Donderdag, 19 januari '17
We gaan weer anker op en trekken meteen de spinnaker omhoog. Wanneer ie zich bol zet glijden we rustig met het beetje wind dat er is, wat met momenten te weinig is, waardoor het lichte zeil invalt en zich rond de voorstag draait 😱 met een zandloper als gevolg. No problem, the Captain lost dit op door even met zijn gewicht aan de schoten(touwen) te gaan hangen.
Dat gaat goed. De wind neemt toe en Zensation loopt lekker. Maar, bij het gijpen loopt het mis... één van de touwen van de slurf (zak die over de spinnaker zit) zit achter de WiFi-antenne! Met een lasso-beweging krijgt Geert hem er niet over, er zit niks anders op dan de mast in te gaan! Jawel, onder zeil 😱 Ik hijs the Captain de mast in tot net voorbij de eerste zaling, waar de antenne staat en het euvel is zo opgelost. Voor Geert was het net een 'iets andere' ervaring met de wind, de golven op een zeilende boot midden op zee!
De skyline van Cartagena is reeds van ver te zien door de torenhoge gebouwen die vanaf het schiereiland 'Boca Grande' ons verwelkomen. Daar tussen zien we de torens van kathedralen en voorbij de bocht staan mega grote kranen van de industriehaven. In de baai zien we de muren van de oude stad. Wat een imposante aankomst en ligplaats. Hier ligt Zensation nu tussen de torenhoge gebouwen... wat een contrast in onze 360° view!
woensdag 1 februari 2017
Colombia, Puerto Velero
Woensdag, 18 januari '17
Een soort zwaluwen kwetteren vrolijk en vliegen om ons huisje. In de verte zie ik een grote rib afkomen. Douane? Ze varen rond elke boot en gaan aan boord bij SY Bella Ciao... O, ooo... en we zijn nog steeds niet ingeklaard! Gaat dit ons problemen geven. Even later komen ze onze kant uitgevaren, alsook Reinhilde met haar dinghy.
Ze komt ons helpen om te tolken. Het is de officiële kustwacht. Twee mannen komen aan boord, en twee anderen blijven in de rib ronddobberen. Ze zijn heel vriendelijk, vullen een document in, stellen wat vragen en kijken even in de motorruimte. Één van de twee is de entertainer van dienst. En hij is gek van whisky, dat zou ie wél graag hebben. Met cola en koekjes nemen we afscheid. Alles in orde, we mogen blijven zolang we willen. En we hebben een foto van het ingevuld document, die we kunnen tonen bij een eventueel volgende controle van collega's.
Na alle commotie en een laat ontbijt, strekken we de benen en maken een wandeling langs de baai en de kite-/surfscholen. Een local, Alvaro, leidt ons mee trappen op naar een 'mirador' over de baai. Hier bewonderen we de roofvogels (een soort gieren volgens onze plaatselijke gids 😉) hun zweefkunsten van dichtbij. Alboro nodigt ons uit bij hem thuis en met véél trots toont hij ons zijn huis, dat primitief is naar onze Europese normen.
Als dank voor zijn rondleiding trakteren we hem een drankje in een van de vele beachbars/restaurant, waar de bijboot ligt. Een verse fruitsmoothie smaakt na onze tocht en klim. Ondertussen worden de kippen geleverd en levend met hun poten aan een touw aan een boom gehangen. De restauranteigenaar gaat even met zijn mes langs hun nek...even laten bloeden et voilá: 'Iemand zin in een kippetje?'
Frits tuigt zijn kite op en glijdt tussen de boten op en neer.
Een soort zwaluwen kwetteren vrolijk en vliegen om ons huisje. In de verte zie ik een grote rib afkomen. Douane? Ze varen rond elke boot en gaan aan boord bij SY Bella Ciao... O, ooo... en we zijn nog steeds niet ingeklaard! Gaat dit ons problemen geven. Even later komen ze onze kant uitgevaren, alsook Reinhilde met haar dinghy.
Ze komt ons helpen om te tolken. Het is de officiële kustwacht. Twee mannen komen aan boord, en twee anderen blijven in de rib ronddobberen. Ze zijn heel vriendelijk, vullen een document in, stellen wat vragen en kijken even in de motorruimte. Één van de twee is de entertainer van dienst. En hij is gek van whisky, dat zou ie wél graag hebben. Met cola en koekjes nemen we afscheid. Alles in orde, we mogen blijven zolang we willen. En we hebben een foto van het ingevuld document, die we kunnen tonen bij een eventueel volgende controle van collega's.
Na alle commotie en een laat ontbijt, strekken we de benen en maken een wandeling langs de baai en de kite-/surfscholen. Een local, Alvaro, leidt ons mee trappen op naar een 'mirador' over de baai. Hier bewonderen we de roofvogels (een soort gieren volgens onze plaatselijke gids 😉) hun zweefkunsten van dichtbij. Alboro nodigt ons uit bij hem thuis en met véél trots toont hij ons zijn huis, dat primitief is naar onze Europese normen.
Als dank voor zijn rondleiding trakteren we hem een drankje in een van de vele beachbars/restaurant, waar de bijboot ligt. Een verse fruitsmoothie smaakt na onze tocht en klim. Ondertussen worden de kippen geleverd en levend met hun poten aan een touw aan een boom gehangen. De restauranteigenaar gaat even met zijn mes langs hun nek...even laten bloeden et voilá: 'Iemand zin in een kippetje?'
Frits tuigt zijn kite op en glijdt tussen de boten op en neer.
Colombia, Taganga naar Puerto Velero
Dinsdag, 17 januari '17
In de Tagangabaai blaast de wind nog stevig door, de dinghy aan boord krijgen is niet evident.
Met gereefd voorzeil verlaten we dit leuke plekje. De golven staan redelijk hoog en de deining volgt in sneltempo elkaar op. Vanop het water zien we in de verte achter ons de besneeuwde bergtoppen.
Stilaan kleurt het water bruin! Dit komt door de uitmonding van de rivier 'Rio Magdalena'(grootste rivier in Colombia).
Er zijn talrijke bergrivieren in het land en deze sleuren heel wat met zich mee: modder, afval, boomstammen... Nou, die laatste willen we niet tegen de romp aan krijgen en dus turen onze ogen extra in het rond, maar buiten enkele takjes valt het mee.
Wind en golven nemen af en ook de kleur van het water wordt weer muntgroen. Achter een punt ligt de beschutte baai van Puerto Velero, de ingang naast het rif is betond en Zensation vaart tussen rood en groen richting het strand dat gevuld is met houten strandhutjes voorzien van palmbladeren. Van ver zien we de kites al in de lucht zweven en al zig-zaggend tussen de sportieveling zoeken we een ankerplek naast onze vrienden.
In de Tagangabaai blaast de wind nog stevig door, de dinghy aan boord krijgen is niet evident.
Met gereefd voorzeil verlaten we dit leuke plekje. De golven staan redelijk hoog en de deining volgt in sneltempo elkaar op. Vanop het water zien we in de verte achter ons de besneeuwde bergtoppen.
Stilaan kleurt het water bruin! Dit komt door de uitmonding van de rivier 'Rio Magdalena'(grootste rivier in Colombia).
Er zijn talrijke bergrivieren in het land en deze sleuren heel wat met zich mee: modder, afval, boomstammen... Nou, die laatste willen we niet tegen de romp aan krijgen en dus turen onze ogen extra in het rond, maar buiten enkele takjes valt het mee.
Wind en golven nemen af en ook de kleur van het water wordt weer muntgroen. Achter een punt ligt de beschutte baai van Puerto Velero, de ingang naast het rif is betond en Zensation vaart tussen rood en groen richting het strand dat gevuld is met houten strandhutjes voorzien van palmbladeren. Van ver zien we de kites al in de lucht zweven en al zig-zaggend tussen de sportieveling zoeken we een ankerplek naast onze vrienden.