Het is bijna half negen als onze taxi-dinghy van Ikiro ons oppikt en we toekomen in de haven. Christel zwaait naar één van de tientallen camera's en de havenmeester van gisterenmiddag komt de deur al openmaken. Hij is ontzettend vriendelijk, hij heeft duidelijk een betere dag dan gisterenmiddag ;-)
We betalen de €2 en hij geeft nog een lijst van de busuren(we hebben er nu zeker genoeg ;-) ). We zijn te vroeg, de eerste bus komt niet, de havenmeester had eigenlijk, dat die niet rijdt en dat die uren niet kloppen. Maar ook de tweede bus laat op zich wachten...maar na wat vertraging zien we ze eindelijk verschijnen en kunnen we aan ons busavontuur beginnen. Hier zijn het reisbussen, zoals waar we in België een busreis of -uitstap mee maken, we zitten dus comfortabel. Er rijden hier ook wél een soort lijnbus voor kortere afstanden. Het is grijs en het miezert zo nu en dan. Hopelijk schijnt de zon in Compostela. Sinds we in Galicië varen zien we windmolens, honderden, op elke heuvel-/bergtop staan ze.
De bus rijdt een heel stuk langs de baaien van de Ría en zo kunnen we al kijken waar we eventueel naar toe willen varen. Maar al snel worden onze vier paar ogen zwaar en voor we het weten bevinden we ons in Compostela.
Het is een grote stad en er zijn véél knappe gebouwen. Voor de kathedraal staat een lange rij mensen aan te schuiven! We maken eerst de wandeling langs alle historische gebouwen en als we een aantal uren later de trappen van de kathedraal betreden, kunnen we vlot binnen stappen. De binnenkant is overweldigend: hoge zuilen, grote heilige beelden, veel bladgoud, enz. Een kaarsje branden kan, maar is elektronisch: je steekt centjes in het bakje en er gaat dan ergens(je kan niet kiezen welke kaars er begint te flikkeren) een kaars branden :-( Jammer dat hier de charme van het echte aansteken van een kaars verloren gaat...
Uren slenteren we tussen de pelgrims, die hun pijnlijke voeten vol tape en plakkers hebben ingepakt en moeizaam op slippers zich voort bewegen. Er hangt hier een speciale sfeer in deze prachtige stad. Jammer dat het zonnetje niet door de grijze wolken heen geraakt, dat maakt alles nog mooier, i.p.v. Krijgen we bijna de hele dag gemiezer over ons heen. Pas als we richting busstation stappen breekt de zon door en wordt het warm.
Vol goede moed beginnen we aan onze terugrit naar Muros. En plannen onderweg a.d.h.v. Navionics(gps-programma) en de baaien die we tegenkomen, de vaartrip voor morgen een stop-/ankerplek. Het is al laat wanneer we toekomen, moe maar voldaan zoeken we snel ons bedje op.
