Waar waren we gebleven? O ja: Een ‘nieuwe’ boot gekocht in Italië en het kaal zetten van het onderwaterschip op de werf Muggia.
Op maandag, 25 april krijgen we onvoorzien een extra dagje vrij (=een Italiaanse feestdag). We maken van onze twee vrije dagen gebruik om even de grens (slechts 6km van Muggia) over te steken naar Slovenië en om daar enkele kustplaatsen te bekijken. In Piran treffen we een pittoresk stadje met een havenkom.
Omwille van de extra vrije dag, boeken we een extra nachtje in een appartement in Muggia, zodat we wat verloren werkuren kunnen inhalen. Ons verblijf is een upgrade t.o.v. het appartement in Trieste en bespaard ons tijd in verplaatsing naar de werf.
Het is vervelend dat in Italië andere regels gelden op de bootwerven. De meeste werven laten niet toe dat je aan je eigen boot werkt. De makelaar heeft hier rekening mee gehouden om een plekje voor de boot te bemachtigen, waar dit wél toegestaan is. Ze werken hier met openingstijden: weekdagen: 8-18u; zaterdag: 8-14u (lente/zomer). Door de gesloten poort kom je alleen als je eigenaar bent van een boot die er gestald staat of je een boten specialist of werknemer bent. Aan boord wonen/slapen is uitgesloten en niet toe gestaan… wat onze werkuren beperkt tot de openingstijden en we een grote hap uit ons budget moeten spenderen aan accommodatie! Een hele aanpassing voor ons, aangezien we normaal aan boord leven op de werf en dit overal toegestaan was in de werelddelen/landen waar we reeds vertoefden. Hier in de ‘Segnavento’ bootwerf, zijn ze er ook niet op voorzien. Uitgezonderd een toilet in een containertje, waarvan je de sleutel op het kantoor, die zich in een iets grotere container bevindt, moet bevragen en dan nog vaak zoek is 🔑🚽… dan vertrek je al maar best tijdig voor de boodschap zich opdringt 😜. O ja, en vergeet ook het kraantje buiten niet open te zetten zodat de spoelwater-bak zich vult.
Wat zijn we verwend in Nieuw-Zeeland met een gigantische lounge & keuken, tientallen toiletten & douches om uit te kiezen, wasmachines, waslijnen, picknick tafels, WiFi, een echte trap waar je op & af kan hollen, etc… Maar we roeien met de riemen die we nu hebben, we werken hard en proberen het maximum uit onszelf en de uren van de dag te halen, door zoveel mogelijk te doen gedurende de openingstijden! Tijdens de avonden en op zondag proberen we te genieten van de gezellige omgeving van het stadje, maar ons kaarsje is uit na de werkdag en verder dan een wandelingetje om de spieren even los te wandelen, na 100 keer per dag de ladder of stelling op te klimmen, komen we niet.
Nog voor we Italië verlaten, plannen we een tweede autorit naar Italië om nog meer materiaal over te brengen en verder aan het onderwaterschip te werken: plamuren, schuren, epoxy- en anti-fouling-lagen schilderen en opbouwen. Alsook zijn we héél optimistisch en boeken een enkele vlucht naar Trieste op zondag, 29 mei in de hoop dat de boot klaar is en maandag 30 of dinsdag 31 mei te water kan gaan.
Donderdag, 28 april tegen de middag, verlaten we de werf. In minder dan 6 dagen heeft the Captain het onderwaterschip kaal gekrabd, uitgezonderd het fijne lijntje aan de waterlijn.
Jammer dat de werf-werknemers het roer nog niet zijn komen herstellen, alsook de mechaniekers die de afsluiting van de saildrive zouden vervangen, hebben we niet gezien tijdens onze aanwezigheid. Natuurlijk voeren ze de werken uit tijdens onze afwezigheid… we krijgen een mail dat het onderste deel van de saildrive, waar de schroef aan bevestigd is, ook aan vervanging toe is… Wat nu? Een nieuw onderdeel heeft een extra prijskaartje en dat vraagt ook nog eens extra tijd i.v.m. beschikbaarheid en levering… Na véél navraag, advies en ge-Google, gaan we voor een nieuw onderdeel met in de veronderstelling zo problemen in de toekomst te vermijden. De levering van het onderdeel zou twee weken duren. Het is maandag, 2 mei, dus vandaag bestelt door de mechanieker= 16 mei levering… Dan nog het monteren inplannen, zodat het gat in onze boot weer dicht is, de motor & schroef functioneren en dan kunnen we te water gaan. Halen we dat tegen 30 of 31 mei?
Woensdag, 11 mei rijden we met onze volgeladen VW Caddy op twee dagen door het mooie landschap van België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk & Slovenië, weer naar Muggia.
Bij aankomst op de werf zien we een gat in het onderwaterschip: daar zit normaal de saildrive; en het bestijgen van de ladder, is het wél ff schrikken dat we bij het openen van de kajuitingang de motor in de living aantreffen!
Ook de werknemers van de werf zijn druk geweest, het roer is volledig bedekt met plamuur. The Captain heeft ook nog enkele stukjes op het onderwaterschip, voornamelijk op de kiel, te plamuren. Het plamuursel moet langer drogen, alvorens het geschuurd kan worden, dit vertraagd het aanbrengen van de eerste epoxylaag. Maar de schilderwerken van de epoxy- & anti-fouling lagen vlotten, waardoor we uiteindelijk weer op schema komen. De temperaturen stijgen. Een zwemmetje nabij de zomerbar zou deugd doen, zeker op de warmere dagen, maar de talrijke aanwezigheid van prachtige grote kwallen maakt het niet aanlokkelijk.
Op zondag steken we de grens over naar Slovenië en brengen we een bezoek aan de havenstad “Koper”, waar het toevallig ambachtsfeesten zijn. Even ontspannen…
De dagen op de werf vliegen voorbij, maar de levering van het onderdeel van de saildrive daarentegen laat op zich wachten…
En dan weer een tegenvaller: de blauwe anti-fouling reageert met de witte, waardoor het licht blauw wordt… Bij een X-Yacht is het kenmerk de drie strepen boven de waterlijn en bij een blauwe romp is het de gewoonte dat het onderwaterschip in witte anti-fouling is geschilderd. The Captain had een idee. Omwille van onze ervaring in warmere wateren en de aangroei, wordt dit regelmatig schoonmaken onderwater met een spons, schuurmat of spatel, afhankelijk van de aangroei. Maar, bij elke schoonmaakbeurt verdwijnt er wat zelfslijtende anti-fouling. Daarom had the Captain bedacht om een laagje blauw onder de witte te schilderen, zodat we kunnen zien wanneer het blauw erdoor komt, dat het tijd is om uit het water te komen en weer nieuwe anti-fouling te schilderen. Een telefoontjes met de fabrikant Hempel lossen niks op, ze trekken hun paraplu open en wijten het aan de epoxyverf die niet van Hempel is! Epoxy is epoxy! De additieven in de anti-fouling reageren op de volgende laag. Indien we weken, tussen de eerste & tweede laag, zouden wachten, zou dit uitgewerkt zijn. Nou, die tijd willen we er niet aan verspillen, dan varen we dit jaar maar met een blauw onderwaterschip en krijgt onze dame volgende jaar een wit kleedje aangepast. We zien het zelf toch niet als we varen onder helling en het belangrijkste is dat ze beschermd is tegen aangroei. Dit gaat wél lukken in haar strak glad pakje van vijf epoxy- en twee anti-fouling-lagen.
Tussen de schilderwerken door worden er nog wat electiteitsbedrading getrokken om de AIS en de plotters/navigatieinstrumenten aan te sluiten. Met dank aan Paul De Lange voor het leveren van alle benodigdheden en voor zijn vooraf doorgegeven duidelijke instructies en tips door zijn rijke ervaring met dit type schip en de aanwezige elektriciteit en voorzieningen hiervoor, verloopt dit alles zeer vlot. De voorste natte cel wordt voorzien van een groter nieuw toilet 😜, alles voor het comfort hé.
Op zaterdagnamiddag, 21 mei, zetten we de trip naar België in 🚙, tevreden met de werken die we de afgelopen 8 dagen verricht hebben.
