Zondag, 27 maart '16
Pasen...ontbijt met bubbels en een zacht gekookt eitje met soldatenboterhammetjes...Yammie!
Vrolijk Pasen iedereen en geniet van al het lekkers dat de Paashaas heeft gebracht ;-)
maandag 28 maart 2016
BVI's, Tortola, Cane Garden Bay - Soper's Hole(Caraïben)
Zaterdag, 26 maart '16
De surfgolven en de swell zijn volledig verdwenen in de baai en alle boten liggen er rustig bij. Een regenbui maakt alles nog even nat en dan lonkt het eiland aan de overkant. 'Little Jost Van Dycke' en 'Jost Van Dycke' himself, maar elke baai die we aan de zuidkant willen inkruipen geeft ons geen beschutting: tot 30kn wind en een onrustige deining zijn aanwezig...Na drie baaien varen we terug naar het eiland 'Tortola' en wagen we onze kans in Soper's Hole. Hier is het vechten om een fel begeerde meerboei te kunnen bemachtigen. Een vijftal boten dobberen rond de scharig aanwezige meerboeien in de baai, aan de kleinschalige haven. Ankeren in 20m kan ook, maar veel uitzwier-ruimte is er niet tussen de andere boten aan een meerboei. Toch even een poging wagen, maar de ondergrond lijkt ook niet geschikt om te ankeren...geduld is een schone deugd en een bijna overvaring en aanvaring van Kristien & Jan (liggen met Pacific Wave sinds eergisteren) in hun dinghy, die zo een meerboei voor ons willen bewaken en reserveren, confronteerd ons met de concurrentiestrijd onder de cruisers!!! Maar na een dik half uur wordt ons geduld beloond en kunnen we ons aan een vrijgekomen meerboei vastmaken. Nou, nou, wat een gedoe! De wind en deining blijft nog enkele dagen staan en zullen we hier verzeild liggen.
Twixx is hier ook reeds voor ons toegekomen en Brigitte & Rob komen langs op de borrel.
Fel afstekende roze daken en huisjes in vrolijke 'snoep-kleurtjes' langs de kant, trekken ook nu weer onze aandacht. Al snel treffen we in het kleine Marina-dorpje onze cruisers-vrienden en belanden we met zen zessen en onze boodschappen op een terrasje...de maan en sterren houden ons al snel gezelschap ;-)
De surfgolven en de swell zijn volledig verdwenen in de baai en alle boten liggen er rustig bij. Een regenbui maakt alles nog even nat en dan lonkt het eiland aan de overkant. 'Little Jost Van Dycke' en 'Jost Van Dycke' himself, maar elke baai die we aan de zuidkant willen inkruipen geeft ons geen beschutting: tot 30kn wind en een onrustige deining zijn aanwezig...Na drie baaien varen we terug naar het eiland 'Tortola' en wagen we onze kans in Soper's Hole. Hier is het vechten om een fel begeerde meerboei te kunnen bemachtigen. Een vijftal boten dobberen rond de scharig aanwezige meerboeien in de baai, aan de kleinschalige haven. Ankeren in 20m kan ook, maar veel uitzwier-ruimte is er niet tussen de andere boten aan een meerboei. Toch even een poging wagen, maar de ondergrond lijkt ook niet geschikt om te ankeren...geduld is een schone deugd en een bijna overvaring en aanvaring van Kristien & Jan (liggen met Pacific Wave sinds eergisteren) in hun dinghy, die zo een meerboei voor ons willen bewaken en reserveren, confronteerd ons met de concurrentiestrijd onder de cruisers!!! Maar na een dik half uur wordt ons geduld beloond en kunnen we ons aan een vrijgekomen meerboei vastmaken. Nou, nou, wat een gedoe! De wind en deining blijft nog enkele dagen staan en zullen we hier verzeild liggen.
Twixx is hier ook reeds voor ons toegekomen en Brigitte & Rob komen langs op de borrel.
Fel afstekende roze daken en huisjes in vrolijke 'snoep-kleurtjes' langs de kant, trekken ook nu weer onze aandacht. Al snel treffen we in het kleine Marina-dorpje onze cruisers-vrienden en belanden we met zen zessen en onze boodschappen op een terrasje...de maan en sterren houden ons al snel gezelschap ;-)
BVI's, Tortola, Cane Garden Bay(Caraïben)
Vrijdag, 25 maart '16
Twee goed gevulde tassen was brengen we naar de wasserij en proppen we in de de professionele wastrommels. Laat de was maar draaien...iets fris om te drinken en een prachtig zicht vanop een beach bar op het strand en de baai en Zensation... Vogels animeren ons en zichzelf met het zweven boven het water en plots het water in te duiken. Mensen vullen mondjesmaat de lange zandstrook en zoeken een strandstoel onder de waaiende palmbomen. Een uurtje later en voor slechts 'zes' dollar(voor twee grote was-en droogmachines!) ruikt de berg was heerlijk fris en zijn de lakens en handdoeken ook droog. De kleding wordt door de natuurlijke elementen op de reling gedroogd.
Aan de zijkanten van de diepuitgesneden baai breken golvende over het ondiepe koraalrif en ontstaan er uitnodigende surfgolven, waar enkele surfers zich op wagen en voor animatie zorgen. Door de deining worden de golven nog groter er rolt er zo nu en dan een grote swell binnen over heel de baai...dit zorgt voor eigenwijze boten, die op anker of aan een meerboei, ieder een andere kant op draaien! Er is geen lijn in te trekken en is het een beetje 'spooky' om het gade te slaan. Het aantal boten groeit naar mate de dag vordert. Kleinere motorboten liggen tegen elkaar op een rijtje voor het strand.
De kleurrijke gebouwen die op het strand op palen staan, ogen gezellig en de muziek die er vandaan komt, wekt onze nieuwsgierigheid en lokt ons er naar toe.
Vandaag is het 'Goede Vrijdag' en dat is hier een heilige feestdag en mag er, door een wet, géén alcohol geserveerd worden vóór 18u...en dus ook géén Happy Hour :-(
De manager heeft het druk met het steeds herhalen van deze wet...om 17u45 heeft hij er genoeg van en wil hij zijn steeds groter wordende cliënteel niet langer teleurstellen en maant ie zijn werkvolk aan dat ze mogen starten met alcohol te serveren! Zelf heeft hij er duidelijk ook zin in, want hij is een attractie op zichzelf en zorgt voor een losse, vriendelijke, uitgelaten sfeer. En hij schreeuwt het bijna van de daken dat er weer alcohol kan genuttigd worden: 'Can you feel the flow? Do you already feel it?'
Grote vissen doen ons bijna uit ons Dinghietje schrikken...deze zwemmen net onder de waterlijn bij de achterhek sierverlichting van enkele boten. Was het een haai? Hoe groot was die vis? Zeker één meter of groter? Wouw!!!
Spaghetti à la Manna-saus, the Captains favoriet, wordt genuttigd in de maneschijn ;-)
Twee goed gevulde tassen was brengen we naar de wasserij en proppen we in de de professionele wastrommels. Laat de was maar draaien...iets fris om te drinken en een prachtig zicht vanop een beach bar op het strand en de baai en Zensation... Vogels animeren ons en zichzelf met het zweven boven het water en plots het water in te duiken. Mensen vullen mondjesmaat de lange zandstrook en zoeken een strandstoel onder de waaiende palmbomen. Een uurtje later en voor slechts 'zes' dollar(voor twee grote was-en droogmachines!) ruikt de berg was heerlijk fris en zijn de lakens en handdoeken ook droog. De kleding wordt door de natuurlijke elementen op de reling gedroogd.
Aan de zijkanten van de diepuitgesneden baai breken golvende over het ondiepe koraalrif en ontstaan er uitnodigende surfgolven, waar enkele surfers zich op wagen en voor animatie zorgen. Door de deining worden de golven nog groter er rolt er zo nu en dan een grote swell binnen over heel de baai...dit zorgt voor eigenwijze boten, die op anker of aan een meerboei, ieder een andere kant op draaien! Er is geen lijn in te trekken en is het een beetje 'spooky' om het gade te slaan. Het aantal boten groeit naar mate de dag vordert. Kleinere motorboten liggen tegen elkaar op een rijtje voor het strand.
De kleurrijke gebouwen die op het strand op palen staan, ogen gezellig en de muziek die er vandaan komt, wekt onze nieuwsgierigheid en lokt ons er naar toe.
Vandaag is het 'Goede Vrijdag' en dat is hier een heilige feestdag en mag er, door een wet, géén alcohol geserveerd worden vóór 18u...en dus ook géén Happy Hour :-(
De manager heeft het druk met het steeds herhalen van deze wet...om 17u45 heeft hij er genoeg van en wil hij zijn steeds groter wordende cliënteel niet langer teleurstellen en maant ie zijn werkvolk aan dat ze mogen starten met alcohol te serveren! Zelf heeft hij er duidelijk ook zin in, want hij is een attractie op zichzelf en zorgt voor een losse, vriendelijke, uitgelaten sfeer. En hij schreeuwt het bijna van de daken dat er weer alcohol kan genuttigd worden: 'Can you feel the flow? Do you already feel it?'
Grote vissen doen ons bijna uit ons Dinghietje schrikken...deze zwemmen net onder de waterlijn bij de achterhek sierverlichting van enkele boten. Was het een haai? Hoe groot was die vis? Zeker één meter of groter? Wouw!!!
Spaghetti à la Manna-saus, the Captains favoriet, wordt genuttigd in de maneschijn ;-)
zaterdag 26 maart 2016
BVI's, Beef Island, Trellis Bay - Tortola, Cane Gaden Bay(Caraïben)
Donderdag, 24 maart '16
Één voor één vertrekken de boten uit de baai...het is stil op het strand en de bars gaan pas om 11u open...
We nemen afscheid van Brigitte & Rob, die even een andere kant en eiland uitvaren dan wij. Een tijdje later halen ook wij anker op en varen slechts acht mijl verder, voor de wind, alleen op voorzeil, naar het eiland Tortola en de baai: Cane Garden Bay. Hier treffen we de Pacific Wave en al snel zitten Kristien & Jan aan boord voor een praatje, alvorens ze verder varen naar een andere baai.
Aan land gaan we nog even op verkenning en zoeken een droge schuilplaats in een bar, tijdens een regenbui, om even later weer in de kuip te zitten en te eten aan boord.
Na regen komt...maneschijn ;-)
Één voor één vertrekken de boten uit de baai...het is stil op het strand en de bars gaan pas om 11u open...
We nemen afscheid van Brigitte & Rob, die even een andere kant en eiland uitvaren dan wij. Een tijdje later halen ook wij anker op en varen slechts acht mijl verder, voor de wind, alleen op voorzeil, naar het eiland Tortola en de baai: Cane Garden Bay. Hier treffen we de Pacific Wave en al snel zitten Kristien & Jan aan boord voor een praatje, alvorens ze verder varen naar een andere baai.
Aan land gaan we nog even op verkenning en zoeken een droge schuilplaats in een bar, tijdens een regenbui, om even later weer in de kuip te zitten en te eten aan boord.
Na regen komt...maneschijn ;-)
BVI's, Beef Island, Trellis Bay(Caraïben)
Woensdag, 23 maart '16
Gisternamiddag hebben we ons snorkeluitstapje gelaten voor wat het was en zijn we nog naar de overkant gevaren, naar Trellis Bay op 'Beef Island'. Niet één, niet twee, maar wél drie groene kopjes komen even boven water piepen, terwijl we een ankerplaats zoeken...de zeeschildpadden zijn er ook weer ;-)
Twixx ligt er reeds en dus snorkelden we er naar toe...samen even gezellig op adem komen op hun voordek en op de trampoline, gezellig bijpraten met Brigitte & Rob.
Een tijdje later, palmen we terug naar onze dame en zien we een grote dikke oranje zeester liggen. Daarna borrelen en knabbelen we met zijn vier, onder onze mooie luster-lampjes-verlichting(met dank aan Rita&Johan en Ikea), een sterrenhemel en een bijna volle maan, verder in onze kuip.
Vandaag, woensdag, 23 maart '16, is het volle maan! En dat laten ze hier op de BVI's niet ongemerkt voorbij gaan...neen, op verschillende plaatsen worden er 'Full Moon Party's' georganiseerd, alsook hier in Trellis Bay. Daarom zijn we gisteren reeds naar hier gevaren, om zeker een plekje te hebben voor ons dobberend huisje.
De baai ligt al goed vol en nog steeds komen er boten toe op zoek naar een plekje.
Rondom de baai zijn enkele bars/restaurant, winkeltjes met mooie kunstwerken, houtsnijwerken en ambachtelijke keramiek, enz... en een kleine superette. Het is een communitie van de plaatselijke bewoners, die hier hun 'eigen' dorpje hebben opgericht en leven van de cruisers die hier stoppen. In het begin van de baai ligt ook een luchthaven en een startbaan naast het water, maar deze is minder imposant door de kleinere vliegtuigen die er vertrekken en landen, dan in St. Maarten.
Happy Hour is het begin van de avond en buffet met BBQ is de volgende stap. Lucia & Frans, van SY Dalwhinnie, vullen ons gezelschap aan en hebben interessante verhalen van hun reeds acht jaar durende wereldomzeiling...
Gigantische gietijzeren vuurkorven in de vorm van een bol, met figuren in gekerfd, staan op verschillende plaatsen op het eiland. En centraal van de baai, staan er nog vuurkorven en een figuur in het water.
Er hangt een leuke sfeer en de kunstenaars tonen hun werkwijze en werken, zoals het proces van het glazuren van het keramiekwerk.
Overal is er muziek: zangers, DJ, steelband of live band. De vuurkorven gaan aan en steltenlopers brengen een show, alsook een dame die met vuurstokken danst en jongleert. Alleen de maan schijnt in haar aanwezigheid, door een dik wolkenpak. Maar wanneer het hoogtepunt van de avond nadert, schuiven de wolken weg en schijnt de volle maan in haar volle glorie over haar feestje...de vuurkorven en figuur in het water worden aangestoken en geven het feest een extra dimensie!
Het vuur en de muziek gaan nog even door, wanneer wij reeds onder zeil gaan...
Gisternamiddag hebben we ons snorkeluitstapje gelaten voor wat het was en zijn we nog naar de overkant gevaren, naar Trellis Bay op 'Beef Island'. Niet één, niet twee, maar wél drie groene kopjes komen even boven water piepen, terwijl we een ankerplaats zoeken...de zeeschildpadden zijn er ook weer ;-)
Twixx ligt er reeds en dus snorkelden we er naar toe...samen even gezellig op adem komen op hun voordek en op de trampoline, gezellig bijpraten met Brigitte & Rob.
Een tijdje later, palmen we terug naar onze dame en zien we een grote dikke oranje zeester liggen. Daarna borrelen en knabbelen we met zijn vier, onder onze mooie luster-lampjes-verlichting(met dank aan Rita&Johan en Ikea), een sterrenhemel en een bijna volle maan, verder in onze kuip.
Vandaag, woensdag, 23 maart '16, is het volle maan! En dat laten ze hier op de BVI's niet ongemerkt voorbij gaan...neen, op verschillende plaatsen worden er 'Full Moon Party's' georganiseerd, alsook hier in Trellis Bay. Daarom zijn we gisteren reeds naar hier gevaren, om zeker een plekje te hebben voor ons dobberend huisje.
De baai ligt al goed vol en nog steeds komen er boten toe op zoek naar een plekje.
Rondom de baai zijn enkele bars/restaurant, winkeltjes met mooie kunstwerken, houtsnijwerken en ambachtelijke keramiek, enz... en een kleine superette. Het is een communitie van de plaatselijke bewoners, die hier hun 'eigen' dorpje hebben opgericht en leven van de cruisers die hier stoppen. In het begin van de baai ligt ook een luchthaven en een startbaan naast het water, maar deze is minder imposant door de kleinere vliegtuigen die er vertrekken en landen, dan in St. Maarten.
Happy Hour is het begin van de avond en buffet met BBQ is de volgende stap. Lucia & Frans, van SY Dalwhinnie, vullen ons gezelschap aan en hebben interessante verhalen van hun reeds acht jaar durende wereldomzeiling...
Gigantische gietijzeren vuurkorven in de vorm van een bol, met figuren in gekerfd, staan op verschillende plaatsen op het eiland. En centraal van de baai, staan er nog vuurkorven en een figuur in het water.
Er hangt een leuke sfeer en de kunstenaars tonen hun werkwijze en werken, zoals het proces van het glazuren van het keramiekwerk.
Overal is er muziek: zangers, DJ, steelband of live band. De vuurkorven gaan aan en steltenlopers brengen een show, alsook een dame die met vuurstokken danst en jongleert. Alleen de maan schijnt in haar aanwezigheid, door een dik wolkenpak. Maar wanneer het hoogtepunt van de avond nadert, schuiven de wolken weg en schijnt de volle maan in haar volle glorie over haar feestje...de vuurkorven en figuur in het water worden aangestoken en geven het feest een extra dimensie!
Het vuur en de muziek gaan nog even door, wanneer wij reeds onder zeil gaan...
donderdag 24 maart 2016
BVI's, Marina Cay - Beef Island, Trellis Bay(Caraïben)
Dinsdag, 22 maart '16
Een snorkeltrip aan het privé-eiland staat op de planning. Maar het nieuws op de radio(de plaatselijke BVI-radio) drijft ons naar de bar voor WiFi: 'Aanslagen in België'!!!
Het brengt ons weer op aarde in dit paradijs... We staan stil bij de beelden en al de onschuldige levens en verminkte mensen die hier slachtoffer van zijn geworden...en hun familie en vrienden die een dierbare hierdoor verloren hebben, werkplekken die verwoest zijn en geen geborgenheid meer zullen bieden in de toekomst, dagelijks transport dat je voortaan liever niet meer neemt, enz...het leven zal nooit meer zijn als voor de aanslagen!!! Ook als is het ver van hier, toch is het héél dicht bij en laat het ons NIET koud! Het maakt ons boos dat er 'gekke' zijn die hiermee een standpunt willen overbrengen!!!
Een snorkeltrip aan het privé-eiland staat op de planning. Maar het nieuws op de radio(de plaatselijke BVI-radio) drijft ons naar de bar voor WiFi: 'Aanslagen in België'!!!
Het brengt ons weer op aarde in dit paradijs... We staan stil bij de beelden en al de onschuldige levens en verminkte mensen die hier slachtoffer van zijn geworden...en hun familie en vrienden die een dierbare hierdoor verloren hebben, werkplekken die verwoest zijn en geen geborgenheid meer zullen bieden in de toekomst, dagelijks transport dat je voortaan liever niet meer neemt, enz...het leven zal nooit meer zijn als voor de aanslagen!!! Ook als is het ver van hier, toch is het héél dicht bij en laat het ons NIET koud! Het maakt ons boos dat er 'gekke' zijn die hiermee een standpunt willen overbrengen!!!
BVI's, Peter Island - Marina Cay(Caraïben)
Maandag, 21 maart '16
Na enkele 'kop-boven-water' begroetingen van onze water-huisdieren, de zeeschildpadden, verlaten we 'Peter Island'.
Met een scherp aan de windse koers zeilen we enkele mijlen naar het noordwesten, naar 'Marina Cay'.
Zoals steeds staat de VHF op 16, het verplichte uitluister kanaal, maar in tegenstelling met op ander plekken: het weerbericht, boeiwijzigingen, pan pan, security of may day's horen; horen we vooral lunch en nog meer diner reservaties!!! The Captain vond al aan het zien van de zeil-attitude van de zeilers die hier tussen de eilanden varen, aan de stand van hun zeilen en het wél of niet plaatsen ervan...het hier een 'Veerse Meer'-gehalte heeft. Met die vele ronddobberende charterschepen is het alleen nog erger en met de diner-reservaties, nog decadenter. Ja, de chartermaatschappijen: 'Moorings, Dreamyachtcharter en sunsail', draaien hier big-business! Privé-jachten zijn hier in de minderheid en als één van de weinige met een 'vreemde' landvlag, dobberen we hier voornamelijk tussen Amerikanen en Canadezen.
Het is leuk zeilen hier tussen de eilanden. Je ziet steeds andere eilanden liggen en soms varen slechts enkele mijlen om onze volgende bestemming te bereiken. Na minder dan een uur liggen we soms al op een andere plek, soms na enkele uurtjes, afhankelijk welk eiland of plaats waar we willen zijn of waar we het meeste beschutting vinden voor wind en deining.
Tussen het privé-eiland 'Big Camoen' en het kleine resort-eiland 'Marina Cay' liggen we nu achter een koraalrif.
Tijdens het snorkelen zien we in het ondiepe water van het rif rond 'Marina Cay', vooral afgestorven koraal, geen kleur en inie minie visjes. Tot plots...een rog voor onze neus sierlijk beweegt vanop de bodem...we volgen hem vanop afstand en hij neemt enkele visjes onder zijn brede roggenvleugels... Wauw!
Live Music wordt ons voorgeschoteld met Happy Hour, in de bar, op het hoogste punt van het eiland, met een panoramisch zicht op de baai. De muzikanten zijn man en vrouw en hun twee dochters zorgen voor extra dans-entertainment en hoelahoep-kunstjes, het is een zeilende familie die onderweg hiermee proberen hun scheepskas aan te vullen.
De muziek valt niet zo in de smaak en nadat bijna iedereen tijdens de pauze de benen neemt, druipen ook wij af en luisteren we naar betere muziek en eten een eigen bereide diner in onze kuip...
Na enkele 'kop-boven-water' begroetingen van onze water-huisdieren, de zeeschildpadden, verlaten we 'Peter Island'.
Met een scherp aan de windse koers zeilen we enkele mijlen naar het noordwesten, naar 'Marina Cay'.
Zoals steeds staat de VHF op 16, het verplichte uitluister kanaal, maar in tegenstelling met op ander plekken: het weerbericht, boeiwijzigingen, pan pan, security of may day's horen; horen we vooral lunch en nog meer diner reservaties!!! The Captain vond al aan het zien van de zeil-attitude van de zeilers die hier tussen de eilanden varen, aan de stand van hun zeilen en het wél of niet plaatsen ervan...het hier een 'Veerse Meer'-gehalte heeft. Met die vele ronddobberende charterschepen is het alleen nog erger en met de diner-reservaties, nog decadenter. Ja, de chartermaatschappijen: 'Moorings, Dreamyachtcharter en sunsail', draaien hier big-business! Privé-jachten zijn hier in de minderheid en als één van de weinige met een 'vreemde' landvlag, dobberen we hier voornamelijk tussen Amerikanen en Canadezen.
Het is leuk zeilen hier tussen de eilanden. Je ziet steeds andere eilanden liggen en soms varen slechts enkele mijlen om onze volgende bestemming te bereiken. Na minder dan een uur liggen we soms al op een andere plek, soms na enkele uurtjes, afhankelijk welk eiland of plaats waar we willen zijn of waar we het meeste beschutting vinden voor wind en deining.
Tussen het privé-eiland 'Big Camoen' en het kleine resort-eiland 'Marina Cay' liggen we nu achter een koraalrif.
Tijdens het snorkelen zien we in het ondiepe water van het rif rond 'Marina Cay', vooral afgestorven koraal, geen kleur en inie minie visjes. Tot plots...een rog voor onze neus sierlijk beweegt vanop de bodem...we volgen hem vanop afstand en hij neemt enkele visjes onder zijn brede roggenvleugels... Wauw!
Live Music wordt ons voorgeschoteld met Happy Hour, in de bar, op het hoogste punt van het eiland, met een panoramisch zicht op de baai. De muzikanten zijn man en vrouw en hun twee dochters zorgen voor extra dans-entertainment en hoelahoep-kunstjes, het is een zeilende familie die onderweg hiermee proberen hun scheepskas aan te vullen.
De muziek valt niet zo in de smaak en nadat bijna iedereen tijdens de pauze de benen neemt, druipen ook wij af en luisteren we naar betere muziek en eten een eigen bereide diner in onze kuip...
dinsdag 22 maart 2016
BVI's, Salt Island - Peter Island(Caraïben)
Zondag, 20 maart '16
Na ons fruitontbijt dinghieën we naar de Lee baai en springen met onze snorkels het water in. Wat we zien is toch wél indrukwekkend: het geraamte en resten van een gestrand schip...het wrak van de RMS Rhone, zie link:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/RMS_Rhone
Kleurrijke vissen groeten ons en zwemmen een stukje mee. Andere laten zich mee voeren met de stroming, lijken een dansje te doen of doen alle moeite om met hun kleine vinnen de gewenste kant op te zwemmen. Alsof we ons in een aquarium bevinden... Toch heb ik wat vissenangst en zijn we ons bewust van eventuele rifhaaien die aanwezig kunnen zijn...aan de andere kant werkt de onderwaterwereld rustgevend...helemaal zen en met knorrende magen, klimmen we weer in ons Dinghietje. Wat een mooie start van de dag!
Anker op en ontbijten onderweg naar het volgende eiland 'Peter Island', waar we het, in Deadman 's Bay(creepy naam!) aan een groot prachtig zandstrand met véél palmbomen en een resort, weer droppen we ons anker, bij een grote zeeschildpad. Telkens steekt die twee tot drie keer even zijn kopje boven water, hapt naar adem en slaat vervolgens met zijn grote zwemvliezen en daalt weer af naar de bodem. Even later komt zijn kleinere soortgenoot dan even dag zeggen en zo wisselen ze elkaar heel de tijd af...wat een zicht, hé.
Aan het rif sleuren we de bijboot het strand op en duiken weer onder water. Groot koraal en vele vissen zijn ook hier weer aanwezig en we voelen het koudere water telkens de golven op het ondiepe rif breken.
Tegen Happy Hour begeven we ons naar de beach bar van het resort voor een drankje en WiFi.
Tegen de avond begint onze dame wat meer te rollen...Er komt af en toe een stevig valwindje tussen de gebergte door.
Na ons fruitontbijt dinghieën we naar de Lee baai en springen met onze snorkels het water in. Wat we zien is toch wél indrukwekkend: het geraamte en resten van een gestrand schip...het wrak van de RMS Rhone, zie link:
https://en.m.wikipedia.org/wiki/RMS_Rhone
Kleurrijke vissen groeten ons en zwemmen een stukje mee. Andere laten zich mee voeren met de stroming, lijken een dansje te doen of doen alle moeite om met hun kleine vinnen de gewenste kant op te zwemmen. Alsof we ons in een aquarium bevinden... Toch heb ik wat vissenangst en zijn we ons bewust van eventuele rifhaaien die aanwezig kunnen zijn...aan de andere kant werkt de onderwaterwereld rustgevend...helemaal zen en met knorrende magen, klimmen we weer in ons Dinghietje. Wat een mooie start van de dag!
Anker op en ontbijten onderweg naar het volgende eiland 'Peter Island', waar we het, in Deadman 's Bay(creepy naam!) aan een groot prachtig zandstrand met véél palmbomen en een resort, weer droppen we ons anker, bij een grote zeeschildpad. Telkens steekt die twee tot drie keer even zijn kopje boven water, hapt naar adem en slaat vervolgens met zijn grote zwemvliezen en daalt weer af naar de bodem. Even later komt zijn kleinere soortgenoot dan even dag zeggen en zo wisselen ze elkaar heel de tijd af...wat een zicht, hé.
Aan het rif sleuren we de bijboot het strand op en duiken weer onder water. Groot koraal en vele vissen zijn ook hier weer aanwezig en we voelen het koudere water telkens de golven op het ondiepe rif breken.
Tegen Happy Hour begeven we ons naar de beach bar van het resort voor een drankje en WiFi.
Tegen de avond begint onze dame wat meer te rollen...Er komt af en toe een stevig valwindje tussen de gebergte door.
BVI's, Cooper Island - Salt Island(Caraïben)
Zaterdag, 19 maart '16
Chillen met een croissantje op het terras van de koffiebar met zicht op de baai.
Pas tegen de middag verlaten we Cooper Island en varen we op motor een eiland verder, Salt Island.
Daar heb je Lee Bay met het wrak van Rms Rhone en liggen meerboeien. Er staat te veel deining en besluiten we een baai terug te varen en droppen ons anker aan Salt Pond Bay. Met zicht op een zandstrand met palmbomen, een huisje en enkele pick-nick-tafeltjes onder een palmbladen-parasol. Het eiland is onbewoond...
Nieuwsgierigheid en avontuur komt boven en we gaan op verkenning. De lagoon die in het midden van het eiland ligt, was vroeger een zoutwinning, maar nu een roest-kleurige onaantrekkelijke pool. Zelfs vogels kan het niet bekoren, want buiten enkele geiten en wat wegvluchtende hagedissen en salamanders, is er geen andere dierensoort te bespeuren. De andere kant van het eiland brengt ons naar een groot keienstrand met een ruwe rotskust, waar de zee woest op inbeukt. Het rollen van de keien, die meegesleurd worden door de golven, maken een mooi geluid. Tussen de stenen liggen ook veel stukken afgestorven koraal.
Een snorkeluitstapje naar het wrak stellen we uit, wegens de deining. De rest van de dag vullen we met lezen in de kuip en genieten van de rust.
The Captain wordt een echte boekenworm, hij leest een boek op twee dagen uit!
Tegen de avond groeit het aantal bezoekende jachten van drie naar tien en hebben we alweer een zeeschildpad als huisdier...of beter gezegd, water-/baai-dier ;-)
Chillen met een croissantje op het terras van de koffiebar met zicht op de baai.
Pas tegen de middag verlaten we Cooper Island en varen we op motor een eiland verder, Salt Island.
Daar heb je Lee Bay met het wrak van Rms Rhone en liggen meerboeien. Er staat te veel deining en besluiten we een baai terug te varen en droppen ons anker aan Salt Pond Bay. Met zicht op een zandstrand met palmbomen, een huisje en enkele pick-nick-tafeltjes onder een palmbladen-parasol. Het eiland is onbewoond...
Nieuwsgierigheid en avontuur komt boven en we gaan op verkenning. De lagoon die in het midden van het eiland ligt, was vroeger een zoutwinning, maar nu een roest-kleurige onaantrekkelijke pool. Zelfs vogels kan het niet bekoren, want buiten enkele geiten en wat wegvluchtende hagedissen en salamanders, is er geen andere dierensoort te bespeuren. De andere kant van het eiland brengt ons naar een groot keienstrand met een ruwe rotskust, waar de zee woest op inbeukt. Het rollen van de keien, die meegesleurd worden door de golven, maken een mooi geluid. Tussen de stenen liggen ook veel stukken afgestorven koraal.
Een snorkeluitstapje naar het wrak stellen we uit, wegens de deining. De rest van de dag vullen we met lezen in de kuip en genieten van de rust.
The Captain wordt een echte boekenworm, hij leest een boek op twee dagen uit!
Tegen de avond groeit het aantal bezoekende jachten van drie naar tien en hebben we alweer een zeeschildpad als huisdier...of beter gezegd, water-/baai-dier ;-)
zondag 20 maart 2016
BVI's, Anegada - Guana - Cooper Island(Caraïben)
Vrijdag, 18 maart '16
Reeds vroeg lichten we het anker en verlaten we Anegada, het verdronken eiland met haar vele boutiques en gift shops, althans de weinige huizen op het eiland, zijn allemaal of een winkel of een bar of een scooterverhuurbedrijf, of beide. De vele gigantische koeienvlaaien op de weg, waar rond we moesten slalommen met de scooter...kwamen van de slechts tien tellende magere koeien en een Stier, die we vrij over het eiland spotten, ze hadden duidelijk een goede stoelgang en gaven ook de voorkeur aan de betonde wegen, i.p.v. de zandwegen ;-) De twee kleine geitjes en mama geit schrokken zich een hoedje van ons op de voorbij snorrende scooter...
Bij het opbergen van het anker, schrikken wij ons ook een hoedje van een jacht dat ons in volle vaart voorbij sjeest in het smalle kanaal van het rif. Plots vertraagt ie en zien we een dinghy voor hem varen en een zwarte plek in het water met rugvinnen die boven het water uitsteken. Het is een school van wél tien grienden(walvissoort). Wauw!!! Ze zwemmen onze kant op en de boten volgen hen...ze drijven hen verder naar het eiland en het rif...niet tof! We zijn bang dat de walvissen zich vastzwemmen in het rif of een ondiepte...hopelijk loopt dit goed af...
Met ruime wind zeilen we naar het eiland 'Guana' en pikken een meerboei op bij Monkey Point voor een snorkelstop. Door de deining is het niet klaar onder water en behalve enkele vissen onder onze boot, zien we niks. Na de lunch varen we door naar 'Cooper Island' en ankeren we bij Manchioneel Bay, een populaire plek. Met ons Dinghietje varen we tot aan de snorkelplek en duiken het water in...de onderwaterwereld gaat voor ons open...tussen het koraal zwemmen honderden vissen in allerlei soorten, afmetingen en kleuren...prachtig...we krijgen er niet genoeg van. Hadden we nu onze 'go-pro' maar mee!
In de Cooper Island Beach Club aan wal, treffen we een mooie club met bar, boutique, restaurant, koffiehuis en cottages waar je kan logeren. Painkillers verschijnen weer op ons tafeltje met Happy Hour...als dit maar goed komt ;-)
Reeds vroeg lichten we het anker en verlaten we Anegada, het verdronken eiland met haar vele boutiques en gift shops, althans de weinige huizen op het eiland, zijn allemaal of een winkel of een bar of een scooterverhuurbedrijf, of beide. De vele gigantische koeienvlaaien op de weg, waar rond we moesten slalommen met de scooter...kwamen van de slechts tien tellende magere koeien en een Stier, die we vrij over het eiland spotten, ze hadden duidelijk een goede stoelgang en gaven ook de voorkeur aan de betonde wegen, i.p.v. de zandwegen ;-) De twee kleine geitjes en mama geit schrokken zich een hoedje van ons op de voorbij snorrende scooter...
Bij het opbergen van het anker, schrikken wij ons ook een hoedje van een jacht dat ons in volle vaart voorbij sjeest in het smalle kanaal van het rif. Plots vertraagt ie en zien we een dinghy voor hem varen en een zwarte plek in het water met rugvinnen die boven het water uitsteken. Het is een school van wél tien grienden(walvissoort). Wauw!!! Ze zwemmen onze kant op en de boten volgen hen...ze drijven hen verder naar het eiland en het rif...niet tof! We zijn bang dat de walvissen zich vastzwemmen in het rif of een ondiepte...hopelijk loopt dit goed af...
Met ruime wind zeilen we naar het eiland 'Guana' en pikken een meerboei op bij Monkey Point voor een snorkelstop. Door de deining is het niet klaar onder water en behalve enkele vissen onder onze boot, zien we niks. Na de lunch varen we door naar 'Cooper Island' en ankeren we bij Manchioneel Bay, een populaire plek. Met ons Dinghietje varen we tot aan de snorkelplek en duiken het water in...de onderwaterwereld gaat voor ons open...tussen het koraal zwemmen honderden vissen in allerlei soorten, afmetingen en kleuren...prachtig...we krijgen er niet genoeg van. Hadden we nu onze 'go-pro' maar mee!
In de Cooper Island Beach Club aan wal, treffen we een mooie club met bar, boutique, restaurant, koffiehuis en cottages waar je kan logeren. Painkillers verschijnen weer op ons tafeltje met Happy Hour...als dit maar goed komt ;-)
zaterdag 19 maart 2016
BVI's, Virgin Gorda, Saba Rock - Anegada(Caraïben)
Donderdag, 17 maart '16
Ons anker wordt al vroeg opgehaald en we zetten koers naar het eiland Anegada. Dit is het enige koraaleiland van de Maagdeneilanden. Doordat het zo vlak is, is het eiland vanuit zee moeilijk te zien, waardoor hier vroeger ook heel wat schepen vastliepen in het koraal en/of stranden...
Blauw, blauw, blauw,...het water is zo blauw...donker, licht, turquoise, appelblauwzeegroen, azuur,...we kunnen er niet van over!
Een schrale bebakening helpt ons veilig de ingang door het rif in te varen.
Ook om naar het dinghydok te varen is het opletten, want er ligt een rif voor.
Aan land maken we wandeling over een betonnen weg. Ik had hiervoor speciaal mijn teenslippers aangedaan met het gedacht hier enkel zandwegen aan te treffen... In een bar proberen we wat extra informatie te winnen over het eiland en de 'must see & to do things'. Het eiland kan je best met een taxiritjes of scooter verkennen en we kiezen voor het laatste. Met een funcky helm op ons hoofd toeren we naar de mooiste stranden en komen uiteindelijk met wiebelende wielen op zandwegen...ik had er om gevraagd...toch?! Nou gelukkig is mijn Shumi een behendige chauffeur en houdt hij ons op de weg. In slechts twee uur doen we de Tour van het eiland en zien prachtige stranden waar de golven stevig op inbeuken en een waar paradijs voor golfsurfers zou zijn, maar ze ontbreken, misschien heeft de ondiepte en de riffen waarop ze breken, hier wat mee te maken. Om te snorkelen is er te veel deining. Er zijn ook leuke strandbarretjes die als borders mooie grote schelpen gebruiken om hun tuinpad/zandpad af te bakenen. Op VHF hoorden we aan boord reeds een 'Tsunami alarm'- oefening en op het eiland komen we borden tegen van tsunami-vluchtroutes! Dit zagen we al eerder op Martinique, op Sainte-Anne...
Op het eiland is ook een grote lagoon en natuur-/vogelreservaat, waarvan één ervan 'Flamingo Pond' heet. Jammergenoeg zien we géén flamingo's of zijn het die witte vogels helemaal in de verte? Ze worden toch rozer bij. Het eten van roze garnalen? Of hebben ze me dat vroeger in de Zoo van Antwerpen wijs gemaakt?! Ik kan niet voldoende inzoomen met mijn camera...jammer.
'Lobster'=kreeft, is hier langoest(=kreeft zonder de gevaarlijke scharen), daarvoor is Anegada bekend en in trek als bestemming voor de cruisers. Het is weliswaar verboden om ze zelf te vangen, dus reserveren we een tafeltje voor twee. Op naam van? Ze vragen hier de naam van je boot i.p.v. je eigen naam, om te reserveren of een rekening te openen...wél grappig.
Enkele uren later zitten we op de paalwoning te bengelen boven het water en tijdens onze intieme 'tête à tête' te smullen van de heerlijke beestjes. Een mooie locatie en een niet te versmaden diner in goed gezelschap...wat wil je nog meer? Onze monden 'smilen' van oor tot oor. Wat zijn we toch gelukzakken dat we dit alles moeten en kunnen beleven...life is beautiful :-)
Ons anker wordt al vroeg opgehaald en we zetten koers naar het eiland Anegada. Dit is het enige koraaleiland van de Maagdeneilanden. Doordat het zo vlak is, is het eiland vanuit zee moeilijk te zien, waardoor hier vroeger ook heel wat schepen vastliepen in het koraal en/of stranden...
Blauw, blauw, blauw,...het water is zo blauw...donker, licht, turquoise, appelblauwzeegroen, azuur,...we kunnen er niet van over!
Een schrale bebakening helpt ons veilig de ingang door het rif in te varen.
Ook om naar het dinghydok te varen is het opletten, want er ligt een rif voor.
Aan land maken we wandeling over een betonnen weg. Ik had hiervoor speciaal mijn teenslippers aangedaan met het gedacht hier enkel zandwegen aan te treffen... In een bar proberen we wat extra informatie te winnen over het eiland en de 'must see & to do things'. Het eiland kan je best met een taxiritjes of scooter verkennen en we kiezen voor het laatste. Met een funcky helm op ons hoofd toeren we naar de mooiste stranden en komen uiteindelijk met wiebelende wielen op zandwegen...ik had er om gevraagd...toch?! Nou gelukkig is mijn Shumi een behendige chauffeur en houdt hij ons op de weg. In slechts twee uur doen we de Tour van het eiland en zien prachtige stranden waar de golven stevig op inbeuken en een waar paradijs voor golfsurfers zou zijn, maar ze ontbreken, misschien heeft de ondiepte en de riffen waarop ze breken, hier wat mee te maken. Om te snorkelen is er te veel deining. Er zijn ook leuke strandbarretjes die als borders mooie grote schelpen gebruiken om hun tuinpad/zandpad af te bakenen. Op VHF hoorden we aan boord reeds een 'Tsunami alarm'- oefening en op het eiland komen we borden tegen van tsunami-vluchtroutes! Dit zagen we al eerder op Martinique, op Sainte-Anne...
Op het eiland is ook een grote lagoon en natuur-/vogelreservaat, waarvan één ervan 'Flamingo Pond' heet. Jammergenoeg zien we géén flamingo's of zijn het die witte vogels helemaal in de verte? Ze worden toch rozer bij. Het eten van roze garnalen? Of hebben ze me dat vroeger in de Zoo van Antwerpen wijs gemaakt?! Ik kan niet voldoende inzoomen met mijn camera...jammer.
'Lobster'=kreeft, is hier langoest(=kreeft zonder de gevaarlijke scharen), daarvoor is Anegada bekend en in trek als bestemming voor de cruisers. Het is weliswaar verboden om ze zelf te vangen, dus reserveren we een tafeltje voor twee. Op naam van? Ze vragen hier de naam van je boot i.p.v. je eigen naam, om te reserveren of een rekening te openen...wél grappig.
Enkele uren later zitten we op de paalwoning te bengelen boven het water en tijdens onze intieme 'tête à tête' te smullen van de heerlijke beestjes. Een mooie locatie en een niet te versmaden diner in goed gezelschap...wat wil je nog meer? Onze monden 'smilen' van oor tot oor. Wat zijn we toch gelukzakken dat we dit alles moeten en kunnen beleven...life is beautiful :-)
BVI's, Virgin Gorda(Caraïben)
Woensdag, 16 maart '16
Britisch Virgin Islands, in het Nederlands: de Britse Maagdeneilanden of kortweg BVI's. Vroeger een toevluchtsoord voor kapers en piraten, waaronder de beroemdste: Kapitein Blauwbaard enFrancis Drake. Nu zijn het vooral geliefde ankerplaatsen van privé- en charterjachten, het is een waar zeilparadijs. De BVI's liggen ten noordoosten van Puerto Rico en zijn samen met de Amerikaanse Maagdeneilanden(=USVI's), de meest westelijke van de Bovenwindse eilanden in de Caraïben. Meer dan vijftig vulkanische eilanden zijn er hier en de meeste zijn onbewoond. Omdat de regenval per eiland verschilt, hebben ze onderling een grote variëteit aan vegetatie. Volgens een reisgids hebben de Maagdeneilanden letterlijk en figuurlijk niets te bieden, qua cultuur, een imago dat de bewoners heel slim uitbuiten met de slogan: 'We offer nothing...'
Maar wat we zien vinden we al prachtig en vooral de onderwaterwereld, met de vele koraalriffen, zou betoverend zijn en tientallen vissoorten bieden... Snorkels, duikbril en palmen liggen klaar :-) Wat heb je meer nodig dan een sprookjesachtige onderwaterwereld, hagelwitte stranden en azuurblauw water in verschillende kleurschakeringen?!
We gaan hier een tijdje vertoeven en enkele van de eilanden en snorkelplekjes ontdekken...
Wauw, we zijn blij hier te zijn...maar eerst het verplichte nummertje afhandelen...
Het inklaren verloopt sereen en redelijk snel. We halen het anker op en zoeken een idyllischere plek, tussen twee resorts, nabij 'Saba Rock'.
Als je een schamelijke 750US$(of wat meer of minder) te véél hebt, en niet aan boord van een jacht wil of kan vertoeven, kan je hiervoor een nachtje in een suite of villa logeren en erbovenop kan je nog kiezen(mits betaling), hoe je op je verblijfplaats geraakt: met een watervliegtuig, privéjet, helicopter of boot!
Hebben wij chance dat we hier op eigen kiel zijn en ons 'hebben en houden' bij hebben ;-)
Een plonsjes in het helder turquoise water en een zeeschildpad komt al even dag zeggen. Even chillen en dan naar de bar op het water, waar we een ongelooflijk zicht hebben op ons dobberende Zensation in Paradise!
We proberen ons wakker te houden... Enkele pelikanen zorgen voor een prachtige show: ze zweven rond aan de bar en duiken telkens het water in en vullen hun buidel met wat lekkers...fantastisch om ze bezig te zien.
Tijdens Happy Hour wagen we ons aan een drankje let de gevaarlijke naam 'Pain Killer'...nou als we weer aan boord zijn en afgekoeld door een plonsje en een klein hapje, houden onze ogen het niet langer vol...sweet dreams :-*
Britisch Virgin Islands, in het Nederlands: de Britse Maagdeneilanden of kortweg BVI's. Vroeger een toevluchtsoord voor kapers en piraten, waaronder de beroemdste: Kapitein Blauwbaard enFrancis Drake. Nu zijn het vooral geliefde ankerplaatsen van privé- en charterjachten, het is een waar zeilparadijs. De BVI's liggen ten noordoosten van Puerto Rico en zijn samen met de Amerikaanse Maagdeneilanden(=USVI's), de meest westelijke van de Bovenwindse eilanden in de Caraïben. Meer dan vijftig vulkanische eilanden zijn er hier en de meeste zijn onbewoond. Omdat de regenval per eiland verschilt, hebben ze onderling een grote variëteit aan vegetatie. Volgens een reisgids hebben de Maagdeneilanden letterlijk en figuurlijk niets te bieden, qua cultuur, een imago dat de bewoners heel slim uitbuiten met de slogan: 'We offer nothing...'
Maar wat we zien vinden we al prachtig en vooral de onderwaterwereld, met de vele koraalriffen, zou betoverend zijn en tientallen vissoorten bieden... Snorkels, duikbril en palmen liggen klaar :-) Wat heb je meer nodig dan een sprookjesachtige onderwaterwereld, hagelwitte stranden en azuurblauw water in verschillende kleurschakeringen?!
We gaan hier een tijdje vertoeven en enkele van de eilanden en snorkelplekjes ontdekken...
Wauw, we zijn blij hier te zijn...maar eerst het verplichte nummertje afhandelen...
Het inklaren verloopt sereen en redelijk snel. We halen het anker op en zoeken een idyllischere plek, tussen twee resorts, nabij 'Saba Rock'.
Als je een schamelijke 750US$(of wat meer of minder) te véél hebt, en niet aan boord van een jacht wil of kan vertoeven, kan je hiervoor een nachtje in een suite of villa logeren en erbovenop kan je nog kiezen(mits betaling), hoe je op je verblijfplaats geraakt: met een watervliegtuig, privéjet, helicopter of boot!
Hebben wij chance dat we hier op eigen kiel zijn en ons 'hebben en houden' bij hebben ;-)
Een plonsjes in het helder turquoise water en een zeeschildpad komt al even dag zeggen. Even chillen en dan naar de bar op het water, waar we een ongelooflijk zicht hebben op ons dobberende Zensation in Paradise!
We proberen ons wakker te houden... Enkele pelikanen zorgen voor een prachtige show: ze zweven rond aan de bar en duiken telkens het water in en vullen hun buidel met wat lekkers...fantastisch om ze bezig te zien.
Tijdens Happy Hour wagen we ons aan een drankje let de gevaarlijke naam 'Pain Killer'...nou als we weer aan boord zijn en afgekoeld door een plonsje en een klein hapje, houden onze ogen het niet langer vol...sweet dreams :-*
St. Maarten, Marigot Bay - BVI's, Virgin Gorda (Caraïben)
Dinsdag, 15 & woensdag, 16 maart '16
We hebben besloten om Anguilla links te laten liggen, letterlijk rechts ;-) en meteen door te varen in een nachttocht naar de BVI's, om dit met daglicht te kunnen aandoen.
Ook SY Twixx heeft om 16u de Simpson Bay lagoon verlaten, hebben we op AIS gezien en tijdens het varen zien we ze op de plotter een zestal mijl voor ons varen, maar enkele uren later zijn ze plots verdwenen.
Ik ben moe en ga al voor 20u naar bed, maar kan de slaap niet vatten. We varen een comfortabele ruime windje-koers. Maar de gijp die Geert telkens maakt houdt me allert, door de piepende Walder en de overkomende zeilen.
The Captain wil niet rusten en blijft dus varen. Uiteindelijk val ik toch even in slaap en is het reeds licht als ik weer in de kuip verschijn. Geert zijn ogen vallen af en toe dicht, maar hij wil niet gaan liggen.
We heisen reeds de vlag van de BVI's en wanneer ik dit sta te fotograferen, komen er dolfijnen naar ons toe gezwommen...prachtig. Het is een grote soort en zijn met niet zo veel en blijven slechts even bij ons.
Het water wordt steeds blauwer en blauwer en eilanden zijn in zicht.
Om iets voor acht uur probeer ik via VHF kanaal 16 om Twixx op te roepen, maar we krijgen geen contact. Een duidelijke plaats van aankomst of inklaren hebben we niet afgesproken, we zien elkaar wel ergens...één van de...
Aan 'Virgin Gorda', letterlijk vertaald: 'de vette maagd', Columbus vond dat het eiland leek op een zwangere vrouw die op haar rug ligt, vandaar de naam, varen we een rif binnen. Ook al is het koraalrif voor een stuk bebakend, het blijft goed opletten...spannend.
Na 14u varen en 77NM te hebben afgelegd, droppen we het anker in blau, blauw, blauw en nog eens blauw water...vijftig tinten blauw is er niks tegen ;-)
We hebben besloten om Anguilla links te laten liggen, letterlijk rechts ;-) en meteen door te varen in een nachttocht naar de BVI's, om dit met daglicht te kunnen aandoen.
Ook SY Twixx heeft om 16u de Simpson Bay lagoon verlaten, hebben we op AIS gezien en tijdens het varen zien we ze op de plotter een zestal mijl voor ons varen, maar enkele uren later zijn ze plots verdwenen.
Ik ben moe en ga al voor 20u naar bed, maar kan de slaap niet vatten. We varen een comfortabele ruime windje-koers. Maar de gijp die Geert telkens maakt houdt me allert, door de piepende Walder en de overkomende zeilen.
The Captain wil niet rusten en blijft dus varen. Uiteindelijk val ik toch even in slaap en is het reeds licht als ik weer in de kuip verschijn. Geert zijn ogen vallen af en toe dicht, maar hij wil niet gaan liggen.
We heisen reeds de vlag van de BVI's en wanneer ik dit sta te fotograferen, komen er dolfijnen naar ons toe gezwommen...prachtig. Het is een grote soort en zijn met niet zo veel en blijven slechts even bij ons.
Het water wordt steeds blauwer en blauwer en eilanden zijn in zicht.
Om iets voor acht uur probeer ik via VHF kanaal 16 om Twixx op te roepen, maar we krijgen geen contact. Een duidelijke plaats van aankomst of inklaren hebben we niet afgesproken, we zien elkaar wel ergens...één van de...
Aan 'Virgin Gorda', letterlijk vertaald: 'de vette maagd', Columbus vond dat het eiland leek op een zwangere vrouw die op haar rug ligt, vandaar de naam, varen we een rif binnen. Ook al is het koraalrif voor een stuk bebakend, het blijft goed opletten...spannend.
Na 14u varen en 77NM te hebben afgelegd, droppen we het anker in blau, blauw, blauw en nog eens blauw water...vijftig tinten blauw is er niks tegen ;-)
woensdag 16 maart 2016
St. Maarten, Simpson Bay Lagoon - Marigot - Britisch Virgin Islands (Caraïben)
Dinsdag, 15 maart '16
Het zonnetje is reeds van de partij als we onze ogen openen. Joepie!
En ook onze nieuwe wasmethode is een succes, want de was is droog en ruikt lekker fris, hi, hi, hi,... het is gelukt!
Snel nog even bunkeren voor enkele weken, want de BVI's zouden duurder zijn en niet alles verkrijgbaar.
Nog even dag zeggen bij Chimo en dan anker op en brug doorvaren naar Marigot Bay.
Ik ga even uitklaren, terwijl Geert op zoek gaat naar campinggas.
Bij de watersportwinkel kunnen we onze gasflessen omruilen, we kunnen weer even verder met het gebruiken van ons kookfornuis en oven.
Nog even verse croissants kopen voor morgenvroeg en even gebruik maken van de WiFi van de bakkerij tijdens het nuttigen van wat lekkers.
Het lukt ons eindelijk om de Marina in Curacao te bevestigen voor de maand oktober en vliegtickets te boeken om naar België, of eigenlijk naar Amsterdam, Nederland, te vliegen. Vertrek binnen 205 dagen komt er op het scherm...hi, hi, hi,...dat is nog even, maar ook weer niet zo lang. Toch?!
Al snel is het laat en moeten we ons nog haasten om voor het donker te kunnen vertrekken: dinghy nog helemaal aftuigen en boodschappen weg stoppen. Om 18u20 verlaten we de baai van Marigot, St. Maarten.
Bestemming: Britisch Virgin Islands, ongeveer 80 Nautical Miles, tussen de 13-15u varen.
Het zonnetje is reeds van de partij als we onze ogen openen. Joepie!
En ook onze nieuwe wasmethode is een succes, want de was is droog en ruikt lekker fris, hi, hi, hi,... het is gelukt!
Snel nog even bunkeren voor enkele weken, want de BVI's zouden duurder zijn en niet alles verkrijgbaar.
Nog even dag zeggen bij Chimo en dan anker op en brug doorvaren naar Marigot Bay.
Ik ga even uitklaren, terwijl Geert op zoek gaat naar campinggas.
Bij de watersportwinkel kunnen we onze gasflessen omruilen, we kunnen weer even verder met het gebruiken van ons kookfornuis en oven.
Nog even verse croissants kopen voor morgenvroeg en even gebruik maken van de WiFi van de bakkerij tijdens het nuttigen van wat lekkers.
Het lukt ons eindelijk om de Marina in Curacao te bevestigen voor de maand oktober en vliegtickets te boeken om naar België, of eigenlijk naar Amsterdam, Nederland, te vliegen. Vertrek binnen 205 dagen komt er op het scherm...hi, hi, hi,...dat is nog even, maar ook weer niet zo lang. Toch?!
Al snel is het laat en moeten we ons nog haasten om voor het donker te kunnen vertrekken: dinghy nog helemaal aftuigen en boodschappen weg stoppen. Om 18u20 verlaten we de baai van Marigot, St. Maarten.
Bestemming: Britisch Virgin Islands, ongeveer 80 Nautical Miles, tussen de 13-15u varen.
St. Maarten, Simpson Bay Lagoon5(Caraïben)
Maandag, 14 maart '16
Grijs, zo ver als we kunnen kijken, zien we grijze lucht, die gepaard gaat met regen. De ene bui na de andere valt uit de grijze wolken.
Ons regenzeil zijn we alweer vergeten op te hangen... Ik zie het watertank-bootje bij de buren liggen. Ik probeer zijn aandacht te trekken en even later is onze watertank weer vol. Dit spaart ons om het anker op te halen, een ritje naar een haven te maken en terug te herankeren...lekker makkelijk zo. Ondertussen probeer ik een nieuwe handwas-methode uit: ik hang alle vuile kleren op de reling, in de hoop dat de regen ze nat maakt en ik zo water uit bespaar...enkele opvangbakken zet ik klaar, laat de regen maar komen!
Tussen de regenbuien door proberen we te dinghieën naar de andere kant van de lagoon. Bij bakkerij Le Sucriére trakteren we onszelf op wat lekkers als ontbijt.
Van de ene watersportwinkel naar de andere, maar we houden het niet droog. Nat en kou gaan we schuilen bij Lagoonies, om even later bij de zeilmaker ons voorzeil op te halen.
Alles is nat als we weer aan boord komen, inclusief de was. Tijd voor stap 2: de was met lekker ruikend wasmiddel wassen in het opgevangen regenwater en extra zoet water uit de tank en weer ophangen...de volgende regenbuien zullen de was wél spoelen ;-)
Voor de borrel en diner zijn we uitgenodigd bij Cheryl & René van SY Gypsy Blues. Hier worden we verwend met fantastische martini's á la Cheryl en een zelfgemaakte curry á la René...mmm... De schatten van informatie en tips over de BVI's(=Britisch Virgin Islands) en de Pacific zijn onbetaalbaar. De avond vliegt weer voorbij.
Grijs, zo ver als we kunnen kijken, zien we grijze lucht, die gepaard gaat met regen. De ene bui na de andere valt uit de grijze wolken.
Ons regenzeil zijn we alweer vergeten op te hangen... Ik zie het watertank-bootje bij de buren liggen. Ik probeer zijn aandacht te trekken en even later is onze watertank weer vol. Dit spaart ons om het anker op te halen, een ritje naar een haven te maken en terug te herankeren...lekker makkelijk zo. Ondertussen probeer ik een nieuwe handwas-methode uit: ik hang alle vuile kleren op de reling, in de hoop dat de regen ze nat maakt en ik zo water uit bespaar...enkele opvangbakken zet ik klaar, laat de regen maar komen!
Tussen de regenbuien door proberen we te dinghieën naar de andere kant van de lagoon. Bij bakkerij Le Sucriére trakteren we onszelf op wat lekkers als ontbijt.
Van de ene watersportwinkel naar de andere, maar we houden het niet droog. Nat en kou gaan we schuilen bij Lagoonies, om even later bij de zeilmaker ons voorzeil op te halen.
Alles is nat als we weer aan boord komen, inclusief de was. Tijd voor stap 2: de was met lekker ruikend wasmiddel wassen in het opgevangen regenwater en extra zoet water uit de tank en weer ophangen...de volgende regenbuien zullen de was wél spoelen ;-)
Voor de borrel en diner zijn we uitgenodigd bij Cheryl & René van SY Gypsy Blues. Hier worden we verwend met fantastische martini's á la Cheryl en een zelfgemaakte curry á la René...mmm... De schatten van informatie en tips over de BVI's(=Britisch Virgin Islands) en de Pacific zijn onbetaalbaar. De avond vliegt weer voorbij.
St. Maarten, Simpson Bay Lagoon4(Caraïben)
Zondag, 13 maart '16
Daar gaan we dan...één voor één maak ik de bilgevakken verder leeg en droog...de hele dag zit ik met mijn hoofd onder de vloer. Ik ken leukere dingen dan dit!!! Van het mooie weer buiten krijg ik niks mee, uitgezonderd het zingen van de stevig blazende wind in de zalingen en die af en toe Zensation aan haar ankerketting doet snokken.
Het is bijna Happy Hour, wanneer de vervelende klus erop zit en alles weer droog weggestouwd is onder de vloer. Onze dame is weer spik & span binnenin.
Tijd voor een rendez-vous met onze cruisersvrienden in de Yacht Club. We zitten alweer aan een overvolle tafel en ook de La Luna-crew is nog aanwezig, straks nemen we nog een keer afscheid, misschien nog tot op Anguilla, als we daar een tussenstop maken en anders misschien tot in België, want hun reis loopt stilaan op zijn einde... Maaike van SY Chimo trakteert met bitterballen voor haar verjaardag. Mmm...lekker...
De avond verloopt weer in goed gezelschap en tussen de regenbuien door dinghieën we, met een natte poep/broek van de beregende dinghy, weer naar ons dobberend huisje.
Daar gaan we dan...één voor één maak ik de bilgevakken verder leeg en droog...de hele dag zit ik met mijn hoofd onder de vloer. Ik ken leukere dingen dan dit!!! Van het mooie weer buiten krijg ik niks mee, uitgezonderd het zingen van de stevig blazende wind in de zalingen en die af en toe Zensation aan haar ankerketting doet snokken.
Het is bijna Happy Hour, wanneer de vervelende klus erop zit en alles weer droog weggestouwd is onder de vloer. Onze dame is weer spik & span binnenin.
Tijd voor een rendez-vous met onze cruisersvrienden in de Yacht Club. We zitten alweer aan een overvolle tafel en ook de La Luna-crew is nog aanwezig, straks nemen we nog een keer afscheid, misschien nog tot op Anguilla, als we daar een tussenstop maken en anders misschien tot in België, want hun reis loopt stilaan op zijn einde... Maaike van SY Chimo trakteert met bitterballen voor haar verjaardag. Mmm...lekker...
De avond verloopt weer in goed gezelschap en tussen de regenbuien door dinghieën we, met een natte poep/broek van de beregende dinghy, weer naar ons dobberend huisje.
St. Maarten, Simpson Bay Lagoon3(Caraïben)
Zaterdag, 12 maart '16
Opruimen, opruimen en opruimen...en dan duik ik in de bilge...onder de vloer staat water... Waar komt dit vandaan? Het proeft zout en ziet wat geel. Het is géén diesel.
Tijdens de wedstrijd heeft een natte spinnaker binnen op de vloer gelegen...zou daardoor héél de bilge nat zijn?! Twee bilge vakken maak ik leeg en droog.
Enkele dingen zet ik in de kuip om te drogen. The Captain heeft net onze nieuwe kleurrijke afstekende Belgische vlag gehangen, om de oude aan Dominique &Ton te kunnen geven. Een dinghy komt langzaam voorbij gevaren en vraagt of we 'echte' Belgen zijn. We maken kennis met Kristien & Jan, broer en zus van SY Pacific Wave, uit Gent. Hun verhalen zorgen even voor een pauze van onze werken en klussen.
De tijd vliegt alweer en wanneer we uiteindelijk bij de zeilmaker arriveren, is deze reeds gesloten(zaterdagnamiddag), dus moeten we tot maandag wachten en terug komen.
Na de watersportwinkel gaan we nog even naar Lagoonies en dit alles op blote voeten, in alle haast zijn we onze sandalen aan boord vergeten...
Al snel is het tijd om ons te gaan opfrissen en naar de Yacht Club te dinghieën, voor Happy Hour. Hier hebben we afgesproken met Belgische & Nederlandse crew van La Luna, Twixx, Pacific Wave en ook Chimo komt nog even dag zeggen. En het mag gezegd en geschreven worden...de Belgen zijn, ongelooflijk maar waar, voor een keer in de meerderheid ;-) Ook de mensen aan de twee volgende tafeltjes kennen we... Het wordt tijd dat de wind wat afneemt en het weer gunstiger wordt, want het wordt hier 'te' gezellig en dus gevaarlijk om te blijven plakken ;-)
Ondertussen genieten we van elkaars fijne gezelschap en leuke verhalen en natuurlijk smullen we samen van de lekkere bitterballen, curryworsten speciale en frietjes!
We nemen afscheid van La Luna, die waarschijnlijk morgen reeds doorvaart.
Een bui belet Twixx en onszelf om de dinghytocht aan te vatten. Dan nog maar iets drinken, en nog een bui en drankjes, en nog...
Uiteindelijk lukt het ons toch om een droog moment te vinden en worden we alsnog nat van de windgolven!
Opruimen, opruimen en opruimen...en dan duik ik in de bilge...onder de vloer staat water... Waar komt dit vandaan? Het proeft zout en ziet wat geel. Het is géén diesel.
Tijdens de wedstrijd heeft een natte spinnaker binnen op de vloer gelegen...zou daardoor héél de bilge nat zijn?! Twee bilge vakken maak ik leeg en droog.
Enkele dingen zet ik in de kuip om te drogen. The Captain heeft net onze nieuwe kleurrijke afstekende Belgische vlag gehangen, om de oude aan Dominique &Ton te kunnen geven. Een dinghy komt langzaam voorbij gevaren en vraagt of we 'echte' Belgen zijn. We maken kennis met Kristien & Jan, broer en zus van SY Pacific Wave, uit Gent. Hun verhalen zorgen even voor een pauze van onze werken en klussen.
De tijd vliegt alweer en wanneer we uiteindelijk bij de zeilmaker arriveren, is deze reeds gesloten(zaterdagnamiddag), dus moeten we tot maandag wachten en terug komen.
Na de watersportwinkel gaan we nog even naar Lagoonies en dit alles op blote voeten, in alle haast zijn we onze sandalen aan boord vergeten...
Al snel is het tijd om ons te gaan opfrissen en naar de Yacht Club te dinghieën, voor Happy Hour. Hier hebben we afgesproken met Belgische & Nederlandse crew van La Luna, Twixx, Pacific Wave en ook Chimo komt nog even dag zeggen. En het mag gezegd en geschreven worden...de Belgen zijn, ongelooflijk maar waar, voor een keer in de meerderheid ;-) Ook de mensen aan de twee volgende tafeltjes kennen we... Het wordt tijd dat de wind wat afneemt en het weer gunstiger wordt, want het wordt hier 'te' gezellig en dus gevaarlijk om te blijven plakken ;-)
Ondertussen genieten we van elkaars fijne gezelschap en leuke verhalen en natuurlijk smullen we samen van de lekkere bitterballen, curryworsten speciale en frietjes!
We nemen afscheid van La Luna, die waarschijnlijk morgen reeds doorvaart.
Een bui belet Twixx en onszelf om de dinghytocht aan te vatten. Dan nog maar iets drinken, en nog een bui en drankjes, en nog...
Uiteindelijk lukt het ons toch om een droog moment te vinden en worden we alsnog nat van de windgolven!
zondag 13 maart 2016
St. Maarten, Simpson Bay Lagoon2(Caraïben)
Vrijdag, 11 maart '16
Al vroeg scheur ik met Dominique in hun houten bijboot met 60Pk naar de laundry(aan de Franse kant van de lagoon) om was af te zetten.
Tijdens het ontbijt ontvangen we een sms van SY La Luna. Ze gaan naar de landing van de Boeing 747 van KLM kijken. Dat was ook onze planning. Maar eerst gaan we nog even langs het kantoor van de Simpson Bay Yacht Club, waar we een Clubvlag van de KLYC van Antwerpen ruilen tegen één van hen en kopen nog een polo van de club en steunen zo een goed doel.
Dan rijden we met de bus naar Maho Beach waar we Sophie & Lode en Luna & Margaux treffen. We staan achter de uitlaat van een MD Douglas bij vertrek en hiertoe krijgen we een gratis peeling...het zand vliegt om ons heen en mensen, tassen, slippers, petten, e.d. Worden de zee ingeblazen. Een indrukwekkende ervaring. Net als de Boeing die, met wat vertraging, laag boven ons vliegt, alvorens te landen... Woorden kunnen dit niet beschrijven en onze monden en kelen snakken ondertussen naar een drankje in de Sunset bar.
Enkele uren later treffen we elkaar weer in Lagoonies voor Happy Hour en gaan we nog even naborrelen bij SY Twixx die daar aan de steiger liggen... Als afkoeling krijgen we een regenbui over ons heen, wanneer we terug naar ons huisje varen.
Van rust en opruimen is er nog niet veel in huis gekomen vandaag, maar de salon in de leefruimte kunnen we alweer zien en gaan in zitten, morgen is er nog een dag ;-)
Al vroeg scheur ik met Dominique in hun houten bijboot met 60Pk naar de laundry(aan de Franse kant van de lagoon) om was af te zetten.
Tijdens het ontbijt ontvangen we een sms van SY La Luna. Ze gaan naar de landing van de Boeing 747 van KLM kijken. Dat was ook onze planning. Maar eerst gaan we nog even langs het kantoor van de Simpson Bay Yacht Club, waar we een Clubvlag van de KLYC van Antwerpen ruilen tegen één van hen en kopen nog een polo van de club en steunen zo een goed doel.
Dan rijden we met de bus naar Maho Beach waar we Sophie & Lode en Luna & Margaux treffen. We staan achter de uitlaat van een MD Douglas bij vertrek en hiertoe krijgen we een gratis peeling...het zand vliegt om ons heen en mensen, tassen, slippers, petten, e.d. Worden de zee ingeblazen. Een indrukwekkende ervaring. Net als de Boeing die, met wat vertraging, laag boven ons vliegt, alvorens te landen... Woorden kunnen dit niet beschrijven en onze monden en kelen snakken ondertussen naar een drankje in de Sunset bar.
Enkele uren later treffen we elkaar weer in Lagoonies voor Happy Hour en gaan we nog even naborrelen bij SY Twixx die daar aan de steiger liggen... Als afkoeling krijgen we een regenbui over ons heen, wanneer we terug naar ons huisje varen.
Van rust en opruimen is er nog niet veel in huis gekomen vandaag, maar de salon in de leefruimte kunnen we alweer zien en gaan in zitten, morgen is er nog een dag ;-)
St. Maarten, Simpson Bay Lagoon(Caraïben)
Donderdag, 10 maart '16
Reeds vroeg dinghieën Geert & Tony terug naar de baai van Marigot om in het Franse deel vn St. Martin/Maarten in te klaren. Met de wagen en te voet mag je de grens zonder controle of douane, onbeperkt kruisen, maar met je schip niet! Raar systeem en zeker omdat de Franse kant goedkoper is om in te klaren en de brug en de lagoon gratis te gebruiken zijn. Een tip voor andere cruisers...wij doen het deze keer ook zo, ook al varen we straks door de swingbrug naar de Nederlandse kant, gaan daar in de lagoon liggen en varen dan van de week ook langs de Nederlandse brug buiten...sssht, mondje en oogjes toe...jullie weten van niks, hé ;-)
De mannen blijven lang weg en wij pakken al wat zonnestraaltjes op het dek, maar ook valiezen worden ingepakt...
Het was een zware bevalling voor de mannen met ons Dinghietje heel het eind tegen de wind in varen en dan nog een plek vinden om de nodige documenten te bekomen. Maar het knapperige stokbrood was het wachten waard. Ons laatste ontbijt met z'n zes in St. Maarten mag eeuwig duren...
Nadat we de swingbrug naar de Nederlandse kant zijn doorgevaren en weer geankerd zijn. Wordt de bagage en wijzelf in verschillende dinghieritjes naar de wal gebracht. De laadbak van de gele pick-up wordt weer volgeladen en de dames zetten zich er bovenop. Nog effe wat zon pakken, hé Chris ;-)
In de luchthaven wordt de bagage weer tijdig gedropt en rijden we met z'n allen naar Maho Beach. Waar we net als enkele dagen geleden, met onze andere vrienden, genieten van het indrukwekkend zicht van de landende en vertrekkende vliegtuigen van vlakbij en een laatste lunch samen in deze 'setting'. Chris kan ondertussen nog wat zonnestralen pakken en dit verzacht de pijn van het naderende vertrek... In België zal hun bruin gekleurd velletje zeker opvallen ;-)
Dan is het weer zo ver...afscheid...we blijven met ons twee achter...het zal stil zijn op ons bootje...raar...
De tijd met onze negen vrienden hier op St. Maarten is voorbij gevlogen en was weer véél te kort.
Bedankt voor de fijne onvergetelijke tijd hier samen, we hebben er van genoten!!!
Met extra proviand komen we weer aan boord, waar de leegte al snel wordt opgevuld door Dominique en Ton van SY True Blue, die op de borrel komen. Gezellig!
St. Barts, Gustavia - St. Maarten, Marigot Bay Caraïben)
Woensdag, 9 maart '16
The Captain vaart naar het havenkantoor om in te klaren en brood te gaan kopen ergens aan land, ondertussen krijgen we bezoek van rib van de capitainerie, die ons verzoekt om te gaan inklaren... Dit is de eerste keer dat we dit ervaren, dus er wordt toch gecontroleerd! Big Brother is watching us all the time!!!
Ons zonnetje is terug van de partij en tijdens het ontbijt houdt de ochtendshow van de zeeschildpad ons bezig en proberen we ze te lokken met een blaadje sla. Tijdens het snorkelen worden er ook twee zandhaaien opgemerkt onder Zensation en ons Dinghietje...brrr...
Ik duik er voorlopig NIET in!
Er staat nog steeds een stevig windje en ook nu is het weer een heavy tochtje aan de wind naar het eiland Tintamarre. Chris houdt een emmertje bij zich omdat ze zich niet zo lekker voelt, maar doet er meer zotte kuren mee, dan het als spuugemmer te gebruiken ;-)
Het is opmerkelijk rustiger dan vorige week aan het eiland. Ook de zeeschildpadden laten zich minder vaak en in kleinere getalen zien. Het water is ook niet helder door de wind, deining en golven.
Na de lunch zetten we verder koers naar Marigot Bay. Hier moeten we wachten op de brugopening naar de lagoon. Tony dinghiet met mij naar de wal om weer in te klaren, maar het kantoor is reeds gesloten.
Even later varen we langs het Frans gedeelte de Simpson Bay lagoon in, maar dit gaat niet zonder slag of stoot. De vaargeul zou volgens de kaart en pilot gebaggerd zijn tot 2,80m, maar enkele molshopen doen ons tot twee maal toe, met ons 2m diepe kiel, aan de grond lopen. Gelukkig helpt een motorboot ons met los te trekken en hij begeleidt ons verder de lagoon door, d.m.v. Een sleepje...oef dat was weer spannend. En alsof dat nog niet genoeg was, stoot Tony zijn hoofd aan de giek. Ik drop het anker op knikkende knieën. Tijd voor apo-time...effe nood aan wat alcohol om de spanning te verwerken, hi, hi, hi,... Gelukkig is alles weer zonder brokken afgelopen, uitgezonderd de missende stukjes vlees op Tony's hoofd!
De combuis wordt ondertussen ingepalmd en even later genieten we van een heerlijke spaghetti á la chef Bob...njam :-)
St.Maarten, Simpson Bay - St. Barts, Gustavia(Caraïben)
Dinsdag, 8 maart '16
Iedereen is weer vroeg wakker, wegens te warm in de boot...het tempo ligt laag, maar toch moeten we na het ontbijt tempo maken om de tweede brugopening van 10u30 te halen. Het voorzeil moet er nog af en naar de zeilmaker gebracht worden voor een herstelling van een scheurtje door het schavielen van het zeil tegen de onderste zaling.
Rushen even en halen net de brugopening. In de baai gaan we meteen voor anker, zodat Bob, Tony en ik naar de immigratie kunnen dinghieën om uit te klaren. Het is er druk, vele mensen willen vertrekken. Met wat geduld en tijd en van het ene loket naar het andere gestuurd te worden, lukt het ons om met de juiste documenten weer aan boord te gaan. Ondertussen hebben de andere al een snorkelrondje achter de rug en hebben ze al een duikbril en snorkelpijp moeten opduiken ;-)
Nog even het andere voorzeil erop en dan kunnen we eindelijk vertrekken richting St. Barts/Barthélemy.
Er staat een stevig windje met stoten tot 30kn. De tocht verloopt aan de wind en is best heavy...water komt steeds over de boeg en het gangboord...reven geeft ons meer comfort. Chris voelt zich niet te best, ook al heeft ze vooraf medicatie voor zeeziekte genomen. De regen maakt de tocht niet leuker en we krijgen er zelfs koud van.
De zon probeert nog door de wolken door te dringen, wanneer we Gustavia bereiken. In de haven krijgen we geen plaats, omdat er 'swell' verwacht wordt en zeggen ons in de baai voor anker te gaan liggen.
Wanneer we liggen, krijgen we meteen bezoek van een waterschildpad en die vrolijkt iedereen op.
De dames worden eerst aan land gebracht en we gaan op zoek naar de douane en migratie. In de industriehaven sturen ze ons door naar een ander kantoor, maar dat is reeds gesloten. Morgenvroeg dan maar het papierwerk afhandelen.
We lijken wél in het St. Tropez van de Caraïben te zijn beland. St. Barts staat dan ook bekend als een jetseteiland en vele beroemdheden hebben hier een optrekje of komen hier op vakantie. Gustavia is een mondaine stad met mooie gebouwen, knappe dure merkenwinkels en chique bars en restaurants met hoge prijslijsten. Toch vinden we een leuke bar met happy Hour en een gezellig restaurant met een prachtige tuin en een romantisch decor met lekker betaalbaar eten.
In het donker zoekt the Captain de weg weer naar Zensation...we worden nat, neen, niet van de regen maar van de windgolven die over ons Dinghietje komen. De tweede rit met de mannen verloopt nog natter ;-)
St. Maarten, Simpson Bay 14(Caraïben)
Maandag, 7 maart '16
Onze laatste uren met z'n drieën en op het resort beginnen af te korten...om 10u moeten we de kamer verlaten...inpakken dus en genieten van een laatste ontbijt, met onze duif, op het terras. Bye, bye, luxueuze dingen: afwasmachine, water en elektriciteit en WiFi(niet de beste en de snelste, net genoeg voor Whatsapp en mail en altijd beter dan géén WiFi) dit alles á volenté, haardroger(aan boord werkt die enkel op walstroom), om de drie dagen een gepoetste kamer inclusief proper handdoeken en lakens en opgemaakt bed, wasserij waar je gratis kan wassen en drogen(dus nog even de was van Zensation daar gedaan!), zwembad met strandzetels, parasols en zwembadhanddoeken(die je telkens kan inruilen voor een droge/propere).
Na het droppen van onze spullen in de 'bagage-ruimte', vleien we ons neer op een strandzetels en genieten van de rust en de zon. Even later laten we ons verleiden voor een spelletje kussentje shot. Met je voet moet je proberen het pittenkussen in één van de gaten in een plank te krijgen en dan scoor je het aantal punten dat boven de opening staat. Elke deelnemer moet telkens drie kussens mikken in drie rondes. De ene keer gaat het al beter dan de andere keer en we hebben véél plezier. Jeanine eindigt op de eerste plaats en ik op de tweede, maar we zijn niet alleen... Er zijn maar drie prijzen en podiumplaatsen uit te reiken en dus moeten we nog een ronde spelen met zeven mensen. Hierbij verliezen we onze podiumplaats en grijpen we naast een prijs :-( Jammer, maar het was wél leuk.
Tegen de middag is het tijd voor een Resort-wissel: ik weg en de mannen, Bob & Tony nemen mijn plek in en spenderen enkele uren met hun vrouw in het resort.
Vijf van onze crewleden/vrienden staan met hun bagage op de steiger...we brengen ze met de gele pick-up naar de Princes Juliana Airport. De bagage wordt tijdig gedropt en samen rijden we naar Maho Bay, waar we met z'n zeven genieten van de laatste momenten samen op St. Maarten en een lunch in de Sunset Bar. Dit is de plek aan de landings- en startbaan. Vliegtuigen vliegen hier laag over het strand, zodat je ze bijna kan aanraken, alvorens ze zich aan de grond zetten...het is enorm indrukwekkend om ze van dichtbij te zien landen en vertrekken! Een fantastische belevenis en afsluiter...
Onze vrienden zouden nog willen blijven, maar hun vliegtuig is geland en binnen een uur stijgen ze op...daar gaan we weer...afscheid...niet leuk...
Nadat we onze vrienden hebben afgezet en uitgezwaaid, rijden we naar het resort. Daar stellen we, de overblijvende, Zensation-crew voor aan de Amerikaanse en Canadese supportersclub en nemen we afscheid van hen en van het resort. Met ons drieën hebben we een geweldige tijd gehad de afgelopen dagen, nu is het tijd om met onze mannen herenigd te worden en samen wat zeilavonturen te beleven.
Bedankt Chris & Tony en Bob & Jeanine voor deze fantastische logie!
Al onze bagage wordt in de pick-up geladen en de ladies zetten zich er boven op in de laadbak. Nog even een stop bij de supermarkt om verse proviand en drank in te slaan voor de komende dagen en dan schepen we met z'n zessen in op onze dame, voor de komende drie dagen. Regen is jammer genoeg alweer een spelbreker tijdens onze kaas & wijn avond in de kuip :-(
Onze laatste uren met z'n drieën en op het resort beginnen af te korten...om 10u moeten we de kamer verlaten...inpakken dus en genieten van een laatste ontbijt, met onze duif, op het terras. Bye, bye, luxueuze dingen: afwasmachine, water en elektriciteit en WiFi(niet de beste en de snelste, net genoeg voor Whatsapp en mail en altijd beter dan géén WiFi) dit alles á volenté, haardroger(aan boord werkt die enkel op walstroom), om de drie dagen een gepoetste kamer inclusief proper handdoeken en lakens en opgemaakt bed, wasserij waar je gratis kan wassen en drogen(dus nog even de was van Zensation daar gedaan!), zwembad met strandzetels, parasols en zwembadhanddoeken(die je telkens kan inruilen voor een droge/propere).
Na het droppen van onze spullen in de 'bagage-ruimte', vleien we ons neer op een strandzetels en genieten van de rust en de zon. Even later laten we ons verleiden voor een spelletje kussentje shot. Met je voet moet je proberen het pittenkussen in één van de gaten in een plank te krijgen en dan scoor je het aantal punten dat boven de opening staat. Elke deelnemer moet telkens drie kussens mikken in drie rondes. De ene keer gaat het al beter dan de andere keer en we hebben véél plezier. Jeanine eindigt op de eerste plaats en ik op de tweede, maar we zijn niet alleen... Er zijn maar drie prijzen en podiumplaatsen uit te reiken en dus moeten we nog een ronde spelen met zeven mensen. Hierbij verliezen we onze podiumplaats en grijpen we naast een prijs :-( Jammer, maar het was wél leuk.
Tegen de middag is het tijd voor een Resort-wissel: ik weg en de mannen, Bob & Tony nemen mijn plek in en spenderen enkele uren met hun vrouw in het resort.
Vijf van onze crewleden/vrienden staan met hun bagage op de steiger...we brengen ze met de gele pick-up naar de Princes Juliana Airport. De bagage wordt tijdig gedropt en samen rijden we naar Maho Bay, waar we met z'n zeven genieten van de laatste momenten samen op St. Maarten en een lunch in de Sunset Bar. Dit is de plek aan de landings- en startbaan. Vliegtuigen vliegen hier laag over het strand, zodat je ze bijna kan aanraken, alvorens ze zich aan de grond zetten...het is enorm indrukwekkend om ze van dichtbij te zien landen en vertrekken! Een fantastische belevenis en afsluiter...
Onze vrienden zouden nog willen blijven, maar hun vliegtuig is geland en binnen een uur stijgen ze op...daar gaan we weer...afscheid...niet leuk...
Nadat we onze vrienden hebben afgezet en uitgezwaaid, rijden we naar het resort. Daar stellen we, de overblijvende, Zensation-crew voor aan de Amerikaanse en Canadese supportersclub en nemen we afscheid van hen en van het resort. Met ons drieën hebben we een geweldige tijd gehad de afgelopen dagen, nu is het tijd om met onze mannen herenigd te worden en samen wat zeilavonturen te beleven.
Bedankt Chris & Tony en Bob & Jeanine voor deze fantastische logie!
Al onze bagage wordt in de pick-up geladen en de ladies zetten zich er boven op in de laadbak. Nog even een stop bij de supermarkt om verse proviand en drank in te slaan voor de komende dagen en dan schepen we met z'n zessen in op onze dame, voor de komende drie dagen. Regen is jammer genoeg alweer een spelbreker tijdens onze kaas & wijn avond in de kuip :-(
St. Maarten, Simpson Bay dag 9 t.e.m. 13(Caraïben)
Woensdag, 2 t.e.m. Zondag, 6 maart '16
Zes dagen en nachten verblijven wij, Jeanine & Chris & mezelf, de drie dames, in het resort, terwijl acht mannen Zensation inpalmen...
Girl-power on top! Lees meer over onze zesdaagse:
Jeanine & Chris delen het king-size bed in het keukengedeelte en ik lig op de ruime slaapbank. Slapen is onwennig, zo alleen in een bed, zonder water onder me of the Captain naast me en met drie in één ruimte...elke ochtend ben ik véél te vroeg wakker :-(
Ontbijt met bubbels op ons terras is de perfecte start van onze dag en om te klinken op onze avonturen hier. Voor de verse baguette is Chris al wél de eerste morgen even verloren gelopen bij het naar de bakker gaan...
Ondertussen zien we Zensation de baai invaren en proberen we de mannen hun aandacht te trekken d.m.v. zwaaien met handdoeken, maar het is Chris haar felroze kamerjas die voor herkenning zorgt ;-) en dus hangen we deze elke ochtend aan het balkon.
Al meteen hebben we een huisdier: een duif. Jeanine ontfermt zich over het beestje en verwent ze dagelijks met kruimels, stukjes brood en water. Ook tijdens apo-time komt ze vrolijk kirren en mee tjingen. Af en toe krijgt ze gezelschap van een andere vogel waarmee ze een parendans doet :-)
We vullen onze dagen met uitstapjes, shoppen, wandelingen, naar de Yacht Club gaan, tateren, zonnen, zwemmen, eten, drinken, enz...
Soms zien we de mannen, soms niet... Na de eerste wedstrijd, nml.: de Gill Commodore Cup, waren we nog wat lekkers uit de bilge en ijskast gaan plunderen. We kwamen enthousiast toe met de watertaxi, maar troffen een team dat helemaal in de put zat...snel inpakken en wegwezen was de boodschap!
We amuseren ons te pletter met z'n drietjes en de dagen vliegen voorbij, alsook onze proviand(drank vooral) slinkt op een stevig tempo ;-)
De douche met onbeperkt water en haardroger, gebruik ik meermaals per dag...telkens we een effort gedaan hebben om onze haren te brushen, worden we weer getroffen door een regenbui, met een 'coupe ontploft' of een 'verzopen kieke(kip)' als gevolg. En dan nog geven we niet op en nemen we weer die haardroger in de hand!
Elk straaltje zon wordt opgeslorpt door Chris, ze wil geen enkel straaltje missen en moppert telkens er een wolk voorbij drijft en er regendruppels weer de spelbrekers zijn...
De ene dag stappen we een heel eind naar boven om een bus uit te sparen en ondertussen winkeltjes te bezoeken, alvorens een lokaal busje te nemen naar het stadje Marigot, dat op het Frans gedeelte van St. Maarten ligt. Gewoon ergens aan de weg gaan staan en zwaaien als er een busje aankomt en hopla voor 1 á 1,5US$(afhankelijk waar je op- of uitstapt) worden we vervoert door de file... Op de markt van Marigot is het ene kraam al meer gevuld dan het andere met 'verkeerde' hemdjes(=drukke Hawaï-hemden met vogels, bloemen, enz. op), handtassen, juwelen, hoeden, enz... Buien spelen ons voortdurend parten en schuilen doen we in een typisch restaurant met lokale gerechten. De gevulde krab smaakt ons. Wanneer de zon toch weer van de partij is, is het meteen heet en is elke bescherming nodig. Na tientallen hoeden gepast te hebben, vind elk van ons haar keuze en willen we daarvan een leuke foto met de mooie gebouwen aan de baai, op de achtergrond. In mijn oor hoor ik Vlaamse klanken en ja hoor, het jonge gezin dat ik aanspreek komt uit Vlaanderen. Het toeval wil lukken dat het de crew is van SY Naughty Duo: Katrien & Dimitri en hun kids Sam & Renske, die ook op wereldreis zijn met hun catamaran en waar we al over gehoord hadden via 'La Luna'. De wereld is klein!
Een andere dag cocoonen we in het resort, maar nemen actief deel aan de aquagym en sporten tussen Amerikanen en Canadezen die hier een eigendom hebben via time-sharing. Al snel kent iedereen ons, wat dagelijks leuke babbels en een héél spot 'Zensation' en 'Zensation'-supportersteam oplevert. Verrekijkers turen uren in het rond en mensen roepen ons als ze onze dame zien voorbij zeilen. En wij alweer maar zwaaien met handdoeken vanop de golfbreker en foto's nemen van onze zeilende mannen.
Met 'pancake-day' is er een wedstrijd om ter meeste pannenkoeken eten en de mooiste en lekkerste pannenkoek bakken. En natuurlijk zijn er pannenkoeken voor 'iedereen'...daar smaken onze bubbels heerlijk bij ;-)
Snorkelen in de baaien aan het resort levert ons prachtige vissen en grote witte zeeëgels op. Een zandhaai wordt zelfs met een lijn en haak door een locale aan de golfbreker gevangen...brrr...
Philipsburg is een stad in het Nederlandse gedeelte waar we ook naar toe rijden met de bus. Dit is de plaats waar de cruiseschepen afmeren en waar ik zes jaar geleden ook toekwam. De lange straat achter de boulevard heeft de ene juwelenwinkel na de andere, alles is tax free! De tweede straat past beter in onze portemonnee en lijkt op de Abdijstraat in Antwerpen. Hier doen we elk enkele koopjes en laat Chris haar handtas in een naaiatelier herstellen. Een kakkerlak, op de muur buiten, houdt Jeanine en mezelf ondertussen gezelschap bij het wachten op de vensterbank...eiiiiiiik!!!
Tijdens de lunch aan de waterkant, hebben we WiFi en krijg ik van Marine Traffic een mail: 'Zensation is arrived in Port Philipsburg'. Op de track zie ik dat ze net de hoek omkomen. Ik spring met mijn camera en grote lens het strand op en zie onze dame op spinnaker...wat een toeval! Woauw!
's Avonds na het diner hebben we nog geen zin om te gaan slapen. Het casino is vlakbij het resort en we willen wél eens gek doen en verzilveren de twee coupons van 5US$, die we van het resort gekregen hebben. We gokken op de jackpot-machines, maar winnen niks...eigen centjes willen we niet inzetten, maar andere bezig zien, vooral aan de tafels met roulette, black Jack en éénentwintig, vinden we leuk...we gaan nog een paar keer terug in de loop van de week. Ook de Red Piano Bar is een bijna dagelijkse afsluiter van onze dag. De Amerikaanse zangeres, Susan Erwin, uit Nashville, zorgt met haar prachtige stem voor een fantastische sfeer. Ook wij wagen ons aan verzoeknummertjes en ze zingt alles met volle overtuiging. Veel beter en leuker dan de 'te' commerciële Heineken-Regatta-Parties!!! Deze vielen elke keer tegen qua muziek en ambiance en te véél reclame tussen de optredens door, waardoor we het snel voor bekeken hielden en naar de Piano Bar gingen.
Enkel de laatste dag halen we de brugopening na de race. De deelnemers krijgen punten van de jury bij het binnenvaren, op: kledij, originaliteit, act en reactie van het publiek. De andere dagen had de Zensation-crew niks in petto, dus hebben we niks gemist... Tegen de middag zijn we al in de Yacht Club, om een goed plekje te bemachtigen voor de opening van 13u30: slot van de Heineken-Regatta. Brigitte van SY Twixx is er ook, haar man Rob heeft vandaag meegeraced op Zensation. Ik spot met de grote lens al snel onze dame en zien dat de mannen zich verkleed hebben. Hun voorkomen en act is origineel: gekleurde (Decathlon) handdoeken rond hun hoofd, als ninja-krijgers, twee hangmatten met telkens iemand in, Belgische hoeden en vlaggen en een watergeweer en ons eendje achteraan de boot...Fantastisch!!! Ze krijgen een 8 & 9 van de jury. Well done boys!!! We zijn fier op ze.
We zien ze nog even op de party 's avonds...morgen schepen we weer in op onze dame en vervoegen we ons bij de mannen...
Ondertussen is mijn energiepeil onder nul en heb mijn stem verloren...als ik er nog wat geluid uitkrijg, klinkt ze een beetje als de sexy hese stem van Demi Moore ;-)
Tja,...overdaad schaad zeker. Maar doseren is moeilijk en neen zeggen of dingen missen...heum...dat moet ik nog leren...
You only live once!!!
St. Maarten, Simpson Bay 13(Caraïben)
Zondag, 6 maart '16
Verslag 3e dag Heinekenregatta: geschreven door the Captain
De 3e dag beginnen we met ons reeds vaste ritueel, iets na 6u opstaan, stevig ontbijt nemen, Zensation vaarklaar maken en om 8u de brug door. Vandaag staat er slechts één wedstrijd op het programma, de start is bij de noordwestpunt van Sint Maarten gelegd en de afstand bedraagt een 12-tal mijl, ditmaal betreft het een downwind-start gevolgd door een reach-rak onder spinnaker en dan een lang kruisrak tot de finish. We zien het helemaal zitten en bedenken dat dit wel eens onze dag zou kunnen zijn... De start verloopt redelijk goed en na een 20-tal minuten wedstrijd denken we zelfs de leiding te kunnen over nemen, dan zakt plots de wind in elkaar en na enige tijd steekt er een zeebriesje op. We laten ons hierdoor wat verrassen, de gijp komt te laat, verloopt te traag en we verliezen opnieuw wat terrein. Dan volgt er een reach-rak van een 4-tal mijl waar we opnieuw wat terrein goed maken, eens bij de boei aangekomen volgt er eerst enkele mijlen met een knik in de schoot, waarna de wind een beetje draait en het een kruisrak wordt. Tot dan liggen we opnieuw op een 4e plaats, het blijft echter wel spannend tot het laatste moment of we 4e of 5e zullen worden, het lukt ons echter wel om onze 4e plaats te behouden. Na de wedstrijd nemen we nog even een meerboei in de baai voor een verfrissende duik en een biertje, we overtreffen onszelf vandaag i.v.m. de verkleedpartij bij de binnenvaren van de lagune en we scoren een 8 en een 9, wat we een mooie score vinden. Na het afmeren in onze box, volgen de nodige biertjes en begeven we ons naar de prijsuitreiking op de beach. Tijdens de prijsuitreiking hebben de meeste van ons een beetje een wrang gevoel denk ik, de 4e plaats is waarschijnlijk zowat de meest ondankbare uitslag, daar je als 1e buiten de prijzen valt. Ik had graag zo één van die, toch wel mooie, trofee's ontvangen, maar na 4 wedstrijden als 4e gefinisht te zijn zal dit wellicht ook wel de correcte uitslag zijn! Ik denk dat we met opgeheven hoofd mogen terugkijken naar de voorbije Heinekenregatta en we hebben ons vooral SUPER geamuseerd!
Tnx crew voor de geweldige tijd samen en deze unieke ervaring!!!
Verslag 3e dag Heinekenregatta: geschreven door the Captain
De 3e dag beginnen we met ons reeds vaste ritueel, iets na 6u opstaan, stevig ontbijt nemen, Zensation vaarklaar maken en om 8u de brug door. Vandaag staat er slechts één wedstrijd op het programma, de start is bij de noordwestpunt van Sint Maarten gelegd en de afstand bedraagt een 12-tal mijl, ditmaal betreft het een downwind-start gevolgd door een reach-rak onder spinnaker en dan een lang kruisrak tot de finish. We zien het helemaal zitten en bedenken dat dit wel eens onze dag zou kunnen zijn... De start verloopt redelijk goed en na een 20-tal minuten wedstrijd denken we zelfs de leiding te kunnen over nemen, dan zakt plots de wind in elkaar en na enige tijd steekt er een zeebriesje op. We laten ons hierdoor wat verrassen, de gijp komt te laat, verloopt te traag en we verliezen opnieuw wat terrein. Dan volgt er een reach-rak van een 4-tal mijl waar we opnieuw wat terrein goed maken, eens bij de boei aangekomen volgt er eerst enkele mijlen met een knik in de schoot, waarna de wind een beetje draait en het een kruisrak wordt. Tot dan liggen we opnieuw op een 4e plaats, het blijft echter wel spannend tot het laatste moment of we 4e of 5e zullen worden, het lukt ons echter wel om onze 4e plaats te behouden. Na de wedstrijd nemen we nog even een meerboei in de baai voor een verfrissende duik en een biertje, we overtreffen onszelf vandaag i.v.m. de verkleedpartij bij de binnenvaren van de lagune en we scoren een 8 en een 9, wat we een mooie score vinden. Na het afmeren in onze box, volgen de nodige biertjes en begeven we ons naar de prijsuitreiking op de beach. Tijdens de prijsuitreiking hebben de meeste van ons een beetje een wrang gevoel denk ik, de 4e plaats is waarschijnlijk zowat de meest ondankbare uitslag, daar je als 1e buiten de prijzen valt. Ik had graag zo één van die, toch wel mooie, trofee's ontvangen, maar na 4 wedstrijden als 4e gefinisht te zijn zal dit wellicht ook wel de correcte uitslag zijn! Ik denk dat we met opgeheven hoofd mogen terugkijken naar de voorbije Heinekenregatta en we hebben ons vooral SUPER geamuseerd!
Tnx crew voor de geweldige tijd samen en deze unieke ervaring!!!
maandag 7 maart 2016
St. Maarten, Simpson Bay 12(Caraïben)
Zaterdag, 5 maart '16
Verslag 2e dag Heinekenregatta: geschreven door the Captain
Vandaag worden we niet gewekt door de regen, toch zijn we opnieuw iets over zes van de partij, na het gebruikelijke ontbijt maken we opnieuw Zensation zeilklaar en verlaten omstreeks 7u50 onze box en varen naar de brug om de lagune uit te varen. Rob van SY Twixx vervoegd ons als extra crew-member aan boord.
Vandaag krijgen we 2 wedstrijden up en downwind voor onze kiezen, de eerste een 7-tal mijl en de tweede een 15-tal mijl. Onder leiding van Uwe verlopen de starts weer goed en zijn we er twee keer goed bij, tijdens de kruisrakken verliezen we telkens wat terrein te opzichte van de top drie en tijdens de downwind-rakken is er steeds te weinig wind om terrein terug te pakken op de top drie, dus opnieuw blijken dezelfde drie tegenstanders een maatje te groot te zijn en finishen we telkens op een 4e plaats op respectievelijk 45 sec. en 1min20sec. van de 3e plaats. Na de wedstrijd varen we om 15u opnieuw door de brug de lagune in en verder naar onze box, om daar aangekomen weer iets lekker te eten en wat na te praten. Tegen 17u zakken weer af naar Bar Lagoonies voor de Happy Hour. Later op de avond varen we per watertaxi naar de overkant om eens te gaan kijken op de Heineken party die plaats vind op de beach in Simpson Bay.
Verslag 2e dag Heinekenregatta: geschreven door the Captain
Vandaag worden we niet gewekt door de regen, toch zijn we opnieuw iets over zes van de partij, na het gebruikelijke ontbijt maken we opnieuw Zensation zeilklaar en verlaten omstreeks 7u50 onze box en varen naar de brug om de lagune uit te varen. Rob van SY Twixx vervoegd ons als extra crew-member aan boord.
Vandaag krijgen we 2 wedstrijden up en downwind voor onze kiezen, de eerste een 7-tal mijl en de tweede een 15-tal mijl. Onder leiding van Uwe verlopen de starts weer goed en zijn we er twee keer goed bij, tijdens de kruisrakken verliezen we telkens wat terrein te opzichte van de top drie en tijdens de downwind-rakken is er steeds te weinig wind om terrein terug te pakken op de top drie, dus opnieuw blijken dezelfde drie tegenstanders een maatje te groot te zijn en finishen we telkens op een 4e plaats op respectievelijk 45 sec. en 1min20sec. van de 3e plaats. Na de wedstrijd varen we om 15u opnieuw door de brug de lagune in en verder naar onze box, om daar aangekomen weer iets lekker te eten en wat na te praten. Tegen 17u zakken weer af naar Bar Lagoonies voor de Happy Hour. Later op de avond varen we per watertaxi naar de overkant om eens te gaan kijken op de Heineken party die plaats vind op de beach in Simpson Bay.
St. Maarten, Simpson Bay 11(Caraïben)
Vrijdag, 4 maart '16
Verslag dag 1 Heinekenregatta: geschreven door the Captain
Op dag 1 bestaat de wedstrijd uit een rondje rond het eiland in wijzerszin, de start is voorzien ten noorden van Simpson Bay en de afstand is ongeveer 31mijl + het nodige opkruiswerk. Opnieuw worden we in de vroege morgen gewekt door een verfrissend regenbuitje en zijn we dus opnieuw vroeg uit de veren, de ene al wat frisser dan de andere. We worden opnieuw van brood en een stevig ontbijt voorzien en verlaten tijdig onze box en varen door de brug de lagune uit om het startschip op te zoeken. Uwe neemt opnieuw de strategie bij de start voor zich, een 2-tal minuten voor de start worden we echter een beetje in de tang genomen door enkele tegenstanders waardoor we niet tijdig kunnen terugdraaien en we onze start een beetje missen. We proberen terug een beetje aan te sluiten tijdens het eerste halfwindse rak wat aardig lijkt te lukken, eens voorbij Pointe Plum beginnen we aan een zwaar en lang kruisrak door Anguilla Channel tot Eastern Point met een wind tussen de 20 en 30 knopen en ook nog een flinke deining tegen. Na een uurtje hebben we ons terug geknokt tot een 4e plaats, maar zijn de eerste drie tegenstanders gaan vliegen. Na nog een halfwindse-rak en een spi-rak finishen we ook als 4e, na de handicapberekening blijven we 4e op 4,5 minuut van de 3e plaats na 4u en 40mijl wedstrijd, wat we allen een bevredigend resultaat vinden. Er wordt een meerboei opgezocht in Simpson Bay om opnieuw even te zwemmen in het azuurblauwe water en een verfrissende douche te nemen. Om 15u varen we de lagune weer binnen door de brug en zoeken we onze box weer op. We worden door Eric voorzien van heerlijke croques met kaas en ham om onze eerste honger te stillen. Nadien wordt de drang naar Happy Hour bij Lagoonies alweer te sterk, later op de avond gaan we te voet op zoek om nog iets te eten om dan alweer terug te keren naar Lagoonies voor een laatste drankje.
Verslag dag 1 Heinekenregatta: geschreven door the Captain
Op dag 1 bestaat de wedstrijd uit een rondje rond het eiland in wijzerszin, de start is voorzien ten noorden van Simpson Bay en de afstand is ongeveer 31mijl + het nodige opkruiswerk. Opnieuw worden we in de vroege morgen gewekt door een verfrissend regenbuitje en zijn we dus opnieuw vroeg uit de veren, de ene al wat frisser dan de andere. We worden opnieuw van brood en een stevig ontbijt voorzien en verlaten tijdig onze box en varen door de brug de lagune uit om het startschip op te zoeken. Uwe neemt opnieuw de strategie bij de start voor zich, een 2-tal minuten voor de start worden we echter een beetje in de tang genomen door enkele tegenstanders waardoor we niet tijdig kunnen terugdraaien en we onze start een beetje missen. We proberen terug een beetje aan te sluiten tijdens het eerste halfwindse rak wat aardig lijkt te lukken, eens voorbij Pointe Plum beginnen we aan een zwaar en lang kruisrak door Anguilla Channel tot Eastern Point met een wind tussen de 20 en 30 knopen en ook nog een flinke deining tegen. Na een uurtje hebben we ons terug geknokt tot een 4e plaats, maar zijn de eerste drie tegenstanders gaan vliegen. Na nog een halfwindse-rak en een spi-rak finishen we ook als 4e, na de handicapberekening blijven we 4e op 4,5 minuut van de 3e plaats na 4u en 40mijl wedstrijd, wat we allen een bevredigend resultaat vinden. Er wordt een meerboei opgezocht in Simpson Bay om opnieuw even te zwemmen in het azuurblauwe water en een verfrissende douche te nemen. Om 15u varen we de lagune weer binnen door de brug en zoeken we onze box weer op. We worden door Eric voorzien van heerlijke croques met kaas en ham om onze eerste honger te stillen. Nadien wordt de drang naar Happy Hour bij Lagoonies alweer te sterk, later op de avond gaan we te voet op zoek om nog iets te eten om dan alweer terug te keren naar Lagoonies voor een laatste drankje.
St. Maarten, Simpson Bay 10(Caraïben)
Donderdag, 3 maart '16
Verslag Gill Commodore Cup: geschreven door the Captain
Zensation en haar crew wordt rond 6u in de morgen gewekt door een regenbuitje, perfecte timing voor de crew om zich voor te bereiden voor de eerste wedstrijddag. Kurt en ikzelf varen met de dinghy naar de overkant van de lagune en gaan op zoek naar brood, wanneer we terug zijn zorgt Eric voor een stevig ontbijt. Na het ontbijt maken we met zen allen Zensation wedstrijdklaar. Omstreeks 7u50 verlaten we onze box en varen we naar de brug, langswaar we de lagune kunnen verlaten en we verder varen naar onze startplaats ten NW van Sint Maarten. We zullen daar drie wedstrijdjes up en downwind moeten varen van ongeveer een 7-tal mijl, de start verloopt onder leiding van Uwe steeds feilloos, we zitten er telkens goed bij en varen ook telkens een bevredigende kruisrak naar de bovenboei, aangekomen bij de bovenboei moet de spinnaker erop en gaat er telkens wel iets fout waardoor we telkens onze bevredigende positie moeten prijsgeven uiteindelijk worden we 12e van de 14 deelnemers. Na de wedstrijd gaan we nog even voor anker in Simpson Bay voor zwemmetje en nadien nog een verfrissende douche, verder overlopen we met zen allen wat er zoal fout ging (lees, alles wat fout kon gaan, ging dan ook wel fout!) en zoeken hiervoor de nodige oplossingen, we besluiten dat het alweer een goede leerdag was en dat het morgen beter moet. Om 15u varen we terug door de brug de lagune in en meren af in onze box. We worden door Eric alweer aangenaam verrast, hij heeft op geen tijd alweer een pasta met tonijn op de tafel getoverd, super lekker. Dan is het tijd om naar Bar Lagoonies te begeven waar de Happy Hour reeds begonnen is, waar we ons moe maar voldaan in de rumpunch (door iemand onder ons ice tea genoemd) storten, samen nog een avondmaal nuttigen en nog wat na palaveren over de voorbije dag. Rond 19u nemen we een taxi naar Port De Plaisance waar de prijsuitrijking is voorzien, de prijsuitreiking loopt echter al ten einde en van de voorziene party lijkt niet veel in huis te komen, terug naar Lagoonies dan maar om nog wat vocht tot ons te nemen voor de volgende dag.
St. Maarten, Simpson Bay 9(Caraïben)
Woensdag, 2 maart '16
Trainingsdag: geschreven door the Captain
De mannen zijn allen geïnstalleerd op Zensation.
Extra bagage en gewicht zijn gestockeerd in de dinghy en bij de buren Sheryl & René van SY Gypsy Blues.
Om 8u30 nemen we de brug. Vandaag staat er een trainingsdag met de volledige crew op het programma, dus varen we een tour rond het eiland...
Na de training varen we weer de brug en de lagoon binnen en droppen we het anker en ankerketting bij onze ligplaats. Dit is extra gewicht dat we tijdens de wedstrijden niet moeten meeslepen.
Ook wordt ik de mast nog ingetrokken om de windmeter te gaan checken.
Daarna speel ik watertaxi om iedereen naar de Yacht Club te brengen. De dames zijn er al en iedereen ziet eruit als een verzopen kieken door de gigantische stortbui die over ons heen komt...
Met onze hele equipe gaan we dineren. Morgen begint onze wedstrijd. We kijken er naar uit!
woensdag 2 maart 2016
St. Maarten, Simpson Bay 8(Caraïben)
Dinsdag, 1 maart '16
Vandaag verwachten we nog vier mensen, de aanvulling van de crew...
Ondertussen is het een drukke ochtend en na een heerlijk pannekoeken-ontbijt van chef Eric, worden taken verdeeld en de crew opgesplitst. Een groepje gaat naar de supermarkt, enkele blijven aan boord voor de opmeting van de spinakker en nog enkele gaan naar de inschrijving voor de Regatta.
Al die helpende handen aan boord zijn ook een luxe voor mij: koken, afwassen, afdrogen, boodschappen, enz... Ik ga ze nog missen als ik de komende dagen op het resort zit ;-)
De vijf mannen trekken na de middag naar Philipsburg. Ik probeer ondertussen mijn bagage voor het resort te maken. Wat heb ik nodig? Wat neem ik mee? Vanaf wanneer ga ik er slapen, vandaag of morgen? Heum...niet makkelijk om weer in te pakken, terwijl je het anders maar uit de kasten neemt...
Al snel is het tijd om onze vrienden aan de luchthaven te gaan ophalen. Hiervoor mogen we de opvallende gele pick-up van Dominique & Ton van SY True Blue lenen. Tnxxx...
Chris & Tony en Jeanine & Bob staan al voor het luchthaven gebouw. We zijn blij dat ze er zijn en de crew compleet is. Het is een heel avontuur met het opvallende geleend voertuig. De dames worden bij de bagage in de laadbak gedropt. Onze bips en ruggen mogen het meteen ontgelden, maar we krijgen wél extra zon!
Het verkeer op het eiland is een ramp, je staat meer in de file dan dat je kan rijden en al snel zitten we met ons drietjes te puffen in de laadbak en snakken we naar schijnbare wind...rijden aub...
Bob & Tony besluiten om meteen de crew aan boord te vervoegen, dus mag ik vannacht reeds in het resort blijven.
Na inchecken gaan we met zijn zessen de bagage naar onze kamer brengen. We hebben een terras met zicht op de lagoon. Een tweepersoonsbed bij de keukenblok en een tweepersoons uitklapbare slaapbank in de leefruimte, die je met een scheidingswand kan afsluiten en twee TV's. Een ruime badkamer met douche en haardroger en een keuken met kookfornuis, microgolf- en elektrische oven, afwasmachine, koffiezet, blender, enz... Alles is aanwezig: bad-, zwembad- en keukenhanddoeken, toiletpapier, keukenrol, zakdoekjes, douchegerief, afwasmiddel, sponsjes, koffie, thee, suiker, enz... En een wasserij met professionele wasmachines en droogkasten. En alles is proper en netjes. We gaan hier niks te kort komen!
Door de file hebben we wat vertraging opgelopen en is het weer kunst & vliegwerk om de laatste ronde van 'Happy Hour' te halen bij Lagoonies...maar de andere crewleden zijn er al en de rum-Punchen staan reeds voor ons klaar! Klinken op de vervollediging en het weerzien van de crew en een goede Regatta...proost ;-)
Na het eten plunderen de dames en ik nog wat proviand, bubbels en wijn uit de boot en nemen we een taxi naar ons luxe-verblijf...
Bye bye men, have fun!
St. Maarten, Simpson Bay 7(Caraïben)
Maandag, 29 februari '16
Iedereen is reeds vroeg wakker en liggen al in het water te plonsen en te spartelen. Onze dame haar snorretje en baard zijn weer verwijdert, dus ze kan weer scheuren door het water. Na het ontbijt varen we de brug door en kan de de trainingsdag beginnen met een Tour rond het eiland.
De eerste etappe is 'aan de wind' en onder de helling van 30° neemt het maken van de wraps voor lunch, een eeuwigheid in beslag! Ik kan amper op mijn benen blijven staan, laat staan de ingrediënten op de wraps mikken en oprollen ;-)
Een lunchstop bij het prachtige eiland Tintamarre met haar witte strand en turquoise blauwe water om haar heen, is een hoogtepunt. De ene zeeschildpad na de andere komt, rond onze dame, even naar lucht happen. Iedereen springt het water in en we kunnen de schildpadden, m.b.v onze snorkels, ook rustig op de bodem zien liggen en vervolgens weer naar boven zien zwemmen...de MAX!!!
Het vervolg van de eilandtour is ook een oefening op spinakker. Hier en daar moet de crew nog wat wennen en bijschaven, maar we zijn tijdig voor de brugopening weer in de lagoon en kunnen ons daar nog even afkoelen in het warme water ;-) Het was een mooie geslaagde zeildag.
Ook Team Brunel heeft een trainingsdag erop zitten en vaart voor ons de brug binnen. Ik kan hen net fotograferen met een overkomend vliegtuig boven hun mast. Graaf!
In de vaargeul, naar de haven, lopen we vast...al snel komen twee dinghies ons ter hulp en zijn we weer los. Ook onze ligplaats is nogal nauw, alle krachten worden verzameld om de palen uit elkaar te duwen om onze dame haar brede heupen, van 4,48m, er tussen te duwen! Door het vastlopen en squizen, zijn we wat tijd verloren en is het stressen om nog voor het einde van 'Happy Hour' Lagoonies te bereiken. Met teamwork en taakverdeling lukt het dat de drankjes voor de achter komende crew reeds besteld en klaar staan bij aankomst. Tjing, tjing ;-)
Ook de crew van Twixx en True Blue treffen we er en het is alweer super gezellig met zen allen.
Iedereen is reeds vroeg wakker en liggen al in het water te plonsen en te spartelen. Onze dame haar snorretje en baard zijn weer verwijdert, dus ze kan weer scheuren door het water. Na het ontbijt varen we de brug door en kan de de trainingsdag beginnen met een Tour rond het eiland.
De eerste etappe is 'aan de wind' en onder de helling van 30° neemt het maken van de wraps voor lunch, een eeuwigheid in beslag! Ik kan amper op mijn benen blijven staan, laat staan de ingrediënten op de wraps mikken en oprollen ;-)
Een lunchstop bij het prachtige eiland Tintamarre met haar witte strand en turquoise blauwe water om haar heen, is een hoogtepunt. De ene zeeschildpad na de andere komt, rond onze dame, even naar lucht happen. Iedereen springt het water in en we kunnen de schildpadden, m.b.v onze snorkels, ook rustig op de bodem zien liggen en vervolgens weer naar boven zien zwemmen...de MAX!!!
Het vervolg van de eilandtour is ook een oefening op spinakker. Hier en daar moet de crew nog wat wennen en bijschaven, maar we zijn tijdig voor de brugopening weer in de lagoon en kunnen ons daar nog even afkoelen in het warme water ;-) Het was een mooie geslaagde zeildag.
Ook Team Brunel heeft een trainingsdag erop zitten en vaart voor ons de brug binnen. Ik kan hen net fotograferen met een overkomend vliegtuig boven hun mast. Graaf!
In de vaargeul, naar de haven, lopen we vast...al snel komen twee dinghies ons ter hulp en zijn we weer los. Ook onze ligplaats is nogal nauw, alle krachten worden verzameld om de palen uit elkaar te duwen om onze dame haar brede heupen, van 4,48m, er tussen te duwen! Door het vastlopen en squizen, zijn we wat tijd verloren en is het stressen om nog voor het einde van 'Happy Hour' Lagoonies te bereiken. Met teamwork en taakverdeling lukt het dat de drankjes voor de achter komende crew reeds besteld en klaar staan bij aankomst. Tjing, tjing ;-)
Ook de crew van Twixx en True Blue treffen we er en het is alweer super gezellig met zen allen.
St. Maarten, Simpson Bay 6(Caraïben)
Zondag, 28 februari '16
Een drukke dag en spannende dag ligt voor ons. Alles wordt in gereedheid gebracht voor de komst van de Heineken-Regatta-Crew! Dus wordt er heel wat extra aan boord gesleurd om hen te kunnen ontvangen met vooral een lokaal biertje en rum ;-)
Anker op en aanleggen in de Island Water World Marina. Dan nog: wassen, kajuiten leegmaken, poetsen, waxen,...
Zensation ligt er spik & span bij. En plots horen we bekende stemmen op de steiger...the Captain zijn ogen blinken van blijdschap bij het weerzien van zijn vrienden!!! Hier heeft hij lang naar uitgekeken! Art, Eric, Kurt, Tim & Uwe zijn ook door het dolle heen!
De komende dagen wordt ik omringd met een harem van zes mannen. Ben ik als vrouw safe of safe dan?! ;-)
Als verrassing hebben ze petjes laten maken met de opdruk: 'Zensation Sailing Team'! Super tof!
Na een uitgebreide apo en verfrissend zwemmetje, trekken we met z'n allen naar Lagoonies, maar daar staan we voor een gesloten deur, ook al is er geen deur ;-)
Dan trekken we maar verder op zoek naar een diner-plek. Na het eten zijn de kaarsjes van de mannen uit...ze hebben reeds een lange dag en reis achter de rug.
Een drukke dag en spannende dag ligt voor ons. Alles wordt in gereedheid gebracht voor de komst van de Heineken-Regatta-Crew! Dus wordt er heel wat extra aan boord gesleurd om hen te kunnen ontvangen met vooral een lokaal biertje en rum ;-)
Anker op en aanleggen in de Island Water World Marina. Dan nog: wassen, kajuiten leegmaken, poetsen, waxen,...
Zensation ligt er spik & span bij. En plots horen we bekende stemmen op de steiger...the Captain zijn ogen blinken van blijdschap bij het weerzien van zijn vrienden!!! Hier heeft hij lang naar uitgekeken! Art, Eric, Kurt, Tim & Uwe zijn ook door het dolle heen!
De komende dagen wordt ik omringd met een harem van zes mannen. Ben ik als vrouw safe of safe dan?! ;-)
Als verrassing hebben ze petjes laten maken met de opdruk: 'Zensation Sailing Team'! Super tof!
Na een uitgebreide apo en verfrissend zwemmetje, trekken we met z'n allen naar Lagoonies, maar daar staan we voor een gesloten deur, ook al is er geen deur ;-)
Dan trekken we maar verder op zoek naar een diner-plek. Na het eten zijn de kaarsjes van de mannen uit...ze hebben reeds een lange dag en reis achter de rug.
St. Maarten, Simpson Bay 5(Caraïben)
Zaterdag, 27 februari '16
In de hitte wagen we ons om de tocht naar het 'Flamingo Beach Resort' te maken. Vanaf het clubhuis is het een kwartier stappen met een stevige klim, dat gaan de dames en ik wél fit houden. Het resort ziet er dik OK uit! Vanaf hier kunnen we Simpson Bay zien en gaan we Zensation en de andere boten uit en in de lagoon zien varen.
Langs de andere kant van de brug wandelen we langs het strand naar de Beach Bar 'Karakter', die naast de landings-en startbaan ligt van de luchthaven. Het lawaai van de vliegtuigen nemen we er graag bij, wanneer we ze van dichtbij zien voorbij komen.
Weer an boord, wagen we ons er toch maar aan om het voorzeil weer op te tuigen. Dit gaat veel beter en zonder vaart te maken, dan het aftuigen van eerder deze week. Oef, we blijven rustig achter ons anker liggen...
Tegen 18u tuffen we naar de buren, Dominique & Ton van SY True Blue, een sympathiek Vlaams-Nederlands koppel met hun flodderende honden Bobo & Sailor. Ze zijn hier zeven jaar geleden toegekomen en liggen hier nog steeds verzeild ;-) Ondertussen hebben ze een AirB&B en nog een boot die ze charteren. Ze blijven hier dus nog even plakken, alvorens ze hun wereldreis vervolgen.
Ook Dirk, de Nederlander die we enkele dagen geleden een sleepje gaven met zijn dinghy is van de partij...het is een kleine wereld!
Curryworsten speciale van Mora en andere lekkere hapjes verschijnen op tafel en verdwijnen in onze mond...heerlijk. Het is alweer een gezellige boel. En St. Maarten heeft ondertussen geen geheimen meer voor ons...we hebben 'DE' gidsen van het eiland gevonden!
St. Maarten, Simpson Bay 4(Caraïben)
Vrijdag, 26 februari '16
Opruimen & chillen, af en toe een pauze nemen en doseren is belangrijk.
Dinghieën in de lagoon blijft indrukwekkend tussen de mega-jachten, boten op een botenlift zien hangen net boven het water en uitgestald voor leuke huisjes en de resorts. De vliegtuigen die steeds boven ons komen en net geen mast van vijf zalingen hoog raken!
Het weer is hier niet altijd even zonnig en droog voor de tijd van het jaar. We zien regelmatig dat wolkenformaties zich voren boven de groene bergtoppen, tegen de blauwe lucht en af en toe vallen er wat regendruppels uit...
Op vrijdag is het 'DE' avond in bar 'Lagoonies' met een life band en het weekend dat begint...we kennen ondertussen al wél wat mensen en ze zijn allemaal even leuk en hebben allen interessante verhalen en tips. Al snel hoor je bij de cruisersfamilie :-)
Alle mensen zijn vriendelijk, zwart, bruin, blank,...huidskleur is van geen tel.
Opruimen & chillen, af en toe een pauze nemen en doseren is belangrijk.
Dinghieën in de lagoon blijft indrukwekkend tussen de mega-jachten, boten op een botenlift zien hangen net boven het water en uitgestald voor leuke huisjes en de resorts. De vliegtuigen die steeds boven ons komen en net geen mast van vijf zalingen hoog raken!
Het weer is hier niet altijd even zonnig en droog voor de tijd van het jaar. We zien regelmatig dat wolkenformaties zich voren boven de groene bergtoppen, tegen de blauwe lucht en af en toe vallen er wat regendruppels uit...
Op vrijdag is het 'DE' avond in bar 'Lagoonies' met een life band en het weekend dat begint...we kennen ondertussen al wél wat mensen en ze zijn allemaal even leuk en hebben allen interessante verhalen en tips. Al snel hoor je bij de cruisersfamilie :-)
Alle mensen zijn vriendelijk, zwart, bruin, blank,...huidskleur is van geen tel.