Vrijdag, 17 juni '16
In de reisgids lezen we dat de Grenadinen slechts weggelegd zijn voor de 'superrijken'! Slik...eu...dan maar snel het anker op?! Verderop staat geschreven dat de goedkoopste manier om deze eilanden groep te bezoeken per boot is. Oef... Boot: check. Het zou hier een waar paradijs zijn voor rond te varen met een charterboot. Het is nu laagseizoen en er zijn weinig charters te bespeuren. In de baai liggen ongeveer een vijftig tal jachten met heel de dag beweging van enkele die gaan en/of komen.
Vele van onze cruisers-vrienden hebben over deze eilanden verteld en hen enkele maanden geleden reeds bezocht, toen het een beetje drukker was en er zeker 150 boten aanwezig waren hier in Admiralty Bay!
Een verblijf in een hotel, resort of villa op één van de eilanden, zou hier al snel een minimum van 500US$/nacht kosten en een geliefde plek zijn voor de Jetset. Straks liggen we misschien op één van de stranden naast Oprah Winfrey ;-)
Dus hier zijn we dan, in Bequia(Bekwee uitgesproken). De Caribs gaven het deze naam dat betekend: 'wolkeneiland'. Het grootste eiland is slechts 7km2 groot en telt ongeveer 5000 bewoners en is vooral bekend door de vroegere activiteiten van bootbouwers en walvisjagers.
Zelfs nu tref je nog vele bootbouwers, maar enkel nog van modelbootjes. Het is toegestaan om vier walvissen per jaar te vangen tijdens de organiseerde walvisjacht in februari-maart, met harpoenen/speren, maar de laatste jaren vangen ze geen of slechts één. Aan de zuidkust hebben ze nu een walvisstation op een eilandje, waaruit ze de dieren goed kunnen spotten en observeren.
Aan de duikclub landen we aan de dinghysteiger en is het slechts een korte wandeling langs het smalle weggetje, langs het water en enkele bars/hotels/restaurants naar het centrum van de hoofdstad Port Elizabeth. Amandelbomen staan tussen de baai en de weg en bij de centrale amandelboom heeft alles plaats. Er rondom verzamelen de locals zich en hier kan je een bus of taxi nemen en alle informatie bekomen in het Toeristisch Informatie kantoor. De groenten & fruitmarkt is een beetje verder, net voorbij de ferry-dok. Langs de weg proberen locals enkele souvenirs of lekkers te verkopen. Leuke winkeltjes en horecazaken zijn om ter kleinst en kleurrijkst...de mode loopt nog wat achter, maar de kunstenaars maken prachtige dingen en we bewonderen: schilderijen, beelden, vlechtwerken, juwelen en vooral de houten modelbouw bootjes.
Het blijft leuk om te zien wat de locals hier in de Caraïben met hun haren doen en wat voor prachtige creaties ze tonen met hun kapsels vol extensions, al dan niet met een toegevoegd blauw, rood, geel, paars, of ander kleurtje. Overal zijn er haarproducten-winkels en hangen extensions in allerlei lengtes en kleuren. De invloed van reggae zien we aan diegene met dreadlocks, rastafari en ruiken we door de geur en rook van de 'pret-sigaret'(wiet/marihuana).
Een steile klim langs de slechte betonnen baan, brengt ons tot aan de restanten van het Fort Hamilton, of beter de slechts enkele kanonnen die hier met hun schietgat gericht zijn op de zee. Het panoramisch zicht op de Admirality Bay en het stadje is weer eentje uit de boekskes!
Een lunch in bar 'Maria's', ondertussen reeds onze stamkroeg ;-) wordt op de plaatselijk handgemaakte placemats geplaats...al dan niet met mieren...maar liever mieren op de placemats, dan in ons bord: no problem ;-)
Echt waar het is toeval, we zoeken het niet op, maar het is weer zover...voor de derde keer gaan we 'Carnaval' beleven dit jaar! Vanavond begint het vier-daagse feest.
Met Jo & Greg slenteren we 's avonds door de stad. De locals feesten op straat met torenhoge muziekboxen waar loeiharde opzwepende klanken uitbonken en hebben koelboxen en standjes met drank en hapjes. De sfeer zit er goed in. Ze laten de openingsparty van Carnaval op 'Lower Bay' in de 'Reef' aan hen voorbij gaan en vermaken zich uitstekend.
In Coco's bar geeft een zanger/pianist, Andy Cruickshank een fantastisch optreden. Wat een stem heeft die man en hij brengt het ene na het andere goe nummertje. Greg, die zelf een muzikant is, kan zijn kriebels niet bedwingen en vervoegd zich bij en samen zingen ze een prachtig en toepasselijk nummer van Christopher Cross: 'Sailing'.
De jongere op straat gaan nog enkele uren door en ook de party-klanken bereiken onze kajuit. 'Let's Party!'
