Woensdag, 10 augustus '16
Sandy Island is niet meer dan een smal lang stukje onbewoond eiland, dat je een 'Bounty'- en 'Robinson Crusoë'-gevoel geven. Het is beschermd gebied en heeft de enkele jaren geleden enorm geleden door een orkaan die alle palmbomen wegveegde en aan de westkant van het eiland een muur van dood koraal op de rand vormde. Mensen hebben weer bomen aangeplant en de muur van dood koraal vormt nu een bescherming voor het smalle kwetsbare eiland. En in het midden zijn er natuurlijke plassen die door hoge golven, die over de koraalmuur botsen, gevuld worden.
Het water is rustig vanmorgen en al snorkelend bereiken we het eiland. Het zand heeft een roze kleur, zoals we reeds zagen op Barbuda. We wandelen langs de zandstrook en snorkelen naar de noordpunt van het eiland waar we een indrukwekkend groot, hoog koraal aantreffen, wat ons doet terug denken aan Buck Island (St. Croix, USVI), maar ook net weer anders... Onze hoofden draaien weer alle kanten op en onze ogen worden groter en groter achter onze duikbril. Vissen zwemmen in allerlei vormen en kleuren in grote getalen om ons heen. Talrijke egelvissen passeren de revue. Meestal zien we maar een enkeling van hen, die zich schuw onder een steen verstopt. Alsook de koffervissen en vijlvissen zijn in grotere hoeveelheden aanwezig. En nog zo véél andere soorten! Prachtige snorkelplek, ook al ontbreken de zonnestralen en voelen we de regendruppels onze rug masseren... De gehele lengte van het eiland snorkelen we af en weer terug tot aan onze dame.
Emmers en bakken worden vandaag goed gevuld en het opvangzeiltje doet zijn best om de watertank te vullen. Apparatuur worden in de oven gelegd tijdens donder en bliksem. Gevleugelde zwarte insecten overspoelen Zensation, ze werpen hun vleugels af en kruipen rond! Vliegende mieren?! Zwarte vleugels, zwarte kruipende insecten zo ver we kunnen zien! Met zeewater proberen we ze uit de kuip weg te spoelen, maar zelfs binnen vinden ze hun weg! Baaah!!!
Het opgevangen regenwater wordt m.b.v. een zift gefilterd en over het zeiltje gegoten. De zwarte vleugels en insecten blijven achter in de zift en plots zie ik water over het gangboord lopen...de watertank is vol. Ja, de watertank met een inhoud van 400L is vol! Het zeiltje werkt beter dan gedacht...en wij zijn kei blij! En dat te denken dat we gisteren nog even water wilden tanken en er voor betalen, alvorens naar hier te varen. Geweldig gewoon. The Captain kan het niet geloven! Hij heeft een goed zeiltje gemaakt, my handy-man ;-)
Tussen de buien door wordt de lunch opgediend en hierbij schuif ik met mijn natte voetzolen uit op de trap en verlies hierbij mijn grip van de strapleuning, schuif de treden af en donder pardoes met mijn linker bil en rechter elleboog met een knal op de vloer! Aaaaaawch... De gevoeligste plek voor mijn versleten tachtig jarige rug en heupen! Een koud bierblikje brengt verkoeling en ik sidder op mijn gevoelloze elastiekje beentjes... Even bekomen en rusten, de ene wonde is nog niet geheeld en er zijn alweer nieuwe gevoelige, blauwe plekken die hun opwachting maken! Ach ja, zo worden we groot zeker...alhoewel dan zou ik ondertussen over de drie meter moeten komen met mijn stommiteiten en niet blijven steken op slechts 1m58 en ondertussen zelfs gekrompen naar 1m56,5! Het gaat de omgekeerde richting uit bij mij ;-)
Enige tijd later haalt Geert het anker op en varen naar de schuin tegenover liggende hoofdstad Hillsborough. Een dinghydok is hier niet aanwezig en dus maken we een natte landing op het strand. Een dakloze zegt ons op ons Dinghietje te letten, maar dat vinden we niet nodig aangezien ze met een vastgemaakt is aan een palmboom. Bij onze terugkeer, enkele uren later, is de zon net onder en zit de man ach ja, we er nog steeds en vraagt twee dollar (=minder dan 0,70€).
Onder een prachtige roze rode gloed dinghieën we weer naar huis en genieten we van wat lekkers en een fijne avond in de kuip.
