woensdag 1 februari 2017

Colombia, Puerto Velero

Woensdag, 18 januari '17

Een soort zwaluwen kwetteren vrolijk en vliegen om ons huisje. In de verte zie ik een grote rib afkomen. Douane? Ze varen rond elke boot en gaan aan boord bij SY Bella Ciao... O, ooo... en we zijn nog steeds niet ingeklaard! Gaat dit ons problemen geven. Even later komen ze onze kant uitgevaren, alsook Reinhilde met haar dinghy.
Ze komt ons helpen om te tolken. Het is de officiële kustwacht. Twee mannen komen aan boord, en twee anderen blijven in de rib ronddobberen. Ze zijn heel vriendelijk, vullen een document in, stellen wat vragen en kijken even in de motorruimte. Één van de twee is de entertainer van dienst. En hij is gek van whisky, dat zou ie wél graag hebben. Met cola en koekjes nemen we afscheid. Alles in orde, we mogen blijven zolang we willen. En we hebben een foto van het ingevuld document, die we kunnen tonen bij een eventueel volgende controle van collega's.
Na alle commotie en een laat ontbijt, strekken we de benen en maken een wandeling langs de baai en de kite-/surfscholen. Een local, Alvaro, leidt ons mee trappen op naar een 'mirador' over de baai. Hier bewonderen we de roofvogels (een soort gieren volgens onze plaatselijke gids 😉) hun zweefkunsten van dichtbij. Alboro nodigt ons uit bij hem thuis en met véél trots toont hij ons zijn huis, dat primitief is naar onze Europese normen.
Als dank voor zijn rondleiding trakteren we hem een drankje in een van de vele beachbars/restaurant, waar de bijboot ligt. Een verse fruitsmoothie smaakt na onze tocht en klim. Ondertussen worden de kippen geleverd en levend met hun poten aan een touw aan een boom gehangen. De restauranteigenaar gaat even met zijn mes langs hun nek...even laten bloeden et voilá: 'Iemand zin in een kippetje?'
Frits tuigt zijn kite op en glijdt tussen de boten op en neer.