Frans Polynesië, Tuamotus, Fakarava - Genootschapseilanden, Tahiti

Dag 2: Maandag, 17 & dinsdag, 18  juli '17 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE!)

Resultaten na 24u:

Afgelegde afstand: 137NM

Gemiddelde snelheid: 5,7 kn

Knopen wind gemiddeld: 7-12 kn

Positie: 17°34'S 149°37'W

Koers: -

Afstand tot bestemming: 0 NM

Eindtotaal oversteek Frans Polynesië, Tuamotuarchipel, Fakarava - Genootschapseilanden, Tahiti :

Afgelegde afstand: 250 NM

Aantal uren gevaren: 48 u

Gemiddelde snelheid: 5,2 kn

Aantal uren gemotord: ongeveer 1u om de pas door te varen en langs de landingsbaan naar de ankerplaats in Taina.

De hele dag staat ons grote spinnakerzeil bol, de wind shift eindelijk en we varen recht naar onze bestemming. Net voor de zon ondergaat neemt de wind weer toe en wordt de genua weer uitgerold. De nog af te leggen afstand wordt gedeeld door het de gemiddelde snelheid en het aankomstuur is voor zonsopgang. Oei, we gaan te snel. Zeilen worden gereefd, maar onze dame wil niet trager varen, eens ze op gang is... dan maar het grootzeil volledig indraaien en allen op voorzeil, van een lapje ter grootte van een postzegel, haar proberen te vertragen...

Al van ver zien we een grote lichtkoepel: Tahiti. Het ronddraaiend licht van een vuurtoren zien we steeds weer verschijnen. De radar geeft ondersteuning om schepen te spotten. Hoge schaduwen verschijnen aan de horizon en de zon geeft de het gebergte een groene kleur. 

Pas bij daglicht zien we Calagorm voor ons. Heel de tijd waren we niet ver van elkaar verwijderd, maar net te ver voor een VHF-gesprek. Om naar de ankerplaats voor de Marina van Taina te varen, moeten we een pas in het koraalrif nemen en langs de luchthaven varen. Hiervoor moeten we telkens toestemming (drie keer) vragen aan de controletoren, om de pas te nemen en het begin & einde van de startbaan. De controlemeester is zeer vriendelijk en spreekt zowel Engels als Frans. Lucky me, kan ik hem met men Frenglich te woord staan. Zo'n vriendelijke stem die ons steeds weer toestemming geeft en vraagt om hem even later weer terug op te roepen. Ondertussen steigen en landen vliegtuigen in alle maten langs ons heen aan de ene kant en aan de andere kant breken de schuimende golven op het rif. Va'a's klein en groot roeien langs ons heen. 

De eerste idyllische houten paalbungalows verschijnen en het paradijselijk plaatje is bijna perfect... het water is de spelbreker: vies. Aan het rif is het prachtig appelblauwzeegroen, maar hier zien we allerlei smurrie drijven! Er liggen minstens tweehonderd boten in de ankerbaai, plus een volle Marina en tel daar zoveel toilet- en vuilwaterlozingen bij en dan zie je vanalles drijven, hé. Jammer van het 'picture perfect'!

Tussen de vele boten vinden we nog een plekje voor ons dobberend huisje. 

Hier zijn we dan, in Tahiti, de naam alleen al prikkelt de exotische droomverbeelding. Benieuwd hoe het in werkelijkheid is. 

P.S.: vondst op het dek: één dode vliegende vis

Frans Polynesië, Tuamotus, Fakarava - Genootschapseilanden, Tahiti

Dag 1: Zondag, 16 & maandag, 17 juli '17 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE!)

Resultaten na 24u:

Afgelegde afstand: 131NM, waarvan 113NM dichter bij het doel

Gemiddelde snelheid: kn

Knopen wind: 7kn

Positie: 16°47'S 147°24'W

Koers: 226°

Afstand tot bestemming: 134NM

Vertrek is gepland om 7u. Dus geen misdienst voor ons vandaag en ook geen tijd voor een pannenkoeken-feestontbijt voor the Captain zijn B-day. Al vroeg zijn we in de waggel want we hebben nog enkele dingen op te bergen en af te tuigen, waaronder ons Dinghietje. De buitenboordmotor hangt reeds op de reling en met de spival trek ik met de elektrische lier de bijboot op het dek. Net dan zien we dat onze buren, SY Calagorm problemen hebben bij het binnenhalen van de ankerketting. De bijboot wordt weer te water gelaten en met snorkel, -masker en zwemvliezen roeit the Captain naar hen toe om polshoogte te nemen. Het anker zit vast...Eum, dat kennen we 🤔 Geert gaat het water in en probeert te ontdekken hoe en waaraan het anker vastzit en geeft hen aanwijzingen hoe te manoeuvreren. Al snel is het anker bevrijd en kunnen ze vertrekken. Cruisers helpen elkaar waar nodig en mogelijk is. 

Een speciale start van de dag voor een verjaardag. 

Snel ons ankerketting binnenhalen, dat lukt probleemloos, nog even langs enkele boten varen om te zwaaien en tot '?' te zeggen en dan verlaten we de ankerplaats. 

En dan, dan mag the Captain doen wat hij graag doet: zeilen! Als verjaardagskado mag hij ongeveer 250NM afleggen, twee dagen en twee nachten varen op de zuidelijke Pacific. Zeg nu zelf, dat is toch het 'mooiste verjaardagskado' dat je kan krijgen 😜

Zensation zeilt de lagoon af naar de grote pas en ze vaart rustig buiten. Er zijn er nog die ons voorbeeld volgen, reeds drie boten zijn voor ons en vier achter ons. 

De koers is 'voor de wind', maar we kiezen voor 'ruime wind', zo gaan we sneller en hebben we minder last van lawaaierige vervelende klapperende zeilen. De voorspelde 15 knopen zijn er niet en de gunstige windshift blijft uit... en dus moeten we steeds lager sturen en om de paar uur een gijp maken en varen we naar boven. Zo maken we meer mijlen die ons jammergenoeg niet dichter bij ons doel brengen. 

Aangezien de plotse verandering van plannen, is de geplande patisserie-bak er niet van gekomen, dan maar een makkelijk zeilend alternatief op tafel toveren.

Een speciale verjaardagstaart van geplette koekjes met gesmolten boter doe ik in een kommetje en laat het in de koelkast opstijven, dan gaat er vanillepudding in (uit brik, kant & klaar), daar bovenop slagroom uit de spuitbus en afwerken met schijfjes verse banaan. Even zingen en mijn jarige man kan smullen van een bananentaartje 'à la Zensation' 🎂 Heerlijk vind hij dat!

The Captain zit achter het stuurwiel, wanneer hij plots opschrikt en als een wilde spastisch zijn been en voet naar alle kanten beweegt. Ons klein reptielenvriendje 🦎 was zo lief om hem een gelukkige verjaardag te wensen door even zijn voet op te kruipen en te likken. En wat krijgt het kriebelende beestje hiervoor als dank? Een schop naar het zwemplatform. Is hij in de Grote Stille Oceaan beland of heeft hij zich nog snel kunnen verstoppen achter de gasfles? Heeft ie nog tijd gehad om zwemlessen te nemen of is hij meteen gezonken naar 4000m diepte? Of is hij onderweg als kleine snack & delicatesse opgeslokt door een vis, dolfijn, walvis of haai? Mayday, mayday, mayday, salamander over boord! We wilden hem niet binnen hebben, wie weet wat voor boodschapjes hij in alle mogelijke hoekjes achterlaat, maar dit einde wensten we hem zeker niet toe... ocharme... we hebben niet eens een fotootje van hem kunnen maken als herinnering... snif snif...😢

Eindelijk, eindelijk, eindelijk. Al zo veel van gehoord en bijna dagelijks proberen we het te zien/te ontdekken: de 'groene flits/green flash' waar iedereen het steeds over heeft. Enkele dagen terug dachten we het gezien te hebben, maar nu, zo op de Oceaan zonder andere verlichting en een heldere lucht, was het er en hebben we het zeer duidelijk gezien. Het bestaat dus echt. Meer info over wat het is, zie hier onder *

De wind wil niet draaien en als we deze koers blijven aanhouden, gaan we te laag uitkomen. De windsnelheid neemt verder af. Tijdens de wachten zoeken we in het donker naar lichtjes van één van de andere boten. Aangezien de AIS ontvanger niet meer werkt, kunnen we ze niet zien op de plotter. We zenden zelf nog AIS, dus zij kunnen ons wél zien. We denken een flauw lichtje in de verte naast ons te zien. Wie is het? 

De nachtwacht loopt effe anders, de eerste nacht is voor Geert altijd moeilijk om de slaap te vatten, daardoor krijg ik extra rust... wat een lieverd.

Om 6u maakt hij me wakker en wordt de spinnaker gezet, maar nog steeds moeten we lager sturen dan de koers die we zouden moeten varen. Waar blijft die voorspelde windshift?!

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Groene_flits