Woensdag, 7 september '16
Reeds iets over zeven zijn we onderweg. Vandaag gaat onze uitstap naar het noorden, langs de westkust en vele snorkel- en duikspots. De weg gaat vanaf de olieoverslaginstallaties, Bonaire Petroleum Corporation (BOPEC), landinwaarts via het 'Gotomeer'. Met een panoramisch uitzicht op dit grote meer met flamingo's, zetten we ons neer bij een pick-nickplaats en nuttigen ons ontbijt. Prachtige lokatie! De muggen denken er jammergenoeg ook zo over :-(
Na het meer buigt de route af naar 'Rincón', het oudste plaatsje van het eiland. Het rustige dorpje ligt in een vallei. Hier maken we een korte stop om muggenspray te kopen voor in de natuur van het Nationaal Park.
Via de noord-westelijke weg komen we aan de ingang van het 'Nationaal Park Washington-Slagbaai'. Een klein museum aan de ingang maakt ons wijzer over het eiland en het ontstaan ervan, de vegetatie, diersoorten op het land en in het water, enz... Interressant is de werkwijze hoe de specifieke 'cactushagen', die we over heel het eiland zien staan, worden aangeplant. De cactussen staan namelijk kruiselings naast elkaar, zodat er geen doorkomen aan is! Deze wijze wordt 'chi and cha' genoemd.
In het 6000ha grote park, dat in 1969 geopend werd, vind je nog ongerepte natuur. Door het park zijn twee autoroutes uitgezet, een lange en een korte. We kiezen voor de lange route en krijgen tijden op verschillende plekken van de map geschreven door de parkwachter, zodat we voor sluitingstijd de uitgang halen.
Stoffige roodbruine vlakten met dorre struikgewassen, aloë- en cactusvelden worden afgewisseld door modderige zoutvlakten (Saliñas). Hagedisjes en iguana's komen nieuwsgierig op onze tenen af, steken hun tongetje uit om te proeven of beklimmen onze voeten! Ze zijn de aanwezigheid van mensen gewoon en hopen op wat lekkers... Onderling wordt er een strijd geleverd voor een stukje krentenbol of chips en gretig opgesmuld. Een waar spektakel ;-)
Bordjes onderweg en op de kaart duiden bezienswaardigheden aan en ook hier zijn de geel geschilderde stenen aanwezig met 'geen toegang' of het 'duiksymbool/-vlag' erop.
Aan de Noordoostkant zien we een 'blowhole', waar het oceaanwater met een enorme kracht door een gat, in de grillige rotsen, wordt gestuwd en de lucht wordt in geblazen, zoals een geiser. Indrukwekkend!
Het 'cowboy 's & indianen'-gevoel groeit met de minuut tijdens het rondrijden in deze natuur. En indianengraveringen in enkele rotsen maken het gevoel kompleet.
'Brandaris', het hoogste punt en berg van Bonaire, met 241m, kan je hier beklimmen. Wij kiezen er echter voor om onze zweetdruppels niet verder te vermenigvuldigen en duiken het kristalhelder appelblauwzeegroen water in, bij 'Kaya II'. Een grote ondiepe koraalwereld vol grote papegaaivissen verschijnt voor onze duikbrillen. Het knagen van de reuze vissen, met hun grote tanden, horen we onder water, grappig. Met z'n vieren genieten we van deze natuur en komen elk met enkele koraal-schaafwondjes weer boven. Door stroming en het vele koraal, was het niet evident om contact met je lichaam te mijden.
Laatste stop, voor de weg ons weer naar de uitgang brengt, is Boka 'Slagbaai'. Deze naam komt van 'Slachtbaai', vroeger werden er geiten geslacht, gepekeld en verscheept naar Curacao. Later werd van hieruit zout getransporteerd. De okergele gebouwen, vanuit het laatste kwart van de 19de eeuw, waaronder het slachthuis, kantoor en pakhuizen, staan er nog. Na een laatste snorkeltocht van de dag, krijg ik van mijn vriendin en kapster twee vlechtjes. We voelen ons helemaal thuis hier als 'indianenmeisjes' ;-)
We bereiken de uitgang voor sluitingstijd (17u). Weer een prachtige uitstap, enkel jammer dat er nergens een barretje is om wat fris te drinken, want na al die uren in de woestijn-achtige natuur en zengende hitte, snakken we naar iets verkoelends.
Bij een Chinese bar in Rincón, voelen we de koele drankjes ons lichaam inlopen... en een frisco kan er ook nog bij (bij sommige!). Hier geen tralies voor de bar, zoals we in Curacao veel zien, langs de weg of in dorpjes. Raar om de mensen daar op een kruk voor de tralies te zien zitten met een drankje of maaltijd! De omgekeerde gevangenis...
Weer in Kralendijk, rijden we nog langs de IT-dokter en halen de laptops weer op. Die van mij heeft een kapot scherm en Geert 's laptop is gereanimeerd!
Weer aan boord zien we dat er een cruiseschip in onze achtertuin ligt en pas om 23u het eiland verlaat. Dus weer volop activiteiten en kraampjes zijn aanwezig. Drijfhout voorzien van kleuren verf en leuke teksten, die je overal ziet hangen en kopen, zijn populair. Prachtige houten hartjes-oorbellen bengelen vanaf nu in de oren van de twee 'indianen-meisjes' ;-) En Steve vindt een mooie armband in kunstleer.
In de jachthaven is het elke woensdag een 'duikers-avond', met verschillende hamburgergerechten aan een klein prijsje, waar vele cruisers-collega's aan deelnemen. Ook wij kiezen voor deze lokatie en lekkers.
Daarna zakken we af voor nog een afzakkertje bij 'Karel's Beachbar', waar de sfeer er goed in zit en de beentjes nog eens losgeschud kunnen worden. Zelfs na het uitvaren van het cruiseschip gaan de festiviteiten door, en ook wanneer wij onze kooi uiteindelijk opzoeken...
Wat een dag!
