Donderdag, 22 - woensdag, 28 november ‘18 (UTC +13u = +12u tijdsverschil met BE(=UTC +1u) winteruur in België !)
Een pittig tochtje met aan de wind opkruisen van 35 mijl brengt ons noordelijker langs de oostkust van het Noordereiland, langs de ‘Cavalli Eilanden’. Bij ‘Cavalli Islands’, is ‘Matauri Bay’ bekende plek, omdat daar het wrak van de Rainbow Warrior (= de Greenpeace boot die door de Fransen opgeblazen werd, omdat ze niet wilden dat iemand zich bemoeide met hun kernproeven in de pacific) ligt. Nu een populaire duiklokatie en bewoond door vissen.
We varen door naar ‘Whangaroa’, aangezien de wind & deining niet gunstig zijn om op’t moment een comfortabele ankerplaats te vinden. De wind maakt het zeilen sportief en lijkt weer naar alle kanten mee te draaien, of zijn het de vele eilanden & gebergten die met de wind spelen?!
‘Whangaroa Harbour’, is een baai die diep in het land loopt. We zijn verward met het woord ‘harbour’, vertaling in ‘t Nederlands= haven. Het is geen haven, maar een diepe baai onderverdeeld in verscheidene baaien en eilandjes. Op het einde van de baai bevindt zich wél een haven, waar ze het Engelse & Nederlands woord ‘Marina’ voor gebruiken.
Tussen de moerings droppen we het anker. Nou, dat was nog eens een zeiltocht. Weer even geleden dat we meer dan twee uur moesten varen naar een andere bestemming. De wind en het opkruisen heeft ons extra mijlen & tijd gekost.
We liggen voor de ‘Whangaroa Big Game Fishing Club’, wereldberoemd & bekend onder de vissers als de 'Marlin Capital' (hoofdstad van de blauwe marlijn (= vissoort)) van Nieuw-Zeeland.
Meteen tuigen we Sensationtje op en dinghieën naar de Marina om de club te bezoeken, wat te drinken & eten. De lokale clubleden heten ons warm welkom. De keuken is gesloten, maar we kunnen altijd iets uit de vriezer kopen (bij wet verplicht ter beschikking hebben voor de klanten, indien je alcohol verkoopt). Na een drankje wordt dan maar de Zensation kombuis geopend.
We krijgen de volgende dag van de president van de club, Terry, een lift naar het leuke stadje Kerikeri. Hier kunnen we de was & boodschappen doen. Het is net ‘Black Friday’ en dat komt goed uit voor de aankoop van nieuwe kuipkussens & gordijnenstof aan een aardige prijsvermindering bij ‘Briscoes’. Weer nieuwe naai-/stikprojectjes die ons zoet houden 🧵.
Opvallend zijn de gratis te gebruiken openbare toiletten die over heel het land te vinden zijn. Ze zijn vooral opvallend doordat ze de gebouwen proberen aantrekkelijk aan te kleden met kunst of vrolijk kleurrijke verf. De meest bekendste vind je in het dorpje ‘Kawaka’. Deze is een kleurrijk creatief ontwerp van de Oostenrijkse kunstenaar & architect: Friedensreich Hundertwasser. Natuurlijk stond het water net hoog en drong een nieuwsgierig toiletbezoekje zich net op dat moment aan 🚽🧻.
Terry is onze perfecte gids en verteld over zijn land. We vernemen dat in dit toch vrij Westers getint land niet overal stromend leidingwater ter beschikking is en ze op deze plek, net zoals op de Polynesische eilanden, regenwater opvangen. Als tegenprestatie voor de lift, meet ik Terry een fris kapsel aan ✂️.
Als ervaren visser (meer dan 30jaar) en charteraar van vistrips, deelt Terry graag zijn geheimen & passie met ons. Om de rode zeebaars, Mahi Mahi en blauwe marlijn te vangen, is het zeewater nog te koud. Te koud voor de tijd van ’t jaar, volgens hem. Binnen enkele weken stijgen hopelijk de temperaturen en komen die lekkere vissen deze kant uit. Want vanaf december starten de viswedstijden van de club.
De volgende dag is er een oldtimer treffen in de club. Het weer werkt echter niet mee, maar dat bedrukt de sfeer niet en de klassiekers blinken van trots. We bewonderen unieke exemplaren en hebben een gezellige dag met de lokalen in de club.
De geplande vistrip met Terry, alsook de wandeling naar de top, worden beiden verhinderd door de regen. Een uitgelezen moment voor the Captain om beschermhoezen voor de buitenboordmotor en draagbare benzinetank te maken. De luchtdruk op de barometer zakt sinds jaren onder de 1000 Pa! Met de filmreeks ‘Lord of the Ring’ dompelen we ons onder in de natuurlijke pracht van Nieuw-Zeeland die als filmdecor voor deze films fungeerde.
Na het weekend klaart het weer op en trekken we de baai in om enkele plekjes te bezoeken. Terry’s vistips worden uitgetest. Voor vertrek vangen we met een pluimpjes-lijn enkele kleine visjes die als levend aas gebruikt worden om een grotere vangst te lokken. Al snel hebben we een emmer vol, waarvan er enkele cursus tuimelaar 🐟 hebben gevolgd en het ruime sop weer kiezen 💦!
In ‘Waitepipi Bay’ houden we halt. The Captain blijft vissen vanaf ons dobberend huisje. Vogels vallen als bakstenen met een grote luide plons het water in. We schrikken er de eerste malen van op. Wat zijn het toch goede visvangers die vogels, telkens komen ze weer boven water met een spartelend visje tussen hun snavel.
Dat geeft ons hoop, maar een grotere vis blijft uit. Ondertussen is de pluimpjeslijn aan vervanging toe. Met wat plastiek en oude kwastjes maakt the Captain een nieuwe lijn.
Onze benen willen bewegen. De zoektocht naar een landingsplek & een wandelingpad is onvindbaar tussen de dichte begroeiing zonder strand of landingsstrook, tussen de vakantiehuizen. De geplande uitstap resulteert in een uitgebreide dinghytocht door de verscheidene baaien met mangroven waar geen einde lijkt aan te komen. Vogels fluiten om ons heen, reigers strekken hun weide vleugels en lange poten de lucht in.
Na een rustige nacht verhuizen we naar ‘Milford Island’. Hier zien & horen we de koeien loeien en vissen om ons heen springen.
De natuur, uitzichten en ankerplaatsen hier in ‘Whangaroa Harbour’, zijn prachtig en het biedt heel wat mogelijkheden, net als de nabij geleden Cavalli Eilanden. De meeste plekjes zijn onbewoond of bebouwd met vakantiehuisjes waar geen mens te bespeuren is... slapende dorpjes & plaatsjes, zoals we reeds in ‘Bay of Islands’ zagen. Vanaf de feestdagen (= zomervakantie) zou dit allemaal véél levendiger worden, volgens de lokalen. We vinden het niet erg om elke baai voor onszelf te hebben 😉. Tegenover ons ligt een boei met een waterslang. Deze heeft Terry geïnstalleerd, zodat boten hier water kunnen tanken die afkomstig is van een waterbron uit het naastgelegen gebergte. De donaties die de gebruikers geven, gaan naar de kustwacht. De voorafgaande dagen heeft ons regenopvangzeil de watertank voldoende aangevuld.
We zien een weervenster op de weerbeelden verschijnen en zetten weer zeil naar het zuiden terug naar de ‘Bay of Islands’.
We varen de beschutte diepe Harbour uit, de oceaan weer op. De vislijn hangt uit en binnen de 5 minuten hebben we een vis aan de haak van 54 cm. Het is een Kahawai (= Australische zalm), hiervan vingen & proefden we reeds een kleiner exemplaar. Weer een lekker visje dat de komende twee dagen op het Zensation-menu staat 😋.
Tijdens de terugtocht werkt ook nu & dan de wind weer tegen, maar minder erg dan tijdens de heentocht.
Tegen de late namiddag arriveren we in de ‘Bay of Islands’, bij ‘Parekura Bay’
