Muxía(ESP)

Donderdag, 30 juli '15

Het is hier echt 'tranquilo'... Slechts met zes  grote zeilboten liggen we hier, van vijf nationaliteiten. En vooraan in de haven wat kleine zeilbootjes, motor- en vissersboten. We klussen en poetsen wat en in de namiddag trekken we met z'n vieren onze wandelschoenen aan. Er zijn hier verschillende wandelroutes en een heuvel om te beklimmen met een kerk, aan de zee. Er staat een stevig windje, maar het is droog en het zonnetje piept af en toe langs een wolk. Er staan verschillende mobilhomes op een parking en er zijn wel wat wandelaars op de been. We zijn hier niet de enige toeristen, maar het dorpje is niet toeristisch. Het heeft wél enkele supermarktjes, winkeltjes en drank- en eetgelegenheden en winkeltjes, dus je kan je hier wél enkele dagen bevoorraden en entertainen. We ontdekken mooie strandjes, langs een wandelweg van planken over het zand.

Na het eten degustieven we nog met de buren en bekijken we alle gribfiles en weersvoorspellingen voor de komende dagen. Zaterdag kunnen we normaal gezien doorvaren.

A Coruña-Muxía(ESP)

Woensdag, 29 juli'15

We zijn wakker, maar snoezen nog een beetje, wanneer we op de romp horen kloppen: de buren. Ze gaan toch doorvaren en of we mee vertrekken. Ok, half wakker, alles snel vaar-klaar maken (lees: vastmaken en opbergen wat kan vallen of verschuiven onder helling, ramen toe, verluchtingsgaten afsluiten en kranen wastafels dicht). De buurman vult ondertussen onze watertank en we varen met de twee boten nog even langs de tanksteiger en weg zijn we...

Geen poets-, klus- of wasdag en bezoek aan de stad vandaag, zoals gepland, maar zeilen. Er staat een echt Zensation-windje(boven de 15Kn) en de deining is matig. We gaan er als een speer van door.

Het is wél frisjes en ik kruip in mijn fleece-slaapzak op de zetel om nog wat te soezen. Af en toe heeft the Captain me nodig, om te gijpen: we kruisen af omdat dat comfortabeler is en ook de zeilen wat spaart van het slagen tegen de zaling. Ik kleed me dan aan, gijp mee en kleed me dan weer uit en kruip terug onder de fleeche... Zalig ;-) The Captain en George trekken hun plan.

De haven van Muxía is vrij nieuw en er zijn nog vele lege ligplaatsen, omdat de meeste zeilers niet weten dat hier een haven is en we zien op AIS dat diegene die voor ons waren, de haven hier tegenover ingevaren zijn. De havenmeesteres is behulpzaam en we liggen hier beschut voor de wind die de komende dagen over ons heen gaat razen.

A Coruña(ESP)

Dinsdag, 28 juli '15

Vandaag is het alweer voorbij...onze opstappers vliegen weer naar België. Na het ontbijt wandelen we samen naar de taxi en nemen afscheid van elkaar...de dagen zijn voorbij gevlogen en de tijd ging veel te vlug... Het is raar om met ons tweetjes ze uit te zwaaien :-(

Maar we hebben het super leuk gehad en van elkaars gezelschap genoten! En in Kortgene zullen vele nieuwsgierig zijn naar hun verhalen en beeldmateriaal.

We verkennen A Coruña en wandelen langs prachtige, leuke gebouwen en straten, maar ook door minder aantrekkelijke buurten. Er is hier ook wat industrie en vele grote havenkommen voor vrachtschepen. Er komt geen eind aan de haven lijkt wel. We zoeken en vinden een hele aparte havenwinkel, lijkt wél een interstock of zo: geen overzicht, klein gedeelte materiaal ligt uitgestalt(op een hoop) voor de toog en achter de toog, honderden rekken met materiaal... Je moet zeggen wat je zoekt  en dan gaan zij zoeken in hun stock ;-) Roeispanen voor ons Dinghietje van Zodiak hebben ze niet, maar ze gaan opzoeken of ze ze kunnen bestellen en ons iets laten weten.

We wandelen naar de andere kant van de stad, naar de beach. Het is bewolkt, maar zwoel, het zonnetje doet veel moeite om door de wolken heen te komen. Er staat hier ook een heuse branding op het strand. Hier en daar liggen zonnekloppers of zitten mensen in het water. 

Kilometers hebben we gewandeld en geslenterd en we zijn moe wanneer we weer in de haven toekomen. En dan hebben we nog maar een klein stukje van deze grote stad gezien...Morgen kunnen we nog een stukje doen.

Het weer blijft een twijfel geval. Er wordt véél wind voorspeld voor de komende dagen, maar morgen ziet het er nog ok uit om een haven verder te varen. Of we liggen hier verwaaid tot zondag. Wat gaan we doen? Samen met de Ikiro-crew is dit het gespreksonderwerp. We gaan slapen met het idee om toch maar te blijven liggen morgen.

Sada - baai van Ensada De Cirro - A Coruña(ESP)

Maandag, 27 juli '15

We hebben een rustige nacht gehad achter ons anker en allen heerlijk geslapen. We lichten het anker hier in de baai van Sada en varen naar de volgende baai, een uurtje verder. The Captain, denkt dat dit een mooie plek is om ons ontbijt te nuttigen. Onderweg eten we al fruitsla, zoals elke morgen is dat onze eerste gang van de dag.

Voor en in de baai liggen oesterbedden en oude vissersbootjes. We laveren er tussendoor en ankeren voor het zandstrand in het heldere water. We stappen met vier in ons Dinghietje en gaan aan land. De baai van Ensada De Cirro is verlaten. Er staat een vakantiecomplex en hotel, maar geen auto of mens te bespeuren...het lijkt wel een spookdorp. Gaan we hier wél een bakker vinden? We bekijken het plan dat bovenaan de beach staat en gaan op stap. Het is klimmen en klimmen... Dan stopt er een auto iets voor ons, waar een meneer uit stapt en we vragen hem naar een bakker of eetgelegenheid waar we een ontbijt kunnen nuttigen. 

Volgens hem is het een kilometer verder naar boven stappen tot aan een rotonde daar naar rechts nog enkele honderde meters verder is er een café/restaurant. De helling neemt toe en onze kuiten branden, kelen worden droog en magen rammelen. Maar hoe verder we stappen, hoe meer leven er op straat te zien is. Hier en daar een auto of een tuinman. Er staan hier prachtige (vakantie)huizen/villa's. En eindelijk zien we de zaak en ze is open en er zijn mensen! 

We hebben een stevige ochtendwandeling erop zitten en genieten van een gezond ontbijt. En we zijn niet de enige Vlamingen tussen de Spanjaarden. Er stopt een wagen met Belgische nummerplaat... Hier in dit godvergeten paradijs(dat het ooit was!). We hebben al aan de hele noordkust gezien dat de crisis hier littekens heeft achtergelaten. Jammer...

Bij terugkomst aan het strand, zijn er zwemmers en zonnekloppers aanwezig en ook in het hotel is wat beweging en staan er auto's op de parking.

Er staat wel een branding in de baai en ons vertrek met ons Dinghietje zorgt voor de attractie van de dag voor de aanwezigen... Het vertrek is een beetje moeilijk met de golven die ons steeds pakken... Drie van de vier houden het niet droog! We hangen meteen onze natte broeken aan de reling van Zensation en verlaten de baai.

Er staat een mooi windje en we zeilen op korte tijd naar A Coruña. 

Op AIS en Vessel Finder, wat jullie ook reeds kennen en gebruiken om ons te volgen, kijken we zelf ook dagelijks naar onze vertrekkersvrienden en andere schepen die we kennen en hebben leren kennen en een langere trip maken - onze vloot begint zich redelijk ui te breiden - waar wie zit. Big Brother is watching Us. Maar wij spelen zelf ook voor Big Brother en op onze plotter zien we dat onze vertrekkersvrienden van Ikiro nog in de haven van A Coruña liggen, als we de haven naderen. 

We zien Ikiro met onze ogen liggen en er is een plek naast hen. De crew is aan boord aan het klussen als we naderen en we roepen hen. Meteen worden onze lijnen aangenomen en klinken we op ons weerzien hier in Spanje, na ons vertrek in Antwerpen.

Ze kennen de stad al redelijk en nemen ons vier mee op sleeptouw. We lopen door de oude en de nieuwe stad en zien prachtige gebouwen. We genieten met z'n zessen van de grote stad en lekkers in een lokale tapasbar. Bij het bestellen en likken van een helado(ijsje), komen we nog een Antwerpenaar en z'n vriendin tegen, die na een vijf jarige wereldomzeiling op de terugweg zijn naar Antwerpen... De wereld is klein ;-)

En A Coruña is de plek waar de meeste zeilers stoppen en passeren bij het verder doorvaren naar het zuiden, maar ook bij het weer terugvaren naar het noorden... Er wapperen hier verschillende landvlaggen aan de boten. We liggen hier niet als enige vreemdelingen tussen alle Spanjaarden.

Ares-Sada(ESP)

Zondag, 26 juli '15

Iedereen heeft goed en lang geslapen...de vorige nacht is alweer vergeten ;-) en de batterijen zijn weer opgeladen, zowel van Zensation(walstroom), als van onszelf.

De dag begint grijs en af en toe valt er regen. We hebben geen haast en het ontbijt wordt brunch. In de late namiddag beginnen we aan een tripje van slechts 4NM. Er staat een goed briesje en het zonnetje breekt door de wolken. Een pilletje voor zeeziekte is preventief genomen, dus de hele equipe is aanwezig en is er klaar voor.

We verlaten de haven en the Captain spot al snel dolfijnen! Joepie, dit maakt onze dag alweer FANTASTISCH! Ze zijn op jacht, want volgen Zensation niet... We gaan overstag en keren terug. Al snel zien we ze weer. We gaan nogmaals overstag en deze keer volgen ze ons een tijdje. Vooral de grootste dolfijn, het mannetje, springt vlak naast Zensation. Met momenten lijkt hij wél bijna op het gangboord te belanden, zo dicht springt hij naast de romp. We laten allemaal kreetjes van opwinding en roepen waar we ze zien. We kloppen op de romp, om hen daarmee te lokken en langer bij ons te houden... Het blijft toch elke keer weer geweldig om ze te zien in het wild. Zulke mooie wezens!

We zijn, ondanks onze terugrit, snel in de volgende stad, baai Sada en droppen het anker naast de haven. We gaan afwachten of we hier rustig en beschut liggen, anders varen we de haven binnen voor de nacht. Het water is vlak en liggen vrij rustig, dus we gaan het nogmaals proberen ;-)

Het stadje is wat drukker en toeristischer en heeft een mooie boulevard naast de baai. In de Vaarwijzer hebben we gelezen over een restaurant 'La Terraza' dat een absolute must is om te bezoeken. Een houten jugendstil gebouwtje met veel glas-in-loodramen en gietijzeren framewerk dat vroeger in La Coruña gesloopt moest worden, maar gered werd door een onderaannemer. Die liet het demonteren en hier terug opbouwen. We vinden het restaurant en het lijkt wat op een van de gebouwen in de zoo van Antwerpen. Speciaal, anders en mooi, het mist alleen een nieuw likje verf. Het eten is ook lekker. Na een nightcap kruipen we voldaan en vol goede moed, met een rustige waterspiegel om ons heen, in onze kooi.

Puerto de Cariño-Ares(ESP)

Zaterdag, 25 juli '15

De nacht was slecht voor ons alle vier! De deining had zich doorgezet in de baai en we lagen enorm te klotsen. Zensation lag rusteloos achter haar anker. Hierdoor heeft er geen enkel crewlid een oog toe gedaan :-(

Maar de zon is goed wakker en de chicas maken zich klaar om met een taxi naar de volgende bestemming te rijden. De mannen gaan een grote trip zeilen vandaag, zodat het de komende dagen korte tripjes worden en hopelijk comfortabeler om tussen de baaien te varen. De hombres zetten ons met ons dinghietje af op het strand en we zwaaien elkaar uit.

We gaan in het dorp iets drinken en proberen m.b.h.v. een woordenboek en hand&tand uit te leggen en te onderhandelen voor een taxi en de prijs. Het lukt ons, want iets later arriveert er een auto en de man roept: 'taxi'. De auto heeft geen taxibord op het dak en geen teller. Spannend! Ze zullen ons toch niet ontvoeren... Maar de man belt meteen een nummer op en we zien taxi op zijn scherm verschijnen: hij meldt zijn vertrek en route. 

Na twee maanden bevind ik me in een auto en zie ik een andere kant van de Noordkust, dan de kustlijn. De wegen zijn goed en er staan hier en daar mooie gebouwen en zelfs de typische Spaanse gebouwen: witte gevels en oranje dakpannen daken. De rit verloopt goed en het stadje lijkt leuk en druk. Het is vandaag een feestdag in Galicië en we horen hier in Ares verschillende canonsschoten. We gaan langs het havenkantoor en versieren al een plek voor Zensation. Normale prijs 62€, maar we krijgen discount en nog eens discount en nog eens... En uiteindelijk is het liggeld €16! Charmes van de chicas!? ;-)

We profiteren ervan om een beetje kleur te pakken en we plonsen in het heerlijke water en te dutten op het strand.

De mannen komen 's avonds toe. De deining was nog redelijk groot op de Golf van Biskaje, maar ze hadden een goede trip naar hier.  En het weer was en is prachtig. We gaan de feestsfeer nog even opsnuifen in de stad. We liggen goed aan de steiger en gaan hopelijk een goede en rustige nacht en nachtrust tegemoet.

Ría del Barquero, O' Vicedo - Puerto de Cariño(ESP)

Vrijdag, 24 juli '15

We worden wakker met een grijze lucht en gemiezer. Hadden voorlopigheid twee regendagen op onze teller staan... Zou dat weer meegekomen zijn uit België en in de valies van onze vrienden gezeten hebben? Het blijft heel de morgen door miezeren met af en toe een grotere frequentie. Na de middag klaart het wat op en zien we terug de uitgang van de ria. Wanneer we de ria buiten varen staat er een grote deining met golven van zeker 3 meter. Het is weer 'echt' zeilen en Zensation voelt zich in haar sas. Jammer genoeg geldt dit niet voor één crewlid :-( Die ziet een aantal keer de bodem van de emmer! We proberen het zo comfortabel mogelijk te maken en hopen dat de deining snel afneemt. Het is een korte trip naar onze volgende baai, maar elke minuut is op dat moment te veel... We proberen zo snel mogelijk aan land te gaan met ons dinghietje, maar de regen steekt daar nog even een stokje voor. We hebben weken prachtig weer gehad en een vlakke Golf, zelfs als een spiegel en meer geen wind dan wél wind. Als doop en kennismaking met de Golf van Biskaje voor onze opstappers, kan dit zeetje vandaag wél tellen! Tja, dit kunnen we niet vooraf voorspellen en hebben we niet in de hand, maar je wilt de korte tijd dat je bezoek hebt, ze het zo fijn mogelijk maken. 

Het dorpje, Puerto de Cariño valt tegen: weinig te zien, maar we maken er het beste van en komen in een klein restaurant terecht. De kok heeft geen kaart en stelt de visvangst van de dag voor a.d.h.v. een A5 ringmapje met vergeelde papieren, waarop de vissen staan afgebeeld en beschreven in het Spaans en het Engels. Geweldig! Hij stelt voor een visschotel samen te stellen met de verschillende vissen en het resultaat is lekker. De maaltijd doet ons allen goed en we varen tevreden terug naar Zensation. Morgen zal de tocht verder gaan met alleen de hombres als crew...

Vrijdag, 24 juli '15 deel 2

Extra nieuwsbulletin!!!

Een vergetenheidje...

's Morgens trekken de heren erop uit met Dinghietje naar het dorp opzoek naar wat brood. The Captain kijkt nog even of er benzine in de motor zit en...weg zijn ze.

De hombres blijven redelijk lang weg en we denken dat we ze horen toekomen, maar horen dan weer geen motor meer. We zitten droog binnen en rustig te tateren. Opeens hoor ik 'Hallo', 'Hallo'. Ik denk, pfff, toch weer geen douane zeker! Ik ga kijken vanop de trap, maar zie niks. Dan hoor ik weer iemand 'Hallo' roepen en ik ga nu in de kuip kijken. En daar... Op het water een eindje van Zensation, zien we ons Dinghietje met de mannen. De één peddelt met de enige roeispaan(nog steeds geen nieuwe gevonden, door het speciale kliksysteem van Zodiak) en de andere peddelt met zijn sandaal... Er is veel wind en dan nog net op kop en ook wel wat golfjes... O charme, ze hebben het zwaar en raken maar niet dichter bij Zensation.

Ze zijn zonder benzine gevallen, terwijl er een hele tank in de boot staat! Nou, eerst dit moment toch even op de gevoelige lans leggen en wat lachen, alvorens hen een lange lijn met fender toe te gooien ;-)

Ze zijn beide doorweekt van het roeien, maar gelukkig zijn de stokbroden nog droog. 

Hi, hi, hi, ...

We geven de mannen een handdoek en droge kleren en horen over hun roei-avontuur tijdens het ontbijt. Zij hebben hun morning-excercieses gehad!

Vergetenheidje nr 2:

We waren het elke keer al vergeten, wanneer we de watertank vulden en wisten ook niet zo goed meer waar ie lag, maar eindelijk hadden we er in de laatste haven aan gedacht en gevonden: de 'douchezak'. Deze hadden we gekocht om toch nog wat warm water te hebben om ons te wassen of voor een afwaske, indien we lang op anker liggen en geen warm water meer hebben. Aangezien we enkel warm water hebben van de boiler bij walstroom(220V) of van de motor. Maar als er wind is zeilen we, dus warm water is van de motor is dan schaars... En dan is het water van onze buitendouche op den duur ook enkel koud, i.p.v. dat we kunnen kiezen tussen warm en kou of lauw ;-)

De douchezak heeft een inhoud van 20L, je vult die en dan is het de bedoeling dat de zon het water erin opwarmt. De zak is hiervoor ontworpen. We hadden hem dus enkele dagen geleden gevuld en het was zonnig en warm genoeg geweest om het water op een fijne temperatuur te krijgen. 

We hadden hem opgehangen aan de beugel, boven de zwemtrap. En dus gisteren voor de eerste keer gebruikt na onze plonsjes rond de boot. Bij ons vertrek vandaag, leggen we hem terug op het voordek, waar hij ook de afgelopen dagen lag en daar wat zonlicht en warmte kan pakken.

Maar ja...vandaag is het Golfke/zeetje een beetje heviger...remember. En we zijn nog maar net de baai uit en hangen in en helling van 30° aan de wind te zeilen en daar gaat ie...onze douchezak! We zien hem helemaal van het dek rollen, maar kunnen er niet aan om hem tegen te houden! Spijtig! Na éénmalig gebruik...weg. Maar het ergste is dat het alweer extra plastic is dat in de zee drijft en we hebben al zo veel zien ronddrijven, vooral plastic flessen :-(

Hopelijk spoelt die ergens aan of pikt een visser de douchezak op.

En nu opzoek naar een nieuwe of een douchepomp van Decathlon. De Anastasia-crew heeft zo één, met het systeem en uitzicht van een planten-/onkruidpomp.

Zo, ik denk dat ik nu al onze avontuurtjes van vrijdag heb genoteerd. Soms wil ik te snel of te veel schrijven en vergeet ik de helft door mijn enthousiasme of is het mijn chemo-brain?! Ik steek het altijd op het laatste, want die gaten van mijn vergiet hierboven worden precies groter i.p.v. kleiner ;-)

Viveiro-Ría del Barquero, O' Vicedo(ESP)

Donderdag, 23 juli '15

De dolfijn is alweer bij de andere boot, ook liggen daar enkele vissers, dus er zal zeker meer vis(=zijn maaltijden) zwemmen dan bij ons :-(

Ik zou hem nog graag dag zeggen...

We maken ons vertrekkensklaar en beginnen het anker op te halen. En...daar is ie dan! Hij vindt ankers duidelijk geweldig. Hij zwemt er heel de tijd tussen de ketting en de boeg van Zensation, dit was ook al dinsdagavond toen we toekwamen en ons anker dropten. Er zwemt ook steeds wat vis aan de ankerketting. Hadden we dat geweten, hadden we ons wél een paar keer verlegd ;-)

Met pijn in mijn hart en tranen die achter mijn ogen prikken, verlaten we de baai en ons huisdier...konden we hem maar meenemen!

De volgende baai is ook mooi en het water is hier helderder en vertoont verscheidene tinten blauw in het zonlicht. Straks komen onze vrienden hier toe. We droppen het anker. Een beetje verder op de rivier is er nog een anker plek, met stukken die droogvallen en alweer een prachtig zicht geven met die zandbanken die in het midden van de rivier verschijnen bij LW. We halen ons anker op, we hebben nog 2u voor LW, misschien kunnen we er nog geraken...het eerste stuk gaat goed, het tweede is maar net diep genoeg en het derde gaat weer zonder probleem, maar het vierde=laatste stukje net voor de ankerplaats, blijven we de kiel in het zand steken... We moeten terug, voor het water nog verder zakt en we het tweede stuk niet meer doorgeraken. Zand is geen probleem voor de kiel, maar je zakt er niet in, zoals in modder; en dan gaat Zensation schuin liggen, wat niet zo goed en fijn is. We komen er goed door en droppen ons anker terug in de eerste baai. Jammer, want het zicht en de kleuren waren daar nog mooier en een geweldige 'ontvangst plaats' geweest voor onze opstappers.

The Captain gaat op verkenning in het dorp en naar de beste landings- en ophaalplaats voor onze vrienden.

En dan is het zover, ze zijn er bijna... De Animos-crew is geland en ze zijn onderweg met de taxi. Het weerzien met onze steigervrienden van Kortgene is fijn en de Duvel-voorraad krijgt ook aanvulling ;-)

We plonsen samen in het water en genieten van de mooie zomeravond, lekker eten en drinken, elkaars gezelschap en de verhalen die we elkaar te vertellen hebben.

Viveiro(ESP)

Woensdag, 22 juli '15

Als ik wakker ben, hoor ik ons huisdier door de romp heen blazen. Hij is hier... Aan de boot zwemmen redelijk wat vissen met een rode kleur op hun rug en honderden kleine visjes. De dolfijn is al actief op jacht. We varen met de dinghy naar het strand en hij is vrij dichtbij als we vertrekken...Zalig! We krijgen er niet genoeg van om hem te spotten en in actie te zien. Maar we moeten ook eens op verkenning gaan in de stad en proviand inslaan, want morgen komen onze eerste opstappers toe.

De stad is redelijk groot en voor ons in twee delen: het stuk aan de beach en het stuk aan de haven. Eerst gaan we op verkenning aan de beach. We stappen door de duinen naar de stad. Er zijn hier vooral café's en eetgelegenheden en wat winkels, zoals bakkers, viswinkel, supermarkt, groentewinkel, enz... Na de verkenning kopen we proviand in en we gaan twee keer naar de winkel, want het is niet zo makkelijk om de zware flessen water door de duinen te sleuren, onze trolley zakt daar met z'n wielen in 't zand. Als we terug komen zwemt de dolfijn aan een andere boot. In de namiddag maken we met ons Dinghietje de trip naar de haven en de andere kant van de stad. Er zijn hier weer leuke smalle straatjes met (tapas)bars, restaurants en winkels. En er is een grote supermarkt, 'Gadis' vlak aan de haven. In het terugkeren gaan we daar nog even binnen en rarara...wat hebben ze hier?! Duvel en nog andere Belgische bieren en zo veel meer drank en andere producten! Toch laten we de Duvel staan, we hebben nog enkele aan boord. 

We komen terug aan Zensation en onze dolfijn blijft aan de andere boot zwemmen. :-(

's Avonds maken we de wandeling terug naar de stad aan de haven, via de brug en om de havenkommen heen. Een mooie wandeling. Het is drukker in de stad dan van de namiddag...de siësta is voorbij en de Spanjaarden genieten van hun aperitief met een tapatje, die je hier in Galicië in elke bar bij een drankje krijgt. 

Het is bijna donker als we aan ons drijvend huisje toekomen, maar ons huisdier is niet met onze dame aan het spelen. Hopelijk komt die morgenvoormiddag nog even langs...

Ría de Ribadeo-Viveiro(ESP)

Dinsdag, 21 juli '15

We verlaten de Río Eo, die de grensrivier vormt tussen Asturië en Galicië. Vanaf nu bevinden we officieel in het land van de ria's. De Ria's zijn vanaf nu langer, groter en breder.

We zetten meteen zeil, maar het wordt meteen motorzeilen... Het landschap aan de kustlijn is alweer anders en ruwer met granieten rotsen. En hier en daar zijn er ver uitstekende rotsen/kapen die we moeten ronden. De wind komt geleidelijk en we kunnen nog een mooi stukje zeilen tot aan de ankerplaats in een baai in de Ría de Viveiro. Er liggen al twee zeilboten en overal liggen kleine vissersbootjes die volop proberen hun vangst te vergroten. En de dolfijn, die volgens onze Anastasia-vrienden in deze baai zou wonen, is die er? We kijken en net als we ons anker willen droppen, horen we pffff... Daar is ie! Wauw, hij is hier echt. Hij komt een aantal keer gracieus aan ons Zensation dag zeggen. Het weer is ondertussen minder: grijs en wat zever valt op ons neer. Spijtig dat we even naar binnen moeten... Ik wil elke seconde van de dolfijn zijn spektakel en aanwezigheid genieten. Al snel klaart het op en zetten we ons op ons privé-terras en kijken hoe ons nieuw huisdier in zijn privé-baai rondzwemt. Ik voel me 'de koning te rijk!' Hier heb ik altijd al van gedroomd, dit heb ik altijd gewild: "een dolfijn aan Zensation, in onze achtertuin!" En hier is die nu. Maar is hij gelukkig, zo heel alleen? Het is een sociaal dier dat leeft in groep. Is hij zijn familie verloren of is hij verstoten. Op zijn prachtig glimmende lijf zien we een aantal littekens... 

Wanneer we nog wat zelfgevangen makreel over hebben, bereid à la chef Cindy, en dit willen in't water gooien voor hem, is hij iets verder weg. Ook al heeft hij hier visjes in overvloed(we hangen onze hengel niet uit, nog genoeg in de vriezer en willen hem zijn maaltijden niet afnemen of beschadigen met de haken), misschien wil hij ook wel eens iets anders op het menu, dan rauwe vis ;-)

Het is donker en af en toe horen we hem blazen. We kruipen in onze kooi, maar ik ben 'over excited' met ons huisdier die we hier hebben!

Ría de Ribadeo(ESP)

Maandag, 20 juli '15

Was-, poets- & klusdag vandaag... We besluiten nog een nacht hier te blijven liggen en vanavond naar de stad in een klein barretje de lokale, begeerde 'pulpo' te gaan eten. Een Frans/Spaanse(de vrouw heeft twee nationaliteiten) cruister heeft ons dit aangeraden. Pulpo kan je hier overal eten en we hebben dit ook reeds geproefd in Gijon op het festival. Maar hier in Ria de Ribadeo, in bar Casa Villaronta, wordt de pulpo het lekkerst klaar gemaakt en dat is te merken aan de rij mensen die buiten staan aan te schuiven, want je kan niet vooraf reserveren(zoals in de Oesterput in Blankenberge). Je geeft je naam en aantal personen op en ze zeggen hoe lang je ongeveer moet wachten op een tafeltje. We komen toe en er staat nog niet veel volk. Twintig minuten zeggen ze ons. Binnen is het klein en aan de toog kan je niet gaan zitten. Dus we gaan op het terras bij de buren dan maar iets drinken. Ze roepen ons snel, we hebben net ons drinken...dat wordt Ad fundum ;-)

We bestellen de lokale pulpo(inktvis) en pimientos(kleine groene gezoete pepers) en calamaris. Binnen de vijf minuten worden de eerste dish al gebracht. Het tempo van serveren ligt hier hoog, aangezien de gerechten ook maar een korte bereidingswijze vragen, anders is't rubber! Het is super lekker en we genieten. Dit was een super tip en de moeite waard! Wanneer we buiten stappen is de rij wachtende mensen bijna zo lang als de straat! Iedereen wil hier eten en zijn ;-) Smakelijk

Luarca-Ría de Ribadeo(ESP)

Zondag, 19 juli '15

Zensation was een hels piratenschip vanacht! The Captain is wél vijf keer opgestaan om lijnen en fenders te verhangen. We klotsten en botsten...en werden 'bespookt' met klopgeesten. Door het keren van de stroom en het afgaand en opkomend water en voorbijvarende vissers, was het moeilijk voor Zensation om op haar plek te blijven stil liggen. De meerboeien bleven ook niet voor de fenders drijven!

Veel slapen was er dus niet bij. We verlaten de oncomfortabele ligplaats al voor 9u. Ook al is het stadje leuk en hadden we gepland om deze voormiddag nog even aan land te gaan... Dit bespaard ons nog meer verleg van touwen en meerboeien. Er komt toch geen wind, dus motoren moeten we toch.

Het landschap is weer anders. Voor de kust liggen nog wél ruwe gebergten, maar ze zijn groener en vlakker bovenop, dan de hoge achterliggende bergen. De zon is reeds van de partij en de Golf van Biskaje is weer plat. Na enkele uren komt er een beetje wind en we proberen die te vangen. De zeilen worden gezet en op vijf minuten tijd neemt de wind van 6kn toe naar 20kn. Sinds lange tijd hangen we nog eens onder een helling van 30° en Zensation en haar crew voelen zich in hun sas :-)

We kunnen zo de laatste 10mijl zeilen tot aan de brug van Ria de Ribadeo. We lijken hier wel in een fjord toe te komen in een Oostenrijks dorp. Het landschap is prachtig en hier en daar op de oevers bevinden zich zandstranden en kloven/kleine grotten in het gebergte aan de rivier en het strand, die met HW bereikbaar zijn met een klein bootje.

We gaan in de haven liggen om hopelijk een stabielere nacht en nachtrust te hebben. Ons drijvend huisje mag aan een vingersteiger ook tot rust komen.

We komen hier alweer enkele Franse schepen tegen van de voorbije dagen. Ons bewegend internationaal cruiserswereldje wordt stilaan groter.

Om in de bovenstad te geraken moeten we heus klimmen langs de steile straatjes, met brandende kuiten als gevolg. De Spanjaarden vullen hier alweer elk terrasje in de smalle straatjes en het mooie centrale plaza. Er staat hier een schitterend gebouw met torentjes en koperen ronde daken, de Torre do's Moreno. Jammergenoeg is het wat vervallen. Aan de haven zitten de restaurants en terrassen ook vol en we keren naar ons privé-terras voor een nightcap ;-)

Puerto de Cudillero-Luarca(ESP)

Zaterdag, 18 juli '15

Om 5u wordt ik wakker van iemand die op het dek rondloopt: de buurman. Één van de fenders(stootkussens) hing te zeuren en daar werd hij wat nerveus van ;-) Met onze dames was alles ok en ze lagen nog goed.

Om 10u nemen we alweer afscheid van elkaar. Wij gaan het dorpje bezoeken en zij varen verder.

Er zijn prachtige gebouwen in het dorp, met uitstekende balkonnetjes en versierd met houtwerk. Maar er zijn er vele die leeg staan en verwaarloost zijn. Jammer,... De crisis heeft hier zeker toegeslagen en de jonge mensen zoeken een stad op om te werken. Het is hier wél toeristisch, maar het gevoel dat dit het 'kroonjuweeltje' van de Spaanse noordkust is...daar zijn we het niet overeens met het boek, we hebben daar andere plekjes voor in gedachten... De Vaarwijzer is ook al vijf jaar oud en dan kan er wél wat veranderen, hé. De typisch Spaanse huizen met witte gevels en oranje ronde-pannen daken, hebben we sinds het verlaten van Frankrijk en onze komst hier aan de noordkust, niet meer gezien. Gek, hé. In Frankrijk wél en hier in Spanje niet, hi, hi, hi,...

We voelen wind en hopen nog een stukje te kunnen verder zeilen. Maar, het wordt alweer motoren :-(

Opeens ziet Geert een grote houten plank drijven...die kunnen we misschien wel als wrijfplank gebruiken. Met wat gemanoeuvreer, krijgen we de plank te pakken en hijsen ze aan boord. Als je dat 's nachts tegen je boot krijgt... De plank zit vol gaten. Er zal toch geen memel meer inzitten?! Na tien minuten zien we precies iets bewegen, neen véél beweging in/uit de plank komen en we willen het risico niet nemen dat onze teak en interieur wordt opgegeten! Dus gooien we de plank weer overboord. Sorry voor onze vaar-collega's, hopelijk blijft iedereen van een aanvaring met de plank gespaard en spoelt ze snel ergens aan. Dan wil je al iets doen aan de veiligheid van andere en de watervervuiling...

Luarca oogt leuk en gezellig er is veel beweging op de kade. De binnenhaven is enkel voor de vissersboten en vaste ligplaatshouders. Passanten moeten voorin de haven aan een meerboei afmeren met de achterkant en de voorkant met een lange lijn(minstens 30M) aan de kademuur vastmaken. De meerboei hebben we meteen opgepikt en de Franse buren varen net in hun dinghy voorbij en stellen voor om onze lijn aan de muur vast te maken. Dat scheelt ons het onmiddellijk optuigen van ons Dinghietje. Het zijn onze buren van gisteren en vanmorgen in Puerto de Cudillero. Cruisers onder elkaar helpen waar ze kunnen. Heel leuk en zeer makkelijk zo afmeren met hulp. De ligplaats is wat wiebelig...er staat een deining en de voorbijvarende lokale boten nemen geen gas terug en zorgen voor extra golven! We zijn hier duidelijk niet echt welkom. Want qua faciliteiten is er niks en een steiger naast de kademuur zou heel wat meer passanten en opbrengsten meebrengen. Dat zouden ze in heel wat van de mooie plaatsen(die we reeds bezocht hebben) hier kunnen voorzien. Maar ja, we varen hier niet in Nederland, waar de voorzieningen op de meeste plaatsen in Zeeland fantastisch zijn. We zijn op dat punt verwend ;-)

We gaan aan land en komen op een markt met piraten. Het is hier een piratenfeest en er is zelfs een houten schommel piratenboot vol kleine piraatjes. Geweldig! Na een wandeling en het opsnuiven van de piratensfeer, varen naar ons eigen piratenschip en we checken nog even of Zensation zo de nacht in kan. Neen, we komen 40cm te kort bij laag water...we moeten achteruit, maar dan moeten we de meerboei op de middenkikker verleggen en het touw van de kade verlengen met een extra lijn. Naast ons ligt nog een meerboei en die leggen we aan de andere middenkikker, zodat Zensation wat rechter komt te liggen. Nu houden we genoeg diepte over bij LW. Om de klopgeesten(de meerboeien die tegen de romp botsen) te beperken, hangen we tussen elke meerboei een fender horizontaal met het water. Zo, we zijn klaar voor de nacht.

Luanco-Puerto de Cudillero(ESP)

Vrijdag, 17 juli '15

The Captain is de kuip aan het simoliseren. Ik profiteer van de lege steiger om de vinyl extra proper te maken en de inhoud/proviand in de bilge te herschikken. De voormiddag vliegt voorbij en we zetten koers naar een kroonjuweeltje(volgens de 'Vaarwijzer'). Na een uurtje zeilen, is het beetje wind dat er was, op. Motor aan dan maar. Ineens varen we in een school(als dat ook zo heet!?) kleine krabben. Met duizenden zijn ze. Ze zweven een beetje in het water. De vislijnen doen ook hun best. We vangen een makreel en vijf minuten later nog één en nog één, zo gaat het even door en de emmer wordt stilaan te klein. The Captain wil al stoppen na vier, maar we hebben nu nog wat plaats in de vriezer. Uiteindelijk worden het er acht, bijna hadden we er tien, maar twee makrelen hadden weer gelost. Het is een zwembad in de kuip, want er zitten een paar hevige makrelen in de emmer, ze spartelen zo hard met hun staart, dat ze heel de kuip nat spetsen!  De kustlijn wordt hier ook weer woester en hier en daar liggen weer granieten rotsen in zee.

Onze vrienden van Anastsia liggen sinds gisteren al in Cudillero. Ze helpen ons met aanwijzingen voor het aanleggen in de haven. In de pilots staat geschreven dat je de geel/rode boeien moet nemen. Maar het zijn geen gewone meerboeien, waar je je lijn door het oog steekt, neen er hangen twee touwen aan die je voor- en achteraan op je kikker moet beleggen en tussen die touwen hangt een touw met een klinker! Deze methode kennen we nog niet en er staat ook niks van in de pilots vermeld, dus waren hier niet op voorbereid. Gelukkig kunnen we profiteren van Anastasia, die hier gisteren reeds mee geklungeld hebben en het voor ons hebben uitgedokterd. Het afmeren gaat goed en we leggen Zensation weer tegen Anastasia, zodat ze weer van elkaars gezelschap kunnen genieten. Na het schoonmaken van de makrelen is het tijd om met onze vrienden te klinken op Geert's B-Day van gisteren. Ze geven de jarige een Duvel Trippel Hop en een 'Happy Birthday'-ballon. De hombres en  klinken met een Duvel en de chicas met champagne. Het zicht in de haven is hier bijzonder en de huisjes op de flanken zijn dat ook. We geven nog aanwijzingen aan enkele boten en hun crew die toekomen, om geklungel en aanvaringen te voorkomen. De havenmeester komt pas te voorschijn, wanneer je vastligt en hij vult dan de papieren in en ontvangt dan snel het liggeld ;-) 

Met den brommer gaan we naar het dorp voor tapas. De landingsbaan(schuine, betonnen helling) is super glad door het zeewier, wat voor heel wat spektakel zorgt bij de kijklustigen op de kade. Het dorpje is gezellig en de terrassen zitten vol. 

Gijon-Luanco(ESP)

Donderdag, 16 juli '15

It 's my Captain's B-Day. We trekken de stad in op zoek naar een ontbijtje. We trekken naar de andere kant en het andere strand van de stad. Er zijn al veel mensen aan het wandelen op het strand, maar voor de rest is de stad nog aan't slapen. Hier en daar vinden we een zaak die open is, maar het duurt een tijdje voor we iets vinden waar we een croissant en/of broodje kunnen eten. Het ontbijten of ontbijtbuffetten zoals bij ons op sommige plaatsen populair is en wordt aangeboden, zijn we nog niet tegen gekomen. Maar ja, de Spanjaarden eten 's avonds pas na 22u en ontwaken wat later, en ik denk dat ze hun ontbijt dan overslaan, hé. 

De jarige drinkt een grote Nescafé frappé, dat vind je hier overal, dus dat is een meevaller voor the Captain. De gebouwen in de stad zijn allemaal authentiek, maar de interieurs van de meeste zaken zijn modern en mooi. Na nog wat side seeing zeilen we in de namiddag naar de volgende haven, Luanco. De havenmeester komt ons tegemoet gevaren en waarschuwt ons voor de rotsen die onder het water liggen, maar goed gemarkeerd zijn door boeien. Het is een vriendelijke jonge man en hij helpt ons bij het afmeren. Zijn Engels is beperkt, maar we begrijpen dat hij Zensation mooi en groot vindt, dat herhaald hij wél een aantal keer, alsook de vraag hoeveel nachten we willen blijven. Één nacht vind hij duidelijk te weinig... Na het invullen van de nodige documenten, doet hij teken van een stempel zetten en heel onze stempel en wil hem op het papier zetten. Hij kijkt verbaasd...wanneer ik onze stempel laat zien, wil hij een afdruk op een blanco papier. Hij is onder de indruk. Nou ja, ik was al content dat ze eens achter onze stempel vroegen, ook hij bedoelde hij waarschijnlijk iets anders ;-)

Er liggen hier maar drie passanten, de andere boten zijn vissers en vaste ligplaatshouders. 

De champagne komt boven en we klinken op the Captain's Birthday(nogmaals) ;-)

Op de steigers en boten wordt het drukker. Er worden op bijna alle boten vlaggen  gehangen: feestbevlagging, kleine Spaanse en blauwe vlaggetjes met een geel kruis, nml.: de Asturische vlag. Via een Spanjaard vernemen we dat het hier vijf dagen festiviteiten zijn. Gisteren is het begonnen met het vuurwerk, dat we tot in Gijon gehoord hebben. Nu varen de meeste boten uit en naar de baai om één of andere heilige te eren. Het is een leuk tafereel om alle versierde boten te zien uitvaren. Even later zien we ze van de baai naar zee varen en daarna terug naar de baai en weer naar hun plek in de haven.

We gaan richting het dorp en kiezen een terras aan het strand, waar nog véél volk is, ook al is het al 20u. De zon schijnt nog volop en het is warm. We trekken verder de stad in om iets te gaan eten. Het is super druk in de smalle straatjes, feestende mensen en kinderen, fanfare, terrassen met liters sidre die uit de hoogte wordt ingeschonken en voor een plakkerige ondergrond zorgen. Op sommige tafels staan een soort tap aan de fles sidre, een pijp zit in de fles en met een boog loopt die naar beneden, waaruit de sidre komt. We belanden in een bruin café/tapasbar en aan de toog kunnen we ook hier het schouwspel van het inschenken alweer gadeslaan. Voor de toog ligt ook een goot, waarin de stamgasten hun resten sidre uit hun glas weggieten. De tapas zijn heerlijk en we verlaten het feestende dorp en vinden weer rust op een verlaten stille steiger.

Link naar meer foto's

http://zensationsailing.tumblr.com/

Meer foto's van onze avonturen met Zensation

Gijon(ESP)

Woensdag, 15 juli '15

De geluiden en mensen in en van de stad zijn nog niet lang slapen, wanneer wij ontwaken. Dit is onze eerste keer dat we in een haven in Spanje liggen, aan een steiger sinds de oversteek uit Port-Médoc(FR). Zensation wordt vandaag extra geswanjeerd: een zoetwaterwasbeurt met shampoo van uren... Haar baasje kruipt zelfs in dinghietje om elke millimeter van haar romp onder handen te nemen. Ik heb een wasbak klaar en kan nog net mee met de taxi-boot van de haven naar het havengebouw. Dat is luxe(waar we ook voor betalen, want het liggeld(ook al hebben we 50% korting) is ni niks! Wordt per m2 berekend). Te voet is het rond twee havenkommen omheen wandelen en met een volle waszak... En ik ben net op tijd, want achter mij komt de buurvrouw binnen. Ik heb men was al in de machine zitten en zoek de zeepbakjes, dan pas zie ik dat ik het in de droogkast i.p.v. In de wasmachines heb gestopt. Ik verontschuldig me aan onze buurvrouw, die ook net wil wassen... We kunnen er samen om lachen! Nog niet goed wakker, zeker ;-)

De andere tochtjes naar de boot en terug naar het havengebouw voor de was en douche, gebeuren te voet, want de taxi-boot is telkens afwezig of bezet. We zijn de hele dag in de weer. Zensation is weer spik & span en ligt stralend te blinken. De zon liet het afweten vandaag, maar ons bootje schittert nu voor héél Gijon!

Het is al avond wanneer we de stad eindelijk intrekken. Er is deze week een festiviteiten in Gijon: 'semana negra'. We zijn benieuwd en gaan een kijkje nemen. We wandelen voorbij het strand, waar drie gebouwen staan, die het uitzicht hebben van een cruiseschip. Het oogt apart.

Op de festiviteiten is allerlei: optredens, kraampjes met eten & drinken uit de streek, kraampjes met kleding, schoeisel, accessoires en een heus boekenfestijn met stripboeken en -figuren die extra aandacht krijgen en tenten waarin lezingen door auteurs en tekenaars wordt gegeven. Er zijn ook tenten met buffetten en grote ketels waarin 'pulpo'=inktvis wordt gekookt. Daarna worden alle tentakels met een schaar in schijven geknipt en op een typisch houten bordje geserveerd. Dit lokt veel eters, die in rijen staan aan te schuiven voor een tafeltje(zoals tijdens de palingfeesten in Mariakerke). En er staat een kermis met vele attracties, zoals op de Sinksenfoor. Het grote rad hadden we gisteren vanop het water al in de verte zien staan. Aan een bus zien we een man hangen/leunen helemaal bovenaan, met een hand tegen de bus en zijn voeten zweven meters boven de grond. Raar, hoe doet die dat? De steunende arm is wel langer en zijn benen hangen ook iets gebogen en relaxed. We kunnen er niet aan uit. Geert denkt dat die in een harnas hangt. Hij trekt in ieder geval veel kijklustigen. Het is hier gezellig rondwandelen en we kiezen voor een plekje aan het kleine podium, waar we smullen van lekkere tapas. Het uitschenken van de lokale drank sidrer(soort cider) gebeurt hier zonder opvang-/morsbak. Het is een geweldig tafereel om iedereen om ter best die sidres te zien uitschenken vanuit de hoogte. Er zijn er zelfs die het doen zonder te kijken naar de beker die ze (willen) vullen. Ze vullen die ook slechts voor max. 2cm, drinken dan, de rest wordt uitgeschud en schenken weer in... Ik moet jullie niet vertellen dat dit een serieuze plakboel oplevert ;-) Maar dat hoort er bij. We genieten van de Spaanse gezelligheid en het is al snel laat, wanneer we weer terugkeren naar de haven. Onderweg horen we mensen een Vlaams nummer zingen en we zingen spontaan mee...het zijn Vlaamse Spanjaarden, die hier bij hun familie op vakantie zijn. Het zijn voornamelijk Spanjaarden die hier aan de Noordkust op vakantie komen, we hebben nog niet veel andere talen gehoord. Maar je merkt het ook wanneer je iets gaat eten of drinken, er staat niks in een andere taal vermeld, als ze al een (menu)kaart hebben! Maar het is hier zeker een aanrader om eens een vakantie te plannen. Onbekend is onbemind, hé! Een tijd later horen we op onze boot vuurwerk in de verte, maar we zien niks. het is 00.00u net op tijd voor the Captain's Birthday, dat heeft hij dan al gehad, hé ;-) morgen vieren we verder! De muziek gaat nog een hele tijd door... 

Lastres-Gijon(ESP)

Dinsdag, 14 juli '15

Vanmorgen krijgen we bezoek. De man heeft een klipbord waarop papieren hangen en doet teken dat we het moeten invullen. Het is de havenmeester. Terwijl we de papieren invullen proberen we met hem een praatje te maken, maar hij spreekt geen ander taal dan Spaans...maar wil wel een sigaret opsteken. Ik vraag hem om dit aub niet te doen aan boord... Hij blijft vriendelijk kijken en steekt zijn sigaret weer weg en gaat tevreden met zijn papieren weg. Hoe? En betalen? Alleen maar administratie, zonder opbrengst?! Strange, maar zo willen we altijd wel papieren invullen ;-)

We trekken het dorp in en in de haven ligt een kilometers lang visnet, dat door vissers hersteld wordt. Het is een serieuze beklimming naar het dorp en het zicht op, de haven en onze dos chica's is de moeite. We lunchen nog samen aan boord en eten de laatste zelf gevangen makreeltjes op...en dan is het tijd om afscheid van elkaar te nemen. De Anastasia vaart naar een andere bestemming en hun Duvel-voorraad is uitgeput...(op Zensation ligt er nog wat in de bilge verstopt ;-) ), maar we treffen elkaar wél weer ergens onderweg. We wensen elkaar een goede vaart en maken de chica's van elkaar los.

Tijdens het varen zien we Anastasia nog en via VHF wordt er gecommuniceerd. Ze zitten met een elektrisch probleem. De mannen hadden er hier vanmorgen al aan geklust, maar ze hebben het niet kunnen oplossen blijkt nu. Dus er wordt heel wat over en weer gepraat en advies gegeven.

Gijon heeft enorme buildings vanaf de zee te zien. We zien ook veel vlaggen aan de masten van de boten wapperen, er is hier duidelijk iets te doen, hopelijk is er nog een plekje vrij voor ons. De havenmeesteres komt ons reeds tegemoet gevaren en wijst ons een plek aan en neemt ons lijntje aan. We liggen niet in de passantenhaven, maar duidelijk wél tussen passanten: Engelsen, Fransen, Ieren en nog een Belg op de volgende steiger. Wanneer we van de capitaineria komen, zien we de tweemaster liggen. Is het de Antwerpenaar, Viking of the Redhills? We kunnen het niet goed zien en krijgen met onze kaart geen toegang tot die steiger. Wanneer we terugkeren om te douchen, komen we hem onderweg tegen. Hij is vandaag toegekomen van Port-Médoc, waar we hem ontmoet hebben en van waar ook wij zijn overgestoken.

Na de douche trekken we de stad nog in voor een hapje. Het is hier alweer een gezellige Spaanse sfeer. De Spanjaarden komen nu pas tot leven en vullen alle terrassen om te eten en/of te drinken. Morgen gaan we verder op ontdekking in deze stad.

Ribadesella-Lastres(ESP)

Maandag, 13 juli '15

Wanneer we wakker worden, horen we het vuil vanop de kade op ons dek vallen en daarna water...de straatvegers zijn aan het werk. Ons Zensation krijgt een vuilstraling over haar heen :-( Maar de zon schijnt en we genieten van onze mooie ligging in dit alweer mooie stadje. We zien voor ons een strandje, dat bijna tot aan onze bootjes komt met LW. In de stad zijn gezellige leuke smalle straatjes met winkels en terrassen. Bij de bakker doen de mannen zich al te goed aan een éclair/choeke ;-) alvorens we met ons baguette de boten bereiken en nog aan ons ontbijt/brunch moeten beginnen. In de stad zien we ook enkele Compostella-wandelaars, te herkennen aan hun wandelschoenen, rugzak met nog schoeisel aan en een schelp. We bewonderen de mensen die deze tocht ondernemen. Een vriend van ons heeft dit enkele jaren geleden ook volbracht. Knappe prestatie! 

We zijn nog niet lang aan boord of we krijgen bezoek: douane. We laten onze controlepapieren zien van in Bilbao en hij is tevreden, ook bij onze buren is het voldoende om die papieren te laten zien. Dat is snel afgehandeld.

Nadat onze buikjes wat opgevult zijn en L'Heur de l'apero ingeluid is, trekken we terug het dorp in. Wanneer we de brug overwandelen, komen we aan het toeristisch-recreatieve gedeelte van Ribadesella: stranden, hotels, souvenierwinkels,... We lazen in de Vaarwijzer dat hier grotten zijn en willen die wél bezoeken, slechts één probleem: gesloten op maandag&dinsdag en vooraf te boeken, dus niet voor vandaag! Jammer. We besluiten dan om vandaag alweer door te varen, i.p.v. morgen. Het is nu HW, dus hebben we wat meer reserve onder de kiel en is hopelijk de terugvaart door de aanloop een beetje rustiger en veiliger. Na nog wat aankopen en een ijsje achter de kiezen(van the Captains), kunnen we weer even verder en zijn we klaar om dit mooie stadje te verlaten.

Wanneer we terug keren naar de dames, liggen ze bijna boven de kademuur...het gaat hier zoals bij een schutting in een sluis, alleen duurt het omhoog en omlaag gaan zes uur. We kunnen nu wél makkelijker aan boord gaan. Onze landvasten, fenders en het wrijfhout, alsook ons gangboord, zijn vies van het zeewier dat hier ronddrijft. Straks wat emmers zeewater eroverheen kappen en dat is goed voor de teak.

Wanneer we de aanloop willen nemen, vaart er net een rib voorbij van het Rode Kruis. De man vertelt ons dat we na de derde golf moeten gas geven en doorvaren, om de aanloop veilig door te komen. We kijken en tellen en ja, we gaan...net dan komt er een zeiljacht net om de hoek binnengelopen, maar we kunnen elkaar goed en veilig passeren. Voilá, dat ging met een rustiger gevoel dan gisteren. Die begeleiding hadden we toen ook kunnen gebruiken. Maar we gaan dit zeker onthouden!

De trip naar Lastres is kort, maar de moeite. We worden getrakteerd op een kustlijn met bergflanken, die zowel ruw als groen zijn. Daarachter zien we de 'Picos' met hun besneeuwde bergtoppen. We hadden de eerste morgen in San Vincente de la Barquera er al een glimp op kunnen werpen. Bij helder weer kan je de Picos zien tot 30 mijl vanaf zee. Het lijkt wél of we in Oostenrijk of een ander ski-oord varen. Echt magnifiek!

We bereiken onze bestemming, maar door de zon is de haven en de invaart moeilijk te zien. Het is een kleine vissershaven, waar geen  plek is voor passanten, enkel aan de kademuur, maar daar ligt een grote vissersboot, gelukkig kunnen we er nog voor. Anastasia komt tegen Zensation liggen en we kunnen onze vangst van de de dag ervoor beginnen klaarmaken en opeten. De huizen van het dorp zijn op de heuvel gebouwd en kijken op ons neer. We horen door de kademuur de zee die er tegen botst, een rustgevend geluid. De avond valt en de vissersboot vertrekt volgeladen met lege bakken en kilo's ijs. De kade wordt ingepalmd door vissers die voor en achter ons het ene na het andere lijntje de haven ingooien. Sommige kijken maar raar op dat we hun visplek verstoren en verkleinen... Ze zullen hier niet dagelijks bezoek krijgen langs hun kade. Wanneer we de avond afsluiten zijn de vissers nog volop aanwezig en we vallen in slaap met hun stemmen, het sssss-geluid van hun lijntjes die uitgegooid worden of trrrrr...ingehaald worden en de zee die door de muur heen zingt....

San Vincente de la Barquera-Ribadesella(ESP)

Zondag, 12 juli '15

The Captains varen alweer naar het strand en gaan in het dorpje naar de bakker. Deze keer houden ze het bij hun baguette. Na het ontbijt worden de dames in gereedheid gebracht voor vertrek. De hekankers hebben zich goed ingegraven en het is een heus karwei om ze los te maken en aan boord te slepen, maar met elkaar te helpen gaat het goed. We nemen afscheid van deze mooie, rustige ankerplek en op naar een andere bestemming. Hiermee verlaten we ook het deel van Cantabrië(het smalste deel aan de Noordkust, t.o.v. het Baskenland, Asturië & Galicië) en gaan we nu een aantal stops maken in Asturië.

Er staat weinig wind en we zetten meteen SPI, om na 10 minuten deze weer te strijken en motor aan te zetten. Na een tijdje proberen we terug. De vislijnen hangen uit op Anastasia en Zensation. Wie zorgt er voor een vis voor de apo en wie voor het diner?! Eerst horen we via VHF gejuich vanop Anastasia: 2 makrelen. Vijf minuten later. Hebben wij ook één gevangen en de ene is nog maar net binnengehaald, of we vangen al een tweede. Ze zijn redelijk groot, de grootste die we ooit al gevangen hebben. Die van op de Noordzee waren veel kleiner. Tussenstand Anastasia-Zensation= 2-2. Hopelijk is de visvangst-frustratie bij Anastasia-crew gepasseerd. Zouden wij hen geluk brengen met de vangst? Vis hebben we alvast genoeg voor vanavond ;-)

Toch vangen ze op Anastasia nog een makreel! 3-2. Proficiat!

De wind zakt weer in. We hebben nog 10NM te varen naar onze bestemming en we moeten er enkele uren vóór LW toekomen. Dus vervangen we de zeilen door de motor, zo kunnen de batterijen ondertussen ook wat bijladen. Wanneer we toekomen in Ria de  Ribadesella krijgen we al een mooi zicht op het strand, met enkele sprookjesachtige gebouwen. In Castro Uldriales hebben we ook van die mooie sprookjesachtige gebouwen gezien, met torentjes en kleurrijk. We zien een enorme branding staan op het strand en wanneer we hoekje om willen draaien, rolt er net een gigantische golf binnen. Het lijkt wel of we het strand op geduwd worden...we draaien terug. Pfff, dat ziet er tricky uit en het is bijna LW, veel water onder de kiel hebben we zowiezo niet over om binnen te varen. We moeten tussen een muur en het strand de ria invaren. Anastasia wordt via VHF opgeroepen en we overleggen...en ze informeren bij de vissers die voor de baai liggen. Volgens hen is het geen probleem en Anastasia wil het wél proberen. Vanop afstand varen ze precies op het strand en tegen de golfsurfers. Ook de visser die voor hen passeert lijkt wél op het strand te varen! Oké, wé willen het ook wagen. Maar het is toch met een extra voorzichtigheid en oplettendheid. Onze twee paar ogen moeten verschillende dingen gelijktijdig in de gaten houden: uitkijken naar de muur, de stenen die er naast liggen, de dieptemeter en de golven. We beginnen net na een grote golf aan de invaart en met behulp van de aanwijzingen van Anastasia, die voor ons varen, worden we binnen geloodst.

Het dorp dat verschijnt achter de muur is idyllisch. Langs de kade zijn vele mensen en bij het aanleggen aan de kade krijgen we veel bekijks, maar ook hulp, want de muur is hoog en de bolders staan bovenop de kade. Met wrijfhout(planken) van Anastasia, tussen de romp en de kademuur, ligt Zensation veilig voor de wrijving met de muur en kan Anastasia komen bijliggen. De dames komen ondertussen heel goed overeen en de 10tonner wil de 7,5tonner wel opvangen. Wel, wel, het was spannend om hier te geraken, maar we zijn blij dat we het hebben bereikt, want het zicht is hier prachtig! Meer dan de moeite waard! We krijgen ook een héél mooie zonsondergang tussen de ingang van de ria, van waar we liggen.

L'heure de l'apero is onderweg reeds gepasseerd en de makrelen liggen in de vriezer voor morgen. Het is al laat en kiezen een restaurant vlak aan de kade, met zicht op de masten van onze dames en smullen van een vis en schaaldieren schotel. Yam ;-)
We zitten nu in de streek van de cider. Er staat op het terras een soort grote spuugbak, waar de garçon met véél show de glazen cider inschenkt, door de cider uit de fles in het glas te mikken vanuit een meter hoogte. De bak is om het morsen op te vangen, want het is een spetterende, plakkerige bedoening en de cider is heel zoet. Enkele dagen terug, bestelde ik een cava op een terras. De ober bekeek me raar en herhaalde enkele keren het woord en wist niet wat ik bedoelde. Gelukkig hadden we er WiFi en kon ik hem om de tablet een afbeelding van een glas en fles cava tonen. Ah, toen wist hij wat ik wou... Ik weet dat mijn Spaans zich beperkt tot enkele woorden, maar 'cava' is toch géén Chinees woord, hé! Ook al is cava van Spaanse oorsprong, deze bubbels zijn hier niet in, dat is duidelijk. Dus bestel ik maar vino blanco en drink cava op mijn privé-terras ;-)

San Vincente de la Barquera 2 (ESP)

Zaterdag, 11 juli '15

Vannacht is alles goed verlopen. De dames zijn op hun plekje blijven liggen en hun ankers hebben het ook goed gedaan. Ook the Captains zijn blijven liggen en hebben een goede, rustige nachtrust achter de rug. 

Tegen de middag varen we met twee dinghy's naar het dorp, aan de andere kant van de ria, aan de tussen de twee bruggen. Het oogt heel mooi en pittoresk. Heel anders dan het stuk aan het strand waar we liggen. Dit is heel toeristisch. Er is hier een camping en twee stranden: één aan de ria en één aan de Golf/zee, waar het een golfsurf-paradijs is, omwille van de branding. Het is opletten geblazen met ons dinghietje, dat we niet over de zandplaten varen en vastvaren, ook al is het bijna HW. Het is markt in het dorp en we lopen met onze trolley er door. Het is zoals een markt bij ons, maar met zeker 90% kleding en accessoires. We stappen door naar de supermarkt voor onze proviand en met volgeladen trolley's en zakken varen the Captains met de brommer naar de boten om de boodschappen te lossen, terwijl de ladies iets gaan drinken en WiFi opzoeken. We hebben nog even tijd, want we wachten tot de visboer weer opengaat, voor een vers viske voor op de BBQ vanavond. De mannen blijven redelijk lang weg...zouden ze stilgevallen zijn met de brommer en moeten roeien? Of zijn ze aan boord een aperitiefje aan't drinken? Natuurlijk het laatste...

Het stadje is gezellig met allemaal smalle straatjes met winkels, barretjes en de plaatselijke bevolking, die een samenhorige sfeer uitstralen.

Wanneer we terugvaren, met de vis, naar de dames op de ankerplek, is het bijna LW. We moeten echt slalommen rond de droge zandbanken, maar het water is hier helder en we geraken zonder problemen thuis.

L' heur de l'apero gaat verder aan boord en de Big Green Egg bakt onze visjes. Na nog een spelleke UNO, waar de verliezer van de vorige avond de winnaar(en daar SUPER happy door is) wordt en a nightcap, zoeken we allen voldaan onze kooi op.

San Vincente de la Barquera(ESP)

Vrijdag, 10 juli '15

Om 5u horen we geklop...we springen uit bed en nemen polshoogte. Naast de stuurboordkant van Anastasia en onze bakboordkant is het droog, het is bijna LW en Anastasia hangt ook wat scheef, ze helt naar ons toe. Hun roer kan niet meer bewegen en onze masten en zalingen gaan bijna 'crosteren'! Anastasia kan droog vallen doordat ze een kimkiel hebben, maar op één kiel of op het roer alleen droogvallen, is niet zo goed voor de boot. Er is wat ongerustheid en er worden ankers verlegd en aangetrokken of gelost. Uiteindelijk komen ze weer recht te liggen en de masten en zalingen zijn weer op veilige afstand van elkaar verwijderd. De kooien worden alweer opgezocht. De vorige LW's hebben ze op Anastasia hier geen problemen gehad, maar ja, ze wilden Zensation ook maar naast hun leggen, hé ;-)

Enkele tijd later horen we weer geklop! Oei, dit komt niet goed. Geert staat direct in de kuip, maar er is geen tweede Captain of wat dan ook te zien... Alles is nog in orde en hebben net genoeg diepte, het was het anker dat wat trok en zeurde.

We ontwaken later dan normaal en the Captains varen met zijn twee met de brommer naar het strand. Ze gaan baguettes kopen...eens aan boord wordt er door de twee zoetebekken een zakje vol van de bakker in de koelkast gestopt: een dessertje voor later.

Er komt meer en meer wind en deining en stroming opzetten en de zandplaten naast ons worden kleiner en aan stuurboordkant verdwijnt zelfs volledig. Echt graaf wat een tijverschil je hier hebt en hoe je plots weer veel of weinig water rondom en onder je boot hebt. Het oogt ook spectaculair! Het plan om aan wal te gaan moeten we door de hevige wind en deining laten varen, dit halen we nooit droog! We krijgen stoten van 28kn wind, dit was voorspeld tot vannacht. De mensen op het strandje, voor ons deur, worden gezandstraald en al snel loopt het strand leeg. L'heure de l'apero begint al vroeg...of gaat de hele dag door ;-)  Het wordt weer laag water en weer worden er hek- en ankers verlegd, aangetrokken of gelost. The Captains zijn constant met de 4 ankers bezig om Anastasia en Zensation van voldoende water te voorzien onder de kielen. 

Gelukkig kunnen ze als beloning genieten van hun gebakjes die ze meegebracht hebben van de bakker: 3 soorten en in totaal 4 stuks. Voor elk één, maar ze weten dat the Captain ladies dat niet zo graag eten, dus ze verorberen het met véél goesting en smaak allemaal zelf, begeleid met Duvel ;-) De twee zoete Captains hebben elkaar hierin goed gevonden!

Bij LW neemt de deining en wind af. We wagen het erop om de dames achter te laten en met z'n vieren aan land te gaan m.b.v. de brommer. Anastasia en Zensation liggen mooi te wezen naast elkaar en komen goed overeen. We nemen foto's van op de wal van beide dames en riskeren het om even rond te lopen. Op het strand aan zee is het druk, hier lig je beschut voor de wind, die de mensen op het andere strandje zandstraalt. Buiten enkele barretjes, een bakker en kleine buurtwinkel, is hier weinig te zien.

Dan is het alweer apo-time en we varen terug naar onze privé-terrassen en wagen ons aan een zwemmetje. Onze ducky(eend)-thermometer, die we eergisteren gekocht hebben, drijft in het water en geeft 21°C aan. Het water is hier helder en voelt verfrissend. Onze tweede gevangen bonito wordt op de Big Green Egg klaar gemaakt en we genieten met z'n vieren van het lekkers. De wind steekt weer op en we verhuizen naar binnen voor nog enkele spelletjes UNO, wat véél leute(op z'n Anastasia's gezegd) meebrengt! De dag is alweer voorbij gevlogen...

Castro Urdiales-Sanoña-San Vincente de la Barquera(ESP)

Donderdag, 9 juli '15

We hadden hier best nog even kunnen vertoeven, maar verlaten het mooie stadje Castro Urdiales en varen op motor(geen wind) naar Santoña. De gebergten langs de kust zijn gigantische en er komt geen einde aan, de ene loopt in de andere en oogt mooi. De ene is robuust en kaal en de andere groen en egaal. De invaart naar de ria is fantastisch, met indrukwekkende oude forten gebouwd op de heuvels van de gebergten. We ankeren en bezoeken het stadje. De stierenvechtersarena is echter niet toegankelijk, jammer... 

Er is wind en we zetten zeil richting Santander. Het gaat heel vlot en we besluiten om deze industriehaven letterlijk en figuurlijk links te laten liggen en door te varen naar San Vicente de la Barquera. We hebben op Vessel Finder gezien dat onze vrienden van Anastasia er nog liggen en willen ze verrassen met onze komst. We hoppen sinds Frankrijk achter elkaar aan, eerst zij achter ons en nu wij achter hun. Gaat het ons eindelijk lukken om elkaar te treffen? En hun te kunnen laten meegenieten van onze tweede bonito, om de vissenvangst-frustratie op de Anastasia wat proberen te verzachten ;-)

De zon gaat bijna onder, wanneer we de zeilen strijken en op motor aan de aanloop van de Ria beginnen. We sturen Anastasia een bericht of de Duvel en bubbels koud staan, want dat we er zijn. Via VHF roepen we elkaar op en met hun brommer(dinghy) komt the Captain ons tegemoet gevaren. Het stroomt hier hard, tot 3kn, dus we moeten goed opletten met manoeuvreren. We leggen ons naast Anastasia neer, net in het diepste stuk van de ria, waar maar net genoeg water blijft staan. Bij LW. We liggen aan elkaar vast en de 2 ankers en 2 hekankers liggen uit, zodat we niet rond draaien. Het feest kan beginnen. We hebben al héél wat verhalen met elkaar te delen. De Duvels en de bubbels worden vergezeld door de paprika-chips(is nog op bestelling van België meegekomen ;-) ) en veel gebabbel en al snel is het 2u!

Bilbao-Castro Urdiales(ESP)

Woensdag, 8 juli '15

Oei, vanmorgen zijn er grijze wolken en wat motregen... Maar al snel is het droog en drukkend. Tegen de middag halen we ons anker op en varen naar de tanksteiger om even wat diesel en water bij te vullen, dan kunnen we er weer even tegen.

Zonder wind vertrekken we richting het westen. We willen een tussenstop maken in Castro Urdiales en daarna doorvaren naar Santoña. In de zomer is het aan deze kant(verder naar het westen, vanaf Santander, veranderd het) vaak zo: 's Morgens en 's avonds windstil of weinigwind en vanaf de (na)middag komt er meestal wind. Dit kennen we van in Griekenland. Hier zijn langs de kust vele ria's= diepe inhammen, die ontstaan zijn door het voortdurende gebeuk van de zware branding op deze kusten. Op de meeste plaatsen zijn daardoor in zee uitmondende rivieren en rivierdalen uitgesleten tot brede, niet al te diepe trechtervormige rieviermondingen, met geleidelijk oplopende heuvels erachter. Deze zijn intens groen door de overvloedige regenval en relatief warme temperatuur van het zeewater. Het achterland is knalgroen en vruchtbaar. De baaien worden omringd door een berglandschap. De natuur is overweldigend! We gaan proberen zoveel mogelijk van deze ria's te bezoeken, indien de toegang en de ria diep genoeg of met HW kan aangelopen worden, want er zijn er een aantal die droogvallen.

We zetten zeil wanneer we de haven uitvaren, maar er is te weinig wind en door de deining vallen we stil, dus varen we op motor door. Het is maar 7NM naar Castro Urdiales. En we zijn nog niet halfweg of...trrrr... Daar gaat onze vislijn. Bonito numero duo aan onze lijn! Hij is zelfs nog iets groter(49,5cm) en dikker dan de eerste.

Onze eerste werk, als we toekomen in Castro Urdiales, is de bonito kuisen. Gelukkig hebben we gisteren nog even een filmpje bekeken, op YouTube, van het kuisen van een bonito. Deze keer zijn onze filets nog mooier. Het is mooi, maar zacht en fragiel vlees. Vanavond eten we onze eerste bonito op en leggen deze in zijn plaats de vriezer in.

Het is hier een havenstadje om verliefd op te worden. We liggen hier schitterend in de havenkom met een prachtige gotische kerk en een kasteel met vuurtoren als zicht. Ook de gebouwen rondom zijn knap en indrukwekkend. Wanneer we aan wal gaan is het rustig, we merken niks van de beschreven drukte op de kade en in de stad. We gaan op zoek naar pintxos en wandelen rond in de stad. Wanneer we even later terug toekomen aan de promenade, is het er een gezellige drukte. De Spanjaarden hun siësta is voorbij en zij en de stad komen tot leven. De wind blijft uit en we besluiten niet meer door te varen vandaag, maar te genieten van het mooie gezellige stadje.

Op Zensation bereiden en verorberen we onze eerste bonito en dat bevalt ons héél goed. Daarna keren we weer terug met ons dinghietje naar de wal en vermengen ons in de gezellige sfeer.

Bilbao(ESP)

Dinsdag, 7 juli '15

Gisterenavond, na onze siësta, zijn we nog op verkenning gegaan in de havenbuurt. De plage lag nog goed vol, het is nog heet en zonnig. Rond de haven zijn verscheidene bars en eetgelegenheden. Het doet ons van opbouw een beetje denken aan Brighton, zuidkust van Engeland. Je vind hier ook een cinema, aquariumcenter en andere animatie. Het wemelt hier van jeugd. We bevinden ons hier in het Baskenland en de mensen komen hier pas laat tot leven en dat zorgt voor een gezellige drukte en sfeer. 

Het eten en drinken is hier duidelijk goedkoper dan in Frankrijk. We zijn hier als toerist/buitenlander in de minderheid. En Spaans?! Dat kunnen we niet echt. De mensen hier kunnen ook geen enkele andere taal, als hun Baskisch en/of Spaans, uitgezonderd hier en daar een jonger iemand.

We ondervinden dit alweer, wanneer we vanmorgen op zoek gaan naar het metrostation. Zonder plan, op omschrijving en zelfgetekende schets van de Vaarwijzer en Reeds, trekken we er op uit. We komen in een woonbuurt met kleine winkeltjes, bars en veel mensen die daar zitten, rondwandelen en flaneren. Veel oudere mensen. We kopen ons in een fruitwinkel een paar nectarines en proberen met behulp van ons woordenboek de weg te vragen naar de metro. Want we zijn al langer op weg, dan dat er beschreven staat. De winkelier probeert met hand en tand(idem in ons geval) uit te leggen waar we naar toe moeten en al snel zijn we aan het station. En nu? We willen naar Bilbao-city en de stop die we gelezen en opgeschreven hebben, staat nergens op de metrolijn vermeld. Dan maar weer onze handen en voeten gebruiken en aan het loket de bestemming 'Guggenheim Museum' vragen. We worden vriendelijk geholpen en even later zitten we met plan en metrokaartjes te wachten op de metro. Het is zoals de tram 2 nemen in Antwerpen-centraal, alleen zijn de namen van de bestemmingen net iets anders. We stappen in de juiste metro en krijgen even later twee muzikanten erbij, die de wagon vullen met een prachtig streepje muziek en gezang. Schitterend! Wanneer we bovengronds rijden, zien we verscheidene woonwijken, industrie en landschappen passeren.

De rit verloopt comfortabel en vlot. We worden meteen gedropt in het centrum, met vele drukke winkelstraten en smalle straatjes vol tapasbars. Eerst gaan we langs de toeristische dienst voor een stadsplan en een Orange-Store, voor een simkaart voor de IPad. Zo zijn we weer gerust, dat we steeds het weer kunnen binnenhalen via 3/4G.

Het gebouw van het Guggenheim Museum is enorm imposant. Ook de brug die ernaast ligt heeft een kunstige en indrukwekkende verschijning. We wandelen langs de oevers van de Nervión rivier, die prachtig en verzorgd zijn, en over de sierlijke wandelbrug Zubizuri.

Wanneer we terug richting Getxo Marina rijden, stappen we enkele haltes verder af, zodat we aan het populaire, gouden zandstrand Ereaga toekomen. Daar trakteren we onszelf op een terras met iets fris en enkele 'pintxos'(kleine borrelhapjes zoals tapas, maar voornamelijk op een stukje stokbrood geserveerd en worden in de bars uitgestald achter een lange, smalle toog). In Benidorm had ik hier al kennis mee gemaakt in enkele tapasbars. Je hebt er verschillende keuzes in, bvb. met: kroket van ham, krabsla, ansjovis, scampi, enz... Leuk gepresenteerd en lekker vingerfood, als tussengerecht of aperitiefhapje of voorgerecht. De Spanjaarden zie je hier constant zulke pintxos eten en in vele bars wordt het voor een speciale prijs aangeboden met een tas koffie. Zoals bij ons een pannenkoek, hé, maar dit is een hartige hap.

Het is reeds donker wanneer we weer naar ons drijvend huisje varen. Bilbao is groot en heeft voor ieder wat te bieden.

Port-Médoc(FR) - Bilbao(SP)

Maandag, 6 juli '15

The Captain loopt wacht. Er komt wat wind en de zeilen vervangen de motor, maar na twee uurtjes aanmodderen en weinig wind, vallen we weer zonder en gaat de motor weer aan. Iets over 3u wisselen we en begin ik met veel moed aan mijn eerste nachtwacht. De maan schijnt goed en er staan sterren aan de hemel tussen de bewolking. Voor de rest is er niks te zien...geen andere boten, ook niet op de plotter. Maar na een half uur zie ik op 11u lichtjes, 't lijkt wel op een cruiseboot, maar ik vind niks op de plotter en ze komen niet echt dichterbij. Iets later neemt de bewolking toe en de maan en de sterren verdwijnen...alsook mijn natuurlijk licht. Het zicht wordt wat mistig en nu is het echt donker. Best wel creepy. Het licht voor me blijf ik flauw zien en om de 5 tellen zie ik even een feller ronddraaiende licht. Zou het een vuurtoren zijn? Ik zie niks op de kaart of plotter dat er op wijst. Een beetje later wordt het achter mij al wat lichter. De zon maakt zich klaar om op te staan. Dan zie ik een tweede lichtje en even later verschijnt er dan toch een schip op de plotter en kan ik de AIS ervan zien. 

Wanneer the Captain, na zijn rustpauze, weer in de kuip verschijnt, zie ik links van me iets springen. En ja hoor, daar zijn ze, onze vrienden: de dolfijnen. Ze zijn talrijk aanwezig, het is een kleine soort en ze springen vrolijk langs beide zijden van Zensation. Er is zelfs een groepje van zes die steeds samen bovenkomen. Prachtig! We genieten van het spektakel, want het is nog te donker om ze op de gevoelige film vast te leggen. Het lijkt wél,of ze me komen feliciteren en belonen voor mijn eerste, goed volbrachte, nachtelijke wacht en ons verwelkomen in Spanje. Dat maakt het allemaal de moeite waard!

Bij het plotten wordt het eerste licht, die nu ook een duidelijke flash geeft, op de kaart aangegeven als een boei van een boorplatform, nog zeker 20 mijl van ons verwijderd. En ik zie het al gedurende 20 mijl, je kan dus echt wél ver iets waarnemen als het donker is.

We ontbijten samen bij zonsopgang en terwijl komt er weer wind. De motor maakt weer plaats voor de zeilen en ik kruip nog even op de rust-plaats midscheeps, terwijl George en the Captain de wacht doen.

We zien land, nemen een douche en hijsen de Spaanse vlag, we zijn klaar voor Spanje. Hoe dichter we komen, hoe meer vissers- en vrachtschepen, na 28 uur bijna alleen op het water te zijn geweest, komen we weer in de bewoonde wereld.

Wanneer we de havenaanloop van Bilbao invaren, gaat de vismolen af...oei, nu? Weer een pruik of vislijn? Ik zie dat er een vis uit het water aan ons vislijn springt. We rollen snel de zeilen in, zodat de vaart eruit gaat en we de manoeuvres in de vaargeul zonder problemen kunnen uitvoeren. Terwijl we onze vangst proberen binnen te halen, voordat we hem kwijtspelen. Wou, het ziet er een knap en grote vangst uit! Met ons nieuw schepnet halen we hem zonder problemen binnen. Het is een bonito van 47cm(van kop tot staart). Wat een geweldige ontvangst en verwelkoming krijgen we hier in Spain. Eerst de dolfijnen en nu nog een lekker visje. 

We gaan voor anker in een baai tussen de twee havens. Het is hier helemaal anders dan wat we de laatste weken gezien hebben. De kustlijn heeft gebergten en hier in de haven is het heel stedelijk, met gigantische huizen aan de ene kant en flatgebouwen aan de andere kant. Vooraan in de haven is de industriezone. We liggen net vast en hebben de bimini opengezet als we bezoek krijgen: drie mannen in een rib komen naast onze Zensation liggen en vragen aan boord te mogen komen: douane. Twee mannen komen aan boord en vragen de documenten van de boot en paspoorten. Ze zijn heel vriendelijk en onder de indruk van ons logboek(mijn werk) en onze Selfie. Zo'n Hydrovane, windvaansturing kenden ze nog niet. Alles is in orde en krijgen een dubbeltje van het ingevuld document, zodat we dit kunnen tonen, indien we nog eens bezoek krijgen in Spanje. De heren worden weer opgepikt door hun collega. Nou, dat ging vlot en we zijn weer gerust dat alles goedgekeurd is.

Nu kan het echte werk beginnen: de bonito kuisen. Er worden mooie stukken uitgehaald en ingevrozen. We lunchen en houden een siësta. Onze tocht is goed en redelijk vlot verlopen, alsook de wachten, maar het slapen dat is nog even wennen en op zulke korte tijd kan je lichaam er niet op ingesteld zijn. We zijn blij dat we aan ons Spaans avontuur van ongeveer 5 weken kunnen beginnen. We kijken uit naar wat de noord- en west-Spaanse kust ons te bieden heeft.

Na een lange siësta gaan we met de dinghy naar de haven en verkennen de buurt daar. Het is hier gezellig en wat drukker, dan we gewoon zijn. De vakantie is hier ook duidelijk begonnen.

Port-Médoc(FR) - Spain

Zondag, 5 juli '15

Voilá, we zijn vertrokken in Port-Médoc. 6u55 hebben we onze trossen hier losgegooid.

We hebben ongeveer 170 Nautical Miles voor de boeg en hopen dat de wind en het weer ons gunstig is en tegen maandagavond in Bilbao of Santander toe te komen. Au revoir France.

We hebben minder vast en goed geslapen dan anders...wat zenuwen? 

Het water in de trechter van de rivier is heel woelig, wanneer we eruit varen. Eens we de Golf van Biskaje weer opvaren, zetten we Selfie aan het werk, maar het lijkt wél of ze dronken is, ze slingert wat. Zou madam van de nacht stiekem op het trouwfeest gezeten hebben?! :-)

Normaal moeten we nu 3NM in de kust blijven, of 45NM er buiten, want daar tussen  ligt het schietgebied Landes. Maar het is zondag en dan wordt er normaal(zeker checken vooraf) niet geschoten en mag je er doorvaren, dit scheelt ons toch wél 20NM.

Er staat een mottige deining en Zensation rolt op de golven. Ik voel me een beetje misselijk, maar het gaat, als ik boven blijf. We doen om de beurt een tukie in de kuip. Enkele uren later neemt de wind af en we zetten SPI en ik maak the Captain's lunch...het gaat wat mis. Ik voel me weer slechter worden en neem een half poepsnoepje(tegen zeeziekte), ik heb het lang genoeg uitgesteld en gehoopt dat ik al wat ingeslingerd was. Als het zo'n rollende golven zijn, van wind tegen stroom, dan heb ik wat last. Na een kwartiertje is het over, maar van de supo heb je als nevenwerking dat je suf wordt en ik leg me even neer. 

Na het avondeten valt de wind weer weg en halen we de SPI weg. De motor staat aan en ik neem de wacht. Enkele uren later neemt Geert over en varen we de nacht in. 

Port Médoc(FR)

Zaterdag, 4 juli '15

We liggen hier op de rivier Gironde, vanaf hier kan je een stuk doorvaren op kiel en mast en wat van de Verdon, wijnstreek verkennen. Dit zal voor ons voor een andere keer zijn. We maken ons vertrekkensklaar om morgenvroeg de oversteek naar Spanje te wagen. 

Vandaag is het zover: Geert zijn eerste knipbeurt door mezelf aan boord. Hij bleef het precies maar uitstellen en excuses verzinnen...een beetje bang misschien?! Maar als we een kapper passeerden en ik hem daar binnen wou sturen, wilde hij ook niet. Dus nu gaat het gebeuren. Mijn gereedschap ligt klaar, hij kan er niet meer onderuit!

Tijdens de knipsessie komt de buurman al een afspraak maken ;-) Ik waarschuw hem dat het men eerste klant is en geen garantie geef... Ook hebben we een toeschouwer bovenop de kade: een Antwerpenaar, lid van de KLYC, die ook al 4 jaar onderweg is. En al vele verhalen heeft.

Mijn eerste snit lukt redelijk goed, de klant en ikzelf zijn content. I've learned from the BEST ;-)
We hebben bij positie ook nog een extra link geplaatst om ons te volgen, via vessel Finder: https://www.vesselfinder.com/?mmsi=205804010

Het is al laat en reeds etenstijd, wanneer we terugkomen van 't dorp. Geert haalt de was af en plooit hem op in de kuip en krijgt hierbij vriendelijk blikken en bonjourekes van menig passerend vrouwvolk...ne 'nieuwe man', zullen ze denken. Ik ga ondertussen nog een machine was naar de wasserette brengen. 

We kiezen voor het restaurant tegenover Zensation om te dineren. Vlakbij, want het is al laat en we hebben nog wat voor te bereiden voor morgen. Er is ook een huwelijkspaar dat met een groep van een 20-tal personen er hun receptie en diner houden. Maar er is nog een plekje voor twee op het terras. Ondertussen kan ik de was in de droogkast stoppen en na het eten gaan we samen de lakens opplooien, bedden opmaken, ja meervoud: we hebben namelijk midscheeps in de leefruimte van de zetel een bed gemaakt, om tijdens de wachten daar te slapen/rusten, terwijl de andere boven de wacht houdt. Dit is de comfortabelste plek op het schip en dan ben je vlakbij, als er hulp nodig is voor de zeilen of dergelijke. Voilá, alles is gewassen en gestreken, eten ligt klaar voor de tocht en nu wat proberen te slapen. Ondertussen is het trouwfeestje hier boven in 't restaurant losgebarsten en we vallen in slaap met de muziek.

Next time you hear us it's from Spain.

La Charente-Port Médoc(FR)

Vrijdag, 3 juli '15

Het is hier stil en de boten liggen ook stil op de stroming. Het water is bruin, door de stroming. We hebben goed geslapen, maar willen snel polshoogte gaan nemenop de Insomnia en varen er na de douche, meteen naar toe. De Insomnia-Captain heeft niet veel geslapen en Beau heeft nog geen plasje ofzo gedaan. We hebben een loopbruggetje iets verder op de rivier gezien, misschien kunnen ze daar aan wal. Maar, wil Beau wél in de dinghy, hoe gaat ze reageren.

Het boske neemt Beau in z'n armen in de dinghy en Geert vaart met hen weg. Ze blijft rustig. Onderweg krijgt ze wat water over haar en ze likt het zout van haar snoetje. De mannen geraken aan wal en Beau laat alles achter wat ze al heel de tijd zó flink ophoudt. Wat een ongelooflijk brave, rustige hond.

We nemen afscheid van elkaar en wensen elkaar een goede vaart. De ankers worden gelicht en hier scheiden jammer genoeg onze wegen... Alweer fijne mensen die we toevoegen aan onze contacten. Tot gauw...

We hadden graag nog verder de rivier opgevaren naar Rochefort, maar dat zal voor een andere keer zijn. We zetten verder koers naar het zuiden.

Er is weinig wind en dan ook nog van de verkeerde kant en stroom tegen! We kruisen heel de dag op, maar geraken bijna niet verder, Île d'Oleron blijft even groot en naast ons liggen. Er liggen overal weer vele visnetten waar we goed moeten voor opletten en af en toe voor uitwijken. We hebben nog een hele trip voor de boeg naar Royan of Port-Médoc, liggen over elkaar, vooraan op de rivier 'Gironde'. Het zal zowiezo donker zijn als we toekomen. 

Om 20u30 is de wind op...motor wordt aangezet... Het is nog redelijk wat mijlen naar de rivier Gironde. Ik geef even forfait en the Captain houdt samen met George de koers aan. De laatste uren hebben we meer en meer stroom tegen, zelfs meer dan 4 knopen op het einde. Dit scheelt ons wél zeker 1,5 uur! Het is dan ook bijna één uur 's nachts, als we binnenvaren in Port-Médoc en afgemeerd zijn. Blij dat we er zijn. Morgen wat wassen, cocoonen en voorbereiden op onze trip naar Spain.

La Rochelle-Île D'Aix-La Charente(rivier richting Rochefort)(FR)

Donderdag, 2 juli '15

Het onweer vannacht was zo goed als niks...wat regen en wat gerommel. 's Morgens is het wat grijs en vallen er nog enkele druppeltjes, het is ook frisser. We gaan op stap met onze buren en hun lieve, mooie hond Beau naar de havenwinkels(er zijn hier heel wat verscheidene gespecialiseerde zaken) en de viswinkel. Roeispanen vinden we niet voor onze dinghy, maar ons vis-set is weer aangevuld, inclusief een groter schepnet. Laat die visjes maar komen ;-)

We nodigen onze vrienden van de Insomnia uit om ons achterna te varen naar een anker-/meerboeiplek aan het eiland Île D'Aix, het croissanteiland genoemd, omwille van haar vorm. Napoleon liet hier en fort bouwen en er is een museum van hem.

Het is helemaal opgeklaard en het is weer zonnig en warm. De tocht verloopt goed en we varen langs Fort Boyard, bekend van het TV-programma. We hadden het graag bezocht, maar dat kan en mag niet...het is in privé-bezit. Er worden excursies hier naar toe verkocht, maar die vedettes varen ook enkel maar rond het fort. Nou, wij hebben de luxe om er op eigen kiel naar toe en rond te varen. Tof om het in't echt te zien, maar op TV lijkt het groter.

We arriveren aan de ankerplaats en pikken een meerboei op. En helpen Insomnia, met behulp van onze dinghy om hen ook aan een meerboei te leggen. Het is nieuw voor hun en ze hebben op hun nieuwe boot nog niet alle uitrusting, zoals een pik- en/ of meerboei-haak en een dinghy. Er staat veel deining, maar de wind zou afnemen en keren. We moeten ankeren, want omdat het springtij is, gaat er net niet genoeg water blijven staan bij LW. Dus voor we aan het eten beginnen, droppen we Insomnia's anker. We varen naar Zensation en terwijl wij ons anker droppen, zien we dat Insomnia verlijert. We varen er meteen weer naar toe met de dinghy en ondertussen is de deining toegenomen i.p.v afgenomen. Hier doen we geen oog toe en we spreken af om verder te varen richting Rochefort, de rivier 'Charente' op, hopelijk is het water daar rustiger. Het is nog een stukje varen op motor en als we toekomen is het donker, maar de volle maan zorgt voor wat verlichting. Als ons anker gedropt is, varen we naar Insomnia en droppen samen met hun anker. Zo, er staat hier wél behoorlijk wat stroming, wél 3 knopen, maar geen deining of geschommel. Oef, hier liggen we goed voor de nacht, maar we kunnen hier niet aan wal, de zijkanten van de oever is al modder. Het is reeds 23u. We sprokkelen nog wat eten bij elkaar van op de twee boten en eten nog samen voor we onze kooi opzoeken.

We voelen ons schuldig: we dachten een fijn ligplekje te hebben aan het Île D'Aix en tijdig aan wal te kunnen gaan, samen iets te gaan eten en het eiland verkennen. Dat is even anders uitgedraaid: woelige ligplaats, anker gelost, niet aan wal kunnen en Beau die niet kan gaan wandelen en haar behoeftes doen. Ze hebben een speciale mat voor haar gekocht die op gras lijkt, in de hoop dat ze daar haar behoeften op de boot. Maar ze wil niet of doet er niks op. Ocharme dat beestje en de Insomnia-crew. Wat doen we hen toch aan! Hopelijk doen ze een oog dicht vannacht, voor het eerst met Insomnia voor anker liggen...altijd toch spannend. Sorry lieve mensen en Beau.

La Rochelle (FR)

Woensdag, 1 juli '15

De temperatuur is aangenamer en er is een zuchtje wind. We proberen wat te poetsen, klussen, dingen op te lossen of te repareren. The Captain wringt zich in honderduizend bochten in de bakskist om het probleem met de brandstofmeter en motoruren teller te zoeken en op te lossen. Een slecht contact? Draadje los? Zekering? Na verschillende Chinese acrobatische poses en zijn technische skills, werkt het paneel alweer. Well done, my darling! Ik zet me achter de laptop om de vele genomen foto's van de memorycards te halen en te sorteren in mappen: per dag en bestemming; kiezen welke op blog, verkleinen en op blog zetten...werkje van engelengeduld ;-) De WiFi valt al eens weg of is te traag, maar er staan er nu toch al enkele op, het komt nog in orde, maar het is tijdrovend en de stad en het mooie weer buiten roepen.

Dus trekken we in de late namiddag er nog even op uit en verkennen de havenbuurt. Er zijn hier verscheidene havenkommen, bruggetjes, enz... Nog even wat inkopen doen voor de BBQ bij onze Vlaamse buren, die ons geïnviteerd hebben. en ondertussen een ijsje en milkshake verorberen.

Enkele boten zijn uitgevaren en we nemen voor de tweede dag op rij de lijntjes aan van onze Franse overbuur met motorboot. Gisteren had hij ons als dank er zelfs een fles wijn voor gegeven. Onze Vlaamse buren zijn ook een tochtje gaan maken met hun nieuw jacht en we staan klaar om ook hun lijnen aan te nemen. 

De BBQ wordt aangestoken en de apo begint. De Franse buurman brengt ons alweer een fles wijn... C'est très sympathique. En dat alles om een paar touwtjes aan te nemen en te geven...dat is een beetje 'goed zeemanschap': cruisers die elkaar helpen. We doen dit spontaan als we iemand in een haven zien toekomen en wij vinden het zelf ook altijd fijn als er iemand ons lijntje aanneemt en dat is ook makkelijker.

We genieten van al het lekkers en elkaars gezelschap en we krijgen twee originele onbreekbare 'Duvel' glazen van hen. Hier zoek ik al jaren achter... The Captain kan nu nog even z'n Duveltjes inschenken zoals het hoort ;-) en het opdrinken zal geen probleem zijn. Maar in zo'n origineel glas smaakt het NOG beter! Merci. De avond en de dag zijn alweer veel te kort. Morgen om 16u draait de brug en varen we verder, want Spanje en de goede windvoorspelling lonkt... Als de planning en het weer zo blijven, denken we zondagmorgen vanuit Royan te vertrekken richting Bilbao.

Vannacht geven ze hier onweer... En als we gaan slapen zien we al bliksemschichten en begint het te regen. Maar morgenvroeg zou er alweer een schitterende dag beginnen, dus laat de fauna & flora nu maar aperitieven ;-) Sloppel

Île de Ré, Saint Martin-De-Ré - La Rochelle(FR)

Dinsdag, 30 juni '15

De ene kant van het eiland is anders dan de andere kant, van het kleine stukje dat we gezien hebben. De woningen van Rivedoux-Plage, waren vooral vakantiehuizen, campings en rustig(nu nog!). Saint Martin-De-Ré is echt een stad met smalle straatjes, rijwoningen, veel horeca en winkels met merkkledij en snuisterijen, heel toeristisch en commercieel gericht, maar toch pittoresk en aangenaam. 

Vanmorgen wandelen we naar de Lidl en komen terug met twee gevulde boodschappentrolley's. Het is al heet en we willen zo snel mogelijk het water op, op zoek naar verfrissing.

Tegen de middag halen we het anker op en nemen afscheid van dit mooi eiland. We zetten er drie groene plustekens bij, want we willen hier zeker nog eens terug komen en de andere stadjes van het eiland verkennen. Want de zoutwinningen en ezels met sokjes hebben we nog niet gezien. Het is zeker een aanrader om te bezoeken, wanneer je in de buurt van La Rochelle bent, of je kan zelfs hier je vakantie doorbrengen. We laten de bimini staan tijdens het zeilen, om ons wat te beschermen tegen de zon. We genieten van het briesje dat voor wat verkoeling zorgt. Voor de derde keer varen we Pont de Ré onderdoor, we kennen de brug al een beetje, maar nog niet zo goed als de Zeelandbrug. 

De havenaanloop van La Rochelle is prachtig met de witte kalkstenen toegangstorens

en we kiezen voor de oude haven in de stad. Maar als we nog niet lang liggen komt de havenmeesteres ons melden dat we te groot zijn voor de steigers en ons moeten verleggen naar een andere bassin, waarvoor er een bruggetje moet geopend worden. Dat is ook nog vlak bij de stad, iets minder terrassen en mensen, dan bij de eerste kade. Pfff...in de havenkom is het nog heter, de temperatuur is 38°C. We snakken naar een koude douche.

Ik maak de aperitief klaar terwijl the Captain naar het havenkantoor is. Hij blijft lang weg en wanneer ik me in de kuip zet, spreekt er een van de buren me aan in het Vlaams... Een koppel uit Temse die net hun nieuwe boot hier hebben ontvangen. We babbelen en aperitieven samen en al snel is het voorbij etenstijd en gaan we samen nog op zoek naar iets om te eten in de stad. Daarna degustieven we nog bij hen aan boord en al snel is het 1u. De tijd vliegt in goed gezelschap.