donderdag 25 oktober 2018

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua

Dag 7: Dinsdag, 23 oktober ‘18, 13u45 - woensdag, 24 oktober ‘18, 9u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 19u:
Afgelegde afstand: 126NM
Gemiddelde snelheid: 6,6kn
Gemiddelde knopen wind: 2kn

Totaal trip:
Resultaten na 163u:
Afgelegde afstand: 1185NM
Gemiddelde snelheid: 7,2kn
Ongeveer 20u gemotord

De motor draait, het water is een spiegel. Ongelooflijk hoe die enorme massa water met schuimende golven van meer dan 3m op enkele dagen tijd verdwijnen! 
Het leven aan boord is horizontaal wél véél aangenamer en laat me toe om ons huisje een beetje zindelijk te maken voor de aankomst & bezoek van de gevreesde ambtenaren: schoonmaken, afwassen, opruimen. Het mag er niet te netjes uitzien van teh Captain, anders lijkt het of we wat willen verbergen, volgens hem. Dus de sierkussens laat ik maar achterwegen 😉
Het is alweer een mooie heldere zonnige dag, we kunnen minstens 20mijl ver zien, maar geen zeilen aan de horizon te bespeuren. Dat is zowiezo moeilijk te zien, zelfs met een platte zee. 
Plots klinken er krakende stemmen op kanaal 16. Het is ‘Maritime New Zealand Radio’ die contact heeft met een boot die zijn aankomst aankondigt, enkele uren later nog een boot. Twee boten, waarvan we weten die voor ons vanuit Vava’u, Tonga vertrokken zijn en nu ongeveer 12 mijl voor de kust zijn. Vanaf die afstand is het verplicht om je te aan te melden. Dit wil zeggen dat land & ons einddoel dichterbij komt! 
Maar we gaan er veel te vroeg zijn, althans wat ons eetplan betreft... Wat doe ik met die twee liter soep, stukje salami, plakje gerookte ham, enz? We hebben geen honger, maar eten maar iets dat nog op moet. Ach, misschien vinden ze dat wél ok en anders, tja dan is het maar voor de zee of de afvalbak. 
De laatste nachtwacht gaat in, we slapen in ons bed in de voorpunt. Elke 30’ gaat de wekker, zodat één van ons een een kijkje buiten gaat nemen en de horizon afspeurt op lichtjes. De maan is bijna vol, de sterren fonkelen, maar geen wit, groen of rood lichtje te zien...
Tegen 23u30 ziet the Captain een AIS signaal op de plotter, het is een Nederlands MSSI-nr, het zijn onze vrienden Acapella!
Hoe bijzonder, 900km van elkaar vertrokken, op een verschillend punt, 2000km af te leggen (zij vanuit Fiji, wij vanuit Tonga) en elkaar hier ergens op de oceaan treffen! We hebben dagelijks contact met ze gehad via sms op de iridium satelliettelefoon. Zo plotten we elke dag elkaars positie, beiden kapiteins hadden deze namiddag een punt gezet waar we elkaar zouden kruisen, en kijk... het is zo!
Om middernacht zijn we slechts enkele mijlen van elkaar verwijderd, de lucht is heiig naar het mistige toe, in de verte zien we een flauw wit lichtje: dat is Acapella. 
Ik probeer hen op te roepen via VHF en dan klinkt Ellen haar stem! Wat een fijn gevoel, dicht bij elkaar te zijn & elkaar te kunnen horen, we evalueren ff de ervaringen van de trip en praten wat bij... Wat ontbreekt hier op de oceaan is een ‘drijvende feeststeiger’, zoals de aperitiefsteiger in Wemeldinge (Zeeland, NL). We hadden misschien ook een bootdrift samen kunnen doen met deze goede weersomstandigheden, even wat anders dan een dinghydrift. Ons gezamelijk bubbelfeestje zullen we even moeten uitstellen, zij varen naar ‘Whangarei’, wij naar ‘Opua’, 60 mijl van elkaar. Nou, een fantastisch moment om elkaar zo toch even te ‘ontmoeten’. Nog enkele uren en we zijn er.
Ondertussen verschijnt er nog een AIS signaal voor ons en achter ons zien we een flauw lichtje. Het wordt nog druk... We hebben er weet van dat er minstens 20 boten vanuit Fiji, minstens 10 uit Neiafu & 4 Ha’apai, Tonga en nog een aantal van Nukualofa, Tonga & Minerva Reef vertrokken zijn. Dagen zagen of hoorden we niemand en nu komt het hier allemaal samen. Benieuwd met hoeveel we straks aan de lange drijvende  Q-steiger gaan liggen in ‘Opua’ en hoeveel er die dag nog aankomen. De komende dagen zullen de officials het druk hebben, iedereen probeert ten laatste de 26ste oktober binnen te zijn, voor het front passeert! 
De wachten lopen weer volop, terwijl één van de twee lekker onder de dons in bed ligt.
Nu & dan kunnen we weer even zeilen, dan weer motoren.
Het wordt licht en de contouren van Nieuw Zeeland verschijnen aan de horizon. Om 6u30 roep ik ‘Maritime New Zealand Radio’ op. Na enkele vragen over de boot, passagiers,  callsign, geplande aankomsttijd & -plaats, zijn ze in Nieuw Zeeland officieel op de hoogte dat we in aantocht zijn. Enkele weken geleden hadden we reeds een document van ‘advance notice’ doorgemaild (verplicht min. 48u voor aankomst), dus onze komst is nu zeker. 
Een landschap van verschillende groene begroeide rotsformaties heten ons welkom. We varen de ‘Bay of Islands’ in langs allerlei eilanden, via het ‘Veronica’ kanaal naar Opua-Marina.
Om 9u 45 meren we af aan de drijvende Q-steiger in ‘Opua’. 

We made it! 

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua

Dag 6: Maandag, 22 oktober ‘18, 13u45 - dinsdag, 23 oktober ‘18, 13u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 134NM
Gemiddelde snelheid: 5,58kn
Gemiddelde knopen wind: 8kn
Afstand tot bestemming: 115NM
Positie: 33°29’78S 175°15’76E

Het is een mooie zonnige dag met een blauwe hemel, de temperatuur onder de buiskap steigt een graad, naar 18°C. De zonnecrème wordt weer uitgehaald, maar de lange broek, fleece trui, sokken & schoenen blijven aan!
Naar mate de dag vordert, wordt de zee nog rustiger & vlakker. We zeilen van de Oosterschelde naar het Veerse meer ;-). 
Om 20u verdwijnt het zonnetje en laat een prachtige roodoranje gloed na. De maan staat al eventjes te trappelen om het van haar over te nemen. 
We zeilen met een gemiddelde van 6kn met een licht windje en een knik in de schoot. 
De lucht maakt de kuip, het dek en kussens vochtig. We vertoeven beide binnen. De ene op de slaapbank in de salon onder de dons en diegene die van wacht neemt de achterkajuit met fleecedekens voor z’n rekening. 
Om 1u30 is de wind op en met de motor bij, motorsailen we enkele uren, tot de wind recht op de neus komt en het voorzeil wordt ingedraaid. 
Tijdens mijn tweede wacht, komt er weer wat wind. Na 4,5u motor, kan ik het voorzeil weer uitrollen, en de motor uitzetten. Zensation laat zich door haar zeilen voortbewegen. Het wordt licht en de zon is meteen van de partij. Het beloofd weer een mooie dag te worden. 
Ondertussen worden er al wat voorbereidingen voor onze aankomst getroffen. De mijlen & uren tellen af. De vriezer staat reeds sinds gisteren uit en is leeg. De laatste verse groenten & fruit worden verwerkt in: soep, fruitlassie (fruit met yoghurt drank (Indisch)), fruitsmoothie, slaatje,... of we het allemaal opgegeten krijgen voor we arriveren is nog de vraag! De hele trip hebben we veel meer gegeten dan anders. Na de vorige oversteken staan we telkens wat scherper, dat zal deze keer niet het geval zijn 😜! Het is ook zo’n zonde om eten weg te gooien. Zeker nu ik net nog een artikel gelezen heb over ‘foodwaste’ in het maandblad ‘National Geografic’. Ironisch, niet waar?!
Net wanneer we afklokken is de wind weer op en gaat de motor aan om te motorsailen. Deze windstiltes zaten in de weersvoorspellingen, we wisten dat het ging komen en hadden het verwacht. Maar alles beter dan een front met 50 kn wind over ons heen krijgen! 
Nou, we hebben nog een dag & nacht voor de boeg, een mooi vooruitzicht, we kijken er naar uit en zijn vooral benieuwd naar het inklaren. Gaan ze ons nog eten & drinken afnemen of onze mooie verzameling schelpen? De documenten zijn reeds allen ingevuld om het proces te bespoedigen. Fingers crossed dat we lieve begripvolle ambtenaren treffen. 


dinsdag 23 oktober 2018

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua


Dag 5: Zondag, 21 oktober ‘18, 13u45 - Maandag, 22 oktober ‘18, 13u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 181NM
Gemiddelde snelheid: 7,54kn
Gemiddelde knopen wind: 13kn
Afstand tot bestemming: 250NM
Positie: 31°22’66S 176°18’40E

De stroming was enkele uren later in ons voordeel, lekker extra mijltjes kado. Yeah. Daarna komt ie dwars in, noch tegen, noch mee. De snelheid zit er redelijk in, de golven vlakken af en de zee wordt rustiger. De temperatuur onder de buiskap zakt verder, van 20° naar 18°C, maar de gevoelstemperatuur ligt een aantal graden lager. We zijn blij met elk straaltje zonneschijn en een warmwater douche. Door de frissere buiten- & watertemperatuur, ligt het energieverbruik aan boord een pak lager, de koelkast & vriezer draaien zuiniger, hierdoor laden de batterijen, zelfs bij grijs weer, toch nog op. Enkel na dag 1 hebben we motor gedraaid om de batterijen te laden, dus de koude levert iets positiefs op ;-).
Het blijft steeds langer licht, we kunnen ons niet meer herinneren dat het na 19u nog licht is en zelfs de zon nog schijnt! De wachten worden opgeschoven en er wordt een uurtje bij mij afgepitst, om zo doende the Captain voldoende rust te geven tijdens de donkere momenten.
We hebben een fijne nacht met een droge kuip, een groeiende maan aan een heldere hemel die ons bijlicht. Hier en daar een groeiende squall bij de buren geeft ons even een beetje meer wind & snelheid en dan weer wat minder.
Zulke nachten, daar tekenen we voor.
Met een zonnetje en blauwe lucht starten we een nieuwe dag. De wind shift, van halve wind naar een knikje in de schoot. Onze dame vaart lekker door en de zee wordt vlakker, de Grote Oceaan is verandert in de Oosterschelde!
Weer geen levende ziel om ons heen te zien, ook al weten we dat ze er zijn, enkele mijlen van ons verwijderd op deze grote plas water, allen onderweg naar Nieuw Zeeland.


zondag 21 oktober 2018

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua


Dag 4: Zaterdag, 20 oktober ‘18, 13u45 - zondag, 21 oktober ‘18, 13u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 183NM
Gemiddelde snelheid: 7,62kn
Gemiddelde knopen wind: 21-7kn
Afstand tot bestemming: 424NM
Positie: 28°44’43S 177°36’29E

Na het afsluiten van de dag zakt de wind verder in. Alle reven gaan uit het voor- & grootzeil. De zee wordt rustiger, het zonnetje is van de partij en we zitten rustig, dik aangekleed, op de kuipbanken te genieten van de vreedzame natuurelementen. Maar de vrede met onze omgeving duurt niet lang. Wanneer de dinervoorbereidingen getroffen worden, neemt de wind toe, alsook de deining en de golven zwellen weer aan. Daar gaan we weer! De cockpit wordt meerdere malen overmand door zoutwaterdruppels van verloren gelopen golven, keukenmateriaal & voedsel probeer ik met tien paar handen bij elkaar te houden... We hebben reeds meerdere malen ervaren, dat wanneer de zon begint te zakken, de wind toeneemt. De nu halve windse koers is de natste koers.
Na het diner maken we ons op voor wat wél eens de natste nacht, tot nu toe op deze trip naar Nieuw Zeeland, zou kunnen worden. Het dekbed komt uit haar vacuümzak en wordt in de overtrek gestopt. Droge kleding & sokken liggen bij de hand.
Bij de eerste wacht krijgt the Captain reeds enkele zoutwatervallen over zich heen. Eindelijk kiest ook hij voor de droge, beschutte warme achterkajuit om zijn wacht uit te zitten. Tijdens mijn wacht nemen de wind & golven af, het wordt weer aangenamer & comfortabeler. Maar tegen de ochtend beginnen de zeilen te klapperen. De spinnaker wordt voorbereid, dan weer neemt de wind toe, af, toe, af, toe,... twee uur lang speelt de wind met onze voeten. Uiteindelijk gaat om 9u de spinnaker er op. De koers wordt 230°-240° dat is te laag, hierdoor moeten we veel van onze richting afwijken en extra mijlen varen. Maar zo kunnen we blijven zeilen, alles beter dan motoren.
Twee uur later breekt de zon door het grijze wolkendek en zien we blauwe gaten met witte wolkjes, het klaart op en de wind weer neemt toe. De spinnaker wordt opgeborgen en het voorzeil bijgezet.
We hebben sinds gisteren stroming tegen en die wordt steeds sterker. Ondertussen hebben we gemiddeld 1,5knoop stroming tegen, vandaar het grote verschil tussen de afgelegde mijlen op het log en de nog af te leggen mijlen tot de bestemming.
Al meer dan 36u geen boot gezien of gehoord. Zensation & haar crew alleen op de wereld! Wordt vervolgt...

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua

Dag 3: Vrijdag, 19 oktober ‘18, 13u45 - zaterdag, 20 oktober ‘18, 13u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 192NM
Gemiddelde snelheid: 8kn
Gemiddelde knopen wind: 28-20kn
Afstand tot bestemming: 577NM
Positie: 26°30’90S 179°02’18E

Rechts van ons zit een zeilboot. Via VHF hebben we contact, ze hebben nog contact met drie andere boten in de buurt die we niet kunnen horen, noch zien met het blote oog, noch op AIS. We zijn duidelijk niet alleen onderweg! De bedrieglijke veiligheid staat niet in de weg dat het fijn is te weten dat we niet alleen zijn op deze Grote Stille Oceaan. Die er zich niks van aantrekt en vrolijk verder op ons inbeukt!
Selfie & George vormen weer een schitterend team. De ene keer varen ze op koers, de nader op windrichting. Selfie begint weer wat te kraken en heeft een beetje onderhoud nodig, even haar schroeven bijdraaien en ze houdt weer even haar snavel!
Het leven aan boord is weer eentje vol uitdagingen, vooral de kookmomenten. Een vliegtuig nemen is toch zoveel makkelijker... waar blijft die Luxecruise?!
De wind trekt verder aan en we zien uitschieters van 28knopen! De nacht is afwisselend heiig en belemmerd door donkere wolken en squalls rechts van ons. Op dat vlak houden we het droog. Tijdens de wacht krijgt the Captain een zoutwater douche over zich heen en probeer ik telkens dekking te zoeken in de kajuitingang of achterkajuit. Elke 15’ à 20’ kijk ik even rond. Niks te zien, we zijn weer alleen op de wereld...
De zon is alweer van de partij bij de start van een nieuwe dag. De golven dansen om ons heen en proberen om ter grootst te zijn. Zensation danst mee met het ritme van de Oceaan en dan... een klets water komt door de luchthapper de kombuis & leefruimte ingedonderd... de kracht van de golf & het water is zo groot dat het de afsluitdop voor een deel uit het gat drukt... wouw!!! Dweilen maar en ff een lelijk woord roepen en ‘t is weer voorbij.
Wat snak ik naar een warm bad met bubbels erin en ernaast! Zouden ze die faciliteiten in Opua Marina hebben? Voor het ene kunnen we een rietje meebrengen en het andere een fles uit de bevoorrading, no problem ;-)
De wind zakt in, tot onder de 20knopen, de druk gaat uit de zeilen en we dansen nog feller op de golven. Om 12u15, na bijna 72u, wordt de kotterfok naar beneden gehaald en de genua gezet. Met gereefd groot- & voorzeil zeilen we verder richting Nieuw Zeeland. We maken véél vooruitgang.

zaterdag 20 oktober 2018

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua


Dag 2: Donderdag, 18 oktober ‘18, 13u45 - vrijdag, 19 oktober ‘18, 13u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 184NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 7,6kn
Gemiddelde knopen wind: 21kn
Afstand tot bestemming: 754NM
Positie: 24°02’55S 178°57’28W

In de namiddag zien we zeilen rechts van ons, enkele uren later is de boot achter ons verdwenen uit het zicht. Het AIS signaal verdwijnt even later ook van het scherm. Zensation vaart sneller...
Zon, we willen zon! Douchen is niet meteen onze favoriete bezigheid. Het is te koud & nat buiten, binnen staat de douchecel opgevuld met flessen drinkwater. Hopend dat we tijdens het douchen geen zoutwaterdouche er bovenop krijgen, wassen we ons snel en zoeken nog sneller dekking achter de buiskap!
De zeilbroek neemt de plaats in van de skibroek, de zeillaarzen van de zeilschoenen.
De uren vliegen voorbij, de deining van 3,5m ofzo creëert grote boze of zijn het nieuwsgierige golven die nu & dan een kijkje komen nemen in de kuip?! Ongevraagd nodigen ze zichzelf uit...
De kajuitingang is weer mijn favoriete plekje, hier houd ik het meestal droog en zit ik beschut voor de wind.
De nachtwachten brengen ik tussendoor in de achterkajuit door. The Captain houdt vol en blijft in de kuip met de bezoekende waterspetters van de inbeukende golven. Een fleechedeken komt bovenop het laken te liggen.
‘s Morgens is de zon meteen van de partij. Joepie, zo kan alles een beetje drogen, maar de lange broeken, truien & vesten blijven aan.
Na het ontbijt zien we een hele groep dolfijnen voorbij trekken. Ze hebben jammergenoeg geen tijd en verdwijnen snel in de verte.


vrijdag 19 oktober 2018

Trip: Tonga: Ha’apia: Lifuka, Pangai - Nieuw-Zeeland: Noordereiland, Opua


Dag 1: Woensdag, 16 oktober ‘18, 13u45 - donderdag, 17 oktober ‘18, 13u45
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 182NM (over de grond)
Gemiddelde snelheid: 7,7kn
Gemiddelde knopen wind: 23kn
Afstand tot bestemming: 918NM
Positie: 21°49’98S 176°39’55W 

Wanneer je dit leest, zijn we vertrokken voor de oversteek naar Nieuw Zeeland, een trip van min. 1100NM, die we denken af te leggen in 7 à 9dagen.

Langs de vele eilanden & atollen zeilen we weg. We hopen de Ha’apai groep en het laatste rif voor het donker uit te varen. De kotterfok staat en het grootzeil is gereefd.
Golven beuken langszij op onze dame in, nu & dan kletst een golf met grote snelheid & veel geweld tegen de romp en komt er zoutwater in de kuip. Oren zijn gespitst en luisteren naar de geluiden van de golfslagen, komt ie er over of niet?!
Plots komt er water door de luchthapper de kombuis & leefruimte ingesijpeld, het lijkt wél of er een emmer water over ons wordt uitgegoten! Oeps... snel de afsluitstop in het gat van de luchthapper stoppen.
Verschillende lagen kleding, kousen & zeilschoenen worden aangetrokken. Zeilpakken & -laarzen liggen in handbereik. Het is koud met de oostelijke wind die half inkomt, hoe dichter we bij Nieuw Zeeland komen, hoe kouder het zal worden!
Ik voel me niet helemaal lekker, een beetje misselijk & hoofdpijn, zeker wanneer ik lees, schrijf of lang beneden vertoef. Om de 12u een half toeristilleke en wat gaan liggen en dan gaat het weer om de zeebewegingen te verteren en te functioneren op ons bewegend huisje. Zolang ik de vissen maar niet voer en the Captain extra werk bezorg gaat het goed ;-)
Zensation is in vorm, ze gaat als een trein vooruit en laat zich niet uit het veld slaan door het water dat over haar heen komt.
De avond valt en we verlaten de Ha’apaiGroep. Midden in de nacht passeren we nog een atol en een rif. Met het sikkeltje maan dat er is, zijn de contouren van het lage eiland goed zichtbaar. De kaarten op de plotter zijn correct en dat geeft een veilig gevoel.
De ochtend brengt grijze lucht. We willen zon om ons wat warmte te geven en de natte spullen op te drogen.
Op de AIS zien we één bekende boot, Masquenada. Via de VHF kletsen we met elkaar en worden de weerbeelden/-berichten die hij ontvangt via zijn SSB-radio medegedeeld & besproken.
Via sms-berichten met de satelliettelefoon hebben we contact met Thalassa.
De motor gaat aan om de batterijen bij te laden en we blijven uitkijken naar een straaltje zonneschijn.  

P.S.: indien het weer en mijn eigen conditie aan boord het toelaat, zal ik trachten de schrijfsels van onze voorbije avonturen bij te werken, dus blik zo nu & dan eens terug of er schrijfsels zijn bijgekomen op de openstaande posts.

Ha’apia: Lifuka, Pangai


Zaterdag, 13 - woensdag, 16 oktober ‘18
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

De eerste Europeaan die Ha’apia’ bezocht, was Abel Tasman in 1643. In 1774 & 1777 stopte Kapitein James Cook op dezelfde eilanden. "Friendly Islands"/ 'Vriendelijke Eilanden', noemde hij deze eilandengroep, omdat Cook door de bewoners erg vriendelijk werd ontvangen, er zich echter niet van bewust dat de Tonganen een complot tegen hem smeden om hem te vermoorden! 
De ‘Ha’apai’ Groep bestaat in totaal uit 68 eilanden, waarvan slechts 17 van bewoond zijn, de eilanden van de groep liggen verspreid over een wateroppervlakte van 4000 km². De groep ligt in het midden tussen de andere eilandgroepen. ‘Vava'u’ bevindt zich in het noorden, ‘Tongatapu’ ligt ten zuiden. De meeste eilanden zijn atollen (zoals Tuamotu’s in Frans Polynesië) en bestaan uit koraal & zandstranden, turquoise lagunes  met kleurrijk koraal vol tropische vissen. Er zijn ook enkele actieve vulkanen, nml.: ‘Ta'u’ & ‘Tofua’.
Omdat de eilanden zo ver van de bewoonde wereld liggen en minder vruchtbaar zijn, is de economie maar moeilijk op gang te krijgen in ‘Ha'apai’. Sommige Tonganen trekken dan ook naar de andere eilandgroepen of Nieuw Zeeland.
In het weekend is het douane & immigratie kantoor gesloten, dus we moeten wachten tot maandag om het inklaarformulier uit ‘Neiafu’ te overhandigen. Toch maken we op zondag reeds een wandeling door het verzorgde dorpje. Op het eerste zicht lijkt het wat welgestelder dan ‘Neiafu’. Verzorgde weg met aangeplante begroeiing en dito tuinen om de mooi uitziende huisjes.
‘s Maandags worden we door uiterst vriendelijke officials ontvangen en overhandigen we hen de documenten.
We liggen met vier boten in de baai en de weerberichten worden dagelijks bekeken & besproken. Op maandag komt de wekelijkse mail van weergoeroe ‘Bob MacDavitt’. Hij beweert dat er een uitzonderlijk goed weervenster aankomt om naar Nieuw Zeeland te varen.
Je weet hoe dat gaat hé, je zit dagelijks met je collega-cruisers voor een drankje en een babbel, de weerbeelden worden besproken. Het uitzonderlijk weervenster dat zich aanbiedt om naar Nieuw Zeeland te vertrekken is de ‘topic’ of de conversaties! Er bevindt zich een hoog dat geblokkeerd zit bij Noordeiland, wat wil zeggen dat je 8 à 10 dagen tijd hebt om naar Nieuw Zeeland te varen zonder een front te moeten passeren of een front moet uitzitten onderweg op Minerva Rif. De natte droom van iedere zeiler die naar Nieuw Zeeland wil, want vooraf werd hierover heel wat afgepraat, iedereen is toch een beetje bang voor deze oversteek.
We zijn met drie boten. Eén iemand daarvan vraagt een routing aan bij een professionele weerman in Nieuw Zeeland, samen worden de kosten gedeeld. Op enkele dagen tijd wordt het vertrek beslist en geregeld.
Eigenlijk waren we van plan om nog zeker 2 weken in Tonga te verblijven alvorens te vertrekken naar Nieuw Zeeland, we zijn absoluut nog niet klaar in Tonga. Daarom hebben we ook ter plaatse beslist om volgend seizoen terug naar Tonga te varen, dat maakt de beslissing om te vertrekken makkelijker. 
Snel nog even de proviand nalopen en weggeven wat niet toegelaten is of wat we zeker niet meer kunnen opeten voor we er zijn. Met twee volle winkelzakken gaan we naar de markt en vragen de dames of ze arme mensen er plezier mee kunnen doen. Ze zijn zo dankbaar dat ze onze winkeltassen volladen met ananas, kokosnoten, papaya & bananen. Zo lief van hen, maar oeps, nu moeten we nog meer opeten tijdens de passage 😜. We delen nog wat met onze cruisersvrienden.
Met de duikfles in het gangboord en wetsuit aan, wordt het onderwaterschip, kiel, roer & schroef gecontroleerd, schoon gemaakt en vastgelegd op de onderwatercamera. De controle van het onderwaterschip is een nieuwe regeling bij aankomst in Nieuw Zeeland. Hiervoor zijn de foto’s handig, inclusief alle extra documenten van het soort anti-fouling en de laatste haul-out.
De volgende dag gaan we uitklaren en brengen we de dames nog wat keukengerei, kleding & schoenen. Alweer willen ze ons fruit geven. We bedanken vriendelijk en zeggen hen om ons te herinneren wanneer we volgend jaar weerkeren. Ze geven me nog een paar schelpenoorbellen en we nemen afscheid, met pijn in ons hart. 
We hebben héél wat op te eten de komende 7dagen, dat is het minimum aantal dagen dat we denken te varen over de oversteek van min. 1100NM. 
Lekkere verse groenten, fruit en een vriezer vol vlees, kip & vis. De vishengels mogen reeds op vakantie. 
De alcoholische drank gaat niet lukken, aangezien dat niet geconsumeerd wordt tijdens het varen. Hopelijk nemen ze bij aankomst the Captain zijn rum en mijn bubbels niet af 🤞🏽.

Woensdagmorgen vertrekken onze vrienden Thalassa & Masquenada, wij vertrekken pas in de namiddag, we zijn iets groter & sneller dan hen. 

Trip: Tonga: Vava’u Groep, Neifu - Ha’apai Groep: Lifuka, Pangai

 Vrijdag, 12 oktober ‘18, 17u - zaterdag, 13 oktober ‘18, 8u

Bij ons vertrek uit Neiafu schijnen de laatste zonnestralen. Maar waar is the Captain zijn zonnebril op sterkte? Ff denken 🤔 Oeps, zou die nog bij de ‘Fish & Chips’ zaak liggen? Via kanaal 26 proberen we ‘Hideaway’ op te roepen... geen gehoor. Niemand reageert op 26. Hey, is onze marifoon stuk? Het is zo stil op het kanaal. Onze buddy-boat maar eens proberen op te roepen via 77 (afgesproken kanaal om contact met elkaar te houden) met de handmarifoon. Hij probeert 26 en ook bij hem geen antwoord. We proberen met de vaste marifoon elkaar op 16 op te roepen en dat lukt wél. Oef, de marifoon werkt dus, het is enkel kanaal 26 die op het moment niet werkt! Dat is al één ding opgelost. 
Nu nog the Captains zonnebril. Met het laatste internetsignaal, kunnen we via messenger vrienden verwittigen die nog in Neiafu vertoeven en hen vragen om er voor te zorgen dat de zonnebril met een andere boot naar Nieuw Zeeland komt. 
Het lijkt wel of de bril niet meer met ons mee wilt, of is het the Captain die een andere wil?! Gelukkig heeft hij nog twee reserve zonnebrillen op sterke mee, dus hij kan wél even zonder die andere.
Tegen dat we de Vava’u groep uitvaren is het donker. Meteen ervaren we een rommelige zee. De snelheid ligt véél te hoog en de hele trip varen we op gereefde zeilen ter grootte van een postzegel, zo proberen we de snelheid eruit te halen en te voorkomen om in ‘t midden van de nacht toekomen. 
Tegen de ochtend hangt de vislijn uit, maar niet voor lang, we zijn er. Enkele bultrugwalvissen, een moeder & haar kalf, komen enkele meters naast de boot een kijkje nemen, the Captain schrikt en zet meteen de motor aan, in de hoop dat ze niet tegen onze dame aanzwemmen! Ze verdwijnen. Hij wekt me om het anker klaar te maken. 

Voor het eiland ‘Lifuka’, in de buurt van de stadskade van het dorp ‘Pangai’  kiezen we een ankerplaats en gaan nog even soezen.

Tonga: Vava’u Groep: de eilanden

Zondag, 7 - vrijdag, 12 oktober ‘18
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Na meer dan een week krijgen we toch weer genoeg van alle drukte & feestelijkheden en zoeken we de rust op. Eindelijk laten we de mooringbal in ‘Neiafu’ los, klaar om de eilanden van de Vava’u Groep te ontdekken. 
De Vava'u Groep is 21 km breed van oost tot west & 25 km lang van noord tot zuid, 90km² groot. Het bevat 34 eilanden, waarvan er 21 zijn bewoond. Het invaren van het ‘Ava Pulepulekai’ kanaal van 11km langs een pittoresk landschap, geeft een Fjord gevoel. De hoofdstad ‘Neiafu’, ligt in de beschutte baai ‘Puerto del Refugio’. 
In 1781 ontdekt door de Spaanse kapitein, Francisco Antonio Mourelle.
De Toeristische map van de groep toont 42 ankerplekken, allemaal genummerd (volgens andere cruisers, omdat de namen van de eilandjes niet uit te spreken zijn, of is het om de charters het makkelijk te maken?!). En er zijn nog meerdere plekjes, zonder nummer, dus keuze genoeg! Het is een perfect cruisersgebied. De verschillende ankerplekken & eilanden bevinden zich op korte afstand van elkaar, het is een makkelijk zeilgebied, al blijft het uitkijken naar riffen, bommies & ondieptes. De eilanden variëren van vorm & uiterlijk, van hoge lijmstenen steile kliffen met grotten, tot kleine lage atolachtige eilandjes met een zandstrand. Het is een labyrint van waterwegen die zich een weg baant tussen de talrijke eilanden, riffen & ondieptes, met blauw water van elke RAL nummer die je maar kan bedenken, met een levendige onderwaterwereld van kleurrijk koraal & ontelbare vissen. 
Er is voor ieder wat wils, eenzaam en alleen, ver weg van alles of beschutte baaitjes met een groot strand, Tonga Feast of sundowners op het strand of een restaurant of bar. 
Wij kiezen even voor het Robinson-gevoel en varen naar het meet oostelijke eiland, nummer 30, ‘Kenutu’. Het levert ons meteen een prachtig zeiltochtje van een halve dag op langs heel wat idyllische eilandjes. We moeten door twee ondiepe kanalen navigeren, ik op de punt en the Captain achter het stuur met een oog op de plotter, ‘Oviatlmap’ op de tablet en nog een oog op de dieptemeter... euhm, hij komt een paar ogen te kort denk ik! Ondertussen verandert het water om ons heen in licht turquoise, een hoopje zand doet zich voor als een eiland. We weten niet waar eerst te kijken, 360° om ons heen is het oogverblindend mooi, wat is het hier prachtig... 
We bereiken het eiland, dat net achter een rif ligt. De deining rolt er bij hoogwater er wat over, maar achter een ander rif droppen we het anker. Heerlijk... alleen met z’n twee... Tijdens hoogwater zien we golven tegen de rotswanden van het eiland kletsen. De volgende dag wandelen we naar de oceaankant van het eiland, waar het opspattend water van blowholes een indrukwekkende bezienswaardigheid zijn. Bij terugkeer ziet onze dame haar romp zwart van muggen! Oooh, maken dat we hier wegkomen. We tuffen de prachtige lagoon en de twee doorgangen weer uit op weg naar een ander ‘Robinson’-plekje, tegenover nummer 12, bij ‘Lautala’. We snorkelen tussen dood koraal met honderden schelpen met een diertje erin, is dit de slak met de dodelijke stekel? We raken ze maar niet aan. Blauwe zeesterren liggen verspreid op de bodem of rond koraal omklemt. De dinghycover heeft wat reparatie & versteviging nodig aan de rand. Een naaiprojekt voor the Captain. De volgende dag varen we met Sensationtje naar het zandstrand van het eiland, waar we haar kleedje weer aantrekken. De cover ziet er weer netjes uit. Knap werk van mijn MacGuyver.
Een baaitje verder, bij nummer 11 ‘Tapana’ zien we reeds vier bekende boten liggen, oeps... bye bye ‘Robinson’, No more ‘Adam & Eva’! Toch ook weer gezellig wat socializen. Locals in een bootje komen langsvaren, de dame toont ons verscheidene artisanale spullen gemaakt van de pandanusbladeren, we kunnen ook fruit & groenten van haar kopen. De volgende dag is het wat bewolkter en de wind neemt verder toe. We zoeken beschutting bij nr 16, ‘Vaka’eitu’.  Hiervoor moeten we twee riffen door, de doorgangen zijn smal en niet diep, maar we hebben plaats genoeg, zowel naast ons als onder de kiel. Deze ankerplaats geeft ons de nodige beschutting tegen de wind & deining, we liggen op spiegelglad water. Aan de buitenkant van het rif bevindt zich een ‘koraaltuin’. Hiervoor moeten we bij hoog water het rif overzwemmen. Ons Sensationtje laten we achter op het strand. We hebben onze wetsuits aan, ja inderdaad, het water is hier enkele graden kouder, zeker buiten het rif, net als de buitentemperatuur en dat is weer even acclimatiseren. We bestuderen de golven die over het rif rollen, met onze zwemvliezen aan proberen we tegen de golven in te peddelen. Dat lukt behoorlijk goed en al snel zien we een kleurrijke koraaltuin onder ons verschijnen. Vissen in alle soorten & maten laten zich op het ritme van de stroming zweven en al snel zien we een clownvis, en nog één en nog één... het lijkt wél een hele familie, neen, een heel dorp! Wauw, zoveel Nemootjes bij elkaar. Zo PRACHTIG! Naast de koraaltuin is een muur die meteen de diepte ingaat, het geeft ons een ‘Bonaire’ gevoel. Wat een fantastische snorkelplek. Wanneer we terugkeren is het tij reeds gekeerd, het is even zoeken naar een wat diepere doorgang om met de deining mee over het rif, terug in de lagoon te komen. De golven en de stroming zuigen ons op, na enkele pogingen zijn we erover. Dit was MEGA! 
Maar er is nog zoveel meer te zien en dus halen we de volgende dag weer anker op en verhuizen we naar nummer 7, ‘Port Maurelle’. Om de punt van ‘Kapa’ eiland, bevindt er zich een grot, de ‘Swallow Cave’. Het is 1,5mijl dinghieën naar de grot en we kunnen er met de dinghy invaren. Binnenin zien we rotsen met grillige vormen & aparte kleuren, het is best donker en een beetje akelig, we horen & zien enkele vleermuizen. Zouden we het water ingaan? Langzaam laten we ons vanuit de dinghy in het water glijden, onderons hangt een hele school van ontelbare kleine visjes, als in een ballon. Grappig en bijzonder om te zien hoe ze samen deze vorm aannemen. Met de lichtinval kunnen we net genoeg zien. Buiten de ingang, zie je in de oneindige diepte met blauw blauw blauw water. 
We willen ook nog een bezoek brengen aan ‘Mariner’s Cave’, een grot onder water, waar je onderdoor moet zwemmen, maar we vinden de ingang niet... jammer. In de baai van ‘Port Maurelle’ is het ook de moeite om te snorkelen. 
Elke avond worden de weerbeelden doorgenomen en besproken met medezeilers. Een weervenster om naar de ‘Ha’apai groep’ te varen kondigt zich aan. Een week te vroeg naar onze planning en zin. We wikken & wegen, of we nemen het of we liggen hier zeker nog twee weken. Ok, we gaan. En zo dus varen we op vrijdagmorgen terug naar de hoodstad ‘Neiafu’ om uit te klaren voor ‘Ha’apai’. Er staan nog enkele ‘te doen’ puntjes op onze agenda voor we voor het vallen van de avond vertrekken. 
The Captain gaat de mast in om de verstaging te checken, watertank vullen, betalen bij port-Control, een document invullen bij douane, fruit & groenten kopen op de markt, lekker kippepasteitjes kopen bij ‘Tropicana’, ontbijten bij ‘Mango’, vlees kopen bij Falalau deli en als afsluiter: Fish & Chips eten bij Bar in de ‘Hideaway’. Deze keer brengen we onze tubes tartaar & mayonaise mee, want hij heeft enkel ketchup ;-).  Njammie!
Zo, bootje klaar: check; vers eten: check; maagjes gevuld: check. 
Ondertussen maken vier boten zich klaar voor de wekelijkse vrijdagse funregatta. 

‘Wat denk je Captain, eerst nog een wedstrijdje voor vertrek?’ ‘Neen, het is goed geweest, we gaan’, zegt hij. De zielen gaan op en ik laat de lijnen los van de moeringbal . De motor blijft uit, we vertrekken op zeil! Ja, dan toch nog een race?!

Tonga: Vava’u Groep: Neiafu: deel IV

Donderdag, 20 september - zondag, 7 oktober ‘18
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Races: geschreven door Captain G

*Race 1:
Vrijdag, 28 september ‘18: Wekelijkse vrijdagse Funregatta 1
Crew: Leo& Laurel (genua) + Maya (fotograaf aan boord, bezoekende zus)(SY Summer); Geert (grootzeil)(SY Thalassa)), Jack (genua)(SY Aloha) & Captain G

Wekelijks word er op vrijdagnamiddag door de eigenaar van Bar “Refuge” een funregatta georganiseerd. Daar heb ik natuurlijk wel oren naar, het is ondertussen al een tijdje geleden dat we nog eens een regatta gevaren hebben. Vorige vrijdag had ik vanuit de kuip nagelbijtend de funregatta gevolgd, en natuurlijk ook regelmatig kritiek gegeven en dus ook gedacht, dit kan ik zeker even goed. Het idee is heel simpel, 2 klassen, tot & boven 40 voet, kan je dus nooit discussiëren over ratings (handicapberekening die gemaakt wordt per boot). Er word gevaren in de baai rond de tonnen afhankelijk van de wind word er gestreefd naar een wedstrijdbaan van 1 tot 1,5 uur. Om 15u30 briefing in de bar en start om 16u30, indien mogelijk om 18u iedereen terug in de bar, er word natuurlijk ook aan de commerce gedacht 🍻.

Woensdag pols ik links en rechts bij bevriende boten wie er zin heeft om mee te varen, ik heb snel met succes een ploegje vrienden bij mekaar en ben dus verzekerd van deelname. Op de briefing word de baan en de startprocedure meegedeeld en we kunnen vertrekken, we hadden afgesproken dat de ganse ploeg al op Zensation zou zijn en de dames het samen gezellig zouden maken op SY Aloha. Wanneer ik terugkom van de briefing stel ik vast dat een deel van de crew nog niet aan boord is, Cindy vertrekt direct met de dinghy om ze op te pikken en ze aan boord van Zensation te brengen. Ze blijft echter veel te lang weg, wanneer ik rond kijk naar de verschillende jachten van de deelnemende crew, zie ik plots Cindy aan het werk met de roeispanen i.p.v. de buitenboordmotor, Murphy heeft geregeld dat ze net nu zonder benzine is gevallen. We gooien de mooring los en varen er naartoe, we geven haar in Sensationtje een sleepje naar catamaran Aloha en pikken de rest van de crew onderweg op. 

Dan zijn we eindelijk klaar om zeilen te zetten, we kunnen nog snel enkele overstag- & gijp-manoeuvers oefenen alvorens we aan de voorbereiding van de start moeten beginnen. 
In onze klasse zijn we met 4 deelnemers, een Jeanneau 42i, een Jeanneau 49 en een heuse X-482, hier gaan we onze handen meer dan vol aan hebben. Er is een mooi windje voorspelt en we hebben dan ook vooraf beslist om zonder spinnaker te varen, in werkelijkheid is jammergenoeg minder wind dan voorspelt, hadden we nu toch maar die spinnaker klaar gemaakt! We missen onze start een beetje door de X die al dan niet bewust voor onze voeten vaart net voor het startsein, uiteindelijk starten Zensation als laatste in onze groep zonder weliswaar veel achterstand. Na een rak ‘aan de wind’ ronden we als 2e de bovenboei, verbazingwekkend dicht achter de X. Na de bovenwindse boei volgt er een rak met ruime wind, we lopen in op de X en komen zelfs langszij, dan halen zij hun trukkendoos boven en rollen een code-zero (=lichtweerzeil) uit terwijl onze spinnaker en alle nodige lijnen te ver weg liggen opgeborgen, we kunnen nog wel een tijdje hun wind afdekken maar uiteindelijk gaan ze er toch vandoor, bij de benedenwindse boei verprutsen ze het inrollen van de code-zero en uitrollen van hun genua, zodat we er terug kort naartoe varen. Dan volgt een kruisrak opnieuw naar dezelfde bovenboei, op dit rak zijn ze sneller en varen ze hoger dan ons, het gat is geslagen, op de ‘halvewindse’ rak naar de finish kunnen we ze niet meer bedreigen voor de overwinning. Zensation word hier mooi 2e met een mooie voorsprong op nummer 3 & 4. De prijs voor de 1e plaats is een rum-cola voor de crew + 2 pizza’s, voor de 2e plaats 🥈 is het een biertje voor de crew + 1 pizza. We hadden met zen allen een leuke wedstrijd en nog een gezellige avond in Bar Refuge. Volgende week zullen we een nieuwe poging doen voor de rum. 

Bedankt aan de organisatie, en vooral de crew!


*Race 2:
Woensdag, 3 oktober ‘18: ‘Blue Water Festival Regatta’
Crew: Geert (Thalassa), Jack (Aloha), David (Crazy Love), Connor (SeaCasa) & Captain G

Op woensdag wordt er de regatta van het ‘Blue Water Festival’ georganiseerd
Hier hebben we heel wat te verdedigen, aangezien deze twee jaar geleden gewonnen werd door onze Belgische vrienden , Yvan en Ann met hun boot “Vaguebond”. We hebben natuurlijk via hen één & ander aan nuttige informatie bekomen, dus we weten wat er ons te doen staat. We varen met drie andere crewleden aan boord dan vorige vrijdag, wat het er zeker niet makkelijker op maakt. Er is dan ook nog eens 20 tot 30knopen wind voorspeld. De spelregels wijken wel wat af van de gebruikelijke regels bij zeilwedstrijden, er is namelijk geen startlijn, de start word gewoon op de briefing gegeven, finishen doe je wanneer iemand van de crew de bel luid & de bootnaam op het bord schrijft in de bar. Verder worden de deelnemers ingedeeld in 2 groepen: ‘monohulls & multihulls’, dit alles zonder handicap-berekeningen. De tactiek is dus belangrijk, aangezien we ongeveer een halve mijl van de bar waar de briefing gegeven wordt, aan een mooring liggen. Onze Amerikaanse vrienden, Mark en Jennifer, nemen ook deel aan de wedstrijd met hun motorboot “Starlet”, de eerste strawler ooit, dus dat is een unieke deelname en zo dus een extra klasse 😉. De dames van de Zensation-crew zullen hen vergezellen tijdens de wedstrijd, het zal er daar gezellig aan toe gaan terwijl wij er alles aan zullen doen om te winnen. Mark heeft een supersnelle dinghy, hij neemt Jack mee naar de briefing en zal hem zo snel mogelijk weer bij ons aan boord brengen. Een tiental minuten voor de briefing is de rest van de crew aan boord van Zensation, we gooien de moeringlijnen los en varen tot voor de bar waar de briefing gehouden wordt, er zijn zelfs enkele boten die aan de steiger voor de bar afgemeerd zijn. We zijn blijkbaar niet de enigen die een plan bedacht hebben 😜. Plots komt er actie op de steiger, dinghies verlaten de steiger en varen naar hun boten. Terwijl Jack bij ons boord gebracht wordt, zetten we zeil en zijn we vertrokken. We starten als derde monohull, we zitten er direct goed bij en de twee boten voor ons zijn kleiner en dus langzamer. Het eerste rak is 3,6 mijl ruime wind met een gijp in het eerste gedeelte. Al snel varen we op de eerste plaats van de monohulls, onze grote concurrent SY Mirabella (=X-482, een boot die in principe veel sneller is) heeft zijn start gemist. Na de gijp zijn we klaar om de spinnaker te hijsen, maar er wordt getwijfeld, er is toch wel heel veel wind en we varen al meer dan 8 knopen, plots komt er een windstoot door van meer dan 30kn en we beslissen om de spinnaker dan toch maar niet te hijsen. SY Mirabella heeft echter een code-zero die hen heel wat dichter bij brengt tijdens de ruimewindse rak. Dan volgt er een rak van 3,2 mijl halve wind, tijdens dit rak gaat SY Mirabella in de fout door de code-zero te laten staan, ze lopen meerdere keren uit het roer en we kunnen daardoor terug een veiligere voorsprong opbouwen. Dan moeten we een eilandje ronden, daarna volgt een aan de windse rak. Tijdens het ronden van het eiland reven we ons grootzeil & genua, op dit rak krijgen we constant wind boven de 25kn en lopen, zelfs gereefd, enkele keren uit het roer. Ondertussen zijn er reeds 2 opgaves: SY Monkey Island heeft zijn grootzeil gescheurd en SY Harlequin heeft een stag gebroken 😱
Dan volgt er nog een kruisrak tegen wind en stroom van een 4-tal mijl, hier zullen we het echt moeten waarmaken, aangezien SY Mirabella steeds dichter komt. We hebben meerdere momenten dat we denken, na het volgende overstag-maneuver zijn ze ons voorbij, maar nee, we kunnen ze steeds nipt voorblijven. Ongeveer twee mijl voor de finish lijken ze ons echt wel voorbij te zijn, we beslissen tijdens dat rak om vroeger overstag te gaan met het idee dat we ze dan tijdens het volgende rak kunnen afblokken op voorrang, zij varen dat rak onwetend verder door en het lukt dan ook om ze af te blokken. Er volgen dan nog enkele hele korte rakken om al kruisend de flessenhals door te komen en de baai bij ‘Neiafu’ binnen te varen, zodoende het laatste korte rak naar de finish af te leggen. SY Mirabella lijkt zich gewonnen te geven tijdens de laatste mijl, we zeilen tussen de geankerde boten door richting steiger bij de bar, wanneer we dicht genoeg bij de steiger zijn springt Jack overboord en zwemt naar de steiger, rent naar de bar, trekt aan de bel en schrijft onze naam van onze dame ‘Zensation’ bovenaan op het bord! We rollen de zeilen weg, halen zwemmende Jack opnieuw op en we varen terug naar onze mooring. Mark & Jennifer en onze dames komen aan boord, waar we klinken op de overwinning van ‘Starlet & Zensation’ en een gezellige nabespreking hebben alvorens we naar bar ‘Refuge’ trekken voor de prijsuitreiking.

We did it! 🥇🏆
Slecht twee Europese boten op de erelijst, en dan nog wel twee Belgische!
Door de overwinning ontvangen we een mooie prijs, namelijk een bon voor een gratis haul-out & splash + 5 dagen op de wal in “Marina Opua”, Nieuw-Zeeland. We hebben echter al een reservatie gemaakt in Whangarei, dus we vragen of er eventueel een mogelijkheid is om de bon in te ruilen voor iets anders, we krijgen een voorstel van 10 dagen een gratis ligplaats in “Marina Opua”, wat we met veel plezier aanvaarden natuurlijk.

Misschien onnodig te vertellen dat we nog een gezellige avond genoten nadien?!
Nog bedankt aan de organisatie, Starlet-crew voor de dinghy-drop off en het entertainen van de dames + natuurlijk ‘Zensation’-crew!


*Race 3: 
Vrijdag, 5 oktober ‘18: Wekelijkse vrijdagse Funregatta 2
Crew: David (Crazy Love), Jean (Shamata), Rik (Masquenada), Mark (Starlet) & Captain Geert


Op vrijdagnamiddag is er opnieuw de Fun-regatta, georganiseerd door de uitbater van Bar ‘Refuge’.
Donderdag twijfelde ik nog of we wel zouden deelnemen, we hadden immers woensdag gewonnen en er werd toch wel héél weinig wind voorspeld voor vrijdag, eindigen in schoonheid en op ‘t hoogte punt, weet je wel...
Vrijdagmorgen begint het toch weer te kriebelen en ga ik op zoek naar crew, enkele crewleden van woensdag hadden reeds andere plannen, na een beetje rondvragen waren we toch weer met vijf aan boord. Er werd slechts 5 à 6 knopen wind voorspeld, dus moesten we het zeker toch klaarspelen om de spinnaker te zetten tijdens de wedstrijd. Deze vrijdag zijn er 4 boten aan de start, waaronder ‘SY Serena’, een exotische 35 voeter volledig gebouwd in carbon (een hele lichte boot, echt race-machine!), deze zal buiten categorie zijn voor de andere tegenstanders, of we zullen echt veel geluk moeten hebben. Verder is natuurlijk de ‘SY Mirabella’(X-482) weer van de partij & ‘SY Harlequin’ (38 voet cruiser-racer). Met de start zit het allemaal dicht bij elkaar, Serena vaart als 1e en Harlequin als 2e, wij volgen kort daarop als 3e, een 100-tal meter voor de boei ontstaat er een windstilte en vallen beide boten voor ons stil, wij kunnen nog net een zuchtje wind meepakken, zodat we langszij kunnen komen en zelfs een bootlengte voorsprong nemen. Met de stroming drijven met z’n drieën naar de boei toe, zonder noemenswaardige wind. Wij lijken te laag uit te komen om de boei te kunnen ronden, indien we overstag moeten gaan moeten we hen voorrang geven. Wanneer we een 2-tal bootlengtes van de boei verwijderd zijn, komt er opnieuw een zuchtje wind en kunnen we net genoeg lift pakken om de boei te halen, warempel ronden we als 1e de boei! Yeah! Nu volgt er een rak voor de wind, Harlequin en wijzelf hijsen spinnaker, Serena hijst een enorme genakker en neemt hierdoor meteen de leiding weer over. Harlequin is lichter, dus sneller dan ons met deze wel héél lichte wind en neemt de tweede plaats van ons over. Na het ronden van de 2e boei in 3e positie is er nog een kruisrak naar boei nummer 3 gevolgd door een korte rak halve wind naar de finish. Tijdens het kruisrak kunnen we opnieuw Harlequin verschalken met de nodige dosis geluk tijdens de windloze momenten, zo dus ronden we de laatste boei opnieuw in 2e positie. Tijdens de laatste korte rak naar de finish kan Harlequin ons niet meer bedreigen, dus worden we eervol 2e achter SY Serena die duidelijk buiten categorie was. Deze keer geen drankjes en pizza als prijs, voor de 2e plaats 🥈  ontvangen een aankoopbon van de plaatselijke slager, perfect om onze vriezer weer wat aan te vullen wanneer we verder de vele eilanden van ‘Vava’u’, ‘Tonga’ gaan verkennen.


Alweer hartelijk dank aan de organisatie en natuurlijk de crew!


Tonga: Vava’u Groep: Neiafu: deel III


Zaterdag, 29 september - zaterdag, 6 oktober ‘18 (UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

“Vava’u Blue water Festival”

Reeds enkele jaren geleden hoorden & lazen we over dit festival. Een hele week vol festiviteiten, seminaries, een festivalregatta (klinkt als muziek in the Captain zijn oren), etentjes en feestjes voor cruisers op weg naar Nieuw Zeeland georganiseerd door de havens en toeristische diensten van Opua & Whangarei, met de steun van de plaatselijke middenstanders.
We schrijven ons met enthousiasme in en dragen trots het blauwe ‘Blue Water Festival’ armbandje, dat ins toegang verschaft tot alle evenementen & etentjes.
Het festival wordt geopend door een brassband van een lokale school. Terwijl ze hun instrumenten bespelen voeren ze een dansje op en brengen meteen de sfeer erin. Met een punch worden we in de ‘mood’ gebracht en krijgen we een buffet voorgeschoteld met locale gerechten.
Tijdens een ontbijt maken we kennis met de Opua Marina en krijgen we meer informatie over de inklaarprocedure en vertellen de twee quarantaine dames wat we wél & niet mogen invoeren... dat wordt nog véél eten of weggeven! We letten uitstekend op en bij de evaluatievragen winnen enkele stukjes Nieuw Zeelandse chocolade. Die mogen we nog meebrengen, maar daar geeft the Captain ze de kans niet voor, hi, hi, hi,...
Bij ‘Tropical Tease/coffee & T’ kan je t-shirts & gadgets laten drukken van het festival en met je eigen bootlogo/-naam of één van de prachtige Polynesische designs ontworpen door lokale artiesten. Ze zijn prachtig en we kiezen enkele mooie exemplaren uit, die we laten voorzien van onze dame haar naam & logo.
Tijdens een seminarie wordt er uitleg gegeven over de weersystemen die tussen Nieuw Zeeland & Tonga bewegen. Hoe je de weerbeelden moet bekijken en inzicht krijgt in de fronten. Hier wordt al enige tijd onder de cruisers over gepraat, het is een gevreesde oversteek voor allen...
Om toch de nadruk op plezier & ontspanning te leggen, zijn er wat sportieve activiteiten, waaronder een peddel- & zeilrace. De wind is echter ook zwaar vertegenwoordigd de laatste dagen, waardoor de peddelrace is uitgesteld en er sprake is om ook de zeilwedstrijd te verzetten. Nu is onze dame net op haar best met wat wind en is the Captain er op gebrand om deel te nemen en nog meer om de race te winnen, zodat onze dame haar naam op de unieke trofee, die bestaat uit een stuk hout van meer dan 10000 jaar oud, dat gevonden werd in een moeras. Hiermee zouden we samen met onze vrienden van Vaguebond die in 2016 de eer hadden, met hen de tweede Belgen/Europeanen zijn die er op staan!
De race gaat door! Hoe die verliep en hoe Zensation & haar crew gepresteerd hebben, lees je in de volgende blog ;-).
Een bezoek aan een plaatselijke kleuterschool, brengt mij weer helemaal in mijn juf element en mijn hart gloeit. De kleuters verrassen ons met een wervelende zang- & dansshow. Een heel schooljaar oefenen ze hiervoor en kijken ze uit naar onze komst. Daarna is het aan ons om te dansen, de kleuters zoeken een danspartner uit. Terwijl the Captian zich verstopt, krijg ik de eer om met Mona Lisa te dansen. Ze geeft me een mooie bloemenkrans en leert me Polynesische dansbewegingen. De ouders hebben een fantastisch buffet voorzien van lekkere lokale specialiteiten. Omdat de school geen enkele subsidie ontvangt en haar bestaan vooral dankt aan de inzet van Dorothy, de directrice, die haar eigen huis als schoolgebouw & klaslokalen opoffert en giften van ouders, sympathisanten en cruisers houden ze hun jaarlijks feest tijdens het ‘Vava’u Blue Water Festival’. De directrice doet wat ze kan om alle kinderen gelijke kansen te geven en biedt zelfs huiswerkbegeleiding en leestraining aan voor de lagere schoolkinderen met leerachterstand.
Het geld dat door de cruisers verzameld wordt leverde de school al een omheining rond het domein op, een trampoline, een kopieer-/scan-/faxmachine, een nieuw dak en dit jaar hopen ze geld bij elkaar te krijgen om verf te kunnen kopen om de buiten- & binnenmuren te schilderen. Met veel plezier tast iedereen even in zijn buidel...
Ik maak met enkele kinderen een papieren bootje en neem met weemoed afscheid.
Tijdens een ruilbeurs/rommelmarkt kunnen overtollige materialen verkocht of gekocht worden.
Tijdens een pizza-avond wordt er nog een geldinzamelactie gehouden voor een plastiek vermaalmachine. Ja, ze proberen wat te doen aan de afvalberg hier en het milieu te beschermen. De ene maakt blokjes van plastiekafval en de andere bouwt een hotel van gegruisd glas. Zo dragen we ons steentje bij met alle plastiek & glazen flessen naar de juiste inzamelpunten te brengen en Zensation weer wat lichter te maken.
Na alle feestelijkheden, etentjes en leuke evenementen, sluit de plaatselijke bootwerf de drukke vermoeiende week af met gratis barbecue, bier & een kava-ceremonie, jammer ik hou liever van die drank met de ‘C’ & bubbeltjes erin ;-)
We kennen nu bijna alle cruisers die hier rondhangen en naar Nieuw Zeeland varen, dat wordt daar weer een leuke boel.
Wat een week! Zoveel eten en gezellige bijeenkomsten en dat voor slechts 60 TOP/p.p. (22,50€), daar kan je in EU amper van gaan eten!
Tijd om even een vakantietje in te lassen, wat uit te rusten en om nog eens aan boord te koken & te eten.


Tonga: Vava’u Groep: Neiafu: deel II


Woensdag, 25 september ‘18 (UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Walvissafari
‘Swimming with whales’ is op de meeste plaatsen in de wereld verboden.
Een bijzondere ervaring die je kan opdoen hier in Tonga, in de eilandengroepen  ‘Vava'u’ & ‘Ha’apai’, is ‘snorkelen’ met bultrugwalvissen. De wereld toplocatie volgens internet. Tonga is een belangrijke broedplaats & kraamkamer voor de bultrugwalvissen (humpback whales(Engels)). Je kan ze hier hun kalven zien opvoeden in het kalme, door de riffen beschermde, water en het paringsritueel bekijken. Van juni tot november heb je de grootste kans dat je er een paar tegenkomt tijdens het varen. Vanuit een duikschool op Vava'u ga je met een boot het water op en van daaruit ga je snorkelen en kun je de prachtige onderwaterwereld en de walvissen zien. De walvissen blijven wilde dieren, dus er bestaat een kans dat ze niet bij je blijven en doorzwemmen, of dat je er net geen tegenkomt, of de trip niet doorgaat wegens slecht weer. Aan deze commerciële trip hangt een prijzig prijskaartje.
Doen we het of niet? Het is een droom, een van die dingen die op onze ‘wensenlijst’ staat... vorig jaar zagen we het reeds mensen doen in Frans Polynesië: Tahiti & Mo’orea. Een bevriende zeiler die als gids walvistoers in Hawaï deed (enkel spotten vanuit de boot), haalt ons over de streep. Tonga is één van de slechts drie plekken op de wereld (voor zover wij weten), waar zwemmen met deze dieren is toegestaan.

Bultrugwalvissen komen in alle oceanen voor. In de lente, zomer en herfst zijn ze te vinden rond de poolgebieden waar ze zich voeden. In de winter trekken ze naar de warmere gebieden rond de evenaar om te paren en te baren in warmere ondiepere wateren. Het bijzondere is dat ze elk jaar dezelfde route volgen en steeds terugkeren naar de plek waar ze zijn geboren.
‘The Whales of Tonga’
Vanaf juni/juli arriveren er verscheidende in Tonga van hun zomerse voedingsgebieden in Antarctica. Ze spenderen de winter in Tonga, om te baren & paren voor ze terugkeren in oktober/november.  De jaarlijkse migratie is nodig omdat er slechts weinig eten is voor de walvissen in de Tongaanse wateren, maar het kalf heeft behoefte aan warm water om te overleven, omdat ze weinig lichaamsvet hebben bij hun geboorte en hierdoor nog niet bestand zijn tegen koude.
Bij de geboorte weegt een ‘baby-walvis’ ongeveer een ton en is 4m groot! Terwijl moeder groter is dan Zensation (14 meter)! (Vrouwtjes zijn groter dan de mannetjes). Het enorme beest heeft al 6 maanden niet gegeten, sinds haar vertrek van de Antarctische wateren tot hier (duizenden kilometers) teert ze op de dikke laag blubbervet. En dat terwijl haar kalf zo’n 500 liter melk per dag drinkt en het ongeveer 45kg per dag bijkomt. Voor hun voeding zijn ze volledig afhankelijk van de moedermelk. Tegen het einde van het seizoen, zal een voedende moeder ongeveer 25% van haar lichaamsgewicht verloren hebben, omdat ze tijdens het voederen niet eet en de Tongaanse wateren niet het juiste voedsel voor hen bevat. Van de moment dat het kalf sterk genoeg is, zwemmen ze naar hun zomerse thuis, duizenden kilometers zuid en beginnen ze zich te goed te doen aan enorme hoeveelheden (1-2 ton/dag) plankton, ‘krill’ genoemd, om weer aan te vetten.
Een zwangerschap duurt 12 maanden, net lang genoeg voor de moeder om aan een bepaalt gewicht te bekomen in Antarctica om een kind te baren & te voeden in Tonga. Na de geboorte van het kalf is het de beurt aan de mannetjes om met de moeder te paren. De mannen uiten zich via unieke klanken & gezang, hun zinnen zouden volgens studies ritmische lettergrepen bevatten. De laagste tonen kunnen tot 185 decibels bereiken en tot 100km over de oceaan dragen! Hun opvoering kan uren duren.
Tijdens dit paringsritueel zie je een bultrugwalvis springen: ‘breaching’ genoemd. Impressionant & spectaculair om een mannetje, van minimum 11m, te zien oprijzen uit de zee, met vijf meter lange flapperende vinnen naast zijn kolossale lichaam, om dan op zijn zij het water in te plonsen! 
Een moeder die haar kalf begeleidt is ook een prachtig emotioneel zicht. De Zuidelijke bultrugwalvissen hebben een karakteristiek witte buik en witte lijn op hun zijvinnen, helemaal anders dan de zwarte soort van het noorden. En elke individu bultrugwalvissen heeft een eigen uniek patroon en staart karteling.
De bultrugwalvissen geven de voorkeur aan ondieper water dicht tegen de kust en zijn vaak nieuwsgierig naar de mensen, deze karaktertrek heeft in het verleden in hun nadeel gespeeld. In de 19de Eeuw zakte hun populatie van 100000 naar slecht 3000, een verlies van 97%!  Sinds 1986 is de jacht op walvissen wereldwijd verboden. In Tonga werd dit al een aantal jaar eerder verboden. Heel verstandig aangezien de walvissen naar hun ‘geboortegrond’ terugkeren. Heb je je eigen wateren leeggeharpoeneerd, dan zie je nooit meer een walvis, zoals bvb. bij Fiji.
De populatie is sinds het jachtverbod weer uitgegroeid en bestaat nu uit ongeveer 80000 dieren. De Bultrug wordt sinds 2008 niet meer beschouwd als een bedreigde diersoort. Een volwassen bultrugwalvis, wordt ergens tussen de 11 en de 19 meter lang. Ze wegen 25 tot 35 ton en kunnen wel 45 jaar oud worden.
De angst over de invloed van de walvistoers & toeristen en om de walvissen te beschermen, zodat ze niet worden weggejaagd of wegblijven door te veel stress, of het storen van moeder & kalf, en het paringsritueel; heeft de Tongaanse overheid in 2013 strikte regels voor de ‘walvisttouroperators’ en niet commerciële jachten opgelegd.
Zo is het verboden om als leek met je jacht, kajak, bijboot, jetski of al zwemmend of duikend dichter dan 300m bij een walvis te komen. Overtredingen worden zwaar beboet en vervolgd met onmiddellijk landuitwijzing!
De officiële gidsen mogen de walvissen niet achterna jagen of opjagen.

Met dit alles in het achterhoofd boeken we een toer. We kijken er naar uit! De nacht ervoor ben ik helemaal opgewonden voor wat er gaat komen: een ontmoeting met misschien wel werelds meest imposante dier!
Om zeven zijn we paraat, maken kennis met onze gids Ana & kapitein Aki, vullen we de nodige documenten/verklaring in. We zijn met een groepje van acht. Kapitein Aki brengt ons met een snelle boot, ‘Lumi’ zuidwaarts. Ana legt ons de regels uit en verteld meer over de walvissen. We worden onderverdeelt in twee groepen van vier. Ana zal steeds eerst het water ingaan om te verkennen en pas op haar teken mag één van de groepen naar haar toe zwemmen. De groep die eerst een walvis spot, mag er eerst in... spannend! Wetsuit aan, zonnecrème, hoed, snorkelgerief: snorkel, duikbril & zwemvliezen bij de hand, zo turen we met z’n tienen de horizon af, op zoek naar een ‘fontein’ van lucht die de walvissen uitblazen uit hun spuitgat. Aki staat via VHF steeds in contact met andere boten.
De grote vraag is of we vandaag de humpback whales gaan zien. Tot nog toe hebben wij tijdens onze tochten & verblijven reeds enkele malen van ver walvissen gezien, maar hopelijk hebben we vandaag het geluk om zelfs met ze zwemmen. Het is zonnig en de zee is kalm, dus perfecte omstandigheden.
We hebben de eer een zeemeermin uit Hawaï bij ons te hebben, het is Patti (SY Love), een bevriende jachtie. Ze zingt Hawaïaanse liederen om de walvissen tot ons te laten komen.
 "Een fontein op 11u, een walvis op 11u!!!!", wordt er geroepen. Aki vaart langzaam richting de aanwijzing. Er volgen nog enkele fonteinen. Ana gaat het water in en geeft teken, de eerste groep mag erin en wij mogen ons klaar maken. En dan is het zover! We laten ons in het water zakken en zwemmen zo snel we kunnen naar Ana. We haken de armen in elkaar, ik steek mijn hoofd onder water en vergeet gewoon te ademen. We hebben geluk, het is een moeder met haar kalf. Een volwassen vrouwtjes walvis zweeft vlak onder ons en dat op een diepte van enkele meters. Zij blijft hangen, wij blijven hangen, haar staart gaat zachtjes op en neer. Ze draait zich op haar zij, bestudeert ons en dan lijkt het wel of ze haar goedkeuring geeft want plots zwemt het kalf naar ons toe, op minder dan een meter. Het kalf is nieuwsgierig en speels en draait rond, flappert met zijn zijvinnen op het wateroppervlak en maakt tuimelingen onder water, steeds dichter en dichter naar ons toe. Hij of zij is niet bang en raakt per ongeluk met het puntje van de staart nog net iemand van onze groep op het hoofd. Minstens een half uur lang hangen we daar, te genieten van deze prachtige wezens. Wat een eer dat we dit van zo dicht bij mogen & kunnen observeren! Van dichtbij zien we de bultjes op hun kop, de kleine oogjes die ons begluren, de witte buik die er zacht en aaibaar uitziet. Maar vooral de grootte maakt een enorme indruk op ons... wat voelen we ons klein...
Uitgelaten klimmen we weer aan boord. We gillen het allen uit van enthousiasme, onder de indruk van deze natuurwonders! Het is niet te beschrijven hoe het voelt om 'met' ze te zwemmen. Wat een belevenis! Wilde walvissen zien, is één ding, maar van zo dichtbij met hen in het water vertoeven, dat is nog wat anders!!!
De natuurdocumentaires op National Geographic zijn er niks tegen, dit is ‘ECHT, Wauw!
Heel de dag zien we walvissen en we treffen drie verschillende moeders met hun kalf. Heel rustig en kalm dobberen ze in het water, af en toe even ademhalen en spuiten ze en soms is het net of de moeder je met haar oog aankijkt. Fantastisch! Wanneer moeder het waarschijnlijk genoeg vindt, zwemmen ze rustig verder.
Telkens is het kalf héél nieuwsgierig & speels. Wanneer ie er genoeg van heeft zien we het wegkruipen onder moeders vinnen. Een andere keer slaat het meerdere malen met zijn staart op het water, net als zijn familieleden even ervoor het hem voordeden.
Een ander kalf buitelt en duikt dat het een lieve lust is. Je ziet dat mama ‘whale’ ons in de gaten houdt, maar laat het lekker gebeuren, wat een bijzondere dieren zijn dit. Het is niet te bevatten wat is dít mooi!
We zien een moeder haar kalf naar de oppervlakte duwtje om te ademen, een héél bijzonder moment. Het kalf is maar een paar weken oud en al zo’n 5 meter! Hij legt zich boven op mama’s rug en samen glijden ze langs ons heen.
De elegantie en sloomheid waarmee ze hun rug afrollen boven het wateroppervlak staat in schel contrast met de verplaatsing van de enorme watermassa & kracht het te weeg brengt wanneer de staart de lucht in gaat en weer op het wateroppervlak kletst!
We nemen een lunchpauze op ankerplaats nummer 14 (meer over de ankerplaatsen volgt), ‘the Blue Lagoon’. De naam zegt het al! Hoogverblindend, paradijselijk plekje in enkele meters turquoise blauw water met een witte zandbodem, voor een even idyllisch eilandje. Een zeeschildpad komt ons begroeten en we zwemmen hem achterna. Tijdens de lunch krijgt Aki een oproep van een andere boot: ze hebben een ‘walvishaai’ gespot. Meteen varen we naar de lokatie van de opgegeven coördinaten. Maar geen walvishaai te zien... wél weer een moeder met kalf.
We krijgen de kans om met onze groep in totaal vijf keer te water te gaan en de dieren te observeren. Ter afscheid komen moeder & kalf nog even tot aan de boot gezwommen, gooit de moeder zich op haar zij en steekt haar (enorm lange) vin de lucht in, net of ze naar ons zwaait, ze draaien zich om en zwemmen naar het licht van de zakkende zon.
Tegen 16u30 zijn we weer aan het dok in ‘Neiafu’. Iedereen is ‘happy’ door deze overweldigende belevenis & dag. Onze gids Ana is opgetogen en noemt dit een ‘TOP’ dag, één van de betere toerdagen. Boffen wij weer :-)
Het is best een kostbaar uitstapje maar het is meer dan de moeite waard! Een onvergetelijke ervaring. Een ‘once in a lifetime experience’, dat we NOOIT zullen vergeten! Al onze verwachtingen zijn meer dan overtroffen...

Opmerking:
Dit was geen toersiten val, dit was...het valt niet te omschrijven, intens! De whale watchers gaan respectvol met de dieren om: 1 boot per walvis en kalf, Max. 4 toeristen + 1 gids te water, als de dieren tekenen van irritatie vertonen verdwijnen ze onmiddelijk. De gidsen doen deze job niet alleen voor het geld maar ook omdat ze van deze dieren houden.

Je kan het je bijna niet voorstellen dat er zoveel op deze dieren is gejaagd

Na onze walvis-ervaring, verscheen dit op HLN. Klik op de link en bekijk wat ook wij mochten beleven!
Link walvis zwemmen Tonga:

https://www.hln.be/wetenschap-planeet/dieren/schitterende-beelden-en-geluiden-fotograaf-zwemt-met-walvissen~a87508ca/