Maandag, 11 juli '16
Voor openingstijd zijn we al bij 'Captain Gourmet' voor een lekkere belegde baguette, die we als ontbijt te kunnen eten, zodat we tegen openingstijd bij de douane zijn om uit te klaren. Rond de deurklinken van het kantoor hangt er nog een het fietsslot rondgewikkeld... Hey, zag ik geen man in uniform voor het gebouw ernaast staan? Even informeren. En ja hoor, hij werkt hier, maar wacht op iemand (collega ofzo) die de sleutel brengt. Wanneer? Dat is een vraagteken??? Maar op slechts vijf minuten wandelen van het kantoor bevind zich de luchthaven en daar kunnen we ook uitklaren, meldt hij en eet rustig verder. Tja, dit is nog steeds de 'Caraïben'. Dus daar gaan we en in de luchthaven treffen we ook een etende beambte aan achter haar bureau... Maar ze is vriendelijk en na een babbeltje, het papierwerk en nog twee andere bureau's en beamtes te hebben bezocht, staan we binnen het kwartier met de nodige documenten en paspoortstempels weer buiten.
Snel naar onze dame, dinghy aftuigen, anker op en weg.
Na enkele 'Williammekes'- tripjes (enkel op voorzeil en dan nog gereefd!) te hebben gezeild tussen de verschillende eilanden van de Grenadines, die allemaal dicht bij elkaar liggen, is het vandaag weer tijd voor het serieuzere zeilwerk ;-) Met een veertig mijl voor de boeg en een gezapig windje van 20-25 knopen halen we een gemiddelde snelheid van acht knopen. De vislijn wordt uitgehangen en niet veel later hebben we beet: een tonijn van een dikke halve meter! De vis is nog maar net binnengehaald, of we merken heel véél vogels op...daar zit vis! De vishaak en kunstaas zitten nog in de lip van de tonijn en dus wordt er snel een ander aas gezocht en uitgehangen. Meteen loopt de lijn van de molen...wouw dat is snel. Het voorzeil is net weer uitgerold en moet weer opgerold worden om vaart te minderen. Maar we gaan nog te snel...de vis is gelost. Jammer. Vislijn en voorzeil weer uit. Ik begin aan het fileren van de tonijn en de lijn begint alweer te ratelen! Dezelfde procedure herhaald zich en het lijkt een nog grotere vangst aan de lijn te voelen. De groen, blauw, gele kleuren van een Mahi Mahi spartelen aan het wateroppervlak en komen langzaam dichterbij. Het is een beetje een gevecht met de vinnige grote dikke vis en met vele pogingen en moeite krijgen we hem in het schepnet en hijsen hem aan boord. Weer een prachtbeestje van een meter! Nou, we wensten verse zelfgevangen vis en we hebben al twee prachtexemplaren. Dat is wél voldoende voor vandaag.
Wat lijkt het hier vruchtbaar water, de vogels blijven boven het water vliegen en erin duiken. Zou het hier zo vruchtbaar zijn door de onderwater vulkaan 'Kick'em Jenny', die hier in de buurt ligt? Een vijf kilometer zone is afgebakend rondom de vulkaan en wordt weergegeven op de digitale kaarten d.m.v. een rode cirkel. Alle schepen moeten buiten deze zone blijven. Wanneer de vulkaan actief is, komen er gassen vrij, die de dichtheid van het water kan verlagen waadoor boten kunnen zinken. (= Bermuda-driehoek effect). Op een website kun je de activiteit van de onderzeese vulkaan volgen en op het moment is ze in rust, maar we blijven weg van de gevaarcirkel, terwijl we een ander plezierjacht er gewoon doorheen zien varen! Tja, sommige zijn wat avontuurlijker dan andere zeker!
Grenada komt dichterbij en een dichtbegroeid groen bergachtig landschap doemt op. De vissen worden verder gefileerd en de diepvries zit nog te vol om alle filets erin te krijgen. Geen probleem, het komt zelfs goed uit, want zo kunnen we het weerzien met Brigitte & Rob van SY Twixx meteen vieren met een lekker stukje versgevangen vis, terwijl we weer lekker in het 'Hollands' bijkeuvelen over de afgelopen maanden. Hun dame staat reeds op de kant en we vinden hen in de Yachtclub Marina op SY Wet Dream, van hun Engelse vrienden die op het moment in Engeland zijn, waarop zij nu bootsitten en logeren.
Moe, voldaan en nagenietend van een prachtige vruchtbare zeildag, lekker eten en een fijn weerzien, worden we in slaap gewiegd.
