Zondag, 14 augustus '16
Het lijkt wél een zondag in België of Nederland. Maar dan met squalls i.p.v. buien. De ene squall na de andere volgt zich op en de emmers en bakken aan boord lopen over. De wind is vlagerig en er zitten windstoten tot 40kn/uur bij! De vissersboot naast ons is plots weg en drijft richting het rif. We zien vrienden hun anker ophalen en herankeren. De boot achter ons komt langzaam dichterbij: ons anker krabt! En dus halen ook wij het anker op en zoeken een andere plek. Onze afspraak aan land wordt uitgesteld tot ons Rocna-anker haar neus weer ingegraven is en we na enkele uren eindelijk een droog moment vinden om snel naar het dinghydok te varen.
Weerberichten en gribfiles worden binnengehaald. Het staat vast: morgen verlaten we Carriacou!
Nog even langs Shavora om onze nieuwe kussenovertrekken, handtas, stabilisatiezeil en Hydrovane-hoes op te halen bij Jacqui & Freddie en elkaar ter afscheid knuffelen.
Bij Chris op Skabenga laten we nog enkele externe-harddiscs achter en spreken morgenvroeg af om ze weer te bezorgen.
Weer aan boord, stijgt de temperatuur in de combuis: spaghetti, soep en ander lekkers wordt bereid voor onze drie daagse/nachten trip. In de leefruimte wordt het bed klaar gemaakt. The Captain maakt Zensation vaarklaar en zet reeds de kotterstag en legt de kotterfok klaar, alsook de Hydrovane, Selfie.
Tegen zonsondergang dinghieën we tussen een squall door naar Manx Goose. Ali & Steven hebben ons en Sandra & Chris (Deep Blue) uitgenodigd. Al snel neemt de wind toe en komt er dikke squall over de baai heen. We turen allen in het donker om te kijken of onze dames Deep Blue & Zensation ok zijn en of we hun sterretje en ander herkennende lichtjes kunnen vinden. Motoren horen we draaien en lichten zien we aan gaan. Ook nu zitten er hevige windstoten in! We merken dat De motor van Uproar draait en de lichten branden. Russ is alleen aan boord (Lisa is voor enkele weken naar haar familie). Geert & Steven dinghieën naar hem toe om polshoogte te nemen en of er eventueel hulp nodig is. Met hun hulp kan Russ anker ophalen en weer herankeren. Hij is blij met hun hulp, want door de wind en het donker is het niet evident om deze klus in je eentje te klaren!
Zo snel als de squall en wind gekomen zijn, zo snel keert ook de rust weer in de baai. Zo kunnen we toch nog met een gerust hart genieten van de avond en elkaar. Ook hier borrelt weer dat gemengd gevoel op...
Zo'n leuke plek, zoveel fijne mensen,... Hadden graag wat langer gebleven en meer tijd met hen doorgebracht...
Maar er is een tijd van komen en gaan en ons weergat is te goed om te weerstaan! Op 1 september landen onze vrienden op Curacao en de komende tien dagen zit er geen nieuwe kans in, dus gaan we morgen.
