Donderdag, 9 -> vrijdag, 17 maart '17
Het zijn voor ons even bewogen dagen/momenten geweest hier...
Nadat we afgelopen woensdag en donderdag Zensation alleen achter hadden gelaten, voor een snelle en leuke transit door het Panamakanaal, aan boord van Yemaya, als linehandlers, kwamen we reeds in de namiddag toe op de ankerplek van 'La Playita'.
Toen we de ankerplek naderden, zagen we Zensation vol fenders (stootkussens) hangen en een andere boot, SY Adriana, vlakbij liggen. Deze was gekrabt(v/h anker losgekomen) en had ons huis geraakt. Doordat hij geprobeerd had om met zijn boot van Zensation weg te geraken is hij met zijn schroef in onze ankerketting ⛓ verstrengeld geraakt, deze was wél vijf keer rond zijn schroef gedraaid 😱
Tja, we liggen weer op getijdenwater. Van maanden in de Caraïben een maximum verschil van 50cm te ervaren, is er hier zen verschil tussen de vier & vijf meter. Tja, dat vraagt een ander ankerattidude en moet dit ingecalculeerd worden. De meeste hebben te weinig ankerketting liggen en als er dan een windshift komt of het getij en stroming veranderen, komt hun anker los en drijft de boot weg... Het zou hier 'dagelijkse kost' zijn!
De Spaanse solozeiler was blijkbaar al uren aan het proberen onder water, maar kreeg onze ankerketting er niet van afgedraaid! Duikers had hij al meerdere malen gebeld, maar die kwamen niet opdagen.
Mike (SY Galactic) zit ondertussen al uren op Zensation om haar te beschermen tegen meer klappen van Adriana. Hij had de klap van de botsing gehoord en was ter hulp gesneld. Hij had alle fenders uitgehangen, extra ankerketting gedropt, een extra anker ⚓️ uitgegooid om de spanning van onze ankerketting te halen, enz... Hopeloos had hij op de marifoon op kanaal 72 (cruiserskanaal van de baai) opgeroepen, maar alle cruisers waren naar een bijeenkomst/lezing over de Pacific, alsook onze Nederlandse vrienden van Acapella & Jonas. Die iets na ons arriveren en allen mee naar een oplossing proberen te zoeken.
Geert gaat meteen het water in, maar na 5' is zijn duikfles leeg. Andere fles zoeken in de baai en opnieuw proberen. Ondertussen helpen Deep & Frits om met een dikke stalen buis de schroefas vanbinnen in de boot te bewegen en te draaien, zodat Geert onder water de ketting eraf kan draaien. Vol schrammen van de pokken en de andere dingen van het onderwaterschip van Adriana, komt hij weer boven water, hij heeft onze ketting bevrijd!
En dan komt het gerompslomp en de schade opmeten:
Preekstoel is aan bakboordzijde (linkerkant) gebogen, de linkerzij reling heeft een trek gehad en enkele rolletjes van aan de reling zijn kapot, alsook de rubbere stootrand aan BB-zijde is op verschillende plaatsen eruit getrokken... De romp is ok en vertoont geen enkele kras. Oef! Ankerketting gechecked, maar ziet er OK uit.
Wat een thuiskomst 👎🏼
De Spanjaard was enkel met zijn schade bezig en wou meteen vertrekken!!!
Het communiceren verliep moeizaam m.b.v. 'Google Translate', want de man spreekt alleen Spaans. Kopies van zijn paspoort, boots- & verzekeringspapieren worden gemaakt. Deze laatste bleek vervallen, maar zijn nieuwe documenten zouden nog onderweg zijn en wél betaald en in orde, volgens hem. Toch wil hij het liever cash en onderling regelen.
Onze verzekering werd meteen op de hoogte gebracht, met een nachtelijk telefoontje als gevolg van de zes uur tijdsverschil met België.
Meer dan 24u is het wachten op een professionele om de schade op te meten en kostenberaming te doen. Het was wachten op iemand die telkens zijn kat stuurde 😏
De Spanjaard zijn keerkoppeling is stuk en van dag één (vrijdag) probeert een technieker dit op te lossen, terwijl onze vakman ons telkens weer in de steek liet en we dus geen offerte konden voorleggen om hem te laten betalen voor de schade, alvorens hij er als een haas vandoor zou gaan!
De vakman kwam zaterdag eindelijk opdagen en zo kon de officiële offerte afgeleverd worden. Deze omvatte enkel het herstellen van de preekstoel: het gebogen stuk eruit slijpen, nieuw stuk inox buis, lassen, polijsten en werkuren. De rubber heeft Geert er weer ingeduwd, de wieltjes kosten slechts enkele centen en de perslucht van de duiktank...tja,... We willen niet het onderste uit de kan halen. Ongelukken gebeuren nu eenmaal, het kan iedereen overkomen en niemand doet dit express. Ten slotte komen we elkaar misschien weer ergens tegen op deze kleine aardbol.
De Spanjaard zou ons zondag cash betalen...
Op aanraden van het havenpersoneel hadden we het accefietje gemeld bij de havenpolitie en die zou de schade komen opmeten en Adriana bezoeken, als het tegen maandagmiddag niet opgelost en betaald zou zijn.
Zondag: Géén Spanjaard gezien!
Maandag: 's Morgens komt hij netjes de centjes afleveren 👍
Gelukkig... geen politie nodig! Alsook geen verzekering, die trouwens niet de bevoegdheid of de mogelijkheid heeft om te checken of de tegenpartij al dan niet verzekerd is!
Het gebogen stuk inox wordt voorlopig teruggeplooid en de werken gaan we ergens anders laten uitvoeren. In Panama werken ze met de kwaliteit 304 inox en we willen 316, die beter is van kwaliteit.
Zensation haar preekstoel is even verbouwd en ze lijdt cosmetische schade, maar voor de rest is ze ok en wij ook. We kunnen gewoon varen ⛵️
Toch is het fijn dat de onderhandelingen goed zijn afgelopen. We kunnen weer herademen en de angst dat hij er vandoor gaat laten varen...
De aankomst van Bella Ciao op de Pacific wordt gevierd met een feestmaal bereidt door Mallika & mezelf. De drie boten zijn het Panamakanaal door. Joepie!!!
Janny, is speciaal van Nederland overgekomen om dit met haar schoonfamilie te mogen beleven.
Alsook Peter, een bevriende KLM-piloot van Reinhilde & Frits, komt de transit even mee vieren, alvorens hij weer de Boeing 777 veilig terugvliegt naar Nederland.
Er heerst hier weer een actief 'cruisersnetje' met activiteiten. Iedereen probeert elkaar te helpen waar nodig en zo kunnen ook wij op hulp en steun rekenen.
De 'Pizza'-avond is een groot succes met weer vele nieuwe gezichten.
Acapella & Jonas worden uitgezwaaid voor hun tocht naar de Markiezen, met een tussenstop van enkele dagen op Las Perlas.
De Galactic-crew wordt uitgebreid bedankt en in de watten gelegd tijdens een borrel aan boord. Zonder hen had ons huis véél meer schade opgelopen!
De rest van de dagen besteden we aan busritjes naar de Mall (shoppingcenter met supermarkt), de oude stad, de verse vismarkt 'Mercado Marisco',... De proviand wordt verder aangevuld, geïnventariseerd en opgeborgen.
Tegen vrijdag zijn alle boten weer bevoorraad.
Tijd om wat te ontspannen, het onderwaterschip proper te maken en de onderwater wereld te gaan ontdekken. Een week of langer gaan we dit proberen waar te maken op het archipel van de eilandengroep 'Las Perlas', die zich hier in de Golf van Panama bevind.
dinsdag 21 maart 2017
Panama, transit door het Panamakanaal met SY Yemaya
Woensdag, 8 & donderdag, 9 maart '17
Na het ontbijt brengt Jakob (SY Jonas) ons met zijn drieën, inclusief bagage, met de dinghy naar de Marina. Een taxi brengt ons naar 'Albrook' Mall & busterminal.
Hier scheiden onze wegen: Lode wordt verder gebracht naar zijn hotel om nog een dagje te relaxen aan het zwembad en wij stappen op de bus naar Colón.
Het was weer fijn iemand op bezoek en aan boord te hebben en om samen dit 'unieke' moment in onze reis met hem te kunnen delen. Bedankt Lode voor je leuke, enthousiaste gezelschap. Hopelijk tot gauw op de Pacific met het hele gezien 😉
De snelbus naar Colón brengt ons in minder dan een uur er naar toe. De overvolle bus wordt opgevrolijkt door een film die al snel onderbroken voor een predikende man... we zitten op de laatste rij en laten onze ogen rusten. We zijn bijna aan de stopplaats, wanneer de predikant zijn verhaal beëindigt en donaties komt ontvangen in ruil voor een bic! Vele geven wat muntjes 💰
Een taxi brengt ons verder naar Club Nautico waar Deep ons in de dinghy ophaalt en we inschepen op SY Yemaya.
Hetzelfde stappenplan en traject van enkele dagen geleden zal herhaald worden, enige verschillen: andere boot, nml. SY Yemaya en twee andere crewleden, nml. Frits (SY Bella Ciao) en Juna, de poes-koningin van het huis 🐱
De advisor laat ook nu weer op zich wachten. Victor brengt meteen kleur met z'n 'verkeerd' Hawaïaans hempje 👕🌴 Een rusige man, die vooral gek is van Mallika's pompoensoep die herinneringen aan zijn moeder oproepen.
We maken weer een pakketje van drie boten en Yemaya ligt, zoals Zensation aan bakboord kant van het pakje, naast Zatara.
Bij de laatste sluis gaat het bijna fout... het vrachtschip ligt reeds in de sluis, we varen achter hem richting de sluisdeuren wanneer deze plots dichtgaan! 'Reverse! Reverse! Reverse!' Schreeuwen we met man en macht. Victor is de enige van de drie advisors die meteen ingrijpt, de andere twee weten niet waarom we zo schreeuwen 😱
Het pakketje van drie boten vaart achteruit en het is voor allen even flink bijsturen om een botsing met de muren te vermijden! Na contact met de sluiswachter, gaan de deuren weer open en kunnen we alsnog de sluis invaren. Pfff... dat was op het nippertje, bijna was ons pakketje geplet tussen de dikke stalen sluisdeuren!!!
Bij aankomst aan de slaapplek voor de nacht, maken we Yemaya vast aan de meerboei en is een drankje meer dan op zijn plaats 😏
De volgende morgen hebben we reeds ontbeten, wanneer de advisors later dan de afspraak (alweer 😉) worden gedropt en zich over de boten verdelen. Roy komt pas na een tijdje los en blijkt ook weer een leuke man te zijn.
We kunnen de horrorverhalen om nukkige, vervelende advisors definitief overboord gooien 👍🏼
Deep zet de twee motoren aan en als een speer met een gemiddelde snelheid van 7knopen varen we door het 45km lange mooie Gatún Meer. We dromen weg over deze plek als een ideaal zeilgebied. Jammer dat het verboden is en veel ondieptes, uitstekende wortelen en bomen verbergt.
Juna vindt het motoren alles behalve fijn en probeert een rustig plekje te zoeken in een kast 🙃
Via de marifoon heeft Roy contact met een vrachtschip, die wél op ons wil wachten, zodat we een schutting vroeger kunnen nemen. Dat zou fantastisch zijn! De derde boot van ons pakketje is mijlen ver achter ons... die is veel kleiner en kan niet zo snel varen. En zo wordt Yemaya enkel met Zatara een pakje. De drie sluizen gaan vlot en er staat opvallend weinig stroming vandaag in de 'Miraflores' sluizen.
Nu is het de buurt aan Mallika & Deep om te zwaaien naar de webcam en even te bellen om extra in te zoemen 📹
En dan... dan opent de laatste sluis zijn deuren en vaart Yemaya en haar crew de Pacific op! Het blijft toch magisch en een 'kiekeboebelen'-moment...
Wat een snelle doortocht. We zijn blij dat we dit nog een keer konden beleven. Het was voor the Captain en mezelf véél ontspannender dan de eerste keer. Nu hadden we tijd om te genieten van de omgeving en het hele gebeuren.
Geert fungeerde als linehandler en ikzelf als lijnen vrijmaakster, fotograaf en assistent van Mallika in de keuken.
De hele transit ging weer gepaard met culinair genot 😋
So two done, just one more to go... morgen is het beurt aan Bella Ciao.
Na het ontbijt brengt Jakob (SY Jonas) ons met zijn drieën, inclusief bagage, met de dinghy naar de Marina. Een taxi brengt ons naar 'Albrook' Mall & busterminal.
Hier scheiden onze wegen: Lode wordt verder gebracht naar zijn hotel om nog een dagje te relaxen aan het zwembad en wij stappen op de bus naar Colón.
Het was weer fijn iemand op bezoek en aan boord te hebben en om samen dit 'unieke' moment in onze reis met hem te kunnen delen. Bedankt Lode voor je leuke, enthousiaste gezelschap. Hopelijk tot gauw op de Pacific met het hele gezien 😉
De snelbus naar Colón brengt ons in minder dan een uur er naar toe. De overvolle bus wordt opgevrolijkt door een film die al snel onderbroken voor een predikende man... we zitten op de laatste rij en laten onze ogen rusten. We zijn bijna aan de stopplaats, wanneer de predikant zijn verhaal beëindigt en donaties komt ontvangen in ruil voor een bic! Vele geven wat muntjes 💰
Een taxi brengt ons verder naar Club Nautico waar Deep ons in de dinghy ophaalt en we inschepen op SY Yemaya.
Hetzelfde stappenplan en traject van enkele dagen geleden zal herhaald worden, enige verschillen: andere boot, nml. SY Yemaya en twee andere crewleden, nml. Frits (SY Bella Ciao) en Juna, de poes-koningin van het huis 🐱
De advisor laat ook nu weer op zich wachten. Victor brengt meteen kleur met z'n 'verkeerd' Hawaïaans hempje 👕🌴 Een rusige man, die vooral gek is van Mallika's pompoensoep die herinneringen aan zijn moeder oproepen.
We maken weer een pakketje van drie boten en Yemaya ligt, zoals Zensation aan bakboord kant van het pakje, naast Zatara.
Bij de laatste sluis gaat het bijna fout... het vrachtschip ligt reeds in de sluis, we varen achter hem richting de sluisdeuren wanneer deze plots dichtgaan! 'Reverse! Reverse! Reverse!' Schreeuwen we met man en macht. Victor is de enige van de drie advisors die meteen ingrijpt, de andere twee weten niet waarom we zo schreeuwen 😱
Het pakketje van drie boten vaart achteruit en het is voor allen even flink bijsturen om een botsing met de muren te vermijden! Na contact met de sluiswachter, gaan de deuren weer open en kunnen we alsnog de sluis invaren. Pfff... dat was op het nippertje, bijna was ons pakketje geplet tussen de dikke stalen sluisdeuren!!!
Bij aankomst aan de slaapplek voor de nacht, maken we Yemaya vast aan de meerboei en is een drankje meer dan op zijn plaats 😏
De volgende morgen hebben we reeds ontbeten, wanneer de advisors later dan de afspraak (alweer 😉) worden gedropt en zich over de boten verdelen. Roy komt pas na een tijdje los en blijkt ook weer een leuke man te zijn.
We kunnen de horrorverhalen om nukkige, vervelende advisors definitief overboord gooien 👍🏼
Deep zet de twee motoren aan en als een speer met een gemiddelde snelheid van 7knopen varen we door het 45km lange mooie Gatún Meer. We dromen weg over deze plek als een ideaal zeilgebied. Jammer dat het verboden is en veel ondieptes, uitstekende wortelen en bomen verbergt.
Juna vindt het motoren alles behalve fijn en probeert een rustig plekje te zoeken in een kast 🙃
Via de marifoon heeft Roy contact met een vrachtschip, die wél op ons wil wachten, zodat we een schutting vroeger kunnen nemen. Dat zou fantastisch zijn! De derde boot van ons pakketje is mijlen ver achter ons... die is veel kleiner en kan niet zo snel varen. En zo wordt Yemaya enkel met Zatara een pakje. De drie sluizen gaan vlot en er staat opvallend weinig stroming vandaag in de 'Miraflores' sluizen.
Nu is het de buurt aan Mallika & Deep om te zwaaien naar de webcam en even te bellen om extra in te zoemen 📹
En dan... dan opent de laatste sluis zijn deuren en vaart Yemaya en haar crew de Pacific op! Het blijft toch magisch en een 'kiekeboebelen'-moment...
Wat een snelle doortocht. We zijn blij dat we dit nog een keer konden beleven. Het was voor the Captain en mezelf véél ontspannender dan de eerste keer. Nu hadden we tijd om te genieten van de omgeving en het hele gebeuren.
Geert fungeerde als linehandler en ikzelf als lijnen vrijmaakster, fotograaf en assistent van Mallika in de keuken.
De hele transit ging weer gepaard met culinair genot 😋
So two done, just one more to go... morgen is het beurt aan Bella Ciao.
Panama, gastenblog door Lode
Zaterdag, 4 -> Donderdag, 9 maart '17
Woensdagnamiddag, 1 maart: aan het werk, een appje uit Panama van Zensation: 'Wij liggen te wachten in Portobelo voor onze transit door het Panamakanaal, die gepland is voor maandag, 6 maart. Zin?'
Dan begint het te kriebelen, dit wil ik inderdaad wel!
Collega`s steunen dit (gekke) idee: Wij nemen je wachtdienst volgende week wel over....
Even kijken naar tickets: KLM vliegt rechtstreeks naar Panama city.
Zou ik gaan??
Donderdag hak ik de knoop door: ik ga! Na nog wat zoeken vind ik een goedkoper ticket via New York op zaterdag. Ik ga naar Panama!!!
Gok een beetje maar ETA Club Nautico te Colon moet rond 22.00 zijn zaterdagavond., 4 maart. Zaterdagmorgen begint het avontuur in Zaventem, extra drugscontrole (ben ik zo verdacht?) maar uiteindelijk vlot via New York geland in Panama City.
Maar nu: hoe leg ik die taxichauffeur in het Spaans uit waar ik naar toe moet. Gelukkig heb ik wat afgeprint van google maps en na wat handen en voeten werk, vertrek ik naar Colón.
Taxirit 's avonds door Colón is erg bijzonder: 2x wegversperring en controle door militairen, veel mensen op straat maar duidelijk ook echte armoede, de taxichauffeur wordt duidelijk ook nerveus maar uiteindelijk vinden we de jachtclub, de bewaker laat ons door de poort en om exact 22.01 zie ik Cindy en Geert zitten op het terras.......
Na zoveel maanden is het erg leuk om hen terug te zien. Onder het genot van een pintje hoor ik dat de doortocht 1 dag vroeger zal zijn.
Na een wiebelende nacht (het waait hier), is er de volgende dag nog wat te doen voor de doortocht 's avonds kan beginnen.
Tito moet nog touwen en extra bescherming(nml.: oude banden) voor Zensation brengen en dit gaat duidelijk op het lokale ritme.... (even wennen na de hectiek in België).
Maar uiteindelijk anker op en naar de ankerplaats, 'the Flats'.
Daar krijgen we een leuke loods aan boord, we gaan langszij met nog 2 andere jachten en met drie tezamen gaan we net na zonsondergang de eerste van de 3 'Gatún' sluizen in.
Best werken die sluizen: een soort van reuze jacuzzi en bijna 30m omhoog in 3 trappen en met drie schepen aan elkaar die in het midden van de sluis moeten blijven dobberen in deze omstandigheden.
Uiteindelijk gaat ook de laatste 'Gatún' sluis open en zijn we op het 'Gatún meer'.
Aan de mooring overnachten we tot morgen de nieuwe loods aan boord komt.
Na het lekkere eten en wat rode wijn gaat mijn lichtje uit......
De volgende morgen worden we gewekt door de brulapen en met een fantastisch ontbijt gaan we weer verder. Je vaart hier door het oerwoud. Onze loods begint aan zijn quiz met vragen over het kanaal, maar verder is het gewoon genieten van het fantastische uitzicht en het zalige weer.
Na wat oponthoud door een giga gasboot en één die zichzelf had vastgezogen in de sluis, komen we aan de eerste van de 3 sluizen naar de Pacific, de 'Pedro Miguel' sluis.
Het US navy vrachtschip waarmee we de sluis delen heeft duidelijk geen haast (heeft ook maar 4 feet over in de breedte) zodat het best lang duurt voor uiteindelijk de laatste sluisdeuren opengaan.....
Maar daar is dan de Pacific! Ik voel de extatie waarmee Zensation en haar crew aan een nieuw deel van hun reis gaan beginnen. Zalig! (en champagne natuurlijk)
De volgende morgen op anker in La Playita merk ik weer hoe zalig reizen per zeilboot is: een mooie baai, een volledig vrij uitzicht, de zon die opkomt....Ik wil dit eigenlijk ook wel weer!
Na een uitstapje naar de oude stad van Panama City waar we een zalige lunch met kreeft hebben, en een gezellige avond terug in de baai met collega zeilers, is het woensdagmorgen helaas al veel te snel tijd om weer afscheid te nemen. Cindy en Geert gaan terug naar Colón per bus, maar nu als line-handlers voor de volgende doorvaart van SY Yemaya. Ik ga nog een dagje chillen aan het hotelzwembad. Donderdag terugvlucht en vrijdag roept mijn plicht voor het werk...
Bedankt voor deze zalige dagen aan boord van Zensation, het was eigenlijk een luxe cruise (zeker ook culinair) doorheen het Panamakanaal.
Het was absoluut de moeite waard!!!!!
Lode
Woensdagnamiddag, 1 maart: aan het werk, een appje uit Panama van Zensation: 'Wij liggen te wachten in Portobelo voor onze transit door het Panamakanaal, die gepland is voor maandag, 6 maart. Zin?'
Dan begint het te kriebelen, dit wil ik inderdaad wel!
Collega`s steunen dit (gekke) idee: Wij nemen je wachtdienst volgende week wel over....
Even kijken naar tickets: KLM vliegt rechtstreeks naar Panama city.
Zou ik gaan??
Donderdag hak ik de knoop door: ik ga! Na nog wat zoeken vind ik een goedkoper ticket via New York op zaterdag. Ik ga naar Panama!!!
Gok een beetje maar ETA Club Nautico te Colon moet rond 22.00 zijn zaterdagavond., 4 maart. Zaterdagmorgen begint het avontuur in Zaventem, extra drugscontrole (ben ik zo verdacht?) maar uiteindelijk vlot via New York geland in Panama City.
Maar nu: hoe leg ik die taxichauffeur in het Spaans uit waar ik naar toe moet. Gelukkig heb ik wat afgeprint van google maps en na wat handen en voeten werk, vertrek ik naar Colón.
Taxirit 's avonds door Colón is erg bijzonder: 2x wegversperring en controle door militairen, veel mensen op straat maar duidelijk ook echte armoede, de taxichauffeur wordt duidelijk ook nerveus maar uiteindelijk vinden we de jachtclub, de bewaker laat ons door de poort en om exact 22.01 zie ik Cindy en Geert zitten op het terras.......
Na zoveel maanden is het erg leuk om hen terug te zien. Onder het genot van een pintje hoor ik dat de doortocht 1 dag vroeger zal zijn.
Na een wiebelende nacht (het waait hier), is er de volgende dag nog wat te doen voor de doortocht 's avonds kan beginnen.
Tito moet nog touwen en extra bescherming(nml.: oude banden) voor Zensation brengen en dit gaat duidelijk op het lokale ritme.... (even wennen na de hectiek in België).
Maar uiteindelijk anker op en naar de ankerplaats, 'the Flats'.
Daar krijgen we een leuke loods aan boord, we gaan langszij met nog 2 andere jachten en met drie tezamen gaan we net na zonsondergang de eerste van de 3 'Gatún' sluizen in.
Best werken die sluizen: een soort van reuze jacuzzi en bijna 30m omhoog in 3 trappen en met drie schepen aan elkaar die in het midden van de sluis moeten blijven dobberen in deze omstandigheden.
Uiteindelijk gaat ook de laatste 'Gatún' sluis open en zijn we op het 'Gatún meer'.
Aan de mooring overnachten we tot morgen de nieuwe loods aan boord komt.
Na het lekkere eten en wat rode wijn gaat mijn lichtje uit......
De volgende morgen worden we gewekt door de brulapen en met een fantastisch ontbijt gaan we weer verder. Je vaart hier door het oerwoud. Onze loods begint aan zijn quiz met vragen over het kanaal, maar verder is het gewoon genieten van het fantastische uitzicht en het zalige weer.
Na wat oponthoud door een giga gasboot en één die zichzelf had vastgezogen in de sluis, komen we aan de eerste van de 3 sluizen naar de Pacific, de 'Pedro Miguel' sluis.
Het US navy vrachtschip waarmee we de sluis delen heeft duidelijk geen haast (heeft ook maar 4 feet over in de breedte) zodat het best lang duurt voor uiteindelijk de laatste sluisdeuren opengaan.....
Maar daar is dan de Pacific! Ik voel de extatie waarmee Zensation en haar crew aan een nieuw deel van hun reis gaan beginnen. Zalig! (en champagne natuurlijk)
De volgende morgen op anker in La Playita merk ik weer hoe zalig reizen per zeilboot is: een mooie baai, een volledig vrij uitzicht, de zon die opkomt....Ik wil dit eigenlijk ook wel weer!
Na een uitstapje naar de oude stad van Panama City waar we een zalige lunch met kreeft hebben, en een gezellige avond terug in de baai met collega zeilers, is het woensdagmorgen helaas al veel te snel tijd om weer afscheid te nemen. Cindy en Geert gaan terug naar Colón per bus, maar nu als line-handlers voor de volgende doorvaart van SY Yemaya. Ik ga nog een dagje chillen aan het hotelzwembad. Donderdag terugvlucht en vrijdag roept mijn plicht voor het werk...
Bedankt voor deze zalige dagen aan boord van Zensation, het was eigenlijk een luxe cruise (zeker ook culinair) doorheen het Panamakanaal.
Het was absoluut de moeite waard!!!!!
Lode
maandag 20 maart 2017
Panama, La Playita_Amador
Dinsdag, 7 maart '17
Tijdens een feestelijk pannenkoekenontbijt evalueren we onze doortocht door het wereldberoemde Panamakanaal.
Wat is er nu zo anders of spannends aan?
Sluizen kennen wij Belgen & Nederlanders en hebben deze in onze landen al meerdere malen genomen. Voor vele nationaliteiten is het nieuw, onbekend en angstaanjagend. En voor velen is het 'chinees' wat er gaat gebeuren. Er gaan dan ook heel wat 'horrorverhalen' rond over boten die tegen de ruwe sluismuren knallen... En ja, jammergenoeg gebeurt dit al wél eens in de realiteit, zelfs enkele dagen na onze transit zijn vrienden van ons er getuigen van 😱
Het 'nestelen' met andere boten, als een pakketje binnen- & buitenvaren in & uit de sluis, de middelste boot die het groepje voortvaart en in het midden van de sluis moet houden en de ruimte tussen de muren en de boten, de 'apenvuistjes' die gegooid worden en lange lijnen die bovenaan op de kade om de bolders worden hangen, is anders dan in een sluis in Nederland of België.
Daar vaar je individueel de sluis in en hang je als eerste boot naast de sluismuur je lijnen om een ladder, bolder of door een ring, die ergens op je hoogte zich in de muur bevinden. Er komen ook wél boten naast je liggen, maar pas als je zelf vastligt tegen de muur. Dan maak je je aan elkaar vast (bijliggen noemen we dit) en de boot tegen de muur heeft de controle over de lijnen en de andere boten bewegen mee. Wanneer de sluisdeuren openen, maak je je weer van elkaar los en vaart individueel uit de sluis.
We hadden een schitterende crew die weet hoe je een lijn moet vastmaken, vieren of aantrekken en 'Jadean' heeft ons 'pakketje' veilig z'n beheerst door het sluizentraject gevoerd.
De catering was de zwaarste job van dit alles. Voortdurend iedereeen voorzien van natjes & droogjes, maaltijden bereiden, afwassen,... en dan tussendoor nog even mee linehandler spelen en fotograaf! Mallika was hierbij een fantastische hulp en iedereen heeft zijn buikje goed rondgegeten. Het leek wél een 5* cruise 😋😉
Ondertussen hebben de mannen al een wijze bedacht om de sluizen nog efficiënter te maken en nog meer geld in het laatje te laten brengen. Nou, zet maar door, altijd goed om de scheepskast te spijzen 🤑
Mallika & Deep moeten weer naar hun boot, SY Yemaya en nemen de bus naar Colón.
De oude banden hebben we niet meer nodig. Neen, we gaan ze niet om nostalgische redenen aan boord houden... The Captain wilde ze niet van thuis meenemen, waar ze voor het grijpen lagen, maar heeft er hier 3US$/stuk voor moeten betalen! Ze hebben Zensation haar romp beschermd en nu mogen ze weg. Met een dinghy vol gaat hij er als een 'bandenboer' vandoor. Zou hij dan toch deze sector missen?!
Voilà de boot is weer opgeruimd en we liggen aan de Pacific kant. Tijd om Panama City te gaan exploreren.
Met Lode trekken we erop uit. De taxichauffeur brengt ons naar de oude stad, 'Casco Viejo' en zegt uitdrukkelijk om geen straat er buiten te bewandelen. De grens tussen de 'Maffia' wijk en de oude stad is duidelijk merkbaar!
Prachtige gerestaureerde koloniale gebouwen met balkonnetjes vullen de straten, alsook ververvallen, met onderstutting van de gevels en balkonnetjes. Werklieden doen hun best om ook deze in hun oude glorie te herstellen.
Opvallend zijn de Kuna-indianen die hier volop aanwezig zijn in het straatbeeld. Hun 'mola's' kan je ook hier kopen. Maar hier hebben ze het slimmer en praktischer aangepakt, nml. Mola's die prijken op tassen, petten, kussens, enz...
Langs de kust zien we de skyline van glazen en metalen blinkende torenhoge gebouwen. Het 'Trumph' hotel valt op met zijn gebogen architectuur van een zeil.
Deze skyline wordt vaak vergeleken met die van Miami of New York.
Bij Mercado 'Marisco', de verse vismarkt, vieren we onze doortocht met verse ceviche en levend voorgestelde langoesten 🦐 Wat een overheerlijk feestmaal 😋
We borrelen na tijdens een 'weerzien' (sinds Curacao) meeting met de 'Acapella'- & 'Jonas'-crew en toosten op onze doortocht en op ons komende 'Pacific'-avontuur, waar we elkaar vaarwater volgen en waarschijnlijk elkaar weer treffen.
Rugzakken en koffers worden gevuld. Morgen verlaten we ons bootje, Lode gaat nog een dagje op hotel en vliegt donderdag weer naar huis en wij zullen met SY Yemaya als linehandlers opnieuw twee dagen door de sluizen en het kanaal varen ....
Tijdens een feestelijk pannenkoekenontbijt evalueren we onze doortocht door het wereldberoemde Panamakanaal.
Wat is er nu zo anders of spannends aan?
Sluizen kennen wij Belgen & Nederlanders en hebben deze in onze landen al meerdere malen genomen. Voor vele nationaliteiten is het nieuw, onbekend en angstaanjagend. En voor velen is het 'chinees' wat er gaat gebeuren. Er gaan dan ook heel wat 'horrorverhalen' rond over boten die tegen de ruwe sluismuren knallen... En ja, jammergenoeg gebeurt dit al wél eens in de realiteit, zelfs enkele dagen na onze transit zijn vrienden van ons er getuigen van 😱
Het 'nestelen' met andere boten, als een pakketje binnen- & buitenvaren in & uit de sluis, de middelste boot die het groepje voortvaart en in het midden van de sluis moet houden en de ruimte tussen de muren en de boten, de 'apenvuistjes' die gegooid worden en lange lijnen die bovenaan op de kade om de bolders worden hangen, is anders dan in een sluis in Nederland of België.
Daar vaar je individueel de sluis in en hang je als eerste boot naast de sluismuur je lijnen om een ladder, bolder of door een ring, die ergens op je hoogte zich in de muur bevinden. Er komen ook wél boten naast je liggen, maar pas als je zelf vastligt tegen de muur. Dan maak je je aan elkaar vast (bijliggen noemen we dit) en de boot tegen de muur heeft de controle over de lijnen en de andere boten bewegen mee. Wanneer de sluisdeuren openen, maak je je weer van elkaar los en vaart individueel uit de sluis.
We hadden een schitterende crew die weet hoe je een lijn moet vastmaken, vieren of aantrekken en 'Jadean' heeft ons 'pakketje' veilig z'n beheerst door het sluizentraject gevoerd.
De catering was de zwaarste job van dit alles. Voortdurend iedereeen voorzien van natjes & droogjes, maaltijden bereiden, afwassen,... en dan tussendoor nog even mee linehandler spelen en fotograaf! Mallika was hierbij een fantastische hulp en iedereen heeft zijn buikje goed rondgegeten. Het leek wél een 5* cruise 😋😉
Ondertussen hebben de mannen al een wijze bedacht om de sluizen nog efficiënter te maken en nog meer geld in het laatje te laten brengen. Nou, zet maar door, altijd goed om de scheepskast te spijzen 🤑
Mallika & Deep moeten weer naar hun boot, SY Yemaya en nemen de bus naar Colón.
De oude banden hebben we niet meer nodig. Neen, we gaan ze niet om nostalgische redenen aan boord houden... The Captain wilde ze niet van thuis meenemen, waar ze voor het grijpen lagen, maar heeft er hier 3US$/stuk voor moeten betalen! Ze hebben Zensation haar romp beschermd en nu mogen ze weg. Met een dinghy vol gaat hij er als een 'bandenboer' vandoor. Zou hij dan toch deze sector missen?!
Voilà de boot is weer opgeruimd en we liggen aan de Pacific kant. Tijd om Panama City te gaan exploreren.
Met Lode trekken we erop uit. De taxichauffeur brengt ons naar de oude stad, 'Casco Viejo' en zegt uitdrukkelijk om geen straat er buiten te bewandelen. De grens tussen de 'Maffia' wijk en de oude stad is duidelijk merkbaar!
Prachtige gerestaureerde koloniale gebouwen met balkonnetjes vullen de straten, alsook ververvallen, met onderstutting van de gevels en balkonnetjes. Werklieden doen hun best om ook deze in hun oude glorie te herstellen.
Opvallend zijn de Kuna-indianen die hier volop aanwezig zijn in het straatbeeld. Hun 'mola's' kan je ook hier kopen. Maar hier hebben ze het slimmer en praktischer aangepakt, nml. Mola's die prijken op tassen, petten, kussens, enz...
Langs de kust zien we de skyline van glazen en metalen blinkende torenhoge gebouwen. Het 'Trumph' hotel valt op met zijn gebogen architectuur van een zeil.
Deze skyline wordt vaak vergeleken met die van Miami of New York.
Bij Mercado 'Marisco', de verse vismarkt, vieren we onze doortocht met verse ceviche en levend voorgestelde langoesten 🦐 Wat een overheerlijk feestmaal 😋
We borrelen na tijdens een 'weerzien' (sinds Curacao) meeting met de 'Acapella'- & 'Jonas'-crew en toosten op onze doortocht en op ons komende 'Pacific'-avontuur, waar we elkaar vaarwater volgen en waarschijnlijk elkaar weer treffen.
Rugzakken en koffers worden gevuld. Morgen verlaten we ons bootje, Lode gaat nog een dagje op hotel en vliegt donderdag weer naar huis en wij zullen met SY Yemaya als linehandlers opnieuw twee dagen door de sluizen en het kanaal varen ....
zaterdag 18 maart 2017
Panama, transit Zensation door het Panamakanaal
Zondag, 5 & maandag, 6 maart '17
Het Panamakanaal, wie kent het niet of heeft er nog nooit van gehoord? Niemand... het is wereldberoemd en heeft héél wat voeten in de aarde gehad om gerealiseerd te worden. Het behoord tot de 8 wonderen van de wereld.
Met een lengte van 81km is dit verbindingsstuk, de kortste route tussen de Caraïbische Zee/Atlantische Oceaan en de Grote Oceaan. Het kanaal is een belangrijke ader voor het vrachtverkeer, dat nu niet langs Kaap Hoorn om heen moet varen en zo tijd en geld kan besparen. Het bijzondere aan het kanaal is dat als het ware over de bergrug geheveld wordt.
In 1881 namen de Fransen het project in handen en planden om een kanaal te graven op zeeniveau. Maar door vele doden onder de werknemers door malaria en gele koorts en geldgebrek, mislukte deze poging en waren ze er ondertussen achter gekomen dat sluizen onvermijdelijk waren. De VS ging er zich mee bemoeien en na een politieke overeenkomst om Panama los te maken van Colombia, in ruil voor de zelfstandigheid van Panama, kregen de VS de rechten van het kanaal voor 99jaar.
In 1903 begonnen de werken onder Amerikaanse organisatie. De 'Chagresrivier' werd afgedamd en er ontstond een groot stuwmeer 'Lake Gatun'. Aan weerszijden werden drie reusachtige aansluitende sluizen gebouwd om het waterniveau verschil te overbruggen. Op 15 augustus 1914 werden de sluizen en het kanaal in gebruik genomen en vaarde het eerste schip door het kanaal! Nu, na meer dan 100jaar, functioneren ze nog steeds, alhoewel we hier en daar een barstje in de muren zien, waaruit water sijpelt of spuit.
Op 31 december 1999 heeft Amerika het Panamakanaal teruggegeven aan Panama.
De breedte van het kanaal varieert tussen de 70 en 300m. De sluizen zijn 305m lang en 33,53m breed en langs weerszijde ligt een 'Tandradspoor', waar vier elektrisch aangedreven treintjes, twee locomotieven aan weerszijde, als bewegende bolders de lijnen van de schepen bedienen en het schip in het midden houden tijdens het doorvaren van de sluizen en het vullen & ledigen van de sluis.
Jaarlijks maken er ruim 14 000 schepen gebruik van het Panamakanaal, gemiddeld 40 schepen per dag. Februari & Maart is het hoogseizoen van de pleziervaart die transit ondernemen van noord naar zuid. Maar ze kunnen hier ook het ganse jaar door gebruik van maken en ook de omgekeerde weg wordt afgelegd door jachten, maar in mindere mate.
Ondertussen zijn er ook nieuwe, bredere sluizen gebouwd en in juni 2016 in gebruik genomen. De uitbreiding is enorm: de capaciteit is vergroot van schepen van maximum 32m breed en 290m lang en maximaal 4 600 containers vervoeren, tot schepen van 49m breed en 366m lang en maximaal 12 800 containers vervoeren! Jammergenoeg zijn er nog wél wat kinderziektes volgens de info die we krijgen van de advisors. In de nieuwe sluizen worden de vrachtschepen hun lijnen niet bediend en begeleid door locomotieven, maar worden ze door sleepboten voor en achteraan begeleid, met botsingen tegen de sluismuren tot gevolg! De fundering naast de nieuwe sluizen is niet sterk genoeg, om alsnog tandradsporen en locomotieven te voorzien...
Ook in de buurlanden zijn er plannen om kanalen te graven om de concurrentie aan te gaan, zoals het 'Nicaragua-kanaal' en ook Costa Rica, Mexico en Colombia hebben al vele studies laten uitvoeren voor een alternatief voor het Panamakanaal.
Nou, daar gaan wij niet op zitten wachten, want we willen nu versast worden naar de Pacific kant! In twee dagen tijd zullen we de ene dag in drie stappen telkens 8m of meer stijgen en de andere dag zakken.
Tegen 14u is onze crew volledig: linehandlers: Mallika & Deep (SY Yemaya), Lode (SY La Luna) en ikzelf en Geert als the Captain natuurlijk.
Autobanden omhuld met plastiek en fenders hangen verspreid langs de romp en de extra dikke lange lijnen (min.40m) liggen klaar op dek... Zensation is er klaar voor.
Om 15u worden we verwacht op 'the Flats', de speciale ankerplek voor pleziervaart, vlakbij de doorgang van het kanaal. Er staat behoorlijk wat wind als we vertrekken bij Club Nautico. Ruim voor 15u zijn we geankerd en melden we ons op VHF kanaal 12 bij 'Cristóbal Signal Station', die ons melden dat we onze advisor om 16u15 kunnen verwachten. Tijd genoeg voor een warme tas soep en lookbroodjes. Met een half uur vertraging zien we een loodsboot op ons toekomen en stapt Rick, onze advisor voor vandaag, aan boord.
Hij verteld ons dat we gaan 'nestelen' met twee andere boten. Een catamaran 'Jadean' in het midden, een monohull 'Vega' aan haar stuurboord (rechts) kant z'n wij aan de bakboordkant (links). Voor de sluis begint the 'nestling'. Met elkaars touwen maken we onze stuurboordkant vast aan Jeandean. Een lijn voor- en achteraan en twee springs. De grootste boot ligt steeds in het midden, stuurt en vaart ons groepje verder. Het is nog even wachten op het vrachtschip dat met ons meegaat, dus kan er nog snel een soepje gegeten worden tijdens zonsondergang. Rick is een echte charmeur en een leuke advisor. De advisors zijn als loodsen op de vrachtschepen, in tegenstelling tot deze mannen, doen ze dit werk op de pleziervaart als bijverdienste, naast hun andere job bij het kanaal.
Het vrachtschip vaart als eerste de sluis in en in het duister volgen we hem de eerste 'Gatún' sluis in.
Plezierjachten worden niet begeleid door de treintjes, maar doen het zelf m.b.v. extra lange en dikke lijnen. Op de muur staan twee mannen met een apenvuistje, dit is een lodenballetje aan dun lang touw, dat ze als een lasso naar je boot gooien. Deze proberen we vooraan op te vangen - willen niet dat ze op de zonnepanelen mikken en deze beschadigen - je wil deze NIET op je hoofd krijgen, want dat komt hard aan! De apenvuisten worden aan de lus van de lange landvasten vastgemaakt. We hebben er slechts twee nodig, enkel aan bakboord. Vega doet hetzelfde aan haar stuurboord kant. De mannetjes lopen met de lijn langs de sluismuren, halen onze lijnen aan en leggen ze rond een bolder.
De sluisdeuren sluiten zich achter ons. Hier nemen we afscheid van de Caraïbische Zee... raar... Bye bye Atlantische Oceaan 🤗
Rick neemt de leiding over de drie boten, terwijl de advisor op Jadean op zijn troon bovenop het dek zit te whatsappen en de advisor van Vega niet te zien is...
Op commando worden de lijnen aan boord op de kikkers bediend. In 'no time' stijgen we en lijken de sluisdeuren te verzuipen! We zien de Caraïbische zee in de diepte achter de sluisdeuren verdwijnen...
Lode & Deep doen het zware trek werk aan de touwen, Mallika maakt alle lijnen vrij, Geert mag alleen toekijken en bijsturen waar nodig en ik zorg voornamelijk voor de catering m.b.v. Mallika.
De volgende twee sluizen volgen de eerste op en voor we het weten zijn we ongeveer 27m gestegen en varen we het zoete water van het Gatún meer op. We ontnestelen ons van de andere boten om enkele mijlen verderop weer samen te gaan hangen aan één grote meerboei. Met zes boten hangen we eraan... rondom ons zou de jungle zijn...was het nog maar licht...
Tijd voor een biertje of wijntje! Onze eerste sluizen zitten er op en een toost is op zijn plaats🍻.
Rick is nog aan het genieten van zijn laatste happen, als de loodsboot hem alweer komt ophalen en hij een blikje bier in zijn rugzak stopt voor na het afhandelen van zijn papierwerk. Hij heeft ons goed begeleid, was heel actief en fijn gezelschap.
Benieuwd wie we morgen krijgen...
Na het evalueren van de afgelopen uren onder het genot van een warme maaltijd en wat alcohol, zijn onze kaarsjes uit en kruipen al vroeg te kooi.
Rondom het stuwmeer ontwaakt het oerwoud met het geluid van de brulapen 🐒. Een prachtige natuur van het regenwoud ontluikt zich en we proberen een krokodil 🐊 te spotten. Het zoete water, om ons heen, is een SPA-behandeling voor alle leidingen, de motor en het onderwaterschip! Zensation mag hier nog enkele uren in vertoeven voor ze weer geschut wordt naar zout water.
Om 8u verwelkomen we Harold aan boord en maken we ons los van de meerboei. Harold kennen we uit de blogs van onze Nederlandse vrienden van SY Acapella & Jonas. Hij is een tatergrage sympathieke man en brengt ons veel bij over alles van het kanaal d.m.v. quizvragen.
Een stevig ontbijt van spek, eieren, tomaat, ui en brood 🍳🥓🍞🍅wordt genuttigd tijdens de start van het 35 mijl lange traject, op motor, in dit natuurgebied. De krokodillen geven verstek en dus eten we alles zelf maar op 😉
Het enorme stuwmeer dient als buffer voor de grote hoeveelheden kanaalwater die nodig zijn en verloren gaan bij elke schutting. Tijdens het regenseizoen fungeert het als opvangbekken. Onder de waterspiegel bevinden zich verdronken dorpen (zoals in Gautapé, Colombia).
Ondertussen varen we langs de prachtige natuur, zien we vogels om ons heen en ruiken we de bloesems van de bomen.
Onderweg passeren we baggerwerken die aan de gang zijn om het kanaal te verbreden en zien we de Panama-railroadtrain rijden langs het kanaal.
Tegen lunchtijd hangen we weer aan een meerboei met de twee andere jachten omdat we moeten plaats maken voor de doorgang van een grote gasboot. Ondertussen krijgt Harold het nieuws dat er zich een vrachtschip vacuüm gezogen heeft in de sluis en dus maken we hier gebruik van om rustig te lunchen.
Daarna kunnen we onze weg vervolgen door de 8 mijl smalle 'Culebra Cut' die gekapt is dwars door de bergrug, die de continenten van Noord- & Zuid-Amerika met elkaar verbinden. Hier zijn de meeste slachtoffers gevallen toen het kanaal werd gegraven. We glijden langs de terrasvormige (om de flanken te verstevigen) flanken en varen de 'Centennial brug' onderdoor.
De 'Pedro Miguel' sluis komt dichterbij en we nestelen ons weer met de twee andere boten, zoals gisteren.
Het is 14u en we liggen vast aan de sluiskades. Achter ons komt een enorm monster, nml. een militair vrachtschip. Hij is zo breed, dat hij aan beide kanten van de muur slechts een meter over heeft. Het manoeuvreren gaat tergend langzaam. En we wachten en wachten... Roeiers nemen de lijnen van het vrachtschip aan en bezorgen dit aan de mannen op de kade, die ze aan de locomotieven bevestigen.
Het schip komt angstvallig dicht bij en the Captain probeert hem met zijn beide handen tegen te houden 💪🏼😉
De site van de webcamera van de 'Miraflores' (de enige die werkt) wordt ondertussen platgelegd door familie & vrienden die een glimp van ons willen opvangen. Via mail & whatsapp krijgen we screenshots van een lege sluis en 'we zien jullie niet' of 'het werkt niet!', toegestuurd.
Een hele tijd later kan de schutting door de 'Pedro Miguel' sluis starten. Vandaag zakken we en dus worden de lijnen gevierd. De muren naast ons worden hoger en hoger en Zensation zakt in de diepte.
Na de sluis blijven met z'n drie aan elkaar genesteld en varen we een mijl verder naar de 'Miraflores' sluizen. We liggen aan het gebouw dat druk bezocht wordt door kijklustigen en daar bovenop staat de webcam. Harold geeft me het nummer van de sluisbewaker en ik vraag hem om op ons in te zoemen... Met zijn allen gaan we vooraan op het dek staan en zwieren we met onze grote Belgische vlag! Hebben jullie ons gezien?!
Onze achterbuur heeft het moeilijk en zorgt voor héél wat oponthoud.
In de laatste twee sluizen staat er behoorlijk wat stroming en we moeten extra ons best doen om de lijnen aan te trekken.
Net voor zonsondergang openen de laatste gigantische dikke sluisdeuren zich, en daar ligt de Grote Oceaan!
De lijnen worden losgegooid, alleen de achterste aan stuurboordkant hangt nog vast... waar is de man op de kademuur? Is ie al naar huis? Het is 18u05, zijn werkdag zal er op zitten! Met z'n drieën beginnen we te zwalpen in de sluis... Iedereen roept en fluit en dan... komt ie eraan gesloft en maakt de lijn los... oef!
En dan, dan varen we the Pacific op... De Grote Oceaan ligt voor onze voeten... Een nieuw hoofdstuk breekt aan...
Het lijkt nog onwerkelijk, maar het is wél de realiteit. Zensation en haar crew zijn gearriveerd aan de andere kant van het Panamakanaal! We gaan verder WEST!!!
Na weer 27m te zijn gestegen bevinden we ons weer in zout water.
Het is reeds donker als we de 'Améicas' brug onderdoor varen. Bij een rode boei is het nog even wachten tot Harold wordt ophaald door de loodsboot. Hij heeft nog tijd voor het diner en stopt ook z'n biertje weg voor na de werkuren. Hij is bijna twaalf uur onze advisor geweest en heeft ons veilig en wél begeleid. Top 👍🏼
In het donker motoren we nog zes mijl verder naar de ankerplaats 'La Playita', Amador. En dan... dan knalt de kurkenstop 🍾 en vloeien de bubbels 🥂
😋😜
Mallika, Deep & Lode en natuurlijk ook Rick & Harold, bedankt voor deze veilige vlotte transit 👍🏼💋
woensdag 15 maart 2017
Panama, Portobelo
Zaterdag, 25 februari -> zaterdag, 4 maart '17
Panama is het meest zuidelijk gelegen land van Centraal-/Midden-Amerika. Ten noorden van het land ligt de Caraïbische Zee en ten zuiden de Grote Oceaan(Pacific) en de Golf van Panama. Op het smalste punt ligt het Panamakanaal (hierover later meer) dat de twee Amerika's scheidt. Zo ligt het westelijk deel in Noord-Amerika en het oostelijk deel in Zuid-Amerika. De kustlijn is meer dan 2 500km lang. Bergtoppen en -kammen zijn over het hele land zichtbaar en het oerwoud/regenwoud is nooit ver af.
Wij bevinden ons nog steeds aan de noordkant van het land en dus in de Caraïbische zee. De afwezige wind verplicht ons om op motor 20NM terug te varen naar de leuke baai van Portobelo. Colón/Cristóbal is niet de gezelligste plaats om te liggen door de grote industriehaven die heel wat lawaai en licht produceert, alsook de passerende zeemonsters die heel wat hekgolven met zich meebrengen en ons huisje lekker heen & weer doen schommelen. In grote delen in deze stad is rondwandelen niet echt veilig. Met de taxi reden we door straten waar het leek of de gebouwen gebombardeerd waren. Is dit oorlogsgebied? Vele bendes zijn hier actief! Het lijkt een heel andere wereld.
Waar we wél kunnen komen is de 482-hectare grote 'free-zone'(Tax vrij), waar enorme winkels zijn gevestigd vooral voor groothandel en 'Colón 2000' aan de cruiseterminal, vlakbij Club Nautico, met restaurants, winkeltjes en de supermarkt '99'.
Portobelo is een vissersdorp en heeft een grote diepe natuurlijke baai die vroeger heel belangrijk was voor scheepvaart, het was namelijk de grootste Spaanse haven in Centraal-Amerika. Van hieruit vervoerden de Spanjaarden met de 'zilvervloot' goud, zilver en smaragden vanuit de Spaanse kolonies in Amerika naar hun thuisland Spanje, via de zogenaamde 'Galeiroute'. De drie forten werden meermaals aangevallen, gebombardeerd en veroverd door de Britse vloot. De overblijfselen ervan trekken heel wat toeristen. Alsook de San Felipe kerk met de 'Zwarte Christus' is hier een bezienswaardigheid. Hoe het ooit begon is niet met zekerheid te zeggen. Het verhaal gaat dat ergens in 1600 in heel Panama de pest heerste, totdat er aan de kust van Portobelo een zwart Christusbeeld aanspoelde. De pest was in deze stad opslag verdwenen. Al snel verspreide het nieuws zich rond dit mirakel door heel Panama en het bedevaartsoort en de eerste pelgrims werden geboren. Jaarlijks vindt er een groot feest plaats van de 'Zwarte Christus', nml.: op 21 oktober. Ze beginnen een week van te voren met opbouwen van mega veel eet-en drinktentjes en ondertussen zijn ze ook aan het feesten. De Balboa- en Atlas- (lokale biermerken) tentjes vullen het straatbeeld zo ver je kan zien en die staan er nu ook met Carnaval 🍻
In de baai is het gezellig liggen, behalve in het weekend want dan varen de watertaxi-bootjes in volle vaart af en aan met toeristen tussen de stad en Playa Blanca. Vandaag, zaterdag, start het vijfdaagse durende Caranavalfeest & -parades. De crew en catamarans van Bella Ciao & Yemaya zijn meegevaren naar hier en ook Passion Rebelle dropt haar anker hier voor enkele dagen. De baai ligt voller dan enkele dagen terug. Iedereen heeft zin in Carnaval 🎉
De Carnavalsparade laat jammergenoeg op zich wachten en betekend niet veel. Luide muziek, dronken mensen en weinig carnavalsfeer of prachtige kostuums. Het is onduidelijk wat, waar en wanneer plaatsvind. Na cruisersmidnight (21u) is ons lampje uit en geven we het wachten op. De volgende dagen genieten we van cruisersbijeenkomsten, lekker eten en de lay-back atmosfeer. We maken dinghyritjes naar Playa Blanca om brulapen 🐒te spotten die zich liever niet laten zien, bezoeken de forten die tot UNESCO Werelderfgoed horen en stoppen een kleerkastje vol met 'Chateau 'karton' Clos' (drinkbare wijn in brik)🍷😜
Elke avond worden we getrakteerd op een vuurwerk-spektakel 🎇
Soms is het ook spannend in de baai en raakt er een schip los van zijn anker en drijft dan rakelings langs de andere geankerde boten. Meermaals zien we eentje ronddrijven en bieden we hulp! Akelig, dit wil je niet meemaken en al zeker niet tegen je boot aankrijgen 😱
Een leuker evenement zijn enkele dolfijnen even die even langskomen zwemmen in de baai.
Ondertussen is the Captain weer druk in de weer met het schoonmaken van de teak en het nabehandelen ervan met bijenwas. Het resultaat na enkele dagen hard werken is 'PRACHTIG'. Met behulp van de buurvrouw Reinhilde en haar naaimachine, kan ik de dekbedovertrekken herstellen en een tweede leven inblazen. Makkelijker dan met de hand te naaien.
De transit door het kanaal komt dichterbij. Na bijna dagelijks het secretariaat van de transitplanning op te bellen en steeds een vriendelijke Engels sprekende man aan de lijn te krijgen, blijkt 6 maart in orde voor de doorvaart van Zensation. Maar, plots komen we een linehandler te kort! Elke boot moet verplicht vier linehandlers aan boord hebben, die de lijnen in de sluizen hanteren en begeleiden + de kapitein, Geert + een advisor/pilote, die je wordt toegewezen en die zorgt voor een veilige doorvaart en de commando's uitdeelt.
Al bijna een jaar waren deze vier plekken volgeboekt... door omstandigheden werden deze jammergenoeg geannuleerd. Geen probleem, we hadden meteen genoeg kandidaten onder onze cruisersvrienden en zouden met vijf boten elkaar helpen en beurtelings de transit maken. Daar vielen een week voor transit twee boten van af, wegens onvoorziene omstandigheden en zo kwamen we een persoon te kort en de tijd drong. Een linehandler kan je ook inhuren, maar een vreemde aan boord zagen we niet zo zitten en zo kwam de oproep naar onze cruisersvrienden op het thuisfront om deze 'unieke' doorvaart samen te beleven. En zo geschiede, dat op minder dan vierentwintig uur een kandidaat zich aanmeld en zijn vliegticket boekt.
ONGELOOFLIJK! Wat leuk 👍🏼
Lode van SY La Luna (leerden hem met zijn gezin en hun boot kennen in Porto in augustus '15 en waren samen met hen in de Caraïben) komt zaterdag, 4 maart toe.
En dan gaat het plots in een treinversnelling... vrijdag wordt de transitplanner weer opgebeld en krijgen we de kans om i.p.v. maandag, 6 maart, reeds op zondag, 5 maart aan de transit te beginnen. Hier gaan we op in en zo varen we zaterdagmorgen, 4 maart weer naar Colón/Cristóbal 'Club Nautico'.
Hier doen we de laatste shopping voor de transit en verwelkomen Lode 's avonds aan boord.
Morgen is de grote dag! We kijken er naar uit!!!
Panama is het meest zuidelijk gelegen land van Centraal-/Midden-Amerika. Ten noorden van het land ligt de Caraïbische Zee en ten zuiden de Grote Oceaan(Pacific) en de Golf van Panama. Op het smalste punt ligt het Panamakanaal (hierover later meer) dat de twee Amerika's scheidt. Zo ligt het westelijk deel in Noord-Amerika en het oostelijk deel in Zuid-Amerika. De kustlijn is meer dan 2 500km lang. Bergtoppen en -kammen zijn over het hele land zichtbaar en het oerwoud/regenwoud is nooit ver af.
Wij bevinden ons nog steeds aan de noordkant van het land en dus in de Caraïbische zee. De afwezige wind verplicht ons om op motor 20NM terug te varen naar de leuke baai van Portobelo. Colón/Cristóbal is niet de gezelligste plaats om te liggen door de grote industriehaven die heel wat lawaai en licht produceert, alsook de passerende zeemonsters die heel wat hekgolven met zich meebrengen en ons huisje lekker heen & weer doen schommelen. In grote delen in deze stad is rondwandelen niet echt veilig. Met de taxi reden we door straten waar het leek of de gebouwen gebombardeerd waren. Is dit oorlogsgebied? Vele bendes zijn hier actief! Het lijkt een heel andere wereld.
Waar we wél kunnen komen is de 482-hectare grote 'free-zone'(Tax vrij), waar enorme winkels zijn gevestigd vooral voor groothandel en 'Colón 2000' aan de cruiseterminal, vlakbij Club Nautico, met restaurants, winkeltjes en de supermarkt '99'.
Portobelo is een vissersdorp en heeft een grote diepe natuurlijke baai die vroeger heel belangrijk was voor scheepvaart, het was namelijk de grootste Spaanse haven in Centraal-Amerika. Van hieruit vervoerden de Spanjaarden met de 'zilvervloot' goud, zilver en smaragden vanuit de Spaanse kolonies in Amerika naar hun thuisland Spanje, via de zogenaamde 'Galeiroute'. De drie forten werden meermaals aangevallen, gebombardeerd en veroverd door de Britse vloot. De overblijfselen ervan trekken heel wat toeristen. Alsook de San Felipe kerk met de 'Zwarte Christus' is hier een bezienswaardigheid. Hoe het ooit begon is niet met zekerheid te zeggen. Het verhaal gaat dat ergens in 1600 in heel Panama de pest heerste, totdat er aan de kust van Portobelo een zwart Christusbeeld aanspoelde. De pest was in deze stad opslag verdwenen. Al snel verspreide het nieuws zich rond dit mirakel door heel Panama en het bedevaartsoort en de eerste pelgrims werden geboren. Jaarlijks vindt er een groot feest plaats van de 'Zwarte Christus', nml.: op 21 oktober. Ze beginnen een week van te voren met opbouwen van mega veel eet-en drinktentjes en ondertussen zijn ze ook aan het feesten. De Balboa- en Atlas- (lokale biermerken) tentjes vullen het straatbeeld zo ver je kan zien en die staan er nu ook met Carnaval 🍻
In de baai is het gezellig liggen, behalve in het weekend want dan varen de watertaxi-bootjes in volle vaart af en aan met toeristen tussen de stad en Playa Blanca. Vandaag, zaterdag, start het vijfdaagse durende Caranavalfeest & -parades. De crew en catamarans van Bella Ciao & Yemaya zijn meegevaren naar hier en ook Passion Rebelle dropt haar anker hier voor enkele dagen. De baai ligt voller dan enkele dagen terug. Iedereen heeft zin in Carnaval 🎉
De Carnavalsparade laat jammergenoeg op zich wachten en betekend niet veel. Luide muziek, dronken mensen en weinig carnavalsfeer of prachtige kostuums. Het is onduidelijk wat, waar en wanneer plaatsvind. Na cruisersmidnight (21u) is ons lampje uit en geven we het wachten op. De volgende dagen genieten we van cruisersbijeenkomsten, lekker eten en de lay-back atmosfeer. We maken dinghyritjes naar Playa Blanca om brulapen 🐒te spotten die zich liever niet laten zien, bezoeken de forten die tot UNESCO Werelderfgoed horen en stoppen een kleerkastje vol met 'Chateau 'karton' Clos' (drinkbare wijn in brik)🍷😜
Elke avond worden we getrakteerd op een vuurwerk-spektakel 🎇
Soms is het ook spannend in de baai en raakt er een schip los van zijn anker en drijft dan rakelings langs de andere geankerde boten. Meermaals zien we eentje ronddrijven en bieden we hulp! Akelig, dit wil je niet meemaken en al zeker niet tegen je boot aankrijgen 😱
Een leuker evenement zijn enkele dolfijnen even die even langskomen zwemmen in de baai.
Ondertussen is the Captain weer druk in de weer met het schoonmaken van de teak en het nabehandelen ervan met bijenwas. Het resultaat na enkele dagen hard werken is 'PRACHTIG'. Met behulp van de buurvrouw Reinhilde en haar naaimachine, kan ik de dekbedovertrekken herstellen en een tweede leven inblazen. Makkelijker dan met de hand te naaien.
De transit door het kanaal komt dichterbij. Na bijna dagelijks het secretariaat van de transitplanning op te bellen en steeds een vriendelijke Engels sprekende man aan de lijn te krijgen, blijkt 6 maart in orde voor de doorvaart van Zensation. Maar, plots komen we een linehandler te kort! Elke boot moet verplicht vier linehandlers aan boord hebben, die de lijnen in de sluizen hanteren en begeleiden + de kapitein, Geert + een advisor/pilote, die je wordt toegewezen en die zorgt voor een veilige doorvaart en de commando's uitdeelt.
Al bijna een jaar waren deze vier plekken volgeboekt... door omstandigheden werden deze jammergenoeg geannuleerd. Geen probleem, we hadden meteen genoeg kandidaten onder onze cruisersvrienden en zouden met vijf boten elkaar helpen en beurtelings de transit maken. Daar vielen een week voor transit twee boten van af, wegens onvoorziene omstandigheden en zo kwamen we een persoon te kort en de tijd drong. Een linehandler kan je ook inhuren, maar een vreemde aan boord zagen we niet zo zitten en zo kwam de oproep naar onze cruisersvrienden op het thuisfront om deze 'unieke' doorvaart samen te beleven. En zo geschiede, dat op minder dan vierentwintig uur een kandidaat zich aanmeld en zijn vliegticket boekt.
ONGELOOFLIJK! Wat leuk 👍🏼
Lode van SY La Luna (leerden hem met zijn gezin en hun boot kennen in Porto in augustus '15 en waren samen met hen in de Caraïben) komt zaterdag, 4 maart toe.
En dan gaat het plots in een treinversnelling... vrijdag wordt de transitplanner weer opgebeld en krijgen we de kans om i.p.v. maandag, 6 maart, reeds op zondag, 5 maart aan de transit te beginnen. Hier gaan we op in en zo varen we zaterdagmorgen, 4 maart weer naar Colón/Cristóbal 'Club Nautico'.
Hier doen we de laatste shopping voor de transit en verwelkomen Lode 's avonds aan boord.
Morgen is de grote dag! We kijken er naar uit!!!