dinsdag 19 juni 2018

Frans Polynesië: Genootschapseilanden: Tahiti, Taina - Raiatea, ‘Te Ava Moa’ pas

Zaterdag, 26 mei ‘18_15u - zondag, 27 mei ‘18_9u (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!) 

Totaal trip:
Resultaten na 18u:
Afgelegde afstand: 108 NM
Gemiddelde snelheid: 6 kn
Gemiddelde knopen wind: 23 -> 3 kn

Een buienzone houdt ons gevangen. Zoutwaterdouches komen over ons heen, afgewisseld met zoet regenwater. Waarom hebben we gedoucht?! Tahiti verdwijnt achter de regenwolken. Er is weinig tot geen wind voorspelt, maar dankzij de buien kunnen we lekker zeilen. 

Al snel hebben we beet, maar nog voor we hem kunnen binnenhalen heeft ie reeds gelost 😕. De nacht verloopt droger & rustig. Tegen de ochtend moet de motor aan. De zon breekt door de wolken en om 9u bereiken we de ‘Teavamoa’ pas, aan de zuidoostkant van Raiatea. In de lagoon kunnen we weer zeilen aan een rustig tempo. Het is nog 12NM tot aan de ‘Upapa’ Baai aan de Raiatea Carénage, waarover we 3u30’ doen. De oostkant van het eiland is héél mooi en er staan prachtige villa’s. Het zeilen in het beschutte vlakke water van de lagoon, lijkt wel een beetje op het Veerse Meer zeilen, maar dan met palmbomen 🌴🌴.

Frans Polynesië: Genootschapseilanden: Tahiti, Taina

Dinsdag, 29 mei - zaterdag, 2 juni ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!) 

Tijd om ff uit te rusten na ‘t  vertrek van onze vrienden, zit er niet meteen in... De laatste tijd ontladen de batterijen veel te snel. Vorig jaar hadden we hetzelfde probleem, toen hebben we het kunnen oplossen door een extra batterij (gekregen van SY Calagorm) te plaatsen. Nog zes maanden wachten tot we in Nieuw Zeeland arriveren en het risico lopen dat ze het onderweg begeven, waardoor de stuurautomaat & koelkast het niet meer doet en we de resterende mijlen met de hand moeten sturen & etenswaren niet gekoeld kunnen worden... dat risico nemen we liever niet.  
En dus, heeft the Captain meteen bij aankomst in Taina drie nieuwe AGM-batterijen geregeld, deze kunnen we zaterdagvoormiddag installeren aan het technisch dok. De goedkopere zijn te groot voor de ruimte die we hebben en opnieuw de ruimte verbouwen (reeds voor vertrek in BE gedaan!) om de grotere & goedkopere te plaatsen, is geen optie. 
En... de kogel is door de kerk: Zensation gaat toch uit water! En zelfs héél binnenkort: een ‘Last Minute’ plekje (meer info volgt in de komende blogs).
Praktisch dat we een huurwagen hebben voor enkele dagen, zo kunnen we naar de watersportwinkels in ‘Papeete’ stad rijden en al het nodig schuur- & schildersmateriaal, primer & anti-fouling aankopen. We koppelen deze noodzakelijke boodschappen aan leuke uitstapjes en kuieren voor de laatste keren rond in de hoofdstad. Alle winkeltjes & de marktkraampjes worden nogmaals voor de laatste keer uitgebreid bezocht. ‘s Avonds hebben we enkele rendez-vous met heel wat cruisers van allerlei nationaliteiten, waaronder ook onze Nederlands vrienden (SY Acapella & Jonas) & met een locale vriendin, Rosalyne.
Op de ankerplaats spookt het... boten draaien allen een andere kant uit en Zensation zou dan bijna tegen een andere boot aanliggen, dit gebeurt telkens als we niet aan boord zijn 🤔. Als we er zijn, lijkt iedereen ver & veilig genoeg van elkaar te liggen. Heel raar! De Franse buurman komt ons vragen om te verhuizen. Hij zou aan een meerboei liggen in de ankerzone, wat wettelijk niet mag, maar hij heeft er zijn eigen verhaal over 😳. We zien naast ons een kleine gele boei, maar is dat de meerboei? Zijn boot ligt héél wat meters achter ons, dus dat kan niet of wél? Uiteindelijk komt de ‘aap uit de mouw’: hij ligt met een 30m lang touw aan de moering zodat hij zou draaien zoals de geankerde boten (bij een moering steek je normaal je landvast doorheen en lig je kort bij de boei, waardoor de draaicirkel korter & anders is dan op meters ankerketting). Het is hier gemiddeld 15m diep, dus iedereen legt hier gemiddeld 45m ketting uit (diepte min. x3, x4 is beter.)). Nou, dat hij dan maar wat meters lijn binnenhaald! Vrijdagavond, net voor zonsondergang, komt ie weer zeuren... the Captain heeft het gehad, gaat niet in discussie en haalt anker op! Waar vinden we nog een plaats net voor’t donker en morgenvroeg moeten we toch naar het technisch dok?! We droppen even verderop weer het anker, en liggen te dicht bij de vaargeul, maar het is slechts voor de nacht. De volgende ochtend krijgen we reeds vroeg bezoek van een pilot-boot, die vraagt om te verhuizen, omdat er een groot schip gaat langskomen! Via VHF roepen we Marina Taina op met de vraag of we reeds naar het technisch dok mogen komen, maar deze is nog niet vrij. Dus weer anker op ⚓️! Nou, zoals jullie reeds weten is het een hele inspanning om al die meters ankerketting telkens te verdelen in de ankerbak tijdens het binnenhalen... met z’n twee gaat dit makkelijker, maar die derde persoon & helpende hand hebben we jammergenoeg niet meer aan boord... We varen enkele meters naar voor en laten het anker weer zakken, zo, we liggen weer.
Ik ga nog even wat verse etenswaren kopen bij Carrefour en tegen dat ik weer in de Marina aankom, zie ik the Captain met Zensation binnenvaren. Dat is timing!
Hij meert af aan het technisch dok. Met een katrolsysteem dat hij bedacht & gemaakt  heeft, proberen we om de 60kg zware grote batterijen uit & in de kajuit & boot te krijgen. Het touw loopt om de tafelbeugel heen, bij de eerste batterij gaat het reeds mis... ik hoor de beugel aan de tafel rukken en plooien, maar the Captain wil doorgaan, 60kg moet die beugel toch makkelijk aankunnen! Knak!!! Niet dus... de beugel breekt van de tafel 😱! Oeps, een andere weg zoeken. De eerste twee batterijen staan m.b.v. het katrolsysteem en de elektrische lier aan dek. Nu de laatste batterij nog afkoppelen en deze manueel naar boven winchen, met de winchhendel en al mijn kracht die ik heb probeer ik de hendel rond te krijgen! The Captain heeft zijn rug reeds geforceerd met de batterijen uit de ruimte onder het bed in de achterkajuit te tillen 😬
De oude batterijen gaan van boord en de nieuwe worden aan boord gehesen. De eerste twee worden meteen geïnstalleerd en aangesloten, daarna kan de laatste weer op de elektrische wijze gewinched worden. Drie nieuwe batterijen gaan ons van de nodige elektriciteit voorzien 🔋🔌. Nog snel even de watertank bijvullen. Rosalyne is ons tijdens de werkzaamheden nog even morele steun komen bieden. Er liggen reeds boten te wachten om het dok te gebruiken. We nemen afscheid en verlaten het technisch dok. 
Voor de ‘Taapuna’ pas gaan we nog even voor anker. Zo hebben we rustig de tijd om de bijboot af te tuigen, de kajuit- & vloerpanelen weer vast te schroeven en alles zeevast op te bergen. Even uitblazen en ons late ontbijt/vroege lunch nuttigen, terwijl we de laatste blikken op Tahiti werpen. 
Het is zaterdag, 2 juni ‘18. Exact een jaar geleden kwamen we toe in Frans Polynesië, in Gambier. We beseffen dat het voorlopig de laatste keer is dat we in Tahiti zijn, het is moeilijk om dit eiland los te laten, omdat hiermee ook het afscheid van Frans Polynesië nadert... nog enkele weken gaan we in deze eilanden groep vertoeven voor we verder west varen.
Tahiti is de plek waar je alles kan krijgen en waar je heel wat boten & hun crew weer treft, die je gaande weg in de verschillende archipels hebt leren kennen. Het afscheid valt zwaar, sommige zien we wél weer in Nieuw Zeeland of ergens onderweg, de ene neemt de zuidelijke route, de andere de noordelijke. Zelf weten we het nog niet, we kunnen niet kiezen, alles zien & de beide routes doen is niet mogelijk, maar we willen wél zo veel mogelijk zien & doen... Hier gaan we nog wat over opzoeken & lezen de komende dagen. 
Maar nu eerst anker op, want we zitten met een tijdsdruk. Maandagmorgen, 4 juni worden we in Raiatea verwacht. We trotseren nog een regenbui & windstoten en dan verlaten we de lagoon van Tahiti. 
De ‘Taapuna’ pas ligt er weer rustiger bij, maar de surfgolven aan het rif zijn nog hoog. Goed voor de surfers die deelnemen aan de wedstrijd die plaats vindt en heel wat supporters op kleine bootjes met zich meebrengt 🏄🏽‍♀️🏄🏽‍♂️🚤.
Au revoir Tahiti 👋🏽


Gastenblog Sandra & Ivo: Frans Polynesië

Gastenblog Sandra & Ivo
Frans Polynesië: Tuamotus Archipel: Fakarava, Rangiroa & Tikehau + Genootschapseilanden: Huahine, Bora Bora, Tahaa, Raiatea, Huahine, Mo’orea & Tahiti

Aan boord SY Zensation: Maandag, 30 april - woensdag, 30 mei ‘18


Onze belevenissen van onze trip naar Frans Polynesië.
Na een reistrip van 28 uren zijn we aangekomen in Frans-Polynesië (Tahiti). We werden, ’s morgens om 5 uur, hartelijk ontvangen op de luchthaven door Polynesische danseressen. Wat moesten die mensen vroeg opstaan om ons te verwelkomen 😜.
De huurauto werd in ontvangst genomen op de luchthaven en we zijn richting Tahiti Pearl Beach Resort gereden (niet echt een aanrader). Daar aangekomen hebben we onze spullen gedropt en zijn we met de shuttle bus van het hotel richting Papeete centrum gereden. De eerste indruk van de stad was overweldigend. Drukke stad met vele shops, vriendelijke en behulpzaam mensen. Nà een stevig ontbijtje in “Oasis” zijn we met de huurwagen het eiland gaan verkennen. Elk hoekje en strandje werd bezocht. 3 dagen hebben we genoten van het eiland, Teaohupoo bezocht (paradijs voor surfers), een etentje in restaurant Plage de Maui met de voetjes in het zand en een zeer vriendelijke bediening. Daar hebben we voor de eerste keer kennis gemaakt met een Mureen, een gevaarlijk visje dat zomaar voor onze voeten kwam zwemmen. De bediening werd verzorgd door mooie meisjes van de plaatselijke bevolking, getooid in mooie kledij en prachtige bloemenkransen op hun hoofd. Belvédère de Taravao, het hoogste punt van het eiland, gaf ons een spectaculair uitzicht over het eiland. Onze 3-daagse trip hebben we afgesloten met een etentje in “Les 3 Brasseurs”.
We maken ons klaar om ’s anderendaags een vlucht te nemen naar Fakarava. 
Maandag, 30 april ‘18:
Na een korte vlucht van 1u10’ kwamen we aan op de kleine luchthaven van Fakarava. Daar werden we opgewacht door captain Geert & first mate Cindy. Nà een hartelijke begroeting werden we al snel aan boord gebracht van Zenstation met de dinghy. Eens aan boord van de “Zensation” krijgen we alle nodige uitleg over het “reilen & zeilen” hoe alles in z’n werk gaat. Al snel vertrekken we voor onze eerste zeiltocht van een 3-tal uur richting Pakokota. Hier gaan we onze eerste nacht doorbrengen.
’s Anderendaags wordt meteen om 6u ’s morgens het anker gelicht om richting Zuidpas te zeilen. Zensation wordt aan een meerboei gelegd en de nodige snorkelaccessoires worden bovengehaald. We vertrekken onmiddellijk met de dinghy om bij “laag water” de pas in te varen zodat we ons kunnen laten meedrijven met de stroom richting lagune. Zo kunnen we met volle teugen genieten van de wondermooie onderwaterwereld en zwemmen voor de eerste keer tussen de zwartpuntrifhaaien. Wat een ervaring!
Na de middag zijn we in de duikclub een drankje gaan nuttigen en maakten we kennis met de bemanning van de “Offshore Hunter”. Toffe gasten, die Noren.
De ochtend daarop kunnen we genieten van een lekker ontbijt met “pannenkoeken”. Nà onze snorkeltrip hebben we onze vrienden van de “Offshore Hunter” uitgenodigd om na de middag iets te komen drinken aan boord. ’s Avonds zijn we met het hele gezelschap gaan eten in de duikclub, “buffet à volonté” zelfs met Belgische frietjes.... De zeiltrip gaat terug door de lagoon, naar Fakarava Noord (Rotavaia), we gaan van boord en wandelen richting “lodge Havaiki” waar we later onze eerste pearl farm zullen bezoeken. ’s Avonds hebben we kennis gemaakt met een restaurantje op wielen “de roulotte”, gezellige sfeer en aangepaste muziek. Als afsluiter zijn we nog een ijsje gaan eten in “La Paillote”.
Op zaterdag bezoeken we de pearl farm en de bijhorende shop, ’s middags lunchen we in “Le Snack du Requin Dormeur”. ‘s Avonds eten we aan boord van Zensation.
Onze volgende zeiltocht van 26u brengt ons richting Rangiroa, onderweg hebben we de nodige “squalls” gehad. We hadden geluk dat het zeilschip de “Windspirit” in dezelfde baai lag en zo is het ons gelukt om een gratis lift te krijgen richting pearl farm Paul Gauguin. We keren te voet terug richting dorp, alle cafés waren gesloten, maar gelukkig was de luchthaven nog open en hebben we daar iets gedronken in de lobby. Blij met een verfrissend biertje...
We besluiten ’s avonds te gaan eten in restaurant "Te Mao” waar we kunnen genieten van een lokale wijn geteeld in Rangiroa, de nodige tapa’s verschijnen op tafel. We worden door de vriendelijke eigenaar van het restaurant met de auto terug gebracht tot aan de dinghy die zich bevind aan de kade van het dorp.
Nà een heerlijke nachtrust gaan we met z’n allen naar de supermarkt, inkopen worden naar de dinghy gebracht. Omstreeks 10u30 gaan we snorkelen in het beroemde “aquarium” van Rangiroa. Duizenden vissen komen ons tegemoet, prachtig koraal in helder water. In de namiddag gaan de mannen nog eens snorkelen, de vrouwen gaan al liftend shoppen en komen terug met de mooie, aangekochte parels.
Afspraak in café Chez Lily, helaas was de tent gesloten, maar we kunnen het toch geregeld krijgen om er iets te drinken, de vriendelijke eigenares verwijst ons naar een privé tafeltje. Een gans café voor ons alleen.
Vannacht valt er veel regen, de watertank wordt aangevuld met “gratis” water.
We vertrekken richting Tikehau, eens we buiten de pas zijn wordt de zee woelig en krijgen we af en toe wat zeewater over de boeg. We worden verwelkomd door dolfijnen. De vislijnen worden uitgehangen en tijdens onze tocht hebben we een mooie Mahi Mahi kunnen vangen. Hij wordt vlot aan boord gehaald en direct gefileerd door de captain. In de late namiddag komen we aan in Tikehau, een idyllische plek, een postkaart en een foto waard.
De volgende dag zeilen we verder naar Huahine, 190 mijl, 2 dagen en 1 nacht, een lange maar mooie tocht. We komen aan in baai Fare omstreeks 21u30 - ondertussen is het donker en moeten we een meerboei zoeken tussen de andere boten. We vinden al snel een meerboei met op de achtergrond een leuk muziekje dat weerklinkt uit een resort aan de overkant.
In de yachtclub Huahine hebben we meermaals ons tafeltje gevonden, happy hour en overheerlijke filet mignon....daar laten we ons graag zien! Gezellig dorp en hier hebben we ook het schelpenmuseum bezocht.
We zeilen verder naar baai Avea in het Zuiden van het eiland. Hier gaan we aan land ter hoogte van het resort Le Mahana. We drinken iets en maken een wandeling. ’s Avonds bezoeken wij de Roulotte aan de overkant van het resort.
De volgende dag bezoeken we nog enkele pareo-shops. We krijgen ook een mooie tros bananen cadeau en een gratis lift. We varen opnieuw naar baai Fare. Omdat er ook moet gewerkt worden...zorgen de mannen voor diesel en vullen onze tank opnieuw bij. Motoren moet ook steeds gebeuren om de verschillende passen binnen te varen. De dames bezoeken de art & craft shop, de heren genieten van een biertje in de yachtclub.
50 mijl verder richting Bora Bora - de eerste uren hebben we veel regen gehad en de tocht verloopt nogal woelig. Bij aankomst in Bora Bora krijgen we toch een beetje zonneschijn. Het prachtige berglandschap komt in zicht, een groene vulkaankrater omringd door een diepblauwe lagune. Zwemmen met manta’s en stingrays staan hier op het programma. Wat een prachtige onderwaterwereld!
We huren een meerboei voor 20$ bij yachtclub Bora Bora, dinghydok, een warme douche, toilet, afval droppen en Wifi zijn inbegrepen. Het hoofddorp Vaitape wordt bezocht en  aldaar vinden we de nodige roulottes om iets te eten.
In de zuidelijke kant van de lagune ankeren we ons bootje in de blauwe lagune. Iedereen gaat op snorkeltrip naar de “coral garden”. Sandra blijft aan boord, voor de zoveelste keer van de kajuittrap gesukkeld, heeft last van haar knie.
Na de middag wordt er met de dinghy aangelegd aan een privé strandje, nà toestemming van de eigenaar wandelen we richting “Bloody Mary”, een bekend bar- restaurant gebouw die reeds vele bezoekers van de States over de vloer heeft gehad.
Ons 1$-briefje prijkt daar nu aan de wand. De nodige cocktails worden gedronken (alsook natuurlijk mijn eerste Bloody Mary), voetjes in het witte zand en er heerst een gezellige sfeer. De buffetten ’s avonds zijn overheerlijk. De shuttle bus van de Bloody Mary brengt ons terug naar het privé strandje waar onze dinghy op ons ligt te wachten.
We verlaten Bora Bora richting Tahaa, een zeiltocht van 32mijl. We vertrekken met mooi weer en krijgen nog een afscheid met dolfijnen naast de boot. Tijdens de zeiltocht krijgen we de “one life” zeilboot in zicht, die ons oproept via de VHF radio. Geert wil er een wedstrijdje van maken om als eerste aan te komen in Tahaa. Wij zijn goed aangekomen, van de “one life” was er ’s anderendaags geen spoor meer te bekennen. Onderweg hebben we een skipjack tuna gevangen.
Aangekomen in Tahaa zijn we in de "coral garden" gaan snorkelen, Nemo gezien tussen mooi, kleurrijk koraal. Het clownvisje was prachtig. De nodige foto’s en filmpjes werden genomen.
Nà enkele snorkeltrips zeilen we verder richting baai Apu. Hier gaan we aan land en kunnen we al direct een ijsje gaan eten bij “Philo”. We wandelen nog verder naar een pearl farm en gaan dan op zoek naar een lokaal cafeetje, helaas zonder resultaat. Een biertje aan boord zou beter zijn.
In baai Haamene gaan we aan wal en brengen we een bezoekje aan het dorp, een tafeltje wordt uitgezocht voor het diner bij restaurant “Maitai”.
Van hieruit zeilen we verder naar Raiatea, we ankeren net vóór het haventje en leggen aan in Uturoa.
We bezoeken een lokaal marktje en de nodige shops, de meisjes komen terug met aankopen en als afsluiter drinken we nog een smoothie in de lokale speelgoedwinkel. In Huahine maken we opnieuw een tussenstop om van daaruit te kunnen zeilen naar het prachtige eiland Moorea. Het groene eiland lijkt vlakbij maar het zeilen neemt toch al vlug 22u in beslag. Onderweg ligt “Zensation” dikwijls op 1 oor. Handvaten zouden handig zijn tijdens de zeiltocht.
Onze laatste dag genieten we van een fietstocht van 63km, rond het eiland. Zware fietsen zonder versnelling en met torpedo rem helpen ons het eiland te verkennen. Onderweg in Tropical garden nuttigen wij een ananasdrankje met het mooie uitzicht vanaf de top van de berg. We houden ook nog halt aan Thatai Plage, een mooi zandstrand. ’s Middags hebben we nog halt gehouden aan de ferry haven net alvorens we de helse beklimming aan Sofitel hebben bedwongen. Man...heb ik afgezien. We genieten er nog van het mooie uitzicht over de lagune en de mooie paalwoningen van het Sofitel Hotel. We rijden verder via het golfterrein en de luchthaven richting eindbestemming.
In Lollipop ijsjesbar maken we nog een pitstop voor een ijsje voor Ivo. Nà het inleveren van de fietsen zijn we gaan dineren in de yachtclub Moorea Beach Café. Geert is ons achteraf komen ophalen met de dinghy na een oproep via de VHF.
Onze laatste zeiltocht is richting Tahiti, jachthaven Taina. Hier is het druk en vinden met moeite een aangename plek om onze boot te ankeren. Aan wal gaan we een  biertje drinken in de dinghy bar tijdens happy hour.
Als afsluiter dineren we in de “Pink Coconut” met enkele andere zeilers uit Nederland.
Woensdag, 30 mei ‘18, huren we een auto en rijden we richting Papeete. Hier genieten we van onze laatste uurtjes met een beetje shopping en de happy hour als afsluiter in de Bora Bora Lounge Bar. Aan de overkant op het pleintje Vaiete, waar verschillende roulottes staan, dineren we voor de laatste keer samen met de captain en zijn first mate.
ONS RESULTAAT: EEN ZALIGE VAKANTIE EN MOOIE HERINNERINGEN...DIE WE DANKZIJ GEERT & CINDY MOCHTEN ERVAREN, bij vertrek kregen we nog een mooie kaart met tekst en een schelpenkrans aangeboden door Cindy & Geert. Nà het lezen van de kaart hebben we kunnen vaststellen dat de trip meegevallen is en dat we altijd welkom zouden zijn en er een vervolg kan komen op deze trip IN EEN ANDER WERELDDEEL
BEDANKT VRIENDEN!!!