inwoners van Auckland houden van watersport en het water. De havenstad dankt hieraan haar bijnaam: 'City of Sails'. Dagelijks is er wél een zeilwedstrijd, de stad verwelkomde reeds de Volvo-Ocean Race en in één van de clubs pronkt de  “America’s Cup” beker. Ondertussen bereidt de stad zich voor voor de “America’s Cup 2021”. De stad ademt ‘zeilen’!

Voor de ‘Harbour Bridge’ draaien we af naar de mega grote ‘Westhaven’ Marina (meer dan 2000 boten van alle groten!). We meren onze dame af en kijken naar de Sky Tower. Welkom in de “City of Sails”!

Auckland

In het Maori heet Auckland “Tamaki-Makau-rau”, wat “de maagd met honderd minnaars” betekent. Deze naam dankt de stad aan de vele Maori-stammen die hier leefden. Tegenwoordig is de naam toepasbaar op de smeltkroes van culturen. Vandaag de dag woont In het kosmopolitische Auckland een etnisch zeer gemixte groep mensen. De traditionele Maori zijn sterk vertegenwoordigd. Zij bewonen al sinds 1400 het gebied rondom de stad. Naast deze oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland wonen hier ook Europeanen, Aziaten en de grootste groep mensen van Polynesische afkomst ter wereld.

De stad die op maar liefst vijftig vulkanen gebouwd is! Over héél Nieuw-Zeeland zijn er dagelijks enkele bevingen, meestal niet voelbaar. (zie https://www.geographixs.com/bewegend-nieuw-zeeland.html)

Hoewel Auckland de grootste stad is van Nieuw-Zeeland, is het niet de hoofdstad. Dat was de stad in het verleden wel. Maar in 1865, na slechts 25 jaar, raakte Auckland die titel kwijt aan het kleinere Wellington.

Door de goudkoorts trokken veel kolonisten naar Auckland. Vervolgens zorgde agrarische productie op de vruchtbare grond ervoor dat de stad uitgroeide tot de grootste stad van het land. En Auckland blijft nog altijd groeien. Het is meteen ook het dichtstbevolkte gebied van Nieuw-Zeeland. Eén derde van alle Nieuw-Zeelanders woont in Auckland. Auckland ligt aan de kust van Northland, een gebied op het Noordereiland. Het centrum van de stad is gebouwd rondom twee natuurlijke havens. 

En dan is het eindelijk tijd om Auckland te verkennen! Na enkele tips van An & Ivan (onze persoonlijke gidsen), trekken we er met z’n tweetjes op uit. Om de hoek van de jachthaven ligt een wandelweg/promenade die ons naar Auckland’s ‘Waterfront’ leidt en dat is dan ook ons startpunt.

We lopen langs de werven en pieren richting het ‘Wynyard Quarter’, waar dankzij een flinke opknapbeurt nu tal van restaurants met zeezicht, speelruimte en zelfs een kleine bibliotheek in een kleurrijke oude zeecontainer te vinden zijn. De befaamde ‘Sky Tower’ is nooit ver buiten beeld. Mensen op ‘Lime scooters’ 🛴 (elektrisch gemotoriseerd steps) racen ons voorbij. De nieuwe ‘hipe’! (zie * voor meer info). Op een kruispunt zien we iets héél grappigs: de voetgangers krijgen allemaal gelijktijdig ‘groen licht’ en steken i.p.v. recht over van zebrapad naar zebrapad, schuin over, naar de tegenovergestelde hoek 😳 en zo ontstaat er een wirwar van kruisende mensen 😂. 

We dwalen verder door het centrum van Auckland, waar kerken en volkstuinen worden afgewisseld door theaters, pubs, winkels, designerboetieks (Dior, Chanel,...), hippe restaurants & foodcourt. In ‘Queen Street’ vindt ieder wat wils.

Onze eerste pit-STOP houden we bij het Belgisch biercafé “Occidentale”. Hier hebben ze een uitgebreid gamma Belgische bieren in flesjes, alsook van de tap. Op het terras in’t zonnetje genieten we van bitterballen met Belgische frietjes (goed gebakken, 👍🏽 voor de chef 😉), samen met een Hoegaarden van’t vat en Lindemans Kriek. Dat smaakt!

Een stevige wandeling brengt ons naar de buurt ‘Ponsonby’ met nog meer leuke gezellige winkels, bar, restaurants en foodcourt. 

Het zakencentrum onderscheidt zich door hoge, glimmende torens, maar andere kant van de stad ontdekken we laagbouw, verschillende parken en tuinen met prachtige cottage-stijl huizen. De totale gemeente beslaat een gebied van maar liefst 1.000 km². Alhoewel de stad een groot aantal mensen huisvest, heerst er een dorpse sfeer. ‘s Avonds ervaren we een gezellige drukte met gevulde terrasjes. 

Onze Kiwi-cruisers-vrienden van Margarita hebben ook hun thuishaven in Westhaven en wonen op een kilometer van de Marina. Bruce & Dinah nemen ons mee op tour naar ‘Muriwai Beach’, west van de stad. Met de 4x4 rijden we tijdens laag water het 60 km lange strand af. Kan je het voorstellen?! In België zouden we ons zo in een ander land bevinden! We zien de Tasmaanse zee, hoge golven, prachtige stukken drijfhout, zwart zand en hoge duinen. Mensen komen hier vissen, met de motor of quad door de duinen ploegen, terwijl meeuwen & aalscholvers proberen wat lekkers te vangen. Aan de zuidpunt, ‘Otakamiro Point’ zien we een grote kolonie ‘gannets’, dit zijn de ‘Pacifische jan-van-gent’ en hebben een gele kleur op hun kopje. De rotsen zien wit van hun uitwerpselen en de troep vogels die kwetteren. Imposant om ze te zien opstijgen, zweven en dalen. Sommige zitten op een ei, anderen zijn reeds hun pluizige bolletjes aan het voederen en de reeds grotere exemplaren krijgen hun eerste vlieglessen. Het enige nadeel is dat de aroma niet te smaden is 👃🏽. 

De dag wordt afgesloten met een BBQ bij hen thuis.

De volgende dagen wordt Zensation in de watten gelegd en krijgt ze veelvuldig zoetwater over haar heen. De buitenboordmotor krijgt een nieuwe schroef. Deze beschadigden we enkele dagen terug met een tikje op een rotsje!

‘s Avonds trekken we de stad in en snuiven de kerstsfeer op in ‘Franklin Road’, de straat waar elk huis om ter meeste kerstverlichting heeft hangen & branden. In de etalages van de winkel “Smith & Caughey's”, zijn met bewegende poppetjes enkele taferelen uit het sprookje ‘De Notenkraker’ uitgebeeld. Kinderen drukken hun snuitje & handen tegen het glas om de prachtige sprookjesachtige voorstelling te bekijken. Even wanen we ons in Disneyland 😍. 

Onder de groen-rood verlichte ‘Sky Tower’ staan er enkele kerstkraampjes. Onze smaakpapillen testen de foodcourt in Ponsonby & Elliott Stables in de gelijknamige straat. 

De proviand, inclusief bubbels en Belgisch bier, wordt aangekocht & -gevuld om twee weken op ‘Great Barrier Island’ de feestdagen door te brengen en te vieren.

Al snel is het vrijdag en tijd om te vertrekken...

De meeste mensen bezoeken Nieuw-Zeeland niet voor de steden, toch vinden we het zelf fijn om eens in en stad te vertoeven en kunnen we Auckland wel waarderen. We keren hier zeker nog terug om meer van deze stad te zien.

Meer info:

*De ‘Sky Tower’ is een uitkijk- en telecommunicatietoren die gevestigd is in Auckland op de hoek van Victoria Street en Federal Street. De toren, in 1997 gebouwd, is 328 meter hoog, gemeten vanaf de onderste verdieping naar de top van de mast waardoor het het grootste vrijstaande gebouw in het zuidelijk halfrond. Door zijn vorm en hoogte, vooral wanneer je het vergelijkt met andere hoge gebouwen, is het een opvallend oriëntatiepunt in de skyline van Auckland. Je kan de toren bezoeken, gaan eten in het 360° ronddraaiend restaurant of even afspringen aan een elastiek, dit alles heeft natuurlijk een prijskaartje. 

*Lime Scooter:

Elektrische scooter, lijkt op een step met twee wielen (1 voor- & 1 achteraan) en een stuur. Met behulp van een gratis app kan je ze opsporen & gebruiken. Een andere manier om je van de ene naar de andere plaats begeven in een stad. Na gebruik laat je hem achter op je bestemming. Indien de batterij leeg is, wordt de scooter opgehaald & -geladen.

Meer op deze link:

https://www.li.me/about-us

Nieuw-Zeeland: Noordereiland: ‘Hauraki Gulf Islands’: Kawau, Waiheke, Rakino Island & Islington Bay (tussen Rangitoto & Motutapa Island)

Zaterdag, 8 - maandag, 17 december ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

We zakken verder zuid naar de ‘Hauraki Gulf Islands’, een eilandengroep van 70km² ten noordoosten van de stad ‘Auckland’ (op het Noordereiland). De ‘Hauraki Gulf Islands’ worden beschouwd als één van de mooiste eilanden rondom Nieuw-Zeeland en worden ook wél de geheime troef van de stad ‘Auckland’ genoemd.

Het woord “Hauraki” betekend in het Maori “Wind uit het Noorden”. De ligging van de eilanden en de vrij constante wind. In totaal liggen er zo’n 47 eilanden in de Hauraki Gulf, hoewel sommige niet groter zijn dan een paar rotsen. Sommige eilanden liggen op enkele minuten van ‘Auckland’ wat het tot een ideale dagtrip maakt, hierdoor zeilen veel Aucklanders rondom de eilanden, om even aan de stadsdrukte te ontsnappen.

We blijven verbaast over de hoeveelheid eilanden & ankerplaatsen er hier in Nieuw-Zeeland zijn. Wanneer je een reisgids of internet raadpleegt, wordt er meestal over drie eilanden gesproken: Noordereiland, Zuidereiland & Stewart. Maar in ‘t totaal zijn er ongeveer zeshonderd! Wat dit alles samen tot een waar zeilparadijs maakt in de zomerperiode. 

Tijdens onze trip van ‘Urquharts Bay’ naar ‘Kawau’ eiland houdt de wind ons weer aardig in de wiggel. Kleine dolfijntjes 🐬 met een witte buik komen even met onze varend huisje spelen.

Aan de ingang van de diepe baai, staat een wit gebouw te pronken, dit is het ‘Mansion House’. We zoeken meer beschutting dieper in de baai, ‘Bon Accord Harbour’. De vislijn 🎣 met een stukje spek gaat het water in en meteen hebben we een grote Australische zalm aan de haak. Onze buurman juicht enthousiast met ons mee!

De volgende dag varen we naar ‘Waiheke’ Island (Maori: Te Motu-arai-roa), dat slechts op een ferrytocht 35 minuten van ‘Auckland’ ligt. Het eiland is 19,3 km lang en heeft een totale oppervlakte van 92 km² met Mount Maunganui (231 meter) als het hoogste punt. Het klimaat is over het algemeen warmer dan in Auckland, met minder regen en meer uren zonneschijn. Het eiland heeft een inwoneraantal van ongeveer 7000, maar in de vakantieperiodes, voornamelijk rondom kerst, verdrievoudigt het inwoneraantal door een groot aantal toeristen. Na het Noordereiland en Zuidereiland is dit het meest bevolkte eiland van Nieuw-Zeeland. Naast toerisme zijn olijven- & wijnbouw en bouw de voornaamste inkomstenbronnen. Het eiland heeft geen centraal water- en rioleringssysteem, ieder huis moet wettelijk z'n eigen watertoevoer en septische tank verzorgen. Elektriciteit wordt geleverd door het nationale elektriciteitsnet via onderzeese kabels van het vasteland van het Noordereiland.

In het gezellige toeristische plaatsje ‘Onorea’ slenteren we door de hoofdstraat met winkels & restaurants. De dinghywielen komen goed van pas om het strand op- & af te rijden met de tijverschillen. Voor het eerst maken we kennis met de ‘Nieuw-Zeelandse’ ijssmaak: ‘Hoki Poki’: ijs met blokjes karamel erin. Gekeurd, geproefd en goed bevonden 🍨.

Na terugkomst zien we de Strawler ‘Starlet’ dobberen met onze Amerikaanse vrienden, Jennifer & Mark aan boord. Samen gaan we de baaien & het eiland verkennen.

Het weer is warmer, zonniger & droger. Sinds lang ontbijten we weer buiten en leven weer meer in de cockpit. Vanaf 16u horen we vrolijke geluiden, op strand duiken wandelaars, honden & zwemmers (moedig hoor in ‘t koude water!) op. Familie eend komt dagelijks even dag zeggen en bedelen om wat lekkers, de cornflakes van the Captain gaat er goed in, evenals de muesli van Starlet. Na enige tijd komt ook moeder eend met haar kleintjes ons bezoeken. We zien verscheidene koningsvissen om ons huisje zwemmen. De vislijn hangt uit, maar laten ze onberoerd, het lijkt wél of ze ons uitlachen!!!

Van ‘Onorea Bay’ varen we naar ‘Carey Bay’, waar we enkele uren voor de avond valt,  nog vertrekken wegens een opkomende deining die de baai oncomfortabel maakt. De luxe van het daglicht die tot bijna 21u aanwezig is, geeft ons de mogelijkheid om een andere baai op te zoeken en zo droppen we net voor zonsondergang het anker in ‘Hurse Bay’. Zo hebben we alsnog een goede rustige nachtrust. 

De volgende dag varen we door en gaat de vislijn weer uit. Net wanneer we de baai binnenvaren, hebben we beet 🎣! Een grote koningsvis, eindelijk hebben we één van de uitlachers kunnen pakken!

‘Man ‘O War Bay’, een ligplaats waar het gelijknamige wijnhuis gevestigd is. Deze verdient natuurlijk een bezoekje van ons met een proeverij van de gelijknamige wijn, voor we een wandeling tussen de wijn- & olijfgaarden maken. Dit lukt prima met onze elastieke beentjes 🤪 en de schapen & koeien poseren gewillig. Een schapenherder geeft zijn honden een lift in een aanhangwagen achter zijn quad, na een actieve werkopdracht 🐄🐏🐑🐶. 

De koningsvis creëert een visfestijn op Zensation en wordt bereid op twee wijzen: ‘à la Starlet’: panko & parmezaan en ‘à la Terry’ (visser van Whangaroa): rauw gemarineerd (min. 1u) met 50% pikante azijn + 50% zeewater. Heerlijk allemaal!

Langs de mosselvelden zeilen we naar Putiki. Al snel merkt the Captain op dat het rolprofiel van voorstag uit elkaar geschoven is. Onder zeil hijs ik hem naar boven en wordt het euvel opgelost. 

In ‘Putiki Bay’ gaan we op zoek naar wat te eten en slenteren we door de straten. In het dorpje “Ostend”, vinden we in “Belgium Street” een Belgisch Café (gesloten), enkele eetgelegenheden en een ‘Countdown’ supermarkt’. Eum... 🤔 die namen klinken allemaal wél héél bekend, maar iets klopt er toch niet helemaal... Zijn we in België?! Oostende?! Hi, hi, hi,... grappig toch om dit aan de ander kant van de wereldbol aan te treffen.

De rest van de avond & nacht onweert het: donder & bliksem en véél regen 🌩⛈, bezorgen ons een onrustige nacht! De lichtflitsen zijn dichtbij & fel, we zien ze door de blindeergordijnen! Alle losse elektrische apparatuur zit veilig opgeborgen in de oven. Van slapen komt er niet veel in huis. De angst dat een bliksem ons kan treffen is aanwezig...

Gelukkig brengt de volgende dag droog weer en kunnen we een bezoek brengen aan de wekelijkse zaterdagsmarkt in Ostend, in Belgium Street. Het is een beetje een hippie markt: mix van ambachtelijk gemaakte etenswaren, kunst, accessoires en tweedehands spullen. Orgineel & gezellig. 

We nemen afscheid van Starlet en zeilen naar ‘Rakino Island’, hier hebben we in ‘Home Bay’ een BBQ afspraak met onze Vlaamse-Kiwi vrienden, An & Ivan (Vaguebond).

Na drie jaar liggen onze dames weer naast elkaar te dobberen aan de andere kant van de wereld, toch wél héél apart! Ons ‘Beast’, het supbord, wordt opgeblazen en onze vrienden leren ons de kunstjes van deze sportieve watersport. Met knikkende knieën proberen we ons evenwicht te vinden en op de plank te staan. We suppen wat rond in de baai en doen ons best om niet in het ijskoude water te vallen. 

Voor we het weten is het weekend voorbij en varen onze vrienden weer naar hun “thuishaven” in ‘Auckland’, om aan de volgende dag weer aan hun werkweek te beginnen.

Wij maken nog een stop in ‘Islington Bay’ (tussen Rangitoto & Motutapa Island). De zeiltocht neemt wat langer in beslag, wegens weinig wind. Hierdoor komen we laat toe en stellen we een wandeling naar de vulkaankrater op ‘Rangitoto’ uit voor een ander moment. Dan nog maar een extra rondje suppen op ons ‘Beast’.