Donderdag, 5 november '15
Rugzak, fototoestel, hoeden, zonnebrillen, zonnecréme,...we zijn er klaar voor om Lanzarote en zijn schatten te ontdekken.
De 'Eilandtour' is een combinatie van de hoogtepunten. Op één dag gaan we van het zuidoosten(waar we liggen) naar het zuidwesten en helemaal naar het noorden en langs de oostkust weer terug.
De eerste stop is de mooie baai 'El Golfo', waar we een groen-kleurige lagune aantreffen. Hier wordt ook een groene steen opgegraven, nml. De 'Olivina' steen, die ze verwerken in juwelen.
Daarna rijden we naar de ruige westkust van 'Los Hervideros', waar we het water en de wilde golven zien inbeuken op het landschap.
We rijden langs de zoutwinningen van Janibio door naar het 'Timanfaya' nationaal park. Hier rijden we de langs de lava velden en kraters, onder begeleiding van een CD met muziek, die enkele dagen te laat komt en perfect bij Halloween-Night past en een stem die verteld hoe het hier tussen 1730 & 1736, zes jaar lang heeft geëxplodeerd en gestroomd... De lavavelden lijken op grote modderoppervlakten, waar een reuze-ploegmachine de zwarte grond heeft doorploegd. De ene vulkaan is donker, de ander bruin, oker, rood, de structuren en kleuren zijn telkens weer anders...indrukwekkend, wetende dat het hier nog geen tweehonderd jaar geleden, zes jaar aan een stuk de ene uitbarsting na de andere heeft plaatsgevonden en overal kokende lava stroomde...en hier rijden wij nu doorheen. In het hart van de 'Fire Mountains' krijgen we enkele demonstratie te zien van de kracht en de hitte onder de grond(410°C op 30 voet). We voelen de warmte van de steentjes in onze hand, zien hout in brand steken, stoom-fonteinen en koken boven de natuurlijke oven van 'Moeder natuur'! Wie graag een kamelenrit maakt langs enkele vulkanen, kan op een dromedaris klimmen...
Na een buffet-lunch rijden we langs de ongewone wijnvelden van La Geria. De wijnranken worden hier beschermd voor de wind, door ze achter rechte of halve cirkelvormige lavastenen muurtjes te plaatsen en de grond te bedekken met zwarte lava-assen/-steentjes, die voor de bevloeiing zorgen. Een wijndegustatie hoort er natuurlijk ook bij ;-)
We zien hier ook wat terrasteelt, maar enkel voor eigen gebruik. Het is goedkoper om alles in te voeren van het Spaanse vasteland.
Daarna rijden we door de vroegere hoofdstad 'Teguise' en langs het monument 'Monumento al Campesino' van de beroemde kunstenaar en belangrijke handlegger voor de eigenheid van Lanzarote, César Manrique. Over het hele land zie je zijn handtekening en heeft hij voor de toeristische toekomst van het land gezorgd: het nationaal park en vuurbergen, de grotten: Los Verdes & Jameos del Agua; de Mirador del Rio(uitzichtpunt in het noorden), de kleur van de huizen en hun groen of blauwe ramen en deuren, enz... Hij wilde op Lanzarote een 'visie, een utopie' verwezenlijken. De natuurlijke schoonheid van het eiland moest een perfecte versmelting aangaan met de schepping van de mens: kunst & architectuur.
In het noorden, zien we vanop het uitzichtpunt, op de 'Chinijo Eilanden', waaronder La Graciosa. Knap om onze ankerplek van enkele dagen geleden vanop het grote zustereiland te mogen bewonderen!!!
We rijden langs 'the Valley of the Thousand Palm Trees', genoemd naar de vele palmbomen die ze voor elke geboorte vroeger planten.
In de grot 'Jameos del Agua', zien we de mini albino krabbetjes...ze zijn echt inieminie ;-) Deze lavagrotten zijn anders verwerkt, dan diegene die we in Madeira gezien hebben. Hier heeft de kunstenaar een auditorium/concertzaal, restaurant, bar en zwembad laten bouwen. Knap voor evenementen! Het vulkaan-museum is ook leerrijk.
Onze tour rijdt nog langs de oostkust verder en we passeren ook Arrieta, het visserdorp met het opvallend rood-blauwe huisje, waar we ook voor anker hebben gelegen. En de baai in Piedra de Cima en het hotel, waar onze vrienden hun vakantie doorbrengen...
We hebben genoten van de vele prachtige dingen die Lanzarote bezit: het landschap met meer dan driehonderd vulkanen met zijn schiterende kleurenpracht en verscheidene vormen en grondstructuren. Ook al is het van begroeïng wat kaler, toch is het een fantastisch eiland en zijn we alweer verkocht. Dankzij een schitterende gids en een goede, veilig-rijdende chauffeur, weten we weer véél meer over Lanzarote. De 'eilandtour' was de moeite waard! Morgen is het weer aan onszelf om gids en chauffeur/kapitein te zijn en het zuiden van het eiland te gaan ontdekken.
zaterdag 7 november 2015
Lanzarote, Puerto de Calero(ES_Canarische)
Woensdag, 4 november '15
Wanneer ik midden in de nacht wakker word, denk ik dat we in een haven liggen...we liggen stil en ik heb al zalig geslapen...de 'puts' helpt! Goede tip!!!
Enkele uren later ontwaken we met een heel ander uitzicht: okerkleurige rotsen/gebergte en donker zand. Wat mensen die langs de bergwanden over rotsen klimmen om het strand te bereiken om wat te vissen of te zwemmen, enz... Aan de andere kant is een vissersdorpje en bovenop de berg zien we tientallen of wél honderd of meer, geiten lopen. Geiten zijn de enige dieren op het eiland die ze hebben voor consumptie. Ze zorgen voor melk, kaas en vlees. Al het andere vlees wordt ingevoerd van andere eilanden of het Spaanse vaste land.
Na het ontbijt varen we de Marina binnen. Waar we hartelijk en vriendelijk ontvangen worden en onze ogen opensperren naar enkele grote knappe jachten, waaronder een mega-motorjacht! Het is een knappe haven, met mooie en gezellige restaurants, bars en winkels eromheen.
Meteen palm ik de professionele wasmachines in en voor de middag zijn alle wasjes gedaan en kan de zon de droogkast aanzetten ;-)
Langs een padje naast de kust, klimmen en dalen we richting Puerto del Carmen(de andere kant, die we gisteren nog niet gezien hebben). We wandelen tot voorbij de kleinere privé-haven(enkel voor locals, hier zijn we niet welkom met Zensation).
De wandeling was iets langer en zwaarder dan we dachten...we blazen uit op een terrasje met zicht op het haventje. Om de hoek ziet Geert ineens bekende gezichten verschijnen: Wim & Gino! Wat een toeval! Ze zijn ook naar hier gewandeld, van de andere kant(de wandeling die wij gisteren maakten). Geweldig...hier zitten we dan wéér samen! Na een drankje zetten ze hun terugkeer in, want het wordt al laat en de dames en kinderen verwachten hen voor het avondeten in het hotel. Alé, tot morgen zeker?!
Wij wandelen verder naar het stadje, opzoek naar een excursie-bureau. Daar stappen we binnen en komen buiten met een reservatie voor een 'eilandtour'. Morgen gaan we met de bus op uitstap en gaan we Lanzarote beter leren kennen. Joepie!
De zon is alweer aan het ondergaan en het kustpadje terug naar de haven is niet aan te bevelen in het donker, dus nemen we een taxi. In de Marina genieten we nog van wat lekkers langs de havenkant en de zwoele avond.
Wanneer ik midden in de nacht wakker word, denk ik dat we in een haven liggen...we liggen stil en ik heb al zalig geslapen...de 'puts' helpt! Goede tip!!!
Enkele uren later ontwaken we met een heel ander uitzicht: okerkleurige rotsen/gebergte en donker zand. Wat mensen die langs de bergwanden over rotsen klimmen om het strand te bereiken om wat te vissen of te zwemmen, enz... Aan de andere kant is een vissersdorpje en bovenop de berg zien we tientallen of wél honderd of meer, geiten lopen. Geiten zijn de enige dieren op het eiland die ze hebben voor consumptie. Ze zorgen voor melk, kaas en vlees. Al het andere vlees wordt ingevoerd van andere eilanden of het Spaanse vaste land.
Na het ontbijt varen we de Marina binnen. Waar we hartelijk en vriendelijk ontvangen worden en onze ogen opensperren naar enkele grote knappe jachten, waaronder een mega-motorjacht! Het is een knappe haven, met mooie en gezellige restaurants, bars en winkels eromheen.
Meteen palm ik de professionele wasmachines in en voor de middag zijn alle wasjes gedaan en kan de zon de droogkast aanzetten ;-)
Langs een padje naast de kust, klimmen en dalen we richting Puerto del Carmen(de andere kant, die we gisteren nog niet gezien hebben). We wandelen tot voorbij de kleinere privé-haven(enkel voor locals, hier zijn we niet welkom met Zensation).
De wandeling was iets langer en zwaarder dan we dachten...we blazen uit op een terrasje met zicht op het haventje. Om de hoek ziet Geert ineens bekende gezichten verschijnen: Wim & Gino! Wat een toeval! Ze zijn ook naar hier gewandeld, van de andere kant(de wandeling die wij gisteren maakten). Geweldig...hier zitten we dan wéér samen! Na een drankje zetten ze hun terugkeer in, want het wordt al laat en de dames en kinderen verwachten hen voor het avondeten in het hotel. Alé, tot morgen zeker?!
Wij wandelen verder naar het stadje, opzoek naar een excursie-bureau. Daar stappen we binnen en komen buiten met een reservatie voor een 'eilandtour'. Morgen gaan we met de bus op uitstap en gaan we Lanzarote beter leren kennen. Joepie!
De zon is alweer aan het ondergaan en het kustpadje terug naar de haven is niet aan te bevelen in het donker, dus nemen we een taxi. In de Marina genieten we nog van wat lekkers langs de havenkant en de zwoele avond.
Lanzarote, Piedras de Cima-Puerto de Calero(ES_Canarische)
Dinsdag, 3 november '15
Zalig liggen we hier in het helder appelblauwzeegroene water, waarin we ons anker op bijna vijf meter diepte zien liggen, ingegraven in het zand. Het lijkt wél of we Zensation in een zwembad hebben gelegd! Ons decor is om weer om 'U' tegen te zeggen. Het vulkanische landschap met zijn vele vulkaankraters en bergtoppen, waarop de schaduw van de aanwezige wolkjes zich voortbewegen en hierdoor een kleurenspel creëren, samen met de zon. En de vliegtuigen die we hier vlakbij zien landen en opstijgen.
Het buureiland Fuerteventura, dat steeds dichterbij komt en waarvan we de contouren steeds duidelijker kunnen waarnemen.
Ja, zo zitten we hier te genieten aan onze ontbijttafel, met zicht op dit alles... en maken een paar plonsjes rond Zensation in het helder warme water. Dit is weer een fijn plekje en toch zijn we de enige boot die hier ligt...durven de andere niet, omdat er geen ankertje op hun kaart staat? Of liggen ze liever met z'n twintig opeen gepakt?
Even later horen we iets al plonssend dichterbij komen: het is een snorkelaar. Hij komt steeds dichterbij en zwemt rond onze boot. Ah, dat zal Wim zijn die ons iets komt brengen(hadden iets bedisseld, hi, hi, hi). Als hij naast de boot is, zien we een ander haarkapsel...dan is het misschien hun vriend Gino? Maar de zwemmer kijkt even op, maar maakt geen aanstalte om naar de zwemtrap te komen en snorkelt terug richting het strand. Spijtig :-(
We bereiden onze strandlanding voor en zetten ons in zwemkledij in de bijboot. We varen traag en proberen de golven en de branding te bestuderen. Net voor me er bijna zijn, draait the Captain ons Dinghietje terug richting zee. De grote golf die eraan komt gaat over de snuit en spat nog over me heen...dan snel gas bij en landen...dit ging goed...het was bijna een droge landing, maar ons Dinghietje is niet omgekieperd of opgepakt door een golf, dat is al iets, hé! En de redders zeggen niks over het gebruik van onze motor, hier geldt die regel blijkbaar niet en aan hun Baywatch-huisje ligt ons Dinghietje veilig.
We wandelen langs de boulevard richting Puerto del Carmen, terwijl de zon onze zwemkledij snel droogt. Niet lang stappen en we komen langs winkeltjes, restaurants, barretjes, appartementen en hotels die langs heel de boulevard zijn. Dit is duidelijk nóg toeristischer en levendiger dan de baai waar we vandaan komen.
Na de stevige wandeling tot aan the beach en een lunch keren we terug naar de andere plage. Net als we aan ons Dinghietje passeren, krijgen we een bericht van onze vrienden dat we ze in hun hotel kunnen treffen. Ah, ja, maar hoe geraken we daar binnen? Aan de achterkant is de deur toe...dan maar naar de hoofdingang wandelen...we stappen het hotel binnen en wandelen de inkomhal door en dalen de trappen af naar de tuin en het zwembad. Niemand die iets vraagt, niets dat we moeten laten zien, niemand die weet dat we wél of géén hotelgasten zijn...neen, wij zijn 'Hotel-Crashers'! Hi, hi, hi,...geweldig...hier zitten we dan aan het zwembad met onze vrienden. Salud ;-)
Het is weer gezellig, maar de tijd gaat snel en als we voor het donker nog willen verder varen, dan moeten we afscheid nemen... Spijtig :-(
In ons Dinghietje vinden we nog Belgische tijdschriften en een brief van onze 'Kortgeense-steigervrienden'. Leuk, weer uren ontspannen leesplezier(een boek lezen vraagt soms te véél inspanning voor mijn 'chemo-brain') en BV-roddels updaten, geweldig ;-) Tnxxx...
Droog geraken we met de bijboot door de branding en aan ons Zensation, die nog steeds helemaal alleen in de baai ligt. Snel halen we het anker op en varen richting Puerto de Calero, slechts een 5-tal mijl verder. De zon is aan het ondergaan en al snel wordt het duister...waar gaan we ankeren, tussen Puerto del Carmen en Puerto de Calero of voorbij de haven van Puerto de Calero, waar we morgenvroeg binnengaan? We verkiezen een strandje op de kaart, aan een vissersdorpje, net voorbij de Marina Puerto de Calero. Het is al donker en we zien lichtjes op de kant of zijn het vissersbootjes voor het strand? Dat zullen we morgenvroeg misschien zien of weten. Ons anker valt in het donkere water, we kunnen de ondergrond in het donker niet waarnemen, maar op de kaart staat zand, dus daar gaan we vanuit en ons anker pakt meteen.
We kijken nog naar de lichtjes in het donker...morgenvroeg zien we wat voor landschap er hier achter ons gordijn bevindt...
Wanneer we in bed liggen, rollen we van de ene naar de andere kant...dan weer enkele tellen rustiger heen en weer schommelen en dan weer wat heviger! Heum...hadden we toch niet beter blijven liggen in de vorige baai?! The Captain gaat kijken waarom Zensation zo rolt, er is geen wind, maar wél een deining. Hij herinnert zich een tip van zeilers-vrienden en hangt een 'puts'(een rubberen emmer met een oog in het midden van het handvat, waar een koord aan hangt) op de middenkikker van de boot, enkele meters in het water...even later vallen we in slaap...
Zalig liggen we hier in het helder appelblauwzeegroene water, waarin we ons anker op bijna vijf meter diepte zien liggen, ingegraven in het zand. Het lijkt wél of we Zensation in een zwembad hebben gelegd! Ons decor is om weer om 'U' tegen te zeggen. Het vulkanische landschap met zijn vele vulkaankraters en bergtoppen, waarop de schaduw van de aanwezige wolkjes zich voortbewegen en hierdoor een kleurenspel creëren, samen met de zon. En de vliegtuigen die we hier vlakbij zien landen en opstijgen.
Het buureiland Fuerteventura, dat steeds dichterbij komt en waarvan we de contouren steeds duidelijker kunnen waarnemen.
Ja, zo zitten we hier te genieten aan onze ontbijttafel, met zicht op dit alles... en maken een paar plonsjes rond Zensation in het helder warme water. Dit is weer een fijn plekje en toch zijn we de enige boot die hier ligt...durven de andere niet, omdat er geen ankertje op hun kaart staat? Of liggen ze liever met z'n twintig opeen gepakt?
Even later horen we iets al plonssend dichterbij komen: het is een snorkelaar. Hij komt steeds dichterbij en zwemt rond onze boot. Ah, dat zal Wim zijn die ons iets komt brengen(hadden iets bedisseld, hi, hi, hi). Als hij naast de boot is, zien we een ander haarkapsel...dan is het misschien hun vriend Gino? Maar de zwemmer kijkt even op, maar maakt geen aanstalte om naar de zwemtrap te komen en snorkelt terug richting het strand. Spijtig :-(
We bereiden onze strandlanding voor en zetten ons in zwemkledij in de bijboot. We varen traag en proberen de golven en de branding te bestuderen. Net voor me er bijna zijn, draait the Captain ons Dinghietje terug richting zee. De grote golf die eraan komt gaat over de snuit en spat nog over me heen...dan snel gas bij en landen...dit ging goed...het was bijna een droge landing, maar ons Dinghietje is niet omgekieperd of opgepakt door een golf, dat is al iets, hé! En de redders zeggen niks over het gebruik van onze motor, hier geldt die regel blijkbaar niet en aan hun Baywatch-huisje ligt ons Dinghietje veilig.
We wandelen langs de boulevard richting Puerto del Carmen, terwijl de zon onze zwemkledij snel droogt. Niet lang stappen en we komen langs winkeltjes, restaurants, barretjes, appartementen en hotels die langs heel de boulevard zijn. Dit is duidelijk nóg toeristischer en levendiger dan de baai waar we vandaan komen.
Na de stevige wandeling tot aan the beach en een lunch keren we terug naar de andere plage. Net als we aan ons Dinghietje passeren, krijgen we een bericht van onze vrienden dat we ze in hun hotel kunnen treffen. Ah, ja, maar hoe geraken we daar binnen? Aan de achterkant is de deur toe...dan maar naar de hoofdingang wandelen...we stappen het hotel binnen en wandelen de inkomhal door en dalen de trappen af naar de tuin en het zwembad. Niemand die iets vraagt, niets dat we moeten laten zien, niemand die weet dat we wél of géén hotelgasten zijn...neen, wij zijn 'Hotel-Crashers'! Hi, hi, hi,...geweldig...hier zitten we dan aan het zwembad met onze vrienden. Salud ;-)
Het is weer gezellig, maar de tijd gaat snel en als we voor het donker nog willen verder varen, dan moeten we afscheid nemen... Spijtig :-(
In ons Dinghietje vinden we nog Belgische tijdschriften en een brief van onze 'Kortgeense-steigervrienden'. Leuk, weer uren ontspannen leesplezier(een boek lezen vraagt soms te véél inspanning voor mijn 'chemo-brain') en BV-roddels updaten, geweldig ;-) Tnxxx...
Droog geraken we met de bijboot door de branding en aan ons Zensation, die nog steeds helemaal alleen in de baai ligt. Snel halen we het anker op en varen richting Puerto de Calero, slechts een 5-tal mijl verder. De zon is aan het ondergaan en al snel wordt het duister...waar gaan we ankeren, tussen Puerto del Carmen en Puerto de Calero of voorbij de haven van Puerto de Calero, waar we morgenvroeg binnengaan? We verkiezen een strandje op de kaart, aan een vissersdorpje, net voorbij de Marina Puerto de Calero. Het is al donker en we zien lichtjes op de kant of zijn het vissersbootjes voor het strand? Dat zullen we morgenvroeg misschien zien of weten. Ons anker valt in het donkere water, we kunnen de ondergrond in het donker niet waarnemen, maar op de kaart staat zand, dus daar gaan we vanuit en ons anker pakt meteen.
We kijken nog naar de lichtjes in het donker...morgenvroeg zien we wat voor landschap er hier achter ons gordijn bevindt...
Wanneer we in bed liggen, rollen we van de ene naar de andere kant...dan weer enkele tellen rustiger heen en weer schommelen en dan weer wat heviger! Heum...hadden we toch niet beter blijven liggen in de vorige baai?! The Captain gaat kijken waarom Zensation zo rolt, er is geen wind, maar wél een deining. Hij herinnert zich een tip van zeilers-vrienden en hangt een 'puts'(een rubberen emmer met een oog in het midden van het handvat, waar een koord aan hangt) op de middenkikker van de boot, enkele meters in het water...even later vallen we in slaap...