Woensdag, 11 november '15
Vannacht hebben we te maken gehad met valwinden die over het gebergte komen. We hoorden de wind gieren in onze verstaging, maar Zensation zelf bleef rustig liggen achter haar anker. In de vroege ochtend nam de wind nog meer toe en hoorden we de linten, waarmee ons Dinghietje is vastgemaakt, flapperen. Ondanks dit alles hebben we vrij goed geslapen. Zo stil hebben we de afgelopen dagen niet gelegen ;-)
Om half zeven horen we de ferry één keer blazen, voor hij vertrekt. Iets later maken we ons klaar voor vertrek en halen we het anker op. Hierbij verlaten we Fuerteventura en zetten we koers naar het volgend Canarisch Eiland: Gran Canaria. Dit eiland ligt verder dan de vorige vier eilanden: La Graciosa, Lanzarote, Isla de Lobos en Fuerteventura. Deze vier liggen zo dicht bij elkaar, dat een volgende vulkaanuitbarsting hun zou kunnen samenvoegen...
We hebben dus een kleine zestig mijl voor de boeg, voor ons niet ver, maar het is zo dat we maar een kleine 11 uur licht hebben per dag. Dus even een rekensommetje maken: 60 : 11 = 5,45... dat is dus de snelheid die we gemiddeld moeten varen, om tijdig in de Marina Las Palmas af te meren.
Met wat wind halen we dit makkelijk en we beginnen met een mooie 15kn wind en aan snelheid van 7 knopen, een goede start! Maar twee uur later vallen we al zonder wind en gaat de motor aan. Deining en stroming vechten tegen elkaar en dit brengt een rare golfslag met zich mee. Zensation wordt langs alle kanten bespeelt en de golventoppen lijken wél op vulkanisch gebergte, met hoge en lage toppen/golven. Een tijdje later kunnen we de zeilen weer hijsen, om het nog geen half uur weer over te laten aan de motor. Zo gaat het een hele dag door, tot the Captain zegt dat de zeilen nú neer blijven. Dat wil ik wél op een papiertje geschreven hebben ;-) En ja hoor, nog géén half uur later worden de zeilen weer gezet! De laatste twee uur hebben we een goede windsnelheid. De hele dag zit de lucht dicht, af en toe zien we de zon even tussen bewolking doorkomen en het is warm.
Vele zullen zich afvragen: 'wat doe je nu al die uren tijdens het varen?' Wel afhankelijk van het weer heb je veel of weinig werk met het trimmen van de zeilen, of zoals vandaag met ze te hijsen en weer in te rollen, plotten/navigeren, het verkeer in de gaten houden, lezen, vissen, koken, eten, poetsen, makkelijke klusjes, enz... En vooral genieten van de omgeving en proberen dolfijnen te spotten. Vandaag had ik het extra druk: afrekenen met zwartrijders! Zo noem ik die zwarte vieze vliegende insecten met vleugels en facetogen. Waar ze vandaan komen en blijven komen, is ons een raadsel. Sinds gisteren hadden we veel vliegen aan boord, maar 's avonds waren ze verdwenen en bij ons vertrek deze morgen, was er geen enkele vlieg. Elke keer dat ik beneden kwam, zaten er wel enkele in de leefruimte. Onze vliegenmeppers worden actief ingezet, maar voor elk lijk kregen we er telkens twee vliegende zwartrijders erbij! Ni te doen! Ook in de kuip waren ze aanwezig. Waar komen ze toch vandaan, zo midden op zee?!
Gran Canaria komt in zicht en we meren al om half zes af in Puerto Las Palmas. Het is er druk met de ARC, race naar de Caraïben, die 22november vertrekken, waaraan zeker tweehonderd boten deelnemen, dus de haven ligt goed vol en onder de zaling en in hun wand flapperen de ARC-vlag en feestbevlagging. Toch worden we vriendelijk onthaalt, maar een plaats...dat is een probleem. Na een uur hebben ze een plek voor ons gevonden voor één nacht. Er zijn hier geen vingersteigers, maar m.b.v. meerlijnen die je vooraan belegt en met de kont naar de steiger, waar je je landvasten op de kikkers legt, lig je ook vast. Deze methode kennen we van in Griekenland en Kroatië en ook in Vaiana de Castello(PT). We moeten ons tussen twee boten wringen en de boegschroef helpt ons om er in te geraken en met de schroef niet in een meerlijn te varen. Met wat hulp van de havenmeester die met zijn rib de andere boten wat verder uit elkaar trekt, kunnen we er tussen.
Hier gaan we niet bewegen vannacht...we liggen allen tegen tegen elkaar geperst ;-)
Wanneer ik beneden iets ga nemen, ruik ik een brandlucht in de punt. Ik vraag aan Geert of ze ergens aan het barbequeën zijn. Hij ziet niets, komt binnen ruiken en spurt naar buiten en begint de garage leeg te maken en roept om het brandblusapparaat te brengen. De schakelkast van de boegschroef zit daar en...het heeft gebrand! De garage hangt vol rook en de brandlucht komt ons tegemoet... Gelukkig had ik het geroken...dit had helemaal anders kunnen aflopen!
Een hulplijn geeft ons raad en alle schakelaars en bedrading worden nagekeken en schoon gemaakt. Probleem opgelost. Bedankt Paul & Mieke De Lange. Dit gaan we toch extra in de gaten houden bij het volgende boegschroef-gebruik.
We zijn behoorlijk van ons melk. Gaan we morgen verder of blijven we nog een dag?
