Zensation Around The World: Nieuw-Zeeland: Noordereiland: ‘Hauraki Gulf Islands’: Great Barrier Island

Maandag, 21 december ‘18 - donderdag, 3 januari ‘19 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)

Voor 9u verlaten we ‘Westhaven’ Marina. De Sky Tower & skyline van Auckland zijn nog niet uit ons gezichtsveld verdwenen, of een squall zorgt voor extra wind en regen! Het is frisjes tijdens onze 50NM tocht van 7u30’ naar ‘Great Barrier Island’. De zon is er wél, maar wolken & wind beinvloeden haar kracht.

Via de ‘Man of War’ passage, varen we Great Barrier Island binnen en droppen het anker in ‘Kiwiriki Bay’.

‘Great Barrier Island’ ligt in het noorden van Nieuw-Zeeland, in de ‘Hauraki Gulf’ en wordt vermeld als één van de mooiste eilanden van Nieuw-Zeeland. De maximale lengte (noord-zuid) van het eiland is ongeveer 35 km, het hoogste punt is Mount Hobson (627m). Great Barriereiland heeft een oppervlakte van 285 km² en is daarmee het vijfde grootste eiland van Nieuw-Zeeland (nà Zuidereiland, Noordereiland, Stewarteiland, de grootste van de Chathameilanden & de Aucklandeilanden). Westelijk ligt het veel kleinere en onbewoonde ‘Little Barriereiland’.

Ongeveer 850 mensen wonen op Great Barrier Island, die merendeels werken in de toerisme-industrie en de landbouw, of een baan hebben op het Noordereiland.

Heb je behoefte om je à la Robinson Crusoe terug te trekken op een back to basic eiland? Dat kan hier. Elektriciteit wordt nog opgewekt door dieselgeneratoren en windmolens, via de daken wordt regen opgevangen voor drinkwater en zijn de meeste wegen zijn onverhard.

Het eiland kent ongerepte stranden, prachtige, inheemse bossen, watervallen en heetwaterbronnen. Het beheer van het eiland valt onder het ministerie van natuurbescherming (Department of Conservation, DOC). Er bevinden zich allerlei voorzieningen voor op de natuur gerichte recreatie zoals gemarkeerde paden voor wandelaars en mountainbikers. Maar véél toeristen komen hier niet, vooral locals die tijdens het weekend, zomer-/kerstvakantie & Pasen met hun boot hierheen varen.

Helemaal alleen liggen we in de baai, er worden stukjes spek aan de vishaak geprikt en gaat de lijn te water. Meteen hebben we beet: een snapper van 37cm 🎣.

Bij het ontwaken de volgende ochtend, zien we enkele bekende boten, onze Nederlandse (SY Nok: Anneke & Heinze) & Vlaamse vrienden (SY Vaguebond: An & Ivan) zijn gearriveerd. Met zijn zessen gaan we de feestdagen rondom het eiland doorbrengen.

Het vissen lukt aardig, alhoewél de visjes soms buiten de matentabel vallen en dan weer hun vrijheid krijgen om nog een beetje te groeien. De sancties voor het houden van vis die ondermaats is zijn groot: tot uitwijzing uit het land toe! Dus dat willen we niet en volgen netjes de regels.

Plots gaat de lijn er als een speer van door... dat moet een grote vangst zijn! De lijn wordt onder de boot getrokken, bij het inhalen zien we dat er pijlstaartrog aanhangt. De haak zit achteraan in zijn vin! Waarschijnlijk zwom ie even uit nieuwsgierigheid langs de boot en raakte hij hiermee verstrikt in de haak. We knippen de lijn door en hopen dat de haak geen verdere schade aanricht. Sorry, mooi dier 😳.

We proberen wat te bewegen en peddelen regelmatig rond in de baai. Met de dinghy varen we naar ‘Kaikoura Island’ om te wandelen. Bij het beginpunt van de meeste wandelingen, in Nieuw-Zeeland, staat een ton gevuld met desinfectie-vloeistof met spuit en schoenenborstels, om je schoenzolen proper te maken voor & na de wandeling als preventie, om geen schimmels te verspreiden die andere plantensoorten zouden kunnen aantasten. ‘Kaikoura Island’ is eigendom van de overheid en wordt onderhouden door een parkwachter, Will Scarlett. Hij woont op zijn boot aan een steigertje, dat we gebruiken om te landen en om onze bijbootjes aan vast te maken. Er staan enkele lodges, voor zijn familie en werkers, met een moestuin. We wandelen tot aan de landingsstrip, die (zoals we reeds eerder zagen (Las Perlas)) bestaat uit kortgemaaid grasveld en een windvlaggetje. De natuur is mooi, alsook de uitzichten over enkele baaien van Great Barrier Island.

In het dorpje ‘Fitzroy’, is er een snackbar, winkeltje, toeristendienst (mini tuinhuisje) & clubhuis. De wandeling die we hier maken naar het uitzichtpunt doet ons meerdere malen zuchten & blazen! De kuiten branden en de zuurstof in de lucht lijkt wél op, terwijl de hartslag de hoogte inschiet.

De volgende dagen pikt de wind op, maar we liggen goed beschut, ondertussen liggen er meer dan 30 boten in de baai. Het grappige is dat er enkele pakketjes gevormd worden, met twee, drie, zelfs tot vijf boten ankeren naast elkaar maken en de rompen aan elkaar vast. Achter ons, tegen de kant, ligt er een pakketje van vijf boten, ze hebben extra lijnen naar de kant gebracht en vastgemaakt aan bomen.

Kerstavond is nat & winderig, maar we zitten droog en warm op Vaguebond. Op de ‘Cobb’-BBQ wordt er wat lekkers gebakken, alsook verse snapper & kahawai (Australische zalm) in papillot (gevangen door the Captain vanop Zensation).

Kerstverlichting, kerst crackers (rolletje/pakje met verrassing & spreuk in), goed gezelschap, lekker drinken & eten en de bloeiende ‘Puhutukawa’ boom (= Nieuw-Zeelandse Kerstboom) die over het hele eiland staan te pronken🎄. Een beetje ‘Kerst’ in Great Barrier Island.

Wanneer we weer naar de boot dinghieën is er heel wat bedrijvigheid in de baai, we zien verschillende navigatielichten & boten in het donker manoeuvreren... de sterke wind heeft enkele boten doen krabben! Onze dames blijven gespaard van aanvaringen en ‘liggen als een huis’.

De volgende ochtend is de wind afgenomen en is de hemel blauw. We horen een bel 🔔 en ‘HO HO HO’. De kerstman 🎅🏽 komt in een bijboot langsgevaren. We verhuizen naar ‘Parohara Bay’, dichter bij het dorpje ‘Fitzroy’. Een haai 🦈 zwemt voorbij, de drie kleine eendjes die bij Zensation liggen te drijven, laat hij ongemoeid! De eenden zijn ‘pateekes’, ja echt, zo worden ze genoemd! Grappig, hé. Bij dat woord denken wij aan andere lekkernijen. Misschien daarom dat de haai hen niet wil...

Voor tweede kerstdag hebben een wagen gehuurd, maar dit loopt even mis. Onze reservatie is niet genoteerd: ‘eiland-mentaliteit’, volgens onze Vlaamse-Kiwi vrienden en dus héél normaal. Relax... Enkele telefoontjes later en na wat geduld wordt er nog een wagen boven getoverd. Later dan gepland starten we de eilandtoer, door tijdsgebrek kunnen we de wandeling naar de warmwaterbron niet uitvoeren, maar het uitzicht dat we na wat trappen klimmen in ‘Windy Canyon’ krijgen is adembenemend. Veel wegen telt het eiland niet, dus navigeren is hier niet zo moeilijk en verloren rijden nihil. Aan de oostkust zien we brede, door hevige winden gevormde, duinen & uitgerekte zandstranden met een sterke branding. De westkust ligt in de luwte en daar bevinden zich veel beschutte baaien. Daar tussenin ligt een heuvelrug waarop struikgewas en heide groeien, diepe valleien en coniferenbossen met de oorspronkelijke kauribomen (zie link voor meer info: https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Kauri_(plant)). We zien leuke potentiële ankerplekken. Het is een mooie zonnige dag en het schepijs-winkeltje heeft een drukke dag 🍦. We sluiten de rit af met een bezoek aan het clubhuis.

De volgende dag varen we langs de ‘Needles’. Hey, zijn we bijna weer in België? Neen, het zijn niet de Engelse ‘the Needles’ bij het Isle of Wight, maar van Great Barrier Island. De puntige rotsformaties hebben niet de kleur wit, maar grijs, maar des al niet te min ook indrukwekkend. Aan de oostkant ankeren we bij één van de lange zandstranden, in ‘Tapuwai Point’. Er staat geen deining en de wind is gunstig, maar die nacht valt de wind weg en rollen we heftig heen & weer... de nachtrust moet er aan geloven. Maar we hadden toch een mooi zicht voor een dag. Dan maar weer naar de westkant van het eiland uitwijken en beschutting zoeken.

‘Smokehouse Bay’ ligt ei vol, dit is de populairste ankerplaats, omwille van de van de faciliteiten die hier voor the boaties zijn: vers water, een buitenbad (zelf met water vullen & warm stoken), visrookhuis, BBQ’s, speeltuigen, enz... deze laten we voor wat het is en zoeken een rustigere plek op.

Voor oud- & nieuwjaar varen we naar ‘Karaka Bay’.

Dolfijnen, moeder met kind 🐬🐬, komen even onze dames bekijken. Met oudjaar start de dag, naar Nederlandse traditie, met oliebollen à la Nok. Hier werd vooraf over gesproken & gepland. De Vlamingen onder ons hadden er hun twijfels over: smoutebollen met appels & rozijnen en dan ‘koud’ eten! We zagen er niet echt naar uit... om eerlijk te zijn. Maar, het moet gezegd, Anneke & Heinze hun Nederlandse ‘warme’ versgebakken rijkelijk bebloemde oliebollen waren om duimen & vingers af te likken 😋!

Buikjes vol en tijd om de calorieën & conditie op pijl te houden. De uitgekozen wandeling duurt meer dan dubbel zo lang dan aangegeven. Meermaals wordt ‘Maps.me’ erbij geraadpleegd, maar de route is juist. Halen we ons Vlaams-Nederlands oudjaarsfeestje? Of vieren we nieuwjaar in ‘t bos? Moeten we een rescue-team laten komen? We hebben niet eens telefoonsignaal... Hadden we nu toch maar alvast een fles bubbels meegebracht... na meer dan drie uur komen we eindelijk op een weg uit en verlaten het wandelpad, om zo weer naar de baai te keren. We zijn opgelucht & blij wanneer we deze bereiken, wat later dan verwacht. De baai telt slechts zes boten.

Het oudejaarsfeestje op Zensation kan starten met kaaskrokketten & kippenworst (bij gebrek aan curryworst) speciale. Op de ‘Cobb’-BBQ wordt nog meer lekkers gebakken en als toetje is er ‘Hookie Pokie’ ijs met zelf gekarameliseerde nootjes, karamel & slagroom. Voor we het weten tellen we af... 10, 9, 8, 7,... 1,... en glijden zonder het te voelen het ‘Nieuwe jaar: 2019’ in. HAPPY NEWYEAR 🎉! De flessen bubbels worden gekraakt 🍾🥂🍾🥂 🎉

Geen vuurwerk... neen, dat is verboden op het eiland omwille van de vogels en een vuurpijl durven niet aan te steken in geval er alsnog een reddingsteam op ons wordt afgestuurd.

Op nieuwjaarsdag, om 12u ‘s middags, zijn we solidair met onze landgenoten. Nu is het ook bij hen ‘2019.! We vieren dit met een glaasje bubbels en verse warme versgebakken oliebollen à la Nok, die we met veel plezier & goesting verorberen. Anneke & Ivan wagen het erop en springen als echte ‘ijsberen’ in het koude water! De nieuwjaarsduik is een feit 💦. De andere vier onthouden zich! Volgens de buren hun apparatuur is het water 21°C... zo warm voelt het niet... ons eendjes-thermometer vergeten we te water te laten 🌡.

‘s Avonds wandelen we tegen zonsondergang naar een uitkijkpunt. Hier genieten we van een picknick-sundowner met kaas & zelfgebakken brood, terwijl de zon zakt.

Onze laatste dag brengen we een bezoek aan een waterval en springt the Captain alsnog het water in, om het onderwaterschip schoon te maken. De temperatuur valt wél mee, eens je er even inzit, volgens hem. Onze dame haar buik is bedekt met een langharig groen tapijt en pokken... om te huilen & weer een heel karwei!

Onze tijd in Great Barrier Island loopt ten einde... we moeten weer door, want een haul-out staat op de planning waarvoor nog wat voorbereidend werk nodig is. Hiervoor varen we terug naar Whangarei en nemen afscheid van ons leuk Vlaams-Nederlands feestgezelschap...

Gelukkig Nieuwjaar ‘2019’

We wensen jullie ‘ALLES’ toe!!!