Al wiegend hebben we zalig geslapen achter ons anker. Buiten is het mistig en een vijftal grote ribs met mannen liggen rond de jachten te vissen. Men kapiteintje probeert het ook nog eens...
We bekijken nogmaals onze planning en het weer. We kiezen om richting Port La Pêret en Concarneau te varen en vertrekken als de mist optrekt. Met een zacht briesje zeilen we er naar toe en droppen nog geen twee uur later het anker tussen Port La Pêret en Beg Meil. Er liggen hier veel boten aan een meerboei, maar geen beweging. Het zijn vaste ligplaatshouders, dat zie je wél vaker buiten Nederland en België i.p.v. havens en steigers.
Aan wal maken we een wandeling door het dorp. Het is er stilletjes. Hier in Bretagne hebben we al een aantal keer ervaren dat ze hier reeds gebruik maken van de zuiderse gewoonten, nml. sïesta. Tussen 12 u en 14 á 15u is er veel gesloten en als je 'S Avonds wil dineren, kan dat bij de meeste zaken pas vanaf 19u.
Toch is er een crêperie open en het terras is goed gevuld en vinden er nog een tafeltje voor ons.
Bij de toeristisch dienst, die enkel van vrijdag tot zondag open is, zien we een foto van Beg Meil. Die hadden we ook al in Bénodet gezien, bij de uitstappen met de vedettes. Het is achter de hoek, dus lichten we het anker en varen naar daar. Daar zijn enkel zandstranden, maar de deining van de Atlantic is er wat heviger. We ankeren en wachten even, alvorens we van boord gaan en naar het strand varen. Er staan hevige golven die ons verder op het strand zetten, dat wordt nog spannend straks, wanneer we terug moeten. Er ligt een mooi wandelpad naast het water en we volgen het, maar het blijft kronkelen en we zien de ligplaats al waarvan we daar straks zijn weggevaren... We hopen dat er snel een splitsing komt. Eindelijk kunnen we een afslag nemen en hopen zo in de bewoonde wereld te komen, maar buiten knappe villa's en woonsten is er niets. Geen café, crêperie, bakker,... Helemaal niets. Dan maar terug naar het strand en de dinghy in. Wou, wat een golven, dat houden we niet droog! Met de kortebroekspijpen zo hoog mogelijk opgerold proberen we door de golven heen te komen en in de dinghy te springen. Aan boord kunnen er alweer twee broeken te drogen worden gehangen ;-) Altijd een beetje avontuur. Maar, was het water nou eens een beetje warmer, hé.
De deining neemt wat af en we besluiten hier te blijven voor de nacht. We liggen hier helemaal alleen bij ons privé strand.
