Maandag, 5 september '16
Reeds voor acht uur heisen we de zeilen en varen we aan de wind richting Bonaire. Deze tocht wordt door vele cruisers als 'onaangenaam' genoemd, doordat het vechten is tegen wind, hoge golven/deining en stroming. Maar we hebben gunstige wind, d.w.z. niet te veel, en deinig van slechts 1m afgewacht, waardoor de tocht vlot en aangenaam verloopt. De bemanning doorstaat met 'vlag en wimpel' de 'zware tocht'!
Tegen de middag hangen we aan een meerboei voor Klein Bonaire. Na de lunch gaan we weer op snorkeltocht.
Enkele uren later liggen we voor 'Karel's Beachbar' en de stad Kralendijk. Back in Bonaire! Met reeds ingevulde papieren zijn we snel ingeklaard.
We belonen onszelf op een ijsje en googlen en bellen rond voor een huurwagen. Morgen is het 'Bonaire-dag', een officiële feestdag en dus zal er veel gesloten zijn. Na enkele telefoontjes hebben we beet.
Morgen kunnen we met een wagen er op uit trekken.
woensdag 7 september 2016
Curacao, Spaanse Water - Klein Curacao(Caraïben)
Zondag, 4 september '16
The Captain gaat bij de buren Formule 1 kijken. Wij maken ondertussen onze dame vaarklaar, zodat we meteen na het ontbijt kunnen vertrekken. Maar het weer steekt hier een stokje voor. Dondergeluiden klinken in de verte en donkere wolken komen dichterbij. Alle elektronische apperatuur gaat weer in de oven, die dienst doet als de 'kooi van Faraday'. De sqaull opent zijn sluizen en op korte tijd zitten we in een watergordijn!
Even wachten, anker op en dan verlaten we het Spaanse water.
De dames doen een tukkie en de mannen varen op motor tegen de wind in en proberen ondertussen een visje te vangen.
Na minder dan drie uur verschijnt er in het zonlicht een eiland voor ons omgeven door turquiose water. Het is 'Klein Curacao'. Een witte zandstrook omlijnd het eiland dat op voor een stukje opgevuld wordt met palmbladeren paraplu's, tafels en stoelen en een privébars van Mermaids-excursie(een excursieboot die dagelijks met toeristen van Curacao naar hier vaart. Nog andere excursieboten en dagjesmensen vullen het eiland.
Meteen gaan de snorkels en zwemvliezen aan en wordt het anker gecheckt en meteen krijgen we het gezelschap van een grote schilpad.
Om ons heen zien we nog meer schildpadden in allerlei grootten en vissen, waaronder: enkele tongen en een groene moureen. Het koraal is over het algemeen kleurloos en dood.
De dagjes- en excursieboten verlaten één voor één hun mooring en we blijven slechts vijf boten achter. Het strand ligt er verlaten bij,
Steve komt met een klein zeeschildpadje tot aan Zensation gezwommen, m.b.v. een stukje watermeloen, waar het diertje telkens een hapje van neemt. Zo schattig! Beurtelings voederen we het diertje en blijven met hem rond onze dame zwemmen, zodat dit moment kan vastgelegd worden.
Een fantastische belevenis!!! De grotere zeeschildpadden kunnen we echter zo niet meelokken, jammer.
Heerlijk wiegend genieten we na van de alweer prachtige dag en eten de laatste stukjes Mahi Mahi uit de vriezer op.
De visstok wordt nog uitgehangen, misschien vangen we nog wat lekkers voor de komende dagen. Maar...een vangst blijft uit.
The Captain gaat bij de buren Formule 1 kijken. Wij maken ondertussen onze dame vaarklaar, zodat we meteen na het ontbijt kunnen vertrekken. Maar het weer steekt hier een stokje voor. Dondergeluiden klinken in de verte en donkere wolken komen dichterbij. Alle elektronische apperatuur gaat weer in de oven, die dienst doet als de 'kooi van Faraday'. De sqaull opent zijn sluizen en op korte tijd zitten we in een watergordijn!
Even wachten, anker op en dan verlaten we het Spaanse water.
De dames doen een tukkie en de mannen varen op motor tegen de wind in en proberen ondertussen een visje te vangen.
Na minder dan drie uur verschijnt er in het zonlicht een eiland voor ons omgeven door turquiose water. Het is 'Klein Curacao'. Een witte zandstrook omlijnd het eiland dat op voor een stukje opgevuld wordt met palmbladeren paraplu's, tafels en stoelen en een privébars van Mermaids-excursie(een excursieboot die dagelijks met toeristen van Curacao naar hier vaart. Nog andere excursieboten en dagjesmensen vullen het eiland.
Meteen gaan de snorkels en zwemvliezen aan en wordt het anker gecheckt en meteen krijgen we het gezelschap van een grote schilpad.
Om ons heen zien we nog meer schildpadden in allerlei grootten en vissen, waaronder: enkele tongen en een groene moureen. Het koraal is over het algemeen kleurloos en dood.
De dagjes- en excursieboten verlaten één voor één hun mooring en we blijven slechts vijf boten achter. Het strand ligt er verlaten bij,
Steve komt met een klein zeeschildpadje tot aan Zensation gezwommen, m.b.v. een stukje watermeloen, waar het diertje telkens een hapje van neemt. Zo schattig! Beurtelings voederen we het diertje en blijven met hem rond onze dame zwemmen, zodat dit moment kan vastgelegd worden.
Een fantastische belevenis!!! De grotere zeeschildpadden kunnen we echter zo niet meelokken, jammer.
Heerlijk wiegend genieten we na van de alweer prachtige dag en eten de laatste stukjes Mahi Mahi uit de vriezer op.
De visstok wordt nog uitgehangen, misschien vangen we nog wat lekkers voor de komende dagen. Maar...een vangst blijft uit.
Curacao, Spaanse Water 5(Caraïben)
Zaterdag, 3 september '16
Deze ochtend zijn we vroeger weg. Onderweg komen we langs de zoutmeren en zien we flamingo's. Eindelijk worden de slanke roze sierlijke vogels vastgelegd met de camera. De stokstijve langzame bewegingen die ze met hun lange stelten maken zijn grappig om te aanschouwen. Hun roze kleur steekt af, echt prachtige beestjes!
KoKoMa ligt iets verder op. De tinten blauw zijn weer oogverblindend en verbazen onze vrienden...met open mond en grote ogen aanschouwen ze de verschillende tinten van blauw, turquiose tot appelblauwzeegroen. Hier kunnen we het beroemde 'boekskes-fotoke' zelf nemen van de steiger en het water. Het is echt zoals we het hebben gezien in de boekskes en op internet. Hoe bestaat het!
Een strand met beachbar, loopsteiger, strandstoelen, paraplu's en schaduwdoeken en helder water vol met vissen en koraal. De snorkels worden weer uitgebreid getest en het gaat onze vrienden steeds beter af met de maskers op de snoet en ze genieten volop van al het moois.
Een murene kronkelt over de bodem en verstopt zich weer tussen het koraal.
De tijd vliegt en we rijden naar Willemstad om uit te klaren. Op weg naar het douanekantoor, in het stadsgedeelte van Punda, bezoeken we de markt en de eethal, waar lokale gerechten worden bereid en kunnen genuttigd worden aan rijen picknicktafels, elk met een ander motief van tafelkleed per eetstand. Het moment om kennis te maken en te proeven van andere ingrediënten. We willen ons wél wagen aan een proevertje. Op de menu lezen we cactussoep, maar die is op, dan maar vissoep, ook op... het wordt uiteindelijk pompoenpannekoek. Lekker, vooral kaneel was de hoofdsmaak.
Langs de floating market, kramen met groenten en fruit, die dagelijks door Venezolanen met bootjes naar hier komen, berieken we het douanekantoor op de hoek van de straat.
Daarna wandelen we over de 'Koningin Emma-pontonbrug' die een drijvende brug is die gedragen wordt op bootjes. Ze wordt ook wél de 'Swinging Lady' genoemd, doordat ze aan één kant van de wal loskomt en in zijn geheel opendraait. Dertig keer per dag gaat ze open en kunnen de voetgangers gebruik maken van de gratis veerdienst (de ponchi). De Amerikaanse consul Burlington Smith kwam met het idee voor deze drijvende brug, om de twee stadsdelen met elkaar te verbinden en in 1888 was de 168m lange brug voltooid. Aanvankelijk werd er tol geheven: 4cent voor mensen met schoenen, twee cent voor mensen met sandalen en gratis voor wie blootvoets was. Gevolg was dat de armen mensen zich niet wilden laten kennen en schoenen leenden, terwijl de rijken uit zuinigheid met hun schoenen in de hand de brug betraden!
Nou gek, hé. We houden ons schoeisel aan en betreden gratis en voor niks dit historisch drijvend geheel en zo komen wij aan de andere kant van de stad, Otrabanda. We lopen langs de kade de 55m hoge Julianabrug onderdoor en na enige tijd bereiken we immigratie en worden de paspoorten voorzien van de nodige stempels.
Toen we maandag voor de eerste keer door de stad reden en we alle uitleg kregen van onze gidsen Dominique en Ton, leek het allemaal Chinees en véél te véél info op dat moment, maar nu begint het reeds een plek te krijgen en kunnen we onze weg vinden. Maar de seconden, minuten en uren vliegen voorbij. Het verder ontdekken van de deze levendige grote stad en de twee stadsgedeelten met de vele historische gebouwen, musea, winkels en talrijke terrasjes, zal nog even op zich moeten laten wachten. Weer de brug over wandelen en nog even een stop maken bij de 'DUSHI CURACAO'-letters voor een fotoshoot en wat drinken op het Wilhelminaplein, alvorens we de auto wegbrengen. Nadat we maandag hier elk een gerecht gekozen hebben met de namen van het Nederlands Koningshuis, gaan we nu voor de Nederlandse borrelhapjes, nml. een portie bitterballen en mini-frikandellen/curryworsten. Dat smaakt ;-)
Met een volle tank leveren we de wagen in en Herman, van het autoverhuurbedrijf, brengt ons weer tot bij ons Dinghietje en even later zitten we na een zwemmetje op ons privéterras te aperitieven.
Net voor bedtijd komen de buren nog degustieven en krijgt de avond nog een verlengstuk ;-)
Deze ochtend zijn we vroeger weg. Onderweg komen we langs de zoutmeren en zien we flamingo's. Eindelijk worden de slanke roze sierlijke vogels vastgelegd met de camera. De stokstijve langzame bewegingen die ze met hun lange stelten maken zijn grappig om te aanschouwen. Hun roze kleur steekt af, echt prachtige beestjes!
KoKoMa ligt iets verder op. De tinten blauw zijn weer oogverblindend en verbazen onze vrienden...met open mond en grote ogen aanschouwen ze de verschillende tinten van blauw, turquiose tot appelblauwzeegroen. Hier kunnen we het beroemde 'boekskes-fotoke' zelf nemen van de steiger en het water. Het is echt zoals we het hebben gezien in de boekskes en op internet. Hoe bestaat het!
Een strand met beachbar, loopsteiger, strandstoelen, paraplu's en schaduwdoeken en helder water vol met vissen en koraal. De snorkels worden weer uitgebreid getest en het gaat onze vrienden steeds beter af met de maskers op de snoet en ze genieten volop van al het moois.
Een murene kronkelt over de bodem en verstopt zich weer tussen het koraal.
De tijd vliegt en we rijden naar Willemstad om uit te klaren. Op weg naar het douanekantoor, in het stadsgedeelte van Punda, bezoeken we de markt en de eethal, waar lokale gerechten worden bereid en kunnen genuttigd worden aan rijen picknicktafels, elk met een ander motief van tafelkleed per eetstand. Het moment om kennis te maken en te proeven van andere ingrediënten. We willen ons wél wagen aan een proevertje. Op de menu lezen we cactussoep, maar die is op, dan maar vissoep, ook op... het wordt uiteindelijk pompoenpannekoek. Lekker, vooral kaneel was de hoofdsmaak.
Langs de floating market, kramen met groenten en fruit, die dagelijks door Venezolanen met bootjes naar hier komen, berieken we het douanekantoor op de hoek van de straat.
Daarna wandelen we over de 'Koningin Emma-pontonbrug' die een drijvende brug is die gedragen wordt op bootjes. Ze wordt ook wél de 'Swinging Lady' genoemd, doordat ze aan één kant van de wal loskomt en in zijn geheel opendraait. Dertig keer per dag gaat ze open en kunnen de voetgangers gebruik maken van de gratis veerdienst (de ponchi). De Amerikaanse consul Burlington Smith kwam met het idee voor deze drijvende brug, om de twee stadsdelen met elkaar te verbinden en in 1888 was de 168m lange brug voltooid. Aanvankelijk werd er tol geheven: 4cent voor mensen met schoenen, twee cent voor mensen met sandalen en gratis voor wie blootvoets was. Gevolg was dat de armen mensen zich niet wilden laten kennen en schoenen leenden, terwijl de rijken uit zuinigheid met hun schoenen in de hand de brug betraden!
Nou gek, hé. We houden ons schoeisel aan en betreden gratis en voor niks dit historisch drijvend geheel en zo komen wij aan de andere kant van de stad, Otrabanda. We lopen langs de kade de 55m hoge Julianabrug onderdoor en na enige tijd bereiken we immigratie en worden de paspoorten voorzien van de nodige stempels.
Toen we maandag voor de eerste keer door de stad reden en we alle uitleg kregen van onze gidsen Dominique en Ton, leek het allemaal Chinees en véél te véél info op dat moment, maar nu begint het reeds een plek te krijgen en kunnen we onze weg vinden. Maar de seconden, minuten en uren vliegen voorbij. Het verder ontdekken van de deze levendige grote stad en de twee stadsgedeelten met de vele historische gebouwen, musea, winkels en talrijke terrasjes, zal nog even op zich moeten laten wachten. Weer de brug over wandelen en nog even een stop maken bij de 'DUSHI CURACAO'-letters voor een fotoshoot en wat drinken op het Wilhelminaplein, alvorens we de auto wegbrengen. Nadat we maandag hier elk een gerecht gekozen hebben met de namen van het Nederlands Koningshuis, gaan we nu voor de Nederlandse borrelhapjes, nml. een portie bitterballen en mini-frikandellen/curryworsten. Dat smaakt ;-)
Met een volle tank leveren we de wagen in en Herman, van het autoverhuurbedrijf, brengt ons weer tot bij ons Dinghietje en even later zitten we na een zwemmetje op ons privéterras te aperitieven.
Net voor bedtijd komen de buren nog degustieven en krijgt de avond nog een verlengstuk ;-)
Curacao, Spaanse Water 4(Caraïben)
Vrijdag, 2 september '16
Onze gasten hebben goed geslapen op ons dobberend huisje. Bagage wordt uitgepakt en allerlei verrassingen en bestelde spullen uit België komen te voorschijn. The Captain wordt verwend met Duvel en ikzelf met roze bubbels...Tnxxx :-))
Het tempo ligt laag en we maken verse slaatjes voor het ontbijt. Na een zwemmetje nemen we onze zwemspullen en snorkelgerief.
Met de wagen gaan we het eiland een beetje proberen te verkennen en zo kan ik mijn nieuwe fotocamera (die ook vanauit België is meegekomen), die vooral als 'onderwatercamera' aangekocht is en ook als gewoon fototoestel functioneerd, uitgebreid uittesten.
De naam Curacao komt vermoedelijk van de Caiquetios, maar er wordt ook beweerd dat het een verbastering is van het Portugese woord 'coracao', dat 'hart' betekend. Het is het middelste en grootste (444km2) eiland van de drie Benedenwindse eilanden. Het is ook het dichts bevolkte (met meer dan 50 verschillende nationaliteiten) en zonder meer het meest 'Nederlandse' van de ABC-eilanden, volgens de reisgids. Dit is te merken aan de architectuur, de taal en de gewoonten van het eiland.
Eerste stop: 'Hato Caves'. Deze grotten bevinden zich boven het waterniveau. Een gids, die zelf onlangs in België de grotten van Han bezocht heeft, leidt ons rond en vertelt op een leuke manier over het ontstaan van de 'Hato' grotten. De stalagtieten en stalagmieten worden door de zuren regen, die door het poreuze gesteente druppelen en m.b.v. kalk, gevormd. Zo heeft de natuur verschillende vormen gecreëerd, of is het omdat de gids er ons op wijst en we een olifant, lachende paardenbek, heks met kromme neus, moeder Maria met kind zien?! Ook enkele waterpartijen zijn aanwezig en vleermuizen.
Buiten is er nog een route uitgezet die we a.d.h.v. een kaart met nummers, foto's en uitleg over de aanwezige fauna & flora, koralen, Indiaanse graveringen(petroglyphs genoemd, de enige die in de Zuiderse Caraïben gevonden zijn) volgen en bekijken, waaronder: de giftige machineelbomen en de dividivibomen of watapana, waarvan de kruin horizontaal meegroeit met de passaatwind, aloë-Vera's, cactussen en agaven. Iguanen poseren voor de camera en hagedisjes ritselen voor onze voeten.
Dit was meteen een leerrijke uitstap en zo weten we weer wat meer over de natuur, geschiedenis en cultuur van Curacao.
Ons traject brengt ons verder naar het noorden en langs de oostkust stoppen we bij een inham 'Boka Ascencion'.
De parkwachters wijzen ons de weg naar boven waar we vier soorten zeeschildpadden zouden kunnen spotten, waarvan de soepschildpad de meest voorkomende is. Eerst kruipen we tussen het gesteente naar de trap, waarbij the Captain zijn hoofd stoot en een bloedend wondje aan overhoudt! Gelukkig heeft hij nog een dik koppeke haar, dat als bumper heeft gedient en die de wonde nu verstopt ;-) Boven op de vlakte overvalt ons de warmte die uit de droge ondergrond opstijgt, we wandelen tussen cactussen en wanen ons in de Far West.
Een smalle diepe geul/baai kerft zich in het land en grote golven van de Caraïbische zee komen woest binnengerold.
Een pelikaan zweeft in de diepte van het dal boven het water. Kleine kopjes komen diep in het dal naar lucht happen. De zeeschildpadjes wonen hier inderdaad. Maar vinnen van de tijgerhaai, die volgens de parkbewakers op de diertjes jagen, zien we niet...
We rijden rond de Christoffelberg met het gelijknamige natuurpark, naar Westpunt, in het noordwesten van het eiland. Bij Westpunt baai/baai Grandé gaan we opzoek naar verfrissing en exotische vissen.Vissers zijn hun vangst aan het schoonmaken en de pelikanen en zeeschildpadden profiteren van de restjes... Onder water kunnen we ze volgen, maar telkens we ze willen aanraken, duiken ze dieper... Vele vissen hangen bij de steiger en laten zich door de golven heen en weer bewegen. Dit is meteen een indrukwekkende kennismaking met de snorkelwereld voor onze gasten. Jammergenoeg vergeet ik mijn nieuwe camera in de wagen, dus geen onderwater-test en geen bewijzen van dit showspel :-(
Bovenop de 'Julianabrug' kunnen we onder ons aan de ene kant de olieraffinaderijen zien met de gigantische industriehaven, die een wereldhandelshaven is en aan de andere kant 'Willemstad' zien, met het 'Sint Annabaaikanaal' met de schitterende pastelkleurige Oudhollandse koopmanshuizen langs de oevers en de beroemde 'Koningin Emma-pontonbrug'. Er is geen pechstrook, dus kan er niet gestopt worden voor een foto van dit indrukwekkende panorama. Dan proberen we het maar vanuit de rijdende wagen met het toestel uit het raam ;-)
In de wijk 'Pieter Maai' stoppen we bij restaurant 'Old Dutch' voor een hapje bij zonsondergang.
Nog snel even wat aankopen doen bij de supermarkt wordt echt 'SNEL'! Het is sluitingstijd en we worden vriendelijk gevraagd om onze aankopen te beëindigen, nog voor er één product in de twee winkelkarren ligt. Snel racen we door enkele gangen en worden nog enkele boodschappen van ons lijstje ingeladen, uitgeladen, afgerekend en meegenomen :-( Jammer, maar omkomen van honger of dorst gaan we nog niet meteen doen!
Aan boord genieten we nog effe na van onze belevenissen en bekijken en plannen het programma voor morgen.
Onze gasten hebben goed geslapen op ons dobberend huisje. Bagage wordt uitgepakt en allerlei verrassingen en bestelde spullen uit België komen te voorschijn. The Captain wordt verwend met Duvel en ikzelf met roze bubbels...Tnxxx :-))
Het tempo ligt laag en we maken verse slaatjes voor het ontbijt. Na een zwemmetje nemen we onze zwemspullen en snorkelgerief.
Met de wagen gaan we het eiland een beetje proberen te verkennen en zo kan ik mijn nieuwe fotocamera (die ook vanauit België is meegekomen), die vooral als 'onderwatercamera' aangekocht is en ook als gewoon fototoestel functioneerd, uitgebreid uittesten.
De naam Curacao komt vermoedelijk van de Caiquetios, maar er wordt ook beweerd dat het een verbastering is van het Portugese woord 'coracao', dat 'hart' betekend. Het is het middelste en grootste (444km2) eiland van de drie Benedenwindse eilanden. Het is ook het dichts bevolkte (met meer dan 50 verschillende nationaliteiten) en zonder meer het meest 'Nederlandse' van de ABC-eilanden, volgens de reisgids. Dit is te merken aan de architectuur, de taal en de gewoonten van het eiland.
Eerste stop: 'Hato Caves'. Deze grotten bevinden zich boven het waterniveau. Een gids, die zelf onlangs in België de grotten van Han bezocht heeft, leidt ons rond en vertelt op een leuke manier over het ontstaan van de 'Hato' grotten. De stalagtieten en stalagmieten worden door de zuren regen, die door het poreuze gesteente druppelen en m.b.v. kalk, gevormd. Zo heeft de natuur verschillende vormen gecreëerd, of is het omdat de gids er ons op wijst en we een olifant, lachende paardenbek, heks met kromme neus, moeder Maria met kind zien?! Ook enkele waterpartijen zijn aanwezig en vleermuizen.
Buiten is er nog een route uitgezet die we a.d.h.v. een kaart met nummers, foto's en uitleg over de aanwezige fauna & flora, koralen, Indiaanse graveringen(petroglyphs genoemd, de enige die in de Zuiderse Caraïben gevonden zijn) volgen en bekijken, waaronder: de giftige machineelbomen en de dividivibomen of watapana, waarvan de kruin horizontaal meegroeit met de passaatwind, aloë-Vera's, cactussen en agaven. Iguanen poseren voor de camera en hagedisjes ritselen voor onze voeten.
Dit was meteen een leerrijke uitstap en zo weten we weer wat meer over de natuur, geschiedenis en cultuur van Curacao.
Ons traject brengt ons verder naar het noorden en langs de oostkust stoppen we bij een inham 'Boka Ascencion'.
De parkwachters wijzen ons de weg naar boven waar we vier soorten zeeschildpadden zouden kunnen spotten, waarvan de soepschildpad de meest voorkomende is. Eerst kruipen we tussen het gesteente naar de trap, waarbij the Captain zijn hoofd stoot en een bloedend wondje aan overhoudt! Gelukkig heeft hij nog een dik koppeke haar, dat als bumper heeft gedient en die de wonde nu verstopt ;-) Boven op de vlakte overvalt ons de warmte die uit de droge ondergrond opstijgt, we wandelen tussen cactussen en wanen ons in de Far West.
Een smalle diepe geul/baai kerft zich in het land en grote golven van de Caraïbische zee komen woest binnengerold.
Een pelikaan zweeft in de diepte van het dal boven het water. Kleine kopjes komen diep in het dal naar lucht happen. De zeeschildpadjes wonen hier inderdaad. Maar vinnen van de tijgerhaai, die volgens de parkbewakers op de diertjes jagen, zien we niet...
We rijden rond de Christoffelberg met het gelijknamige natuurpark, naar Westpunt, in het noordwesten van het eiland. Bij Westpunt baai/baai Grandé gaan we opzoek naar verfrissing en exotische vissen.Vissers zijn hun vangst aan het schoonmaken en de pelikanen en zeeschildpadden profiteren van de restjes... Onder water kunnen we ze volgen, maar telkens we ze willen aanraken, duiken ze dieper... Vele vissen hangen bij de steiger en laten zich door de golven heen en weer bewegen. Dit is meteen een indrukwekkende kennismaking met de snorkelwereld voor onze gasten. Jammergenoeg vergeet ik mijn nieuwe camera in de wagen, dus geen onderwater-test en geen bewijzen van dit showspel :-(
Bovenop de 'Julianabrug' kunnen we onder ons aan de ene kant de olieraffinaderijen zien met de gigantische industriehaven, die een wereldhandelshaven is en aan de andere kant 'Willemstad' zien, met het 'Sint Annabaaikanaal' met de schitterende pastelkleurige Oudhollandse koopmanshuizen langs de oevers en de beroemde 'Koningin Emma-pontonbrug'. Er is geen pechstrook, dus kan er niet gestopt worden voor een foto van dit indrukwekkende panorama. Dan proberen we het maar vanuit de rijdende wagen met het toestel uit het raam ;-)
In de wijk 'Pieter Maai' stoppen we bij restaurant 'Old Dutch' voor een hapje bij zonsondergang.
Nog snel even wat aankopen doen bij de supermarkt wordt echt 'SNEL'! Het is sluitingstijd en we worden vriendelijk gevraagd om onze aankopen te beëindigen, nog voor er één product in de twee winkelkarren ligt. Snel racen we door enkele gangen en worden nog enkele boodschappen van ons lijstje ingeladen, uitgeladen, afgerekend en meegenomen :-( Jammer, maar omkomen van honger of dorst gaan we nog niet meteen doen!
Aan boord genieten we nog effe na van onze belevenissen en bekijken en plannen het programma voor morgen.
Curacao, Spaanse Water 3(Caraïben)
Donderdag, 1 september '16
Na een telefoontje van het autoverhuurbedrijf dinghieën we naar de kant en worden we opgehaald door de chauffeur, autopark-verantwoordelijke, Herman en worden we naar het bedrijf gebracht. Documenten in orde maken en auto, Hyundai Elantra, in ontvangst nemen en weg zijn we.
M.b.v. de gedownloade Google-maps kaart van het eiland, zoeken we onze weg naar de stad.
Onderweg nemen we een laat ontbijt en informeren ons bij enkele providers over een 3/4G simkaart.
In het stadsgedeelte 'Punda' van 'Willemstad' kuieren we door de winkelstraten en scoren we een gastenvlaggetje van Curacao.
Bij de 'Dushi Curacao'- letters op het Whileminaplein blazen we nog even uit en tellen de minuten af. De vlucht is vanmorgen in Amsterdam met een dik uur vertraging vertrokken...
Aan de luchthaven vinden we geen aankomsthal. Onder een afdak bevindt zich een afsluiting en een scherm waarop we de aankomstinfo van de verschillende vluchten kunnen aflezen. Hun vliegtuig land en dan is het nog engelengeduld hebben, want het is geweten dat de wachtijd voor de immigratiecontrole minstens een uur bedraagt. Ondertussen worden we geëntertaind door een jazzoptreden, in het kader van het 'North Sea Jazz Festival' dat dit weekend plaats heeft op het eiland. We zien verschillende artiesten die begeleid worden, maar herkennen niemand...
Ton (SY True Blue/Flip Flops) komt ook een vriend ophalen, die op hetzelfde vliegtuig zit en wacht samen met ons.
Telkens als de schuifdeuren opengaan hopen we dat het onze opstappers zijn die door de deur verschijnen...Eindelijk zijn ze er! Elkaar in de armen vliegen en knuffelend platdrukken! Heerlijk om nog eens iemand van het thuisfront te kunnen vastnemen.
Bagage wordt ingeladen en we volgen de wagen van Ton. Het is druk op de wegen en hij loodst ons langs binnenwegen weer naar de Kima Kalki haven. Met de twee dinghies vol bagage en mensen komen we toe aan Zensation. Mirella(een goede vriendin) & Steve(haar neef en petekind die we sinds z'n geboorte kennen) schepen in voor twee weken.
Snel zetten we alles aan boord, frissen ons op en dinghieën we naar the 'Pier', waar het iedere donderdagavond een speciale schippersdinner is met Happy Hour van 17-20u en een gerecht aan slechts 20NAF(=10€).
Het ideale moment om onze vrienden kennis te laten maken met ons cruisersleven en -vrienden. Vele bekende cruisers en nieuwe gezichten zijn aanwezig en bij een drankje en een hapje wordt er weer volop bijgepraat en kennisgemaakt. De uren zijn weer te kort...
Met de bliksem die de gigantische wolk boven Venezuela oplicht, zoeken we de weg terug naar huis.
Moe en voldaan kruipen we in onze kooi.
Na een telefoontje van het autoverhuurbedrijf dinghieën we naar de kant en worden we opgehaald door de chauffeur, autopark-verantwoordelijke, Herman en worden we naar het bedrijf gebracht. Documenten in orde maken en auto, Hyundai Elantra, in ontvangst nemen en weg zijn we.
M.b.v. de gedownloade Google-maps kaart van het eiland, zoeken we onze weg naar de stad.
Onderweg nemen we een laat ontbijt en informeren ons bij enkele providers over een 3/4G simkaart.
In het stadsgedeelte 'Punda' van 'Willemstad' kuieren we door de winkelstraten en scoren we een gastenvlaggetje van Curacao.
Bij de 'Dushi Curacao'- letters op het Whileminaplein blazen we nog even uit en tellen de minuten af. De vlucht is vanmorgen in Amsterdam met een dik uur vertraging vertrokken...
Aan de luchthaven vinden we geen aankomsthal. Onder een afdak bevindt zich een afsluiting en een scherm waarop we de aankomstinfo van de verschillende vluchten kunnen aflezen. Hun vliegtuig land en dan is het nog engelengeduld hebben, want het is geweten dat de wachtijd voor de immigratiecontrole minstens een uur bedraagt. Ondertussen worden we geëntertaind door een jazzoptreden, in het kader van het 'North Sea Jazz Festival' dat dit weekend plaats heeft op het eiland. We zien verschillende artiesten die begeleid worden, maar herkennen niemand...
Ton (SY True Blue/Flip Flops) komt ook een vriend ophalen, die op hetzelfde vliegtuig zit en wacht samen met ons.
Telkens als de schuifdeuren opengaan hopen we dat het onze opstappers zijn die door de deur verschijnen...Eindelijk zijn ze er! Elkaar in de armen vliegen en knuffelend platdrukken! Heerlijk om nog eens iemand van het thuisfront te kunnen vastnemen.
Bagage wordt ingeladen en we volgen de wagen van Ton. Het is druk op de wegen en hij loodst ons langs binnenwegen weer naar de Kima Kalki haven. Met de twee dinghies vol bagage en mensen komen we toe aan Zensation. Mirella(een goede vriendin) & Steve(haar neef en petekind die we sinds z'n geboorte kennen) schepen in voor twee weken.
Snel zetten we alles aan boord, frissen ons op en dinghieën we naar the 'Pier', waar het iedere donderdagavond een speciale schippersdinner is met Happy Hour van 17-20u en een gerecht aan slechts 20NAF(=10€).
Het ideale moment om onze vrienden kennis te laten maken met ons cruisersleven en -vrienden. Vele bekende cruisers en nieuwe gezichten zijn aanwezig en bij een drankje en een hapje wordt er weer volop bijgepraat en kennisgemaakt. De uren zijn weer te kort...
Met de bliksem die de gigantische wolk boven Venezuela oplicht, zoeken we de weg terug naar huis.
Moe en voldaan kruipen we in onze kooi.