Vrijdag, 28 oktober '16
Weer thuis op onze dame!
Na twintig dagen te hebben genoten van familie en vrienden in België & Nederland. Met leuke uitstapjes en shoppingtrips naar Nederland, Duitsland en in eigen land, een zeilwedstrijdje voor the Captain, een groot jubileumfeest, enz... Medisch zijn we weer goedgekeurd en hebben we groen licht.
De tijd is voorbij gevlogen en we hebben niet iedereen gezien of de dingen gedaan die we wilden, maar jullie weten ons wél te vinden, hé ;-)
Gemengde gevoelens nemen de overhand. Tranen en een krop in de keel. Aan de andere kant ligt onze droom op ons te wachten om vervolgt te worden... Ook al wordt ons dit gegund en willen we dit, toch is het 'tot ziens' zeggen moeilijk :-(
Op de radio horen we dat er 200km file staat... Morgen is dit weer een 'ver van mijn bed show' en gelukkig verloopt de rit naar Amsterdam vlot. En zo stonden we gisteren, donderdag, in Amsterdam, op Schiphol tijdig te wachten in de gate om in te schepen. De boardingtijd ging voorbij en er kwam geen actie. De piloot verschijnt en spreekt de passagiers toe. Wegens een technisch probleem: noodverlichting in de cabine defect, is er vertraging. Het technisch team probeert het euvel op te lossen. Na een halfuur komt ie weer en is het probleem nog niet opgelost. Iedereen blijft rustig, ook al hebben we er geen goed oog in. Het is geen gigantisch probleem en we zullen er niet van neerstorten, maar regels zijn regels. Wat als ze het niet kunnen oplossen? Ander vliegtuig? Plots beginnen ze met het inschepen. De verlichting werkt weer! Met twee uur vertraging stijgen we op in Schiphol. Na ... landen we in Oranjestad, Aruba. Het is reeds donker en kunnen het eiland daardoor niet aanschouwen.
Tijdens de tussenstop in Aruba, moeten we aan boord blijven. Mensen stappen uit en andere schepen in, voor de ene begint de vakantie, voor de andere is die voorbij.
Voor we het weten hangen we weer in de lucht en landen we slechts met 30' vertraging in Curacao.
René (SY Blue Spirit) pikt ons op en samen rijden we naar de 'Pier'. Donderdagavond= 'Captains diner'. Voor de Happy Hour en het diner zijn we te laat, maar er zijn er nog enkelen die op ons wachten om ons te verwelkomen, alsook om 'tot ziens' te knuffelen. Ja, spijtig genoeg gaat het zo in ons cruisersleventje. De 'Schattekes': Dominique & Ton (SY True Blue & Flip Flops) en Leo hebben we nog net getroffen, want ondertussen hebben ze vanmorgen de wijk verlaten en varen eerst naar Bonaire om enkele dagen later weer naar hun vaste stek in St. Maarten te varen.
Moe komen we toe in de haven en ligt onze dame ongeduldig op ons te wachten.
Vanmorgen konden we haar in al haar schoonheid aanschouwen en vaststellen dat ze goed voor zichzelf heeft gezorgd tijdens onze afwezigheid.
De goed gevulde koffers worden uitgeladen met allerlei bootspullen, alsook een grote koffer met the Captains nieuwe aanwinst: een drone! Ja, Sinterklaas was een beetje vroeger van 't jaar ;-)
Gaatjes werden opgevuld met juwelen. De oproep naar oude juwelen was een groot succes, waarvoor mijn dank. Met creatieve ingevingen en m.b.v. Van locals ga ik proberen ze nieuw leven in te blazen onderweg. Foto's zullen binnen enkele maanden volgen.
We maken dankbaar gebruik van een geleende wagen om de lege koelkast weer aan te vullen.
Het is toch weer wennen om hier in Curacao te zijn. Gisteren stond ik nog te klappertanden op de luchthaven in Schiphol en nu druipen de zweetdruppels weer volop over ons lijf. De warmte en vochtigheid overvallen ons en zuigen alle energie uit ons lijf! We hebben nul komma nul fut...pfff...
