The Captain loopt wacht. Er komt wat wind en de zeilen vervangen de motor, maar na twee uurtjes aanmodderen en weinig wind, vallen we weer zonder en gaat de motor weer aan. Iets over 3u wisselen we en begin ik met veel moed aan mijn eerste nachtwacht. De maan schijnt goed en er staan sterren aan de hemel tussen de bewolking. Voor de rest is er niks te zien...geen andere boten, ook niet op de plotter. Maar na een half uur zie ik op 11u lichtjes, 't lijkt wel op een cruiseboot, maar ik vind niks op de plotter en ze komen niet echt dichterbij. Iets later neemt de bewolking toe en de maan en de sterren verdwijnen...alsook mijn natuurlijk licht. Het zicht wordt wat mistig en nu is het echt donker. Best wel creepy. Het licht voor me blijf ik flauw zien en om de 5 tellen zie ik even een feller ronddraaiende licht. Zou het een vuurtoren zijn? Ik zie niks op de kaart of plotter dat er op wijst. Een beetje later wordt het achter mij al wat lichter. De zon maakt zich klaar om op te staan. Dan zie ik een tweede lichtje en even later verschijnt er dan toch een schip op de plotter en kan ik de AIS ervan zien.
Wanneer the Captain, na zijn rustpauze, weer in de kuip verschijnt, zie ik links van me iets springen. En ja hoor, daar zijn ze, onze vrienden: de dolfijnen. Ze zijn talrijk aanwezig, het is een kleine soort en ze springen vrolijk langs beide zijden van Zensation. Er is zelfs een groepje van zes die steeds samen bovenkomen. Prachtig! We genieten van het spektakel, want het is nog te donker om ze op de gevoelige film vast te leggen. Het lijkt wél,of ze me komen feliciteren en belonen voor mijn eerste, goed volbrachte, nachtelijke wacht en ons verwelkomen in Spanje. Dat maakt het allemaal de moeite waard!
Bij het plotten wordt het eerste licht, die nu ook een duidelijke flash geeft, op de kaart aangegeven als een boei van een boorplatform, nog zeker 20 mijl van ons verwijderd. En ik zie het al gedurende 20 mijl, je kan dus echt wél ver iets waarnemen als het donker is.
We ontbijten samen bij zonsopgang en terwijl komt er weer wind. De motor maakt weer plaats voor de zeilen en ik kruip nog even op de rust-plaats midscheeps, terwijl George en the Captain de wacht doen.
We zien land, nemen een douche en hijsen de Spaanse vlag, we zijn klaar voor Spanje. Hoe dichter we komen, hoe meer vissers- en vrachtschepen, na 28 uur bijna alleen op het water te zijn geweest, komen we weer in de bewoonde wereld.
Wanneer we de havenaanloop van Bilbao invaren, gaat de vismolen af...oei, nu? Weer een pruik of vislijn? Ik zie dat er een vis uit het water aan ons vislijn springt. We rollen snel de zeilen in, zodat de vaart eruit gaat en we de manoeuvres in de vaargeul zonder problemen kunnen uitvoeren. Terwijl we onze vangst proberen binnen te halen, voordat we hem kwijtspelen. Wou, het ziet er een knap en grote vangst uit! Met ons nieuw schepnet halen we hem zonder problemen binnen. Het is een bonito van 47cm(van kop tot staart). Wat een geweldige ontvangst en verwelkoming krijgen we hier in Spain. Eerst de dolfijnen en nu nog een lekker visje.
We gaan voor anker in een baai tussen de twee havens. Het is hier helemaal anders dan wat we de laatste weken gezien hebben. De kustlijn heeft gebergten en hier in de haven is het heel stedelijk, met gigantische huizen aan de ene kant en flatgebouwen aan de andere kant. Vooraan in de haven is de industriezone. We liggen net vast en hebben de bimini opengezet als we bezoek krijgen: drie mannen in een rib komen naast onze Zensation liggen en vragen aan boord te mogen komen: douane. Twee mannen komen aan boord en vragen de documenten van de boot en paspoorten. Ze zijn heel vriendelijk en onder de indruk van ons logboek(mijn werk) en onze Selfie. Zo'n Hydrovane, windvaansturing kenden ze nog niet. Alles is in orde en krijgen een dubbeltje van het ingevuld document, zodat we dit kunnen tonen, indien we nog eens bezoek krijgen in Spanje. De heren worden weer opgepikt door hun collega. Nou, dat ging vlot en we zijn weer gerust dat alles goedgekeurd is.
Nu kan het echte werk beginnen: de bonito kuisen. Er worden mooie stukken uitgehaald en ingevrozen. We lunchen en houden een siësta. Onze tocht is goed en redelijk vlot verlopen, alsook de wachten, maar het slapen dat is nog even wennen en op zulke korte tijd kan je lichaam er niet op ingesteld zijn. We zijn blij dat we aan ons Spaans avontuur van ongeveer 5 weken kunnen beginnen. We kijken uit naar wat de noord- en west-Spaanse kust ons te bieden heeft.
Na een lange siësta gaan we met de dinghy naar de haven en verkennen de buurt daar. Het is hier gezellig en wat drukker, dan we gewoon zijn. De vakantie is hier ook duidelijk begonnen.
