Dinsdag, 3 november '15
Zalig liggen we hier in het helder appelblauwzeegroene water, waarin we ons anker op bijna vijf meter diepte zien liggen, ingegraven in het zand. Het lijkt wél of we Zensation in een zwembad hebben gelegd! Ons decor is om weer om 'U' tegen te zeggen. Het vulkanische landschap met zijn vele vulkaankraters en bergtoppen, waarop de schaduw van de aanwezige wolkjes zich voortbewegen en hierdoor een kleurenspel creëren, samen met de zon. En de vliegtuigen die we hier vlakbij zien landen en opstijgen.
Het buureiland Fuerteventura, dat steeds dichterbij komt en waarvan we de contouren steeds duidelijker kunnen waarnemen.
Ja, zo zitten we hier te genieten aan onze ontbijttafel, met zicht op dit alles... en maken een paar plonsjes rond Zensation in het helder warme water. Dit is weer een fijn plekje en toch zijn we de enige boot die hier ligt...durven de andere niet, omdat er geen ankertje op hun kaart staat? Of liggen ze liever met z'n twintig opeen gepakt?
Even later horen we iets al plonssend dichterbij komen: het is een snorkelaar. Hij komt steeds dichterbij en zwemt rond onze boot. Ah, dat zal Wim zijn die ons iets komt brengen(hadden iets bedisseld, hi, hi, hi). Als hij naast de boot is, zien we een ander haarkapsel...dan is het misschien hun vriend Gino? Maar de zwemmer kijkt even op, maar maakt geen aanstalte om naar de zwemtrap te komen en snorkelt terug richting het strand. Spijtig :-(
We bereiden onze strandlanding voor en zetten ons in zwemkledij in de bijboot. We varen traag en proberen de golven en de branding te bestuderen. Net voor me er bijna zijn, draait the Captain ons Dinghietje terug richting zee. De grote golf die eraan komt gaat over de snuit en spat nog over me heen...dan snel gas bij en landen...dit ging goed...het was bijna een droge landing, maar ons Dinghietje is niet omgekieperd of opgepakt door een golf, dat is al iets, hé! En de redders zeggen niks over het gebruik van onze motor, hier geldt die regel blijkbaar niet en aan hun Baywatch-huisje ligt ons Dinghietje veilig.
We wandelen langs de boulevard richting Puerto del Carmen, terwijl de zon onze zwemkledij snel droogt. Niet lang stappen en we komen langs winkeltjes, restaurants, barretjes, appartementen en hotels die langs heel de boulevard zijn. Dit is duidelijk nóg toeristischer en levendiger dan de baai waar we vandaan komen.
Na de stevige wandeling tot aan the beach en een lunch keren we terug naar de andere plage. Net als we aan ons Dinghietje passeren, krijgen we een bericht van onze vrienden dat we ze in hun hotel kunnen treffen. Ah, ja, maar hoe geraken we daar binnen? Aan de achterkant is de deur toe...dan maar naar de hoofdingang wandelen...we stappen het hotel binnen en wandelen de inkomhal door en dalen de trappen af naar de tuin en het zwembad. Niemand die iets vraagt, niets dat we moeten laten zien, niemand die weet dat we wél of géén hotelgasten zijn...neen, wij zijn 'Hotel-Crashers'! Hi, hi, hi,...geweldig...hier zitten we dan aan het zwembad met onze vrienden. Salud ;-)
Het is weer gezellig, maar de tijd gaat snel en als we voor het donker nog willen verder varen, dan moeten we afscheid nemen... Spijtig :-(
In ons Dinghietje vinden we nog Belgische tijdschriften en een brief van onze 'Kortgeense-steigervrienden'. Leuk, weer uren ontspannen leesplezier(een boek lezen vraagt soms te véél inspanning voor mijn 'chemo-brain') en BV-roddels updaten, geweldig ;-) Tnxxx...
Droog geraken we met de bijboot door de branding en aan ons Zensation, die nog steeds helemaal alleen in de baai ligt. Snel halen we het anker op en varen richting Puerto de Calero, slechts een 5-tal mijl verder. De zon is aan het ondergaan en al snel wordt het duister...waar gaan we ankeren, tussen Puerto del Carmen en Puerto de Calero of voorbij de haven van Puerto de Calero, waar we morgenvroeg binnengaan? We verkiezen een strandje op de kaart, aan een vissersdorpje, net voorbij de Marina Puerto de Calero. Het is al donker en we zien lichtjes op de kant of zijn het vissersbootjes voor het strand? Dat zullen we morgenvroeg misschien zien of weten. Ons anker valt in het donkere water, we kunnen de ondergrond in het donker niet waarnemen, maar op de kaart staat zand, dus daar gaan we vanuit en ons anker pakt meteen.
We kijken nog naar de lichtjes in het donker...morgenvroeg zien we wat voor landschap er hier achter ons gordijn bevindt...
Wanneer we in bed liggen, rollen we van de ene naar de andere kant...dan weer enkele tellen rustiger heen en weer schommelen en dan weer wat heviger! Heum...hadden we toch niet beter blijven liggen in de vorige baai?! The Captain gaat kijken waarom Zensation zo rolt, er is geen wind, maar wél een deining. Hij herinnert zich een tip van zeilers-vrienden en hangt een 'puts'(een rubberen emmer met een oog in het midden van het handvat, waar een koord aan hangt) op de middenkikker van de boot, enkele meters in het water...even later vallen we in slaap...
