Vrijdag, 2 september '16
Onze gasten hebben goed geslapen op ons dobberend huisje. Bagage wordt uitgepakt en allerlei verrassingen en bestelde spullen uit België komen te voorschijn. The Captain wordt verwend met Duvel en ikzelf met roze bubbels...Tnxxx :-))
Het tempo ligt laag en we maken verse slaatjes voor het ontbijt. Na een zwemmetje nemen we onze zwemspullen en snorkelgerief.
Met de wagen gaan we het eiland een beetje proberen te verkennen en zo kan ik mijn nieuwe fotocamera (die ook vanauit België is meegekomen), die vooral als 'onderwatercamera' aangekocht is en ook als gewoon fototoestel functioneerd, uitgebreid uittesten.
De naam Curacao komt vermoedelijk van de Caiquetios, maar er wordt ook beweerd dat het een verbastering is van het Portugese woord 'coracao', dat 'hart' betekend. Het is het middelste en grootste (444km2) eiland van de drie Benedenwindse eilanden. Het is ook het dichts bevolkte (met meer dan 50 verschillende nationaliteiten) en zonder meer het meest 'Nederlandse' van de ABC-eilanden, volgens de reisgids. Dit is te merken aan de architectuur, de taal en de gewoonten van het eiland.
Eerste stop: 'Hato Caves'. Deze grotten bevinden zich boven het waterniveau. Een gids, die zelf onlangs in België de grotten van Han bezocht heeft, leidt ons rond en vertelt op een leuke manier over het ontstaan van de 'Hato' grotten. De stalagtieten en stalagmieten worden door de zuren regen, die door het poreuze gesteente druppelen en m.b.v. kalk, gevormd. Zo heeft de natuur verschillende vormen gecreëerd, of is het omdat de gids er ons op wijst en we een olifant, lachende paardenbek, heks met kromme neus, moeder Maria met kind zien?! Ook enkele waterpartijen zijn aanwezig en vleermuizen.
Buiten is er nog een route uitgezet die we a.d.h.v. een kaart met nummers, foto's en uitleg over de aanwezige fauna & flora, koralen, Indiaanse graveringen(petroglyphs genoemd, de enige die in de Zuiderse Caraïben gevonden zijn) volgen en bekijken, waaronder: de giftige machineelbomen en de dividivibomen of watapana, waarvan de kruin horizontaal meegroeit met de passaatwind, aloë-Vera's, cactussen en agaven. Iguanen poseren voor de camera en hagedisjes ritselen voor onze voeten.
Dit was meteen een leerrijke uitstap en zo weten we weer wat meer over de natuur, geschiedenis en cultuur van Curacao.
Ons traject brengt ons verder naar het noorden en langs de oostkust stoppen we bij een inham 'Boka Ascencion'.
De parkwachters wijzen ons de weg naar boven waar we vier soorten zeeschildpadden zouden kunnen spotten, waarvan de soepschildpad de meest voorkomende is. Eerst kruipen we tussen het gesteente naar de trap, waarbij the Captain zijn hoofd stoot en een bloedend wondje aan overhoudt! Gelukkig heeft hij nog een dik koppeke haar, dat als bumper heeft gedient en die de wonde nu verstopt ;-) Boven op de vlakte overvalt ons de warmte die uit de droge ondergrond opstijgt, we wandelen tussen cactussen en wanen ons in de Far West.
Een smalle diepe geul/baai kerft zich in het land en grote golven van de Caraïbische zee komen woest binnengerold.
Een pelikaan zweeft in de diepte van het dal boven het water. Kleine kopjes komen diep in het dal naar lucht happen. De zeeschildpadjes wonen hier inderdaad. Maar vinnen van de tijgerhaai, die volgens de parkbewakers op de diertjes jagen, zien we niet...
We rijden rond de Christoffelberg met het gelijknamige natuurpark, naar Westpunt, in het noordwesten van het eiland. Bij Westpunt baai/baai Grandé gaan we opzoek naar verfrissing en exotische vissen.Vissers zijn hun vangst aan het schoonmaken en de pelikanen en zeeschildpadden profiteren van de restjes... Onder water kunnen we ze volgen, maar telkens we ze willen aanraken, duiken ze dieper... Vele vissen hangen bij de steiger en laten zich door de golven heen en weer bewegen. Dit is meteen een indrukwekkende kennismaking met de snorkelwereld voor onze gasten. Jammergenoeg vergeet ik mijn nieuwe camera in de wagen, dus geen onderwater-test en geen bewijzen van dit showspel :-(
Bovenop de 'Julianabrug' kunnen we onder ons aan de ene kant de olieraffinaderijen zien met de gigantische industriehaven, die een wereldhandelshaven is en aan de andere kant 'Willemstad' zien, met het 'Sint Annabaaikanaal' met de schitterende pastelkleurige Oudhollandse koopmanshuizen langs de oevers en de beroemde 'Koningin Emma-pontonbrug'. Er is geen pechstrook, dus kan er niet gestopt worden voor een foto van dit indrukwekkende panorama. Dan proberen we het maar vanuit de rijdende wagen met het toestel uit het raam ;-)
In de wijk 'Pieter Maai' stoppen we bij restaurant 'Old Dutch' voor een hapje bij zonsondergang.
Nog snel even wat aankopen doen bij de supermarkt wordt echt 'SNEL'! Het is sluitingstijd en we worden vriendelijk gevraagd om onze aankopen te beëindigen, nog voor er één product in de twee winkelkarren ligt. Snel racen we door enkele gangen en worden nog enkele boodschappen van ons lijstje ingeladen, uitgeladen, afgerekend en meegenomen :-( Jammer, maar omkomen van honger of dorst gaan we nog niet meteen doen!
Aan boord genieten we nog effe na van onze belevenissen en bekijken en plannen het programma voor morgen.
