The Captain begint reeds het anker op te halen en schuift met zijn voet van de ankerlier! Gevolg: stukkje vlees eraf en ontsmetting en verband erop. Wie zegt er altijd dat je schoenen moet aan doen?!
Het is klaar weer en de zon komt op wanneer we de zeilen hijsen. Ons Portugees vlaggetje ligt klaar. De laatste mijlen op Spaanse wateren gaan vlot en nog voor we ze verlaten krijgen we bezoek...twee prachtig grote dolfijnen die tien minuten lang aan onze boeg spelen. Soms komen ze zo hoog naar boven, dat ze bijna het anker raken. Ze spelen in de golven die Zensation maakt, telkens ze met haar boeg door het water klieft. Ik krijg er niet genoeg van! Wanneer ik naar voor ging om hen te zien, stootte ik mijn knie tegen de lier...auw auw auw, maar ik voel de pijn pas, als ik weer rechtkom en terug naar de kuip sukkel. Dat is weer een mooi blauw aandenken aan onze vrienden. Tja, ik ben niet te houden als ze in onze buurt zijn ;-)
The Captain hijst de Portugese vlag en we draaien de klok een uur terug. We zijn over de Portugese grens. Al snel zien we prachtige zandstranden. Er staat tot 25kn wind als we de rivier Lima opvaren in Viana do Castello. Voor ons ligt de prachtige brug 'Ponte Eiffel, gebouwd door ingenieur Gustave Eiffel, beter bekend van zijn werk in Parijs, nml. de Eiffeltoren. Ook de haven is afgesloten met een draaibrug, die voor ons wordt geopend, nadat we de haven oproepen op VHF. Het is afmeren met behulp van meerlijnen, zoals op vele plaatsen in de Middelandse zee. Doordat er geen vingersteigers zijn, moet je met de kont naar de kant varen en daar aan stuur- en bakboord een landvast vastmaken en een meerlijn oppikken aan de kant en uit het water halen terwijl je er mee naar je voorste klam/kikker loopt en hem daar belegt. Klinkt Chinees voor de niet varende onder jullie, sorry... Dit was voor ons enkele jaren geleden dat we dit systeem hebben toegepast. In Griekenland is het in vele havens zo. We liggen vast en liggen naast een prachtig houten piratenschip. De havenmeester verwelkomt ons in vloeiend Engels en ook op het havenkantoor worden we goed en verstaanbaar ontvangen.
Het is een grote stad en heel wat te zien. Als eerste gaan we een schip bezoeken, 'Gil Eannes': was een Portugees ziekenhuis schip dat ondersteuning bood aan de Portugese kabeljauwvissers in zeeën van Newfoundland en Groenland. Ze ligt hier als museum, nadat ze vele jaren geleden, na haar dienst, wat nieuwe laagjes verf kreeg. We mogen de meeste vertrekken en kajuiten bezoeken. Het is indrukwekkend om dit allemaal te zien en te bedenken hoe ze in zware weersomstandigheden mensen hebben verzorgd en gered. Ook al is de apparatuur ondertussen verouderd en onbruikbaar, maar ze hadden een heel operatiekwartier, labo, radiologie en dark room voor de ontwikkeling van de RX-beelden op Agfa-papier(de dozen staan er nog), een defibrillator, enz... Aan de foto's, verhalen en schetsen die er hangen, kunnen we ons een beeld vormen van wat dit schip voor vele mensen/vissers heeft betekend.
Langs de kade staan vele kraampjes met allerlei spullen, voornamelijk Afrikanen die hun waar proberen te verkopen. In de straten zien we overal versiering: sjaaltjes, bloemen, lichten, enz... En in de hoofdstraat staan er overal tribunes. Vanaf 20 augustus is hier 'Festas da Agonia' een groots gebeuren van enkele dagen. Maar ook nu zijn er al festiviteiten.
Maar eerst gaan we met een liftje naar het hoogste punt en knappe basiliek 'Basilica de Santa Luzia'. Het liftje is zoals een trein-ski- kabine, die op een spoorlijn naar boven en beneden rijdt. Boven is zicht over Viana prachtig. Het waait ondertussen nog harder(was voorspelt) en we zijn blij dat we goed beschut in de haven op de rivier liggen.
We bezoeken de basiliek, waar net een huwelijk heeft plaats gehad. De schilderijen en glasramen in de basiliek zijn ook knap. Ook hier is kaarsjes branden elektronisch :-(
Weer beneden, in de stad, aangekomen smullen we van onze eerste Portugese maaltijd. Het is reeds donker en er is een ambachtelijke markt aan het park, waar ze prachtige zelfgemaakte spullen en streekproducten verkopen met het symbolische hart van Viana. Ik koop een prachtige ring, die perfect past bij mijn trouw-halsketting ;-) Er zijn heel wat mensen op de been en de fanfare's zorgen op het prieel en in het park voor een streepje muziek. We zijn blij dat we in Portugal zijn aangekomen en meteen een leuke, aangename sfeer mogen beleven. We hebben hier al meer Engels, Frans en zelfs Vlaams gehoord en meer Vlamingen(met uitzondering van onze opstappers en mede-vertrekkers) tegengekomen dan al die weken in Spanje. Er staan hier ook wagens en mobilhomes met nummerplaten uit deze landen. De Portugezen zijn héél vriendelijk en verstaan en spreken meer Engels dan de Spanjaarden. Dus daar gaan onze taallessen ;-)
