Ik sta op en het zonnetje schijnt reeds, maar dan komt er mist opzetten en de huizen en haven worden onzichtbaar, alsook de omliggende boten, die één voor één verdwijnen in de mist. Wanneer we na het ontbijt de stad willen intrekken, begint de mist langzaam op te trekken en zien we onze Zweedse buurman zijn boot een beetje hellen en iets later op zijn zij gaan...het is bijna laag water. We checken nog even of er genoeg water blijft staan onder onze kiel en het is een beetje een twijfelgeval, doordat het springtij is. Even later zien we de bodem aan ons roer...we kunnen met de pikhaak de bodem raken. De bodem achter ons gaat ineens stijl omhoog...heum, wat gaan we doen? Herankeren? Als de boot nog draait en het roer met op de bodem staat te wringen, is dat niet zo goed. Dus toch maar even herankeren!
Ikiro ziet ons bezig en volgt via VHF onze plannen en dubbel-checken ook even hun ligplek en reserve onder de kiel. En ze herankeren ook. Het is iets na de middag wanneer we met z'n vieren met de dinghy even dag gaan zeggen bij de Helena-crew, een leuk Nederlands koppel die ook voor langere tijd onderweg zijn en even hebben samen gevaren met onze vrienden van Anastasia en Twixx. Daarna varen we met de dinghy richting haven en zoeken een ligplaatsje om aan wal te gaan. De haven is alweer(in de meeste havens hier in Spanje) met poorten afgesloten. Een trap of helling kunnen we niet nemen, omdat het LLW is en we er niet zonder vettig en vies te worden, bij kunnen. We proberen dan maar aan een steiger in de haven, misschien is er wél iemand die ons erin en eruit laat ;-)
De havenmeester komt eraan en Christel vraagt in het Spaans of we er mogen blijven liggen. Hij is niet zo vriendelijk, maar als we het 'visitors-tarief' betalen mogen we de dinghy hier achterlaten. Oei, hoeveel kost ons dat dan? Slechts €2,00. En we krijgen op het bureau zelfs een officieel betaalbewijs! Nou, daar kunnen we ons niet vuil voor maken of de dinghy ergens onbewaakt voor achterlaten.
Het is heerlijk warm en zonnig en in het stadje is het gezellig druk en de terrasjes zitten vol met Spaanse families. De meeste winkels zijn toe, maar het is gezellig flaneren tussen de smalle straatjes.
En gaan op zoek naar busuren en bushalte om eventueel morgen naar Santiago de Compostela te rijden. Na lang zoeken en het vragen aan een buschauffeur en lokale mensen, hebben we alle info.
Wanneer we terug naar onze dames op anker willen varen, treffen we een andere havenmeester, die super-vriendelijk is en ons met veel plezier nog extra informatie van de buslijnen bezorgt en ons verzekerd dat we morgenvroeg de dinghy in de haven mogen achterlaten om op uitstap te gaan.
Bij aankomst aan Zensation is Helena-crew aan het ankeren bij Ikiro en Zensation. Met z'n zessen borrelen we aan boord van Zensation en al snel is het tijd om onze kooien op te zoeken. Morgen vroeg opstaan en voor onze uitstap.
