Zondag, 8 november '15
Voor half negen halen we ons anker op...we verlaten het eiland Lanzarote en zetten koers naar het zuidelijker eiland Fuerteventura. Maar eerst willen we een tussenstop maken op Isla de los Lobos. Een klein auto-loos eiland, van slechts 6km2 groot, dat een natuurpark is, met een uniek landschap met duinen, zoutpannen en kleine vulkaankegels. Er staan enkele huisjes die als weekendverblijf gebruikt worden. Je kan hier wandelen. Maar wij willen er stoppen om te zwemmen en te snorkelen...het water is ongelooflijk helder en zo prachtig blauw.
Onze vislijn hangt uit, in de hoop nog eens een visje te vangen, dit is geleden van ons vertrek van het vasteland van Portugal...ook dolfijnen hebben we niet meer gezien sinds onze aankomst in Porto Santo. En...een walvis nog steeds niet. Langs de Oostkust van Lanzarote had the Captain wél de eerste twee vliegende vissen gezien!
Maar ook nu wil het vissen niet lukken en verliezen we ons aas en de ganse 300m meters lijn, doordat enkele vissers express achter ons komen varen...of omdat in ons vaarwater vis komt spelen, die zij willen vangen?! Met het willen stoppen van de molen, raakt Geert de afrollende vislijn, die diepe groeven in enkele vingers achterlaat en ook een branderig gevoel geven...hij is boos op de vissers en roept enkele lelijke dingen, die ze toch niet verstaan en niet meer kunnen horen, doordat ze al een eind van ons weg zijn!
Als we toekomen aan Isla de los Lobos, varen er net drie zeilboten weg en liggen hier met ons slechts twee andere boten. Maar nog geen half uur later stromen de excursieboten: zeilboten, catemarans en verschillende veerboten met mensen toe en veel lawaai: luide muziek en joelende mensen...Eu...was dat hier geen natuurgebied? Vissen zien we niet, enkel als we anker ophalen, komen er kleine visjes in de stroming van de ketting spelen.
We laten de bende achter ons en varen door. Geert neemt een nieuwe rol vislijn en begint die op zijn vismolen te draaien. De Oostkust van Fuerteventura is afwisselend. Over Isla de los Lobos is een groot Sahara zandstrand en duinen. We zien er veel zonnebaders en vliegers en ballonfiguren in de lucht hangen, daarna wordt de kustlijn woester en donkerder door het vulkaangebergte en gesteente. We zien ook weinig of geen bebouwing tot we de hoofdstad en industriehaven Puerto del Rosario naderen. The Captain draait de zeilen in. Heum, is het hier dat we gaan stoppen? Neen, het is de volgende haven, hier willen we niet zijn, even een mis-communicatie. Dus zeilen weer hijsen en vijf mijl verder varen naar het kleinste haventje van Fuerteventura, Puerto del Castillo.
Nou, we hadden bijna de drie zeilboten die we vanmorgen zagen vertrekken in Lobos, ingehaald. Mijn Captain-Shumi zou ze graag inhalen voor de haven, maar zij zijn doorgezeild daarnet, terwijl wij wél wat tijd verloren hebben. Via de telefoon proberen we te de haven te bereiken en te informeren naar een ligplaats, maar geen antwoord. De drie charter-zeilboten komen Puerto del Castillo weer uitgevaren, als wij erin varen...raar. Al gauw zien we dat het echt een kleine Marina is en zien niet direkt een plekje. Een man roept ons en zegt: 'Sorry, we are full!' Jammer, want het ziet er hier een gezellige Marina en dorpje uit, zoals ik las in de Pilot en boek.
Dan maar weer de zeilen op en kijken en lezen wat de volgende mogelijkheden zijn, want we hebben nog maar amper twee uur voor zonsondergang...
Drie en een halve mijl verder is een ankerbaai, die redelijk beschut ligt voor de noord-noordoosten wind hier langs de oostkust. Ook de drie charter-boten zeilen er naar toe. De laatste halen we nog net in, voor we de baai indraaien...the Captain weer happy ;-)
Er is een zandstrand en enkele huisjes in de baai, maar geen levende ziel. Als we maar veilig liggen voor de nacht, proviand hebben we genoeg aan boord. Al snel zien we dat het een rollerige bedoening is...extra maatregelen worden genomen om Zensation rustiger te laten liggen: extra hekanker wordt uitgegooid en de puts gehangen...ze wordt iets rustiger, maar nog worden we heen en weer geschudt.
Als we in onze kooi liggen voelen we ook de punt op en neer gaan en soms in een put vallen...dit wordt een oncomfortabele nacht met weinig nachtrust...
