Donderdag, 18 februari '16
Liggen we hier in een paradijs, regent het toch wél zeker! De vijftig tinten blauw/groen lijken meteen minder kleur- en kwijlrijk, hi, hi, hi. Maar niet getreurd, na regen komt zonneschijn en dat is hier zeker het geval. En hoe, ze geeft er meteen een stevige lap op en brandt alle wolken weg :-)
In de stad aan de kade brengen vissers hun vangst aan land en en verkopen er verschillende soorten vis: tonijn, bonito, zeebaars en nog vele andere die we niet kennen met de kleuren blauw, roze, geel. Gigantische langoesten proberen uit bakken te kruipen. Pelikanen hebben zich in grote getallen verzameld bij de vissers in de hoop iets lekkers te krijgen, terwijl de vissen met veel zorg ontdarmd, gefileerd en ontschubd worden met behulp van kroonkurken op een stok. (Gek, dit was een zelfgemaakt muziekinstrument dat we gebruikten in de klas en hier schrapen ze er de schubben mee van de vissen, hi, hi, hi, had ik dat geweten...)
De fruit -& en groentenmarkt oogt weer kleurrijk, en we worden alweer afgezet bij de aankoop van enkele stuks! Jammer, dat ze de toeristen zo uitbuiten! Kopen dan liever in de supermarkt, waar de prijzen zijn getekend en het voor iedereen hetzelfde is.
Het stadje heeft prachtige houten gebouwen met balkons en smeedijzerwerken, jammer dat de staat ervan en kleuren verwaarloosd worden. Toch ademt het hier 'echt Caraïben' uit en armoede is ook duidelijk aanwezig. Toch is er een heuse winkelstraat met verscheidene zijstraten met overvolle winkels met kledij, schoeisel, lingerie, accessoires, kleurrijke stoffen met vooral de geel, oranje, rood, groene Caraïbische geruite stof, enz... Het is de 'Abdijstraat' in Antwerpen in 't veelvoud!!! Als je hier niet vindt wat je zoekt...;-)
Bij terugkomst in de baai, zien we tussen alle Franse vlaggen nog een Belgische vlag en wanneer we even later vertrekken, komt er nog een boot met onze driekleur voorbij gevaren.
We varen naar de westkant van de linkervleugel van het vlindervormige eiland. De tocht verloopt aangenaam en onderweg komen we een chauvinistische landgenoot tegen, die enthousiast met zijn vlag op het achterdek staat te zwaaien naar ons. Leuk om te weten dat er nog enkele Belgen hier rondvaren.
Net voor zonsondergang liggen we voor de haven van 'Rivière de Sens'. Op AIS, zien we dat SY Twixx in de haven ligt. We hebben hen al in Spanje mislopen en gisteren in Pointe-à-Pitre. Zou het ons lukken om elkaar hier terug te zien? En ja hoor, Brigitte & Rob zijn aan boord. Een uitgebreid warm ontvangst met borrel en lekkers volgt, aangevuld met avontuurlijke verhalen en een fantastische avond :-)
zaterdag 20 februari 2016
Dominica, Portsmouth - Guadeloupe, Point-à-Pitre (Caraïben)
Woensdag, 17 februari '16
We worden wakker van waterdruppels in ons gezicht...we hebben toch vannacht maar weer de luiken boven ons hoofd open gezet voor frisse lucht. De dag op Dominica ontwaakt met regen en dikke pakken donkere wolken boven zich. Zou dit het regeneiland zijn? In ieder geval heeft ons zelfgemaakte Dominica-vlag de vuurdoop doorstaan en wappert nog kleurrijk in het wand.
Zetten zeil en gaan op zoek naar heldere lucht, zon en beter weer. En dat vinden we reeds snel. Maar ook vandaag is het een zeiltochtje van veertig mijl om 'U' tegen te zeggen. Net zoals gisteren is het intensief en zoutwaterrijk. The Captain heeft het druk met telkens te anticiperen op de verschillende winden en windvlagen. Waar is die duikbril? De buiskap en bimini beschermen ons een klein beetje voor het overkomende zeewater.
Onderweg komen we vissers tegen die heerlijk liggen te klotsen en te schommelen in kleine vissersbootjes en hun vangst checken bij hun visboeien in water van tachtig meter diep of meer. Wat een job!
Guadeloupe komt in zicht en de Franse vlag wordt weer gehesen. Al snel staan we te kwijlen van het vijftig tinten blauw/groene water en hagelwitte zandstranden. Wouw, knap zeg!
Het eiland heeft de vorm van een vlinder en we droppen ons anker aan de zuidwest-kant van de rechtse vleugel, aan de stad Pointe-à-Pitre.
Met ons Dinghietje gaan we inklaren in de haven en net zoals op Martinique wordt ook hier geen enkel paspoort of bootdocument gecontroleerd. Voor hetzelfde geld staat hier Janneke of Mieke op ons inklaardocument...who cares?
Rondom de haven staan identieke gebouwen, waarin appartementen en horeca-zaken en winkels zich bevinden. We bezoeken enkele beruchte bars uit de pilot, nml. 'Route de Rum' met prachtige schetsen van deelnemers aan deze regatta en 'Pirate Carebeen' waar cruisers zich verzamelen tussen piratenbeelden.
Tijdens de apo in de kuip, passeert er een cruiseschip met vele kijklustigen op het dek...Zensation poseert weer als een echt fotomodel ;-) Enkele jaren geleden stonden we zelf aan boord van zo'n schip en droomden en wensten we hier met een zeilboot te liggen en te varen...en kijk nu...Zijn we hier dan toch echt?!
We worden wakker van waterdruppels in ons gezicht...we hebben toch vannacht maar weer de luiken boven ons hoofd open gezet voor frisse lucht. De dag op Dominica ontwaakt met regen en dikke pakken donkere wolken boven zich. Zou dit het regeneiland zijn? In ieder geval heeft ons zelfgemaakte Dominica-vlag de vuurdoop doorstaan en wappert nog kleurrijk in het wand.
Zetten zeil en gaan op zoek naar heldere lucht, zon en beter weer. En dat vinden we reeds snel. Maar ook vandaag is het een zeiltochtje van veertig mijl om 'U' tegen te zeggen. Net zoals gisteren is het intensief en zoutwaterrijk. The Captain heeft het druk met telkens te anticiperen op de verschillende winden en windvlagen. Waar is die duikbril? De buiskap en bimini beschermen ons een klein beetje voor het overkomende zeewater.
Onderweg komen we vissers tegen die heerlijk liggen te klotsen en te schommelen in kleine vissersbootjes en hun vangst checken bij hun visboeien in water van tachtig meter diep of meer. Wat een job!
Guadeloupe komt in zicht en de Franse vlag wordt weer gehesen. Al snel staan we te kwijlen van het vijftig tinten blauw/groene water en hagelwitte zandstranden. Wouw, knap zeg!
Het eiland heeft de vorm van een vlinder en we droppen ons anker aan de zuidwest-kant van de rechtse vleugel, aan de stad Pointe-à-Pitre.
Met ons Dinghietje gaan we inklaren in de haven en net zoals op Martinique wordt ook hier geen enkel paspoort of bootdocument gecontroleerd. Voor hetzelfde geld staat hier Janneke of Mieke op ons inklaardocument...who cares?
Rondom de haven staan identieke gebouwen, waarin appartementen en horeca-zaken en winkels zich bevinden. We bezoeken enkele beruchte bars uit de pilot, nml. 'Route de Rum' met prachtige schetsen van deelnemers aan deze regatta en 'Pirate Carebeen' waar cruisers zich verzamelen tussen piratenbeelden.
Tijdens de apo in de kuip, passeert er een cruiseschip met vele kijklustigen op het dek...Zensation poseert weer als een echt fotomodel ;-) Enkele jaren geleden stonden we zelf aan boord van zo'n schip en droomden en wensten we hier met een zeilboot te liggen en te varen...en kijk nu...Zijn we hier dan toch echt?!
Martinique, St. Pierre - Dominica, Portsmouth (Caraïben)
Dinsdag, 16 februari '16
De gele zeester ligt nog dicht bij ons anker en blijft er rustig liggen wanneer ons zwaar groot ijzeren houvast de zeebodem uit z'n grip laat. Er zijn nog andere schepen waar beweging op is en vertrekken.
De wind is variabel in kracht en richting. We hebben een vijfenvijftig mijl voor de boeg, 'peanuts' in vergelijking met onze oversteek van 2800NM in één stuk. Dat zullen eens even snel bezeilen. Niet dus!!! De luxe cruise is voorbij...neen, niet omdat de Cherrenstef de boot heeft verlaten, neen, we krijgen een stevig tripje. Alle windstanden passeren ons: voor de wind, ruime wind, halve wind, aan de wind. Windkracht van 3 tot 35 knopen, de motor moet ook even draaien en ons vooruit helpen. Alle luiken en ramen zijn weer toe en de stoppen zitten in de verluchtingsgaten. Water komt over de boeg en de spreadhood heen. Zelfs in de kuip krijgen we regelmatig een zoutwaterdouche over ons heen. Ook al is het water warm en zitten we in badkledij, is het toch telkens even gillen en happen naar lucht, hi, hi, hi,...;-)
Ja, dat is een héél intensief en minder comfortabel tochtje, dan de achtiendagen en half van de oversteek van de Atlantische Oceaan. En te weten dat we nu maar even van eiland naar eiland varen in de Caraïbische zee. Dachten dat varen op het Veerse Meer frustrerend was met de eilandjes en bomen die de wind steeds van 'allé kanté' laat waaien en beïnvloed. Wat is het hier? Acceleratie zone, valwinden, tunneleffect,...? Ja, zeilen is een sport!
Tussen alle zeilstanden en douches door, probeer ik me te wagen aan het tekenen en inkleuren van onze eerste zelfgemaakte gastenvlag (vlag van het land waar je bent en dat je uit beleefdheid onder de rechter zaling hangt). Ik heb lang getwijfeld of ik die van Dominica zou maken, ze is zeker niet de gemakkelijkste om mee te starten, met haar prachtige papegaai in het midden met sterren er rond. En aangezien we er enkel stoppen voor een overnachting en dus niet gaan inklaren of aan land gaan, is het dan wél nodig of moeten we de quarentaine vlag (gele vlag) hangen? Who knows? Ik ga de uitdaging aan en maak eerst een schets op papier, alvorens op een blanco vlag te beginnen. Af en toe moet ik mijn teken- en kleuractiviteit staken om te vluchten voor de waterspatten, de wind of de te schuine helling waar we onder varen. Toch slaag ik in mijn opdracht en al zeg ik het zelf, de eerste vlag is geslaagd! (Zie foto's)
Dominica oogt rijkelijk groen en we worden meteen verwelkomt door 'Bounty', een local die in zijn houten bootje komt toegevaren en ons even later, na het ankeren, uitstappen aanbied. Tja, dat zal voor binnen enkele maanden zijn, als we hier terug keren, morgenvroeg varen we door naar het volgende eiland, Guadeloupe.
Boven Dominica hangen donkere wolken en al snel wordt ons duidelijk waardoor het eiland zo groen is...regen, regen, regen en nog eens regen. De hele avond, nacht wisselen de buien elkaar af. Ramen moeten toe omdat de wind de regen binnen blaast. Pfff...het wordt alsmaar warmer en broeikaseffect in de boot stijgt met de minuut. Telkens als het over is, openen we alle ramen en luiken, om die dan enkele minuten later weer te moeten sluiten... Dit zou weer een ideaal moment zijn om het regen-opvang-zeil te gebruiken en de watertank aan te vullen, maar dit kan niet doordat ons Dinghietje op het dek ligt. Zensation krijgt alvast een rijkelijke zoetwaterspoeling en dat doet haar goed na al die liters zoutwater die vandaag over haar heen zijn gekomen ;-)
De gele zeester ligt nog dicht bij ons anker en blijft er rustig liggen wanneer ons zwaar groot ijzeren houvast de zeebodem uit z'n grip laat. Er zijn nog andere schepen waar beweging op is en vertrekken.
De wind is variabel in kracht en richting. We hebben een vijfenvijftig mijl voor de boeg, 'peanuts' in vergelijking met onze oversteek van 2800NM in één stuk. Dat zullen eens even snel bezeilen. Niet dus!!! De luxe cruise is voorbij...neen, niet omdat de Cherrenstef de boot heeft verlaten, neen, we krijgen een stevig tripje. Alle windstanden passeren ons: voor de wind, ruime wind, halve wind, aan de wind. Windkracht van 3 tot 35 knopen, de motor moet ook even draaien en ons vooruit helpen. Alle luiken en ramen zijn weer toe en de stoppen zitten in de verluchtingsgaten. Water komt over de boeg en de spreadhood heen. Zelfs in de kuip krijgen we regelmatig een zoutwaterdouche over ons heen. Ook al is het water warm en zitten we in badkledij, is het toch telkens even gillen en happen naar lucht, hi, hi, hi,...;-)
Ja, dat is een héél intensief en minder comfortabel tochtje, dan de achtiendagen en half van de oversteek van de Atlantische Oceaan. En te weten dat we nu maar even van eiland naar eiland varen in de Caraïbische zee. Dachten dat varen op het Veerse Meer frustrerend was met de eilandjes en bomen die de wind steeds van 'allé kanté' laat waaien en beïnvloed. Wat is het hier? Acceleratie zone, valwinden, tunneleffect,...? Ja, zeilen is een sport!
Tussen alle zeilstanden en douches door, probeer ik me te wagen aan het tekenen en inkleuren van onze eerste zelfgemaakte gastenvlag (vlag van het land waar je bent en dat je uit beleefdheid onder de rechter zaling hangt). Ik heb lang getwijfeld of ik die van Dominica zou maken, ze is zeker niet de gemakkelijkste om mee te starten, met haar prachtige papegaai in het midden met sterren er rond. En aangezien we er enkel stoppen voor een overnachting en dus niet gaan inklaren of aan land gaan, is het dan wél nodig of moeten we de quarentaine vlag (gele vlag) hangen? Who knows? Ik ga de uitdaging aan en maak eerst een schets op papier, alvorens op een blanco vlag te beginnen. Af en toe moet ik mijn teken- en kleuractiviteit staken om te vluchten voor de waterspatten, de wind of de te schuine helling waar we onder varen. Toch slaag ik in mijn opdracht en al zeg ik het zelf, de eerste vlag is geslaagd! (Zie foto's)
Dominica oogt rijkelijk groen en we worden meteen verwelkomt door 'Bounty', een local die in zijn houten bootje komt toegevaren en ons even later, na het ankeren, uitstappen aanbied. Tja, dat zal voor binnen enkele maanden zijn, als we hier terug keren, morgenvroeg varen we door naar het volgende eiland, Guadeloupe.
Boven Dominica hangen donkere wolken en al snel wordt ons duidelijk waardoor het eiland zo groen is...regen, regen, regen en nog eens regen. De hele avond, nacht wisselen de buien elkaar af. Ramen moeten toe omdat de wind de regen binnen blaast. Pfff...het wordt alsmaar warmer en broeikaseffect in de boot stijgt met de minuut. Telkens als het over is, openen we alle ramen en luiken, om die dan enkele minuten later weer te moeten sluiten... Dit zou weer een ideaal moment zijn om het regen-opvang-zeil te gebruiken en de watertank aan te vullen, maar dit kan niet doordat ons Dinghietje op het dek ligt. Zensation krijgt alvast een rijkelijke zoetwaterspoeling en dat doet haar goed na al die liters zoutwater die vandaag over haar heen zijn gekomen ;-)