Woensdag, 29 juni '16
Heel de nacht krijgen we de ene na de andere squall (bui) over ons heen. Luiken blijven toe en de temperatuur binnen stijgt. De wind is toegenomen en dat zorgt voor meer deining en golfslag.
Toch proberen we, deze keer gewapend met de onderwatercamera (willen hem nog een kans geven in dit reuzegroot aquarium), enkele snorkel-pogingen. Eerst terug bij Baradel, waar er te veel stroming staat. Daarna aan het grote 'horse reef', maar ook daar is er te veel stroming. Jammer... De wind neemt nog toe en we besluiten naar de andere kant van Tobago Cays te varen en ankeren bij Petit Rameau. De ene schildpad na de andere laat zich bewonderen.
Maar na iets meer dan een half uur, besluiten we toch maar weer anker op te gaan en meer beschutting te zoeken bij het buureiland 'Mayreau'.
'Salt Whistle Bay' heeft niet alleen een mooie naam, maar oogt ook prachtig met haar halve maan-vorminge baai met wit strand en palmbomen. Achter de smalle zandstrook ligt een groot rif, waardoor het beschermd wordt, en vanwaar we een zicht hebben op de Tobago Cays. Een boatboy komt meteen naar ons toegevaren in zijn houten boot met snelle buitenboordmotor. 'Meerboei?', is zijn vraag. Neen bedankt, we ankeren. Hij zegt dat we niet te dicht bij een meerboei mogen ankeren, want dat we dan alsnog ervoor 'moeten' betalen! Hij vaart ons voor en wijst waar we het anker moeten droppen. Is het wél diep genoeg hier? Nadien komt hij nog polsen of we geïnteresseerd zijn in de BBQ of iets anders nodig hebben. Met een colaatje (drinkt of rookt niet), druipt Jozef teleurgesteld af.
De ene na de ander boot vaart de baai binnen op zoek naar beschutting. Hier liggen we goed en kunnen we alsnog rustig snorkelen.
Langs het strand staan wél vijf beachbars/-restaurants, maar geen WiFi of TV. Het enige dorp op het eiland is een halfuur wandelen van hier.
Dan maar samen genieten van een romantische strandwandeling...hoe vaak heb ik hier vroeger niet om gezeurd en nu is het bijna dagelijkse kost :-))
