Vrijdag, 30 september '16
Het is nu 7u30 en de nacht was rustig: weinig wind en slechts enkele (5 ofzo) druppeltjes regen. Dus goed geslapen. Alhoewel de vallen van de buren meer herrie maakten dan de wind waar we op wachten!!!
The Captain is op dit moment bij de twee buurboten aan boord om de lawaaimakers de kop te snoeren ;-)
Matthew is op 300km ten noorden van de eilanden voorbijgetrokken. Er wordt nog steeds regen en wind van de staart verwacht, maar geen storm, volgens het radionieuws. En wateroverlast blijft de grootste zorg op de eilanden, omdat ze daar niet op voorzien zijn: dakgoten, riolering, lager gelegen delen, enz...
Verdere updates volgen.
Ondertussen kunnen we gebruik maken van de 'beste WiFi ever' in een haven! Toch iets positief in het wachten op...
vrijdag 30 september 2016
Curacao, Spaanse Water 18(Caraïben)
Donderdag, 29 september '16
Raar om weer te slapen op een vastgesnoerd schip. We houden van een beetje deining en meedraaien met de wind op anker. Aanpassen aan de andere geluiden rondom ons van: de steiger, fenders, landvasten, vallen die tegen de mast tikken bij de buren of de buren die nog even doorfeesten of pratend op de steiger passeren, enz... En dan de insecten! Toch vallen we meteen in slaap.
Om 3u worden we wakker van regendruppels en worden alle luiken gesloten. Hierdoor stijgt de temparatuur binnen en liggen we al snel in een sauna...slapen wordt hierdoor minder aangenaam.
De hele ochtend is het grijs en krijgen we afwisselend regenbuien over ons heen. Bovenop is het windstil en drukkend warm. De haven ligt tussen mangroven en twee heuvels ingesloten, waardoor het nog warmer is.
Via internet en de radio vernemen we dat de 'Tropische Storm' Matthew een orkaan geworden is van categorie 1.
Hij zou 120NM ten noorden van Curacao passeren, maar zijn staart zou wél over Curacao komen en véél regen en wind in petto hebben. Op de radio wordt iedereen gevraagd om binnen te blijven, scholen en winkels zijn gesloten, de verkiezingen zijn een week uitgesteld en de Militaire & Nederlandse Marine staat klaar om hulp te bieden. Grootste vrees is wateroverlast. Zelfs de beweegbare 'Pontjesbrug' in Willemstad is afgekoppeld en naar veiliger oorden gebracht. Klinkt allemaal serieus, maar op het moment merken we nog niks van Matthew. Stilte voor de storm?!
De ABC-eilanden liggen onder de orkaangordel. Uit statistieken blijkt dat één keer per eeuw de eilanden getroffen zijn door een orkaan. Dit is voorgekomen in 1605, 1784, 1877. Gedurende de afgelopen eeuw en tot nu toe is er geen meer voorgekomen. Wél is bekend dat de 'orkanen van de eeuw' de eilanden zwaarder hebben getroffen dan de effecten/staarten van de orkanen Hazel (1954) & Ivan (2004).
Afwachten nu en gewoon ondergaan...
Ondertussen bergen we dingen op en snoeren alles extra vast. De keerkoppelingolie blijkt uiteindelijk toch niet de juiste te zijn en dus moet die er weer afgehaald worden en nieuwe eropgezet worden. Dubbel werk voor the Captain en dan verwacht je dat ze je in de watersportwinkel de correcte olie aan je zouden verkopen!
Tussen de verschillende boten wordt gependeld voor hulp of gewoon een praatje en een kopje koffie/thee drinken. Gezellig, lijkt hier of we in een Marina in Zeeland zijn in de tropen. Maar jammergenoeg voorlopig geen shoppinguitjes voor de Curaçaose zeilersvrouwen ;-)
Raar om weer te slapen op een vastgesnoerd schip. We houden van een beetje deining en meedraaien met de wind op anker. Aanpassen aan de andere geluiden rondom ons van: de steiger, fenders, landvasten, vallen die tegen de mast tikken bij de buren of de buren die nog even doorfeesten of pratend op de steiger passeren, enz... En dan de insecten! Toch vallen we meteen in slaap.
Om 3u worden we wakker van regendruppels en worden alle luiken gesloten. Hierdoor stijgt de temparatuur binnen en liggen we al snel in een sauna...slapen wordt hierdoor minder aangenaam.
De hele ochtend is het grijs en krijgen we afwisselend regenbuien over ons heen. Bovenop is het windstil en drukkend warm. De haven ligt tussen mangroven en twee heuvels ingesloten, waardoor het nog warmer is.
Via internet en de radio vernemen we dat de 'Tropische Storm' Matthew een orkaan geworden is van categorie 1.
Hij zou 120NM ten noorden van Curacao passeren, maar zijn staart zou wél over Curacao komen en véél regen en wind in petto hebben. Op de radio wordt iedereen gevraagd om binnen te blijven, scholen en winkels zijn gesloten, de verkiezingen zijn een week uitgesteld en de Militaire & Nederlandse Marine staat klaar om hulp te bieden. Grootste vrees is wateroverlast. Zelfs de beweegbare 'Pontjesbrug' in Willemstad is afgekoppeld en naar veiliger oorden gebracht. Klinkt allemaal serieus, maar op het moment merken we nog niks van Matthew. Stilte voor de storm?!
De ABC-eilanden liggen onder de orkaangordel. Uit statistieken blijkt dat één keer per eeuw de eilanden getroffen zijn door een orkaan. Dit is voorgekomen in 1605, 1784, 1877. Gedurende de afgelopen eeuw en tot nu toe is er geen meer voorgekomen. Wél is bekend dat de 'orkanen van de eeuw' de eilanden zwaarder hebben getroffen dan de effecten/staarten van de orkanen Hazel (1954) & Ivan (2004).
Afwachten nu en gewoon ondergaan...
Ondertussen bergen we dingen op en snoeren alles extra vast. De keerkoppelingolie blijkt uiteindelijk toch niet de juiste te zijn en dus moet die er weer afgehaald worden en nieuwe eropgezet worden. Dubbel werk voor the Captain en dan verwacht je dat ze je in de watersportwinkel de correcte olie aan je zouden verkopen!
Tussen de verschillende boten wordt gependeld voor hulp of gewoon een praatje en een kopje koffie/thee drinken. Gezellig, lijkt hier of we in een Marina in Zeeland zijn in de tropen. Maar jammergenoeg voorlopig geen shoppinguitjes voor de Curaçaose zeilersvrouwen ;-)
donderdag 29 september 2016
Curacao, Spaanse Water 17(Caraïben)
Woensdag, 28 september '16
Het is een feit, het 'Hurricane Center' heeft het weersysteem '97L' opgewaardeerd naar een tropische storm en kreeg de naam Matthew. Hij zou ten noorden van de ABC-eilanden passeren en voorral veel regen en wind (60-120km/u) meebrengen.
We weten allen niet wat het wordt tegen dat ie hier is en wat het gaat worden. Op anker kunnen reversals (verandering van de wind naar de tegenovergestelde richting of meer dan 90° draait) voor een vervelende situatie zorgen, aangezien de boot aan de ankerketting trekt en het anker moet meedraaien en daardoor misschien niet te tijd krijgt om zich tijdig in te graven, want in zulke reversals zit vaak véél wind! Hierdoor kunnen ankers loskomen en boten op drift gaan.
De verhuisactie in de baai is begonnen. Geert & Ton helpen boten naar de Marina te varen, omdat de bemanning alleen is of omdat de partner in Nederland is. Andere boten zoeken een beschuttere en ruimere ankerplek op met voldoende swingruimte.
Ook de onderhoud van de motor wordt afgewerkt en de achterkajuit weer ingeladen, zodat de leefruimte weer leeg is, want we zullen waarschijnlijk wél moeten schuilen voor de vele regen!
Ondertussen komen er berichten binnen vanuit Nederland van vrienden i.v.m. Matthew. Op het Nederlandse Journaal gaat het natuurlijk over deze storm die ten noorden van de Nederlandse Antillen zal passeren.
Ook op de plaatselijke radiozenders gaat het nog maar over één onderwerp! Het hele eiland bereid zich voor op wat eventueel gaat komen. Evenementen worden afgelast en zelfs de verkiezingen van vrijdag, 30 september, komen in het gedrang.
Na een hele dag de ene na de andere boot in de Marina te hebben gebracht, is als laatste onze dame aan de beurt. Tja, hoe zeggen ze dat: 'Bij de dokter zijn de meeste zieken!'?! Maar net voor het helemaal donker is, ligt ze vast aan de vingersteiger in de Seru Boca Marina.
Ondertussen komen er van andere zeilvrienden via de verschillende communicatie-mogelijkheden berichten over Matthew en waar ze zelf bevinden en hoe de situaties daar is.
Onze gedachten gaan uit naar iedereen die we kennen en duimen dat onze huisjes en zelf allen ongedeerd blijven. Duimen maar!
Hopelijk loopt het allemaal niet zo'n vaart, maar 'better safe than sorry'.
We liggen hier met een aantal bekenden en gaan het aangename aan het onaangename koppelen en helpen waar nodig...zo gaat het met cruisers onder elkaar ;-)
Wanneer jullie enkele dagen niks van ons horen, zal dit zijn doordat het slechte weer zorgt voor verbindingsproblemen. Dus niet panikeren, hé.
Het is een feit, het 'Hurricane Center' heeft het weersysteem '97L' opgewaardeerd naar een tropische storm en kreeg de naam Matthew. Hij zou ten noorden van de ABC-eilanden passeren en voorral veel regen en wind (60-120km/u) meebrengen.
We weten allen niet wat het wordt tegen dat ie hier is en wat het gaat worden. Op anker kunnen reversals (verandering van de wind naar de tegenovergestelde richting of meer dan 90° draait) voor een vervelende situatie zorgen, aangezien de boot aan de ankerketting trekt en het anker moet meedraaien en daardoor misschien niet te tijd krijgt om zich tijdig in te graven, want in zulke reversals zit vaak véél wind! Hierdoor kunnen ankers loskomen en boten op drift gaan.
De verhuisactie in de baai is begonnen. Geert & Ton helpen boten naar de Marina te varen, omdat de bemanning alleen is of omdat de partner in Nederland is. Andere boten zoeken een beschuttere en ruimere ankerplek op met voldoende swingruimte.
Ook de onderhoud van de motor wordt afgewerkt en de achterkajuit weer ingeladen, zodat de leefruimte weer leeg is, want we zullen waarschijnlijk wél moeten schuilen voor de vele regen!
Ondertussen komen er berichten binnen vanuit Nederland van vrienden i.v.m. Matthew. Op het Nederlandse Journaal gaat het natuurlijk over deze storm die ten noorden van de Nederlandse Antillen zal passeren.
Ook op de plaatselijke radiozenders gaat het nog maar over één onderwerp! Het hele eiland bereid zich voor op wat eventueel gaat komen. Evenementen worden afgelast en zelfs de verkiezingen van vrijdag, 30 september, komen in het gedrang.
Na een hele dag de ene na de andere boot in de Marina te hebben gebracht, is als laatste onze dame aan de beurt. Tja, hoe zeggen ze dat: 'Bij de dokter zijn de meeste zieken!'?! Maar net voor het helemaal donker is, ligt ze vast aan de vingersteiger in de Seru Boca Marina.
Ondertussen komen er van andere zeilvrienden via de verschillende communicatie-mogelijkheden berichten over Matthew en waar ze zelf bevinden en hoe de situaties daar is.
Onze gedachten gaan uit naar iedereen die we kennen en duimen dat onze huisjes en zelf allen ongedeerd blijven. Duimen maar!
Hopelijk loopt het allemaal niet zo'n vaart, maar 'better safe than sorry'.
We liggen hier met een aantal bekenden en gaan het aangename aan het onaangename koppelen en helpen waar nodig...zo gaat het met cruisers onder elkaar ;-)
Wanneer jullie enkele dagen niks van ons horen, zal dit zijn doordat het slechte weer zorgt voor verbindingsproblemen. Dus niet panikeren, hé.
Curacao, Spaanse Water 16(Caraïben)
Dinsdag, 27 september '16
Zaterdag gaan we naar de haven, om Zensation daar onder het wakend oog achter te laten wanneer we in België zijn. Hiervoor moeten enkele voorbereidingen getroffen worden. Waaronder het verwijderen van het voorzeil en dit is het makkelijkst uit te voeren bij geen, of zo weinig mogelijk, wind.
Bij het opkomen van de zon is het 'moment' om het voorzeil eraf te halen. Het is 6u30 en we proberen zo snel en stil mogelijk dit werkje even te klaren. Niet dus!!! The Captain krijgt geen beweging in het zeil en krijgt het niet naar beneden. Dan maar terug oprollen en de mast in om te kijken wat er aan de hand is. Weer naar beneden laten zakken en dan poging nummer twee. Het lukt. Iets na zeven uur zijn we alsnog klaar met het voorzeil. maar de buren hebben het toch gehoord of gezien ;-) Sorry!
We volgen steeds nauwlettend het weer, maar sinds een week nog extra. The Captain zag een systeem dat onze kant misschien zou uitkomen... En inderdaad, met de dag wordt het concreter. Is ie dan toch een beetje een 'Armand Pien'?! Maar of het nu wél of géén tropische storm of orkaan wordt is nog niet duidelijk.
Het is al dagen het onderwerp in de baai onder de cruisers en op het netje.
Vele beslissen om veiliger oorden op te zoeken in de haven. Ook wij denken vroeger de Marina in te gaan dan afgesproken. Ton & Geert dinghieën naar de Seru Boca Marina om dit even te overleggen en ook een plaats voor Flip Flops te regelen. De telefoon staat er roodgloeiend en de havenmeester heeft stress. We mogen donderdag reeds komen. Goed zo.
Geert duikt nog even de motorruimte in en even later gaan we weer op pad voor de nodige olie en andere onderdelen. Deze keer vinden we alles.
In de supermarkt nemen we de twee laatste pakken water uit het schap. Nog andere schappen treffen we leeg aan! Zijn de mensen aan het hamsteren?! Tja, toch wél spannend allemaal...wat gaat het worden en wat gaat het te weeg brengen?!
Ooit zaten we in de Dominicaanse Republiek en kondigden ze ook een tropisch stormpje aan, maar aan land werd die een orkaan. Hopelijk zal het zo'n vaart niet lopen. Maar de natuur blijft de 'BAAS' en onvoorspelbaar!!!
We houden de weersites in de gaten.
Zaterdag gaan we naar de haven, om Zensation daar onder het wakend oog achter te laten wanneer we in België zijn. Hiervoor moeten enkele voorbereidingen getroffen worden. Waaronder het verwijderen van het voorzeil en dit is het makkelijkst uit te voeren bij geen, of zo weinig mogelijk, wind.
Bij het opkomen van de zon is het 'moment' om het voorzeil eraf te halen. Het is 6u30 en we proberen zo snel en stil mogelijk dit werkje even te klaren. Niet dus!!! The Captain krijgt geen beweging in het zeil en krijgt het niet naar beneden. Dan maar terug oprollen en de mast in om te kijken wat er aan de hand is. Weer naar beneden laten zakken en dan poging nummer twee. Het lukt. Iets na zeven uur zijn we alsnog klaar met het voorzeil. maar de buren hebben het toch gehoord of gezien ;-) Sorry!
We volgen steeds nauwlettend het weer, maar sinds een week nog extra. The Captain zag een systeem dat onze kant misschien zou uitkomen... En inderdaad, met de dag wordt het concreter. Is ie dan toch een beetje een 'Armand Pien'?! Maar of het nu wél of géén tropische storm of orkaan wordt is nog niet duidelijk.
Het is al dagen het onderwerp in de baai onder de cruisers en op het netje.
Vele beslissen om veiliger oorden op te zoeken in de haven. Ook wij denken vroeger de Marina in te gaan dan afgesproken. Ton & Geert dinghieën naar de Seru Boca Marina om dit even te overleggen en ook een plaats voor Flip Flops te regelen. De telefoon staat er roodgloeiend en de havenmeester heeft stress. We mogen donderdag reeds komen. Goed zo.
Geert duikt nog even de motorruimte in en even later gaan we weer op pad voor de nodige olie en andere onderdelen. Deze keer vinden we alles.
In de supermarkt nemen we de twee laatste pakken water uit het schap. Nog andere schappen treffen we leeg aan! Zijn de mensen aan het hamsteren?! Tja, toch wél spannend allemaal...wat gaat het worden en wat gaat het te weeg brengen?!
Ooit zaten we in de Dominicaanse Republiek en kondigden ze ook een tropisch stormpje aan, maar aan land werd die een orkaan. Hopelijk zal het zo'n vaart niet lopen. Maar de natuur blijft de 'BAAS' en onvoorspelbaar!!!
We houden de weersites in de gaten.
dinsdag 27 september 2016
Curacao, Spaanse Water 15(Caraïben)
Maandag, 26 september '16
O, o, o,... Er lijkt wél een bom ontploft in Zensation! De motor krijgt een onderhoudsbeurt en hiervoor moet de achterkajuit weer leeg!!!
Terwijl the Captain met zijn hoofd in de motorruimte zit, geef ik op vraag gereedschap aan. De olie en -filter worden vervangen.
Om het reservemateriaal aangevuld te houden, rijden we naar enkele zaken. Maar na heel wat kilometers en winkels, waar de winkelbediendes behulpzaam ons doorverwijzen naar steeds een andere zaak, hebben we nog niet alles gevonden.
Het blijft ons verbazen hoeveel 'business' er is op dit kleine eiland voor slechts 150.000 inwoners.
Morgen zetten we de zoektocht verder...
O, o, o,... Er lijkt wél een bom ontploft in Zensation! De motor krijgt een onderhoudsbeurt en hiervoor moet de achterkajuit weer leeg!!!
Terwijl the Captain met zijn hoofd in de motorruimte zit, geef ik op vraag gereedschap aan. De olie en -filter worden vervangen.
Om het reservemateriaal aangevuld te houden, rijden we naar enkele zaken. Maar na heel wat kilometers en winkels, waar de winkelbediendes behulpzaam ons doorverwijzen naar steeds een andere zaak, hebben we nog niet alles gevonden.
Het blijft ons verbazen hoeveel 'business' er is op dit kleine eiland voor slechts 150.000 inwoners.
Morgen zetten we de zoektocht verder...
Curacao, Spaanse Water 14(Caraïben)
Zondag, 25 september '16
BBQ-Day. Dus even wat kokkerellen voor deze namiddag.
Buren-onderonsjes staan op de planning.
'Freubelen' aan boord van SY Blue Spirit. Desiree maakt juwelen en brengt me wat basisbeginselen bij. Nu nog materiaal en dan kan ik voor familie en vrienden wat leuks maken, alsook voor de lokale mensen/kinderen die we onderweg ontmoeten. Altijd leuk om mee te ruilen(vooral in de Pacific) voor eten of als presentje. Dus hierbij een oproep aan allen: 'alle juwelen, kralen en ander sieraden-materiaal zijn welkom!'.
Daarna ga ik buurten bij SY True Bleu voor een manicure en pedicure. De nageltjes van Dominique worden voorzien van een kleurtje. De nagellak mag echter niet beschadigd worden, maar er moeten nog sausjes afgewerkt worden en dus roer ik even in de potten.
Al het lekkers wordt ingepakt en hop...dinghie in en naar Barbara Beach.
En zo staan we even later met z'n allen weer te keuvelen in het water met een drankje en hapjes.
Iedereen neemt afscheid van Desiree, de lieve zus van Brigitte, die weer naar Nederland vliegt.
Tegen zonsondergang ontruimen we het strand wordt en wordt het feestje verder gezet op SY True Blue. Brigitte krijgt extra drank en liefde van iedereen, niet alleen omdat haar zus weer naar NL is en haar man René nog in NL is, maar nu heeft ze ook nog eens als toemaatje haar enkel verzwikt :-( Niet handig op een boot op anker... Iedereen biedt zich spontaan als 'verplegende' hulp aan.
BBQ-Day. Dus even wat kokkerellen voor deze namiddag.
Buren-onderonsjes staan op de planning.
'Freubelen' aan boord van SY Blue Spirit. Desiree maakt juwelen en brengt me wat basisbeginselen bij. Nu nog materiaal en dan kan ik voor familie en vrienden wat leuks maken, alsook voor de lokale mensen/kinderen die we onderweg ontmoeten. Altijd leuk om mee te ruilen(vooral in de Pacific) voor eten of als presentje. Dus hierbij een oproep aan allen: 'alle juwelen, kralen en ander sieraden-materiaal zijn welkom!'.
Daarna ga ik buurten bij SY True Bleu voor een manicure en pedicure. De nageltjes van Dominique worden voorzien van een kleurtje. De nagellak mag echter niet beschadigd worden, maar er moeten nog sausjes afgewerkt worden en dus roer ik even in de potten.
Al het lekkers wordt ingepakt en hop...dinghie in en naar Barbara Beach.
En zo staan we even later met z'n allen weer te keuvelen in het water met een drankje en hapjes.
Iedereen neemt afscheid van Desiree, de lieve zus van Brigitte, die weer naar Nederland vliegt.
Tegen zonsondergang ontruimen we het strand wordt en wordt het feestje verder gezet op SY True Blue. Brigitte krijgt extra drank en liefde van iedereen, niet alleen omdat haar zus weer naar NL is en haar man René nog in NL is, maar nu heeft ze ook nog eens als toemaatje haar enkel verzwikt :-( Niet handig op een boot op anker... Iedereen biedt zich spontaan als 'verplegende' hulp aan.
Curacao, Spaanse Water 13(Caraïben)
Zaterdag, 24 september '16
Ladies Day!
Vijf dames gaan op stap: Shopping trip! Kredietkaarten in de hand en daar gaan we dan: Angelique (SY Hagär), Dominique (SY True Blue & Flip Flops), Brigitte (SY Blue Spirit) en zus Desiree en ikzelf.
bij de gedachten alleen al wordt ik helemaal Happy! Ja, I'm à shoppingqueen! En winkels zoals hier vind je bijna niet op de andere Caraïbische eilanden. The Captain doet dit niet zo graag, dus is het ook anders, hé. Laat de mannen maar klussen...
Eerste stop: 'Home Plus'. Gisterenvond zagen we bij het Surinaams restaurant leuke lampjes en die willen we voor op de boot! De winkel is een kleinere versie van de Chinese winkels in Portugal/Canarische. We slagen onze slag en zijn blij met onze lampjes...het Spaanse Water gaat vol verlichte bootjes liggen ;-)
Kledingwinkels, pasbeurten, wél niet kopen,... we zijn even zoet... Bij Délifrance bekomen we even. Onze handen verwennen we bij 'Rituals', waar we helemaal high worden van allerlei geurtjes bij een lekker bekertje thee. De enthousiaste winkeljuffrouwen nemen met plezier foto's van ons.
Voor een late lunch houden halt bij 'Jan Thiel', en strijken we met onze voetjes in het zand neer op het terras van 'Zanzibar', waar we een heerlijk sandwich Ocean (met tonijnsalade, gerookte zalm, kappertjes, sla, ui, tomaat) eten. Puur genieten zo!
Nog even een supermarkt-tripje en dan weer naar onze dobberende huisjes en klussende mannen ;-)
In het licht van het 'nieuwe' lampje, geniet ik na van deze SUPER SUPER SUPER dag!!!
Wanneer is de volgende Ladies Day?!
Bedankt dames voor jullie fijn gezelschap en deze dag xxx
Ladies Day!
Vijf dames gaan op stap: Shopping trip! Kredietkaarten in de hand en daar gaan we dan: Angelique (SY Hagär), Dominique (SY True Blue & Flip Flops), Brigitte (SY Blue Spirit) en zus Desiree en ikzelf.
bij de gedachten alleen al wordt ik helemaal Happy! Ja, I'm à shoppingqueen! En winkels zoals hier vind je bijna niet op de andere Caraïbische eilanden. The Captain doet dit niet zo graag, dus is het ook anders, hé. Laat de mannen maar klussen...
Eerste stop: 'Home Plus'. Gisterenvond zagen we bij het Surinaams restaurant leuke lampjes en die willen we voor op de boot! De winkel is een kleinere versie van de Chinese winkels in Portugal/Canarische. We slagen onze slag en zijn blij met onze lampjes...het Spaanse Water gaat vol verlichte bootjes liggen ;-)
Kledingwinkels, pasbeurten, wél niet kopen,... we zijn even zoet... Bij Délifrance bekomen we even. Onze handen verwennen we bij 'Rituals', waar we helemaal high worden van allerlei geurtjes bij een lekker bekertje thee. De enthousiaste winkeljuffrouwen nemen met plezier foto's van ons.
Voor een late lunch houden halt bij 'Jan Thiel', en strijken we met onze voetjes in het zand neer op het terras van 'Zanzibar', waar we een heerlijk sandwich Ocean (met tonijnsalade, gerookte zalm, kappertjes, sla, ui, tomaat) eten. Puur genieten zo!
Nog even een supermarkt-tripje en dan weer naar onze dobberende huisjes en klussende mannen ;-)
In het licht van het 'nieuwe' lampje, geniet ik na van deze SUPER SUPER SUPER dag!!!
Wanneer is de volgende Ladies Day?!
Bedankt dames voor jullie fijn gezelschap en deze dag xxx
Curacao, Spaanse Water 12(Caraïben)
Vrijdag, 23 september '16
Ton & Leo brengen ons naar Pescadera Marina, om de auto op te halen.
We zijn tijdig in het 'Sea Aquarium Park'. Vorige week, had ik dezelfde dag van mijn bezoek aan het CDTC (Curacao Dolphin Therapy and Research Center) in de 'Dolphin Academy', nog een mail gekregen met de uitnodiging voor een rondleiding!
Onze prachtige vrienden zijn reeds aan een voorstelling bezig en tonen hun kunnen aan de andere bezoekers. Altijd prachtig om hun tuimelingen en andere kunstjes gaden te slaan! De pelikanen en fregatvogels zijn ook weer van de partij en hopen een visje van de tuimelaars te kunnen bemachtigen.
Om 11u neemt Sebastian ons mee en geeft meer uitleg over de werking van het 'CDTC'. We krijgen de kans om de trainers, stagaires, patiënten en dolfijnen als een team aan het werk te zien. Het is prachtig om de interactie tussen de patiënt (kinderen en volwassenen met gebreken, lichamelijk, geestelijk, enz...) en de dolfijn te zien. Heel interessant hoe ze hier werken en wat voor inpakt dit op de patiënt en de familie heeft. Er wordt een totaalpakket aangeboden voor het hele gezin, m.b.v. Pedagogisch opgeleide mensen, fysiotherapeuten, logopedisten, enz... Meer info zie website :
http://www.cdtc.info/en/
Nou, ik zie het wél zitten om aan dit project mee te werken en deel uit te maken van het team. Jammergenoeg ligt de leeftijdsgrens voor de stagaire/vrijwilliger op max. 35j. Dus... :-( Jammer...alweer een cariérekans gemist!
Ondertussen blijf ik hopen dat mijn lieve vrienden mee komen snorkelen en ik ze dan kan aanraken. Of zal ik er dan toch maar geld (+_180€) voor betalen, om mijn droom te verwezelijken?! Wat in dit park mogelijk is. Zo zien we betalende mensen genieten van deze ervaring!
Het is een prachtig openluchtpark dat aan de open zee ligt en slechts afgescheiden is door een rif en een, met stenen gevormde, afbakening. Hierdoor stroomt/klotst er continu vers oceaanwater binnen in de natuurlijke dokken/basins, waarin de dieren zich bevinden en kunnen ze ook zelf een visje, kreeftje, krab, of ander voedsel vangen.
In het park zien we nog ander dieren: citroen- en verpleegsterhaaien (deze kan je ook aaien en voederen tegen betaling), zeeleeuwen, flamingo's, allerlei koraal en -vissen, enz... In een duikboot zien we aan de andere kant van het glas allerlei vissen voorbijkomen, waartussen we al gezwommen hebben: Black eye jacks, pijlstaartroggen en vele ander soorten.
Met tegenzin nemen we afscheid van de prachtige dieren en verlaten het park.
Hopelijk zien we ze snel weer om ons heen...
Bij 'Mambo Beach Boulevard' lopen we nog even langs de winkeltjes en drinken wat op het strand.
Weer aan boord duiken we snel nog even in het water en maken ons klaar voor een avondje uit... Om 16u uur haalt watertaxi Jonas ons op en een klein uurtje later zitten we met z'n achten op het terras bij de Surinaam in Willemstad. Na een lekker diner is de start al gezet voor een leuke avond. Bij het Avila Beach Hotel is ons gezelschap compleet en worden we met z'n tienen in stijl ontvangen door prachtig geklede hostessen. We lopen binnen in een openluchtsetting van wuivende palmbomen en een sterrenhemel. Het podium staat klaar en we kijken vol verwachting uit naar het optreden van de Nederlandse zangeres Trijntje Oosterhuis (ons tot deze avond onbekend). Ze wordt begeleid door drie muzikanten en brengt muziek van de Fifty's. Covers van Frank Sinatra, Sam Cook, e.a. weerklinken in onze oren. Mooie nummers met prachtige lyrics en wat een stem heeft die vrouw. Tijdens een duet met een lokale zanger, worden de sterren letterlijk en figuurlijk aan de hemel gezongen!
Een dansfeest blijft echter wat achterwege, is het door de stijl van de muziek en de vele balades?
Toch hebben we met z'n allen genoten van de avond en elkaars gezelschap.
Voor mij was het een schitterende dag met heel veel indrukken en belevenissen en in dromenland wachten de dolfijnen op me ;-)
Ton & Leo brengen ons naar Pescadera Marina, om de auto op te halen.
We zijn tijdig in het 'Sea Aquarium Park'. Vorige week, had ik dezelfde dag van mijn bezoek aan het CDTC (Curacao Dolphin Therapy and Research Center) in de 'Dolphin Academy', nog een mail gekregen met de uitnodiging voor een rondleiding!
Onze prachtige vrienden zijn reeds aan een voorstelling bezig en tonen hun kunnen aan de andere bezoekers. Altijd prachtig om hun tuimelingen en andere kunstjes gaden te slaan! De pelikanen en fregatvogels zijn ook weer van de partij en hopen een visje van de tuimelaars te kunnen bemachtigen.
Om 11u neemt Sebastian ons mee en geeft meer uitleg over de werking van het 'CDTC'. We krijgen de kans om de trainers, stagaires, patiënten en dolfijnen als een team aan het werk te zien. Het is prachtig om de interactie tussen de patiënt (kinderen en volwassenen met gebreken, lichamelijk, geestelijk, enz...) en de dolfijn te zien. Heel interessant hoe ze hier werken en wat voor inpakt dit op de patiënt en de familie heeft. Er wordt een totaalpakket aangeboden voor het hele gezin, m.b.v. Pedagogisch opgeleide mensen, fysiotherapeuten, logopedisten, enz... Meer info zie website :
http://www.cdtc.info/en/
Nou, ik zie het wél zitten om aan dit project mee te werken en deel uit te maken van het team. Jammergenoeg ligt de leeftijdsgrens voor de stagaire/vrijwilliger op max. 35j. Dus... :-( Jammer...alweer een cariérekans gemist!
Ondertussen blijf ik hopen dat mijn lieve vrienden mee komen snorkelen en ik ze dan kan aanraken. Of zal ik er dan toch maar geld (+_180€) voor betalen, om mijn droom te verwezelijken?! Wat in dit park mogelijk is. Zo zien we betalende mensen genieten van deze ervaring!
Het is een prachtig openluchtpark dat aan de open zee ligt en slechts afgescheiden is door een rif en een, met stenen gevormde, afbakening. Hierdoor stroomt/klotst er continu vers oceaanwater binnen in de natuurlijke dokken/basins, waarin de dieren zich bevinden en kunnen ze ook zelf een visje, kreeftje, krab, of ander voedsel vangen.
In het park zien we nog ander dieren: citroen- en verpleegsterhaaien (deze kan je ook aaien en voederen tegen betaling), zeeleeuwen, flamingo's, allerlei koraal en -vissen, enz... In een duikboot zien we aan de andere kant van het glas allerlei vissen voorbijkomen, waartussen we al gezwommen hebben: Black eye jacks, pijlstaartroggen en vele ander soorten.
Met tegenzin nemen we afscheid van de prachtige dieren en verlaten het park.
Hopelijk zien we ze snel weer om ons heen...
Bij 'Mambo Beach Boulevard' lopen we nog even langs de winkeltjes en drinken wat op het strand.
Weer aan boord duiken we snel nog even in het water en maken ons klaar voor een avondje uit... Om 16u uur haalt watertaxi Jonas ons op en een klein uurtje later zitten we met z'n achten op het terras bij de Surinaam in Willemstad. Na een lekker diner is de start al gezet voor een leuke avond. Bij het Avila Beach Hotel is ons gezelschap compleet en worden we met z'n tienen in stijl ontvangen door prachtig geklede hostessen. We lopen binnen in een openluchtsetting van wuivende palmbomen en een sterrenhemel. Het podium staat klaar en we kijken vol verwachting uit naar het optreden van de Nederlandse zangeres Trijntje Oosterhuis (ons tot deze avond onbekend). Ze wordt begeleid door drie muzikanten en brengt muziek van de Fifty's. Covers van Frank Sinatra, Sam Cook, e.a. weerklinken in onze oren. Mooie nummers met prachtige lyrics en wat een stem heeft die vrouw. Tijdens een duet met een lokale zanger, worden de sterren letterlijk en figuurlijk aan de hemel gezongen!
Een dansfeest blijft echter wat achterwege, is het door de stijl van de muziek en de vele balades?
Toch hebben we met z'n allen genoten van de avond en elkaars gezelschap.
Voor mij was het een schitterende dag met heel veel indrukken en belevenissen en in dromenland wachten de dolfijnen op me ;-)
Curacao, Spaanse Water 11(Caraïben)
Donderdag, 22 september '16
Vandaag gaat SY Flip Flops weer te water. Met z'n zessen wringen we ons in de auto, vier paar vrouwenbillekes zitten tegen elkaar geperst op de achterbank. De volgepropte wagen rijdt richting Pescadera Marina.
Dominique (SY True Blue & Flip Flops), Brigitte (SY Blue Spirit) en zus Desiree (op bezoek) en ikzelf worden in de baai afgezet bij 'Pirates Bay'. Hier genieten we van een mooi uitzicht bij een tasje koffie/thee.
Ondertussen maken Geert en Ton (SY True Blue & Flip Flops) de boot weer vaarklaar.
Na enige tijd komen ze aangevaren. Het is echter niet diep genoeg aan de steiger van de bar, dus zit er niets anders op dan...te springen en te zwemmen! Gelukkig waren we hier op voorzien. Kleding en schoenen worden in de drybag gestopt en daar gaan we dan... Jump, zwemmen en aan boord klimmen!
Nou, nou,...dit was wél spektakel voor de aanwezigen! Dit is duidelijk niet de gebruikelijke manier om in te schepen ;-)
Hi, hi, hi,... De tocht kan beginnen.
Op motor varen we langs de kustlijn tegen de golven en wind in. Zo zien we Willemstad, hotels/resorts, baaien & stranden, Jan Thiel, Mambo Beach, Sea Aquarium Park, enz... van de andere kant. Heerlijk weer even op het water zijn en varen, ook al is het op motor.
Bij de steiger van Barbara Beach leggen we aan en klinken we op het 'weer te water gaan' van Flip Flops. Verkoeling vinden we in een zwemmetje.
De tijd vliegt en het anker wordt weer gedropt in het Spaanse Water. Nog even opfrissen en dan is het alweer tijd voor 'Happy Hour' en 'Captainsdiner' bij the 'Pier'.
Hier sluiten we deze mooie dag af met tal van medecruisers en een gerecht van Mahi Mahi.
Vandaag gaat SY Flip Flops weer te water. Met z'n zessen wringen we ons in de auto, vier paar vrouwenbillekes zitten tegen elkaar geperst op de achterbank. De volgepropte wagen rijdt richting Pescadera Marina.
Dominique (SY True Blue & Flip Flops), Brigitte (SY Blue Spirit) en zus Desiree (op bezoek) en ikzelf worden in de baai afgezet bij 'Pirates Bay'. Hier genieten we van een mooi uitzicht bij een tasje koffie/thee.
Ondertussen maken Geert en Ton (SY True Blue & Flip Flops) de boot weer vaarklaar.
Na enige tijd komen ze aangevaren. Het is echter niet diep genoeg aan de steiger van de bar, dus zit er niets anders op dan...te springen en te zwemmen! Gelukkig waren we hier op voorzien. Kleding en schoenen worden in de drybag gestopt en daar gaan we dan... Jump, zwemmen en aan boord klimmen!
Nou, nou,...dit was wél spektakel voor de aanwezigen! Dit is duidelijk niet de gebruikelijke manier om in te schepen ;-)
Hi, hi, hi,... De tocht kan beginnen.
Op motor varen we langs de kustlijn tegen de golven en wind in. Zo zien we Willemstad, hotels/resorts, baaien & stranden, Jan Thiel, Mambo Beach, Sea Aquarium Park, enz... van de andere kant. Heerlijk weer even op het water zijn en varen, ook al is het op motor.
Bij de steiger van Barbara Beach leggen we aan en klinken we op het 'weer te water gaan' van Flip Flops. Verkoeling vinden we in een zwemmetje.
De tijd vliegt en het anker wordt weer gedropt in het Spaanse Water. Nog even opfrissen en dan is het alweer tijd voor 'Happy Hour' en 'Captainsdiner' bij the 'Pier'.
Hier sluiten we deze mooie dag af met tal van medecruisers en een gerecht van Mahi Mahi.
donderdag 22 september 2016
Curacao, Spaanse Water 10(Caraïben)
Woensdag, 21 september '16
De werkzaamheden aan de opbouw gaan rustig verder in de vroege en late uurtjes, wanneer de zon wat zwakker is. Stukje per stukje... We kunnen er ons al in 'spiegelen' ;-)
Vanaf nu geld er een nieuwe regel: 'rode nagellak dragen is verboden op Zensation!' Deze laat zich NIET zo makkelijk verwijderen. The Captain zwoegt op de fijne dunne rode streepjes... en is niet 'happy' :-( Geluk is rood niet mijn kleur ;-)
Digitaal is handig, gewicht en plaatsbesparend. Maar is niet hetzelfde als een boek van papier. Al maanden snak ik naar Nederlandse/Belgische tijdschriften. De laatste maanden kwamen we amper nog Nederlanders of Vlamingen tegen, dus ook geen boeken-swaps. Maar, nu heb ik er! Sinds Bonaire vind je ze in alle horecazaken, waar ik dan af en toe eentje uitkies en in mijn tas laat verdwijnen. Welliswaar oudere uitgaven, maar dat vind ik niet erg, als ik het nog niet gelezen heb. Ook vanuit België zijn er héél wat Libelle 's meegekomen. Ondertussen ligt er al een hele stapel bladen aan boord. Zelfs enkele Allerhande 's. Tja, en sinds ik in het bezit ben van weer echte boekskes om te kunnen doorbladeren en terwijl de geur van het papier op te snuiven, heb ik nog geen tijd gehad! Ja, echt waar... Onze laatste opstappers begrijpen deze twee woorden: 'Géén tijd!', nu maar al te goed en hebben dit al klakkeloos overgenomen ;-)
Dagen gaan zo snel voorbij en ons programma zit altijd vol met zowel sociale activiteiten als andere. Begrijpen jullie het? Neen, tja, je moet het dan aan boord maar even komen ervaren, hé.
De buren (van True Blue/Flip Flops, Blue Spirit & Jonas(enkel voor een afzakkertje)) zijn vanavond alvast van de partij en met zeven smullen we van een tapa's- & hapjesavond. Gezelligheid troef. Hebben alleen een probleem...ofwel eten ze te weinig, ofwel voorzie ik te veel eten. Dat vind onze buurman niet erg en neemt met plezier een doggybag mee ;-)
De werkzaamheden aan de opbouw gaan rustig verder in de vroege en late uurtjes, wanneer de zon wat zwakker is. Stukje per stukje... We kunnen er ons al in 'spiegelen' ;-)
Vanaf nu geld er een nieuwe regel: 'rode nagellak dragen is verboden op Zensation!' Deze laat zich NIET zo makkelijk verwijderen. The Captain zwoegt op de fijne dunne rode streepjes... en is niet 'happy' :-( Geluk is rood niet mijn kleur ;-)
Digitaal is handig, gewicht en plaatsbesparend. Maar is niet hetzelfde als een boek van papier. Al maanden snak ik naar Nederlandse/Belgische tijdschriften. De laatste maanden kwamen we amper nog Nederlanders of Vlamingen tegen, dus ook geen boeken-swaps. Maar, nu heb ik er! Sinds Bonaire vind je ze in alle horecazaken, waar ik dan af en toe eentje uitkies en in mijn tas laat verdwijnen. Welliswaar oudere uitgaven, maar dat vind ik niet erg, als ik het nog niet gelezen heb. Ook vanuit België zijn er héél wat Libelle 's meegekomen. Ondertussen ligt er al een hele stapel bladen aan boord. Zelfs enkele Allerhande 's. Tja, en sinds ik in het bezit ben van weer echte boekskes om te kunnen doorbladeren en terwijl de geur van het papier op te snuiven, heb ik nog geen tijd gehad! Ja, echt waar... Onze laatste opstappers begrijpen deze twee woorden: 'Géén tijd!', nu maar al te goed en hebben dit al klakkeloos overgenomen ;-)
Dagen gaan zo snel voorbij en ons programma zit altijd vol met zowel sociale activiteiten als andere. Begrijpen jullie het? Neen, tja, je moet het dan aan boord maar even komen ervaren, hé.
De buren (van True Blue/Flip Flops, Blue Spirit & Jonas(enkel voor een afzakkertje)) zijn vanavond alvast van de partij en met zeven smullen we van een tapa's- & hapjesavond. Gezelligheid troef. Hebben alleen een probleem...ofwel eten ze te weinig, ofwel voorzie ik te veel eten. Dat vind onze buurman niet erg en neemt met plezier een doggybag mee ;-)
Curacao, Spaanse Water 9(Caraïben)
Dinsdag, 20 september
De polyester onder handen nemen, dat is iets dat langer bij the Captain op de planning staat. En dus begint hij de opbouw te polieren en te waxen. Ondertussen hou ik me beneden bezig met poetsen en kokkerellen in onze 'sauna-wordende' kombuis.
Daarna rijden we naar immens grote doe-het-zelf zaken, waar je in verloren kan lopen, met een eet-en drinkhoek en een mega-grote binnenspeeltuin van twee verdiepingen! De max! Ik zou het wel weten als kind ;-)
Voor een bezoekje aan de grote AH, hebben we nog tijd. Maar eerst genieten van een portie kibbelings en een drankje in de eet- & drinkhoek, alvorens we de winkel gaan verkennen. Niet alle gangen lopen we door, we hebben er al te genoeg doorlopen vandaag.
Op dit eiland zijn heel wat diverse supermarkten en dus geen probleem om hier straks onze proviand aan te vullen en goed te bevoorraden, alvorens door te varen naar andere oorden!
Weer aan boord, worden de aardappelschijfjes al voorgebakken.
Geert gaat nog een stukje polieren, m.b.v. een poliermachine die met de generator werkt. wat een lawaai!
's Avonds komen de hardwerkende buren, Ton & Dominique (SY True Blue & Flip Flops) dineren. De moeilijkste eter van alle cruisers komt langs, een hele uitdaging! Maar het is niet de eerste keer dat Ton bij Restaurant 'Zensation' komt tafelen. In St. Maarten heeft ie al kunnen voorproeven. So, no problem! Gelukkig lust Ton toch wel wat van het assortiment dat op tafel verschijnt en hoeft ie thuis geen curryworsten meer te bakken, alé Dominique bedoel ik...
Uitdaging doorstaan en buikjes rond gegeten ;-)
De polyester onder handen nemen, dat is iets dat langer bij the Captain op de planning staat. En dus begint hij de opbouw te polieren en te waxen. Ondertussen hou ik me beneden bezig met poetsen en kokkerellen in onze 'sauna-wordende' kombuis.
Daarna rijden we naar immens grote doe-het-zelf zaken, waar je in verloren kan lopen, met een eet-en drinkhoek en een mega-grote binnenspeeltuin van twee verdiepingen! De max! Ik zou het wel weten als kind ;-)
Voor een bezoekje aan de grote AH, hebben we nog tijd. Maar eerst genieten van een portie kibbelings en een drankje in de eet- & drinkhoek, alvorens we de winkel gaan verkennen. Niet alle gangen lopen we door, we hebben er al te genoeg doorlopen vandaag.
Op dit eiland zijn heel wat diverse supermarkten en dus geen probleem om hier straks onze proviand aan te vullen en goed te bevoorraden, alvorens door te varen naar andere oorden!
Weer aan boord, worden de aardappelschijfjes al voorgebakken.
Geert gaat nog een stukje polieren, m.b.v. een poliermachine die met de generator werkt. wat een lawaai!
's Avonds komen de hardwerkende buren, Ton & Dominique (SY True Blue & Flip Flops) dineren. De moeilijkste eter van alle cruisers komt langs, een hele uitdaging! Maar het is niet de eerste keer dat Ton bij Restaurant 'Zensation' komt tafelen. In St. Maarten heeft ie al kunnen voorproeven. So, no problem! Gelukkig lust Ton toch wel wat van het assortiment dat op tafel verschijnt en hoeft ie thuis geen curryworsten meer te bakken, alé Dominique bedoel ik...
Uitdaging doorstaan en buikjes rond gegeten ;-)
Curacao, Spaanse Water 8(Caraïben)
Maandag, 19 september '16
Acht uur en de schilders vertrekken naar de werf. Aan boord word al wat gerommeld en de achterkajuit wordt weer opgevuld.
Dominique pikt me een uurtje later op. Bij de grote AH stoppen we even om kaarten voor een optreden (van aanstaande vrijdag) te kopen en worden verleid door het kraampje buiten, dat verse Hollandse maatjes en kibbelings verkoopt. Heum...dat zou wél smaken straks op de werf. Het lekkers wordt zorgvuldig ingepakt. Een bezoek aan de winkel is voor een andere keer, want Bobo is er niet toegelaten en het is tijd voor de afspraak met de dierenarts.
Hun hond Bobo (boomer van 12j 5m, met vocht op de longen doordat het hart niet voldoende pompt) moet op controle. De afspraak loopt echter meer dan een uur uit! Eindelijk wordt hij onderzocht, goedgekeurd en met extra pilleke kan zijn hart en vocht onder controle worden gehouden.
Ondertussen zijn de mannen al klaar met de laatste laag anti-fouling en reeds op de terugweg.
Dan maar lunchen aan boord van True Blue, op het Spaanse Water. Nou, dat smaakt! Hoe lang geleden hebben we nog kibbelings of maatjes gegeten? Nu voelen we ons helemaal in Nederland ;-)
Na de lunch duiken Geert en ik even in het water en gaan wat internetten bij Piratesnest.
Weer aan boord neem ik mijn yogamatje en vaar met Lien (SY Lazuli) mee naar de surfclub. Matjes worden uitgespreid op het strandje en verschillende poses worden, naar voorbeeld, aangenomen.
Heerlijk zo op het strand met de wind in ons gezicht, het water dat tegen de kant botst en kabbelt, de zon die ondertussen ondergaat... De relaxatie neemt plaats onder een sterrenhemel en maanlicht...zo anders en weer helemaal ZEN! Na vele jaren, bijna steeds, dezelfde leraar, is het een verademing om andere lesgevers en soorten yoga te beoefenen.
Een fijne ervaring en ideale afsluiter van de dag...een nachtrust dringt zich op ;-)
Acht uur en de schilders vertrekken naar de werf. Aan boord word al wat gerommeld en de achterkajuit wordt weer opgevuld.
Dominique pikt me een uurtje later op. Bij de grote AH stoppen we even om kaarten voor een optreden (van aanstaande vrijdag) te kopen en worden verleid door het kraampje buiten, dat verse Hollandse maatjes en kibbelings verkoopt. Heum...dat zou wél smaken straks op de werf. Het lekkers wordt zorgvuldig ingepakt. Een bezoek aan de winkel is voor een andere keer, want Bobo is er niet toegelaten en het is tijd voor de afspraak met de dierenarts.
Hun hond Bobo (boomer van 12j 5m, met vocht op de longen doordat het hart niet voldoende pompt) moet op controle. De afspraak loopt echter meer dan een uur uit! Eindelijk wordt hij onderzocht, goedgekeurd en met extra pilleke kan zijn hart en vocht onder controle worden gehouden.
Ondertussen zijn de mannen al klaar met de laatste laag anti-fouling en reeds op de terugweg.
Dan maar lunchen aan boord van True Blue, op het Spaanse Water. Nou, dat smaakt! Hoe lang geleden hebben we nog kibbelings of maatjes gegeten? Nu voelen we ons helemaal in Nederland ;-)
Na de lunch duiken Geert en ik even in het water en gaan wat internetten bij Piratesnest.
Weer aan boord neem ik mijn yogamatje en vaar met Lien (SY Lazuli) mee naar de surfclub. Matjes worden uitgespreid op het strandje en verschillende poses worden, naar voorbeeld, aangenomen.
Heerlijk zo op het strand met de wind in ons gezicht, het water dat tegen de kant botst en kabbelt, de zon die ondertussen ondergaat... De relaxatie neemt plaats onder een sterrenhemel en maanlicht...zo anders en weer helemaal ZEN! Na vele jaren, bijna steeds, dezelfde leraar, is het een verademing om andere lesgevers en soorten yoga te beoefenen.
Een fijne ervaring en ideale afsluiter van de dag...een nachtrust dringt zich op ;-)
woensdag 21 september 2016
Curacao, Spaanse Water 7(Caraïben)
Zondag, 18 september '16
Alweer Formule 1 en de mannen gaan kijken aan boord van SY Hägar, bij Angelique & Sipko. Daarna vliegen ze er weer in en gaan nog een laagje anti-fouling schilderen.
Het is duidelijk dat mijn, bijna dagelijkse, rug- en buikspieroefeningen, die ik doe, voor mijn spieren een gewoonte zijn, want ze zijn nog wat gevoelig van de nieuwe sessie van van de week... Ze moeten dus verder geswanjeerd worden en dus trekken de dames weer naar de sportschool. Op zondagmorgen kiezen we voor een yogales. Met zachte muziek op de achtergrond proberen we onze lichamen van de ene naar de andere arsana(beweging/houding) te plooien. Na vele jaren yoga, is de muziek erbij een nieuwe 'touch' voor me. Het was een fijne les en we voelen ons 'heerlijk'.
Straks is er weer de cruisers-BBQ en daarvoor halen we nog even wat ingrediënten.
Weer aan boord treffen we de voorbereidingen van allerlei lekkers en dinghieën met zijn allen richting Santa Barbara Beach. Hier dobberen we alweer, met wat fris in de hand, in het water. Hapjes passeren de revue en er is weer véél te véél lekkers! Mijn 'Tupperware' schaaltje krijgt als aandenken een gekarteld randje van de warme herbruikbare saté-spiesjes, die er even gleufjes in smelten... O, o, hoor ik ze thuis denken: 'Cindy haar Tupperware!!!' Nou, ja, géén ramp voor dit 'Tupper-trutje', mijn echte Tupper-schatten zijn veilig opgeborgen en opgeslagen in België ;-)
Met zijn allen hebben we het weer reuze gezellig en na de BBQ en een uitgebreide gratis zoetwater douche, pakken we al onze spullen weer bij elkaar.
De ene bijboot en buitenboordmotor is sneller dan de andere en dus mag ik steeds met een 'rappe' mee, zodat Geert kan proberen om 'alleen' (lees: minder gewicht!), in plané te gaan. En dit lukt...zijn hoofd komt nog net boven de dikke dinghy-tubes (rand) uit! Kei grappig :-)) We lachen ons een kriek met dat bewegende koppie...hi, hi, hi,...
Toch fijn zo wa meer horsepowers!
Alweer Formule 1 en de mannen gaan kijken aan boord van SY Hägar, bij Angelique & Sipko. Daarna vliegen ze er weer in en gaan nog een laagje anti-fouling schilderen.
Het is duidelijk dat mijn, bijna dagelijkse, rug- en buikspieroefeningen, die ik doe, voor mijn spieren een gewoonte zijn, want ze zijn nog wat gevoelig van de nieuwe sessie van van de week... Ze moeten dus verder geswanjeerd worden en dus trekken de dames weer naar de sportschool. Op zondagmorgen kiezen we voor een yogales. Met zachte muziek op de achtergrond proberen we onze lichamen van de ene naar de andere arsana(beweging/houding) te plooien. Na vele jaren yoga, is de muziek erbij een nieuwe 'touch' voor me. Het was een fijne les en we voelen ons 'heerlijk'.
Straks is er weer de cruisers-BBQ en daarvoor halen we nog even wat ingrediënten.
Weer aan boord treffen we de voorbereidingen van allerlei lekkers en dinghieën met zijn allen richting Santa Barbara Beach. Hier dobberen we alweer, met wat fris in de hand, in het water. Hapjes passeren de revue en er is weer véél te véél lekkers! Mijn 'Tupperware' schaaltje krijgt als aandenken een gekarteld randje van de warme herbruikbare saté-spiesjes, die er even gleufjes in smelten... O, o, hoor ik ze thuis denken: 'Cindy haar Tupperware!!!' Nou, ja, géén ramp voor dit 'Tupper-trutje', mijn echte Tupper-schatten zijn veilig opgeborgen en opgeslagen in België ;-)
Met zijn allen hebben we het weer reuze gezellig en na de BBQ en een uitgebreide gratis zoetwater douche, pakken we al onze spullen weer bij elkaar.
De ene bijboot en buitenboordmotor is sneller dan de andere en dus mag ik steeds met een 'rappe' mee, zodat Geert kan proberen om 'alleen' (lees: minder gewicht!), in plané te gaan. En dit lukt...zijn hoofd komt nog net boven de dikke dinghy-tubes (rand) uit! Kei grappig :-)) We lachen ons een kriek met dat bewegende koppie...hi, hi, hi,...
Toch fijn zo wa meer horsepowers!
maandag 19 september 2016
Curacao, Spaanse Water 6(Caraïben)
Zaterdag, 17 september '16
Om acht uur wordt Geert alweer opgehaald door Dominique & Ton en samen met Leo rijden ze naar de werf om aan Flip Flops te gaan werken.
Onze dame en ikzelf blijven alleen achter en daar maken we gebruik van: schoon schip maken, blog schrijven, babbeltje met de voorbij zwemmende buren, zelf een zwemmetje maken, wat lezen en relaxen. Naarmate de dag vordert begin ik meer en meer mijn buikspieren te voelen...stijfheid treedt op! Hierdoor wordt ik, telkens ik van houding verander, pijnlijk herinnert aan mijn inspanningen en het afzien van gisteren in de sportschool! Amai, amai,... Sporten is gezond...met maten (die had ik toch bij) ;-) Van strechen had de lesgeefster nog ni véél kaas gegeten!
Wanneer de schilders terugkeren, dinghieën we allen naar het Santa Barbara strand, zodat de smurfen alle blauwe verf, m.b.v. een natuurlijke zandscrub, van hun lichaam kunnen schrobben en afwassen.
In het water wagen Dominique en ikzelf ons nog aan enkele oefeningen, in de hoop de stijfheid en pijnlijke spiertjes hiermee te verwennen!
Bij aankomst heeft onze gesoffisticeerde MacGuyver-schakelhendel het begeven... Ton weet nog een truk om alsnog de motor te kunnen starten, wanneer ie in zijn 'voorruit' staat. En daar gaan we dan, geen sleepje nodig. Thuis vliegt mijn handyman er meteen in en plakt de hendel er weer in met epoxylijm. Afwachten hoe lang ie het weer volhoudt. De volgende dinghy-rides worden weer extra spannend!
Om acht uur wordt Geert alweer opgehaald door Dominique & Ton en samen met Leo rijden ze naar de werf om aan Flip Flops te gaan werken.
Onze dame en ikzelf blijven alleen achter en daar maken we gebruik van: schoon schip maken, blog schrijven, babbeltje met de voorbij zwemmende buren, zelf een zwemmetje maken, wat lezen en relaxen. Naarmate de dag vordert begin ik meer en meer mijn buikspieren te voelen...stijfheid treedt op! Hierdoor wordt ik, telkens ik van houding verander, pijnlijk herinnert aan mijn inspanningen en het afzien van gisteren in de sportschool! Amai, amai,... Sporten is gezond...met maten (die had ik toch bij) ;-) Van strechen had de lesgeefster nog ni véél kaas gegeten!
Wanneer de schilders terugkeren, dinghieën we allen naar het Santa Barbara strand, zodat de smurfen alle blauwe verf, m.b.v. een natuurlijke zandscrub, van hun lichaam kunnen schrobben en afwassen.
In het water wagen Dominique en ikzelf ons nog aan enkele oefeningen, in de hoop de stijfheid en pijnlijke spiertjes hiermee te verwennen!
Bij aankomst heeft onze gesoffisticeerde MacGuyver-schakelhendel het begeven... Ton weet nog een truk om alsnog de motor te kunnen starten, wanneer ie in zijn 'voorruit' staat. En daar gaan we dan, geen sleepje nodig. Thuis vliegt mijn handyman er meteen in en plakt de hendel er weer in met epoxylijm. Afwachten hoe lang ie het weer volhoudt. De volgende dinghy-rides worden weer extra spannend!
Curacao, Spaanse Water 5(Caraïben)
Vrijdag, 16 september '16
Iets over zeven wordt Geert al opgehaald en naar SY Flip Flops gebracht. Samen met Ton & Leo vaart hij de boot mee naar Pescadera Marina, waar ze uit het water gaat om nieuwe anti-fouling op het onderwaterschip te schilderen.
Dominique, René en ikzelf gaan sporten! De fitness is boven de kleine AH (Van den Tweel). Voor 25NAF mag ik een hele dag doorbrengen in de sportschool, lessen volgen en gebruik maken van de kleedruimte, douches en sauna. Vanmorgen gaan we voor twee groepslessen: buikspieroefeningen en spinning. Het tempo zit er stevig in en rusten na elke oefenreeks zit er niet in! We hebben net ons materiaal opgeborgen en staan reeds in de volgende zaal het zadel en het stuur van een spinningfiets op hoogte te regelen. Daar gaan we...possitie 1, 2, 3...weerstand kwartslag bij en nog en nog...recht staan en vooral blijven trappen en sneller en nog sneller... Wouw, wat een tempo! Het zweet druppelt over onze lijven.
Achteraf kiezen we voor een zwemmetje om de boot. Na een douche, waag ik me aan het autorijden, dat is sinds januari geleden! Dominique is 'Tom Tom' en leidt ons naar de werf. De mannen zijn nog druk aan het werk: romp afspuiten, kiel proper maken, tape plakken,...
We lunchen samen in de kuip, hoog en droog op de stelten. Na een uurtje is het onderwaterschip verfklaar, maar eerst moet de romp nog drogen. De rest is voor de komende dagen.
Het is reeds 16u wanneer we thuis zijn. De moeheid is te voelen van het sporten en werken...
Wokgroenten gaan de pan in en worden vergezeld op tafel van een vers gebraden kippetje van AH. Lekker, lekker,...
Iets over zeven wordt Geert al opgehaald en naar SY Flip Flops gebracht. Samen met Ton & Leo vaart hij de boot mee naar Pescadera Marina, waar ze uit het water gaat om nieuwe anti-fouling op het onderwaterschip te schilderen.
Dominique, René en ikzelf gaan sporten! De fitness is boven de kleine AH (Van den Tweel). Voor 25NAF mag ik een hele dag doorbrengen in de sportschool, lessen volgen en gebruik maken van de kleedruimte, douches en sauna. Vanmorgen gaan we voor twee groepslessen: buikspieroefeningen en spinning. Het tempo zit er stevig in en rusten na elke oefenreeks zit er niet in! We hebben net ons materiaal opgeborgen en staan reeds in de volgende zaal het zadel en het stuur van een spinningfiets op hoogte te regelen. Daar gaan we...possitie 1, 2, 3...weerstand kwartslag bij en nog en nog...recht staan en vooral blijven trappen en sneller en nog sneller... Wouw, wat een tempo! Het zweet druppelt over onze lijven.
Achteraf kiezen we voor een zwemmetje om de boot. Na een douche, waag ik me aan het autorijden, dat is sinds januari geleden! Dominique is 'Tom Tom' en leidt ons naar de werf. De mannen zijn nog druk aan het werk: romp afspuiten, kiel proper maken, tape plakken,...
We lunchen samen in de kuip, hoog en droog op de stelten. Na een uurtje is het onderwaterschip verfklaar, maar eerst moet de romp nog drogen. De rest is voor de komende dagen.
Het is reeds 16u wanneer we thuis zijn. De moeheid is te voelen van het sporten en werken...
Wokgroenten gaan de pan in en worden vergezeld op tafel van een vers gebraden kippetje van AH. Lekker, lekker,...
Curacao, Spaanse Water 4(Caraïben)
Donderdag, 15 september '16
Stilte en ruimte overvalt ons op Zensation. We zijn weer met ons drietjes. Raar!
Geert klust wat en voor de rest genieten we van het 'niks' doen!
Al enkele weken zijn er onenigheden bij de olieraffinaderijën in Curacao en dit leidt tot stakingen met als gevolg dat er delen van het eiland géén elektriciteit hebben en natuurlijk ook geen internet!!!
The Pier zorgt dat de 'Captainsdiner' wél kan doorgaan, het start vroeger, zodat ze tegen zonsondergang kunnen sluiten. Bij kaarslicht is het een gezellig samenzijn met de andere cruisers en smullen we van een lekkere pasta met scampi.
Op True Blue wordt er nageborreld...
Stilte en ruimte overvalt ons op Zensation. We zijn weer met ons drietjes. Raar!
Geert klust wat en voor de rest genieten we van het 'niks' doen!
Al enkele weken zijn er onenigheden bij de olieraffinaderijën in Curacao en dit leidt tot stakingen met als gevolg dat er delen van het eiland géén elektriciteit hebben en natuurlijk ook geen internet!!!
The Pier zorgt dat de 'Captainsdiner' wél kan doorgaan, het start vroeger, zodat ze tegen zonsondergang kunnen sluiten. Bij kaarslicht is het een gezellig samenzijn met de andere cruisers en smullen we van een lekkere pasta met scampi.
Op True Blue wordt er nageborreld...
Gastenblog 1-14 september '16
Geschreven door Mirella:
Liefste, beste vriendjes..... Schatjes van pattatjes <3 <3
September 2016, een maand om nooit te vergeten.
Wat een reis, prachtig avontuur!
THIS IS IT...... Het was....is AMAZING!
Het begon donderdag 1 september.
Op de luchthaven van Curacao, met jullie pracht ontvangst en de nodige tranen
van geluk erbij :-)
Blij jullie beiden nog eens dik te kunnen knuffelen en xjes te geven.
Onmiddelijk vertrokken naar Zensation om onze bagage af te zetten met jullie Dinghietje.
Beetje opfrissen en ons avontuur kon beginnen.
Het heeft me zoveel energie gegeven, om bij jullie te zijn.
Te zien hoe graag jullie elkaar zien en hoe geweldig jullie dit allemaal doen.
Bedankt, bedankt, bedankt dat mijn petekind Steve en ik samen met jullie een stukje van dit prachtig avontuur mochten meemaken.
Zoveel moois gezien en gedaan op, in en naast het water.
Mijn mond stond open van verbazing.
Het is onbeschrijfelijk, je moet het gewoon zelf gezien hebben!
Het waren 14 bangelijke dagen, waarvan een deel uitgestippeld was, echt toppie gedaan :-) De rest kwam gewoon op ons af...
Het snorkelen was een uitdaging die ik ben aangegaan en waarbij ik mijn 'neus-adem'- & 'opgesloten neus'- angst heb overwonnen. Een nieuwe wereld ging voor me open. Ongelooflijk mooi is het onder water met al dat leven en kleuren...zo uniek! Puur genieten en ontspannend.
I'm soooooooooo happy en opgeladen.
Het was echt fijn om bij jullie te mogen zijn.
Op jullie prachtige boot ZENSATION, met alles erop en eraan.
Het paradijs bestaat echt!!!
Nu lees ik de blog op een heel ander manier, gewoon omdat ik een stukje van jullie avontuur heb mogen proeven en beleven.
Nu wetende hoe het eraan toegaat, hoe fijn jullie het hebben. En hoe close, behulpzaam en hartelijk alle cruisers onder elkaar zijn.
Wie dit leest en de kans heeft om naar mijn vriendjes te gaan.....
GEWOON DOEN.... NIET TWIJFELEN......
Terug vertrekken deed ik niet zo graag, 'k had nog veeeeeeeel langer willen blijven.... Maar het was een hele ervaring......
Het was een TOP VAKANTIE!!!
Gelukkig heb ik 2 palmboompjes op mijn terras staan, die hebben me, toen ik vrijdag ochtend 16 september @ home
ontwaakte, toch een heel klein beetje kunnen troosten ;-)
Mis jullie, maar tot heeeeeeeel snel in oktober @ home.
Bedankt voor deze super, prachtige, top vakantie.
Bedankt voor alles, jullie goede zorgen.
Super content dat ik deze beslissing heb genomen,om een stukje mee te genieten, van jullie prachtig avontuur.
Jullie hebben al veel moois gezien en er gaat nog veel komen.
Geniet er met z'n 2tjes van!
GEERT , CINDY, ZENSATION
CURACAO, BONAIR,
U BENT GEWELDIG
LOVE JULLIE ALLE 2, ZORG GOED VOOR ELKAAR
DIKKE KNUFFELS & VELE XJES...... :-* <3
Mirella ( Mie)
Liefste, beste vriendjes..... Schatjes van pattatjes <3 <3
September 2016, een maand om nooit te vergeten.
Wat een reis, prachtig avontuur!
THIS IS IT...... Het was....is AMAZING!
Het begon donderdag 1 september.
Op de luchthaven van Curacao, met jullie pracht ontvangst en de nodige tranen
van geluk erbij :-)
Blij jullie beiden nog eens dik te kunnen knuffelen en xjes te geven.
Onmiddelijk vertrokken naar Zensation om onze bagage af te zetten met jullie Dinghietje.
Beetje opfrissen en ons avontuur kon beginnen.
Het heeft me zoveel energie gegeven, om bij jullie te zijn.
Te zien hoe graag jullie elkaar zien en hoe geweldig jullie dit allemaal doen.
Bedankt, bedankt, bedankt dat mijn petekind Steve en ik samen met jullie een stukje van dit prachtig avontuur mochten meemaken.
Zoveel moois gezien en gedaan op, in en naast het water.
Mijn mond stond open van verbazing.
Het is onbeschrijfelijk, je moet het gewoon zelf gezien hebben!
Het waren 14 bangelijke dagen, waarvan een deel uitgestippeld was, echt toppie gedaan :-) De rest kwam gewoon op ons af...
Het snorkelen was een uitdaging die ik ben aangegaan en waarbij ik mijn 'neus-adem'- & 'opgesloten neus'- angst heb overwonnen. Een nieuwe wereld ging voor me open. Ongelooflijk mooi is het onder water met al dat leven en kleuren...zo uniek! Puur genieten en ontspannend.
I'm soooooooooo happy en opgeladen.
Het was echt fijn om bij jullie te mogen zijn.
Op jullie prachtige boot ZENSATION, met alles erop en eraan.
Het paradijs bestaat echt!!!
Nu lees ik de blog op een heel ander manier, gewoon omdat ik een stukje van jullie avontuur heb mogen proeven en beleven.
Nu wetende hoe het eraan toegaat, hoe fijn jullie het hebben. En hoe close, behulpzaam en hartelijk alle cruisers onder elkaar zijn.
Wie dit leest en de kans heeft om naar mijn vriendjes te gaan.....
GEWOON DOEN.... NIET TWIJFELEN......
Terug vertrekken deed ik niet zo graag, 'k had nog veeeeeeeel langer willen blijven.... Maar het was een hele ervaring......
Het was een TOP VAKANTIE!!!
Gelukkig heb ik 2 palmboompjes op mijn terras staan, die hebben me, toen ik vrijdag ochtend 16 september @ home
ontwaakte, toch een heel klein beetje kunnen troosten ;-)
Mis jullie, maar tot heeeeeeeel snel in oktober @ home.
Bedankt voor deze super, prachtige, top vakantie.
Bedankt voor alles, jullie goede zorgen.
Super content dat ik deze beslissing heb genomen,om een stukje mee te genieten, van jullie prachtig avontuur.
Jullie hebben al veel moois gezien en er gaat nog veel komen.
Geniet er met z'n 2tjes van!
GEERT , CINDY, ZENSATION
CURACAO, BONAIR,
U BENT GEWELDIG
LOVE JULLIE ALLE 2, ZORG GOED VOOR ELKAAR
DIKKE KNUFFELS & VELE XJES...... :-* <3
Mirella ( Mie)
Curacao, Spaanse Water 3(Caraïben)
Woensdag, 14 september '16
Sporttassen worden ingeladen...de realiteit is niet te mijden...Mirella & Steve vliegen terug naar Nederland/België!
Terwijl ze hun spullen pakken, inclusief: schelpen, koraal en zand, en kajuiten poetsen, maak ik wraps, want we willen nog wat leuks doen voor hun vertrek.
Dominique dinghiet mee om alle bagage en ons naar de kant te brengen.
Wagen inladen en weg zijn we...
Bestemming: verrassing!
Bij 'SeaAquarium Park'parkeren we en prijken foto's van dolfijnen op de reclamepanelen. Steve meld nog even dat hij nog nooit een dolfijn gezien heeft. Ja, en ook tijdens onze zeiltochten samen lieten ze zich niet zien...jammergenoeg komen ze nog steeds niet op aanvraag.
Maar als de dolfijnen niet naar ons komen, gaan wij naar hen toch!!!
Verrassing!
Bij het park hoort een 'Dolphin Academy', waar therapieën plaatsvinden tussen mensen en kinderen met beperkingen en dolfijnen. Hierin ben ik geïnteresseerd en wil ik me als vrijwilligster aanbieden. Steve en ik mogen door het park naar de Academy lopen. Hier heb ik een kort gesprek en worden mijn gegevens genoteerd, zodat ze me kunnen uitnodigen voor een rondleiding...spannend! En of we nu dolfijnen aan het werk kunnen zien? Neen, de sessies zijn privé. Jammer :-(
Bij buitenkomst aan het kantoor, bevindt zich een groot natuurlijk basin, waar toeschouwers staan te kijken... Toeval: er is net een dolfijnenshow gestart! Steve kan zijn geluk niet op! En ik ook natuurlijk :-)) We genieten van het spektakel en de mooie dieren. Ze zijn toch zo wonderbaarlijk!!!
Een prachtige onverwachte verrassing en ideale afsluiter van een onvergetelijke vakantie!
We wandelen nog langs Mambo Beach/Boulevard met de vele winkeltjes, bars, restaurants en ligbedden.
Grijze wolken dringen zich op en weer in Willemstad, krijgen we een hevige regenbui over ons heen. De grote parasols op het terras 'Bij de Buren' houden ons droog. Laatste souveniertjes worden gekocht.
Met een weertje in 'vertrekkers-modus' verlaten we de hoofdstad en rijden, met piepende ruitenwissers, richting Hato Luchthaven. De sfeer is kil en we voelen ons allemaal als het weer...triest...
Bagage wordt ingecheckt en het vliegtuig is op tijd. Met waterige ogen, krop in de keel en stevige knuffels nemen we afscheid...tot binnen drie weken in België. Bedankt voor de fijne tijd samen op Bonaire, Klein Bonaire, Curacao en Klein Curacao xxx
Het waren fantastische veertien dagen samen! Hopelijk vonden zij dit ook. Eén ding staat vast, ze begrijpen nu dat we 'GÉÉN TIJD' hebben ;-)
Het is ook steeds een uitdaging voor onze opstappers om zuinig te zijn met zoetwater en elektriciteit en op anker of aan meerboeien te slapen. Steve start vanaf morgen aan zijn studies 'Energie management'. Deze ervaring zal hem misschien wél tot nieuwe uitvindingen brengen om ons cruisersleven meer luxe te geven i.v.m. het produceren van water en elektriciteit. We zijn alvast in blijde verwachting ;-)
Als troost stoppen we nog even bij de watersportwinkels en gaan we een frietje steken!
Sporttassen worden ingeladen...de realiteit is niet te mijden...Mirella & Steve vliegen terug naar Nederland/België!
Terwijl ze hun spullen pakken, inclusief: schelpen, koraal en zand, en kajuiten poetsen, maak ik wraps, want we willen nog wat leuks doen voor hun vertrek.
Dominique dinghiet mee om alle bagage en ons naar de kant te brengen.
Wagen inladen en weg zijn we...
Bestemming: verrassing!
Bij 'SeaAquarium Park'parkeren we en prijken foto's van dolfijnen op de reclamepanelen. Steve meld nog even dat hij nog nooit een dolfijn gezien heeft. Ja, en ook tijdens onze zeiltochten samen lieten ze zich niet zien...jammergenoeg komen ze nog steeds niet op aanvraag.
Maar als de dolfijnen niet naar ons komen, gaan wij naar hen toch!!!
Verrassing!
Bij het park hoort een 'Dolphin Academy', waar therapieën plaatsvinden tussen mensen en kinderen met beperkingen en dolfijnen. Hierin ben ik geïnteresseerd en wil ik me als vrijwilligster aanbieden. Steve en ik mogen door het park naar de Academy lopen. Hier heb ik een kort gesprek en worden mijn gegevens genoteerd, zodat ze me kunnen uitnodigen voor een rondleiding...spannend! En of we nu dolfijnen aan het werk kunnen zien? Neen, de sessies zijn privé. Jammer :-(
Bij buitenkomst aan het kantoor, bevindt zich een groot natuurlijk basin, waar toeschouwers staan te kijken... Toeval: er is net een dolfijnenshow gestart! Steve kan zijn geluk niet op! En ik ook natuurlijk :-)) We genieten van het spektakel en de mooie dieren. Ze zijn toch zo wonderbaarlijk!!!
Een prachtige onverwachte verrassing en ideale afsluiter van een onvergetelijke vakantie!
We wandelen nog langs Mambo Beach/Boulevard met de vele winkeltjes, bars, restaurants en ligbedden.
Grijze wolken dringen zich op en weer in Willemstad, krijgen we een hevige regenbui over ons heen. De grote parasols op het terras 'Bij de Buren' houden ons droog. Laatste souveniertjes worden gekocht.
Met een weertje in 'vertrekkers-modus' verlaten we de hoofdstad en rijden, met piepende ruitenwissers, richting Hato Luchthaven. De sfeer is kil en we voelen ons allemaal als het weer...triest...
Bagage wordt ingecheckt en het vliegtuig is op tijd. Met waterige ogen, krop in de keel en stevige knuffels nemen we afscheid...tot binnen drie weken in België. Bedankt voor de fijne tijd samen op Bonaire, Klein Bonaire, Curacao en Klein Curacao xxx
Het waren fantastische veertien dagen samen! Hopelijk vonden zij dit ook. Eén ding staat vast, ze begrijpen nu dat we 'GÉÉN TIJD' hebben ;-)
Het is ook steeds een uitdaging voor onze opstappers om zuinig te zijn met zoetwater en elektriciteit en op anker of aan meerboeien te slapen. Steve start vanaf morgen aan zijn studies 'Energie management'. Deze ervaring zal hem misschien wél tot nieuwe uitvindingen brengen om ons cruisersleven meer luxe te geven i.v.m. het produceren van water en elektriciteit. We zijn alvast in blijde verwachting ;-)
Als troost stoppen we nog even bij de watersportwinkels en gaan we een frietje steken!
Curacao, Spaanse Water 2(Caraïben)
Dinsdag, 13 september '16
Kapsalon Zensation is weer actief, één van de cruisers, Lien (SYLazuli) wordt een pittig kort kopje aangemeten.
Het ontbijt wordt uitgebreid genuttigd met havermout- en gewone pannekoeken en gebakken fruit...njamie :-)
Met de auto rijden we langs het Fort Beekenburg naar Tug Baai, waar een gezonken motorschip ligt, nml.: de 'Tugboot'. Een favoriete duik- en snorkelplaats aan een duikcentrum.
Het wrak is klein, maar druk bewoond door vissen en koraal. Even verderop wordt het koraal nog groter, kleurrijker en mooier! Hier zien we ook nog eens pijlstaartinktvissen, de eerste keer voor onze vrienden. De luchtbellen van de vele duikers komen van onder ons naar het oppervlak en ploffen. Prachtig om dit bellen-spel te observeren!
In de Jan Thiel baai/beach zien we allerlei resorts, bar, restaurants, winkeltjes en ligstoelen en hemelbedden op het strand. Voor elk wat wils. Het oogt en is er luxueus. Na een fotoshoot en een drankje keren we terug naar het Spaanse Water en kiezen we voor 'The Pier' om ons laatste diner samen op Curacao te nuttigen. Een goede en lekkere keuze in een prachtige setting...
Dominique & Ton nodigen ons nog uit voor een afsluiter bij hen aan boord van SY True Blue.
Kapsalon Zensation is weer actief, één van de cruisers, Lien (SYLazuli) wordt een pittig kort kopje aangemeten.
Het ontbijt wordt uitgebreid genuttigd met havermout- en gewone pannekoeken en gebakken fruit...njamie :-)
Met de auto rijden we langs het Fort Beekenburg naar Tug Baai, waar een gezonken motorschip ligt, nml.: de 'Tugboot'. Een favoriete duik- en snorkelplaats aan een duikcentrum.
Het wrak is klein, maar druk bewoond door vissen en koraal. Even verderop wordt het koraal nog groter, kleurrijker en mooier! Hier zien we ook nog eens pijlstaartinktvissen, de eerste keer voor onze vrienden. De luchtbellen van de vele duikers komen van onder ons naar het oppervlak en ploffen. Prachtig om dit bellen-spel te observeren!
In de Jan Thiel baai/beach zien we allerlei resorts, bar, restaurants, winkeltjes en ligstoelen en hemelbedden op het strand. Voor elk wat wils. Het oogt en is er luxueus. Na een fotoshoot en een drankje keren we terug naar het Spaanse Water en kiezen we voor 'The Pier' om ons laatste diner samen op Curacao te nuttigen. Een goede en lekkere keuze in een prachtige setting...
Dominique & Ton nodigen ons nog uit voor een afsluiter bij hen aan boord van SY True Blue.
Curacao, Spaanse Water(Caraïben)
Maandag, 12 september '16
Ontwaken op kalm water in de grote lagoon van het Spaanse Water met zicht op de 'Tafelberg'. Neen we zijn niet plots wakker geworden in Zuid-Afika! Deze 194m hoge kleine zus van de Zuid-Afrikaanse versie, wordt ook wél 'Bijzettafelberg' genoemd, door de op grote schaal afgegraven fosfaat.
De jaloersmakende villa's om ons heen doen onze monden kwijlen.
Met de luxe van water, met name een 'natuurzwembad' om ons dobberend prachtig bootje, nemen we hier gretig gebruik van en starten met een ochtendzwemmetje.
Daarna worden mijn haartjes verwend door Mirella en voel ik weer een zuchtje wind in mijn nek. Voorlopig geen staartjes of vlechtjes meer voor mij.
Na het ontbijt worden we door Herman, van het autoverhuurbedrijf, opgehaald en we huren de wagen tot we naar Nederland vliegen. Handig om het eiland verder te verkennen en boodschappen te doen.
En dan eerst naar Willemstad inklaren. Of toch maar eerst onze dorst lessen op een terras op het Wilhelminaplein?! Tuurlijk ;-)
Na het inklaren bij de verschillende instanties, wandelen we verder door enkele straten in Otrabanda. Het dorst-lessende terras daar is net wat anders! Dan maar weer naar de bekendere en aangenamere terrassen op het Whileminaplein in Punda.
Winkeltjes krijgen ondertussen bezoek van onze vrienden.
Langs de Sha Caprileskade gaan we nog even langs de beroemde 'drijvende markt'. Onder wapperende tentdoeken liggen groenten, fruit en vis uitgestald op houten kraampjes langs het water, dat dagelijks vanuit Venezuela met bootjes overkomt. De kooplieden proberen hier allen hun waar te verkopen. We kiezen voor hetzelfde kraam en verkoper, als afgelopen week en scoren, m.b.v. Wat Spaanse woorden en Engels, weer zakken vol lekkers voor een goede prijs.
Het is altijd weer even wennen aan de munteenheden en wisselkoersen. In Bonaire is het de US$ (1 US$=€0,90) en in Curacao gebruiken ze NAF (Nederlandse Antilliaanse Florence of guilders (van de vroegere Nederlandse Gulden) genoemd) (1 NAF=€0,50).
Met een ijsje/milkshake in de hand wandelen we weer naar de parking.
Bij zonsondergang zitten we weer na te genieten, babbelen en dineren in de kuip.
Ontwaken op kalm water in de grote lagoon van het Spaanse Water met zicht op de 'Tafelberg'. Neen we zijn niet plots wakker geworden in Zuid-Afika! Deze 194m hoge kleine zus van de Zuid-Afrikaanse versie, wordt ook wél 'Bijzettafelberg' genoemd, door de op grote schaal afgegraven fosfaat.
De jaloersmakende villa's om ons heen doen onze monden kwijlen.
Met de luxe van water, met name een 'natuurzwembad' om ons dobberend prachtig bootje, nemen we hier gretig gebruik van en starten met een ochtendzwemmetje.
Daarna worden mijn haartjes verwend door Mirella en voel ik weer een zuchtje wind in mijn nek. Voorlopig geen staartjes of vlechtjes meer voor mij.
Na het ontbijt worden we door Herman, van het autoverhuurbedrijf, opgehaald en we huren de wagen tot we naar Nederland vliegen. Handig om het eiland verder te verkennen en boodschappen te doen.
En dan eerst naar Willemstad inklaren. Of toch maar eerst onze dorst lessen op een terras op het Wilhelminaplein?! Tuurlijk ;-)
Na het inklaren bij de verschillende instanties, wandelen we verder door enkele straten in Otrabanda. Het dorst-lessende terras daar is net wat anders! Dan maar weer naar de bekendere en aangenamere terrassen op het Whileminaplein in Punda.
Winkeltjes krijgen ondertussen bezoek van onze vrienden.
Langs de Sha Caprileskade gaan we nog even langs de beroemde 'drijvende markt'. Onder wapperende tentdoeken liggen groenten, fruit en vis uitgestald op houten kraampjes langs het water, dat dagelijks vanuit Venezuela met bootjes overkomt. De kooplieden proberen hier allen hun waar te verkopen. We kiezen voor hetzelfde kraam en verkoper, als afgelopen week en scoren, m.b.v. Wat Spaanse woorden en Engels, weer zakken vol lekkers voor een goede prijs.
Het is altijd weer even wennen aan de munteenheden en wisselkoersen. In Bonaire is het de US$ (1 US$=€0,90) en in Curacao gebruiken ze NAF (Nederlandse Antilliaanse Florence of guilders (van de vroegere Nederlandse Gulden) genoemd) (1 NAF=€0,50).
Met een ijsje/milkshake in de hand wandelen we weer naar de parking.
Bij zonsondergang zitten we weer na te genieten, babbelen en dineren in de kuip.
Klein Curacao - Curacao, Spaanse Water(Caraïben)
Zondag, 11 september '16
Zensation had het moeilijk door de rollende deining, alsook de crew heeft een wobbelige, schommelende nacht achter de rug. Al vroeg wordt de baai en het strand opgevuld door de 'Mermaid' en meerdere excursieboten!
We duiken allen het water in en zeggen nog even dag tegen onze onderwaterbewoners. Vooral onder onze dame haar romp treffen we vele bewoners aan. Leuk!
Na het ontwijken van vele snorkelaars kunnen we zeil zetten en richting Curacao zeilen. Met de wind in de rug gaat het weer snel voorruit. Het prachtige eiland met vuurtoren verdwijnt al snel in het niets. Hengels hangen uit en een verse vangst is van harte welkom voor de cruisers-BBQ vanavond. Maar het mag niet zijn en de twee vislijnen spelen net voor het binnenhalen een spelletje 'in elkaar draaien'! The Captain heeft er weer een leuk klusje bij ;-)
Tegen de middag varen we het Spaanse Water binnen en het lijkt als toekomen in Nederland, in Kortgene of Colijnsplaat. Nederlandse en Belgische landvlaggen, bekende boten en zwaaiende mensen die ons 'welkom' heten. Dat geeft een fijn gevoel.
Met zijn drietjes werken we de hapjes en een gerecht af (had gisteren reeds enkele voorbereidingen getroffen) voor de cruisersbijeenkomst, terwijl Geert de ineengedraaide vislijnen uit elkaar probeert te krijgen.
Tegen 15u vertrekken cruisers in hun bijboot gevuld met eten, drank en toebehoren naar het 'Barbara Strand', dat zich aan de ingang van het Spaanse Water bevindt.
Met een glaasje in de hand staan we tot aan onze schouders in het water en genieten van het weerzien van bekenden en het kennismaken met nieuwe mensen. Ondertussen passeren er allerlei lekkere hapjes en wordt er vrolijk op los getaterd! Zo gezellig en een ware culinaire water- & strandwandeling ;-)
Ook onze opstappers genieten van deze ervaring en worden weer helemaal in het cruisersleven/-milieu opgenomen. One BIG family!
Na afloop blijven we uitgebreid onder de zoetwater buitendouche staan en krijgen onze haren veelvuldige wasbeurten, inclusief een haarmasker! Morgen volgt mijn kappersbeurt...Joepie!
Zensation had het moeilijk door de rollende deining, alsook de crew heeft een wobbelige, schommelende nacht achter de rug. Al vroeg wordt de baai en het strand opgevuld door de 'Mermaid' en meerdere excursieboten!
We duiken allen het water in en zeggen nog even dag tegen onze onderwaterbewoners. Vooral onder onze dame haar romp treffen we vele bewoners aan. Leuk!
Na het ontwijken van vele snorkelaars kunnen we zeil zetten en richting Curacao zeilen. Met de wind in de rug gaat het weer snel voorruit. Het prachtige eiland met vuurtoren verdwijnt al snel in het niets. Hengels hangen uit en een verse vangst is van harte welkom voor de cruisers-BBQ vanavond. Maar het mag niet zijn en de twee vislijnen spelen net voor het binnenhalen een spelletje 'in elkaar draaien'! The Captain heeft er weer een leuk klusje bij ;-)
Tegen de middag varen we het Spaanse Water binnen en het lijkt als toekomen in Nederland, in Kortgene of Colijnsplaat. Nederlandse en Belgische landvlaggen, bekende boten en zwaaiende mensen die ons 'welkom' heten. Dat geeft een fijn gevoel.
Met zijn drietjes werken we de hapjes en een gerecht af (had gisteren reeds enkele voorbereidingen getroffen) voor de cruisersbijeenkomst, terwijl Geert de ineengedraaide vislijnen uit elkaar probeert te krijgen.
Tegen 15u vertrekken cruisers in hun bijboot gevuld met eten, drank en toebehoren naar het 'Barbara Strand', dat zich aan de ingang van het Spaanse Water bevindt.
Met een glaasje in de hand staan we tot aan onze schouders in het water en genieten van het weerzien van bekenden en het kennismaken met nieuwe mensen. Ondertussen passeren er allerlei lekkere hapjes en wordt er vrolijk op los getaterd! Zo gezellig en een ware culinaire water- & strandwandeling ;-)
Ook onze opstappers genieten van deze ervaring en worden weer helemaal in het cruisersleven/-milieu opgenomen. One BIG family!
Na afloop blijven we uitgebreid onder de zoetwater buitendouche staan en krijgen onze haren veelvuldige wasbeurten, inclusief een haarmasker! Morgen volgt mijn kappersbeurt...Joepie!
vrijdag 16 september 2016
Bonaire, Kralendijk - Klein Curacao(Caraïben)
Zaterdag, 10 september '16
Voor we de meerboeien loshalen en de bijboot vastsnoeren, worden de laatste weerberichten binnengehaald.
Met grootzeil op, vertrekken we uit de baai en al snel zeilen we verder weg. Ontbijten doen we onderweg en tegen de middag bereiken we Klein Curacao. Dat was weer een vlotte, mooie zeildag! Een vriendelijke Nederlander in zijn bijboot, komt ons lijntje aanpakken en steekt het door de meerboei. Lekker makkelijk!
Het is rustig op het eiland, want de grote afwezige is de excursieboot 'Mermaid'. We treffen een bijna leeg strand en slechts enkele kleinere excursieboten.
Het water geeft ons verkoeling en energie. Een zeeschildpaddenfamilie van zeven begroet Steve.
Omdat we alweer geen vers visje gevangen onderweg, wil Steve nog een poging doen ter plaatste. Eerst probeert hij het met een schepnet, daarna gaat hij gewapend met een, door the Captain, geïnproviseerde speer, gaat hij op jacht. Ondertussen probeert Geert vanaf de boot met zijn vishengel nog wat de vangen. Na enige tijd komt, een uitgeputte, Steve terug met een zeetong aan het mes gespiest!!! Fantastisch!
Een extra 'vers' visje dat aan ons gevarrieerd diepvries-vismenu wordt toegevoegd.
En het smaakt, ook al is ie klein en heeft ie veel graten. Goed gedaan!
Voor we de meerboeien loshalen en de bijboot vastsnoeren, worden de laatste weerberichten binnengehaald.
Met grootzeil op, vertrekken we uit de baai en al snel zeilen we verder weg. Ontbijten doen we onderweg en tegen de middag bereiken we Klein Curacao. Dat was weer een vlotte, mooie zeildag! Een vriendelijke Nederlander in zijn bijboot, komt ons lijntje aanpakken en steekt het door de meerboei. Lekker makkelijk!
Het is rustig op het eiland, want de grote afwezige is de excursieboot 'Mermaid'. We treffen een bijna leeg strand en slechts enkele kleinere excursieboten.
Het water geeft ons verkoeling en energie. Een zeeschildpaddenfamilie van zeven begroet Steve.
Omdat we alweer geen vers visje gevangen onderweg, wil Steve nog een poging doen ter plaatste. Eerst probeert hij het met een schepnet, daarna gaat hij gewapend met een, door the Captain, geïnproviseerde speer, gaat hij op jacht. Ondertussen probeert Geert vanaf de boot met zijn vishengel nog wat de vangen. Na enige tijd komt, een uitgeputte, Steve terug met een zeetong aan het mes gespiest!!! Fantastisch!
Een extra 'vers' visje dat aan ons gevarrieerd diepvries-vismenu wordt toegevoegd.
En het smaakt, ook al is ie klein en heeft ie veel graten. Goed gedaan!
Bonaire, Kralendijk 4(Caraïben)
Vrijdag, 9 september '16
Nog voor het ontbijt wordt the Captain geswanjeerd en een korter kapsel aangemeten. Toch handig om goede vriendin en kapster Mirella op bezoek te hebben ;-)
Na het ontbijt, maaien we samen een frisrijkende, propere, unieke WiFi- uitstap, nml.: naar de wasserij! Daar zitten we met zijn viertjes te internetten in de koelte van de airco, terwijl onze wasjes worden gedraaid. Dat is eens wat anders dan een curlturele of natuur-uitstap. Hi, hi, hi,... En zo hebben we twee vliegen in één klap ;-)
Nog snel onze dame omtoveren in een droogkast en de kleding hangt weer te flapperen aan de reling.
Met de kaart en reisgids in de hand proberen we even later rotsen te vinden met tekeningen van de Arawakindianen. Googlemaps heeft jammergenoeg nog geen kaart van Bonaire ter beschikking en wegwijzers blinken weer uit door hun afwezigheid. Het kost ons véél moeite om ze uiteindelijk te vinden bij 'Boca Onima'! Ook de zoektocht naar de grotten die gevormd zijn, eeuwen geleden toen het eiland lager lag, door het inslagen van golven in de zachte koraalrots, zoals 'Grotto Curado' en ''Grotto Balashi' bij Colombia & Karpata is geen sinicure en loopt vruchteloos af! Jammer, zoveel leuke drijfhouten plaatjes met leuke teksten op over héél Bonaire, maar geen één van de grotten!!! Als troost krijgen we een panoramisch zicht op het kleine zustereiland, 'Klein Bonaire'.
Net voor 17u zitten we met vier in het klein kantoortje van douane & immigratie om uit te klaren.
Bij 'Coco Beachbar' zijn we tijdig voor Happy Hour en nemen nog even een kijkje onder water en kunnen we onze rijkelijk wassen en afspoelen onder een buitendouche...wat een luxe!
Na enkele uurtjes is het tijd om de huurwagen weer in te leveren. Taken worden verdeelt: de mannen de auto en de dames de snorkel- en zwemspullen. D.w.z. dat ik alleen met Mirella naar Zensation moet dinghieën en weer terug. Heum...zonder the Captain, dat wordt een hele uitdaging! En het lukt met gemak, zelfs tussen de betonnen palen slalommen we. Best stoer, hé, twee dames in de dinghie en de mensen op het terras bij 'Karel's' zien het af... Alles afleveren, was afdoen en even opfrissen en andere kleren aan. Dan vatten we de terugtocht aan. En weg zijn we! Tot plots...de motor uitvalt...net bij de betonnen palen! Oeps, wat is er aan de hand? Brandstof op? Vuiltje erin? Even schudden met de motor en weer in gang trekken...maar, het trekkoortje komt er niet uit! O, ooo... Dan zit er niets anders op dan te peddelen. Roeispanen worden genomen en al gibberend proberen we richting de bar te roeien. Even koel blijven en doen of dit de bedoeling was ;-) De mannen zijn er nog niet en op het terras kijkt niemand vreemd op. Oef...we hebben het gehaald en dan staan Geert & Steve er plots. Het probleem bekijken we straks wél, eerst wat gaan eten. Het is onze laatste avond samen op Bonaire. Morgenvroeg varen we terug naar Klein Curacao.
Weer in de dinghie, blijkt dat de schakelaar neutraal moet staan om weer te starten...ik had hem nog in vooruit staan...zo dat weten we weer.
Frisgewassen lakens worden op de bedden gelegd en al snel vertoeven we in dromenland.
Nog voor het ontbijt wordt the Captain geswanjeerd en een korter kapsel aangemeten. Toch handig om goede vriendin en kapster Mirella op bezoek te hebben ;-)
Na het ontbijt, maaien we samen een frisrijkende, propere, unieke WiFi- uitstap, nml.: naar de wasserij! Daar zitten we met zijn viertjes te internetten in de koelte van de airco, terwijl onze wasjes worden gedraaid. Dat is eens wat anders dan een curlturele of natuur-uitstap. Hi, hi, hi,... En zo hebben we twee vliegen in één klap ;-)
Nog snel onze dame omtoveren in een droogkast en de kleding hangt weer te flapperen aan de reling.
Met de kaart en reisgids in de hand proberen we even later rotsen te vinden met tekeningen van de Arawakindianen. Googlemaps heeft jammergenoeg nog geen kaart van Bonaire ter beschikking en wegwijzers blinken weer uit door hun afwezigheid. Het kost ons véél moeite om ze uiteindelijk te vinden bij 'Boca Onima'! Ook de zoektocht naar de grotten die gevormd zijn, eeuwen geleden toen het eiland lager lag, door het inslagen van golven in de zachte koraalrots, zoals 'Grotto Curado' en ''Grotto Balashi' bij Colombia & Karpata is geen sinicure en loopt vruchteloos af! Jammer, zoveel leuke drijfhouten plaatjes met leuke teksten op over héél Bonaire, maar geen één van de grotten!!! Als troost krijgen we een panoramisch zicht op het kleine zustereiland, 'Klein Bonaire'.
Net voor 17u zitten we met vier in het klein kantoortje van douane & immigratie om uit te klaren.
Bij 'Coco Beachbar' zijn we tijdig voor Happy Hour en nemen nog even een kijkje onder water en kunnen we onze rijkelijk wassen en afspoelen onder een buitendouche...wat een luxe!
Na enkele uurtjes is het tijd om de huurwagen weer in te leveren. Taken worden verdeelt: de mannen de auto en de dames de snorkel- en zwemspullen. D.w.z. dat ik alleen met Mirella naar Zensation moet dinghieën en weer terug. Heum...zonder the Captain, dat wordt een hele uitdaging! En het lukt met gemak, zelfs tussen de betonnen palen slalommen we. Best stoer, hé, twee dames in de dinghie en de mensen op het terras bij 'Karel's' zien het af... Alles afleveren, was afdoen en even opfrissen en andere kleren aan. Dan vatten we de terugtocht aan. En weg zijn we! Tot plots...de motor uitvalt...net bij de betonnen palen! Oeps, wat is er aan de hand? Brandstof op? Vuiltje erin? Even schudden met de motor en weer in gang trekken...maar, het trekkoortje komt er niet uit! O, ooo... Dan zit er niets anders op dan te peddelen. Roeispanen worden genomen en al gibberend proberen we richting de bar te roeien. Even koel blijven en doen of dit de bedoeling was ;-) De mannen zijn er nog niet en op het terras kijkt niemand vreemd op. Oef...we hebben het gehaald en dan staan Geert & Steve er plots. Het probleem bekijken we straks wél, eerst wat gaan eten. Het is onze laatste avond samen op Bonaire. Morgenvroeg varen we terug naar Klein Curacao.
Weer in de dinghie, blijkt dat de schakelaar neutraal moet staan om weer te starten...ik had hem nog in vooruit staan...zo dat weten we weer.
Frisgewassen lakens worden op de bedden gelegd en al snel vertoeven we in dromenland.
Bonaire, Kralendijk 3(Caraïben)
Donderdag, 8 september '16
Na een lange dag gisteren, laten we het tempo even zakken en bereiden reeds apo-hapjes voor vanavond (krijgen bezoek) en ontbijten wat later. Het weer wijzigd ook onze planning...squalls in de verte zorgen voor het shiften van de windrichting en golven krijgen witte kopjes en laten ons huisje erop rollen. Vanuit de kitesurfbaai krijgen we bericht van een windhoos en best aan boord te blijven om af te wachten of het onze kant uitkomt.
The Captain brengt ons met drie naar de kant, zodat we wat kunnen shoppen, terwijl hij het fort bewaakt. Na anderhalfuur snuisteren in de vele winkeltjes, worden we weer opgehaald.
Het weer is gekalmeerd en weer gestabiliseerd. Het ziet er goed uit en met de wagen rijden we naar 'Thousand Steps'. Dit is een trap, pad naar de zee, die uit de rots gehouwen is en ons naar één van de beste duik-en snorkelplaatsen van Bonaire leidt. Op onze blote voeten stappen we over de pijnlijke dode koraalstenen, richting het zuiden , alvorens te water te gaan en laten ons met de stroming naar het noorden drijven. Schildpadden komen ons meteen begroeten, alsook talrijke vissen die tussen het kleurrijke koraal zweven en in en uit hun koraalkasteeltjes zwemmen. Een grote zwarte pijlstaartrog met kleine witte stippen, zweeft sierlijk boven de witte zandbodem. Dit is inderdaad al de mooiste snorkelplek die we op het eiland gezien hebben! De nieuwe camera draait overuren!!!
Wanneer we de trappen weer naar boven beklimmen, om de auto te bereiken, voelen de slechts tweeënzeventig trappen, in onze kuiten als duizend. En dan hebben we nog geen duikflessen of duikpak te dragen! We begrijpen meteen waar de naam vandaan komt ;-)
Er zijn zoveel mooie baaien hier, jammer dat we deze niet met Zensation niet mogen/kunnen bezoeken... De aanwezige meerboeien zijn slechts voorzien voor kleine bootjes.
Al snel is het apo-time en komt Johan (SY Aurora) meeborrelen. Het is weer veel te gezellig en de borrel vloeit verder in een uitgebreide tapa-avond.
Na een lange dag gisteren, laten we het tempo even zakken en bereiden reeds apo-hapjes voor vanavond (krijgen bezoek) en ontbijten wat later. Het weer wijzigd ook onze planning...squalls in de verte zorgen voor het shiften van de windrichting en golven krijgen witte kopjes en laten ons huisje erop rollen. Vanuit de kitesurfbaai krijgen we bericht van een windhoos en best aan boord te blijven om af te wachten of het onze kant uitkomt.
The Captain brengt ons met drie naar de kant, zodat we wat kunnen shoppen, terwijl hij het fort bewaakt. Na anderhalfuur snuisteren in de vele winkeltjes, worden we weer opgehaald.
Het weer is gekalmeerd en weer gestabiliseerd. Het ziet er goed uit en met de wagen rijden we naar 'Thousand Steps'. Dit is een trap, pad naar de zee, die uit de rots gehouwen is en ons naar één van de beste duik-en snorkelplaatsen van Bonaire leidt. Op onze blote voeten stappen we over de pijnlijke dode koraalstenen, richting het zuiden , alvorens te water te gaan en laten ons met de stroming naar het noorden drijven. Schildpadden komen ons meteen begroeten, alsook talrijke vissen die tussen het kleurrijke koraal zweven en in en uit hun koraalkasteeltjes zwemmen. Een grote zwarte pijlstaartrog met kleine witte stippen, zweeft sierlijk boven de witte zandbodem. Dit is inderdaad al de mooiste snorkelplek die we op het eiland gezien hebben! De nieuwe camera draait overuren!!!
Wanneer we de trappen weer naar boven beklimmen, om de auto te bereiken, voelen de slechts tweeënzeventig trappen, in onze kuiten als duizend. En dan hebben we nog geen duikflessen of duikpak te dragen! We begrijpen meteen waar de naam vandaan komt ;-)
Er zijn zoveel mooie baaien hier, jammer dat we deze niet met Zensation niet mogen/kunnen bezoeken... De aanwezige meerboeien zijn slechts voorzien voor kleine bootjes.
Al snel is het apo-time en komt Johan (SY Aurora) meeborrelen. Het is weer veel te gezellig en de borrel vloeit verder in een uitgebreide tapa-avond.
Bonaire, Kralendijk 2(Caraïben)
Woensdag, 7 september '16
Reeds iets over zeven zijn we onderweg. Vandaag gaat onze uitstap naar het noorden, langs de westkust en vele snorkel- en duikspots. De weg gaat vanaf de olieoverslaginstallaties, Bonaire Petroleum Corporation (BOPEC), landinwaarts via het 'Gotomeer'. Met een panoramisch uitzicht op dit grote meer met flamingo's, zetten we ons neer bij een pick-nickplaats en nuttigen ons ontbijt. Prachtige lokatie! De muggen denken er jammergenoeg ook zo over :-(
Na het meer buigt de route af naar 'Rincón', het oudste plaatsje van het eiland. Het rustige dorpje ligt in een vallei. Hier maken we een korte stop om muggenspray te kopen voor in de natuur van het Nationaal Park.
Via de noord-westelijke weg komen we aan de ingang van het 'Nationaal Park Washington-Slagbaai'. Een klein museum aan de ingang maakt ons wijzer over het eiland en het ontstaan ervan, de vegetatie, diersoorten op het land en in het water, enz... Interressant is de werkwijze hoe de specifieke 'cactushagen', die we over heel het eiland zien staan, worden aangeplant. De cactussen staan namelijk kruiselings naast elkaar, zodat er geen doorkomen aan is! Deze wijze wordt 'chi and cha' genoemd.
In het 6000ha grote park, dat in 1969 geopend werd, vind je nog ongerepte natuur. Door het park zijn twee autoroutes uitgezet, een lange en een korte. We kiezen voor de lange route en krijgen tijden op verschillende plekken van de map geschreven door de parkwachter, zodat we voor sluitingstijd de uitgang halen.
Stoffige roodbruine vlakten met dorre struikgewassen, aloë- en cactusvelden worden afgewisseld door modderige zoutvlakten (Saliñas). Hagedisjes en iguana's komen nieuwsgierig op onze tenen af, steken hun tongetje uit om te proeven of beklimmen onze voeten! Ze zijn de aanwezigheid van mensen gewoon en hopen op wat lekkers... Onderling wordt er een strijd geleverd voor een stukje krentenbol of chips en gretig opgesmuld. Een waar spektakel ;-)
Bordjes onderweg en op de kaart duiden bezienswaardigheden aan en ook hier zijn de geel geschilderde stenen aanwezig met 'geen toegang' of het 'duiksymbool/-vlag' erop.
Aan de Noordoostkant zien we een 'blowhole', waar het oceaanwater met een enorme kracht door een gat, in de grillige rotsen, wordt gestuwd en de lucht wordt in geblazen, zoals een geiser. Indrukwekkend!
Het 'cowboy 's & indianen'-gevoel groeit met de minuut tijdens het rondrijden in deze natuur. En indianengraveringen in enkele rotsen maken het gevoel kompleet.
'Brandaris', het hoogste punt en berg van Bonaire, met 241m, kan je hier beklimmen. Wij kiezen er echter voor om onze zweetdruppels niet verder te vermenigvuldigen en duiken het kristalhelder appelblauwzeegroen water in, bij 'Kaya II'. Een grote ondiepe koraalwereld vol grote papegaaivissen verschijnt voor onze duikbrillen. Het knagen van de reuze vissen, met hun grote tanden, horen we onder water, grappig. Met z'n vieren genieten we van deze natuur en komen elk met enkele koraal-schaafwondjes weer boven. Door stroming en het vele koraal, was het niet evident om contact met je lichaam te mijden.
Laatste stop, voor de weg ons weer naar de uitgang brengt, is Boka 'Slagbaai'. Deze naam komt van 'Slachtbaai', vroeger werden er geiten geslacht, gepekeld en verscheept naar Curacao. Later werd van hieruit zout getransporteerd. De okergele gebouwen, vanuit het laatste kwart van de 19de eeuw, waaronder het slachthuis, kantoor en pakhuizen, staan er nog. Na een laatste snorkeltocht van de dag, krijg ik van mijn vriendin en kapster twee vlechtjes. We voelen ons helemaal thuis hier als 'indianenmeisjes' ;-)
We bereiken de uitgang voor sluitingstijd (17u). Weer een prachtige uitstap, enkel jammer dat er nergens een barretje is om wat fris te drinken, want na al die uren in de woestijn-achtige natuur en zengende hitte, snakken we naar iets verkoelends.
Bij een Chinese bar in Rincón, voelen we de koele drankjes ons lichaam inlopen... en een frisco kan er ook nog bij (bij sommige!). Hier geen tralies voor de bar, zoals we in Curacao veel zien, langs de weg of in dorpjes. Raar om de mensen daar op een kruk voor de tralies te zien zitten met een drankje of maaltijd! De omgekeerde gevangenis...
Weer in Kralendijk, rijden we nog langs de IT-dokter en halen de laptops weer op. Die van mij heeft een kapot scherm en Geert 's laptop is gereanimeerd!
Weer aan boord zien we dat er een cruiseschip in onze achtertuin ligt en pas om 23u het eiland verlaat. Dus weer volop activiteiten en kraampjes zijn aanwezig. Drijfhout voorzien van kleuren verf en leuke teksten, die je overal ziet hangen en kopen, zijn populair. Prachtige houten hartjes-oorbellen bengelen vanaf nu in de oren van de twee 'indianen-meisjes' ;-) En Steve vindt een mooie armband in kunstleer.
In de jachthaven is het elke woensdag een 'duikers-avond', met verschillende hamburgergerechten aan een klein prijsje, waar vele cruisers-collega's aan deelnemen. Ook wij kiezen voor deze lokatie en lekkers.
Daarna zakken we af voor nog een afzakkertje bij 'Karel's Beachbar', waar de sfeer er goed in zit en de beentjes nog eens losgeschud kunnen worden. Zelfs na het uitvaren van het cruiseschip gaan de festiviteiten door, en ook wanneer wij onze kooi uiteindelijk opzoeken...
Wat een dag!
Reeds iets over zeven zijn we onderweg. Vandaag gaat onze uitstap naar het noorden, langs de westkust en vele snorkel- en duikspots. De weg gaat vanaf de olieoverslaginstallaties, Bonaire Petroleum Corporation (BOPEC), landinwaarts via het 'Gotomeer'. Met een panoramisch uitzicht op dit grote meer met flamingo's, zetten we ons neer bij een pick-nickplaats en nuttigen ons ontbijt. Prachtige lokatie! De muggen denken er jammergenoeg ook zo over :-(
Na het meer buigt de route af naar 'Rincón', het oudste plaatsje van het eiland. Het rustige dorpje ligt in een vallei. Hier maken we een korte stop om muggenspray te kopen voor in de natuur van het Nationaal Park.
Via de noord-westelijke weg komen we aan de ingang van het 'Nationaal Park Washington-Slagbaai'. Een klein museum aan de ingang maakt ons wijzer over het eiland en het ontstaan ervan, de vegetatie, diersoorten op het land en in het water, enz... Interressant is de werkwijze hoe de specifieke 'cactushagen', die we over heel het eiland zien staan, worden aangeplant. De cactussen staan namelijk kruiselings naast elkaar, zodat er geen doorkomen aan is! Deze wijze wordt 'chi and cha' genoemd.
In het 6000ha grote park, dat in 1969 geopend werd, vind je nog ongerepte natuur. Door het park zijn twee autoroutes uitgezet, een lange en een korte. We kiezen voor de lange route en krijgen tijden op verschillende plekken van de map geschreven door de parkwachter, zodat we voor sluitingstijd de uitgang halen.
Stoffige roodbruine vlakten met dorre struikgewassen, aloë- en cactusvelden worden afgewisseld door modderige zoutvlakten (Saliñas). Hagedisjes en iguana's komen nieuwsgierig op onze tenen af, steken hun tongetje uit om te proeven of beklimmen onze voeten! Ze zijn de aanwezigheid van mensen gewoon en hopen op wat lekkers... Onderling wordt er een strijd geleverd voor een stukje krentenbol of chips en gretig opgesmuld. Een waar spektakel ;-)
Bordjes onderweg en op de kaart duiden bezienswaardigheden aan en ook hier zijn de geel geschilderde stenen aanwezig met 'geen toegang' of het 'duiksymbool/-vlag' erop.
Aan de Noordoostkant zien we een 'blowhole', waar het oceaanwater met een enorme kracht door een gat, in de grillige rotsen, wordt gestuwd en de lucht wordt in geblazen, zoals een geiser. Indrukwekkend!
Het 'cowboy 's & indianen'-gevoel groeit met de minuut tijdens het rondrijden in deze natuur. En indianengraveringen in enkele rotsen maken het gevoel kompleet.
'Brandaris', het hoogste punt en berg van Bonaire, met 241m, kan je hier beklimmen. Wij kiezen er echter voor om onze zweetdruppels niet verder te vermenigvuldigen en duiken het kristalhelder appelblauwzeegroen water in, bij 'Kaya II'. Een grote ondiepe koraalwereld vol grote papegaaivissen verschijnt voor onze duikbrillen. Het knagen van de reuze vissen, met hun grote tanden, horen we onder water, grappig. Met z'n vieren genieten we van deze natuur en komen elk met enkele koraal-schaafwondjes weer boven. Door stroming en het vele koraal, was het niet evident om contact met je lichaam te mijden.
Laatste stop, voor de weg ons weer naar de uitgang brengt, is Boka 'Slagbaai'. Deze naam komt van 'Slachtbaai', vroeger werden er geiten geslacht, gepekeld en verscheept naar Curacao. Later werd van hieruit zout getransporteerd. De okergele gebouwen, vanuit het laatste kwart van de 19de eeuw, waaronder het slachthuis, kantoor en pakhuizen, staan er nog. Na een laatste snorkeltocht van de dag, krijg ik van mijn vriendin en kapster twee vlechtjes. We voelen ons helemaal thuis hier als 'indianenmeisjes' ;-)
We bereiken de uitgang voor sluitingstijd (17u). Weer een prachtige uitstap, enkel jammer dat er nergens een barretje is om wat fris te drinken, want na al die uren in de woestijn-achtige natuur en zengende hitte, snakken we naar iets verkoelends.
Bij een Chinese bar in Rincón, voelen we de koele drankjes ons lichaam inlopen... en een frisco kan er ook nog bij (bij sommige!). Hier geen tralies voor de bar, zoals we in Curacao veel zien, langs de weg of in dorpjes. Raar om de mensen daar op een kruk voor de tralies te zien zitten met een drankje of maaltijd! De omgekeerde gevangenis...
Weer in Kralendijk, rijden we nog langs de IT-dokter en halen de laptops weer op. Die van mij heeft een kapot scherm en Geert 's laptop is gereanimeerd!
Weer aan boord zien we dat er een cruiseschip in onze achtertuin ligt en pas om 23u het eiland verlaat. Dus weer volop activiteiten en kraampjes zijn aanwezig. Drijfhout voorzien van kleuren verf en leuke teksten, die je overal ziet hangen en kopen, zijn populair. Prachtige houten hartjes-oorbellen bengelen vanaf nu in de oren van de twee 'indianen-meisjes' ;-) En Steve vindt een mooie armband in kunstleer.
In de jachthaven is het elke woensdag een 'duikers-avond', met verschillende hamburgergerechten aan een klein prijsje, waar vele cruisers-collega's aan deelnemen. Ook wij kiezen voor deze lokatie en lekkers.
Daarna zakken we af voor nog een afzakkertje bij 'Karel's Beachbar', waar de sfeer er goed in zit en de beentjes nog eens losgeschud kunnen worden. Zelfs na het uitvaren van het cruiseschip gaan de festiviteiten door, en ook wanneer wij onze kooi uiteindelijk opzoeken...
Wat een dag!
dinsdag 13 september 2016
Bonaire, Kralendijk(Caraïben)
Dinsdag, 6 september '16
Gisterenavond heeft the Captain de wagen nog in ontvangst genomen. De planning wordt gewijzigd, doordat het enkele dagen geleden geregend heeft, zouden de wegen in het Nationaal Park te modderig zijn voor deze wagen, dus krijgen we vanavond een andere wagen voor de volgende dagen.
De route vandaag loopt naar het zuiden.
Steve is ook een hobbyfotograaf dus worden er onderweg heel wat plaatjes geschoten.
Langs het vliegveld volgen we de westkust naar het zuiden. Kleurrijke rijwoningen rond een waterpartij ogen verblindend, alsook de grotere villa 's aan de andere kant van het water. Langs de kustlijn liggen hier en daar geel geschilderde stenen, die duikpunten aanduiden. Makkelijk zo, alhoewel er ook wél eens 'geen toegang' op staat geschilderd.
In de verte schitteren de zoutkristallen van de torenhoge wit verblinde zoutbergen, aan het 'Pekelmeer', die liggen te wachten om per boot verscheept te worden. Zoutwinning is hier nog steeds een bron van inkomsten en wordt uitgevoerd als keuken- en strooizout. In de 'Blauwe Pan' aanschowen we de roze tot blauw-paars gekleurde gloed van het water in de kristalisatiebassins. Een ware natuurpracht die afhankelijk van de zonnestand een andere kleur vertoont. Een witte schuimstrook ligt langs de rand van het brakke water en schuimvlokken vliegen in het rond.
Niet ver hier vandaan, is 'Witte Pan', waar we een witte obelisk bij een eenzaam huis staat. Langs de zuidkust werden in 1873 vier obelisken in de kleuren van het koningshuis geplaats: rood, wit, blauw en oranje. Deze deden dienst als baken voor de schepen die het zout kwamen ophalen. Het oranje baken bestaat niet meer. Achter de witte obelisk bevinden zich de eerste van twee groepen kleine slavenhuisjes, die in 1850 werden gebouwd. De witte lemen huisjes met daken van bladeren zijn amper anderhalve meter hoog en hierin moesten de slaven met z'n tweeën slapen! Ze staan er nog steeds en zijn gerestaureerd.
Het symbool bij uitstek van Bonaire is de Caraïbische flamingo. De Antilianen noemen de sierlijke vogel 'chogògo', naar het geluid dat hij maakt. Dit eiland is een perfekte broedplek voor hen en ze worden dan ook beschermd. Zijn oranje, roze tot roodachtige kleur komt voort uit de kleurstof caroteen van de algen en kleine schaaldieren die de vogel eet. We zien ze op verscheidene plaatsen langs onze route. Hun kop onder water stekend, rustend op één been, met stijve poten langzaam voortstappend in het water en vleugels spreiden en vliegen.
Ik heb een nieuwe liefde gevonden! Neen, the Captain wordt niet over boord gegooid... Maar deze prachtige grote vogels hebben mijn hart veroverd en het mijne niet alleen! Telkens we ze opmerken, nemen we met z'n vier uitgebreid de tijd om ze te bewonderen.
Bij de kite-school is er veel bedrijvigheid en zien we de kitesurfers hun kunsten tonen.
Bij 'Rode Pan', staat de tweede groep hutjes, ditmaal geel geverfd. En aan de zeezijde, op het zuidelijkste punt staat de 'Willemstoren', de eerste vuurtoren van het eiland, gebouwd in 1838.
Aan de oostelijke kant van de zuidpunt van Bonaire is de zee erg ruw en naar het noorden toe verandert het landschap. Bij Sorobon buigt de weg naar het westen om 'Lac Baai/Lagune' heen. Deze ondiepe beschutte lagune, van 8km2, is in het zuidoosten gedeeltijk afgesloten van de zee door koraalriffen, die net tot het wateroppervlak komen. Sorobon Beach wordt druk bezocht en is de surfspot van het eiland, met drie surfcentra.
In de Beach Hut nemen we een zwempauze in het azuurblauwe water tussen de surfers, die tussen ons heen glijden. De band (zie zondag, 21 augustus '16) is er deze keer niet, maar de vele surfers zorgen voor een boeiend schouwspel.
Bij vertrek heeft een groep motorrijders zich hier verzameld. Dit is een traditie tijdens de feestdag 'Dag van Bonaire'. Met allerlei soorten tweewielers, van scooter, shoppers tot baanmachines, toeren ze rond en wappert de landvlag achterop.
Langs het visrijke, met mangrove omgeven, meer zien we doornstruiken en zuilcactussen. De grillige dunne wortels groeien tot hoog boven het water.
In Cai, aan het zuiden van de lagune, ligt een zandstrand gevuld met bergen roze-witte conch-schelpen, die door de vissers zijn leeggemaakt.
Ezels en hun uitwerpselen zijn de de opstakels op het eiland. Voorzichtigheid is aangewezen tijdens het rijden, alsook bij het wandelen, want ezelpoep hoeven we niet en poep onder de schoenzolen zijn verboden aan boord Zensation ;-) De vaak uitgemergelde beesten tref je overal op het eiland en er is een ezel-opvang-/verzorgingscentrum.
Na de terugkeer naar Kralendijk, wordt de auto ingeruild voor een 4x4.
De motors zijn ook in de stad aanwezig en hun brullende motoren gaan nog tot in de vroege uurtjes door!
Gisterenavond heeft the Captain de wagen nog in ontvangst genomen. De planning wordt gewijzigd, doordat het enkele dagen geleden geregend heeft, zouden de wegen in het Nationaal Park te modderig zijn voor deze wagen, dus krijgen we vanavond een andere wagen voor de volgende dagen.
De route vandaag loopt naar het zuiden.
Steve is ook een hobbyfotograaf dus worden er onderweg heel wat plaatjes geschoten.
Langs het vliegveld volgen we de westkust naar het zuiden. Kleurrijke rijwoningen rond een waterpartij ogen verblindend, alsook de grotere villa 's aan de andere kant van het water. Langs de kustlijn liggen hier en daar geel geschilderde stenen, die duikpunten aanduiden. Makkelijk zo, alhoewel er ook wél eens 'geen toegang' op staat geschilderd.
In de verte schitteren de zoutkristallen van de torenhoge wit verblinde zoutbergen, aan het 'Pekelmeer', die liggen te wachten om per boot verscheept te worden. Zoutwinning is hier nog steeds een bron van inkomsten en wordt uitgevoerd als keuken- en strooizout. In de 'Blauwe Pan' aanschowen we de roze tot blauw-paars gekleurde gloed van het water in de kristalisatiebassins. Een ware natuurpracht die afhankelijk van de zonnestand een andere kleur vertoont. Een witte schuimstrook ligt langs de rand van het brakke water en schuimvlokken vliegen in het rond.
Niet ver hier vandaan, is 'Witte Pan', waar we een witte obelisk bij een eenzaam huis staat. Langs de zuidkust werden in 1873 vier obelisken in de kleuren van het koningshuis geplaats: rood, wit, blauw en oranje. Deze deden dienst als baken voor de schepen die het zout kwamen ophalen. Het oranje baken bestaat niet meer. Achter de witte obelisk bevinden zich de eerste van twee groepen kleine slavenhuisjes, die in 1850 werden gebouwd. De witte lemen huisjes met daken van bladeren zijn amper anderhalve meter hoog en hierin moesten de slaven met z'n tweeën slapen! Ze staan er nog steeds en zijn gerestaureerd.
Het symbool bij uitstek van Bonaire is de Caraïbische flamingo. De Antilianen noemen de sierlijke vogel 'chogògo', naar het geluid dat hij maakt. Dit eiland is een perfekte broedplek voor hen en ze worden dan ook beschermd. Zijn oranje, roze tot roodachtige kleur komt voort uit de kleurstof caroteen van de algen en kleine schaaldieren die de vogel eet. We zien ze op verscheidene plaatsen langs onze route. Hun kop onder water stekend, rustend op één been, met stijve poten langzaam voortstappend in het water en vleugels spreiden en vliegen.
Ik heb een nieuwe liefde gevonden! Neen, the Captain wordt niet over boord gegooid... Maar deze prachtige grote vogels hebben mijn hart veroverd en het mijne niet alleen! Telkens we ze opmerken, nemen we met z'n vier uitgebreid de tijd om ze te bewonderen.
Bij de kite-school is er veel bedrijvigheid en zien we de kitesurfers hun kunsten tonen.
Bij 'Rode Pan', staat de tweede groep hutjes, ditmaal geel geverfd. En aan de zeezijde, op het zuidelijkste punt staat de 'Willemstoren', de eerste vuurtoren van het eiland, gebouwd in 1838.
Aan de oostelijke kant van de zuidpunt van Bonaire is de zee erg ruw en naar het noorden toe verandert het landschap. Bij Sorobon buigt de weg naar het westen om 'Lac Baai/Lagune' heen. Deze ondiepe beschutte lagune, van 8km2, is in het zuidoosten gedeeltijk afgesloten van de zee door koraalriffen, die net tot het wateroppervlak komen. Sorobon Beach wordt druk bezocht en is de surfspot van het eiland, met drie surfcentra.
In de Beach Hut nemen we een zwempauze in het azuurblauwe water tussen de surfers, die tussen ons heen glijden. De band (zie zondag, 21 augustus '16) is er deze keer niet, maar de vele surfers zorgen voor een boeiend schouwspel.
Bij vertrek heeft een groep motorrijders zich hier verzameld. Dit is een traditie tijdens de feestdag 'Dag van Bonaire'. Met allerlei soorten tweewielers, van scooter, shoppers tot baanmachines, toeren ze rond en wappert de landvlag achterop.
Langs het visrijke, met mangrove omgeven, meer zien we doornstruiken en zuilcactussen. De grillige dunne wortels groeien tot hoog boven het water.
In Cai, aan het zuiden van de lagune, ligt een zandstrand gevuld met bergen roze-witte conch-schelpen, die door de vissers zijn leeggemaakt.
Ezels en hun uitwerpselen zijn de de opstakels op het eiland. Voorzichtigheid is aangewezen tijdens het rijden, alsook bij het wandelen, want ezelpoep hoeven we niet en poep onder de schoenzolen zijn verboden aan boord Zensation ;-) De vaak uitgemergelde beesten tref je overal op het eiland en er is een ezel-opvang-/verzorgingscentrum.
Na de terugkeer naar Kralendijk, wordt de auto ingeruild voor een 4x4.
De motors zijn ook in de stad aanwezig en hun brullende motoren gaan nog tot in de vroege uurtjes door!
woensdag 7 september 2016
Klein Curacao - Klein Bonaire - Bonaire, Kralendijk(Caraïben)
Maandag, 5 september '16
Reeds voor acht uur heisen we de zeilen en varen we aan de wind richting Bonaire. Deze tocht wordt door vele cruisers als 'onaangenaam' genoemd, doordat het vechten is tegen wind, hoge golven/deining en stroming. Maar we hebben gunstige wind, d.w.z. niet te veel, en deinig van slechts 1m afgewacht, waardoor de tocht vlot en aangenaam verloopt. De bemanning doorstaat met 'vlag en wimpel' de 'zware tocht'!
Tegen de middag hangen we aan een meerboei voor Klein Bonaire. Na de lunch gaan we weer op snorkeltocht.
Enkele uren later liggen we voor 'Karel's Beachbar' en de stad Kralendijk. Back in Bonaire! Met reeds ingevulde papieren zijn we snel ingeklaard.
We belonen onszelf op een ijsje en googlen en bellen rond voor een huurwagen. Morgen is het 'Bonaire-dag', een officiële feestdag en dus zal er veel gesloten zijn. Na enkele telefoontjes hebben we beet.
Morgen kunnen we met een wagen er op uit trekken.
Reeds voor acht uur heisen we de zeilen en varen we aan de wind richting Bonaire. Deze tocht wordt door vele cruisers als 'onaangenaam' genoemd, doordat het vechten is tegen wind, hoge golven/deining en stroming. Maar we hebben gunstige wind, d.w.z. niet te veel, en deinig van slechts 1m afgewacht, waardoor de tocht vlot en aangenaam verloopt. De bemanning doorstaat met 'vlag en wimpel' de 'zware tocht'!
Tegen de middag hangen we aan een meerboei voor Klein Bonaire. Na de lunch gaan we weer op snorkeltocht.
Enkele uren later liggen we voor 'Karel's Beachbar' en de stad Kralendijk. Back in Bonaire! Met reeds ingevulde papieren zijn we snel ingeklaard.
We belonen onszelf op een ijsje en googlen en bellen rond voor een huurwagen. Morgen is het 'Bonaire-dag', een officiële feestdag en dus zal er veel gesloten zijn. Na enkele telefoontjes hebben we beet.
Morgen kunnen we met een wagen er op uit trekken.
Curacao, Spaanse Water - Klein Curacao(Caraïben)
Zondag, 4 september '16
The Captain gaat bij de buren Formule 1 kijken. Wij maken ondertussen onze dame vaarklaar, zodat we meteen na het ontbijt kunnen vertrekken. Maar het weer steekt hier een stokje voor. Dondergeluiden klinken in de verte en donkere wolken komen dichterbij. Alle elektronische apperatuur gaat weer in de oven, die dienst doet als de 'kooi van Faraday'. De sqaull opent zijn sluizen en op korte tijd zitten we in een watergordijn!
Even wachten, anker op en dan verlaten we het Spaanse water.
De dames doen een tukkie en de mannen varen op motor tegen de wind in en proberen ondertussen een visje te vangen.
Na minder dan drie uur verschijnt er in het zonlicht een eiland voor ons omgeven door turquiose water. Het is 'Klein Curacao'. Een witte zandstrook omlijnd het eiland dat op voor een stukje opgevuld wordt met palmbladeren paraplu's, tafels en stoelen en een privébars van Mermaids-excursie(een excursieboot die dagelijks met toeristen van Curacao naar hier vaart. Nog andere excursieboten en dagjesmensen vullen het eiland.
Meteen gaan de snorkels en zwemvliezen aan en wordt het anker gecheckt en meteen krijgen we het gezelschap van een grote schilpad.
Om ons heen zien we nog meer schildpadden in allerlei grootten en vissen, waaronder: enkele tongen en een groene moureen. Het koraal is over het algemeen kleurloos en dood.
De dagjes- en excursieboten verlaten één voor één hun mooring en we blijven slechts vijf boten achter. Het strand ligt er verlaten bij,
Steve komt met een klein zeeschildpadje tot aan Zensation gezwommen, m.b.v. een stukje watermeloen, waar het diertje telkens een hapje van neemt. Zo schattig! Beurtelings voederen we het diertje en blijven met hem rond onze dame zwemmen, zodat dit moment kan vastgelegd worden.
Een fantastische belevenis!!! De grotere zeeschildpadden kunnen we echter zo niet meelokken, jammer.
Heerlijk wiegend genieten we na van de alweer prachtige dag en eten de laatste stukjes Mahi Mahi uit de vriezer op.
De visstok wordt nog uitgehangen, misschien vangen we nog wat lekkers voor de komende dagen. Maar...een vangst blijft uit.
The Captain gaat bij de buren Formule 1 kijken. Wij maken ondertussen onze dame vaarklaar, zodat we meteen na het ontbijt kunnen vertrekken. Maar het weer steekt hier een stokje voor. Dondergeluiden klinken in de verte en donkere wolken komen dichterbij. Alle elektronische apperatuur gaat weer in de oven, die dienst doet als de 'kooi van Faraday'. De sqaull opent zijn sluizen en op korte tijd zitten we in een watergordijn!
Even wachten, anker op en dan verlaten we het Spaanse water.
De dames doen een tukkie en de mannen varen op motor tegen de wind in en proberen ondertussen een visje te vangen.
Na minder dan drie uur verschijnt er in het zonlicht een eiland voor ons omgeven door turquiose water. Het is 'Klein Curacao'. Een witte zandstrook omlijnd het eiland dat op voor een stukje opgevuld wordt met palmbladeren paraplu's, tafels en stoelen en een privébars van Mermaids-excursie(een excursieboot die dagelijks met toeristen van Curacao naar hier vaart. Nog andere excursieboten en dagjesmensen vullen het eiland.
Meteen gaan de snorkels en zwemvliezen aan en wordt het anker gecheckt en meteen krijgen we het gezelschap van een grote schilpad.
Om ons heen zien we nog meer schildpadden in allerlei grootten en vissen, waaronder: enkele tongen en een groene moureen. Het koraal is over het algemeen kleurloos en dood.
De dagjes- en excursieboten verlaten één voor één hun mooring en we blijven slechts vijf boten achter. Het strand ligt er verlaten bij,
Steve komt met een klein zeeschildpadje tot aan Zensation gezwommen, m.b.v. een stukje watermeloen, waar het diertje telkens een hapje van neemt. Zo schattig! Beurtelings voederen we het diertje en blijven met hem rond onze dame zwemmen, zodat dit moment kan vastgelegd worden.
Een fantastische belevenis!!! De grotere zeeschildpadden kunnen we echter zo niet meelokken, jammer.
Heerlijk wiegend genieten we na van de alweer prachtige dag en eten de laatste stukjes Mahi Mahi uit de vriezer op.
De visstok wordt nog uitgehangen, misschien vangen we nog wat lekkers voor de komende dagen. Maar...een vangst blijft uit.
Curacao, Spaanse Water 5(Caraïben)
Zaterdag, 3 september '16
Deze ochtend zijn we vroeger weg. Onderweg komen we langs de zoutmeren en zien we flamingo's. Eindelijk worden de slanke roze sierlijke vogels vastgelegd met de camera. De stokstijve langzame bewegingen die ze met hun lange stelten maken zijn grappig om te aanschouwen. Hun roze kleur steekt af, echt prachtige beestjes!
KoKoMa ligt iets verder op. De tinten blauw zijn weer oogverblindend en verbazen onze vrienden...met open mond en grote ogen aanschouwen ze de verschillende tinten van blauw, turquiose tot appelblauwzeegroen. Hier kunnen we het beroemde 'boekskes-fotoke' zelf nemen van de steiger en het water. Het is echt zoals we het hebben gezien in de boekskes en op internet. Hoe bestaat het!
Een strand met beachbar, loopsteiger, strandstoelen, paraplu's en schaduwdoeken en helder water vol met vissen en koraal. De snorkels worden weer uitgebreid getest en het gaat onze vrienden steeds beter af met de maskers op de snoet en ze genieten volop van al het moois.
Een murene kronkelt over de bodem en verstopt zich weer tussen het koraal.
De tijd vliegt en we rijden naar Willemstad om uit te klaren. Op weg naar het douanekantoor, in het stadsgedeelte van Punda, bezoeken we de markt en de eethal, waar lokale gerechten worden bereid en kunnen genuttigd worden aan rijen picknicktafels, elk met een ander motief van tafelkleed per eetstand. Het moment om kennis te maken en te proeven van andere ingrediënten. We willen ons wél wagen aan een proevertje. Op de menu lezen we cactussoep, maar die is op, dan maar vissoep, ook op... het wordt uiteindelijk pompoenpannekoek. Lekker, vooral kaneel was de hoofdsmaak.
Langs de floating market, kramen met groenten en fruit, die dagelijks door Venezolanen met bootjes naar hier komen, berieken we het douanekantoor op de hoek van de straat.
Daarna wandelen we over de 'Koningin Emma-pontonbrug' die een drijvende brug is die gedragen wordt op bootjes. Ze wordt ook wél de 'Swinging Lady' genoemd, doordat ze aan één kant van de wal loskomt en in zijn geheel opendraait. Dertig keer per dag gaat ze open en kunnen de voetgangers gebruik maken van de gratis veerdienst (de ponchi). De Amerikaanse consul Burlington Smith kwam met het idee voor deze drijvende brug, om de twee stadsdelen met elkaar te verbinden en in 1888 was de 168m lange brug voltooid. Aanvankelijk werd er tol geheven: 4cent voor mensen met schoenen, twee cent voor mensen met sandalen en gratis voor wie blootvoets was. Gevolg was dat de armen mensen zich niet wilden laten kennen en schoenen leenden, terwijl de rijken uit zuinigheid met hun schoenen in de hand de brug betraden!
Nou gek, hé. We houden ons schoeisel aan en betreden gratis en voor niks dit historisch drijvend geheel en zo komen wij aan de andere kant van de stad, Otrabanda. We lopen langs de kade de 55m hoge Julianabrug onderdoor en na enige tijd bereiken we immigratie en worden de paspoorten voorzien van de nodige stempels.
Toen we maandag voor de eerste keer door de stad reden en we alle uitleg kregen van onze gidsen Dominique en Ton, leek het allemaal Chinees en véél te véél info op dat moment, maar nu begint het reeds een plek te krijgen en kunnen we onze weg vinden. Maar de seconden, minuten en uren vliegen voorbij. Het verder ontdekken van de deze levendige grote stad en de twee stadsgedeelten met de vele historische gebouwen, musea, winkels en talrijke terrasjes, zal nog even op zich moeten laten wachten. Weer de brug over wandelen en nog even een stop maken bij de 'DUSHI CURACAO'-letters voor een fotoshoot en wat drinken op het Wilhelminaplein, alvorens we de auto wegbrengen. Nadat we maandag hier elk een gerecht gekozen hebben met de namen van het Nederlands Koningshuis, gaan we nu voor de Nederlandse borrelhapjes, nml. een portie bitterballen en mini-frikandellen/curryworsten. Dat smaakt ;-)
Met een volle tank leveren we de wagen in en Herman, van het autoverhuurbedrijf, brengt ons weer tot bij ons Dinghietje en even later zitten we na een zwemmetje op ons privéterras te aperitieven.
Net voor bedtijd komen de buren nog degustieven en krijgt de avond nog een verlengstuk ;-)
Deze ochtend zijn we vroeger weg. Onderweg komen we langs de zoutmeren en zien we flamingo's. Eindelijk worden de slanke roze sierlijke vogels vastgelegd met de camera. De stokstijve langzame bewegingen die ze met hun lange stelten maken zijn grappig om te aanschouwen. Hun roze kleur steekt af, echt prachtige beestjes!
KoKoMa ligt iets verder op. De tinten blauw zijn weer oogverblindend en verbazen onze vrienden...met open mond en grote ogen aanschouwen ze de verschillende tinten van blauw, turquiose tot appelblauwzeegroen. Hier kunnen we het beroemde 'boekskes-fotoke' zelf nemen van de steiger en het water. Het is echt zoals we het hebben gezien in de boekskes en op internet. Hoe bestaat het!
Een strand met beachbar, loopsteiger, strandstoelen, paraplu's en schaduwdoeken en helder water vol met vissen en koraal. De snorkels worden weer uitgebreid getest en het gaat onze vrienden steeds beter af met de maskers op de snoet en ze genieten volop van al het moois.
Een murene kronkelt over de bodem en verstopt zich weer tussen het koraal.
De tijd vliegt en we rijden naar Willemstad om uit te klaren. Op weg naar het douanekantoor, in het stadsgedeelte van Punda, bezoeken we de markt en de eethal, waar lokale gerechten worden bereid en kunnen genuttigd worden aan rijen picknicktafels, elk met een ander motief van tafelkleed per eetstand. Het moment om kennis te maken en te proeven van andere ingrediënten. We willen ons wél wagen aan een proevertje. Op de menu lezen we cactussoep, maar die is op, dan maar vissoep, ook op... het wordt uiteindelijk pompoenpannekoek. Lekker, vooral kaneel was de hoofdsmaak.
Langs de floating market, kramen met groenten en fruit, die dagelijks door Venezolanen met bootjes naar hier komen, berieken we het douanekantoor op de hoek van de straat.
Daarna wandelen we over de 'Koningin Emma-pontonbrug' die een drijvende brug is die gedragen wordt op bootjes. Ze wordt ook wél de 'Swinging Lady' genoemd, doordat ze aan één kant van de wal loskomt en in zijn geheel opendraait. Dertig keer per dag gaat ze open en kunnen de voetgangers gebruik maken van de gratis veerdienst (de ponchi). De Amerikaanse consul Burlington Smith kwam met het idee voor deze drijvende brug, om de twee stadsdelen met elkaar te verbinden en in 1888 was de 168m lange brug voltooid. Aanvankelijk werd er tol geheven: 4cent voor mensen met schoenen, twee cent voor mensen met sandalen en gratis voor wie blootvoets was. Gevolg was dat de armen mensen zich niet wilden laten kennen en schoenen leenden, terwijl de rijken uit zuinigheid met hun schoenen in de hand de brug betraden!
Nou gek, hé. We houden ons schoeisel aan en betreden gratis en voor niks dit historisch drijvend geheel en zo komen wij aan de andere kant van de stad, Otrabanda. We lopen langs de kade de 55m hoge Julianabrug onderdoor en na enige tijd bereiken we immigratie en worden de paspoorten voorzien van de nodige stempels.
Toen we maandag voor de eerste keer door de stad reden en we alle uitleg kregen van onze gidsen Dominique en Ton, leek het allemaal Chinees en véél te véél info op dat moment, maar nu begint het reeds een plek te krijgen en kunnen we onze weg vinden. Maar de seconden, minuten en uren vliegen voorbij. Het verder ontdekken van de deze levendige grote stad en de twee stadsgedeelten met de vele historische gebouwen, musea, winkels en talrijke terrasjes, zal nog even op zich moeten laten wachten. Weer de brug over wandelen en nog even een stop maken bij de 'DUSHI CURACAO'-letters voor een fotoshoot en wat drinken op het Wilhelminaplein, alvorens we de auto wegbrengen. Nadat we maandag hier elk een gerecht gekozen hebben met de namen van het Nederlands Koningshuis, gaan we nu voor de Nederlandse borrelhapjes, nml. een portie bitterballen en mini-frikandellen/curryworsten. Dat smaakt ;-)
Met een volle tank leveren we de wagen in en Herman, van het autoverhuurbedrijf, brengt ons weer tot bij ons Dinghietje en even later zitten we na een zwemmetje op ons privéterras te aperitieven.
Net voor bedtijd komen de buren nog degustieven en krijgt de avond nog een verlengstuk ;-)
Curacao, Spaanse Water 4(Caraïben)
Vrijdag, 2 september '16
Onze gasten hebben goed geslapen op ons dobberend huisje. Bagage wordt uitgepakt en allerlei verrassingen en bestelde spullen uit België komen te voorschijn. The Captain wordt verwend met Duvel en ikzelf met roze bubbels...Tnxxx :-))
Het tempo ligt laag en we maken verse slaatjes voor het ontbijt. Na een zwemmetje nemen we onze zwemspullen en snorkelgerief.
Met de wagen gaan we het eiland een beetje proberen te verkennen en zo kan ik mijn nieuwe fotocamera (die ook vanauit België is meegekomen), die vooral als 'onderwatercamera' aangekocht is en ook als gewoon fototoestel functioneerd, uitgebreid uittesten.
De naam Curacao komt vermoedelijk van de Caiquetios, maar er wordt ook beweerd dat het een verbastering is van het Portugese woord 'coracao', dat 'hart' betekend. Het is het middelste en grootste (444km2) eiland van de drie Benedenwindse eilanden. Het is ook het dichts bevolkte (met meer dan 50 verschillende nationaliteiten) en zonder meer het meest 'Nederlandse' van de ABC-eilanden, volgens de reisgids. Dit is te merken aan de architectuur, de taal en de gewoonten van het eiland.
Eerste stop: 'Hato Caves'. Deze grotten bevinden zich boven het waterniveau. Een gids, die zelf onlangs in België de grotten van Han bezocht heeft, leidt ons rond en vertelt op een leuke manier over het ontstaan van de 'Hato' grotten. De stalagtieten en stalagmieten worden door de zuren regen, die door het poreuze gesteente druppelen en m.b.v. kalk, gevormd. Zo heeft de natuur verschillende vormen gecreëerd, of is het omdat de gids er ons op wijst en we een olifant, lachende paardenbek, heks met kromme neus, moeder Maria met kind zien?! Ook enkele waterpartijen zijn aanwezig en vleermuizen.
Buiten is er nog een route uitgezet die we a.d.h.v. een kaart met nummers, foto's en uitleg over de aanwezige fauna & flora, koralen, Indiaanse graveringen(petroglyphs genoemd, de enige die in de Zuiderse Caraïben gevonden zijn) volgen en bekijken, waaronder: de giftige machineelbomen en de dividivibomen of watapana, waarvan de kruin horizontaal meegroeit met de passaatwind, aloë-Vera's, cactussen en agaven. Iguanen poseren voor de camera en hagedisjes ritselen voor onze voeten.
Dit was meteen een leerrijke uitstap en zo weten we weer wat meer over de natuur, geschiedenis en cultuur van Curacao.
Ons traject brengt ons verder naar het noorden en langs de oostkust stoppen we bij een inham 'Boka Ascencion'.
De parkwachters wijzen ons de weg naar boven waar we vier soorten zeeschildpadden zouden kunnen spotten, waarvan de soepschildpad de meest voorkomende is. Eerst kruipen we tussen het gesteente naar de trap, waarbij the Captain zijn hoofd stoot en een bloedend wondje aan overhoudt! Gelukkig heeft hij nog een dik koppeke haar, dat als bumper heeft gedient en die de wonde nu verstopt ;-) Boven op de vlakte overvalt ons de warmte die uit de droge ondergrond opstijgt, we wandelen tussen cactussen en wanen ons in de Far West.
Een smalle diepe geul/baai kerft zich in het land en grote golven van de Caraïbische zee komen woest binnengerold.
Een pelikaan zweeft in de diepte van het dal boven het water. Kleine kopjes komen diep in het dal naar lucht happen. De zeeschildpadjes wonen hier inderdaad. Maar vinnen van de tijgerhaai, die volgens de parkbewakers op de diertjes jagen, zien we niet...
We rijden rond de Christoffelberg met het gelijknamige natuurpark, naar Westpunt, in het noordwesten van het eiland. Bij Westpunt baai/baai Grandé gaan we opzoek naar verfrissing en exotische vissen.Vissers zijn hun vangst aan het schoonmaken en de pelikanen en zeeschildpadden profiteren van de restjes... Onder water kunnen we ze volgen, maar telkens we ze willen aanraken, duiken ze dieper... Vele vissen hangen bij de steiger en laten zich door de golven heen en weer bewegen. Dit is meteen een indrukwekkende kennismaking met de snorkelwereld voor onze gasten. Jammergenoeg vergeet ik mijn nieuwe camera in de wagen, dus geen onderwater-test en geen bewijzen van dit showspel :-(
Bovenop de 'Julianabrug' kunnen we onder ons aan de ene kant de olieraffinaderijen zien met de gigantische industriehaven, die een wereldhandelshaven is en aan de andere kant 'Willemstad' zien, met het 'Sint Annabaaikanaal' met de schitterende pastelkleurige Oudhollandse koopmanshuizen langs de oevers en de beroemde 'Koningin Emma-pontonbrug'. Er is geen pechstrook, dus kan er niet gestopt worden voor een foto van dit indrukwekkende panorama. Dan proberen we het maar vanuit de rijdende wagen met het toestel uit het raam ;-)
In de wijk 'Pieter Maai' stoppen we bij restaurant 'Old Dutch' voor een hapje bij zonsondergang.
Nog snel even wat aankopen doen bij de supermarkt wordt echt 'SNEL'! Het is sluitingstijd en we worden vriendelijk gevraagd om onze aankopen te beëindigen, nog voor er één product in de twee winkelkarren ligt. Snel racen we door enkele gangen en worden nog enkele boodschappen van ons lijstje ingeladen, uitgeladen, afgerekend en meegenomen :-( Jammer, maar omkomen van honger of dorst gaan we nog niet meteen doen!
Aan boord genieten we nog effe na van onze belevenissen en bekijken en plannen het programma voor morgen.
Onze gasten hebben goed geslapen op ons dobberend huisje. Bagage wordt uitgepakt en allerlei verrassingen en bestelde spullen uit België komen te voorschijn. The Captain wordt verwend met Duvel en ikzelf met roze bubbels...Tnxxx :-))
Het tempo ligt laag en we maken verse slaatjes voor het ontbijt. Na een zwemmetje nemen we onze zwemspullen en snorkelgerief.
Met de wagen gaan we het eiland een beetje proberen te verkennen en zo kan ik mijn nieuwe fotocamera (die ook vanauit België is meegekomen), die vooral als 'onderwatercamera' aangekocht is en ook als gewoon fototoestel functioneerd, uitgebreid uittesten.
De naam Curacao komt vermoedelijk van de Caiquetios, maar er wordt ook beweerd dat het een verbastering is van het Portugese woord 'coracao', dat 'hart' betekend. Het is het middelste en grootste (444km2) eiland van de drie Benedenwindse eilanden. Het is ook het dichts bevolkte (met meer dan 50 verschillende nationaliteiten) en zonder meer het meest 'Nederlandse' van de ABC-eilanden, volgens de reisgids. Dit is te merken aan de architectuur, de taal en de gewoonten van het eiland.
Eerste stop: 'Hato Caves'. Deze grotten bevinden zich boven het waterniveau. Een gids, die zelf onlangs in België de grotten van Han bezocht heeft, leidt ons rond en vertelt op een leuke manier over het ontstaan van de 'Hato' grotten. De stalagtieten en stalagmieten worden door de zuren regen, die door het poreuze gesteente druppelen en m.b.v. kalk, gevormd. Zo heeft de natuur verschillende vormen gecreëerd, of is het omdat de gids er ons op wijst en we een olifant, lachende paardenbek, heks met kromme neus, moeder Maria met kind zien?! Ook enkele waterpartijen zijn aanwezig en vleermuizen.
Buiten is er nog een route uitgezet die we a.d.h.v. een kaart met nummers, foto's en uitleg over de aanwezige fauna & flora, koralen, Indiaanse graveringen(petroglyphs genoemd, de enige die in de Zuiderse Caraïben gevonden zijn) volgen en bekijken, waaronder: de giftige machineelbomen en de dividivibomen of watapana, waarvan de kruin horizontaal meegroeit met de passaatwind, aloë-Vera's, cactussen en agaven. Iguanen poseren voor de camera en hagedisjes ritselen voor onze voeten.
Dit was meteen een leerrijke uitstap en zo weten we weer wat meer over de natuur, geschiedenis en cultuur van Curacao.
Ons traject brengt ons verder naar het noorden en langs de oostkust stoppen we bij een inham 'Boka Ascencion'.
De parkwachters wijzen ons de weg naar boven waar we vier soorten zeeschildpadden zouden kunnen spotten, waarvan de soepschildpad de meest voorkomende is. Eerst kruipen we tussen het gesteente naar de trap, waarbij the Captain zijn hoofd stoot en een bloedend wondje aan overhoudt! Gelukkig heeft hij nog een dik koppeke haar, dat als bumper heeft gedient en die de wonde nu verstopt ;-) Boven op de vlakte overvalt ons de warmte die uit de droge ondergrond opstijgt, we wandelen tussen cactussen en wanen ons in de Far West.
Een smalle diepe geul/baai kerft zich in het land en grote golven van de Caraïbische zee komen woest binnengerold.
Een pelikaan zweeft in de diepte van het dal boven het water. Kleine kopjes komen diep in het dal naar lucht happen. De zeeschildpadjes wonen hier inderdaad. Maar vinnen van de tijgerhaai, die volgens de parkbewakers op de diertjes jagen, zien we niet...
We rijden rond de Christoffelberg met het gelijknamige natuurpark, naar Westpunt, in het noordwesten van het eiland. Bij Westpunt baai/baai Grandé gaan we opzoek naar verfrissing en exotische vissen.Vissers zijn hun vangst aan het schoonmaken en de pelikanen en zeeschildpadden profiteren van de restjes... Onder water kunnen we ze volgen, maar telkens we ze willen aanraken, duiken ze dieper... Vele vissen hangen bij de steiger en laten zich door de golven heen en weer bewegen. Dit is meteen een indrukwekkende kennismaking met de snorkelwereld voor onze gasten. Jammergenoeg vergeet ik mijn nieuwe camera in de wagen, dus geen onderwater-test en geen bewijzen van dit showspel :-(
Bovenop de 'Julianabrug' kunnen we onder ons aan de ene kant de olieraffinaderijen zien met de gigantische industriehaven, die een wereldhandelshaven is en aan de andere kant 'Willemstad' zien, met het 'Sint Annabaaikanaal' met de schitterende pastelkleurige Oudhollandse koopmanshuizen langs de oevers en de beroemde 'Koningin Emma-pontonbrug'. Er is geen pechstrook, dus kan er niet gestopt worden voor een foto van dit indrukwekkende panorama. Dan proberen we het maar vanuit de rijdende wagen met het toestel uit het raam ;-)
In de wijk 'Pieter Maai' stoppen we bij restaurant 'Old Dutch' voor een hapje bij zonsondergang.
Nog snel even wat aankopen doen bij de supermarkt wordt echt 'SNEL'! Het is sluitingstijd en we worden vriendelijk gevraagd om onze aankopen te beëindigen, nog voor er één product in de twee winkelkarren ligt. Snel racen we door enkele gangen en worden nog enkele boodschappen van ons lijstje ingeladen, uitgeladen, afgerekend en meegenomen :-( Jammer, maar omkomen van honger of dorst gaan we nog niet meteen doen!
Aan boord genieten we nog effe na van onze belevenissen en bekijken en plannen het programma voor morgen.
Curacao, Spaanse Water 3(Caraïben)
Donderdag, 1 september '16
Na een telefoontje van het autoverhuurbedrijf dinghieën we naar de kant en worden we opgehaald door de chauffeur, autopark-verantwoordelijke, Herman en worden we naar het bedrijf gebracht. Documenten in orde maken en auto, Hyundai Elantra, in ontvangst nemen en weg zijn we.
M.b.v. de gedownloade Google-maps kaart van het eiland, zoeken we onze weg naar de stad.
Onderweg nemen we een laat ontbijt en informeren ons bij enkele providers over een 3/4G simkaart.
In het stadsgedeelte 'Punda' van 'Willemstad' kuieren we door de winkelstraten en scoren we een gastenvlaggetje van Curacao.
Bij de 'Dushi Curacao'- letters op het Whileminaplein blazen we nog even uit en tellen de minuten af. De vlucht is vanmorgen in Amsterdam met een dik uur vertraging vertrokken...
Aan de luchthaven vinden we geen aankomsthal. Onder een afdak bevindt zich een afsluiting en een scherm waarop we de aankomstinfo van de verschillende vluchten kunnen aflezen. Hun vliegtuig land en dan is het nog engelengeduld hebben, want het is geweten dat de wachtijd voor de immigratiecontrole minstens een uur bedraagt. Ondertussen worden we geëntertaind door een jazzoptreden, in het kader van het 'North Sea Jazz Festival' dat dit weekend plaats heeft op het eiland. We zien verschillende artiesten die begeleid worden, maar herkennen niemand...
Ton (SY True Blue/Flip Flops) komt ook een vriend ophalen, die op hetzelfde vliegtuig zit en wacht samen met ons.
Telkens als de schuifdeuren opengaan hopen we dat het onze opstappers zijn die door de deur verschijnen...Eindelijk zijn ze er! Elkaar in de armen vliegen en knuffelend platdrukken! Heerlijk om nog eens iemand van het thuisfront te kunnen vastnemen.
Bagage wordt ingeladen en we volgen de wagen van Ton. Het is druk op de wegen en hij loodst ons langs binnenwegen weer naar de Kima Kalki haven. Met de twee dinghies vol bagage en mensen komen we toe aan Zensation. Mirella(een goede vriendin) & Steve(haar neef en petekind die we sinds z'n geboorte kennen) schepen in voor twee weken.
Snel zetten we alles aan boord, frissen ons op en dinghieën we naar the 'Pier', waar het iedere donderdagavond een speciale schippersdinner is met Happy Hour van 17-20u en een gerecht aan slechts 20NAF(=10€).
Het ideale moment om onze vrienden kennis te laten maken met ons cruisersleven en -vrienden. Vele bekende cruisers en nieuwe gezichten zijn aanwezig en bij een drankje en een hapje wordt er weer volop bijgepraat en kennisgemaakt. De uren zijn weer te kort...
Met de bliksem die de gigantische wolk boven Venezuela oplicht, zoeken we de weg terug naar huis.
Moe en voldaan kruipen we in onze kooi.
Na een telefoontje van het autoverhuurbedrijf dinghieën we naar de kant en worden we opgehaald door de chauffeur, autopark-verantwoordelijke, Herman en worden we naar het bedrijf gebracht. Documenten in orde maken en auto, Hyundai Elantra, in ontvangst nemen en weg zijn we.
M.b.v. de gedownloade Google-maps kaart van het eiland, zoeken we onze weg naar de stad.
Onderweg nemen we een laat ontbijt en informeren ons bij enkele providers over een 3/4G simkaart.
In het stadsgedeelte 'Punda' van 'Willemstad' kuieren we door de winkelstraten en scoren we een gastenvlaggetje van Curacao.
Bij de 'Dushi Curacao'- letters op het Whileminaplein blazen we nog even uit en tellen de minuten af. De vlucht is vanmorgen in Amsterdam met een dik uur vertraging vertrokken...
Aan de luchthaven vinden we geen aankomsthal. Onder een afdak bevindt zich een afsluiting en een scherm waarop we de aankomstinfo van de verschillende vluchten kunnen aflezen. Hun vliegtuig land en dan is het nog engelengeduld hebben, want het is geweten dat de wachtijd voor de immigratiecontrole minstens een uur bedraagt. Ondertussen worden we geëntertaind door een jazzoptreden, in het kader van het 'North Sea Jazz Festival' dat dit weekend plaats heeft op het eiland. We zien verschillende artiesten die begeleid worden, maar herkennen niemand...
Ton (SY True Blue/Flip Flops) komt ook een vriend ophalen, die op hetzelfde vliegtuig zit en wacht samen met ons.
Telkens als de schuifdeuren opengaan hopen we dat het onze opstappers zijn die door de deur verschijnen...Eindelijk zijn ze er! Elkaar in de armen vliegen en knuffelend platdrukken! Heerlijk om nog eens iemand van het thuisfront te kunnen vastnemen.
Bagage wordt ingeladen en we volgen de wagen van Ton. Het is druk op de wegen en hij loodst ons langs binnenwegen weer naar de Kima Kalki haven. Met de twee dinghies vol bagage en mensen komen we toe aan Zensation. Mirella(een goede vriendin) & Steve(haar neef en petekind die we sinds z'n geboorte kennen) schepen in voor twee weken.
Snel zetten we alles aan boord, frissen ons op en dinghieën we naar the 'Pier', waar het iedere donderdagavond een speciale schippersdinner is met Happy Hour van 17-20u en een gerecht aan slechts 20NAF(=10€).
Het ideale moment om onze vrienden kennis te laten maken met ons cruisersleven en -vrienden. Vele bekende cruisers en nieuwe gezichten zijn aanwezig en bij een drankje en een hapje wordt er weer volop bijgepraat en kennisgemaakt. De uren zijn weer te kort...
Met de bliksem die de gigantische wolk boven Venezuela oplicht, zoeken we de weg terug naar huis.
Moe en voldaan kruipen we in onze kooi.
donderdag 1 september 2016
Curacao, Spaanse Water 2(Caraïben)
Woensdag, 31 augustus '16
Één van de gastenkamers is vannacht reeds in gebruik genomen...neen, er is niemand vroeger gearriveerd of blijven plakken! Een flesje water was de oorzaak: dopje niet vastgedraaid... en zo zatten we met een nat bed aan één kant. Stom! Lakens opgehangen en zo verhuisden we naar de achterkajuit.
Toch wél wennen zo een andere kamer, andere geluiden en in de loop van de nacht verhuis ik naar ons vertrouwde plekkie in de hoop de slaap alsnog te kunnen vatten...
Het zal ook wél het aftellen zijn naar de aankomst van onze vrienden. Want morgen is het zover!
Nog wat spullen wegtoveren met af en toe een verfrissend zwemmetje tussendoor en zo zij we klaar voor hun komst.
Nog één keertje slapen...
Één van de gastenkamers is vannacht reeds in gebruik genomen...neen, er is niemand vroeger gearriveerd of blijven plakken! Een flesje water was de oorzaak: dopje niet vastgedraaid... en zo zatten we met een nat bed aan één kant. Stom! Lakens opgehangen en zo verhuisden we naar de achterkajuit.
Toch wél wennen zo een andere kamer, andere geluiden en in de loop van de nacht verhuis ik naar ons vertrouwde plekkie in de hoop de slaap alsnog te kunnen vatten...
Het zal ook wél het aftellen zijn naar de aankomst van onze vrienden. Want morgen is het zover!
Nog wat spullen wegtoveren met af en toe een verfrissend zwemmetje tussendoor en zo zij we klaar voor hun komst.
Nog één keertje slapen...
Curacao, Spaanse Water(Caraïben)
Dinsdag, 30 augustus '16
Nog twee keer slapen en we krijgen bezoek! Voor het zo ver is, hebben we nog wat werk... De achterkajuiten doen meer en meer dienst als stockageruimte en al wat er in ligt moet een nieuw plekje krijgen...niet evident op onze veertien meter woonruimte!
Het opruimen telt verschillende breaks door bezoek die ons even komen dag zeggen, knuffelen, bijkletsen, pakketjes ophalen (koeriersdienst Zensation heeft nog iets bij van Tenerife voor SY Jonas en uit Grenada voor SY Lazuli), enz...
Leuk, heel leuk, maar zo geraken de suites voor onze logé's nooit tijdig klaar!
Ach, morgen is er nog een dag ;-)
Nog twee keer slapen en we krijgen bezoek! Voor het zo ver is, hebben we nog wat werk... De achterkajuiten doen meer en meer dienst als stockageruimte en al wat er in ligt moet een nieuw plekje krijgen...niet evident op onze veertien meter woonruimte!
Het opruimen telt verschillende breaks door bezoek die ons even komen dag zeggen, knuffelen, bijkletsen, pakketjes ophalen (koeriersdienst Zensation heeft nog iets bij van Tenerife voor SY Jonas en uit Grenada voor SY Lazuli), enz...
Leuk, heel leuk, maar zo geraken de suites voor onze logé's nooit tijdig klaar!
Ach, morgen is er nog een dag ;-)
Bonaire, Kralendijk - Curacao, Spaanse Water(Caraïben)
Maandag, 29 augustus '16
Met de verrekijker zien we ons Dinghietje weer dobberen bij de steiger. Met snorkel en zwemvliezen begint the Captain aan de reddingsactie en komt met de bijboot terug. Oef! Met zijn allen staan we om acht uur aan het douane en immigratiekantoor om uit te klaren. De dame van immigratie laat op zich wachten...
Maar om 9u30 liggen de bijboten vastgesnoerd op het voordek, worden de meerboeien losgelaten en varen Flip Flops en Zensation de baai uit. Ondertussen smullen we van enkele sneden suikerbrood van de AH...njammie :-)
De trip naar Curacao verloopt vlot met een ruime koers en wind tot 30knopen. Het gaat vooruit en we zien zelfs, eenmalig, 12,7 knopen verschijnen bij 'koers over de grond'! Wouw, wat gaan we als een speer. Met een gemiddelde snelheid van boven de 8 knopen, bereiken we in minder dan vijf uur het Spaanse Water.
Daar droppen we het anker tussen bekende boten en hun zwaaiende, verwelkomende crew ;-)
Snel dinghy weer vaarklaar maken, opfrissen en naar de kant. Het Spaanse water is een groot meer met rondom: havens, resorts, villa's en helemaal aan de andere kant van onze ankerplaats, zijn enkele bars, dinghydok en de parking. We kunnen met Dominique & Ton meerijden, met de wagen van een vriend, helemaal naar de hoofdstad 'Willemstad'. Hier bevinden zich douane en immigratie, elk aan een andere kant van de stad...niet evident als je geen auto hebt! Dankzij onze vrienden worden we meteen wegwijs gemaakt in de grote stad met grote prachtige kleurrijke gebouwen en zijn we samen op een uur weer ingeklaard: 'Bon Bini Curacao'=welkom in Curacao. De bandleden zijn weer thuis en nemen afscheid.
'Dushi Curacao', deze grote letters versieren het Wilheminaplein. 'Dushi' lezen we op vele uithangborden.
(Papiaments (ook wel Papiamentu/Papiamento) is een creoolse taal die onder andere in Curaçao, Aruba en Bonaire wordt gesproken. Het woord dushi is in veel Nederlandse steden met de straattaal vergroeid. Men denkt dat het woord dushi afgeleid is van het Portugese woord dulce, wat zoet betekent. In het Papiaments heeft het woord onder andere ook deze betekenis. Daarnaast kan het onder andere lief, zacht, lekker en mooi betekenen. Dushi wordt in het Papiaments gebruikt als koosnaampje voor een aantrekkelijke vrouw. Het woord kos dushi betekent snoepgoed, ook hier wijst het woord dushi weer op zoet.) Op één van de terrasjes eten we wat en keren daarna moe en voldaan naar ons huisje op onze nieuwe verblijfplaats.
Met de verrekijker zien we ons Dinghietje weer dobberen bij de steiger. Met snorkel en zwemvliezen begint the Captain aan de reddingsactie en komt met de bijboot terug. Oef! Met zijn allen staan we om acht uur aan het douane en immigratiekantoor om uit te klaren. De dame van immigratie laat op zich wachten...
Maar om 9u30 liggen de bijboten vastgesnoerd op het voordek, worden de meerboeien losgelaten en varen Flip Flops en Zensation de baai uit. Ondertussen smullen we van enkele sneden suikerbrood van de AH...njammie :-)
De trip naar Curacao verloopt vlot met een ruime koers en wind tot 30knopen. Het gaat vooruit en we zien zelfs, eenmalig, 12,7 knopen verschijnen bij 'koers over de grond'! Wouw, wat gaan we als een speer. Met een gemiddelde snelheid van boven de 8 knopen, bereiken we in minder dan vijf uur het Spaanse Water.
Daar droppen we het anker tussen bekende boten en hun zwaaiende, verwelkomende crew ;-)
Snel dinghy weer vaarklaar maken, opfrissen en naar de kant. Het Spaanse water is een groot meer met rondom: havens, resorts, villa's en helemaal aan de andere kant van onze ankerplaats, zijn enkele bars, dinghydok en de parking. We kunnen met Dominique & Ton meerijden, met de wagen van een vriend, helemaal naar de hoofdstad 'Willemstad'. Hier bevinden zich douane en immigratie, elk aan een andere kant van de stad...niet evident als je geen auto hebt! Dankzij onze vrienden worden we meteen wegwijs gemaakt in de grote stad met grote prachtige kleurrijke gebouwen en zijn we samen op een uur weer ingeklaard: 'Bon Bini Curacao'=welkom in Curacao. De bandleden zijn weer thuis en nemen afscheid.
'Dushi Curacao', deze grote letters versieren het Wilheminaplein. 'Dushi' lezen we op vele uithangborden.
(Papiaments (ook wel Papiamentu/Papiamento) is een creoolse taal die onder andere in Curaçao, Aruba en Bonaire wordt gesproken. Het woord dushi is in veel Nederlandse steden met de straattaal vergroeid. Men denkt dat het woord dushi afgeleid is van het Portugese woord dulce, wat zoet betekent. In het Papiaments heeft het woord onder andere ook deze betekenis. Daarnaast kan het onder andere lief, zacht, lekker en mooi betekenen. Dushi wordt in het Papiaments gebruikt als koosnaampje voor een aantrekkelijke vrouw. Het woord kos dushi betekent snoepgoed, ook hier wijst het woord dushi weer op zoet.) Op één van de terrasjes eten we wat en keren daarna moe en voldaan naar ons huisje op onze nieuwe verblijfplaats.
Bonaire, Kralendijk 11(Caraïben)
Zondag, 28 augustus '16
Na een korte nacht zitten we met z'n allen, met kleine oogjes, al voor acht uur bij de bar 'El Mundo' voor het grote scherm. Formule 1 op Spa-Francorchamps (België) wordt hier met spanning door vele Nederlanders gevolgd voor hun racende landgenoot. De overwinning blijft echter uit...
Dominique, Ton, Antoin en ik rijden naar AH om wat lekkers voor het ontbijt/brunch te scoren en nog wat extra voor onze zeiltocht morgen naar Curacao. Deze keer geen tijdsdruk en ondertussen weet ik in welke gang ik welke producten kan vinden. Mijn lijstje is snel afgewerkt en heb ik nog tijd over om de winkel verder te exploreren ;-)
In de namiddag rijden we met zijn allen naar de oostkant van het eiland, naar de surfspot bij 'Sorobon Beach/Lac Baai' waar de band optreed in de beachbar 'Beachhut'. Onderweg wordt er uitgeweken voor loslopende ezels en spotten we een groep flamingo's.
De surflokatie is knap. Door het ondiepe water zijn de kleuren weer uit een boekske!
Het optreden van de band komt hier goed tot zijn recht en al veel te snel is het afgelopen en alweer donker.
Weer in Kralendijk treffen we ons Dinghietje onder de steiger aan...het is hoogwater en hij zit muurvast! Dan maar een lift en hopen dat ie morgenvroeg weer vrij is en niet te veel schade heeft opgelopen. Na het overvaren van de band-apparatuur. Is iedereen moe...de kraampjes, volksdansen en lokale eetstandjes van de 'Lokale feesten' laten we jammergenoeg links liggen... Aan boord schudden we samen nog wat lekkere hapjes uit onze mouw en proviand en toveren het op tafel bij Flip Flops. De tapa-avond wordt gesmaakt en onze lampjes zijn allemaal vroeg uit... Het was een fijn, leuk, plezant, muzikaal en sportief vermoeiend weekend in Bonaire.
Na een korte nacht zitten we met z'n allen, met kleine oogjes, al voor acht uur bij de bar 'El Mundo' voor het grote scherm. Formule 1 op Spa-Francorchamps (België) wordt hier met spanning door vele Nederlanders gevolgd voor hun racende landgenoot. De overwinning blijft echter uit...
Dominique, Ton, Antoin en ik rijden naar AH om wat lekkers voor het ontbijt/brunch te scoren en nog wat extra voor onze zeiltocht morgen naar Curacao. Deze keer geen tijdsdruk en ondertussen weet ik in welke gang ik welke producten kan vinden. Mijn lijstje is snel afgewerkt en heb ik nog tijd over om de winkel verder te exploreren ;-)
In de namiddag rijden we met zijn allen naar de oostkant van het eiland, naar de surfspot bij 'Sorobon Beach/Lac Baai' waar de band optreed in de beachbar 'Beachhut'. Onderweg wordt er uitgeweken voor loslopende ezels en spotten we een groep flamingo's.
De surflokatie is knap. Door het ondiepe water zijn de kleuren weer uit een boekske!
Het optreden van de band komt hier goed tot zijn recht en al veel te snel is het afgelopen en alweer donker.
Weer in Kralendijk treffen we ons Dinghietje onder de steiger aan...het is hoogwater en hij zit muurvast! Dan maar een lift en hopen dat ie morgenvroeg weer vrij is en niet te veel schade heeft opgelopen. Na het overvaren van de band-apparatuur. Is iedereen moe...de kraampjes, volksdansen en lokale eetstandjes van de 'Lokale feesten' laten we jammergenoeg links liggen... Aan boord schudden we samen nog wat lekkere hapjes uit onze mouw en proviand en toveren het op tafel bij Flip Flops. De tapa-avond wordt gesmaakt en onze lampjes zijn allemaal vroeg uit... Het was een fijn, leuk, plezant, muzikaal en sportief vermoeiend weekend in Bonaire.
Bonaire, Kralendijk 10(Caraïben)
Zaterdag, 27 augustus '16
De kiteschool laat geen tegenbericht achter op mail of Whatsapp. Dus worden we opgehaald door Jessica & Aron, die ook lessen volgen. Al van ver zien we enkele kites in de lucht vliegen en de busjes van de scholen hebben het strand gevuld en omgetoverd tot een klein dorp met: kitemateriaal, stoelen, zitzakken, hangmatten, schaduwdoeken, tenten,...
Extra dikke laag zonnecrème op alle blote lichaamsdelen, gordel om, helm op, lijnen goed leggen, kite oppompen, harnas aan en de 'real stuff' kan beginnen of wordt het weer zeewater drinken?! Bryan gaat vandaag proberen om mijn ventje wat bij te brengen.
Ondertussen probeer ik wat opnames te maken en bekijk iedereen zijn kunnen. Vooral de rondlopende six-packs zijn het bewonderen waard ;-)
De wind is nog niet sterk genoeg en de beginnelingen missen nog techniek om met deze windkracht op het bord te blijven staan, maar ze blijven proberen, drie uur lang!
Weer thuis is het even bekomen van de inspanning.
Verse rauwe tonijn met wasabi en sojasaus wordt bij een sundowner gepresenteerd door Johan op SY Aurora. Lekker!
Enkele uren later, na een voorslaapje, gaan we na bedtijd weer aan wal. Doel: optreden van de band in bar 'Woodstock'. De sfeer en klanken zitten er goed in en het is reeds een nieuwe dag wanneer we onze kajuit opzoeken...
De kiteschool laat geen tegenbericht achter op mail of Whatsapp. Dus worden we opgehaald door Jessica & Aron, die ook lessen volgen. Al van ver zien we enkele kites in de lucht vliegen en de busjes van de scholen hebben het strand gevuld en omgetoverd tot een klein dorp met: kitemateriaal, stoelen, zitzakken, hangmatten, schaduwdoeken, tenten,...
Extra dikke laag zonnecrème op alle blote lichaamsdelen, gordel om, helm op, lijnen goed leggen, kite oppompen, harnas aan en de 'real stuff' kan beginnen of wordt het weer zeewater drinken?! Bryan gaat vandaag proberen om mijn ventje wat bij te brengen.
Ondertussen probeer ik wat opnames te maken en bekijk iedereen zijn kunnen. Vooral de rondlopende six-packs zijn het bewonderen waard ;-)
De wind is nog niet sterk genoeg en de beginnelingen missen nog techniek om met deze windkracht op het bord te blijven staan, maar ze blijven proberen, drie uur lang!
Weer thuis is het even bekomen van de inspanning.
Verse rauwe tonijn met wasabi en sojasaus wordt bij een sundowner gepresenteerd door Johan op SY Aurora. Lekker!
Enkele uren later, na een voorslaapje, gaan we na bedtijd weer aan wal. Doel: optreden van de band in bar 'Woodstock'. De sfeer en klanken zitten er goed in en het is reeds een nieuwe dag wanneer we onze kajuit opzoeken...
Bonaire, Kralendijk 9(Caraïben)
Vrijdag, 26 augustus '16
De taxi brengt ons langs de westkust met de zoutmeren, slavenhuisjes naar de kitesurfschool. De 'vogelsoort' van het eiland krijg ik eindelijk ook te zien. Weliswaar vanuit de rijdende wagen, maar ik zie hun prachtige roze kleur en sierlijke lijfje: de flamingo's! Deze hoop ik zeker nog vast te leggen op foto...
Het strand is nog leeg en de vlaggen wapperen amper. Wanneer een van de busje van de school arriveert, wordt ons vermoeden bevestigd: te weinig wind, dus geen lessen vandaag.
De ene na de andere leerling duikt op. Nieuwe afspraken worden gemaakt en we druipen teleurgesteld weer af. We krijgen een lift terug naar Kralenijk en hopen samen op meer wind voor morgen.
Na meerdere pogingen, bezoeken en mail, treffen we eindelijk de IT-winkel open. Maar, hier vangen we alsnog bot voor laptop-herstellingen. De man stuurt ons naar een shop buiten de stad en we wagen het erop. De Chinese uitbater voert herstellingen uit. Dus even de laptops ophalen en wegbrengen...reanimatie voor de mijne lijkt op het eerste zicht onmogelijk...vingers gekruist en we horen wél hoe het afloopt volgende week.
Ondertussen genieten we van het heldere water en zijn bewoners. Voor het eerst zien we een manta, geen grote, maar het is er wél één en dicht bij Zensation. Rustig bewegen de brede vleugels op en neer en zweeft ie verder terwijl we hem volgen.
Zo ZEN...
Een hongertje of vooral een goestingske dringt zich op en deze laat zich verleiden in een pannenkoek en Brusselse wafel bij de Belg uit Gent en zijn Franse vriend. De mannen serveren het beste uit hun landen, inclusief Duvelbier! Nou, nou, nou,...
Net op dat moment zien we onze vrienden Dominique & Ton met SY Flip Flops aankomen vanuit Curacao. Niet veel later zitten we bij hen aan boord en kletsten er op los. St. Maarten hebben we in mei verlaten en we wisten dat we elkaar hier weer zouden treffen! Hun lieve honden Bobo & Sailor kwispelen vrolijk. Ze hebben hun muzikale vrienden van de band 'Carribean Courage' mee uit Curacao: zangeres Brigitte, trompettist Steffie & drummer Antoin en een deel van hun muziekinstrumenten en toebehoren. Dit weekend treden ze twee maal op in Bonaire.
Gezelligheid is weer troef en onze 'huis'-tonijn zorgt weer voor een extra showke ;-)
Voor het slapen gaan zien we in het avondlicht een grote donkere wolk in de verte, duidelijk een squall. Niet zo uitzonderlijk, maar de oplichtende gigantisché bliksemschichten die door de donkere wolk heen flikkeren zijn indrukwekkend!
De taxi brengt ons langs de westkust met de zoutmeren, slavenhuisjes naar de kitesurfschool. De 'vogelsoort' van het eiland krijg ik eindelijk ook te zien. Weliswaar vanuit de rijdende wagen, maar ik zie hun prachtige roze kleur en sierlijke lijfje: de flamingo's! Deze hoop ik zeker nog vast te leggen op foto...
Het strand is nog leeg en de vlaggen wapperen amper. Wanneer een van de busje van de school arriveert, wordt ons vermoeden bevestigd: te weinig wind, dus geen lessen vandaag.
De ene na de andere leerling duikt op. Nieuwe afspraken worden gemaakt en we druipen teleurgesteld weer af. We krijgen een lift terug naar Kralenijk en hopen samen op meer wind voor morgen.
Na meerdere pogingen, bezoeken en mail, treffen we eindelijk de IT-winkel open. Maar, hier vangen we alsnog bot voor laptop-herstellingen. De man stuurt ons naar een shop buiten de stad en we wagen het erop. De Chinese uitbater voert herstellingen uit. Dus even de laptops ophalen en wegbrengen...reanimatie voor de mijne lijkt op het eerste zicht onmogelijk...vingers gekruist en we horen wél hoe het afloopt volgende week.
Ondertussen genieten we van het heldere water en zijn bewoners. Voor het eerst zien we een manta, geen grote, maar het is er wél één en dicht bij Zensation. Rustig bewegen de brede vleugels op en neer en zweeft ie verder terwijl we hem volgen.
Zo ZEN...
Een hongertje of vooral een goestingske dringt zich op en deze laat zich verleiden in een pannenkoek en Brusselse wafel bij de Belg uit Gent en zijn Franse vriend. De mannen serveren het beste uit hun landen, inclusief Duvelbier! Nou, nou, nou,...
Net op dat moment zien we onze vrienden Dominique & Ton met SY Flip Flops aankomen vanuit Curacao. Niet veel later zitten we bij hen aan boord en kletsten er op los. St. Maarten hebben we in mei verlaten en we wisten dat we elkaar hier weer zouden treffen! Hun lieve honden Bobo & Sailor kwispelen vrolijk. Ze hebben hun muzikale vrienden van de band 'Carribean Courage' mee uit Curacao: zangeres Brigitte, trompettist Steffie & drummer Antoin en een deel van hun muziekinstrumenten en toebehoren. Dit weekend treden ze twee maal op in Bonaire.
Gezelligheid is weer troef en onze 'huis'-tonijn zorgt weer voor een extra showke ;-)
Voor het slapen gaan zien we in het avondlicht een grote donkere wolk in de verte, duidelijk een squall. Niet zo uitzonderlijk, maar de oplichtende gigantisché bliksemschichten die door de donkere wolk heen flikkeren zijn indrukwekkend!